नियतीचा खेळ

[rajsharma]

नियतीचा खेळ



*******

वाचकहों,

काही दिवसांपुर्वी माझ्या एका मित्राने मला एक सत्य-घटना सांगितली होती... ती घटना ऐकल्यापासून माझ्या डोक्यात विचारचक्र चालू झाले होते... काय आणि कसे घडले असेल ह्याचा मी माझ्या बुद्धीने विचार करू लागलो आणि एक कथा आकार घेवू लागली... त्याने सांगितलेली घटना एका पानाची होती, ज्याचा हा कल्पना-विस्तार कथे रुपाने सादर करत आहे... घटना जरी सत्य असली तरी कथा पुर्णपणे काल्पनिक आहे!

*******

"दिपाली... आपले हे असे किती दिवस चालत रहाणार? आपल्या ह्या मैत्रीला काय म्हणायचे? ही केवळ मैत्री आहे की अजून काही?" मी दिपालीच्या कानात हळुच म्हणालो. आम्ही चर्नीरोडजवळील सी-फेसच्या कटट्यावर बसलो होतो...

"ओऽऽहोऽऽहोहोहोऽऽऽ... असे विचारतोय जसे काही तुला माहीतच नाही... तुला पण माहीत आहे आणि मला पण माहीत आहे..." दिपाली हसून म्हणाली.

"माहीत आहे तर मग आपण ते स्पष्ट कबूल का करत नाही?? असे किती दिवस नाकबूल करत रहायचे?" मी मिश्किलपणे हसत म्हटले.

"दिनेश... तू असा कसा रे बुद्धू... मी कसे काय माझ्या तोंडाने म्हणणार?... मी मुलगी आहे ना... कबुली मुलाने पहिली द्यायची..." दिपाली हसू दाबत, किंचीत लाजत म्हणाली. मावळतीच्या सुर्याची सोनेरी किरणे तिचा चेहरा उजळवत होती आणि ती खूपच मोहक दिसत होती!

"हंम्म्म्मऽऽऽ... जर असे असेल तर देतो मी कबुली..." असे बोलून मी तिचा हात हळुच हातात घेतला आणि प्रेमाने दाबला. आणि मग तिच्या डोळ्यात रोखून पहात मी तिला म्हणालो, "दिपाली... तुझ्याशिवाय माझे कशातही मन लागत नाही... सतत तुझा सहवास असावा असे मला वाटत असते... मी तुझ्या प्रेमात पडलो आहे!... आय लव यु, दिपाली!"

असे बोलून मी पुढे झुकलो आणि पटकन तिच्या ओठांवर ओठ ठेवले! दिपाली शॉक झाली! पटकन ती मागे झाली आणि ओशाळत आजुबाजुला बघत लाजत म्हणाली,

"अरे... डायरेक्ट किस काय करतोस??... मला विचार तरी आधी... मला तुझे प्रेम मंजूर आहे का ते... माझे तुझ्यावर प्रेम आहे का नाही ते..."

"त्यात काय विचारायचे??... विचारायची गरज आहे का?..." मी हसून म्हटले.

"गरज आहे...," दिपालीने गंभीर चेहरा करत म्हटले, "तुला असे वाटतेय का... की मला तुझे प्रेम मंजूर आहे?... तुझा असा समज आहे का... की माझे तुझ्यावर प्रेम आहे??..."

"हो!... ऑफकोर्स!..." मी ठामपणे म्हणालो.

"नो!... देन यु आर रॉंग!..." दिपाली पटकन म्हणाली...

"काय??... काय म्हणालीस??... से अगेन..." मी चक्रावून तिला विचारले. मला धक्काच बसला!

"तू बरोबर ऐकलेस... मी म्हटले 'यु आर रॉंग!'..." दिपाली शांतपणे मला म्हणाली.

"रॉंग... म्हणजे??... म्हणजे काय?... काय म्हणायचेय तुला??..." मी गोंधळून तिच्यावर प्रश्नांचा भडिमार केला.

