मी आहे ना !!!

[rajsharma]

मी आहे ना !!!

लेखक - चंद्रा
**********

साधनाची झोप उघडली असता तिला क्षणभर आपण कुठे आहोत तेच कळले नाही.तिच्या अंगावर एकही कपडा नव्हता व संजयही नग्नावस्थेत तिच्या अंगावर हात टाकून झोपला होता. ते पाहताच ती दचकली व तिने त्याचा हात बाजूला करून घाईघाईने उठू लागताच सुनीलचा खेळकर व आनंदी आवाज तिच्या कानांवर पडला -

"Relax सोना, ही कॉफी घे बघू डार्लिंग.. तुला बरं वाटेल."

सुनीलने असे म्हणताच तिने त्याच्या हातून कॉफीचा कप घेतला व नजरेनेच संजयकडे बघून खुणावले कारण त्याने झोपेतच तिच्या अंगावर पुन्हा हात टाकला होता. सुनीलने शांतपणे हाताने तिला थांबायचा ईशारा दिला व स्वतःच्या हृदयावर हात ठेवून होकारार्थी मान डोलावली...त्यावर ती खुदकन हसली कारण त्याने "नेहमीप्रमाणे"| तिला "डोन्ट वरी.. मी आहे ना .." हे न बोलताही सांगितले.

त्या स्ट्रॉग कॉफीचे घोट घेत घेत ती गेल्या काही दिवसांच्या घडामोडीवर विचार करू लागली. नकळत तिचे मन तिला भूतकाळात घेऊन गेले.

साधना राऊत ही फक्त फर्गुसन कॉलेजचीच "शान" नव्हती, तर त्याहूनही जास्त म्हणजे बहुधा "पुण्याची शान" होती. कारण परमेश्वराने तिला फुरसतीने बनवलेले असावे. तिच्या अद्वितीय रुपाबरोबर तेवढ्याच अद्वितीय गुणांची धनी होती ती !! दिसायला ती इतकी सुंदर होती, की पहिल्याच नजरेत कोणीही तिच्या प्रेमात पडावे. तिच्या सुंदर चेहच्याबरोबरच देवाने तिला भरपूर गुणही दिले होते. युरोपियन गोरा रंग, सुंदर चेहरा, बोलके डोळे,लांबसडक केस,साडेपाच फुट उंची,'स्लिम' पण प्रमाणबद्ध शरीरयष्टी,आकर्षक लांबसडक पाय,कडक फिगर (३६-२४-३६), उन्नत उरोज व भरीव नितंब,सेक्सी आवाज व ओठांचा चंबू करून लाडिक बोलायची अदा. काय नव्हते तिच्यात ... हे तर झाले तिच्या सौंदर्याबद्दल पण त्याचबरोबर ती तितकीच हुशारही होती. ती बारावीला बोर्डात पाचवी आलेली होती, तरीही तिने मेडिकलऐवजी बी.ए.ला फग्र्युसनला ऍडमिशन घेतली कारण तिला त्यानंतर I.A.s. करायचे होते. सेकंड इयरला ती पुणे युनिव्हर्सिटीची "बेस्ट स्टुडंट" होती कारण त्यावर्षी ती महाराष्ट्र इंटर युनिव्हर्सिटी स्पर्धेची टेनिस चॅपिअन होती. तिचा आवाजही अतिशय गोड होता. लता मंगेशकर व अनुराधा पौडवालची गाणी ती "सही न सही" गात असे. ती फायनल इयरला असतांना मुंबईला झालेल्या पवई आय.आय.टी.च्या "मूड-इंडिगो'च्या "इंटरकॉलीजीएट व्होकल" स्पर्धेत ती मुलींमध्ये प्रथम आली होती व त्या स्पर्धेतच तिची संजयशी भेट झाली होती. संजय, हा अतिशय चांगला गायक होता व किशोरकुमार व कुमार सानूची गाणी गाण्यात त्याचा हातखंडा होता.
संजय तर प्रथमदर्शनीच तिच्या प्रेमात पडला होता व त्याने ते लपवायचा मुळीच प्रयत्न केला नव्हता. पण तिने त्याकडे (नेहमीच्या सवयीने) दुर्लक्ष केले. पण त्याचा नंबर येताच जसे त्याने गायला सुरवात केली तर ती चमकलीच कारण त्याने चक्क एक 'ड्यूएट' गाणे चक्क 'सोलो' मध्येच म्हणायला सुरवात केली.

