डोंबीवली फास्ट Desi Marathi Aunty fucking stories

[rajaarkey]

डोंबीवली फास्ट


लेखक:- विकी

मधु दमुन भागुन घरी पोचला तेव्हा ११ वाजले होते. लॅच किने दार उघडुन तो फ्लॅटमध्ये शिरला व सरळ बेडरुममध्ये जावुन फॅन लावला. शिरतानाच त्याने ब्रिफकेस टेबलावर आदळली. अंगावरचे घामट कपडे ओरबाडून काढले व बाथरूमध्ये जावुन शॉवर खाली उभा राहिला.

अंघोळी नंतरही त्याला घामट वाटत होते. त्याने अंगावर फक्त एक अर्धी चड्डी ठेवली होती. वर फॅन फुल स्पीडमध्ये चालु होता. तरी मधुची अंगाची तगमग व बेचैनी कमी होत नव्हती. त्याला रागिणीची एकदम खुप आठवण आली.

त्याची बायको रागिणी बिचारी रोज नाईट शिफ्ट करत होती. प्रशिक्षीत परिचारीका असलेली आगिणी, गेली सहा वर्षे ती एका प्रसिध्द रुग्णालयात नर्सची नोकरी करत होती. त्याक्षणी तरी मधुला रागिणीची खुप उणीव भासत होती.

मधुने व रागिणीने मिळून सहा वर्षापुर्वी कर्ज घेवुन त्यांनी त्यांचा हा फ्लॅट विकत घेतला, खर तर हा फ्लॅट घेणे मधुच्या आवाक्या बाहेर होते. एक खोलीच्या जिर्ण चाळीतुन त्यांना बाहेर पडायचे होते. पण त्यांनी उडी मारली ती एकदम दोन बेडरुम हॉल, किचनच्या त्याच्या डोंबीवलीच्या सदनिकेत. तेव्हा तो घ्यायची त्यांची एपतही नव्हती किंवा अवकातही नव्हती.

त्याने कर्ज तर मिळवले, पण ते डोक्यावरचे भले मोठे कर्ज कसे फेडणार हा प्रश्न होताच. मग त्या वेळी मधु व रागिणीने ठरवले की रागिणी परत नोकरी करणार, बारा वर्षाच्या मोया गॅपनंतर.
मधुने रोज ओव्हरटाईम करुन १५/१६ तास काम केले, तरी त्या कर्जाचे हफ्ते भरुन एक साधे मध्यमवर्गीय जीवन जगणे त्याच्या तुटपुंज्या पगारात त्यांना शक्य नव्हते. नविन घरात ते आले तेव्हा, त्यांचा मुलगा शशांक तेव्हा बारा वर्षाचा होता.

शशांकच्या जन्मापुर्वी रागिणी सरकारी इस्पितळात नर्सची नोकरी करत होती. मधे बारा वर्षाच्च मोठा कालावढी गेला होता, तरी तिचे शिक्षण व अनुभव याच्या जोरावर तिला एका नव्या खाजगी रुग्णातयात नोकरी मिळत होती.

[rajaarkey]

तिने नोकरी घ्यायचे नक्की झाले, त्याच दिवशी त्यांनी आणखी एक निर्णय घेतला. रागिणीने रात्रपाळी केली तर तिला पगार दुप्पट पगार मिळणार होता. तिने मधुला सांगीतले, "मी कायम रात्रपाळी केली तर मी दिवसभर शशांककडे लक्ष देवु शकीन. तो बारा दहा वर्षाचा आहे, व या वयात त्याच्याकडे लक्ष देणे गरजेचे आहे. त्याची शाळा कॉलेज पुरी होईपर्यंत पुढच्या दहा बारा वर्षाचा प्रश्न आहे. वर्षे हा हा म्हणता जातील व कर्जही फिटून जाईल."

