ते वयचं असं असतं

[rangila]

ते वयचं असं असतं

आपल्या आयुष्यात नात हे खूप महत्वाचं असतं, मग ते कुठ जुळलं अथवा कधी मिळलं हे कधीच कोणी सांगू शकत नाही. तिच्या एका हास्याने किंवा त्याच्या एका नजरेने ऋणानुबंध सुरु होतो. मी तर म्हणतो,
" नात कळायला मन जुळावं लागतं,
मन जुळायला कुणीतरी मिळावं लागतं ।
आणि कुणीतरी मिळायला,
कधी खाली तर कधी वर बघावही लागतं ।। "

माझ्या सख्याच्या आयुष्यातील हि सत्यकथा त्याचं त्याच्या शिक्षिकेशी असच जुळलेलं नात कोणत्या थरापर्यंत जाते याचे यथार्थ वर्णन करते.
तसं बघायला गेलं तर मी बारावीला असतानाच ठरवले होते, अगदी जीवापासून अभ्यास करायचा पण अभियांत्रिकीलाच प्रवेश घ्यायचा. आणि झालंही तसच पण शासकीय ऐवजी खाजगी महाविद्यालयाला प्रवेश घ्यावा लागला. पहिले दोन महिने तर नीट व्यवस्था करण्यातच गेले. नंतर अभ्यास आणि तास यामध्ये पहिली सहामाही कधी निघून गेली हे लक्षातच आले नाही.
पण दुसऱ्या सहामाहीच्या पहिल्या महिन्यापासून सर्वांच्या ओळखी व्हायला लागल्या. त्यानंतर कट्ट्यावर बसणे, मुलींच्या अवयवांची यथार्थ वर्णन करणे, महाविद्यालयातील सगळ्या मुलींकडे कधी सरळ तर कधी तिरप्या डोळ्याने बघणे सुरु झाले. प्रत्येकजण काय काय वर्णन करायचा म्हणून सांगू , सार काही नवीन होत. पण खर सांगायचे झाले तर ते मनातून हवं हवसही वाटायचं. ते वयचं असं असतं.

" ते वयचं असं असतं,

आकाशात भिरभिरणाऱ्या राव्या सारखं ।

मनात गुनगुणणाऱ्या ,

मनः भ्रमरा सारखं ।। १ ।।



त्या वयात सरळ नाही जमलं तरी,

तिरप्या डोळ्यांनी बघायचं असतं ।

प्रत्यक्ष नाही जमलं तरी,

मनातल्या मनात दाबायचं असतं ।। २ ।।

तिच्या आठवणीत,

मन गुंतवायच असतं ।

तेथे कधी हात पोहचेल न पोहचेल,

पण मनात तरी बोट घालायचं असतं ।। ३ ।। "


कारण ते वयच असं असतं ......

पहिल्या सहामाहीत मला भौतिकशास्त्र हा विषय होता, दुसऱ्या सहामाहीत मात्र रसायन होते. काय ती रसायनाची शिक्षिका पूर्ण केस पिकलेली, तिच्याकडे बघूच वाटत नव्हते तिच्या विषयाकडे तर नाहीच नाही. असे वाटायचे कधी एकदा हिचा तास संपतो आणि कधी एकदा मी बाहेर जातो. थोड्या दिवसानंतर अशी अफवा पसरली कि त्या शिक्षिकेची बदली संस्थेच्या दुसऱ्या महाविद्यालयावर होणार आहे. आणि एका आठवड्यानंतर त्या अफवेचे रुपांतर खरच सत्यात झाले.
तसं पाहायला गेलं तर आम्हाला फक्त एकाच विषयाला शिक्षिका होती आणि ती पण निघून गेली त्यामुळे वर्गात जास्त लक्षच लागत नव्हते. त्यानंतर एक आठवडा झाले तरी रसायनाचा तास रिकामाच जात होता. मी जास्त करून मुलींकडे बघत नसे मात्र आता विलाज नव्हता, गरजवंताला अक्कल नसते असे म्हणतात तेच खरे आहे.
आणि अचानक एके दिवशी रसायनाच्या तासाला एक शिक्षिका आल्या, त्या पण पंजाबी ड्रेस घालून. एकदम तरुण, तेवीस चोवीस च्या आसपास असतील, त्यांच्या रुपावरून डोळेच हटवावे असे वाटत नव्हते. काय त्याचं ते हासण, ठुमकत ठुमकत चालण. त्यांच्या त्या रुपाची मला तर भूलच पडली. सुरवातीचे पंधरा मिनिटे तर सर्व मुले त्यांच्याकडे तोंडातून लाळ गाळत, एकटक बघत होती तर त्या शिक्षिका व मुली तोंड दाबून हसत सर्व मुलांकडे बघत होत्या. जेव्हा माझ्या लक्षात हि गोष्ट आली तेव्हा मी पटकन वहीत तोंड खुपसुन बसलो. बाकींच्या पोरांचे आपले नयनसुख घेणे स्पर्धेने सुरु होते.
शेवटी त्या शिक्षिकेलाच लाज वाटली, त्या हळूच लाजल्या व म्हणाल्या,
" अरे विद्यार्थ्यानो मी बरेच दिवस इथेच आहे. तुम्हाला शिकविण्यासाठीच माझी नेमणूक झालेली आहे. आणि मुख्य म्हणजे सगळे ज्ञान एकदाच घेतले म्हणजे नंतर शिकण्यास काहीच राहणार नाही "
मला त्यांच्या बोलण्याचा हेतू चांगलाच लक्षात आला, तसं मी तोंड हातान दाबून हसण्यास सुरुवात केली. सगळ्या मुलीपण जोरात हसू लागल्या तेव्हा कुठ आमच्या साहेबाना जाग आली. पण तोपर्यंत सगळ्या इज्जतीचा फालुदा झाला होता.

त्या दिवशी त्यांनी फक्त सर्व विद्यार्थ्यांची ओळख करून घेतली व रसायनाची थोडीफार माहिती सागितली. खरच त्यांनी एकाच नजरेने सगळ्या विद्यार्थ्यांवर जादू केली होती, सगळ्या वसतिगृहावर फक्त एकच चर्चा चालू होती. नंतर काही दिवस तर दुसऱ्या वर्गातील काही कामुक पोरं आमच्या वर्गात मन भरेपर्यंत ठाण मांडून होती. शेवटी तो मालच तसा होता...

" शेवटी तो मालच तसा होता,
तो मोहजालच तसा होता ।
दिवस कालच तसा होता,
जो तो मालामालच होत होता ।। "

मी तर खूपच आनंदी होतो. त्यांच्या शिकविण्याकडे सुद्धा लक्ष द्यायला कुणाला फुरसत नव्हती. सगळेजण त्या रसायनाच्या शिक्षिका रूमकडे उगीचच अडचण विचारण्यास जायचे. एखादी गोष्ट समजली तरी ती मुद्दाम परत परत विचारण्याची सवयच सगळ्यांना लागली होती. त्या शिक्षिकेला सर्व समजत होते पण त्याही मनातल्या मनात म्हणत असतील......हे वयच असं असतं ..व जोराने हसत असतील.
त्यांना एक सवय होती, त्या त्यांचा पेन नेहमी गळ्याजवळच्या कपड्याला अडकवायाच्या. मग काय जेव्हा त्या काही कारणाने खाली वाकायच्या साहेबांचे दर्शन घ्यायला सगळ्याचे नेत्र तयारच असायचे. सगळ्यांनीच बऱ्याच वेळा त्यांच्या बॉलचे दर्शन घेतलेले होते. एकदम गोरे गोरे, छोटे कडक असे दोन गोळे होते ते. कदाचित त्यांना त्याची कल्पना नसावी नाहीतर त्यांनी तसा पेन अडकवलाच नसता.
तसा मी कधीच पुढे पुढे करत नाही, पण ती सवय या शिक्षिकेच्या बाबतीत मात्र अपवाद होती. मी सगळ्या वर्गाचे लिहिलेले प्रयोग गोळा करायचो, आणखी काही लिहायला सांगितले तर ते पण घ्यायचो व त्यांना तपासण्यास पोहोच करायचो. मी माझ्या वर्गात शांत, हुशार,सर्वांना मदत करणारा म्हणूनच प्रसिद्ध होतो आणि प्रत्येक परीक्षेत माझा पहिला किंवा दुसरा नंबर असायचाच. ते त्यांना पण माहित होते कारण प्रत्येक शिक्षिका आल्या आल्या टॉपरची माहिती सरळ नाही तर वाकड्या मार्गाने नक्कीच काढतात.
असाच मी एका दिवशी सर्व वह्यांचा गठ्ठा घेऊन त्यांच्याकडे गेलो होतो, ओझे झेपत नव्हते पण त्यांच्याकडे एकदा बघितले कि सर्व काही हलके हलके वाटायचे म्हणून तसेच गेलो. आणि व्हायचे तेच झाले त्यांच्या टेबलसमोर गेलो कि सर्व वह्यांनी लोटांगण घातले. सर्व गठ्ठा अस्ताव्यस्त अवस्थेत खाली पडला तर मी त्याकडे अगतिकपणे बघत उभारलो. त्या आवाजाने त्या पटकन बाहेर आल्या त्या कपाळावर आट्या घेऊनच.
" बापरे !! काय केलंस रे "
" माफ करा , चुकून झालं "
" अरे बाबा वह्यांच जाऊ दे, तुला लागलं तर नाही ना ? "
" जास्त नाही, हात थोडासा भिंतीवर घासल्यामुळे खरचटलं आहे "
" कसला आहेस रे तू , मी रोज बघतेय सगळ्या वर्गाची कामे तू एकटाच करतोय. बाकीचे काय लुळे पांगळे आहेत काय. त्यांची कामे त्यांना करू देत जा "
" माफ करा माझे चुकलेच, यापुढे नीट वागेन ", माझे उत्तर तयार होते.
" अरे वेड्या तुझं यात काहीच चुकलेलं नाही. चल हे सर्व आपण दोघे आवरू "
आम्ही दोघांनी सर्व वह्या उचलल्या व नीट ठेवल्या. त्यांच्या शेजारी बसून वह्या उचलताना व त्यांच्या शरीराची गरमाई झेलताना माझं सगळ अंग रोमांचित झालं होतं. त्याचवेळेस नकळत त्यांचे लक्ष माझ्या हातावर गेले, तेथून रक्त येत होते तर हाताला थोडीशी सूज आली होती.
" अरे नाही म्हणालास आणि बघ तुला चांगलेच लागले आहे, इकडे हात दे त्याला मी थोडेसे स्पिरीट लावते "
त्यांनी माझा हात हातात घेऊन कापसाच्या बोळ्याने स्पिरीट लावायला सुरुवात केली. त्यांच्या स्पर्शाने माझा जीव धन्य झाला.

