ते वयचं असं असतं

[rangila]

असे एक ना अनेक प्रश्न त्यावेळेस माझ्या मुखातून बाहेर पडले. तो माझा उतावीळपणा बघून मात्र त्यांना हसू आवरले नाही.

" अरे थांब, थोडं थांब मी सांगेन तुला सर्व. इतक्या माझ्या गुपित गोष्टी मी तुला कथन केल्या आहेत की ज्या फक्त माझ्यापुरात्याच मर्यादित होत्या, मग हि मुख्य असणारी गोष्ट लपऊन ठेवेन असे तुला वाटलेच कसे.

ती गोष्ट माझ्याबरोबर जबरदस्तीने झाली होती. पुच्चीत बुल्ला घालेपर्यंत जबरदस्ती झाली, त्यानंतर मिळणारा आनंद इतका अवर्णनीय होता की थोड्याच वेळात मी त्याला पूर्ण सहकार्य करू लागले. शेवटी मी पण वयात आलेली एक सुंदर तरुण मुलगी होते.

हा अनुभव मी जेव्हा कधी आपल्याला बराच वेळ मिळेल सांगीन मी तेव्हा. त्यानंतर मी कधीच माझा पाय घसरू दिला नाही "

" तुमच्या या अनुभव कथनाची मी नक्कीच आतुरतेने वाट बघेन. बरं ते जाऊ द्या, आज रुमवर गेल्यापासून काय काय केलं … "

" का रे, तू काही केलं नसल्यासारखं मला विचारतोयस … तुझं आणि माझं काय वेगळं आहे काय… खरं सांगायचं तर या बाबतीत मुली मुलांपेक्षा एक पाऊल पुढे असतात म्हटलं… "

" तसं नाही, माझ्या म्हणण्याचा तो अर्थ नव्हता. आपण साधारणतः प्रत्येकाला कस विचारतो अगदी तसंच मी विचारलं, बाकी काही नाही. आणि हे वाक्य सहजच तोंडातून बाहेर पडलं "

" तू खूप आगाव आहेस रे, मनात तर सगळं असतं पण ओठावर कधी येऊ देत नाहीस. आणि समजा कधी आलंच तर त्यानंतर केलेल्या सारवासारवीमुळे, समोरचा व्यक्ती समजतोच की हे वाक्य ह्याच्या तोंडातून चुकून बाहेर आलेलं आहे…… तुझ्या तोंडावरच्या भावनांवरून त्या व्यक्तीची खात्री पण पटते बरं का … मला पण या गोष्टींच ट्रेनिंग देतोयस ना …. मग कधी सुरुवात करायची …."


" तसं काही नाही, तुमचं आपल की तरीच असतं "

" बरं असू दे, इतका रडू नकोस, सांगते मी सर्व….

अरे दिवसभर खूप थकवा आला होता म्हणून थोडंसं फ्रेश होऊन झोप घ्यावी अस वाटलं, तशी डोळे झाकून पडलेही मी पण …. तो तुझा मोठा, कडक झालेला बुल्ला काही मनातून जात नव्हता आणि त्यामुळे शरीरात झवण्या बद्दलच्या भावना बळावल्या. मग मी हळूच पँटची नाडी सोडून तीस बाजूला काढले. झवण्याबद्दलच्या काही चांगल्या फिल्म्स माझ्याकडे आहेत त्या लावल्या, चड्डी कडेवरून थोडीशी बाजूला करून पुच्चीत बोट घातले व मन भरेपर्यंत ते मागे पुढे करत होते. माझा पुच्चीचा पडदा तुटला असल्यामुळे बोट पाहिजे तेवढे आत घातले तरी कसलाही त्रास होत नव्हता, होत होता तो फक्त आनंद.

इतक्या दिवस मी पूर्ण चड्डी काढून बोट घालायचे, पण आज प्रथमच चड्डीच्या कडेवरून आत बोट घातले. त्यावेळेस मला जाणवले कि असाच जास्त आनंद मिळतो. कारण बोट पुच्चीच्या बोळात आत बाहेर करत असल्यामुळे तो अवर्णनीय आनंद मिळतोच पण चड्डीची वरची बाजू पुच्चीच्या वरच्या भागाला घासल्यामुळे तो अकल्पित असा वेगळाच आनंद मिळतो. अशा दुहेरी आनंदामुळे माझी पुच्ची मात्र धन्य झाली रे "

" हो तुमच बरोबर आहे, आयुष्यात बऱ्याच गोष्टी अपघातामुळे माहित होतात , पण त्यामुळेच आपले जास्त कल्याण होते.

मग आता कशा आहात… चड्डीवरचं …… का आणखी कशा … "

" अरे चावट, तुला बरंच काही बारा महिने चोवीस तास सुचत रे.

मी सध्या पूर्ण कपड्यावरच आहे, पण तू म्हणत असशील तर काढीन ती पण…. परंतु मी सगळे कपडे जरी काढले तरी त्याचा काय उपयोग, तू नाहीस ना समोर, बघायला माझी सुंदर सुंदर, रेखीव आकृती. का येतोयस माझ्या रुमवर ह्या वेळेला. कोणी नाही येथे, एकटीच शांत पहुडलेय रे मी. चांगल्या तीन रूम आहेत आपल्याला गोंधळ घालायला.

आम्ही येथे दोघीच राहतो, पण दुसरी गेलीय रे गावाला … येतोयस का … "

त्यांचा हा अवतार मला नवीन होता, त्या प्रेम भरलेल्या आवाजामुळे माझ्या मनात पण काहीतरी व्हायला लागलं होतं. त्याची सूचना शरीराला सारखी दिली जात होती. पण एका मुलीच्या रूमवर इतक्या रात्री बेरात्री एकटे जायचे म्हटल्यावर मात्र माझ्या शरीराला कंप सुटला, घामेघूम झाले सर्वकाही…

" तुम्ही आपलं काहीतरीच बोलत आहात, माझं नाही धाडस होणार तुमच्या रूमवर यायचं. नको रे बाबा तुमच्या रुमवर "

" ठीक आहे, नको येवूस. पण एक गोष्ट तू लक्षात ठेव की, तू येथे येणारच आहे. कारण एकदा झवण्याची चळ लागली ना मग स्थळ कळत नाही न स्थान समजत नाही, फक्त वाटत आनंद घ्यावा … फक्त दुर्मिळ असा आनंद "

" बघूया … बघूया …. चला मग बराच उशीर झाला आहे, दोन तास कसे गेले ते नाहीत समजले. शुभ रात्री "

" चल मग, उद्या कॉलेज मद्धे नक्की ये बघ. कारण उद्या तर आपला खरा डाव होणार आहे. ठेवते "


त्यानंतर मी डोळे झाकले व शांत झोपण्याचा प्रयत्न करू लागलो आणि झोपही लागली हे विशेष.

दुसऱ्या दिवशी जरा उशीराच जाग आली. सगळे उरकून मी कॉलेजचा रस्ता धरला. रसायनाच्या रूमकडे मनात खूप काही ठरवून माझी स्वारी निघाली होती… तसे पाहायला तर स्वारी आज जरा जास्तच तेजस्वी व खुश होती.

रसायनाच्या रूमकडे जाताना शिपायाला नमस्कार केला व तसाच स्मित करत आत प्रवेश केला. पण तेथे मला काहीतरीच वेगळे दिसले… आज खरंच नशीब चांगले नव्हते… आज आमचे मिलन व्हावे अशी देवाची इच्छाच नसावी असं वाटू लागले. कारण समोर दोन मुलींबरोबर त्यांची चर्चा सुरू होती… काय करावे ते सुचेना … आत जावे … बाहेर जावे … का त्यांना फोन करून विचारावे …

पण शेवटी मनाने निर्णय घेतला आत जायचे … काही जर झाले तरी आतच जायचे … त्याबरोबर मी तडक तसाच आत निघून गेलो व त्यांच्यासमोर जाऊन उभारलो. मला वाटलं, मला बघून त्या स्वतः मला आगोदर बोलतील. पण बघतोय तर काय… पाच मिनिटे झाली … दहा झाली … माझ्याकडे साधं बघण्यास सुद्धा त्यांना वेळ नव्हता… खरंच हे सर्व त्यांना माझ्यापेक्षाही महत्वाचं होतं … मला राग अनावर होत होता … वेळ जाईल तसा तो जास्तच फुलायला लागला.