"तुम्हे अपना बनाने की कसम खायी है ..खायी है."

| तिने चमकून त्याच्याकडे पाहताच तो तिच्याकडे बघून गातोय हे तिच्याच काय तर इतरांच्याही लक्षात येताच तिच्या चेह-यावर लज्जेचे गुलाब फुलले. त्याने ते गाणे इतक्या तन्मयतेने गायले की "ओरीजनल" गायकापेक्षाही पाचपट चांगले गायला. बेस्ट सिंगर मेलचे बक्षीस त्यालाच मिळाले व बेस्ट सिंगर फिमेलचे तिला !! स्टेजवर दोघेही फोटोसाठी उभे असता तिने त्याला "व्हेरी वेल संग .." असे म्हणताच "साधना, ते मी तुझ्याचसाठी तर म्हटले .." असे त्याने म्हणताच ती गोरीमोरी झाली.

स्पर्धेनंतर पुण्याला परत येताच दुस-याच दिवसापासून तिला "आपण संजयला 'मिस' करतोय व आपणही त्याच्या प्रेमात पडलोय " हे लक्षात आले.संजयने फोन करताच तिनेही फोनवर संभाषण वाढवले व नंतर त्यांच्या भेटीगाठी सुरु झाल्यात. सहाच महिन्यात दोघांनी प्रेमाच्या आणाभाका घेतल्या व तिचे बी.ए. पूर्ण होताच त्यांनी लग्नाचा निर्णय घेतला. तिने संजयबद्दल घरी सांगताच घरून प्रखर विरोध झाला कारण संजयचे त्याच्या गायकीशिवाय काहीच "क्वालिफिकेशन" नव्हते पण त्यावेळी तिला खरा आधार दिला तो सुनिलनेचा!

[rajsharma]

सुनील, हा पहिल्या इयत्तेपासून तिच्याबरोबरच शिकला होता व तिचा "फास्ट-फ्रेंड" "बेस्ट फ्रेंड” होताहोता. इतकेच काय तर जेंव्हा त्या दोघांनी घरून पळून जाऊन लग्न केले तेव्हाही तोच साधनाच्या मागे ठामपणे उभा होता. रजिस्ट्रारकडे त्यांच्या लग्नाची 'नोटीस' देण्यापासून, ते स्वतः 'विटनेस' बनेपर्यंत व ती संजयबरोबर मुंबईला पळून गेल्यावर तिच्या घरच्यांच्या संतापाला तोंड देण्याचेही काम त्यानेच केले. साधनाने लग्नाच्या दुस-या दिवशी त्याला फोन करून "तिथली (घरची) परिस्थिती" विचारताच "टोटली गौतम गंभीर.." त्याने हसतहसत तिला असे मजेदार उत्तर त्याने दिले.

"बाप रे ." ती काळजीने म्हणाली " मी तर २-३ दिवसांनी घरी येऊन माफी मागायचा विचार करत होते..आता काय करू ?"

"ये तू बिनधास्त .."सुनील बेफिकीरपणे म्हणाला "मी आहे ना.."

****

हे नेहमीचेच होते.. लहान असो वा मोठी,साधनाला कोणत्याही गोष्टीचे कितीही टेन्शन आले की सुनीलच्या "मी आहे। | ना .." ने ते कुठल्याकुठे पळून जात असे.

पण पुण्याला घरी आल्यावर घरच्यांनी "तू आम्हाला व आम्ही तुला मेलो.." असे ठामपणे सांगताच ती हवालदिल झाली. संजय शांत होता कारण आपला अपमान हिलाच हे त्याने गृहीत धरलेच होते पण सुनीलने यावेळीही "काळजी करू नकोस साधना,ते आज रागात आहेत पण कालांतराने त्यांचा राग कमी होईल ...मला खात्री आहे." असे म्हणून तिला धीर दिला.

"जर नाही झाला तर ?" तिने भेदरून विचारताच "काळजी कशाला करतेस !! मी आहे ना.. तुझ्या "माहेर'चा .." सुनील ठामपणे म्हणाला.