" मनातली इच्छा,
पूर्ण झाली ती सदिच्छा ।
पाहिजे ते सर्व मिळाले,
माझे जीवन धन्य झाले ।। "

तेथेच आम्ही बोलत बसलो. दोघांनीही एकमेकांची सगळी माहिती आदानप्रदान केली. कदाचित सर्व कॉलेजमद्धे त्यांना इतक्या वेळ अभ्यासाव्यतिरिक्त दुसऱ्या विषयावर बोलणारा मी पहिलाच विद्यार्थी होतो. माझा हात खूप ठणकत होता, जेव्हा मुक्का मार लागतो तेव्हा असे होणारच. त्यांच्या लक्षात ती गोष्ट आली तसे त्यांचा तो कोमल हात अलगद उचलून माझ्या चेहऱ्यावर फिरवला. त्यावेळेस माझे मन माझ्या ताब्यात नव्हते शरीराला एक प्रकारचा थंडगारपणा आला, तर हाताला काही लागलेच नाही असे वाटू लागले. खरच आपल्याला आवडणाऱ्या एखाद्या स्त्रीच्या स्पर्शाने काय काय सुलभ होते याचा मला आज प्रत्यक्ष अनुभव आला.

" काय रे आता कसं वाटतंय तुला ? "
त्यांच्या या शब्दांनी मी भानावर आलो.
" असं वाटतंय की, माझ्या हाताला काही झालेच नाही, मी कोणत्यातरी दुसऱ्या जगात आहे. शरीराला एक प्रकारचा थंडगारपणा आला आहे "
मी आणखी धुंदीतच होतो त्यामुळे हे सर्व मी सहजच बोलून गेलो. पण ज्यावेळेस माझ्या लक्षात चूक आली त्यावेळेस मी लाजून पटकन मान खाली घातली.
" अरे लाजतोयस काय, तू खर तर बोललास की या वयात असच होत, कारण हे वयचं असं असतं. आणि काळजी करू नकोस मला अशा बोलण्याचा राग नक्कीच येणार नाही, मी पण गेले रे या वयातून.
अरे मला सगळ समजत, तुम्ही मुले माझ्याकडे कोणत्या दृष्टीने बघता, माझे काय काय बघता, माझ्याबद्दल काय काय बोलता. मी पण हे सर्व अनुभवलेले आहेच की "
हे ऐकून मी तर पार उडालोच. माझ्या तोंडातून बोलण्यास शब्दच फुटेना.
" अरे लाजू नकोस अगदी खुलून बोल, मला अशी सरळ बोललेली मुलं आवडतात. पण ते बोलण शुद्ध मनाने बोललेलं असावं, त्याला अश्लीलतेचा गंध मात्र नसावा. आणि एक गोष्ट लक्षात ठेव, कॉलेजमद्धे एवढी मुलं आहेत, त्यातील बरेचजण माझ्याकडे या ना त्या कारणाने सारखी येतात, पण मी तुलाच इतकी खुलून बोलतेय.
का हे तू लक्षात घे. ते सर्व वासनेच्या आहारी गेलेली आहेत. माझ्या रूपाचा आनंद घ्यायला ते रसायनाच्या शिक्षक वर्गाची वारी करतात. ज्यावेळी माझ्या रूपाचा त्यांना वीट येईल त्यानंतर हे इकडे फिरकणारसुद्धा नाहीत. पण तू तसा नाहीस, मी तुला पहिल्या नजरेतच ओळखले होते आणि तुला बोलण्यास योग्य वेळेची वाट बघत होते.
अरे लग्न झाल्यानंतर स्त्री पुरुषामद्धे जास्त दिवस आकर्षण राहत नाही, त्यातच त्यांच्या नात्याचा शेवट सुद्धा होऊ शकतो. पण एकाच अशी गोष्ट आहे कि ती त्यांना आयुष्यभर बांधून ठेऊ शकते, मनाचं नात. एकमेकांचं मन जुळण यालाच मनाच नात म्हणतात, मग यात एकमेकांना मनापासून समजून घेण आलचं.
मुलगी कितीही आधुनिक असू दे अथवा जुन्या विचाराची असू दे. अगदी तोकड्या कपड्यात फिरणारी सुद्धा असू दे. तिच्या मनात पतीविषयी नेहमी हीच भावना असते. शेवटी तुला एका मुलीचं मन काय समजणार, त्याला एक मुलगीच व्हावं लागतं.
आपल्या समाजात एखाद्या मुलीला मित्र असला तर त्याकडे वेगळ्या नजरेने बघितले जाते, असे वागणे मला नाही पटत. मी तर म्हणते एखादा मनापासून मदत करणारा, निर्मळ भावाचा मित्र असेल तर यात काय चूक आहे. आणि समजा त्याबरोबर शारीरिक संबंध ठेवले तरी ते मला तरी अयोग्य वाटत नाही.
आयुष्य हे एकदाच मिळते, दुसऱ्या आयुष्याबद्दल आणखी तरी आपल्याकडे शोध लागलेला नाही. मग आपल्या आवडत्या व्यक्तीबरोबर काही काळ गुजराला तर यात काही चूक आहे "

" मला तुमचे पटतेय, पण त्याला हा समाज कधीच परवानगी देणार नाही. आणखी मला असे वाटते की या गोष्टीबद्दल आपण फक्त विचार मांडू शकतो. आपण या गोष्टी सुधारण्याइतके नाहीत मोठे विद्वान. सुरुवातीला ज्यांनी समाज निर्माण केला त्यांनी या गोष्टीचा विचार केला असेलच कि "
" हो तुझेही बरोबरच आहे "

आणि तेव्हाच दारावर थाप पडली. मला तेथून जावेच लागणार होते कारण तीन चार मुली काही कामानिमित्त आल्या होत्या.
" चल मग, नेहमी येत जा. कधीतरी असे मनमोकळेपणाने बोलले की मन शांत होते "
" हो नक्कीच "
असे म्हणून मी तेथून निरोप घेतला. आज मला माझ्याबद्दलचे एखाद्या मुलीचे मनापासूनचे मत समजले. कधी नाही तो मला स्वतःचा अभिमान वाटला व छाती गर्वाने फुलून आली. खरच चांगल्या मुलीचे मन किती कोमल असते .......

रात्री माझ्या हाताला रूममधील मुलांनी कोमट तेलाने मालिश केली, त्यामुळे जर बरे वाटत होते. पण दुसऱ्या दिवशी कॉलेजला जाताना ठणका जास्तच वाढू लागला म्हणून दिवसभर रूमवरच बसण्याचा निर्णय घेतला. काहीजणांनी तर हाडाच्या डॉक्टरांना दाखवण्याचा सल्ला दिला. म्हणून मी तसे दाखवले सुद्धा, काही झाले नाही असा त्यांनी जबाब दिला तसेच काही ठणका कमी व्हायच्या गोळ्या लिहून दिल्या. संध्याकाळपर्यंत सारे काही सुरळीत झाले होते.
रूमच्या खालून माझे नाव उच्चारल्याचा आवाज आला म्हणून मी थोडसं बाहेर आलो तर माझे रूममधील मित्र माझ्याविषयी काहीतरी बोलत येत होते. वर आल्यानंतर एकाने तर मिठीच मारली.
" काय रे बाबा, इतकं खुश व्हायला काय झालं. आज काय विशेष ? "
" भावा, तू जिंकलास. कारण तुच्याबद्दल आज ती चौकशी करत होती "
" आता हि ती कोण ? असं कोड्यात नका रे बोलू. काय असेल ते अगदी स्पष्टच सांगा ना "
" अरे खुळया, ती म्हणजे रसायनाची शिक्षिका. अरे बघ ना, पूर्ण तासभर शिकवले व जाताना तुझं नाव घेऊन का आला नाही असे विचारात होती "
" मग तुम्ही काय सांगितले ? "
" तुझ्या हाताला लागले आहे व त्रास होत असल्यामुळे तू आला नाहीस असे सांगितले "
" मग त्या काय म्हणाल्या ? "
" त्या. तिला इतका भाव, काय रे साल्या तुमच्यात काय सुरु आहे रे. आमच्यापासून काहीतरी लपवतोयस तू "
" अरे मुर्खा, मी दिसलो नाही म्हणून त्यांनी विचारले असेल. त्यासाठी आमच्यात काहीतरी असावेच लागते का . शिक्षकाने विद्यार्थ्याविषयी काही विचारायाचे नाही का ? "
" तसे नाही रे, मी आपल उगीच म्हटलो. उद्या त्यांनी तुला भेटायला बोलावले आहे "
" ठीक आहे मी जातो " एवढे बोलून मी तेथेच विषय संपवला.

प्रतीक्षा होती ती फक्त उद्याच्या गुप्त भेटीची .....