चांगले वीस मिनिटे झाली तरी माझ्याकडे कोणीसुद्धा बघण्यास तयार नव्हते, म्हणून मी तसाच रागाने फणफ़नत पाय आपटत त्वेषानेच बाहेर निघून चाललो. आणखी एकदा त्यांच्या बद्दल मनात वाईट विचार येऊ लागले. अरे ह्या मुली अशा वागतात तरी कशा…. कधी आभाळात घेऊन दुर्मिळ आनंद देतात तर कधी असं एकटं वाऱ्यावर सोडून देतात … छे !!! वीट आलाय मला ह्याचा …

पण तेवढ्यात मोबाईलच्या मेसेजची टोन वाजली, बघतोय तर काय तो त्यांचाच मेसेज होता. त्यात त्यांनी सर्वकाही लिहिले होते, त्यांना असे वागण्यास कोणती मजबुरी कारणीभूत होती याचे इतंभूत वर्णन तेथे होते. मलाही कॉलेज मद्धे काही व्यक्तींसमोर वागण्याबद्दलच्या सूचना केल्या होत्या व त्या सूचना आजच अंमलात आणण्याबददल स्पष्ट निर्देश दिला होता. तसा मी या काही व्यक्तीकडे लागलीच निघालो…

हे महानायक म्हणजे आमचे दोन शिपाई होते, त्यांनी आम्ही दोघे दिवसभर एकटेच एकत्र असल्यामुळे नाही तो तर्क लढवून, आमच्याबद्दल नाही त्या बातम्या पसरवण्यास सुरुवात केली होती. ते त्यांच्याकडे पण कालपासून वेगळ्या नजरेने बघू लागले होते. मला खर तर या गोष्टीचा राग आला पण हि गोष्ट आजच्या आज निस्तारून, तिचा नायनाट करणे आवश्यक होते. म्हणून मी ह्या महानायाकांच्या दालनाकडे प्रस्थान केले.

" काय मग साहेब आज इकडे कशी वाट चुकालाव …. सगळी मुलं गावाला गेली आहेत पण तुम्ही मात्र इथेच आहात म्हणून विचारले "

मला त्याच्या बोलण्यातील खोच समजली, ते ऐकुन डोकं एकदम सणकल, पण ह्यांचा बिमोड शब्दांनीच करायचा असं ठरवून मी म्हणालो,

" काय सांगायचं राव, आम्ही मागच्या आठवड्यात कॉलेज असुनसुद्धा घरी जाऊन झक मारली म्हणूनच की काय या आठवड्यात सुट्टी असुनसुद्धा घरचे घरी येउन देत नाहीत.

आता तुम्हीच सांगा, बसून बसून रूमवर एकटा किती वेळ बसणार. म्हणुनच असं इकडं तिकडं मन रमवण्यासाठी फिरव लागतं. "

" त्यात काय एवढं, येत जा आमच्याबरोबर गप्पा मारायला, आम्ही असतोच कि येथे. पण एक गोष्ट लक्षात ठेव त्या रसायनाच्या शिक्षिकेच्या नादी लागू नकोस ना त्यांना मदत करू नकोस. खूप हट्टी आहे रे ती, दिसायला सुंदर आहे व सर्वजण तिला भाव देतात म्हणून खूपच ऐट मारते रे ती.

आम्ही दोघेपण तिला फक्त कामापुरतच बोलतो, आम्हाला नाहीत बाबा आवडत अशा हट्टी मुली "

माझ्या मनात ते ऐकुन अंगारे बरसायला लागले होते पण तरीही मी अगदी कोमल आवाजात उत्तर द्यायचे असे ठरवले.

" राव, तुमचं एकदम बरोबर आहे. आता कालचच बघा ना, मी त्यांना दिवसभर एवढे मन लावून, कष्टाने त्यांचा प्रोजेक्ट करण्यास मदत केली. आणि आज उगीच सहज भेटायला गेलो तर त्यांनी माझ्याकडे साधे बघितले सुद्धा नाही, त्या तेथे कोणाबरोबर चर्चा जरी करत असल्या तरी माझ्याकडे बघून साध स्मित सुद्धा करू नये.

इतका कृतघ्नपणा काय कामाचा "

" तिनं असं केलं … तिच्या तर आयला …. बघं मी तुला म्हणतच होतो ना. आता तिच्याकडे बोलावले तरी नकोस जाऊ. ती आपल्या कॉलेजला काय बापाची जहागीर समजते की काय "

" हे बघं शिपाईदादा, खंर सांगायचं तर मी तिच्याकडे काही काम वगैरे करण्यासाठी जात नाही. त्या नादाने एका सुंदर मुलीचा सहवासही मिळतो, अगदी जवळून मिळतो. आपल्याला काय रे, चान्स सोडायचा नाही "

" हे मात्र तू अगदी भारी बोललास बघं. आपल्याला काय वापर करा फेकून द्या… वापर करा फेकून द्या "

" अरे बाबा, काल त्यांच्याशेजारी बसल्यावर, त्या खाली वाकल्यावर, ते दोन गोळे काय दिसत होते म्हणून सांगू . बस दिवसभराची फी वसूल झाली "

" काय राव तुमची काही काळ चंगळ झाली म्हणायची. आम्ही दोघे पण ती ज्यावेळेस चालत जाते ना त्यावेळेस मागचे गोळे सारखे न्याहाळत असतो "

" साल्यानो जर जपून, नाहीतर राडा व्हायचा व उगीचच तुमची तक्रार मुख्य सरांकडे जायची "

अशा अनेक गप्पा मारत आम्ही बराच वेळ बसलो. माझ्याबद्दल व त्यांच्याबद्दल असणारी त्यांच्या मनातील तेढ मी अगदी चाणाक्षपणे दूर केली. मला नाही वाटत यानंतर कधी असा विचारही त्यांच्या मनाला शिवेल.

दुपार झाली होती त्यामुळे मी झटकन रुमवर निघून आलो, शेवटी आजच डाव फसला होता.

बाहेर जास्तच गरम वाटत होते, त्यामुळे आल्या आल्या मला आंघोळ करण्याची इच्छा झाली. तसा मी कपडे काढून पटकन बाथरूममद्धे गेलो, बुल्ला इतका उड्या मारत होता कि त्याबद्दल काय सांगू . त्याचे पण काय चूक होते, कारण आज इतक्या अपेक्षा धरून त्याला मालिश करून मी घेऊन गेलो होतो. इतक्या अपेक्षा मनात धरून शेवटी जर धुपाटणे हाती आले तर यापेक्षा वेगळे काय होणार.

तदनंतर मी चागली एक तास झोप घेतली, फोन वाजायला म्हणून जाग आली. तसा फोन उचलायला उशीरच झाला, वाटले कि स्वप्नातच वाजतोय फोन. पण जेव्हा खरी परिस्थिती लक्षात आली, उचलला लगेच फोन. तो त्यांचाच होता.

" बोला, झालं काय कॉलेज मधील काम. आम्हाला बोलायला सुद्धा तुम्हाला नव्हती फुरसत म्हटलं "

" अरे वेड्या, तसं काही नाही. खर काय ते तुला मी सांगितलंच की, जर समजून घे मजला "

" अहो तुम्ही इतकं भावनावश नका होऊ, मी ते सर्व समजून घेतलेय. आणि हे पण सांगतो इथून पुढं मी रसायनाच्या वर्गात पाच दहा मिनिटापेक्षा जास्त थांबणार नाही ना तुम्हाला कॉलेज मद्धे ओळख देणार.

आणि तुम्ही ज्या ज्या व्यक्तींना शांत करायला सांगितले होते, त्यांची तर गोड बोलून मी चांगलीच खबर घेतलीय. इथून पुढे त्यांच्याकडून आपल्याला त्रास होईल असं काहीच होणार नाही, असा विश्वास मी तुम्हाला देतो "

" बरं झालं रे बाबा, मी त्याबद्दल तुझी आभारी आहे. आपल्याला पुढंच चालू ठेवण्यासाठी दुसरी सुरक्षीत अशी जागा शोधावी लागेल. मला तर वाटत त्यासाठी माझ्या रूमपेक्षा दुसरी चागली जागा नाही सापडणार. कारण मी राहते ही एक मोठी इमारत आहे, येथे बऱ्याच रूम आहेत. आणि तेथे कोण राहते, कोण येते याकडे कोणाचेच लक्ष नसते.

फक्त माझ्या रूममेटला सांभाळावे लागेल. तिची तू काळजी करू नकोस तिचं माझ्याकडं लागलं. अरे तिला सुद्धा झवून घेण्याची खूप इच्छा आहे पण कोणी विश्वासू मिळत नाही म्हणून तडफडतेय रे ती. थोड्या दिवसांनी आपण तिला आपल्यात सामाऊन घेऊ… चालेल ना तुला …. "

" मला तर एखाद्या मुलीच्या रुमवर जाण्याच्या कल्पनेनेच अंगावर काटा आला आहे. तशी दुसरी सुरक्षित जागा नाही म्हटल्यावर शेवटी ते पण करावे लागेल. आपण दोघेही चांगल्या घरचे आहोत, त्यामुळे आपल्याला काही सामाजिक अडचण नाही आली म्हणजे झालं. बाकी माझाही या कल्पनेला नाही कसलाच विरोध "

" ठीक आहे तर मी तुला आता लगेच एक पत्ता पाठविते, त्यावर तू लगेच ये. मी माझ्या रुमवर तुझी आतुरतेने वाट बघत आहे. माझी रूममेट दोन दिवस तरी गावावरून परत येणार नाही, म्हणून तू दोन दिवस तरी राहण्यास येईल असे समान घेऊन ये. जेवणाची तू काळजी करू नकोस, ते मी आपल्यासाठी येथेच बनवीन…… येशील ना मग, माझ्या राजा … "

" तुम्ही पत्ता पाठवा, तेथे मी लगेच निघतो. त्याबाबत तुम्ही निश्चिंत राहा "

पहिल्या वेळेस त्यांच्या रूमवर जाण्यास नकार देणारा मी, आता कसा तयार झालो याचे मलाच आश्चर्य वाटले. तेव्हा मला त्यांचे ते वाक्य आठवले, झवायची चळ लागल्यावर स्थान कळत नाही ना स्थळ. आणि तेच बरोबर होते, आस चान्स कोण सोडेल…

मी तिकडे जाण्यासाठी हे वाक्य गुनगुनत आवरण्यास सुरूवात केली…

थोड्याच वेळात मला पत्ता असलेला त्यांचा मेसेज मिळाला, तो वाचत असतानाच मला त्यांचा फोन आला.