"मला असे म्हणायचेय...," दिपाली पुन्हा शांतपणे म्हणाली आणि माझ्या डोळ्यात रोखून पहात पुढे बोलली, "की तुला जर असे वाटत असेल... की मला तुझे प्रेम मंजूर आहे... किंवा मी पण तुझ्या प्रेमात पडले आहे... तर..."

"तर काय?... मी अधीर होत अस्वस्थपणे विचारले.

"तर तुझे वाटणे अगदी बरोबर आहे!... मी पण तुझ्या प्रेमात पडले आहे... मला पण तुझे प्रेम मंजूर आहे..." दिपाली खुदकन हसत पटकन म्हणाली.

[rajsharma]

"काय??... काय म्हणालीस??..." मी गोंधळून विचारले.

ऐकून पण मला ते कळले नाही... कारण मला वाटले ती नकार देईल... तिच्या तोंडून नकार बाहेर पडणार अशीच माझ्या मनाची समजूत झाली होती आणि त्याचा प्रचंड धक्का मला बसला होता... पण तिने नकाराऐवजी होकार दिला जो माझ्या डोक्यावरून गेला...

"अरे बुद्धू... आय वॉज जोकींग!... हाऊ कॅन आय डिनाय यु?... आय अल्सो लव यु!... व्हेरी मच!..." दिपालीने लाजत लाजत म्हटले.

मग माझ्या डोक्यात लख्ख प्रकाश पडला!... ती माझी मस्करी करत होती... माझी खेचत होती... पण शेवटी तिनेही आपल्या प्रेमाची कबुली दिली!...

"ओहहहऽऽऽ... तुला नाऽऽऽ..." असे बोलून मी तिला कवेत घेतले आणि पुन्हा तिचे चुंबन घ्यायला लागलो... तर मला दूर करत ती पटकन म्हणाली,

"अरे आपण पब्लिक प्लेसमध्ये आहोत... बिहेव प्रॉपर्ली..." लाजून आजुबाजूला बघत ती म्हणाली.

"आय डोन्ट केअर... हा माझ्या आयुष्यातील अत्यंत आनंदाचा क्षण आहे!... मी जगाला ओरडून सांगेन... आय लव यु!... दिपाली... आय लव यु!..."

मी ओरडून म्हणालो आणि मी पुन्हा दिपालीला मिठीत घेवून आवळले... ती पण प्रेमाने मला बिलगली... आणि त्या दिवसापासून आमच्या प्रेमाचा वेगळाच प्रवास सुरु झाला!...

*****

तसा मी मुळचा नागपूरचा पण गेल्या काही वर्षापासून मी मुंबईमध्येच रहातोय... माझे आईवडील नागपूरला होतो. वडील जेव्हा तरूण होते तेव्हा ते पुण्यात काही काळ शिक्षणासाठी होते. त्यांचे शिक्षण झाल्यावर ते परत आपल्या गावी म्हणजे नागपूरला गेले आणि तेथे त्यांनी आपला गारमेंटचा बिझनेस चालू केला. बिझनेस छोटा होता पण चांगला चालत होता आणि आम्ही बऱ्यापैकी सुखवस्तू होतो.

माझ्या आईला वाटायचे की मी इंजिनीअर व्हावे पण वडिलांच्या बिझनेसमुळे माझा सेल्स आणि मार्केटींगकडे जास्त कल होता. तेव्हा माझे ग्रॅज्युएशन झाल्यावर मी त्यात डिग्री कोर्स करण्याची इच्छा व्यक्त केली. तसे कोर्स असणारी कॉलेजेस पुण्या-मुंबईत होती तेव्हा वडिलांनी मला मुंबईत तो कोर्स करण्याची परवानगी दिली. तेव्हापासून मी मुंबईत रहायला आलो... माझा कोर्स चालू होता तेव्हा सुरुवातीला मी हॉस्टेलमध्ये रहात होतो.