रात्री झोपण्यासाठी अंथरुणावर पडलो तरी त्यांचे विचार मनातून जायला तयार नव्हते. कदाचित त्यांनी पण माझ्या मनात आपल्या हक्काचं घर तयार केलं होत. कसलं हे नात मुलामुलींचं नात, खरचं याला जुळण्यास फक्त पाच मिनिटांचे मधुर ; प्रेमळ बोलानही खूप असत. आणि नंतर मन तिच्या विचाराशिवाय जगण्यास तयारच नसतं.


" प्रेम म्हणजे असते,

दोन दिलांची धडकन ।

सदैव धडधडत असते,

ते जवळ नसतात तरीपण ।। "



मनात सारख वाटायचं त्यांनी का बोलावले असेल ? खरच काही काम असेल का ? की माझं बोलण त्यांना भावलं. मी खरचं त्यांना आवडलो असेल का ? डोळ्यासमोरून त्यांची ती सुबक आकृती हटायलाच तयार नव्हती.

[rangila]

काल त्यांनी घातलेला तो लिंबू कलरचा ड्रेस, त्यातून दिसणारे ते दोन गोळे, माझ्याकडे चालत आल्यावर हलणारी ती त्यांची नितळ कंबर, माझ्या शेजारी बसल्यावर दिसणारी ती त्यांची मऊशार मांडी. वाऱ्याच्या झुळकेने माझ्या शरीरावर येणारी त्यांची गरमाई, माझा हात हातात घेतल्यावर होणारा त्यांच्या हाताचा कोमल स्पर्श, बोलताना हलणारे ते त्यांचे गुलाबी ओठ आणि जाता जाता नजरेस पडलेले त्यांच्या पाणीदार आकर्षक नयनातील निरागस भाव खरचं अकल्पित कधी न अनुभवलेले व नशीबवान व्यक्तीलाच बघण्यास मिळतील असेच होते.

इतके सारे अनुभवल्यानंतर कोणीही मुलगा त्यांच्या प्रेमात पडला असता, त्यांच्या हृदयात छोटीशी तरी जागा मिळण्यास प्रयत्नशील राहिला असता. तर माझ्यासारखा मुलींच्या कधीही जास्त जवळ न जाणाऱ्या मुलाची थोडीच वेगळी अवस्था होणार होती. मग काय पडलो त्यांच्या प्रेमात..


" मी पडलो त्यांच्या प्रेमात,

गुरफटलो त्यांच्या देहात ।

आणखी एकजण वेडा झाला,

प्रेमात ठार हो बुडाला ।। "


माझ्या मनावर त्यांच्या रूपाचा भयानक प्रभाव पडला होता. मी इतका उत्तेजित झालो होतो की बुल्ला नाईट पँट व चादरीला तंबू करून उभा राहिला, त्याला आवरणं माझ्या आवाक्याबाहेर गेलं होतं. मगं मी उलटा जमिनीकडे तोंड करून झोपलो, बुल्ला पँट च्या बाहेर काढला, डोळे झाकले, डोळ्यासमोर त्यांची ती रेखीव पुच्ची आणली व जोर जोरात खालच्या जमिनीला धक्के देऊ लागलो. दहा मिनिटे मी त्यांच्या देहाचा आस्वाद घेत होतो. आणि त्याच वेळेस गडबडीत शेजारचे काही समान हलले व जोरात आवाज झाला, तसे माझ्या मित्रांपैकी कोणीतरी झोपीत मला म्हणाले,

" अरे भावा, तुझी तब्येत ठीक आहे ना ? का आणखी त्रास होतोय "

" नाही रे मित्रा, थोडासा पाय बाजूला गेला व सामानावर जाऊन आदळला, हा त्याचाच आवाज होता. बाकी काही नाही "

" ठीक आहे. पण काही त्रास होत असेल तर नक्कीच उठव, त्यात संकोच नको "

" हो रे बाबा, तुला सांगण्यात कसला संकोच आणि कसा दुरावा. चल मग शुभ रात्री, उद्या भेटू "


असे म्हणून मी त्याला शांत झोपी घातले. पण या गोंधळात कडक झालेला माझा बुल्ला पूर्णपणे शांत झाला होता, तो दोन्ही पायामद्धे जाऊन लपून बसला होता. मी त्याला पटकन चड्डीमध्दे घातले व शांत झोपी गेलो. त्यांचा विचार करत करत कधी झोप लागली ते समजलेच नाही.

दुसऱ्या दिवशी सकाळपासूनच माझी सगळी कामे पटापट उरकली जात होती, ओढ लागली होती ती कॉलेजला जाण्याची, त्यांच्या दर्शनाची. दुपारी तीन नंतर रसायनाची रूम रिकामीच असायची कारण त्याआधीच सर्व विद्यार्थी घरी जात असत. सर्व शिक्षिकांना मात्र संध्याकाळी साडेपाच पर्यंत थांबावे लागायचे, चुकून कधीतरी त्यांच्याकडे चर्चा करण्यासाठी मुली थांबायच्या. मी पण तीन नंतरच जायचे ठरवले, खरचं आज काय होईल म्हणून धाकधूक होत होती.

दुपारचे दोन वाजले होते, सगळे तास संपले होते, सर्वजन रुमवर जायची तयारी करत होते. मी सर्व मुलांना काहीतरी सांगून कटवले व लपत छपत त्यांच्या रूमकडे गेलो. हळूच अंदाज घेतला, तेथे कोणत्याही विद्यार्थ्यांचा आवाज आला नाही. आज माझं नशीब खूप जोरावर होतं. आणि अलगद रूममध्दे प्रवेश केला. बघतो तर काय मला हवे ते मिळाल्यात जमा होते......काय होते तेथे ...........?

त्या टेबलाखालील काहीतरी घेण्यासाठी खाली वाकल्या होत्या. ते बघून माझ्या डोक्यात हवा शिरली, अंग अंग शहारलं आणि त्यात भर म्हणून वाऱ्याने त्यांच्या टॉपचा गांडीवरील भाग वर उडाला....


" तू मला आवडतेस,

जीव दिलाय मी तुला ।

देवाचीही तीच इच्छा आहे,

बघं, पवनही देतोय साथ मला ।। "


त्यांचे ते बारके गोल गरगरीत गांडीचे गोळे, त्यामधील ती बारीकशी चीर......काय सांगू कसं सांगू ......माझी अवस्था बघण्यासारखी झाली होती. तेथून माझी नजर हलत नव्हती ना पापणी लवत होती. त्या तीक्ष्ण नजरेमुळे मला आणखी एक आश्चर्य दिसले......तीच ती ....त्यांची चड्डी....त्रिकोणी चड्डी. त्या पारदर्शक पँट मधून ती पण दिसत होती.

असं वाटलं की, जोरात पळत जावं ; त्याच वेगात त्यांना मागून पकडावं. क्षणातच त्यांची पँट काढून तेथील टेबलावर ठेऊन एका ठोक्यातच पूर्ण बुल्ला पुच्चीत घालावा आणि कमीत कमी एक तास तरी त्यांना मनसोक्त झवावं.

माझा बुल्ला तर झवताना जितका सरळ होईल, जितका कडक व उत्तेजित होईल अगदी तितकाच उत्तेजित झाला होता. माझी पँट पूर्ण वर उचलली गेली होती तर हात त्याला वरूनच मालिश करत होते. शरीरातील एक ना एक केसं ताठ उभा राहिला होता, घर्मग्रंथीतून जोरात घाम सोडला जात होता. थोडक्यात सांगायचे तर, माझं सर्व शरीर पूर्णपणे ओले झाले होते.

आणि शेवटी ते झालेच, ज्याची भीती वाटत होती अगदी तसेच झाले. त्या पटकन उभ्या राहिल्या, त्यांचे लक्ष माझ्यावर गेले. माझा तो अवतार बघून त्यांचेही शरीर रोमांचित झाल्यासारखे वाटत होते, तो कोमल गोरा गोरा चेहरा पांढराफटक पडला होता. त्यांनी पटकन चेहरा दोन्ही हातांनी गच्च मिटला व आतल्या रुममध्दे वेगात पळाल्या.

माझा बुल्ला तर एका झटक्यात नमला तर मी कुणीतरी थोबाडात मारल्यासारख्या अवस्थेत तेथे उभा होतो. अंगाला एक प्रकारची थरथर सुटली, मनात भयानक भीती वाटत होती. सगळे कसे अचानकच घडलं होतं. खरं सांगायचं झालं तर यात माझा तरी काय दोष ? कोणतीही मुलगी या अवस्थेत असताना माझ्या जागी दुसरे कोणीही असते तरी माझ्यापेक्षा बेकार त्यांची अवस्था झाली असती.

मी तसाच पळत तेथून बाहेर पडलो, दोन मिनिटातच कॉलेजच्या बाहेर आलो व शांतपणे रूमकडे निघालो. रूममधील मित्रांनी काहीतरी वेगळे समजू नये म्हणून मला शांत रहावेच लागणार होते. मनात भीती वाटत होती, त्यांना माझ्याबद्दल काय वाटले असेल ? त्या माझी तक्रार प्राचार्याकडे करतील की काय ? मी कष्टाने कमावलेली इज्जत एका ठोक्यातच जाईल काय ? माझ्याबद्दल कॉलेजमधील विद्यार्थ्यांचे काय मत होईल ? असे अनेक प्रश्न मनात घिरट्या घालत होते. शेवटी मी एक निर्णय घेतला, जायचे.....जायचे .....थोडे दिवस गावाला निघून जायचे.....दोन तीन दिवस तरी कॉलेजमध्दे फिरकायचे नाही.

मी हळूच, शांतपणे रूममध्दे प्रवेश केला, घरून फोन आला होता म्हणून मी गावाला जात आहे असा निर्णय रूममधील मित्रांना कळवला व अर्ध्या तासातच हसत हसत रूम सोडली.