" अरे तुला पत्ता मिळाला ना… तर मग तू दिलेल्या इमारतीच्या खाली येऊन उभा राहा. मी तुला न्यायला लगेच येते, कारण आमच्या इमारतीत इतक्या रूम आहेत की तुला त्यामधून माझी रूम शोधणे म्हणजे एक अशक्य अशी गोष्ट आहे.

आणि समजा तू रूम विचारत दुसऱ्याच रुममद्धे गेलास तर, तू माझा कोण असे विचारल्यावर…. उगीच तुला मनस्ताप व्हायचा…. तसेच माझ्याबद्दल सुद्धा गैरसमज पसरेल रे.

मग येतोयस ना, मी तुझी आतुरतेने वाट बघत आहे, जेव्हा खाली येशील एक मिस कॉल दे मला. चल मी ठेवते "


" मला पत्ता व्यवस्थित मिळाला, त्या ठिकाणी मी बऱ्याच वेळा जाऊन आलो आहे, ती इमारतही माहित आहे. पण तेथे तुम्ही राहतात हे मात्र आजच समजले. मी तिकडे अर्ध्या तासात पोहचतो. ठेवतो "

मी पटापट पाहिजे ते समान गोळा केले, कॉलेजच्या दप्तरात ठेवले व निघालो. त्या इमारतीच्या खाली पोहोचल्याचे त्यांना कळविले, तेव्हा त्यांनी मला वर येण्यास सांगितले.

" अरे मी खाली येण्यापेक्षा तू तसाच वर निघून ये, मी माझ्या रुमच्या बाहेर उभारते. मी खाली आले तर उगीच त्याबद्दल कोणाला तरी संशय यायचा. तू चौथ्या मजल्यावर ये मी तुला तेथेच भेटेन "

" तुमचे एकदम बरोबर आहे, काळजी तर घ्यावी लागेलच. मी नक्कीच येईन पाच मिनिटात तेथे. ठीक आहे ठेवतो मी "

तसा मी पायऱ्या चढून वर जाण्यास प्रारंभ केला, मी इतक्या वेगात पायऱ्या चढत होतो की, समजा कोणी बघितले असते तर तो म्हणालाच असता ' याच्या अंगात काय भूत शिरले आहे की काय, कशामुळे करतोय हा इतकी गडबड, एखादी पायरी चुकली तर पडेल हा तोंडावर '

चौथ्या मजल्यावर मी फक्त तीन मिनिटात पोहचलो, तेथे त्या दिसल्या नाहीत त्यामुळे जीव अगदी भांड्यात पडला. समोर एक वळण होते, ते पार करून तेथे बघावे असे वाटले म्हणून मी तिकडे गेलो, बघतो तर काय त्या त्यांच्या रूमबाहेर उभ्या होत्या. तेव्हा कोठे मला हायसं वाटलं. मला बघताच त्या छान अशा लाजल्या व दरवाजा उघडा ठेऊन पटकन आत पळाल्या. मी इकडे तिकडे कोणी आहे का याचा कानोसा घेतला, सर्वकाही सामसूम होते. एका रूमचा दरवाजा उघडा होता पण तेथूनही कोणाचा आवाज येत नव्हता. हे सर्व लक्षात येताच मी झटकन आत शिरलो व त्याच वेगात दरवाजा बंद करून घेतला.…. आत होतो फक्त त्या आणि मी… मी आणि फक्त माझी सखी….

समोरच त्या माझ्याकडे एकटक बघत, खट्याळ हास्य करत उभ्या होत्या. ते पाहून माझ्याही मनात कसतरी होऊ लागलं, लागलीच मी माझी पिशवी खाली ठेवली व त्यांच्याकडे झेप घेतली. त्यांना जोरात मिठी मारली व शेजारच्या कॉटवर लोळवले…. त्या खाली अन मी वर…… मी वर आणि त्या खाली….

ओठावर ओठ टेकले, चुंबन सुरू झालं…. डोळे झाकले गेले सर्वकाही निपचित पडलं होत, सुरु होतं ते फक्त रसपान… इकडे हाताने पण त्यांचे बॉल कुस्करायला सुरूवात केली होती. त्यावेळेस निघणारा तो त्यांचा मादक आवाज, शरीराचं शरीराशी होणारं घर्षण. मला आणखीनच पेटवत होत…

त्यांच्या गांडीचे गोळे कॉटच्या कडेवर येतील याची मी खात्री केली, तशी बुल्ल्याने पुच्चीवर धक्के देण्यास सुरुवात केली. खालच्या बाजूने कॉटचा कडकपणा व वरच्या बाजूने माझ्या बुल्ल्याचा ताठपणा, यामुळे त्यांना हलायला जागाच नव्हती. मी माझ धक्के देणं चालूच ठेवलं, त्यांची कपडे पुच्चीच्या चिरेत अडकली, मी माझं काम थांबवलं नव्हतं त्यामुळे ती तशीच आत जाऊ लागली.

" अरे जरा दमाण घे, तू इकडे दोन दिवस आहेस म्हटलं. आणि ते कपडे बघ आत चालले आहेत, ती जर आत अडकून बसली तर काहीतरी वेगळेच होऊन बसायचे रे "

" काही होत नाही, मला झवाचय. कालपासून वाट बघतोय "

असे म्हणत मी आणखीनच जोरात धक्के देण्यास सुरुवात केली. या राड्यात माझ्या उत्तेजितपणामुळे, माझे पाणी गळणार याची चाहूल मला लागली. तसा मी चटकन बुल्ला बाहेर काढला, मी असे का केले हे त्यांना लागलीच समजले म्हणून त्या बुल्ला चोखण्यास तयार झाल्या.

[rangila]

त्याला बाहेर काढल्या काढल्या त्यांनी तोंडात घेतले. मी पण जोर जोरात तोंडावर धक्के देण्यास सुरुवात केली ते पूर्ण पाणी गळेपर्यंत. आता मात्र माझ्या अंगातील अवसान नाहीसे झाल्यासारखे वाटू लागले व मी निपचित असा कॉटवर पडलो. त्या पण माझ्या शेजारी, माझ्या अंगावर हात टाकून शांतपणे पहुडल्या.

" काय रे, आज जरा जास्तच भाऊक होतास की… एवढ्या कसल्या भावना मनात दाबून ठेवल्या होत्या. बुल्ला हलवला नव्हतास की काय कालपासून "

" तसं नाही, काल कॉलेजमद्धे खूप काही ठरवून, मनात बरेच विचार करून आलो होतो मी. पण त्याचे रुपांतर आपल्या समागमात झाले नाही ना…. त्यामुळेच काळापासून माझा बुल्ला सारखी तुमची आठवण काढत होता… असं तुम्हाला एकांतात बघून झाला हो माझ्या भावनांचा विस्फोट "

माझी ती सांगण्याची पध्दत, ती ओढ बघून त्या खूप हसल्या.

" चल थोडा नाश्ता करून घेऊ या, म्हणजे रात्री जेवायला थोडा उशीर झाला तरी काही हरकत नाही. कारण आपल्याला खूप गप्पा मारायच्या आहेत "

तसे मी अंगावरचे नवीन कपडे काढून घरी घालायचे कपडे घातले, बाथरूममद्धे जाऊन फ्रेश होऊन आलो व नाश्ता करायला तयार झालो. तोपर्यंत त्यांनी सर्व तयारी करून ठेवली होती. आम्ही दोघांनी मिळून पोटभरून नाश्ता केला.

" तुम्ही नाश्ता खूप चांगला करता, तुम्हाला बहुतेक स्वयंपाक सुद्धा खूप चांगला येत असला पाहिजे "

" हो रे, माझ्या घरचं वातावरण हे खूप सुसंस्कृत आहे. घरातल्या प्रत्येकालाच सगळी कामं आली पाहिजेत, असा माझ्या आईचा मानस असतो. म्हणूनच आम्हाला सर्वकाही चांगले करता येते "

" चांगल्या सवयी आहेत या. आपल्याला सगळी कामं आली म्हणजे आपलं कोठेच अडत नाही. मला पण थोडेफार येतं "

अशाच काही गप्पा आम्ही थोडावेळ मारल्या. त्यानंतर मी लागलीच कॉट असलेल्या रूममद्धे निघून गेलो. त्यांनी थोडावेळ आवराआवर केली, तोपर्यंत मी त्यांची वाट बघत बसलो. त्या रूममद्धे येत आहेत याची चाहूल लागताच मी दरवाज्याकडे शांतपणे बघू लागलो…

त्या जसजशा माझ्याकडे खट्याळ नजरेने बघत येत होत्या, तसतशे मी माझे दोन्ही पाय फाकवले, भिंतीला रेलून बसलो. त्यांना त्यामद्धे येऊन बसण्याची मी सूचना केली, तशा त्या निमुटपणे तेथे येऊन बसल्या. त्या माझ्या शरीराकडे पाठ करून बसल्या होत्या. मी लागलीच त्यांचे दोन्ही हात हातात घेऊन त्यांच्या पोटावर ठेवले व त्यांना जोरात जेवढे जमेल तेवढे मागे ओढले. आता त्याचं शरीर माझ्या शरीराला पूर्णपणे चिकटलं होतं.