त्याक्षणी तरी मधुपुढे ह्यापेक्षा चांगला पर्याय नव्हता. मधु कुलाब्याच्या एका छोट्या सिक्युरिटी एजेन्सीच्या ऑफीसमध्ये तुटपुंज्या पगारावर कारकुन होता. त्याचा सुट्टीचा दिवस रविवार, बाकी दिवाळीची एक दिवसाची सुट्टी सोडली तर मधे सुट्टी नसायची. आपल्या त्या पगाराला जोड म्हणुन, मधुनेही रोज संध्याकाळी व शनीवार अर्धा दिवस व रविवारी अर्धा दिवस एका सीए कडे पार्टटाईम नोकरी घेतली.

आता त्यांची कमाई एकदम ३ पटीने वाढली. पण त्यातली बहुतांशी रक्कम हप्ते फेडण्यात जाई. हातात फारसे काहीच उरत नसे. ह्या गोष्टीला ६ वर्षे झाली. तेव्हापासुन दोघेही घाण्याला जुंपल्यासारखे राब राब राबत होते.

ह्या निर्णयात एका मोया सांसारीक सुखाचा त्यांनी बळी दिला. मधु सकाळी सातला घर सोडे व रात्री दहानंतर परत येई. रविवारीही तो दुपारी १ वाजे पर्यंत सीए कडच्या कामाला जाई व ३/४ ला घरी येई. रोज रागिणी रात्री ८ ला घरातुन निघे व सकाळी ९ला घरी परते. तिची सुट्टी सोमवारी असे. त्या दिवशीही ती काम करे.

त्यामुळे त्यांची भेट होई रविवारी संध्याकाळी. ह्या सहा वर्षात त्याने हाताच्या बोटावर मोजता येइल इतके वेळा एकत्र झोपले असतील व सेक्सचा आनंद घेतला असेल.


यामुळे मधुला काही फारसा फरक पडला नाही, कारण शशांकाच्या जन्मापासुन सेक्समधे त्याला रस उरला नव्हता. रागिणीला काय वाटते याची त्याला कधी चिंता करावीशी वाटली नव्हती व त्याने केलीही नाही. रागिणीही कधी बोलुन तिचे मनातले काही बोलून दाखवले नव्हते.


मधुने घड्याळाकडे नजर टाकली. साडे अकरा वाजले होते. शशांक त्याच्या रुममध्ये शांतपणे झोपला होता. मधुही न जेवताच झोपायला गेला.

पलंगावर पडता पडता त्याला रागिणीची खुप आठवण झाली. ती आत्ता त्याच्या शेजारी असायला पाहिजे होती. हल्ली त्यांची भेट फक्त रविवारी दुपारी काही तासासाठी होई. कारण मधु सकाळी सातला घर सोडी तेव्हा तेव्हा रागिणी पोचलेली नसे, व तो रात्री घरी येइ तेव्हा ती कामाला गेली असे. गेली कित्येक वर्षे हा प्रकार चालला होता.

[rajaarkey]

यात समाधानाची एकच बाब होती. ती म्हणजे त्यांनी शशांकला मोया शाळेत घातले. त्यामुळे त्याचे शालेय शिक्षण व्यवस्थित झाले. आता तो ठाण्याच्या कॉलेजमधे इंजीनीयरींगचा डिप्लोमा करत होता. रात्रपाळी केल्यावर रागिणी दिवसभर घरी असल्यामुळे शशांककडे लक्ष द्यायला तिला भरपुर वेळ मिळत होता. त्याच्या शाळेच्या परिक्षा, व शाळेतले इतर कार्यक्रम याकडे व्यवस्थित लक्ष देवुन मुलाला मधुच्या गैरहजेरीची रागिणीने कसलीही उणीव भासू दिली नाही.

पलंगावर त्याच्या शेजारील रागिणीच्या रिकाम्या जागेवर मधुने हात नेला. आज ती शेजारी हवी असे त्याला राहून राहून वाटत होते. तिच्याबद्दल विचार करताना अचानक त्याच्या हाताला काहीतरी ओले व चिकट लागले. त्याने उठून परत पाहिले व चादरीवर हात फिरवला. त्याने बोटाला लागलेल्या त्या ओल्या घट्ट पदार्थाचा वास घेतला. नक्कीच!
ते कोणाचे तरी सुकत आलेले विर्य होते!