नंतर दुसऱ्या दिवशी कॉलेज सुटल्यानंतर एक तासाने घाबरतच मित्रांना फोन केला, आजची खबरबात विचारली. वाटले आतापर्यंत सगळ्या कॉलेजमध्दे माझ्या नावाचा फज्जा उडाला असेल, सगळ्यांना सर्वकाही समजले असेल. कॉलेज कट्ट्यावर फक्त माझ्याचबद्दलची चर्चा होत असेल. पण असे काही नव्हते, सर्वकाही रोजसारखेच सुरळीत चालले होते. आणि मुख्य म्हणजे रसायनाच्या शिक्षिका रोजसाराख्याच शांतपणे व हसतखेळत शिकवून गेल्या होत्या. हे ऐकून मीच कोड्यातच पडलो. अरे ह्या मुलींचं मन जाणायचं तरी कसं, एवढे सगळे होऊन ह्यांना शांत तरी कसे बसवते.


" अजबं तुझी रचना देवा,

अजबं तुझी करणी ।

कसे बनवले तू या स्त्रियांना,

कोणते घातलेस रे खतपाणी ।। "


दुसऱ्या दिवशीपण कॉलेज रोजसारखेच चालले होते आणि त्यात भर म्हणून कि काय रसायनाची शिक्षिका माझ्याबद्दल चौकशी करत होती, मी तासाला कशामुळे येत नाही अशी विचारतं होती. मला तर इतका आनंद झाला होता म्हणून सांगू की, मी अर्धा तास गाणी लावून नाचलो. तो माझा अवतार बघून घरच्यांचे मात्र चांगलेच मनोरंजन झाले.

मी लागलीच तिसऱ्या दिवशी कॉलेजला परत आलो, पण रसायनाच्या तासाला बसण्याची हिंमत होत नव्हती. रसायनाचा तास आला की मी हळूच पळून जायचो, चांगला चार दिवस रसायनाचा तास बुडवला. सगळ्या वर्गात चर्चा सुरु होती,

" अरे हा शांत मुलगा एकदम अशांतपणाने का वागतोय ? नेमकं काय घडल असावं ? "

पाचव्या दिवशी मी पळून जाण्यासाठी दरवाज्यातून बाहेर पडलो तर काय समोर रसायनाच्या शिक्षिका उभ्या होत्या. त्यांच्याशी डोळे मिळवायची मात्र माझी हिम्मत झाली नाही, माझी गाडी तशीच सुसाट वेगाने कॉलेज बाहेर पडली. दुसऱ्या दिवशी मी कॉलेजमध्दे एकटाच फिरत होतो, समोरून रसायनाच्या शिक्षिका येत आहेत असे लक्षात येताच मी पटकन वाट बदलली व विरुद्ध मार्गाने निघून गेलो. त्या पण जास्तच हट्टी निघाल्या, दुसऱ्या मार्गाने वेगात जाऊन परत आणखीन माझ्यासमोर आल्या व म्हणाल्या,


" काय रे मुर्खा माझा तास का बुडवतोयस ? बघं तुला जर यायचे नसेल तर नको येऊ, मी तुझी पूर्ण सहमाहीची हजेरी लावीन. तुझ्यावर माझा पूर्ण विश्वास आहे. आणि किती घाबरट आहेस रे तू ...जीवनात कसे होणार रे तुझे "

असे म्हणून त्या चावट हसल्या.

" तसे नाही, माझं आपलं..........."

असे म्हणत म्हणत माझी बोलतीच बंद झाली. बोलणार तरी काय मी या विषयात खूप कच्चा होतो.

" अरे वेड्या, तू मला सोमवारी दुपारी एक वाजता भेट, आणि जास्त वेळ काढून ये मला तुच्याशी काही महत्वाचं बोलायचं आहे. चल मग येते मी, बरीच कामं आहेत "

" ठीक आहे "

हेच फक्त माझ्या तोंडातून बाहेर पडलं. आमची ती भेट तेथेच संपली.

मी रुमवर गेल्यानंतर केलेंडर बघितले तर बुधवारी व गुरुवारी सरकारी सुट्टी होती तर प्रत्येक शनिवारी व रविवारी कॉलेजला सुट्टी असायचीच. त्यामुळे सर्वजण एक आठवड्याच्या सुट्टीवर जाणार होते, त्यावेळेस फार कमी विद्यार्थी कॉलेज मध्दे असणार होते. सर्वकाही हळुहळू माझ्या लक्षात यायला लागले होते. मला पण तेच पाहिजे होते, इतकी सुंदर मुलगी जर स्वतःहून आमंत्रण देत असेल तर नको म्हणण्याइतका मी खुळा नव्हतो. सोमवारी आमच्या दोघांचे मीलन नक्की होते, हि आता काळ्या दगडावरची रेष होती....

सोमवारला आणखी दोन दिवस बाकी होते, त्या दिवसांचा एक एक क्षण युगासारखा वाटत होता. सोमवारची ओढ लागली होती. त्यादरम्यान माझ्या रूममधील सर्वजण घरी गेले, मी आत्ताच जाऊन आलो होतो त्यामुळे घरच्यांनी पण येण्याचा आग्रह धरला नाही. जरी त्यांनी ये म्हटले असते तरी मी कारणं सांगून नको म्हटले असते, इतका सुंदर चान्स मी थोडीच सोडणार होतो.

त्या दोन दिवसात मी रोज तीनदा तरी बुल्ल्याला तेलाने मालिश करायचो, पण एकदाही पाणी गळू दिले नाही, ते सर्व फक्त त्यांच्यासाठी राखून ठेवले होते. रूममधील मुलांची झवाझवी विषयी चित्रांसहित अशी बरीच पुस्तके होती, ती सर्व झाडून मी वाचून काढली. इंटरनेटवर जमेल तेवढी माहिती, जमेल तेवढे व्हिडीवो अगदी देशी असणारे चर्वण केले. शहरातील गजबजलेल्या ठिकाणी, बागेत, आणखी बऱ्याच ठिकाणी अगदी तीन चार तास शांतपणे मुलींच्या पुच्चीचे, स्वभावाचे, त्यांच्या नखऱ्याचे बारकाईने निरीक्षण केले. दोन दिवसात माझ्याकडे माहितीचा खजिना पहिल्यापेक्षा दहा पटीने वाढला.

शेवटी एकदा सोमवारचा दिवस उजाडला, मनात एक प्रकारची धाकधूक होतीच. पण आज ठरवले कोणत्याही गोष्टीला हिमतीने न डगमगता सामोरे जायचे. तीन चार दिवसात लक्षात आले, ह्या मुली न डगमगता अगदी बिनधास्त शारीरिक संबंध ठेवतात. प्रत्येक गोष्ट कितीही खाजगी असुद्या, त्यांच्या शरीरासंबंधी असुद्या, अथवा समाजासमोर सांगण्यास संकोच आणणारी असुद्या ह्या मुली न डगमगता आपल्या मित्रांना सांगतात. तर मी का मागे राहावे. त्यांच्याबरोबर शारीरिक संबंध ठेवायला मिळो अथवा न मिळो पण भ्यायचे नाही असे मनात पक्के केले.

साडेबारा वाजता मी कॉलेज मध्दे दाखल झालो, सगळे कॉलेज ओस पडले होते, फक्त काही शिक्षकच तेथे हजर होते. मी दहा मिनिटात रसायनाच्या शिक्षिका वर्गात पोहोचलो, तेथे नीरव शांतता होती. त्या असतील का नाही , नसतील तर कोठे गेल्या असतील....? असे एक ना अनेक प्रश्न मनात घोळत होते, तेवढ्यात आवाज आला.


" अरे आलास का....अगदी वेळेवर आलास की, ये बसं "

मी शांतपणे त्यांच्या समोरच्या स्टूलवर जाऊन बसलो.

" अरे सुट्ट्या होत्या व मला पुढच्या परीक्षेचा अभ्यास करायचा होता त्यामुळे घरी पण जाता येत नव्हते. आणि येथे एकटे बसायचे म्हणजे जीवावर येते बघ. वाटलं तू जर घरी जाणार नसशील तर बोलवावे तुला येथे, म्हणजे जाईल दोघांचाही दिवस मजेत.

तुला बसण्यास काही अडचण तर नाही ना ...."

" नाही...मला कसली अडचण. मला पण रूमवर नसते करमले "

मी उत्तरलो. क्षणभर मनात वाईट वाटले, आपण उगीच वेगळा अर्थ घेतला असे वाटू लागले. पण हे सर्व माझ्या मनाचे खेळ असून खरी गोष्ट पुढेच होती हे नंतर मला समजले.

" अरे तू बरेच दिवस माझ्या तासाला गैरहजर होता, कसली एवढी अडचण होती ....? "

चावट हसून त्यांनी विचारलेला खोचक प्रश्नावर मला काय बोलावे हेच सुचेना. मला मुलींबरोबर कामुक गोष्टीविषयी बोलण्याचा अनुभव कसलाच नव्हता. मग काय बसलो गप्प आम्ही.

" त्या दिवशी मला त्या अवस्थेत बघितले म्हणून घाबरला होतास की काय ...? कदाचित तुला वाटलेही असेल, मी तुझी प्राचार्यांकडे तक्रार करीन...आणखीन दुसरे विचार मनात आले असतील. तसे असेल तर सर्वकाही मनातून पुसून टाक. मी खूप मोकळ्या मनाची आहे त्यामुळे मला त्यादिवशी काहीच वाटले नाही "

[rangila]

त्यांनी बरोबर पाहिजे त्या गोष्टीला हात घातला होता, मी आपलं शांत मान खाली घालून बसलो होतो. त्यांनी घ्यायचा तो अर्थ घेतला. खरंच या आजच्या मुली खुपचं धाडशी.

" खर सांगणार असशील तर एक विचारते, तू त्यादिवशी माझं काय काय बघितलं रे आणि तुझ्या मनात त्याबद्दल काय विचार आले .......?"