त्यांची पाठ माझ्या पोटावर विसावली, बुल्ला गांडीवर. दोघांचे बांधलेले हात मी तसेच वर घेतले ते त्यांच्या बॉलपर्यंत व जोरजोरात त्यांना कुस्करायला सुरुवात केली. माझा वेग जसा वाढत होता तसे त्यांनी त्यांच्या गांडीने बुल्ल्यावर दणके मारायला सुरुवात केली. काय घर्षण होत होते म्हणून सांगू , होणारी ती फिलिंग, होणारा तो आनंद अवर्णनीय होता.

माझ्या दोन्ही मांड्यांच्या मद्धे त्यांचा खालचा पूर्ण भाग मी घुसळत होतो. ते दोघांचे हात मी मुंगीच्या वेगाने हळू हळू खाली घेण्यास सुरुवात केली, हात जसा खाली येत होता तसं त्याचं ते मऊ मऊ शरीर माझ्या दणकट शरीरावर दाबलं जात होतं. तो मजल दरमजल करत जसा पुच्चीवर येऊन स्थिरावला तसा त्यांनी एक जोराचा हुंकार सोडला व अचानक वार झाल्यावर ज्याप्रमाणे आपली प्रतिक्रिया होते अगदी तसंच त्याचं शरीर माझ्या बुल्ल्यावर दाबलं. माझी काय अवस्था झाली होती म्हणून सांगू ….

माझा हात मी हळूच त्यांच्या पुच्चीवर फिरवायला सुरुवात केली, तेव्हातर त्यांचा बांधाच फुटला. तरीही मी घुसळणे चालूच ठेवले किंबहूना त्याचा वेगंच वाढविला. तदनंतर त्यांच्या पँटची नाडी थोडीशी ढिली केली, आत हात घालून चड्डी थोडीशी बाजूला केली व पुच्चीच्या चिरेवर अलगद अलगद हाताचं मोठं बोट खाली वर करण्यास सुरुवात केली. माझ्या वाढलेल्या वेगाबरोबर आता मात्र त्यांची अवस्था खराब होऊ लागली होती. त्यांचे हुंकार जास्तच जोराने दिले जात होते, पोट तर पूर्णपणे आत गेले होते, त्या त्यांचे अंग गडाबडा लोळल्या प्रमाणे माझ्या शरीरावर घासत होत्या. त्यांची ती अवस्था, मिळणारा तो दुर्मिळ आनंद पाहून त्या तर भयचकितच झाल्या. इतका आनंद फक्त स्पर्शाने मिळू शकतो हे मी त्यांना आगोदर सांगितले असते तर विश्वास बसला नसता. पण तेच जेव्हा मी करून दाखविले, त्या वेळेस त्या भयचकित होणारच ना…

" अरे नकोस रे इतकी परीक्षा घेऊ, नकोस आता सुखवाट बघायला लावू , झव रे पटकन. का इतका त्रास देतोय, घाल बुल्ला पुच्चीत आणि कर माझी आग एका क्षणात शांत. कितीही आनंद मिळाला तरी शेवटी स्पर्शसुख ते स्पर्शसुखच. बुल्ल्याच्या घर्षणाने होणारा पुच्चीमय आनंद निराळाच असतो रे… आता सगळं सोडं आणि घाल बुल्ला पुच्चीत…. घाल रे …. कर तृप्त मला… "

असं म्हणत त्यांनी एकाच झटक्यात त्यांची पँट, चड्डी खाली ओढली व आतुरतेने माझ्याकडे बघू लागल्या. मलापण आता वाट बघण्याची इच्छा नव्हती, तसं माझी चड्डी मी त्याच वेगात काढली. काय तो बुल्ला, इतका ताठ झाला होता की तो पोटाला चिकटू लागला.

त्याबरोबर मी त्यांना तसेच कॉटवर आडवे पाडले, त्यांची ती पुच्ची चिकने चम चम करत होती, लाट आली होती तेथे पाण्याची. तो ताठ झालेला बुल्ला पुच्चीच्या बोळावर ठेवला, तसा काहीही त्रास न होता तो आत शिरायला लागला. तो सहजतेने आत शिरला, मी लागलीच माझा वेग वाढवला.

" घ्या सांभाळा आता, सारखं घाल, घाल म्हणत होतात. घ्या तुमच्या पुच्चीत बुल्ला. बघा सगळ्या शिरा फुगवून कसा फुर फुर करतोय, कसा पचाक पचाक आवाज काढतोय "

माझ्या त्या आवेशाने, घर्षणामुळे मिळणाऱ्या आनंदाने त्यांची तर अशी अवस्था झाली होती की, त्या कॉटवरील गादीला गच्च धरून माझ्यापेक्षा जास्त वेगाने खालून धक्के मारत होत्या. त्यांचे बॉल खाली वर सारखे हलत होते, चेहरा ; पूर्ण अंग मात्र घामाने डबडबले होते. त्या इतक्या स्लिम होत्या की पुच्चीला एकदम घासून घर्षण होत होते. मस्त …. मस्त …. मस्तच होते त्यांचे सर्व……

तब्बल तेरा मिनिटे हा आमचा प्रपंच चालला होता, तेव्हा कोठे माझ्या पाण्याला वाट सापडली. तशी चाहूल लागताच मी तसे त्यांना डोळ्याने खुणावले. मग मात्र त्यांनी धक्के देणे थांबवून, माझ्या गांडीच्या गोळ्यांना हाताची घडी करून पकडले व तसेच जोरात खाली ओढले. मी पण सर्व थांबऊन खाली जोरात दाब देऊन त्यांच्या अंगावर पहुडलो. खाली जाताना काय आनंद मिळाला म्हणून सांगू , काय तो कडकपणा, काय ती गरमाई…. कस सांगू मी हे सर्व शब्दात… नाही येणार तो आनंद व्यक्त करता अथवा वाटून घेता.

खरं सांगायचं तर खाली येताना, बुल्ला पुच्चीत घालातानाचा तसेच आत घातल्यानंतर मिठी मारून तसंच त्यांच्या अंगावर पहुडण्याचा आनंद सर्वात जास्त होता.

आता माझा चिक बुल्ल्याच्या शेवटच्या टोकावर होता, तो पुच्चीत कधीही प्रवेश करू शकत होता. आणि ते झालंच…… तो तिकडे शिरला…… तसे माझ्या शरीराला गचके बसू लागले, वाटलं मी बाजूला पडेन की काय. पण तसे घडलेच नाही, कारण त्यांनी अगदी चाणाक्षपणे मला घट्ट मिठीत पकडले होते. नेमक्या वेळी त्यांनीच बाजी मारली होती. त्यांनाही लागली होती हो ओढ…… अशा अवर्णनीय आनंदाची.


" तनात होतीस तू ,
होतो मनात तुझ्याशी खेळतं ।

जेव्हा बघितले तुज एकटी,
मिठीत घेतले पळत पळत ॥ १ ॥


तुझी ती मिठीभेट,
स्मरून ठेवलीय गं मनी ।

पुच्चीत अडकलेला तो कपडा,
शोभत होता तुझ्या तनी ॥ २ ॥ "



माझा चिक जसजसा त्यांच्या पुच्चीत गळत होता, त्यांचा चेहरा आनंदाने ओसंडून वाहत होता, मला पण आयुष्यातील दुर्मिळ असं समाधान मिळालं होतं. त्यांनी ते रसरशीत ओठ माझ्या ओठावर टेकवले त्यामुळे पुच्ची व ओठ अशा दुहेरी आनंदामुळे दोघांचीही मन तृप्त झाली होती.

दोघेही त्याच अवस्थेत शांत रसपान करत कधी झोपलो हे समजलेच नाही, कारण अवर्णनीय आनंदाने दोघांचीही शरीर न्हाहून निघाली होती. माझा बुल्ला तसाच पुच्चीत होता, त्याला बाहेर काढायचे दोघेपण विसरून गेलो.

मला ज्यावेळेस जाग आली, मी एकटाच तेथे होतो. आजूबाजूला रुममद्धे बघितले तर त्या कोठेच दिसल्या नाहीत म्हणून मी माझी चड्डी अंगावर चढवली व तसाच बाहेर गेलो, तर त्या जेवण तयार करत होत्या, त्यांनी पूर्ण कपडे घातले होते. त्याचं जस माझ्याकडे लक्ष गेलं तसं त्यांनी एक गोड स्मित केलं. ते हास्य बघून झवण्याची इच्छा माझ्या मनात निर्माण झाली, तसा मी पुढे सरसावलो सुद्धा.

" अरे थांब, तुला काय करायचय ते माझ्या चांगलं लक्षात आलंय. पण जेवण तयार करताना नको, जेवण नेहमी देवाचं नाव घेऊन तयार करायचं असतं. पूर्ण रात्र त्यासाठी आपल्याला रिकामी आहेच की.