"Thanks सुनील, तू होतास म्हणून इतका मोठा निर्णय मी घेऊ शकले." साधनाने असे म्हणताच "एनीटाईम फॉर यू .." सुनील आश्वासकपणे म्हणाला.

मुंबईला परत गेल्यावर साधनाने सुनीलशी फोनवर 'contact' ठेवला होता पण कालांतराने तो हळूहळू कमी होत गेला.

खरंतर सुनील तिच्यावर अगदी सुरवातीपासून मनःपूर्वक प्रेम करत होता पण त्याच्या भिडस्त स्वभावामुळे व "साधनाने जर नकार दिला तर आपली तिच्याशी असलेली मैत्रीही तुटेल" ह्या भीतीने त्याने तिला स्वतःच्या मनातले भाव कधीच कळू दिले नाहीत.तसे पहिले असता सुनीलही देखणा तर होताच पण हुशारही होता.बारावीला तोही साधनासारखाच 'मेरीट स्टुडन्ट' होता. साधनाचे लग्न झाले तेव्हा तो "सी.ओ.इ.पी." (Collage of Engineering,Pune.) त Computer Engineering च्या फायनल ईयरला होता पण Engineering नंतर तो पुण्यातच "इंफोसिस'मध्ये नोकरी करत होता. लग्नानंतर संजयबरोबर पहिले वर्ष फारच सुखात गेले व तीही काही निवडक प्रोग्राम्समध्ये संजयबरोबर गाऊ लागली होती पण तिच्या पहिल्या बाळंतपणानंतर मात्र तिने काही काळापुरता गाणे थांबवले. संजयचे प्रोग्राम्स सुरूच होते पण संजयच्या गाण्याच्या प्रोग्राम्स व मैफिलीनंतर त्याचे हळूहळू "पिण्याचे" प्रोग्राम्स होऊ लागलेत व तो कधी दारूच्या आहारी गेला ते त्यालाच कळले नाही. त्यावरून त्या दोघांचे खटके उडू लागले व नंतरनंतर तर त्यांची भांडणे इतक्या विकोपाला गेलीत की साधनाने संजयशी घटस्फोट घेतला व तिचा उण्यापुन्या साडेचार वर्षांचा संसार संपला.

तिच्या 'डायव्होर्स'च्या दिवसांमध्ये सुनील तिच्याबरोबर होता.त्याने तिला पुण्याला चलायची विनंती केली. ती 'कन्फ्युज्ड' होती.

साधनाला घेऊन सुनील तिच्या माहेरी आला. सुनीलने तिच्या आई-वडिलांना "साधनाला सपोर्ट करा" अशी विनंती करताच "लग्नाला तूच सपोर्ट केला होतास ना ? मग आता का करत नाहीस ? साधना आम्हाला ऑलरेडी मेलीये .." असा अपमान करून तिला हाकलून दिले.

"साधना तुझी हरकत नसेल तर तू माझ्याघरी राहू शकतेस ..आई नक्कीच परवानगी देईल व आपण आईबरोबर राहत असल्याने कोणी (म्हणजे समाज) 'काहीही' म्हणणार नाही." तिच्या घरून बाहेर निघताक्षणीच सुनील म्हणाला. "No thanks.. सुनील, मी आता परत मुंबईला जाते.." ती म्हणाली. "पुढे ?" सुनीलने तिला विचारताच "बघू पुढचं पुढे नाहीतर.." "मी आहे ना.." तिचे वाक्य अर्ध्यावर तोडत तो तत्परतेने म्हणाला.

[rajsharma]

डायव्होर्सनंतरचा तो काळ तिच्याकरता इतका वाईट होता की एका घटस्फोटीत स्त्रीचे आयुष्य किती कठीण असते ते तिला कळले.तिचा गळा कितीही चांगला असला तरी तिचे सुंदर रूपच तिचे वैरी झाले होते. पळून लग्न केल्यामुळे तिला माहेरचे दरवाजे कायमचे बंद झाले होते. तिने बन्याच "म्युजिक डायरेक्टर्स व अरेन्जर्स" व "प्रोग्राम Contractors"कडे कामासाठी चकरा मारल्या पण तिच्या सौंदर्यामुळे तिच्यावर टपून बसलेली मंडळी मदतीच्या बहाण्याने तिला डायरेक्टली किंवा सूचक वाक्यांद्वारे "कॉम्प्रोमाईज"ची मागणी करायचे जे की तिने कधीही मान्य केले नाही.