तरीपण मी खाली मान घालून शांतच होतो. नव्हते होत मला धाडस मला बोलायचे.

" अरे सांग ना ....सांग ना "

असा आग्रह करत त्यांनी टेबलावर ठेवलेला माझा हात त्यांच्या दोन्ही हातात घेतला. मीपण मन खंभीर करून म्हणालोच,

" मी आत आलो तेव्हा तुम्ही खाली वाकलेले होतात. अशा अवस्थेत मी मुलीला कधीच बघितले नव्हते. आणि त्यातच वर असलेली ती तुमची ......."

मला धाडस झाले नाही पुढचे बोलायचे. मी आणखी बोलायचं थांबलो.

" अरे बोल बिनधास्त बोल, कितीही कामुक बोल. मला नाही येणार राग त्याचा. तुला माझ्या गांडीच्या गोळ्यानबद्दल सांगायचे आहे काय....? "

त्या जर असे बोलत असतील तर आपणही लाज बाळगायची नाही असे मी मनात पक्के केले. अगदी लाज नसल्यासारखे मी पण बोलू लागलो.

" तुमचे ते गोल गरगरीत गांडीचे गोळे मला भावले, त्यातच वाऱ्याने तुमच्या टॉपचा कपडा वर उडाला व चड्डी दिसली. हे सर्व झाल्यानंतर कोणताही मुलगा माझ्यासारखेच वागला असता. पण तुम्ही चेहरा लपऊन आत गेल्यामुळे मला भीती वाटली, बाकी काही नाही "

" हो मी तसे उभारायला नको होते. पण मला तरी काय माहित की नेमके त्या वेळेसच कोणीतरी येईल. पण तू लगेच निघून गेलास ते मात्र चांगले झाले, नाहीतर मला कंट्रोल झाले नसते व नको ते घडले असते. तुला नाही समजणार एका तरुण, वयात आलेल्या मुलीच्या पुच्चीची खाज. मी त्यानंतर काय केले हे तू नाही विचारणार ? "

" तुम्हाला खूप मानसिक तणाव आला असेल व तुम्ही शांत डोळे झाकून विश्रांती घेतली असेल, होय ना "

"किती भोळा आहेस रे तू ........मी त्यानंतर पटकन माझी पँट काढली, चालतच चड्डी पण काढली व ते आतमधील बाथरूम बघतोयस ना त्यामध्दे गेले. तेथे पाय फाकऊन बसून पंधरा मिनिटे पुच्चीत दोन दोन बोटे घातली. तरीही माझी खाज भागत नव्हती, सारखा तुझा तो उठलेला बुल्ला दिसत होता. शेवटी बोटांना बुल्ल्याची बरोबरी थोडीच येणार, त्या दिवसापासून झोप येत नव्हती ना कोठे मन लागत होते, मना मनात फक्त तू आणि तूच येत होतास.

शेवटी पक्के ठरवले तुला झवायचेच तेही याच रुममध्दे. दुसऱ्या दिवसापासून तुला बघण्यास डोळे आतुर होते, पण तू घाबरून गेलास गावी. माझ्या तासाला पण येत नव्हतास, तेव्हा म्हटले तुझा संशय दूर करण्यासाठी आपणच घ्यावा पुढाकार. शेवटी आग माझ्याच शरीरात लागली होती, नाहीतरी या नादाने चुकून कोणाबरोबर तरी संबंध ठेवले जायचे. तो जर चांगला नाही निघाला तर आयुष्यच बिघडून बसले असते. ते ब्लाकमेलिंग इत्यादी सर्व अनुभवताना आयुष्याचा शेवट करून घ्यावा लागला असता. पण तू तसा नाहीस याची मला खात्री होती म्हणूनच मी हे पाऊल उचलले. देशील ना साथ मला ....? "

" हो देईन, पण माझ्या अभ्यासावर त्याचा परिणाम नाही झाला पाहिजे. अभ्यास मला सगळ्यात महत्वाचा वाटतो. खर सांगायचं तर अगदी माझीसुध्दा तशीच अवस्था झाली होती, डोळ्यासमोर त्यादिवशीची तुमची खाली वाकलेली आकृतीच दिसत होती. एके दिवशी झोपताना तर मी इतका उत्तेजित झालो होतो की, जमिनीला तुम्ही समजून जोरात झवले.

बुल्ला असला जोरात उठला होता म्हणून सागू , तो माझं काही ऐकतच नव्हता. त्याची छोटीशी शिर ना शिर पूर्ण क्षमतेने मोठी झाली होती "

तेव्हाच माझ्या पँटकडे बोट दाखवत त्या म्हणाल्या,

" बघ ना, तुझा बुल्ला आता पण किती कडक झालाय. तुझ्या पँटचा तंबू झालाय अगदी "

मी खाली बघितले तर त्यांचे म्हणणे बरोबर असल्याचे पटले. मग मी बुल्ल्याला हाताने दाबून खाली लपवायला लागलो, तरीपण तो तसाच वर उठत होता. त्याचे तरी काय चूक होते, समोर इतकी सुंदर मुलगी बसली असेल तर तो सलाम करणारच की. तेवढ्यात त्या म्हणाल्याचं,

" अरे राहू दे, मला त्याबद्दल काही वाटणार नाही. हे वयचं असं असतं, एखादी सुंदर मुलगी जवळून गेली तरी सगळं अंग शहारत, शेजारी बसल्यावर तर अशीच अवस्था होणार. खरं सांगायचं तर माझ्या पुच्चीतून सुध्दा इतकं पाणी गळायलय की चड्डी ओली झाली रे, हे बघं ना. कारण हे वयच असं असतं "

असे म्हणत त्यांनी त्यांचे पाय फाकवले, मी उठून त्यांच्या कमरेखाली नजर टाकली, तर खरच त्यांच्या दोन्ही पायामधील कपडे ओली झाली होती. माझा जीव कासावीस होत होता, आता सहन होत नव्हते. त्यांनी आगोदरच माझे हात त्यांच्या हातात घेतले होते, मीपण त्यांचे हात घट्ट दाबले व शांतपणे त्यांच्या डोळ्यात बघू लागलो. त्या माझ्या डोळ्यात गुंग होत्या तर मला त्यांच्या डोळ्याने भूल पाडली.


" नजरेला नजर मिळाली,

ओढ समजली गं तुझी राणी ।

झवीन तुला मनापासून,

काढीन गं तुझं पाणी लोणी ।। "


खरच प्रियेच्या डोळ्यात बघितल्यावर खूप आनंद मिळतो, पुढे काय होणार आहे याचं चित्र मी त्यांच्या आसुसलेल्या डोळ्यात बघत होतो. त्या धुंदीतच त्या अलगद त्यांच्या खुर्ची वरून उठल्या व माझ्या शेजारी येऊन उभारल्या. माझ्या अंगाला एक प्रकारची थरथर सुटली, कसली तरी कधी न अनुभवलेली भीती मनात दाटून आली होती. पण त्याही अवस्थेत मी त्यांच्या नजरेला नजर देत उभा राहिलो. त्यांच्या शरीराची गरमाई पहिल्यापेक्षा जास्त वाढली होती, एक प्रकारची त्यांच्या बरोबरच्या मिलनाची ओढ शेवटच्या टप्प्यावर येऊन थांबली होती. मनात वाटत होते, आता काहीही होऊ शकत. दोन तरूण जीव मिलनाला आसुसले होते. आणि तेवढ्यात दोघेही बाहुपाशात बंद झाले, कोणी कोणाला प्रथम मिठी मारली याचीसुद्धा दोघांनाही जाणीव नव्हती. समोर दिसतं होतं ते फक्त दोघांचं मीलन........मीलन ................

मी जमेल तसं त्यांना मिठीत घेत होतो, त्यांच्या शरीरावर जमेल तसं माझं शरीर रगडत होतो. मी माझा हात त्यांच्या नितळ कंबरेवरून हळूच खाली सरकवला, तो गांडीच्या गोळ्यावर विसावला. त्यांना मागून हळूच धक्का दिला, तर पुढल्या बाजूने बुल्ला त्यांच्या पुच्चीवर खाली वर घासण्यास सुरुवात केली. खरच काय फिलिंग होती ती, आकाशात उडाल्यासारखे वाटत होते. दोघांचेही अवयव पाणी लोणी सर्वकाही सोडत होते, त्यात थोडाही विलंब होत नव्हता.


" मागून हात माझा,

दाबतोय गं गांडीचे गोळे ।

समोरूनी बुल्ला माझा,

तुजं पुच्चीसंग खेळे ।। "


मी त्यांना त्याच अवस्थेत उचलले व शेजारच्या टेबलावर ठेवले, दोन्ही पाय फाकवले, तसाच रेलून त्यांच्या पुच्चीवर बसलो व दोन्ही बॉल हातात घेतले. आता मिशन बॉल सुरु होणार होते. तेवढ्यात त्यांच्या चेहऱ्याकडे माझे लक्ष गेले. खरंच किती खुलला होता तो !! त्यांनी डोळे मिटून अगतिकपणे डोके इकडे तिकडे करण्यास सुरुवात केली, खालून त्या माझ्या बुल्ल्यावर धक्के देत होत्याच. तेव्हाच मी दोन्ही बॉल हातात घेतले, जमेल तितक्या वेगाने ते दाबू लागलो. पंधरा मिनिटे दाबल्यावर, त्यांची ती अवस्था बघून माझा माझ्यावरच ताबा सुटला व मी तसाच त्याच्या शरीरावर कोसळलो. त्यानंतर कोण काय दाबत होते, कोण काय करत होते, याचे भान कोणालाच राहिले नाही. अनुभवत होतो फक्त निखळ आनंद ........निखळ आनंद .......