तू पटकन फ्रेश होऊन ये, अंगावर पूर्ण कपडे घाल. मी जेवायला तयार केलं आहे, आपण शांतपणे जेवण करून घेऊ या "

त्यांचे बरोबरंच होते. तसा मी माघारी फिरलो व आवरू लागलो, अंगावर पूर्ण कपडे घातले. लागलीच त्यांची जेवायला ये अशी हाक ऐकू आली, म्हणून मी त्यांच्याकडे गेलो. मस्त फोडणीचा भात, मोकळी बटाट्याची भाजी, गरम गरम चपात्या हे माझे आवडीचे पदार्थ पाहून माझ्या तोंडाला पाणी सुटले. मी पटकन जेवायला सुरुवात केली, तीन चार घासातच त्यांच्या हाताची करमत माझ्या लक्षात आली. त्या खूप चांगले जेवण तयार करतात हि गोष्ट मनात पक्की झाली. त्यांच्याकडे बघून बाहेरचा कोणताही माणूस ह्यांना स्वयंपाक येत नाही असाच म्हणाला असता, कारण त्यांची राहणीच इतकी उच्च होती. प्रत्यक्ष अनुभव घेतल्यानंतर सुद्धा ही गोष्ट त्यांना पटली नसती.

जेवण झाल्यानंतर रुममद्धेच आम्ही थोडा वेळ फिरलो, घड्याळ बघितले तर रात्रीचे दहा वाजले होते. मगा आम्ही बराच वेळ, तरी दोन तास, झोप घेतल्यामुळे आता झोप काही केल्या येत नव्हती. मग काय झाली गप्पा मारायला सुरुवात. त्यांच्या घरच्या, माझ्या घरच्या अशा काही गप्पा मारल्यानंतर मी मूळ मुद्द्याला हात घालायचे ठरवले व त्यांना विचारले,

" मी तुम्हाला एक गोष्ट विचारू का …. तुम्हाला त्याचा राग तर येणार नाही ना… तुमच्या खाजगी आयुष्यातील आहे म्हणून म्हणतोय "

" अरे विचार, काहीही विचार. तुझ्यात आणि माझ्यात काही खाजगी रहायला नको, सगळं काही खुलं झालं पाहिजे "

का कुणास ठाऊक ती गोष्ट विचारताना मनात उगीच भीती निर्माण झाली, त्यांना वाईट वाटेल असं वाटू लागलं. आणि मुख्य म्हणजे अशा प्रकारचा प्रश्न मी एका मुलीला प्रथमच विचारात होतो म्हणूनच. पण त्यांनी मला दिलेल्या धीरामुळे मी थोडासा बिनधास्त झालो.

" तुम्ही म्हणाला होतात कि, तुम्ही कोणाकडून तरी याआगोदर झवून घेतले आहे. तो अनुभव तुम्ही सांगतो म्हणाला होतात…. "

एवढंच बोलून मी शांत झालो व मान खाली घातली, वाटलं आता काही तरी होणार. त्या रागावणार, चिडणार, कारण इतका खाजगी प्रश्न त्यांना विचारणारा कदाचित मी एकटाच असेल. पण तसे काहीच घडले नाही, हे सर्व त्यांनी सहज घेतलं. तेव्हा कोठे मी सुटकेच निःश्वास टाकला.

" अरे बरं झालास तू आठवण केलीस, मी तुला ते सांगायचे विसरलेच होते. काय रे इतकी साधी गोष्ट विचारण्यास एवढ आढेवेढे का घेत होतास, तुझ्यापासून मी कधी काहीतरी लापाऊन ठेवले आहे का रे."........................................

[rangila]

" घाबरण्यासारखं काही नाही, पण अशा गोष्टी मी तुमच्याशिवाय कोणत्याही मुलीबरोबर बोललो नाही ना. मग वाटते ना थोडीशी भीती "

" बरं ते जाऊ दे, मी काय सांगते ते ऐक….

मी लहानपणापासून ज्या गावात राहिले ते मध्यम असं गाव होतं… ना खूप मोठ … ना खूप छोट. आमचं घर पण खूप मोठं आहे…… समोर बाग … आणखी बरंच…….

माझ्या आजोबांना एक मुलगा व एक मुलगी. माझे वडील शिक्षण घेत असल्यामुळे, आत्याचे आगोदर लग्न झाले होते. आत्याला एकच मुलगा, माझ्या वडीलांच्या लग्नाच्या वेळेस तो तीन वर्षाचा होता…. म्हणजे तो माझ्यापेक्षा सहा वर्षाने मोठा आहे . माझ्या नंतर एक वर्षाने आत्याला एक मुलगी झाली.

आम्ही सर्वजन लहानपणी मिळूनच बागडायचो… खूप मज्जा यायची. मी तिसरीत असताना मला माझा लाडका भाऊ मिळाला. दिवस असेच मजेत जात होते… न कुणाची चिंता … ना फिकीर…

मला सुरूवातीपासून घरकाम करण्याची, घरातील वस्तू नीटनेटक्या ठेवण्याची खूप आवड होती. अशाच एका पाचवीच्या उन्हाळ्याच्या सुट्टीत मी वडिलांचे कपाट आवरत असताना मला काही कादंबऱ्या मिळाल्या… वाटले चला हि सुट्टी आपण आवांतर वाचनात घालवूया. दुसरया दिवशीपासून मी दिवसातील काही वेळ पुस्तके वाचायची. दोन दिवसानंतर तेथे मला काही मजकूर आढळला कि त्याचा अर्थ मला समजत नव्हता, तो मी तुला येथे सांगते…

" " माझी नुकतीच बारावी झाली होती, सुट्टी मोठी असल्यामुळे दिवस काही जायचा नाही. आई लहानपणीच वारल्यामुळे, वडिलांचं… घरंच सारं काही मलाच बघावं लागायचं. नुसता वैताग यायचा.

वडिलांबरोबर दर शनिवारी रविवारी माझ्या घरी राहण्यास ते यायचे. कोण होते, काय करत होते हे विचारण्याच धाडस काही माझ्यात नव्हत. आल्यानंतर त्या दोघांच मद्यप्राशन रात्री बराच वेळ चालायचं, म्हणून मी लवकर जेवून, त्यांना ताटे वाढून लवकरच निजायला जायची.

तशा आमच्या दोनच रूम, त्याही एकात एक. त्यादिवशी मी आतल्या रूम मद्धेच झोपायची ते पण सगळं काही व्यवस्थित बंद करून…. दारू पिलेल्या माणसाचा काय भरवसा.

मी शाळेत हुशार होती, पण घरची इतकी गरीब परिस्थिती व मोठीलठ्ठ जबादारी, त्यामुळे शिक्षण येथेच थांबवावं लागणार होतं. फक्त शिकायची इच्छा असून भागात नाही… दामाची सोबतही लागतेच त्याला… वडील दारूत वाया गेलेले, मी जेव्हा शिक्षणाचं नाव काढायचे ते लगेच माझ्या लग्नाविषयी बोलायचे… जवळचाच माणूस असा करत असेल तर मग आपली व्यथा सांगावी कुणाला… दुहेरी पेचात होते मी…

मी दिसायलाही चांगली होते त्यामुळे माझा कॉलेज मध्दे प्रवेश झाला कि सगळ्या नजरा माझ्यावरच विसावायच्या. बऱ्याच मुलांनी त्यांच्या मनातील गोष्ट मला सांगितली होती…. पण मला असला नवरा पाहिजे होता कि जो माझे शिक्षण पुर्ण करेल…. नाहीतर असले कपाळ करंटे कुठंही मिळतातच की…

एका शनिवारी वडील बाजारासाठी परगावी गेले होते, बहुतेक त्यांना उशीर होईल असे दिसत होते. सध्या तर सात वाजल्या होत्या त्यांना अकरा वाजतील असे वाटत होते… म्हणून मी लवकरंच स्वयंपाक करून निजायच्या तयारीला लागले… कारण यांचा रात्रभर चालणारा मद्यप्राशनाचा गोंधळ….

माझं जेवण झालं त्यावेळेस आठ वाजल्या होत्या, थोडेसे पाय मोकळे करून मी झोपायच्या तयारीला लागले. अगदी त्याच वेळेस मला त्यांचा आवाज कानी पडला, माझ्या बाबांच्या नावाने त्यांच्या हाकाट्या सुरु होत्या. मी तर त्यांच्या समोर कधी जातच नव्हते, पण त्यांच्या वाढलेल्या हाकाट्यामुळे मी आतूनच ते नसल्याची त्यांना वर्दी दिली. तेव्हा मात्र ते तसेच आत निघून आले, मीही झटकन आतल्या खोलीत पळाले. ते पाहून त्यांना हसू आवरले नाही.

" अगं बाळ, का घाबरतेस इतकी तू . मी काय दरोडेखोर, वाईट माणूस नाही. आमच्या नादात तुझी विचारपूस करायचीच राहते. तू काय करतेस ? तुझ्याबद्दल थोडंस सांग बरं … "

कोमल आवाज ऐकून माझी थोडीशी भीड चेपली, मी लाजत लाजत खाली मान घालून बाहेर आले. त्यांच्याकडे सहज नजर टाकली, त्यांच्याकडे बघून मी खरंच अचंबित झाले. गोरापान चेहरा, भक्कम शरीरयष्टी, तीशीकडे झुकलेले वय , कोणीही त्यांच्या प्रेमात पडले असते. पहिल्या नजरेत प्रेमात पडायला हेच तर लागतं. मला कुठल्याही पुरुषाकडे बघून न झालेली फिलींग आता आत उसळ्या मारत होती. तरीही मनात एक शंका आली इतका उमदा माणूस असा दारू का पीत असेल …

" बाळा काय करतेस तू ? " या त्यांच्या आवाजाने मी भानावर आले.