पण त्यामुळे बिनकामाचे एकटे मुंबईला राहणे तिला दिवसेंदिवस कठीण होऊ लागले व पोटगीच्या पैश्यात तिचे गाडे धकेना. अंगदचीही (स्वतःच्या मुलाची) जबाबदारी तिच्यावर होतीच !! एक दिवस सगळेच असह्य झाल्यावर तिने सुनीलला फोन केला व नेहमीप्रमाणेच यावेळीही सुनीलच तिच्या मदतीस धावून आला. त्याने तिला आपल्याच कंपनीत साधारण का होईना पण एक Clark चा जॉब मिळवून दिला व एका ओळखीच्यांकडे तिची व अंगदची "पेईंग गेस्ट" म्हणून व्यवस्थाही केली. एकाच ऑफिसमध्ये काम करत असल्यामुळे तिचा आपसूकच सुनीलबरोबर सहवास वाढला होता व "पाळणाघर" परवडत नसल्यामुळे ती अंगदला सुनीलच्या घरी सोडत असे.सुनीलची आईही अंगदचे संगोपन अतिशय आनंदाने करत असे. जणूकाही तो तिचा नातूच आहे असेच कोणाही अनोळख्याला वाटत असे. अंगद होतही तसा लाघवी..त्याच्या अस्तित्वानेच सुनील व त्याच्या आईला अतीव समाधान वाटत असे. पाहतापाहता तीन वर्षे उलटली व साधनाही पुण्यात आता व्यवस्थित स्थिरावली.

एक दिवस साधना अंगदला घ्यायला सुनीलच्या घरी गेली असता त्याच्या आईने "आता सुनीलचे लग्नाचे वय हळूहळू उलटू लागले आहे. त्याला कितीदा म्हटले पण तो लग्नाला तयार होत नाहीये..तूच त्याला काहीतरी समजव कारण तुझा फास्ट-फ्रेंड असल्याने तो तुझे ऐकेल."अशी विनंती केली. त्यानुसार तिने सुनीलकडे लग्नाचा विषय काढला असता प्रथम तर तो काहीच react झाला नाही पण तिने तो विषय न सोडता त्याला लग्न न करण्याचे कारण विचारताच त्यानेही तिला " हे बघ साधना, आजवर मी फक्त एका मुलीवर मनापासून फक्त एकदाच प्रेम केलंय पण तिचे लग्न झाल्यामुळे मी लग्न करू इच्छित नाही. ती मुलगी दुसरीतिसरी कोणीही नसून तूच आहेस.." असे स्पष्टच सांगितले.

त्याने असे स्पष्टच म्हटल्याने पहिले तर ती चकितच झाली पण नंतर तिलाही तिच्या ब-याच मैत्रिणींनी "बघ, हा सुनील तुझ्यावर 'मरतोय'. " असे सांगितल्याचे आठवले पण तिने त्यावेळी त्याकडे लक्षच दिले नाही व संजय | आयुष्यात आल्यावर तो प्रश्नच उरला नव्हता. ती विचारमग्न झाल्याने तोही क्षणभर बोलायचा थांबला व अचानक त्या दोघांमध्ये शांतता प्रस्थापित झाली. तिने त्याच्याकडे प्रश्नार्थक बघताच तो म्हणाला "बरं झालं की तू हा विषय काढलास.. खरंतर मीच तुला "माझ्याशी लग्न करशील का ?" हे विचारणार होतोच ..पण तुला वाटेल की "मी 'परिस्थितीचा फायदा घेतोय" म्हणून आजवर विचारले नाही." त्याने असे म्हणताच ती "पण मी ऑलरेडी divorcee आहे व माझी सर्व 'हिस्टरी' तुला माहित आहे. तुला तर माझ्यापेक्षा नक्कीच चांगली मुलगी कधीही.." तिला पुढचे न बोलू देताच तिच्या हातावर हात ठेवून सुनील म्हणाला "मी तुला 'अंगद'सकट स्वीकारायला तयार आहे. तुझी हरकत नसेल तर तू पित्याच्या जागी माझेच नाव लाव कारण मलाही त्याचा पिता व्हायला नक्कीच आवडेल.."