नंतर कोर्स पुर्ण झाला आणि मी एका कंपनीत सेल्स आणि मार्केटींग मॅनेजर म्हणून जॉब करायला लागलो. जॉब करायला लागल्यानंतर मी मुंबईच्या सबर्बन एरियात एका स्टुडिओ फ्लॅटमध्ये रहायला लागलो... कोर्स चालू असतानाची मुंबईच्या धकाधकीच्या जीवनातील सुरवातीची काही वर्षे मला थोडी कठीण गेली पण नंतर मी येथे चांगला रुळलो. मला पण मुंबईच्या फास्ट लाईफची सवय झाली होती आणि मी सुद्धा टिपिकल मुंबईकर झालो होतो...

नुकतीच माझ्या वयाची २८ वर्ष पुर्ण झाली होती आणि आई-बाबांची माझ्या मागे लग्न कर म्हणून भुणभूण चालू झाली होती. मला खरे तर मुंबईत अजून काही वर्षे कामाचा अनुभव घेवून पुन्हा नागपूरमध्ये जायचे होतो आणि वडिलांचा बिझनेस ताब्यात घेवून पुढे वाढवायचा होता... तेव्हा अजून ३/४ वर्षे तरी मला लग्न करायचे नव्हते... मेन म्हणजे ते माझ्यासाठी मुलगी बघत होते आणि मला त्यांच्या पसंतीची मुलगी नको होती तर माझ्या पसंतीच्या मुलीशी मला लग्न करायचे होते...

[rajsharma]

आणि तशी एक मुलगी माझ्या नजरेत होती... आमच्या ऑफीसमध्ये तसे तर बऱ्याच मुली होत्या पण त्या सगळ्यात 'दिपाली' वेगळीच उठून दिसायची...

दिपाली हिंदी सिनेमाची हिरॉईन 'विद्या बालन' सारखी दिसायची. ती सुंदर आणि आकर्षक तर होतीच पण त्याच बरोबर हुशारही होती! म्हटले तर ती स्लिम होती पण योग्य ठिकाणी 'भरलेली' होती... जरी ती आपली फिगर उठून दिसेल असे कपडे घालायची नाही पण तरीही मला कल्पना होती की तिची फिगर सेक्सी होती. माझ्या ५'-८" ऊंचीला तिची ५'-६" ऊंची शोभणारी होती... नुकताच आम्ही तिचा २४ वा बर्थडे साजरा केला होता तेव्हा माझ्या वयात ती बसणारी होती. अजून एक जमेची बाजू म्हणजे ती आमच्याच समाजाची होती. तेव्हा तिच्याबरोबर माझे लग्न जुळायला काही अडचण नव्हती आणि तिला मी माझी 'भावी पत्नी' म्हणून केव्हाच मनातल्या मनात पसंती दिली होती...

एकाच कंपनीत एकाच डिपार्टमेंटमध्ये काम करत असल्याने माझा तिचाशी पाऊलोपाऊली संबंध येत होता. मी तिला सिनीयर होतो आणि माझी ज्युनीयर असल्याने माझी बरीच कामे तिच्याकडेच असायची. एकमेकांबरोबर काम करता करता आमच्या मनात एकमेकांविषयीचा प्रेमांकूर कधी फुटला आणि त्याला कधी, कसे खत-पाणी मिळत गेले हे आम्हाला पण सांगता आले नसते...