" मी … मी … आताच बारावी झाली …. "

" मग पुढे काय करायचा विचार आहे "

" शिक्षण तर घ्यायची खुप हौस आहे … पण "

" पण काय …?"

" बाबा, म्हणतात शिक्षणासाठी पैसा नाही "

" मग पुढे काय करायचे ठरवलं आहे "

" काका, पैशापुढे चालतो का कोणाचा विलाज…. माझ्या शिक्षणाच्या आहुतीनेच कदाचित, माझ्या लग्नाचा अग्निकुंड पेटणार असं दिसतंय "

" मी करू तुला पैशाची मदत "

" खरंच करणार तुम्ही ?" मी प्रतिप्रश्न केला.

" हो नक्कीच करीन…. पण… त्याबदल्यात मला काय मिळणार … ? "

मी तशी अनुभवाने बरीच कमी होते, त्यांच्या प्रश्नाची खोच, असणारा गर्भित अर्थ नाही मला समजला. तशी मी त्यांना लागलीच म्हणाले,

" तुम्हाला काय म्हणायचे ते मला नाही समजले …"

" करशील तू माझ्याशी लग्न, होशील तू माझी…… मला तू खूप आवडतेस "

त्यांच्या ह्या घायाळ करणाऱ्या, अचानक झालेल्या हल्ल्याने मी मात्र पुरतीच घायाळ झाले. आणि घायाळ हरिणी सारखी त्यांच्याकडे मलुलपणे पाहू लागले.

एखाद्या कमी वयाच्या मुलीवर असा जोरात केलेला प्रघात आतापर्यंत त्यांच्याही नजरेत भरलाच होता की.

मी थोडस धाडस करून त्यांना विचारलं,

" तुमचं झालंच असेल की लग्न … "

" हो… मला तीन वर्षाचा एक मुलगा पण आहे "

माझं तर डोकंच काम करेना, काय उत्तर द्याव अशा व्यक्तीला.

" मुली तू काही गडबड नकोस करू, अगदी शांत विचार करून दे उत्तर "

" पण माझे बाबा काय म्हणतील …. ? "

" त्यांची तू नकोस काळजी करू, खरं तर हा विचार त्यांचाच आहे. पण मला वाटले जबरदस्ती करण्यापेक्षा विचारून पहावे "

[rangila]

मला तर कळायचेच बंद झाले. मी त्यांना काहीच बोलले नाही, आतल्या रूममद्धे थोडीशी आवरा आवर करायची होती, त्यामुळे माझी पाऊले तिकडेच वळाली. त्या वेळेस मी विचार करत होते, जरी आपण नाही म्हटले तरी वडील काही ऐकणार नाहीत. त्यापेक्षा जर या व्यक्तीला आपल्याशी काही दिवस लगट करू दिली तर त्याची मन:पुर्ती होईल, आणि अशी माणसं नाहीत एका बाईकडे जास्त दिवस टिकत. त्याबदल्यात त्याला गोड बोलून आपली पैशाची व्यवस्था पण करता येईल. मी मनाशी ठरवले व तशीच बाहेर आले, लागलीच अंगावरची ओढणी काढून बाजूला ठेऊन दिली. त्यांना जो काही मेसेज जायचा होता गेला, त्यासरशी त्यांच्या पण तोंडावर हसू फुलले.

मी त्यांना जेवणासाठी ताट वाढले, त्यांनी जेवण सुरु केले तसे मी त्यांना चिटकून बसले व एक हात अलगद त्यांच्या मांडीवर ठेवला…. त्यांच्याशी गोड गोड बोलून, लग्न न करता फक्त दर रविवारी लगट करण्यास तयार केले , ते पण न दारू पीता….

ते माझ्या सौंदर्याने इतके घायाळ झाले होते की, मला नाही वाटत ' नाही ' हा शब्द त्यांच्या तोंडातून बाहेर पडला असता. त्यांचे जेवण झाले त्यावेळेस नऊ वाजल्या होत्या, आणखीही बाबांचा यायचा पत्ता नव्हता.

माझे शिक्षण पुर्ण होणार या कल्पनेनेच मला खूप आनंद झाला होता, त्यामुळे आज मी त्यांना मनभरुन प्रणय सुख देणार होते. जेवण झाल्यानंतर ते शेजारच्या कॉटवर बसले, मी पण त्यांच्या शेजारी जाऊन उभारले. माझी कंबर बरोबर त्यांच्या चेहऱ्यासमोर होती.

" तुझी पुच्ची वरून तर खूपचं छान दिसते गं, मला बघू तर दे आतून कशी दिसते ती "

असे म्हणत त्यांनी माझा टॉप वर केला व अगदी जवळूनच निरीक्षण करू लागले. एखाद्या पुरुषाने माझ्या बाबतीत असा शब्द प्रयोग वापरण्याची हि पहिलीच वेळ होती व माझ्या इतक्या जवळ येण्याचीही हि पहिलीच वेळ होती, म्हणून मी लाजेने चूर झाले. आणि दोन्ही हात बरोबर पुच्चीच्या भागावर ठेवले. त्यांनीपण हसत हसत ते दूर केले व माझ्या पुच्चीची पप्पी घेतली.

त्यांनी तोंड तेथे तसेच ठेऊन हात अलगद पाठीमागे नेले व माझ्या दोन्ही गांडीच्या गोळ्यावर ठेवले. दोन्ही हाताची बोटे हळूच मधल्या चिरेत रुतवली, मला तसेच पुढे ओढले. तेव्हा त्यांच्या नाकाचे टोक कचकन माझ्या पुच्चीवर रुतले, परक्या स्पर्शाने पुच्ची तर पाण्याने डबडबली होती. सारे अंग रोमांचित झाले होते, होणारी फिलिंग मी कधीच शब्दात वर्णन करू शकणार नव्हते.

इतका वेळ मी माझे हात या सर्व कार्यक्रमापासून दूरच ठेवले होते. पण तदनंतर ते कधी त्यांच्या डोक्यावर ठेवले गेले ते मलाच समजले नाही. मीपण माझी पुच्ची त्यांच्या नाकावर घासू लागले व त्यांचे डोके जोराने मजकडे ओढू लागले.

आमचा हा कार्यक्रम दोघानाही थकवा येईपर्यंत चालला होता. थकव्याने ते कॉटवर पाठमोरे विसावले, तर मी तसेच त्यांच्या अंगावर बसले. तेव्हा त्यांनी माझ्याकडे पाहून समाधानात्मक हास्य केले.

" बऱ्याच दिवसांनी असा आनंद मिळाला बघ. माझी बायको अशी तुझ्यासारखी नाही गं साथ देत, म्हणून तर आम्हाला असं बाहेर हुंदडावं लागतं. तिची पुच्ची आता कामातून गेलीय बघ, नाही मला आता पहिल्यासारखा घट्टपण मिळत "

" माझी पहिलीच वेळ आहे, काय कळणार मला यातलं ", मी हसत हसत उत्तरले.

" कळेल, कळेल सर्व समजेल तुला. माझे विद्यार्थी नाहीत कधी नापास होत म्हटलं "


असे म्हणत त्यांनी मला त्यांच्या शेजारी लोळवले, आता मिशन बॉल सुरु झालं होत. ते मनसोक्तपणे माझ्या बॉलच्या ताठरपणाचा आनंद घेत होते. खर तर मला मुलांना बोलायला सुद्धा आवडत नसायचे, पण आज काय झाले होते कोणास ठाऊक, मी स्वतः हून त्यांना आमंत्रण देत होते. करणार तरी काय मिळणारा आनंद, होणार सुखच मला सगळ करायला मजबूर करत होत.

बॉल कुस्कारल्याने मिळणारा आनंद कमी झाल्याबरोबर, त्यांची नजर हळू हळू माझ्या पँटकडे वळली. जशी त्यांनी नाडी सोडायला सुरुवात केली, माझी बोबडीच वळली. स्पर्श सुखाने दोघांच्या बाबतीत आक्षेपार्ह असं काही होणार नव्हतच, पण पुच्ची संपर्काने मात्र सगळंच बिघडणार होत. मग काय लागले मी त्यांना विरोध करायला. त्यांना मनसोक्त साथ देणारी मी असे का करत आहे, असं कदाचित त्यांच्या मनात आल असेल. म्हणूनच त्यांनी खिशातील निरोधाच पाकीट माझ्यासमोर केलं.

' निरोधाने मात्र माझा विरोध पूर्ण मावळला '

मी झटकन पँट बाजूला केली व पाय फाकवून त्यांच्यासमोर आडवी झाले.