"मला विचार करायला वेळ हवा .." ती हळूच म्हणाली.त्यावर " तू विचार करायला तुला हवा तेव्हढा वेळ घे ..काही घाई नाही. अजून एक गोष्ट 'क्लियर' करतो की तू नकार दिलास तरी हरकत नाही, आपले मित्रत्वाचे नाते तसेच राहील."सुनील म्हणाला.

तिनेही जवळपास पंधरा दिवस व्यवस्थित विचार केला व "संजय जर आपल्या आयुष्यात आला नसता व सुनीलने प्रपोज केले असते तर आपण सुनीलशी नक्कीच लग्न केले असते.." ह्या विचारावर येताच तिने त्याला होकार दिला एका सुमुहुर्तावर ती पुन्हा "सौभाग्यवती साधना" बनली.आनंदाची गोष्ट म्हणजे तिच्या "या" लग्नात तिच्या माहेरचे सर्व लोक उपस्थित होते कारण सुनीलने त्यांना "झालंगेलं विसरून जा .. ती आता पुन्हा नव्याने आयुष्य सुरु करतेय तर तुम्ही तिला जरूर शुभेच्छा व आशीर्वाद द्या " अशी विनंती केल्याने त्याचे म्हणणे ते नाकारू शकले नाहीत.खरंतर साधनाच्या आईवडिलांची "सुनीलच जावई व्हावा" ही मनापासून इच्छा होती व आता ती पूर्ण झाल्याने तेही आनंदी होते...इतकेच काय तर अंगदलाही त्यांनी accept केले होते.

| सुनीलचे स्वतःचे घर छोटेसे (फक्त दोन खोल्यांचे) असल्याने त्याने दोन बेडरूमचे घर भाड्याने घेतले.. पण त्याच्या आईने तिथे यायला नकार दिला. ती साधनाला बाजूला घेऊन म्हणाली "मला तुमच्या घरी यायला नक्कीच आवडेल पण सुरवातीला तुमच्या नव्या घरी तुम्ही दोघंच रहा कारण तुम्हा दोघांना तुमच्या या "नव्या" नात्यात एकमेकांना 'समजून घेण्याची आवश्यकता आहे. आणि हो, अंगदला मी माझ्याबरोबरच ठेवीन व त्याच्या मी तसाच सांभाळ करीन जसा मी सुनीलचा केलाय.आय प्रॉमिस !! वाटल्यास त्याला अधून मधून पाठवत जाईन." असे म्हणून सुनीलच्या आईने साधनाचे दोन्ही हात आपल्या हातात घेतले.

साधनाच्या डोळ्यात आनंदाश्रू तरळले. "आपल्या या नव्या आयुष्याची ही चांगलीच सुरवात आहे.." असे तिच्या मनात आले.

******

[rajsharma]

लग्नानंतरच्या पहिल्या रात्री मात्र का कोण जाणे पण साधना मुळीच खुलली नाही कारण तिला सुनीलने आपल्या मिठीत घेताच तिला संजयची व त्याच्या बरोबर काढलेल्या चांगल्या व वाईट अश्या दोन्ही क्षणांची आठवण होऊन ती सतत आपले अंग आक्रसून घेऊ लागली. सुनीलने तिला काळजीने "काही होतंय का तुला ?" असे वारंवार | विचारले देखील !! पण तिला त्याचं कारण सुनीलला सांगताही येईना. थोड्याच वेळात सुनीलने तिची मानसिक अवस्था जाणली ("साधनाला आपल्याला पती म्हणून स्वीकारण्यास वेळ लागेल ") व "तुला जेंव्हा वाटेल तेंव्हाच करू." असे आश्वासन दिल्याने ती निश्चिंत झाली व त्याच्या आश्वासक मिठीत शांतपणे झोपली.

पण कितीही झालं तरी शेवटी सुनीलही एक "पुरुष" होता.आपली 'हक्काची बायको' आपल्याजवळ रोज रात्री झोपतेय पण आपण तिच्याबरोबर रत होऊ शकत नाही या विचाराने तोही अस्वस्थ होत असे पण त्याने साधनाला ही गोष्ट कधीच जाणवू दिली नाही. कधीमधी तो तिला जवळ घेऊन स्वतःच्या मनातले भाव दर्शवत असे पण तिने स्वतःचे शरीर चोरून घेताच तो तिला तसाच सोडून देत असे.