एकदा त्या माझ्याखाली असायच्या तर नंतर मी त्यांच्या खाली असायचो, आमचा हा लपंडाव असाच सुरु होता . आणि मी ओढली त्यांच्या पँट ची नाडी ओढली...........त्यांचा विरोध काहीच झाला नाही, उलट त्या ते काढण्यास मदत करू लागल्या. अलगद पँट काढून मी बाजूला फेकून दिली, त्यांच्या चड्डीमुळे खालचा टेबल ओला झाला. जेव्हा मी त्यांची चड्डी काढली, एकाच शब्द तोंडातून बाहेर पडला .........अप्रतिम .......लय भारी ... काय ती पुच्ची होती म्हणून सांगू, दोन उभट उंचावटे ; मध्दे ती बारीक छोटीशी चीर, तीही खालच्या बोळापर्यंत. ते उभट उंचावटे एकदम सपाट होते तेथे थोडेही मेद नव्हते, कोणत्याही कामुक पुरुषास मनमुराद आनंद देणारीच होती ती. मी कचकन पुच्चीवर जीभ टेकवली. माझी ती अवस्था बघून त्याही अवस्थेत त्यांना हसू आवरले नाही.


उभट उभट चीर ती,

विहिरीजवळ विसावती ।

सपाट डोंगर कडेचे,

मज आमंत्रण देती ।। १ ।।


हस्त फिरता, चीर विलगता,

दिसला तो गोल खजाना ।

शरीर सारे हो गरम झाले,

आत जाण्यास बुल्ला आसुसला ।। २ ।।

एका महिन्यापासून उपाशी असल्यानंतर जर एखाद्याच्या समोर चविष्ठ अन्नपदार्थ ठेवले तर त्याची जशी अवस्था होईल अगदी तशीच किंवा त्याहीपेक्षा जास्त बेकार अवस्था माझी झाली होती. मी वसावसा पुच्चीच्या कामरसाचे सेवन करत होतो. त्यांनी शरीर इतके छान कमावले होते की, ह्या व्यायामशाळेत जात असणार याची मला खात्री झाली. शेवटी आमच्यासारख्या तरूण व्यक्तीला आकर्षित करील असेच होते ते......

आणि तेवढ्यात दारावरची बेल वाजली...कोणीतरी आले होते.......कोण आले असेल बरे .......? आम्हाला या अवस्थेत बघून त्याची काय अवस्था होईल .....? आता काय करायचे....? असे एक ना अनेक प्रश्न मनात एका क्षणात तरळून गेले ................

कामक्रीडेत अडथळा आल्यानंतर प्रत्येकालाच राग येतो, मीही त्याला अपवाद नव्हतो. आत्ता कोठे सुरुवात झाली होती तर झालाच निर्माण अडथळा. कोणीतरी दरवाजा उघडण्यास लवकर जाणे आवश्यक होते. मी आणखी माझी कपडे काढली नव्हती, त्यांचीही फक्त चड्डी व पँटच काढली गेली होती.

त्यांच्या पँटला बराच चिक लागला होता व तो ठळक दिसत होता, पण इतक्या त्वरेने त्यांचा ड्रेस बदलणेही शक्य नव्हते. चड्डीची अवस्था तर न सांगितलेलीच बरी, चिकाने ती पूर्ण पांढरी, डागाळलेली झाली होती ती. गडबडीत काय करावे ते सुचेना. मी पटकन त्यांचा रुमाल टेबलावरून उचलला व झटकन त्यांची पुच्ची व्यवस्थित कोरडी केली. त्यांची पुच्ची पूर्ण उत्तेजित झाली होती, तिचा मांसल भाग वर उठला होता. मला इतक्या दिवस वाटायचे की, फक्त मुलांचाच बुल्ला उठतो, कडक होतो. पण तो गैरसमज आज पुराव्यानिशी दूर झाला. शेवटी त्यांची तीच पँट चड्डी विना घालायचे ठरले. तेव्हा त्या म्हणाल्या,

" अरे माझी पँट घालायला मदत कर, घे लवकर वर तिला "

तशी मी त्यांची पँट वर घेतली, त्यांनी तिची नाडी बांधायला सुरूवात केली. तोपर्यंत मी त्यांचा टॉपचा बॉलशेजारील भाग व्यवस्थित केला. त्याचं सारं काही झालं, त्यासरशी मी त्यांना अलगद उचलून खाली उभा केले. त्या माझ्यापासून दोन तीन पावले दूर गेल्या व मला म्हणाल्या,

" अरे नीट बघून सांग, माझी पुच्ची वरून दिसतेय का ....? चड्डी घातली नाही म्हणून विचारतेय "

" तुमची पँट गडद रंगाची असल्यामुळे, तसेच पुच्चीवरील केसं काढल्यामुळे तिचं अस्तित्व नाही येत जाणऊन . पण पुच्चीच्या बोळातून पाणी गाळण्याची जास्त शक्यता आहे, त्यामुळे पँटचे कापड पुच्चीच्या त्वचेला चिकटण्याची भीती आहे. त्याला सांभाळा म्हणजे झालं "

असे म्हणत मी त्यांच्या पुच्चीवर चिकटलेले कापड चिमटीत घेऊन जरा पुढच्या बाजूला ओढले व दरवाजा उघडण्यास गेलो. मी तेथपर्यंत जात जात माझे कपडे व्यवस्थित केले, त्याला जास्त वेळ लागला नाही. दरवाजा उघडला तर समोर शिपाई उभा होता. तसा तो मला तेथे बघून दचकलाच व मला म्हणाला,

" काय मग साहेब इकडे कुठे वाट चुकली ....? "

" काय राव, रोजच आम्ही इकडे येतो, पण असा तिरकस प्रश्न आजच विचारण्यामागचं प्रयोजन नाही माझ्या लक्षात आलं "

" तसं इतकं मनावर घेऊ नकोस रे तू. सगळ्या कॉलेजमधील मुलं गावाला गेली असताना तू कसा काय गेला नाही याचं आश्चर्य वाटलं. बाकी काही नाही "

" मी मागच्याच आठवड्यात गावाला गेलो होतो, म्हणून नाही गेलो आता. रूमवर करमेना म्हणून कॉलेजच्या स्टडी रुममद्धे अभ्यास करण्यास आलो होतो, पण तेथे जात असताना रसायनाच्या शिक्षिका भेटल्या. त्यांचे प्रोजेक्टचे काही काम होते व ते लवकरात लवकर पूर्ण करायचे होते, मग बोलावले त्यांनी मदत करायला. मला त्यांना नाही म्हणता आले नाही. तू तरी सांग शिक्षकांना नाही कसे म्हणायचे ....? "

मी न डगमगता थाप मारली.

" हो तुझे बरोबर आहे, आपण शिक्षकांना मदत केलीच पाहिजे. किंबहुना ते आपले कर्तव्यच आहे "

मी मारलेली थाप अगदी योग्य जागेवर बसली होती आणि तिचा परिणाम पण मला लागलीच जाणवू लागला होता.

" अरे आज रसायनाच्या शिक्षिकांनी दुपारचा चहा मागितला नाही. तो त्यांना पाहिजे का ते विचारण्यास मी आलो होतो "

" ठीक आहे. तुम्ही विचारता का मी विचारून सांगू "

" सांग तूच विचारून "

मी त्यांना विचारले तर त्यांनी नको म्हणून सांगितले. चहा द्यायला आल्यानंतर शिपायाला कपड्यावरचे चिकाचे डाग दिसतील हीच भीती त्यांना वाटत होती. शेवटी त्यांचेही बरोबरच होते, कारण त्या एक मुलगी होत्या. कोणीतरी म्हटले आहेच, मुलींचं आयुष्य म्हणजे एक पारदर्शक, स्वच्छ अशी काच असते. तिच्यावर उमटलेला साधा ओरखडाही अगदी स्पष्ट दिसतो.

तो शिपाई लागलीच निघून गेला, मी लगेच दरवाजा लावून घेतला. जेव्हा मी आत आलो, बघतोय तर काय त्या व्हाईट बोर्डवर पेनने काहीतरी लिहित होत्या. त्यांचेही बरोबरच होते, कदाचित तो शिपाई आत आला तर त्या काहीतरी शिकवत आहेत असे कमीत कमी दिसायला तरी हवे. मी त्यांच्याकडे बघून नाजूक हसलो व म्हणालो,

" तुम्ही पोरी फार चाप्टर बरं का. मनात तर सर्वकाही असतं, कुणीतरी आपल्याकडे सारखे बघावे, आपल्याला सर्वांपेक्षा जास्त भाव द्यावा. आणि कधी कोणी एकांतात भेटण्याचे निमंत्रण दिले तरी मनात असताना सुध्दा उगीच नको नको म्हणायचे, लाजायचे, तर रूमवर रोज त्याच्या नावाने पुच्चीत बोटं घालायची.

[rangila]

आता तुमचेच बघा ना, तुम्हाला असे व्हाईट बोर्ड जवळ बघून कोणीतरी म्हणेल का, की तुम्ही शिकवत नसून दुसरे काम करत आहात. अगदी कोणाला संशय सुध्दा येणार नाही की, येथे रासलीला चालली आहे. यालाच म्हणतात ना, 'मी नाही त्यातली आणि कडी लावा आतली' "

माझ्या बोलण्यावर त्या दिलखुलास हसल्या, त्यांना माझं बोलणं पटलं होतं. मी मुलींच्या एका नियमित सवयीची भांडेफोड केली होती असे म्हटले तर संयुक्तिक ठरेल.

" अरे चावट, तू एकदम चावट आहेस. तुझं मुलींकडे एवढं कसं रे बारीक लक्ष "

" चावट मी नाही, तर खऱ्या चावट तुम्ही सर्व मुली आहात. आम्ही मुलं बघा सगळं काही बिनधास्त बोलतो. एखादी मुलगी आवडली तर लाईन देते का असं बिनधास्त विचारतो.....शाळा चित्रपट तुम्ही बघितला असेलच की. पहिल्यांदा प्रपोज हे मुलंच करतात म्हटलं.