ऑफीसमध्ये असलो की आम्हाला जेव्हा जेव्हा वेळ मिळेल तेव्हा तेव्हा आम्ही गप्पा मारायचो. आमच्या आवडी-निवडी बहुतांशी मिळत्या जुळत्या होत्या तेव्हा आमचे एकमेकांशी मस्त जमत होते. लंचला बाहेर जाताना ऑफीसमधील इतर क्राऊडही आमच्याबरोबर असायचा पण आम्ही एकत्रच रहायचो आणि रेस्टॉरन्टमध्ये बरोबरच बसायचो. संध्याकाळी ऑफीसमधून घरी जायला आम्ही एकत्रच निघायचो. आमचे ऑफीस फोर्टमध्ये होते तेव्हा तेथून चालत चालत गप्पा मारत आम्ही चर्चगेट स्टेशनला यायचो आणि एकच ट्रेन पकडून निघायचो. ती अंधेरीला रहात होती आणि मी बोरिवलीला. पण ती अंधेरीला उतरली की मी पण उतरायचो आणि पुन्हा आम्ही पाच-दहा मिनीटे प्लॅटफॉर्मवर गप्पा मारत उभे रहायचो. मग ती गेली की मी पुढची ट्रेन पकडून बोरिवलीला घरी जायचो...

कधी कधी आम्हाला कंटाळा आला असेल किंवा काहितरी खास बोलायचे असेल तर आम्ही चर्चगेटला पोहचलो की तेथून नरिमन पॉईंटला चालत जायचो... मग तेथून सी-फेसवरून चालत, गप्पा मारत आम्ही २/३ स्टेशन पुढे जायचो. मग कधी चर्नीरोड तर कधी ग्रॅन्टरोडला ट्रेन पकडून घरी जायचो... सी-फेसवरून गप्पा मारत, चालत चालत जायला आम्हा दोघांनाही आवडायचे... मध्येच कधी वाटले तर सी-फेसच्या कटट्यावर बसून आम्ही कधी शेंगदाणे खात असू तर कधी भेळ खात बसत असू. कधी कधी नुसतेच कटट्यावर पाय सोडून समोरील अथांग समुद्राकडे पहात, सुर्यास्त बघत बसत असू... तिला काही शॉपींग करायची असेल किंवा मला काही खरेदी करायचे असेल तर आम्ही एकमेकांना बरोबर घेवून जात होतो. बऱ्याचदा खरेदी ही एकमेकांच्या पसंतीनेच व्हायची...

मग हळु हळू एकमेकांना छोटी छोटी गिफ्ट देणे चालू झाले... सुटटीच्या दिवशी कोठेतरी फिरायला एकत्र जात होतो, नाटक-सिनेमे एकत्र बघत होतो... मोस्टली आम्ही एकत्र फिरत होतो, कोठे जायचे तर बरोबरीने जात होतो... जमेल तितका वेळ आम्ही एकत्र घालवाचा प्रयत्न करत होतो... मी मुंबईत एकटा असल्याने मला तिच्याबरोबर वेळ घालवायला काही बंधन नव्हते... दिपालीच्या घरीसुद्धा तिला काही बंधन नव्हते. ती सुद्धा एकुलती एक होती आणि तिचे आई-वडील सुधारीत विचारांचे होते. त्यांच्या आपल्या मुलीवर विश्वास होता तेव्हा त्यांनी कधी तिला वेळेचे बंधन घातले नाही.

सुरुवाती सुरवातीला आमच्यात कधी शारिरीक स्पर्श होत नव्हता. किंवा तसा स्पर्श होणार नाही याची आम्ही काळजी घ्यायचो. पण जसजसे आमच्यात जवळीक वाढत गेली तसतसे आमच्यात मोकळेपणा यायला लागला... मग बोलताना एकमेकांना टाळी देणे, काही मिश्किल बोलल्यावर एकमेकांना चापट मारणे, टपली मारणे असा आमचा स्पर्शाचा खेळ चालू व्हायला लागला... मग रस्ता क्रॉस करताना किंवा कोठे गर्दीतून वाट काढताना अनावधानाने मी तिचा हात धरू लागलो... नंतर नंतर ती स्वत:हून माझा हात धरू लागली... आधी आधी असा तात्पुरता धरलेला हात ती नंतर सोडून देत होती... पण नंतर नंतर ती हात तसाच ठेवू लागली... मग त्यानंतर गप्पा मारत चालता चालता एकमेकांचा हात आम्ही हक्काने धरू लागलो...