लग्नानंतर २-३ महिन्यांनी एकदा ती दोघं विकेंडला एका कलीगकडे पार्टीला गेली होती व सुनीलने त्या पार्टीत रमचे २-३ पेग्ज घेतले.साधनानेही कंपनी म्हणून १ पेग "व्होडका" घेतली होती. घरी आल्यावर साधना कपडे बदलत असतांना तिला फक्त अंतर्वस्त्रात पाहून त्याला स्वतःवर संयम ठेवता आला नाही. त्याने तिला मिठीत घेऊन तिला कल्पना यायच्या आत तिचे एक प्रदीर्घ चुंबन घेतले."व्होडका"च्या प्रभावामुळे तिनेही प्रथम त्याला नीटसा प्रतिसाद दिला पण पुन्हा संजयची आठवण येताच तिने त्याला दूर लोटण्यास सुरवात केली.मात्र यावेळी तो ऐकण्याच्या परिस्थितीत नव्हता. त्याने तिला तशीच उचलली व पलंगावर आदळून तो तिच्यावर स्वार झाला.

त्याने तिचे करकचून चुंबन घेत एका हाताने तिचे उरोज दाबले व दुसन्या हाताने प्रथम तिची ब्रा व नंतर चड्डी खाली सरकवली व काढून पुन्हा दूर भिरकावली. साधना आता पूर्णपणे नग्न झाली होती व सुनील तिला हवं तसं चुंबत,दाबत व कुस्करत होता.ती आपल्यापरीने त्याला "नको ना प्लीज, सोड ना मला सुनील.." असे म्हणून व दोन्ही हातांनी त्याला ढकलून त्याला परावृत्त करायचा प्रयत्न करत होती. तिने विरोध करू नये म्हणून त्याने तिचे दोन्ही हात तिच्याच साडीने पलंगाच्या रेलींगला बांधले.याक्षणी तिच्या मनात काय सुरु असेल ते जरी त्याला कळत असले तरी त्याच्यातला "नर" जागा झाल्याने तिला प्राप्त परिस्थितीला तोंड देणे भाग होते. दोनच मिनिटांनंतर त्याने आपली pant खाली सरकवली व आपलं ताठरलेलं लिंग तिच्या योनीत जबरदस्तीने आत सारले..."आई गsss ..." ती किंचाळली पण त्याने तिचे तोंड घट्ट दाबून सटासट धक्के मारायला सुरवात केली ..पहिले काही क्षण तिचे शरीर कडक झाले पण त्याच्या अमानुष ताकतीपुढे तिचे काहीच चालेना. थोड्याच वेळात तिने आता विरोध करणे पूर्णपणे सोडून दिले होते व बहुदा त्यामुळेच असावे की काय..तिचे मन जरी नसेल तरी तिचे शरीर चक्क 'हा' प्रकार 'एन्जॉय' करू लागले होते कारण कित्येक वर्षांनी एक "लंड" तिच्या पुच्चीत घुसला होता ना !! "तिचा प्रतिकार थांबलाय.." हे पाहून थोड्याच वेळाने सुनीलने तिचे बांधलेले हात सोडून दिले.

"साधना .." सुनील तिच्या पुच्चीत धक्के मारत म्हणाला "प्लीज accept कर नं मला.. तुझ्यापासून असं दूर असणं मला सहन होत नाहीये.."

उत्तरादाखल तिच्या दोन्ही डोळ्यातून अश्रू ओघळले.का कोण जाणे तिचे मन अजूनही सुनीलला "पती"चा दर्जा द्यायला तयार होत नव्हते.

"प्लीज साधना .." सुनील पुन्हा म्हणाला "आज जर तू मला accept केलं नाहीस तर मी मरून जाईन.." त्याने अतिशय काकुळतीने असे म्हटल्यामुळे तिनेही आपला विरोध सोडून आपले हात त्याच्याभोवती गुंफले.पण त्या क्षणी तिच्या बंद डोळ्यांसमोर संजयचा चेहरा तरळला. आता तिनेही सुनीलला "संजय" समजून प्रतिसाद द्यायला सुरवात केली. पण तो संजय नसल्याचे तिला माहित असल्याने त्यात शंभर टक्के समर्पण नव्हते. दहापंधरा मिनिटांनंतर दोघंही आपापल्या मुक्कामावर पोहचले.