आणि बारीक लक्षाबाबतीत म्हणायचं झालं तर ते प्रत्येक गोष्टीत असतं. मग त्यात मुली आल्या, मुलं आली बाकी सर्वकाही आलचं "

मी बोलत बोलत त्यांना शाळेतील मुलींची सगळी माहिती पुरविली. त्यांचा स्वभाव कसा आहे, त्यांचा कुठला अवयव मनमोहक दिसतो, त्या कोणत्या ब्युटी पार्लर मद्धे जातात, कोणाचे कोणाबरोबर काय काय सुरु आहे, कोण कुठं राहत इत्यादी इत्यादी ....

" काय रे बाबा, तुला इतकी माहिती कशी. तुझी तर खालची मान कधी वर निघत नाही की रे. आमच्यापेक्षा खरा चावट व चाप्टर तर तूच आहेस की रे "

" याला म्हणतात बारीक लक्ष. वर्गात खाली मान जरी असली तरी प्रत्येकाकडे माझे लक्ष असते, अगदी त्यांच्या ओठांकडे बघून ते काय बोलतात हे मला समजते. प्रत्येक व्यक्ती कसा आहे हे समजण्यास त्याला बोलायची जरुरत आजीबात नसते, त्याच्याकडे थोडा वेळ शांत डोक्याने बघा, सर्वकाही तुम्हाला समजून जाईल. आणि विशेष म्हणजे हे समजण्याची कला प्रत्येकाला अवगत नसते तर ती विकसित करावी लागते "

" खरंच तू खूप चांगला आहेस रे, तुझ्या बोलण्याच्या प्रत्येक शब्दातून तुझ्यावर झालेले उच्च संस्कार, तुझं वाचनातील प्रभुत्व, हस्तगत केलेलं मानसशास्त्रातील उच्चकोटीच ज्ञान, तुझ्यातील तेज दिसते. आणि हे समजायला पण ज्ञानी असावे लागते बर का.

मुलीना पटवण्याची कला तर तुला खूप चांगली जमते रे. तू बोलत असताना वाटतं फक्त तुझ्याकडच बघत रहाव. हे घे माझं सर्वस्व मी तुला अर्पण करते......तुझी ओढ या आयुष्यात तरी कमी होणार नाही रे.....

एवढ तू सगळ्यांच सांगितलं मग सांग ना माझा कोठला अवयव चांगला दिसतो, तुला आवडतो "

" खर सांगायचं तर मुलगी उंच असली तर तिची पुच्ची उभट, लांबट आकाराची व कमी जाडीची असते, तीच उत्तम पुच्ची होय. तशाच पुच्चीची एका पुरूषाचे मन भरायला आवश्यकता असते. आणि मुलगी कमी उंचीची असेल तर तिची पुच्ची बारीक व पसरट असते. जर तिला पुरुषाला खुश करायचे असेल तर खूप व्यायाम करून आपले शरीर सुस्थितीत ठेवावे लागते, तिला नेहमीच आपली जाडी वाढण्याची भीती सतावत असते.

ज्या मुलीची पुच्ची पसरट आहे तिच्या पुच्चीचे बोळ पण पसरटच असते. मग बुल्ला त्यात घालताना जो घट्ट पणा आवश्यक असतो तो मिळत नाही. मग काय मज्जा थोडीच येणार. जी मज्जा, जे समाधान, जो आनंद बुल्ला पुच्चीत घातल्यावर मिळतो तो फक्त बॉल दाबून किंवा गांडीत बुल्ला घालून नाही मिळत.

तुमच्या बाबतीत सांगायचे तर तुमची उंचीही योग्य आहे व तुम्ही व्यायामही करता त्याचाच परिणाम म्हणून तुमची कंबर एकदम नितळ आहे. कंबरेपासून पुच्चीकडे जाणारे पीळदार खड्डे प्रत्येकाचेच मन मोहून घेतात. म्हणूनच तुमची पुच्ची बघण्याची इच्छा प्रत्येकालाच होते. मीही तुमच्या पुच्चीचा चाहता आहे, होती माझी पण इच्छा तिला बघण्याची.

तुमचा खालचा भाग सपाट आहे म्हणूनच बॉल अगदी स्पष्ट व आकाराने मोठे दिसतात. तुमचा प्रत्येक अवयव म्हणजे एक प्रकारची कमाल आहे, त्यामुळे तुमचा प्रत्येक अवयव चांगला दिसतो, मला आवडतो "

" एकदम खरं बोललास बघ तू. पण एका गोष्टीचं नवल वाटतं की, मुलींच्या शरीराची माहिती तुला जरा जास्तच आहे. अरे मुलीलासुध्दा इतकी माहिती लवकर नाही मिळत. तुझे आवांतर वाचन खूप छान आहे.

मला एक गोष्ट खटकते की, हे सर्वजण आपापल्या गुप्त अवयावावरील केस काढण्यासाठी एखाद्या क्रीमचा वापर का करतात. त्याच्यामुळे आजूबाजूची त्वचेचा रंग काळपट होतो रे. मग तो अवयव नाही दिसत चांगला.

अरे पूर्ण सगळी केसं काढण्यापेक्षा कात्रीन जास्त असलेली केसं काढली तरी काही फरक नाही पडत. केसं नसलेली पुच्ची म्हणजे दोन दगडाच्या मधील कपार वाटते आणि आकर्षण कमी होते.

मी तर म्हणते ' पुच्ची म्हणजे राणी आहे व केसं म्हणजे तिचं सिंहासन. मग तूच सांग आता, सिंहासनाशिवाय राणीला कोणीतरी राणी म्हणेल का .....? कोणीच नाही........म्हणूनच सांगते जी सिंहासनावर बसते तीच राणी असते '......पटतंय ना तुला "

त्याचं बोलणं सुसंगत होतं आणि ते मला पटलं पण म्हणूनच मी म्हणालो,

" होय. तुमचं बोलणं अगदी योग्यचं आहे. मी पण माझ्या बुल्ल्यावरची केसं कात्रीनेच काढतो "

असे म्हणत असताना सहज माझी नजर त्यांच्या पुच्चीकडे गेली. तेथून पाणी बाहेर येत होते व त्या चिकट द्रवाला समोरच कपडा चिकटू लागला होता. त्यांनी चड्डी घातली नव्हती याचाच हा परिणाम होता.

" अहो तो बघा समोरच कपडा नाही तेथे चिकटू लागला आहे "

असे म्हणत ती गोष्ट मी त्यांच्या नजरेस आणून दिली. त्यावर त्या म्हणाल्या,

" ये, तूच ये कर तो कपडा बाजूला. तुझ्या हाताच्या स्पर्शाला आसुसलीय रे माझी पुच्ची "

हा असा चान्स मी सोडणे तर शक्यच नव्हते. मी जावून अलगद तो कपडा पुढे ओढला व त्यांना म्हणालो,

" अहो आता साडेतीन वाजले आहेत, थोड्याच वेळाने आपल्याला जावे लागेल. तुमचा ड्रेस घाण झालेला आहे आणि विशेष म्हणजे तुम्हाला चड्डी आणखी घालायची आहे.तुमच्याकडे शिल्लक असेल तर या चड्डी व ड्रेस घालून.....आहे ना तुमच्याकडे शिल्लक "

" हो आहे. अरे वेड्या, माझ्या पर्स मध्दे नेहमी एक चड्डी शिल्लक ठेवलेली असते व आतमधील कपाटामध्दे दोन चड्ड्या आणि एक ड्रेस ठेवलेला असतो "

" अरे बापरे !! इतकं कशाला लागतं हो ....? "

त्या खाली मान घालून लाजून हसल्या व म्हणाल्या,

" तुला खरं सांगायला काही हरकत नाही, तुझ्यापासून काहीच लपवून ठेवण्याची इच्छा नाही म्हणून सांगते.

वर्गात शिकवत असताना मुलं माझ्याकडे जेव्हा बघतात, त्यांना एकदम कसतरी होत व त्यांचा बुल्ला पाणी सोडू लागतो. तुम्हाला इतकं होतं तर मला पण काहीतरी होत असेलच की, शेवटी मी पण एक तरुण मुलगी आहे. अरे बाबा, पहिले दोन दिवस पुच्चीतून इतके पाणी गळाले की चड्डी खूपच ओली झाली होती. त्यानंतर रूमवर जाईपर्यंत बदलण्यास चड्डीच नव्हती, मग काय दिवसभर बसताना इतकी अडचण आली की, तुला ते सांगू तरी कसं. म्हणून एक चड्डी पर्स मध्दे ठेवण्यास दुसऱ्या दिवशीपासून सुरूवात केली. तुमच्या वर्गावरचा तास संपला की आल्या आल्या अगोदर चड्डी बदलण्याचं काम मी करते.

नंतर नंतर तर काही मुलं तास संपल्यावर, दुपारच्या निवांत वेळी अडचण विचारण्यास येऊ लागली. ते अडचण विचारण्यास फक्त नावालाच यायचे, खरी गोष्ट तर वेगळीच असायची. त्यातले काही जण अडचण विचारताना माझ्याशी जवळीक करायचे. कोणी माझ्या हाताला स्पर्श करायचं, तर एखादा काहीतरी विचारायचा व बाकीचे माझ्या प्रत्येक अवयावाकडे एकदम टक लावून बघायचे. विद्यार्थी असल्यामुळे इतक्या शुल्लक गोष्टीकडे लक्ष देऊन त्यांना रागवणे पण योग्य नव्हते. मग काय 'आलीया भोगाशी असावे सादर'. पण त्याचा परिणाम व्हायचा तो झालाच, बदललेली चड्डी पण ओली व्हायला लागली. मग मी तीन जाड अशा चड्ड्या विकत घेतल्या, त्यातली एक पर्स मद्धे असते तर बाकीच्या आत असतात.