सी-फेसवरील कटट्यावर बसताना आधी आम्ही अर्धा फूट अंतर ठेवून बसायचो. पुढे ते अंतर कमी कमी होत गेले आणि मग आम्ही एकमेकांना खेटून बसायला लागलो... तसे एकमेकांना चिटकून बसत काही खात असताना किंवा नुसतेच बोलत असताना आम्ही एकमेकांकडे प्रेमाने कटाक्ष टाकायचो... ती माझ्याकडे असे प्रेमाने पहातोय हे कळले की मी हसून तिला स्माईल द्यायचो. किंवा तिने मला पहाताना पाहिले की ती मस्त लाजायची... आम्हा दोघांना कळत होते की आता आमच्यात फक्त मैत्री राहिली नव्हती तर प्रेमाचे नाते तयार झाले होते... पण आमच्या प्रेमाची कबुली ना ती मला देत होती ना मी तिला देत होतो... मांजर जसे डोळे मिटून दुध पिते आणि त्याला वाटते की जग आपल्याला पहात नाही तसे आम्ही दोघेही एकमेकांच्या प्रेमाकडे दुर्लक्ष करून सहज वागायचा प्रयत्न करत होतो...

पण असे किती दिवस चालणार होते?... कधी ना कधी आम्हाला प्रेमाची कबुली द्यावीच लागणार होती... तेव्हा एक दिवस असेच आम्ही सी-फेसच्या कटट्यावर बसलेलो असताना मी दिपालीला माझ्या प्रेमाची कबुली दिली! तिनेही तिचे प्रेम कबूल केले!

[rajsharma]

आणि त्या दिवसापासून आमच्या प्रेमाचा वेगळाच प्रवास सुरु झाला!...

आम्ही एकमेकांना प्रेमाची कबुली दिली होती आणि आम्ही एकमेकांशी लग्न करण्याचा निश्चय पक्का केला होता. पण मला अजून दोन वर्षे तरी लग्न करायचे नव्हते... माझ्या फ्युचर प्लानींगबद्दल दिपालीला कल्पना होती तेव्हा माझ्या लगेच लग्न न करण्याच्या निर्णयाबद्दल तिची काही हरकत नव्हती... आम्ही दोघांनीही आपापल्या घरी आमच्या प्रेमप्रकरणाचा सुगावा लागून दिला नव्हता आणि एवढ्यात ते सांगायची गरज ना मला वाटत होती ना तिला... आम्ही एकमेकांच्या प्रेमात इतके आकंठ बुडालो होतो की सध्या आम्ही फक्त त्या प्रेमाचा आस्वाद घेत होतो...

एकमेकांना प्रेमाची कबुली दिल्यानंतर आमच्यात अजुनच जवळीक होत गेली... आता आम्ही हक्काने एकमेकांचा हात धरून रस्त्याने चालू लागलो... प्रसंगी मी तिच्या कंबरेत हात टाकून तिला चिकटून चालत असे किंवा तिच्या खांद्यावर हात टाकून चालत असे... ती पण मला बिलगून चालत असे किंवा माझ्या कंबरेत हात टाकून चालत असे... तसे दिपालीला बिलगून चालताना मला तिच्या भरीव अंगाचा स्पर्श सुखावू लागला... तिच्या मांसल अंगाचा स्पर्श माझ्यात वेगळीच उत्तेजना जागवू लागला... मग तिच्या मांसल अवयवांचा स्पर्श मला हवाहवासा वाटू लागला... तिच्या त्या मादक अवयवांचे स्पर्शसुख मी गुपचूप किंवा मुद्दामहून घेवू लागलो... तिला पण ते कळत होते... पण ती कधी त्याबद्दल हरकत घेत नव्हती... उलट तिला पण त्या ठिकाणचे माझे ते स्पर्शसुख हवेहवेसे वाटायचे...