त्याच्या मेंदूला त्या परिस्थितीचे आकलन होताच तो जबरदस्त हादरला. त्याचे मन एकदम सुन्न झाले. याचा अर्थ हा होता की कोणीतरी त्याच्या व रागिणीच्या पलंगावर संभोग केला होता.


मधुने रागिणीबरोबर संभोग करुन त्याच्या आठवणीप्रमाणे कित्येक महिने गेले होते. जवळजवळ वर्ष झाले होते. मग??

त्याला काहीच सुचेना. त्याचे डोकेच भणभणायला लागले. मग कोण असेल?

त्याचा कोणी मित्राचे रागिणीबरोबर लफडे? पण गेल्या सहा वर्षात त्याला कोणी मित्रच राहिला नव्हता. त्याचा कल्याणचा भाऊ आणी रागिणी? पण रागिणीचे त्याच्याशी अजिबात जमत नाही.

मग कोण? शेजारचा शर्मा? पण तो तर हल्ली दिल्लीला पोस्टिंग घेवुन गेला आहे. रागिणीच्या माहेरचे कोणी? पण तिचे कोणीच नातेवाईक मुंबईत नव्हते.

रागिणीच्या रुग्णालयातले कोणी? कोण असेल? त्याचे डोकेच आऊट झाले.

का हा त्याच्या मुलाचे प्रताप असेल? शशांक आता १८ वर्षाचा झाला होता. पण तो त्याच्या बेडरूममधे कोणा बाहेरच्या मुलीला आणुन ही रिस्क घेइल का?

[rajaarkey]

इतक्यात त्याची नजर कोप-यात बादली फेकलेल्या धुवायच्या कपड्यावर गेली. रागिणीला कामाला जाताना आंघोळ करायची सवय होती. त्याला बादलीत रागिणीची धुवायला टाकलेली निकर दिसली. तो पटकन उठला व त्याने ती उजेडात घरली व वास घेतला. पुढच्या 'त्या' जागी हात फिरवला.

त्याला शंकाच उरली नाही! त्याला रागिणीच्या योनीवरील आखुड कुरळ्या केसाबरोबर एक चिकट ओला 'डाग स्पष्ट दिसला. म्हणजे? रागिणी? रागिणी त्याच्या बरोबर प्रतारणा करत होती? शंकाच नाही.
विचार कर करुन त्याचे डोके दुखायला लागले.

कोण असेल रागिणीचा मित्र? तिच्याबरोबरचा कोणी डॉक्टर? कोणी वार्ड बॉय? विचार करत रात्रभर मधु तळमळत होता. त्याच्या डोळ्यासमोर रात्रभर फक्त त्या बेडशीटवरचे व निकरवरचे 'डाग' तरळत होते.


रात्री तो मधेच उठला. त्याने दिवा लावुन रागिणीचे कपाट उघडले. सगळे खण तो उघडुन काही मिळते का पाहु लागला. त्याला काही लिपस्टीक पुसलेल्या टिश्यु पेपरशिवाय काहीच संशयास्पद मिळाले नाही. त्याने त्या पेपरवरची लिपस्टीकची शेडही तपासली. ती रागिणीची नेहमीची आवडती चॉकलेटी रंगाची शेड होती. त्याला बाकी संशयास्पद काहीच मिळाले नाही.

दुस-या दिवशी सकाळी तो नेहमीच्या सवयीने तो कसाबसा उठला. ऑफिसला तो कसा पोचला ते त्याला कळले नाही. सकाळी त्याने काय काम केले याचेही त्याला काही भान नव्हते. सकाळपासुन कामात त्याने असंख्य चुका केल्या. शेवटी जेवायच्या सुट्टीत त्याच्या साहेबाने त्याला जवळ बोलवले. "मधु मला वाटते तुझी तब्येत ठिक नाही. तु आज सुट्टी घे. तु काही काळजी करु नकोस. घरी जा आणी मस्त झोप."