'पिचकारी' मारल्यावर सुनील साधनावरून क्षणभर बाजूला झाला पण दुस-याच क्षणी त्याने तिला जवळ घेऊन तिचा चेहरा हातात धरून तिचे हळुवार चुंबन घेतले.पण तिच्या अश्रृंमुळे त्याच्या हाताला ओलसरपणा जाणवताच त्याला "आपण हे काय केलं ?" या गोष्टीची जाणीव झाली.

"सोना .." तो म्हणाला "आय एम सॉरी.. व्हेरी सॉरी.." तो अगदी पहिलेपासून लाडाने तिला "सोना" म्हणत असे.तिलाही त्याचे "सोना" म्हणणे अतिशय आवडत असे.
पण या क्षणी मात्र ती काहीच बोलली नाही.

"सोना, आजवर मी माझ्यापरीने स्वतःवर कंट्रोल केला पण तुला 'असं' बघितल्यावर माझा कंट्रोलच गेला ग .." सुनील पश्चातापदग्ध स्वरात म्हणाला "पण मी प्रॉमिस करतो की यापुढे "तुझ्या मर्जीशिवाय" मी ही 'लक्ष्मणरेषा' ओलांडणार नाही...कधीच नाही.. आय प्रॉमिस...!"असे म्हणून त्याने तिच्या व स्वतःच्या गळ्यावर हात ठेवला. तिने क्षणभर डोळे मिटून विचार केला कारण तो म्हणत होता तेही तर खरंच होतं.. 'नवरा' असून इतके दिवस तिच्या मर्जीविरुद्ध तो एकदाही वागला नव्हता...पण शेवटी तोही एक मनुष्यच होता. त्यालाही मन होतं.. भावना होत्या. त्याने आजवर जेही तिच्याकरता केलं ते खरंच "क्रेडीटेबल" होतं यात शंकाच नाही.

तिने डोळे उघडून त्याच्याकडे बघितलं..तो अजूनही आशेने तिच्याचकडे बघत होता. तिने काहीही न बोलता त्याला जवळ घेतले व त्याचे हलकेच चुंबन घेऊन ती कपडे करण्यास उठली.
त्याच्याही मनावरचे ओझं उतरल्याने त्याने एक निःश्वास सोडला.

******

[rajsharma]

त्यानंतर तिने त्याला कधीही "नकार दिला नाही पण ती "काहीतरी हातचं राखून वागतेय" हे त्याच्या लक्षात यायला वेळ लागला नाही.त्याने आपल्या एका 'सायकोलॉजिस्ट' मित्राशी हा सर्व प्रकार 'डिस्कस' केला.