हळु हळू आमचे ते चोरटे आणि नकळत स्पर्श वाढत गेले... जेव्हा केव्हा आम्हाला एकांत मिळे तेव्हा आम्ही चुंबन घ्यायला लागलो... तिचे चुंबन घेताना माझा हात तिच्या वळणदार अंगावरून फिरायला लागला... तिच्या भरीव नितंबाला तर गुबगुबीत छातीला मी स्पर्श करू लागलो... सिनेमा थिएटरमधील अंधारात आता माझा हात तिच्या मांडीवर फिरायचा तर तिला कवेत घेवून बसल्यावर तिच्या छातीवरून फिरायचा... तिच्या मादक अंगांना स्पर्श करून मी उत्तेजीत व्हायचो आणि माझा लंड कडक व्हायचा... शक्यतो मी तिला माझ्या लंडातील कडकपणाची जाणीव करून देत नव्हतो... तिचा हात पण माझ्या मांडीवर फिरायचा पण त्याच्यावर ती जात नव्हती... कदाचीत तिला लाज वाटायची...

आता आमच्या चावट गप्पा वाढायला लागल्या... आमच्या गप्पांच्या विषयामध्ये लैंगीक गोष्टी जास्त येवू लागल्या... चावट, पांचट जोक्स आणि किस्से एकमेकांना सांगणे वाढू लागले... आधी ज्या चावट आणि लैंगीक गोष्टी आम्ही सुचकपणे बोलत होतो त्या आता उघड उघड बोलायला लागलो... आम्ही लग्न करणार होतो तेव्हा आमच्यातील मोकळेपणा अजून जास्त वाढला होता आणि शारिरीक जवळीक वाढू लागली होती... पण चोरटे स्पर्श किंवा वरवरचे स्पर्श ह्याच्या पलीकडे आम्ही जात नव्हतो... मी काही काही वेळा दिपालीला अजून थोडे 'फ्री' होण्याबद्दल कळत-नकळत सुचवले होते पण तिनेही कळत-नकळत नकार देत दर्शवले की ह्या पुढे काही करायचे तर ते डायरेक्ट लग्नानंतर...

पण मला लग्न होईपर्यंत तिच्यापासून दूर रहाण्याइतके पेशन्स नव्हते... नुसते चोरटे स्पर्श करून आता माझे समाधान होत नव्हते... पुर्ण लैंगीक सुख घ्यायची माझी इच्छा वाढायला लागली... आता जर आम्ही लग्न करणारच होतो तर ते सुख आता घेतले तर त्यात काय बिघडणार होते अशी माझी धारणा होती... पण मुली ह्या बाबतीत जरा सेंसीटीव्ह असतात हे पण मला माहीत होते... असे नव्हते की दिपालीला ते आवडत नव्हते किंवा तिला त्यात इंटरेस्ट नव्हता... ती मुलगी असल्याने ती लाजत होती किंवा स्वत:हून काही करायला मागत नव्हती ह्याची मला कल्पना होती... तेव्हा मी तिला फोर्स केला नाही आणि तिच्या कलाने घ्यायचे ठरवले... शक्य असेल तितके आणि जमेल तसे मी तिला चेतवायचा प्रयत्न करत होतो...

[rajsharma]

एकदा असेच संध्याकाळी आम्ही सी-फेसवरील कटट्यावर बसलो होतो... अंधार पडला होता आणि फक्त रस्त्यावरील लाईटचा अंधूक प्रकाश होता... मी दिपालीच्या खांद्यावरून हात टाकून तिला मिठीत घेतले होते... तिच्या डोक्याला डोके भिडवून आम्ही गुलुगुलू बोलत होतो... मी तिला काही चावट आणि पांचट गोष्टी सांगून चेतवत होतो... माझा मोकळा हात मी पुढून तिच्या छातीवरून फिरवत होतो... तिने आपली ओढणी आपल्या दोन्ही खांद्यांवर पसरवून टाकली होती तेव्हा माझे हात काय करत होते ते साईडने जाणाऱ्या कोणाला दिसत नव्हते... समोर तर अथांग समुद्र पसरला होता तेव्हा समोरून कोणी पहाण्याचा प्रश्नच नव्हता...