पाय कसेबसे ओढत तो स्टेशनच्या दिशेने निघाला. गाडीत बसुन डोंबीवलीला तो कसा पोचला हेही त्याला कळले नाही. दिवसा उजेडात त्याने एक नंबरचा फलाट कधी पाहिलाच नव्हता. बराच वेळ तो तेथेच एका बाकावर बसुन राहिला. त्याला भान आले तेव्हा त्याच्या घडाळ्यात साडेपाच वाजुन गेले होते.

[rajaarkey]

तो पाय फरफटत घरी आला व त्याच्याजवळच्या चावीने आवाज न करता बाहेरचे दार उघडले व आत शिरला. त्याने घरात चाहुल घेतली. सर्व सामसुम होते. रागिणी बहुदा झोपली होती, शशांक अजुन कॉलेजमधुन आला नव्हता. तो त्यांच्या बेडरूममधे डोकावला. खिडकीतुन येणा-या उजेडात त्याची वीस वर्षाच्या लग्नाची बायको, ४१ वर्षाची रागिणी शांतपणे पलंगावर एका कुशीवर झोपली होती.

त्याने गेली कित्येक वर्षे तिला नीट पाहिले नव्हते. चाळीशी ओलांडली तरी ती फारशी सुटली नव्हती. त्याला अचानक जाणवले की ती अजुनही सेक्सी दिसते. तिचे स्तन अजुनही भरदार आहेत. तिच्या कंबरेवर अजुनही फारशी चरबी जमली नाही त्यामुळे अजुनही मोया वळ्या पडल्या नाहीत. तिचे भरदार नितंब अजुनही कोणाच्याही डोळ्यात भरण्यासारखे आहेत. विशीत होता त्यापेक्षा तिचा चेहरा हल्ली जरा थोराड दिसायला लागला होता तरी ती अजुनही सुंदर दिसते. लग्नाआधी तिची फिगर जशी होती, जवळजवळ तशीच आजही आहे. वीस वर्षा पुर्वीपेक्षा तिचे वजन वाढले होते तरीही ती पुर्वी होती तितकीच आजही आकर्षक दिसते.


झोपतना तिने घरातला गाऊन घातला होता. झोपेत तो गाऊन पायावर वर सरकला होता व तिच्या पोटच्या उघड्या पडल्या होत्या. छातीवरचे तिचे गोल गरगरीत ४० साइजचे स्तन तिच्या आकारहीन गाऊनमधुनही ठसठशीत दिसत होते. मधुला माहित होते झोपताना ती ब्रा घालत नाही. ।
असेच जाऊन तिच्यावर झडप घालावी, व तिच्या अंगावर पडून लग्नानंतर काही वर्षे तो तिला गचा गच झवे तसा झवावे असा एक विचार त्याच्या मनात डोकावला पण त्याने तो कसाबसा आवरला. त्याला पुढे काय होते ते पहायचे होते. ती ६ वाजता उठेल व स्वैपाक करेल. सात वाजता शशांक येतो हे त्याला माहित होते.

त्याला अचानक काय सुचले माहित नाही. बुट न काढता त्याने बॅग हातात घेवुन तो हॉलच्या गॅलरीच्या दारात गेला व त्याने दार उघडले. तो बाहेर गॅलरीत गेला. तिथे तो बाहेर उभा राहिला व ते दार बंद केले.
हे दार हल्ली कधिच कोणी उघडत नाही. पुर्वी रविवारी तो दुपारी घरी आला की तो
आणी रागिणी त्या गॅलरीत संध्याकाळी चहा पित. त्यासाठी त्याने दोन खुच्र्याही घेतल्या होत्या तिथे बसायला.