" अगं काय गं, तुझी चड्डी फाटलेली कशी … "

" आम्ही गरीब, आम्हाला कुठून मिळणार नवी कोरी चड्डी. कसंतरी भागवायच, चड्डी आहे असं म्हणूनच मनाला शांत करायचं "

" काय काळजी करतेस, आता तुला मी आहे की. माझ्या बायकोला बघ कशा अर्धा डझन चड्ड्या आणल्यात "

असे म्हणत त्यांनी त्यांची कपडे काढली, अंतःवस्त्रावर तशीच मला मिठी मारली. मला खाली लोळवून, ओठावर ओठ टेकले. मी त्यांना पायाने व हाताने मिठी मारली, तर ते त्यांचा हात माझ्या पाठीवर फिरवत होते. मला हे सर्व इतके असह्य झाले होते कि मी स्वतःची व त्यांची चड्डी स्वतःच्याच हाताने खाली केली. त्यासरशी त्यांचा बुल्ला उडून पुच्चीवर आदळला. पुच्ची इतकी आतुर झाली होती कि त्या आघाताने झटकन खाली पुच्चीरस ओघळू लागला. त्यांना थोडस दूर करून मी पाय फाकवले व आत घालण्यास आमंत्रण दिले. त्यानाही जास्त वाट पहायची इच्छा नव्हती.

कामारसाने भरलेल्या पुच्ची बोळावर त्यांनी बुल्ल्याचं पुढंच मोठ टोक ठेवलं व धक्के द्यायला सुरुवात केली. तशी एक जोराची कळ पुच्चीतून माझ्या मस्तकात शिरली, त्यासरशी बुल्ला बाजूला करून, दोन्ही पाय मिटून, भिंतीकडे तोंड करून कळवळायला लागले. का कुणास ठाऊक, होणारा आनंद अचनाक लुप्त होऊन त्याची जागा जोराच्या ठणक्याने घेतली होती. इतका त्रास व्हायला लागला कि, अचानक डोकं गरगरायला लागलं. मी डोळे मिटून तशीच शांत पहुडले.

माझ्या तोंडावर जेव्हा पाणी जाणवले, तसे मी डोळे उघडले. तर ते समोर चिंताक्रांत नजरेने मजकडे पाहत होते. त्यांनी माझ्यासमोर पाण्याचा ग्लास धरला, मी लागलीच पाणी प्यायले, आता कोठे जीवात जीव आला होता.

" अग वेडे, इतकं घाबरू नकोस, नाही काही होणार मी असताना तुला. माझ्या बायकोची तर तुझ्यापेक्षा अवस्था बेकार झाली होती पहिल्या वेळेस "

" मला माहित नव्हत हो इतका त्रास होतो ते, म्हणूनच अशी गलितगात्र झाले मी "

मी असे म्हणत असतानाच त्यांनी शेजारील फडके घेतले व माझी रक्ताने माखलेली पुच्ची, तिच्यावरील रस, घाम सुटलेले माझं सार अंग हळूहळू पुसून काढलं. तदनंतर एक एक करत त्यांनी सगळी कपडे माझ्या अंगात चढवली, आतल्या घरात अंथरून केले व मला शांत निजण्याची खुण केली.

" तू शांत झोपी जा, आजीबात घाबरू नकोस. बघं सकाळी कस तुला फ्रेश वाटत ते. तुझं वय जरा लहानच आहे म्हणून त्रास होतोय, बाकी काही नाही. तुझ्या बाबांना आल्यानंतर मी बघतो, त्यांच्या जेवायला मी वाढतो. तू शांत विश्रांती घे "

इतक्या कोमल काळजीच्या स्वरात मला खूप दिवसांनी कोणीतरी बोलले होते. आई गेल्यानंतर तर माझी काळजी, अशी आपलेपणाची वाक्यरचना दुरापास्तच झाली होती. लहानपणी जेव्हा मी खेळून खेळून खूप थकायची तेव्हा ती मला अशीच म्हणायची. तो क्षण आठवताच माझ्या डोळ्यातून झर झर पाणी गळू लागले.

" का रडतेयस गं … ? " त्यांचा काळजी स्वर माझ्या कानी पडला.

" आईची आठवण येतेय…. मला असं आपलेपणान बऱ्याच दिवसांनी कोणीतरी बोलले म्हणून … "

" वेडीच आहेस बघ तू , त्यात काय आहे रडण्यासारख…. "

असे म्हणत त्यांनी जवळ येऊन माझ्या कपाळाची छान अशी पप्पी घेतली. तशी मी पण शांतपणे झोपी गेले, ती सकाळपर्यंत….

सकाळी उठायला मला नऊ वाजल्या, इतकी शांत व आनंदाची झोप यापूर्वी लागलेली कधीच आठवत नाही. बाहेरच्या घरात आले तर बाबा सर्व आवरून बसले होते, सकाळचा चहा सुद्धा त्यांनी हातानेच केला होता.

" बाबा, मला माफ करा. उठायला जर उशीरच झाला. खुप डोके दुखत होते ना म्हणून … "

" असू दे गं, रोज तूच करतेस की. आजच्या दिवस मी केला म्हणून काय बिघडलं, तेवढीच तुला विश्रांती मिळाली. नाहीतर हि रोजची वस वस असतीच की. काय म्हणताय डोकं तुझं आता … ? "

" शांत झोप मिळाल्यामुळ शांत वाटतंय आता … "

[rangila]

असे म्हणत मी माझी सकाळची कामे करण्यास सुरुवात केली. चालताना दोन्ही पायाच्या मद्धे दुखत होते, काम करण्याच्या पळापळीत ते पण हळू हळू कमी झाले. नंतर नंतर तर काही झालेच नाही असे वाटत होते.

दुपारी मी माझ्या मैत्रिणीकडे जाऊन काही फुले आणली, गुलाब; मोगरा; झंडू अशी. घरी आल्यानंतर ती पाण्यात व्यवस्थित भिजू घातली, रात्रीपर्यंत ती ताजी राहायला पाहिजे होती ना म्हणून. दिवसभर मी विश्रांती घ्यायची ठरवले होते, कारण रात्रभर खूप काही करायचे होते ना…

दुपारी झोपण्यासाठी मी जेव्हा अंथरुणावर पडले, अनेक विचार मनात येत होते… सगळ्यात आगोदर तर कालच्या रात्रीचा तो आनंदमय क्षण समोर दिसत होता… बॉल चोळत असताना झालेली ती घालमेल, पुच्ची चोळताना मिळणारा तो उद्दाम आनंद… पुच्ची बुल्ल्याच्या मिलनाने तृप्त झालेले मन… मिळालेलं ते स्वर्गीय सुख आणि त्या स्वर्गीय सुखाने कालपासून आतापर्यंत टवटवीत असणारी मी… मला आगोदर या सुखाबद्दल कोणी सांगितले असते तर ते मला नसते पटले…

काही केल्या हे क्षण मनासमोरून हलण्यास तयार नव्हते… त्याच वेळेस माझा हात पुच्चीवर ठेवला गेला, अंगावरच्या ड्रेस वरूनच तिला चोळण्यास सुरुवात केली… समोर दिसत होता तो त्यांचा उठलेला बुल्ला. वरून नीट चोळता येत नाही हे लक्षात येताच नाडीकडे हाताने धाव घेतली, मी पँट अलगद खाली ओढून काढली. ओली होऊन चिकटून बसलेली चड्डी काढून ठेवली. हात पुच्चीवर वर खाली फिरू लागला… खालून वरी येताना पाचही बोटे एकत्र असायची तर खाली जाताना मधले बोट पुच्चीच्या चीरेवरून बोळाकडे मार्गक्रमण करायचे आणि राहिलेली बोटं संवेदनशील अशा शेजारच्या वर आलेल्या भागाला घासत जायची.

उठलेली ती पुच्ची, कडक झालेले बॉल आणि अंगावर आलेला तो घामाचा प्रत्येक थेंब माझ्या अवर्णनीय आनंदाचा साक्षीदार होता. असे करून जेव्हा मन भरले, मी उठून कॉटकडे गेले. एक पाय खाली ठेवला तर दुसरा कॉटवर, पुच्ची बरोबर कॉटच्या कडेवर येईल याची काळजी घेतली. त्याच अवस्थेत मी पुच्चीला वर खाली वर खाली फिरवू लागले… ह्या मनतृप्तीने आता मात्र माझा बांध सुटला, पुच्ची कामरसाने भरून आली… मन पूर्ण तृप्त झाले…

या क्रिडेमुळे शरीर सगळे लूज पडले होते, थकवा आला खूप. थोडे वर सरकून, पुच्ची गादीवर ठेऊन त्याच अवस्थेत मी डोळे झाकले. आता मात्र शांत झोप लागली, सगळ्या जगाची झोप मी एकटीच घेईन असं वाटत होतं.

जेव्हा मी डोळे उघडले, लक्ष लागलीच घड्याळाकडे गेले. घड्याळ बघून मी दचकलेच, तब्बल साडेतीन तास झोपले होते मी… तेही तशाच नागड्या अवस्थेत. आता मात्र लवकर उरकणे आवश्यक होते कारण सहा वाजले होते. मी पटकन उठून पँट घातली, चड्डी बाथरूम मद्धे टाकली, नव्हती ती राहिली घालण्याच्या अवस्थेत. घर सगळे आवरून साडेसहाच्या दरम्यान मी स्वयंपाकाच्या तयारीला लागले… साडेसात पर्यंत सगळे काम आटोपून मी बाबांची वाट पाहू लागले. तेव्हाच बाबांची हाक कानावर आली… पळत जाऊन मी त्यांच्या हातातील पिशवी घेतली व हात पाय धुण्यासाठी पाणी देऊन चहा करण्यास निघून गेले.