मी माझा तिच्या खांद्यावरून टाकलेला हात वर केला आणि तिच्या कमीजच्या गळ्याशी चाळा करू लागलो... आम्ही बोलण्यात मग्न होतो तेव्हा माझ्या त्या चाळ्याचे दिपालीला काही वाटले नाही... मग मी माझ्या त्या हाताची बोटे तिच्या कमीजच्या गळ्यातून आत सारली... तिच्या गळ्याच्या आत मी बोटे फिरवायला लागलो... त्याने ती सावध झाली आणि तिने मला विचारले 'काय करतोस रे?'... मी 'काही नाही' म्हणालो आणि माझे चाळे चालू ठेवले... माझी तिच्या कमीजच्या गळात शिरलेली बोटे अजून खाली खाली सरकू लागली... तिच्या दोन उभाराच्या मधल्या घळीत हळुच शिरली...

दिपालीने माझ्या त्या हातावर चापट मारत मला थांबायचा इशारा केला पण मी थांबलो नाही... तिने मान तिरकी करून माझ्याकडे लटक्या रागाने पाहिले... पण मी हसून माझे चाळे चालूच ठेवले... मग तिने त्याकडे दुर्लक्ष केले आणि ती पुढे बोलत राहिली... माझी बोटे आता तिच्या उभाराला स्पर्श करू लागली... तिने कमीजच्या आत घातलेल्या ब्रेसीयरला माझी बोटे स्पर्श करू लागली... मग मी अजून डेअरींग केली आणि तिच्या ब्रेसीयरच्या आत माझी बोटे घुसवली...

आता माझ्या ह्या चाळ्यांनी दिपाली स्पब्ध झाली... ती बोलायची थांबली पण तिने ना मला थांबवले ना माझे चाळे थांबवले... माझे धाडस वाढत गेले... मी तिच्या ब्रेसीयच्या आत बोटे सारत सारत पुढे नेली... माझ्या बोटांना तिच्या छातीवरील अरोलाचा स्पर्श जाणवला... उत्तेजनेने तिच्या अरोल्याची त्वचा आकसली होती... मी बोटे अजून पुढे नेली आणि गड सर केला! तिच्या उत्तेजनेने कडक झालेल्या निप्पलला माझ्या बोटाचा स्पर्श झाला!

माझ्या बोटाचा स्पर्श झाल्याबरोबर दिपालीच्या तोंडातून एक मादक चित्कार बाहेर पडला!... ती पहिली वेळ होती की मी दिपालीच्या नाजूक अवयवाला असा डायरेक्ट स्पर्श केला होता... तिच्या निप्पलला स्पर्श करून माझी उत्तेजना वाढली होती. माझा लंड माझ्या जीन्समध्ये कडक झाला होता... दिपालीचा एक हात माझ्या मांडीवर होता... ज्याची पकड तिने घटट केली होती... तिच्या कडक निप्पलला स्पर्श करून मी काही क्षण थांबलो आणि मग मी तिच्या निप्पलवर माझी बोटे फिरवायला लागलो... नुसती बोटे फिरवून मी थांबत नव्हतो तर तिचा निप्पल बोटात धरून दाबत होतो... मी निप्पल दाबला की तिच्या तोंडून हलका चित्कार बाहेर पडायचा... तिचे अंग थरथायचे...