"सुनील तू हे समजून घे की .. " तो सायकोलॉजिस्ट मित्र म्हणाला "हे बघ सुनील तसं पाहिलं तर एक 'जोडपं' जरी एकत्र नांदत असलं तरी त्या दोघांनाही आपापली पूर्वायुष्य असतात व जर का ती सतत आठवत राहिली तर त्यामुळे कधीकधी वर्तमान डळमळतो व भविष्याची दिशा भरकटू शकते. त्याचबरोबर कोणीही आपलं "पहिलं प्रेम" विसरू शकत नाही .. आणि साधना तर एक कोमल मनाची भावनाप्रधान स्त्री आहे. तिने ज्यावर प्रेम केलं अश्या आपल्या पहिल्या नवच्याबरोबर थोडीथोडकी नाही तर साडेचार वर्ष काढली आहेत.पण जरी तिचा पहिला नवरा तिच्या मनात अजूनही आहे तरी तुला या गोष्टीचा 'बाऊ' करायची अजिबात गरज नाही कारण आज तिने त्याला सोडून तुझ्याशी लग्न केलेलं आहे व ती 'ह्या' नात्याला पूर्ण न्याय' देईल अशी आशा आपण नक्कीच ठेवू शकतो. It's just a matter of time.मीही साधनाला इतक्या वर्षांपासून ओळखतो व मला खात्री आहे की एक दिवस नक्कीच असा येईल की ती 'त्या' जुन्या आठवणी झुगारून तुझ्याशी व फक्त तुझ्याशीच संपूर्णपणे रत होईल..पण त्याकरता मात्र तुला प्रचंड 'पेशंस' ठेवण्याची आवश्यकता आहे. जमेल ना तुला ते ? कितीही कठीण असलं तरी मला खात्री आहे की तुला ते नक्कीच जमेल कारण मला माहिती आहे की तू तिच्यावर किती प्रेम करतो ते !!" सुनीलने समजुतदारपणे मान डोलावली. "वेळ आली तर या जगाच्या अंतापर्यंत माझी वाट पाहण्याची तयारी आहे." तो मनातल्या मनात म्हणाला. त्यानंतर "साधनाच्या लक्षात न येईल" या पद्धतीने सुनीलने आपले संपूर्ण लक्ष तिच्या बारीकसारीक गोष्टींवर केंद्रित केले. ती ऑफिसमधून त्याच्याबरोबर घरी येताच तो तिच्यासाठी स्वतःहून तिला आवडेल अशी Strong कॉफी रोज बनवू लागला. तिने कणिक मळायला घेताच तो तिला भाजी चिरून देऊ लागला.तिचा स्वयंपाक झाला रे झाला की तो पानं घेऊ लागला.रात्री स्वतःच्या आवडीची "न्यूज" सोडून तिच्याबरोबर तिचे आवडीचे "सांस-बहु"चे 'सिरियल्स' बघू लागला.एखाद्या भावनिक प्रसंगामुळे जर तिच्या डोळ्यात पाणी आलं तर तो ते आपल्या ओठांनी हळुवार टिपत असे.तिला रोज रात्री तो आपल्या मिठीतच घेऊन झोपत असे व कधी आठ-पंधरा दिवसांनी तिच्या ओठांचे चुंबन घेऊन तिच्याकडे आपले "प्रेम-भाव" प्रकट करत असे व त्याने तसे करताच तीही त्याच्याबरोबर रत होत असे. खरंतर तो नेहमी तिच्यापेक्षा उशिरा उठायचा पण तो रोज सकाळी स्वतःच्या फोनवरचा "व्हायब्रेटर मोड" असलेला अलार्म लाऊन तिच्या अगोदर उठून तिच्या आवडीची Strong कॉफी बनवू लागला.सुनील तसाही चांगलाच होता पण त्याच्यातले हे परिवर्तन साधनाला आवडून गेले.

खरंतर "सुनील मुद्दामच आपल्याला 'स्पेशल ट्रीटमेंट' देतोय" ही गोष्ट चाणाक्ष साधनाच्या लक्षात पहिल्याच दिवशी आली होती. "सुनीलचे आपल्यावर मनापासून प्रेम आहे व म्हणूनच सुनील आपले मन जिंकायचा प्रामाणिक प्रयत्न करतोय.." हे तिला समजल्याने तीही त्याला कुठेच 'टोकत' नव्हती. पहिल्या दिवशी तिला जरासे अवघडल्यासारखे वाटले पण नंतरनंतर तर तिलाही त्याची अशी "व्ही.व्ही.आय.पी. ट्रीटमेंट" आवडू लागली होती. सुनील जर टूरवर गेला तर त्या दिवसांमध्ये सुनीलची आई अंगदबरोबर तिच्याकडे राहायला येत असे. तरीही तिला सुनीलच्या अनुपस्थितीत अतिशय चुकल्याचुकल्यासारखं होत असे...ते ओळखून तो पठ्ठा तिथून फोनवर तासनतास तिच्याशी बोलून तिचा एकटेपणा घालवायचा प्रयत्न करत असे. त्याने फोन ठेवल्यावर ती स्वतःच्याच मनाशी विचार करत असे की - "खरंच..! सुनीलच्या स्वभावातले फक्त २५ टक्के गुण जर संजयकडे असते तरी आपण त्याच्याबरोबर बिनतक्रार संसार केला असता .."

पण अश्या "जर-तर'ने दरवेळी गोष्टी शक्य थोडीच होतात !! कारण "बरं झालं की संजयने छळून काढल्याने आपला डायव्होर्स झाला व सुनील आपल्या जीवनात आला" असा विचार अजूनतरी चुकूनही साधनाच्या मनात आला नव्हता...जर आला असता तर तिच्या "सुनीलवरच्या प्रेमाची" ती सुरवात ठरली असती.

******