चहा पीत बाबांनी दिवसभराचा सगळा कार्यक्रम कथन केला, दुसरं ऐकण्यास नव्हतं न कोण मग सांगणार कोणाला. आज बाबांचा चेहरा खूपच भाऊक झाला होता, का कोणास ठाऊक हृदयात कसंतरी होत होतं ते ऐकून. चहा पिऊन बाबा माझ्या जवळ येऊन बसले, माझ्या चेहऱ्यावरून फिरवू लागले. ते माझी माया करत होते, त्याच वेळेस त्यांच्या डोळ्यातून अश्रू वाहत होते…

" पोरी तुझी खूप काळाजी लागून राहिलीय बघं, खरंच तुझं खूप वाईट वाटत. तुझं शिक्षण पूर्ण करावं असं खूप वाटतं, पण मी तरी काय करू, किती खस्ता काढू, कसं करू तुझं शिक्षण पूर्ण. एवढी सोन्यासारखी, गोरीगोमटी, लावण्यवती, हुशार, सालस पोरगी तू . का माझ्या अभाग्याच्या घरी जन्मलीस, तुझ्या लायकीच नाही गं हे घर … "

" बाबा, तुमच्या घराचं चांगल करायचं होत म्हणूनच माझ्यासारख्या होतकरू मुलीला तुमच्या घरी जन्माला घातले देवाने. नंतर असं काही अभद्र नका बोलू . यापुढे डोळ्यातून फक्त आनंद अश्रूच आले पाहिजेत. माझ्या शिक्षणाचं माझं मी पाहीन, नका तुम्ही काळजी करू. करेल मदत मला कोणीही…. "

असे म्हणत मी बाबांना मिठी मारली… दुसऱ्याला अश्रू पुसण्यास सांगणारी मी स्वतःचे अश्रू आवरू शकत नव्हते…

बाबा डोळे पुसत बाहेर अंगणात निघून गेले. एक पंधरा मिनिटे झाली असतील, कोणाचा तरी बाबांबरोबर बोलण्याचा आवाज आला. त्यांचा आवाज आहे हे माझ्या झटकन लक्षात आले आणि माझ्या सगळ्या अंगावर शहारे आले, अंगाची केसं उभी झाली होती सगळी… भयचकित झाली होते मी…

मी सर्व काम आगोदरच आवरून ठेवले होते म्हणून करण्यासारखं काहीच राहिलं नव्हतं, मग काय बसले तशीच रेलून भिंतीला. रात्री काय होईल, कसं होईल याचा विचार करत. एक अर्धा तास मी माझ्या विचारातच गुंग होते, भानावर आले ते कुणीतरी आत येत आहे या चाहुलीने. मी लागलीच माझी नजर तिकडे केली, तेच होते तेथे… त्यांच्या हातात पिशवी दिसत होती… कशाची होती ती पिशवी…

ते जसे आत आले तशी माझी नजर त्यांच्या नजरेला मिळाली, त्यांच्या डोळ्यांवर माझे डोळे विसावले. ते माझी नजर न तोडता तसेच आत आले, माझ्याकडे पाहत पाहत समोरचं येऊन उभा राहिले. रोज ते मला मिठीत घेत होते, पण आज पुढाकार मी घ्यायचे ठरवले होते. तशी मी उठले व त्यांच्या समोर येउन उभा राहिले, हळूच हळूच त्यांच्याकडे सरकू लागले. छातीची धड धड वाढू लागली होती पण मी कशालाच न जुमानता त्यांच्या ओठावर ओठ टेकले, चुंबनाला सुरुवात केली.

त्यांचा खालचा ओठ मी मन लावून चोखू लागले. माझे दोन्ही हात विलग करून मी त्यांच्या गांडीच्या गोळ्यांवर ठेवले व जोर लावून त्यांना माझ्याकडे ओढले तशी पुच्ची बुल्ल्यावर टेकली. मी लागलीच माझी कंबर खाली वर करू लागले, त्यांच्या बुल्ल्याचा कडकपणा माझ्या पुच्चीच्या चिरेवर जाणवू लागला. माझे बॉल पण त्यांच्या छातीवर जोरकस पणे दाबले जात होते. अशाप्रकारे मी त्यांना माझ्या त्रि अवयवांनी त्रिभुवनाचे सुख देऊ लागले.

त्यांनी तर हातातली पिशवी तशीच खाली टाकली, माझ्या कंबरेवर धरून वर उचलले तशी मी त्यांना जोरदार मिठी मारली व चुंबनाचा वेगही वाढवला. त्यांचा बुल्ला ताठ होऊन वरच्या बाजूला सरकला होता आणि त्याच्यावर माझी पुच्ची विसावली होती. काय रोमांचित झाले होते मी … ते पण मला हळूच वर उचलायचे व जोरात बुल्ल्यावर आदळायचे… माझ्या पुच्चीची अगदी चेंदामेंदा व्हायची वेळ आली होती…

कंटाळा आल्यानंतर त्यांनी माझी मिठी सोडली तशी मी पण अलगद खाली उभा राहिले व तशाच अवस्थेत दोन्ही पायावर खाली बसले. त्यांच्या पँट कडे लक्ष गेल्यावर मला त्यांच्या बुल्ल्याची कळवळ आली, किती धडपडत होता तो बाहेर येण्यासाठी. मी पुढे होऊन त्यांच्या पँटचे हुक काढले व ती तशीच गुडघ्या पर्यंत खाली केली, चड्डी झटकन खाली ओढली. तसा त्यांचा बुल्ला जोराने बाहेर पडला व माझ्यासमोर वर खाली करत डोलू लागला. मी त्यांचा बुल्ला काल पहिला होता पण इतक्या जवळून नाही. रंगाने काळा, पुढची बाजू गुलाबी मस्तच होता तो. मी त्याच्याकडे मन लावून बघत आहे हे त्यांच्या लक्षात येताच त्यांनी माझ्या डोक्याला धरले व चेहरा अलगद पुढे सरकवला. या घाणेरड्या अवयावाकडे ते मला का ओढत होते याचा मला बोध होत नव्हता, माझ्या चेहऱ्या वरची आश्चर्याची ती अस्पष्ट रेषा पाहून त्यांनी स्मित केले व मला म्हणाले,

" अगं हा बुल्ला तोंडात घालून, मागे पुढे करत त्याचे रवंथ करायचे असते म्हणजे बघ किती आनंद मिळतो ते "

हि काय अजब गोष्ट आहे हे मला उमजण्याच्या पलीकडे होते. हा माझ्या तोंडात घातल्यावर तोंड घाण तर होणार नाही ना, अशा या गलिच्छ अवयवाच्या मुख स्पर्शाने मी कदाचित आजारी तर पडणार नाही ना असे अनेक प्रश्न मला सतावत होते.

" अगं मुली, नसेल तुला आवडत तर राहू दे नको उगीच मनस्ताप करून घेऊ "

असे त्यांचे शब्द माझ्या कानावर पडले पण माझा स्वभाव नेहमी नवीन गोष्टी आत्मसात करणारा असा होता म्हणून मी तो कडक बुल्ला काहीही विचार न करता अलगद तोंडाकडे सरकवला, त्याला मी हळू हळू मागे पुढे करू लागले. आगोदर तोंडाची चव बेचव अशी झाली होती पण नंतर त्यात रंग भरायला सुरुवात झाली. माझं मन पूर्णपणे त्यांची सेवा करण्यात गुंतले होते.

इतक्या वेळच्या प्रणयामुळे म्हणा किंवा आणखी दुसऱ्या कशामुळे त्यांचे पाणी लवकर गळाले. त्यामुळे मला मनभरुन बुल्ला चोखायला नाही मिळाला. पाणी गळल्यानंतरही मी त्याचे चर्वण तसेच चालू ठेवले होते परंतु त्यांनी जेव्हा थांबायला सांगितले, थांबण्याशिवाय गत्यंतर नव्हते.

" अगं तू प्रथमच हे सर्व करते आहे म्हणून त्याबद्दलची तुझी ओढ समजतेय मला, पण आपणास हि मज्जा रात्रीसाठी राखून ठेवायला पाहिजे कारण खरं जे काही घडणार आहे ते रात्री घडणार आहे "

मला त्यांचे म्हणणे पटले होते तशी मी पण मागे हटले. त्याबरोबरच त्यांना बोलावणारा बाबांचा आवाज आवाज आला, मग लगेच त्यांनी बाहेर जाण्याची तयारी सुरु केली. दरवाज्यातून बाहेर जाताना त्यांनी सहज माझ्याकडे बघितले, मी लागलीच एक हात पुच्चीवर ठेवला व दुसऱ्या हाताने विशिष्ठ अशी खूण केली. मला काय म्हणायचे होते ते त्यांच्या मनात चमकले, त्यावर मी थोड्या वेळात आलोच अशी सहमती दर्शवली.

" मी तुमच्या बुल्ल्याला माझ्या जिभेने समाधानी केले तर माझ्या पुच्ची कडे कोण बघणार, कोण मला संतुष्टी देणार अशा आशयाचा संदेश होता तो "


तो त्यांना बरोबर समजला. जुने खिलाडी होते ना ते या खेळात… आणि हे वाक्य पुट पुटत मी पुढच्या कामाला लागले ……