मी जे चाळे करत होतो ते तिला आवडत होते की नाही ते कळत नव्हते पण ती मला थांबवतही नव्हती... तिच्या निप्पलशी थोडा वेळ चाळे केल्यानंतर मी माझा हात अजून आत नेला आणि ब्रेसीयरच्या आत तिच्या छातीच्या उभारावर पसरवला... मग मी हलकेच तिच्या छातीचा तो मऊशार उभार दाबायला लागलो... तिचा तो गुबगुबीत उभार दाबताना माझ्या हाताच्या तळव्यावर तिचा कडक निप्पल खुपत होता आणि त्याचा स्पर्श मला धुंदावत होता! पॅन्टमध्ये माझा लंड सडकून कडक झाला होता... असे वाटत होते की तेथेच बाहेर काढून हलवावा... पण माझ्या लंडापेक्षा मला तिच्या छातीचे मिळणारे सुख त्याक्षणी महत्वाचे वाटत होते...

तिचा एक छातीचा उभार मी मनसोक्त दाबल्यावर माझा हात मी दुसऱ्या उभारावर वळवला... त्या उभारावरील ब्रेसीयरमध्ये हात घालून मी तो उभारही दाबायला लागलो... दिपाली माझ्या खांद्यावर डोके टाकून गुपचूप डोळे मिटून बसली होती... ओठांची हालचाल करत ती एक ओठ दातात पकडून आपल्या तोंडातले सित्कार दाबत होती... खाली तिच्या मांड्यांची अस्वस्थ हालचाल होत होती... माझ्या चाळ्यांनी ती सुद्धा उत्तेजीत झाले होती हे मी जाणले होते... बराच वेळ मी तिच्या छातीचे उभार आळीपाळीने दाबत होतो... प्रथमच तिची छाती अशी कपड्याच्या आत दाबून मी अनोखे सुख अनुभवत होतो... त्याक्षणी त्या जागी त्यापेक्षा जास्त काही मी करू शकत नव्हतो तेव्हा तितक्या सुखावर मी समाधान मानले!

नंतर आम्ही स्टेशनकडे जात असताना तिने हळुच मला विचारले,

"आज असे का केलेस?"

"काय केले?"

"तुला माहीत आहे काय ते... रोज कपड्यावरून हात लावायचास... आज असा हात आत का टाकला?" तिने लाजत विचारले.

"खूप इच्छा झाली...," मी हसून म्हणालो, "रोज रोज नुसते वरून हात लावून समाधान होत नव्हते... तेव्हा म्हटले आज हात आत टाकावा..."

"लाज नाही वाटली?... असे पब्लिक प्लेसमध्ये चाळे करायला..." तिने मिश्किलपणे हसत म्हटले.

"लाज काय वाटायची त्यात?... उलट असे पब्लिक प्लेसमध्येच चोरटे चाळे करण्यात मजा असते... तू जर मला सूट दिली तर मी अजून काय काय करेल असे पब्लिक मध्ये..." मी हसून सुचकपणे म्हणालो.

"उंहंऽऽऽ... जास्त फाजिलपणा करू नकोस हं... आज करायला दिले... पुन्हा नाही हात लावू देणार..." दिपालीने लटकेपणे नाराजी व्यक्त करत म्हटले पण तिच्या चेहऱ्यावर हसू होते...

तिने त्यावेळी जरी तसे म्हटले तरी पुढच्या वेळी जेव्हा आम्ही तसे बसलो होतो तेव्हा मी तिच्या कमीजच्या गळ्यात हात सारला तेव्हा तिने लटका विरोध केला पण माझा हात बाहेर काढला नाही... त्याचा अर्थ सरळ होता की तिलाही ते हवे होते... मग नंतर पुन्हा पहिल्या वेळेसारखी मी तिची छाती मनसोक्त दाबली... मग तो आमचा नेहमीचा सिलसिला झाला... जेव्हा केव्हा चान्स मिळेल तेव्हा मी तिच्या ब्रेसीयरच्या आतमध्ये हात घालून तिची छाती दाबायचो...