कधी कधी तर माझी खाज आवाक्याच्या बाहेर जायची, मग मात्र बाथरूममध्दे जाऊन पुच्चीत बोटं घालण्याशिवाय दुसरा पर्याय नव्हता "

" मी इतक्या दिवस फक्त पुस्तकातच वाचलं होतं की, मुलींची शारीरिक भूक ही मुलांपेक्षा नऊ पटीने जास्त असते. आज ते चांगलेच समजले....."

" हो रे तुझे अगदी बरोबर आहे. तू कुठल्याही मुलीची चड्डी नीट तपासून बघ तुला काय दिसते ते. तुला खालच्या बाजूला फिकट पांढरट डाग दिसेल, तो पुच्चीतून गळणारा चिक असतो "

माझे घड्याळाकडे लक्ष गेले, चार वाजत आले होते. आम्हाला लवकर आवरणे आवश्यक होते कारण साडेपाच वाजण्याच्या सुमारास शिपाई रूम बंद करण्यास येतो म्हणून सांगून गेला होता. मी लागलीच त्यांना म्हणालो,

" तुम्ही आत लवकर जा व कपडे बदलून या. नाहीतर नंतर शिपाई आल्यानंतर तुम्हाला आवरण्यास वेळ मिळणार नाही "

" तू पण चल ना आत, मला मदत कर कपडे बदलण्यास. तुला माझे शरीर पण बघायला मिळेल. आज तेवढ्यावरच भागवावे लागेल कारण वेळ खूप झाला आहे. इच्छा तर खूप काही करण्याची होती....जाऊ दे आता ते सर्व "

" यायला काही नाही पण जर अचानक कुणी दरवाजा वाजवला तर, समजा कुणी आले तर, उगीचचं नको ते घडेल. त्याबद्दलची मनात भीती दाटून आली आहे "

" अरे वेड्या, भिऊ नकोस रे इतका. या वेळेला माझ्याकडे कोणीच येत नाही, कारण ह्या वेळी मी शांत वाचत बसते. हे सर्व शिपायांना माहित आहे. मी त्यांना या वेळेला कोणालाच आतमध्दे न सोडण्याबद्दल सांगितले आहे, खूपच तातडीचे असेल तर ते फोन करतील. तू एकदम निश्चिंत राहा "

असे म्हणत त्या आतमद्धे जाऊ लागल्या, त्यांच्या त्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे माझे लक्ष होतेच. त्या काय दिसत होत्या म्हणून सांगू , सर्वात जास्त माझे लक्ष त्यांच्या गांडीच्या मऊशार गोळ्यानकडे होते. ते जसे हलत होते तसा माझा बुल्ला पण कडक व्हायला सुरुवात झाली व माझी पावले नकळत आतील रूमकडे वळाली.

मी आत जाईपर्यंत त्यांनी एक चड्डी व ड्रेस बाहेर काढून ठेवला होता.

" अरे इकडे ये ना, एवढी पँटची नाडीची गाठ सोडून दे ना. गरबडीत जोरात बसली आहे, सुटता सुटत नाही रे ती "

मी त्यांच्याकडे मदत करण्यास जसा जसा जाऊ लागलो, तशी मनात एक प्रकारची भीती तर छातीत धड धड वाढली होती. मी कितीही खंबीर होण्याचा प्रयत्न केला तरी तो वाया चालला होता, पहिल्या वेळेस असेच होते.

त्यांनी त्यांचा टॉप वर घेतला तसा मी गाठ काढण्याच्या मार्गी लागलो, बराच प्रयत्न करत होतो पण गाठ काही सुटत नव्हती. घाबरलेल्या अवस्थेत त्यांच्याकडून गाठ इतकी जोरात बसली होती की, निघायचे नावच घेत नव्हती, दोन गाठी एकावर एक जोरात बसल्याचा हा परिणाम होता.

" हि गाठ काही निघत नाही. मला वाटत आता कापून काढण्याशिवाय दुसरा उपाय दिसत नाही "

" हो तसाच दिसतंय रे अगदी. मगा कोणीतरी आल्याच्या भीतीने स्वतःला वाचवण्यासाठी अंगात इतकं बळ संचारलं होतं की, त्याचं पर्यावसान या घटनेत झालं. ती बघ पलीकडे कात्री आहे, घे ती आणि टाक कापून ती नाडी.

नाडीच काय कितीही मिळते, रूमवर गेल्यानंतर घालीन नवीन मी.......लवकर काप, उशीर होतोय ..... "

त्याबरोबर मी शेजारची कात्री घेऊन एका झटक्यात नाडी कापली, तशी त्यांनी हळूच पँट काढली. ती पँट त्यांच्या पायातून मी बाजूला केली व शेजारी ठेऊन दिली. आत मद्धे चड्डी नव्हतीच त्यामुळे त्यांची पुच्ची उघडी पडली असती पण त्यांनी टॉप खाली सोडल्यामुळे दर्शनासाठी आणखी वाट पहावी लागणार होती.

त्यांनी काढण्यासाठी टॉप वर केला, मी लागलीच तो त्यांच्या हातातून काढून पँट ठेवलेल्या जागी ठेवून दिला. आता मात्र त्यांची पूर्ण शरीररचना माझ्या नजरेस पडत होती. अशा उभारलेल्या अवस्थेत प्रत्यक्ष विना कपड्याची मुलगी माझ्या प्रथमच दृष्टीस पडत होती. चालत असताना मुलीकडे माझी नेहमी नजर जायची पण त्यांच्या पुच्चीचा आकार त्या अवस्थेत कसा असेल याचा अंदाज मला कधीच आला नाही.

झोपल्याल्या अवस्थेत फिल्म मधून बऱ्याच मुली बघण्यात आल्या होत्या, आज उभारलेल्या अवस्थेत प्रत्यक्ष बघण्याची इच्छाही पूर्णत्वाला आली. खर सांगायचं तर उभारलेल्या अवस्थेत मुली कपड्यावरच चांगल्या दिसतात, नाहीतर उभारलेल्या पूर्ण नग्न अवस्थेत तो बारीक चीर असलेला थोडीशी जाडी असलेला अवयव नाही बघू वाटत.

आता त्यांच्या अंगावर फक्त ब्रेशरच होते. माझ्या मनात त्यांना पूर्ण नग्न अवस्थेत बघण्याची इच्छा दाटून आली तसा मी त्यांना म्हणालो,

" आता फक्त ब्रेशरच राहिले आहे, काढू का तेवढे पण. तुम्हाला पूर्ण उघड्या अवस्थेत बघण्याची आतुरता लागली आहे...........काढू ......"

" का रे इतकी कामुकता कशी दाटली एकदम मनात. मी आज सकाळपासून बघतेय फक्त तू माझीच कपडे काढतोय, माझेच अवयव बघतोय आणि तुझं काय पूजा करण्यास ठेवले आहेत काय. तू आगोदर तुझी कपडे काढ, मला तुझा बुल्ला बघायचाय, तोंडात घ्यायचाय, त्याची गरमाई अनुभवण्यास माझं शरीर उत्सुक झालेलं आहे, तर मन सैरभर झालंय. ब्रेशर काढायला काही फार वेळ नाही लागत......तू काढ लवकर ......"

आता मात्र माझा नाविलाज झाला, मी हळू हळू माझी कपडे काढली व फक्त चड्डी वर उभा राहिलो. चड्डी एकदम ताणली गेली होती, ते तसे होणारच होते. कारण समोर एवढी सुंदर मुलगी उघड्या अवस्थेत उभी होती.

" अरे बघ ना, तुझा बुल्ला किती कडक झाला आहे. मला प्रत्यक्ष बघायचाय तो.....मी तुझी चड्डी काढते रे "

असे म्हणत त्यांनी चड्डी एकदाची खाली केली, तसा तो पूर्ण वेगाने वर उसळला व खाली वरी करत तशाच अवस्थेत उभा राहिला.

" वाव !! किती छान आहे रे. याची लांबी वगैरे सांगू शकतो का ...? "

माझ्या पायाखालील जमीन सरकल्यासारखे वाटत होते व तोंडातून शब्दही फुटत नव्हता पण झवण्याची मजा हि कामुक बोलण्यामुळेच द्विगुणीत होते. म्हणूनच सर्व शक्ती एकवटून मी म्हणालो,

" हो नक्कीच. त्याची लांबी आहे १९ सेमी तर जाडी २.९ सेमी. पण खरे सांगायचे तर याआगोदर त्याला इतका कडक झालेला कधीच बघितला नव्हता "

" हो का "

असे म्हणत असताना माझे त्यांच्या त्या नागड्या शरीराकडे लक्ष गेले, खरंच काय माल होता तो. ती चेहऱ्याची मऊ, चुनुकदार, तेजस्वी, गोऱ्या-गोऱ्या रंगाची छटा ; पूर्ण भरदार असे व कधी कुस्करले न गेलेले ते त्यांचे बॉल ; सपाट उतारासारखी वाटणारी ती त्यांची नितळ कंबर ; तर दोन मऊशार डोंगरामद्धे असलेल्या दरीप्रमाणे ती त्यांच्या पुच्ची आणि पुच्चीतून गळणारे चिकट व सुगंध युक्त रसाळ द्रव हा बारा महिने पाणी असलेल्या नदीप्रमाणे भासत होता.

आम्ही दोघेही मिलनासाठी असुसलो होतो, त्यांचे नेत्र तर मला मिठीत येण्यासाठी सारखे खुणावत होते. संमोहन झाल्याप्रमाणे आम्ही दोघेही एंकमेकांच्या बाहुपाशात अडकलो. ओठ ओठावर टेकले, त्यांचे बॉल दोघांच्या शरीरामद्धे कुस्करले, ती नितळ कंबर माझ्या सपाट कंबरेमद्धे अडकली तर बुल्ला त्यांच्या पुच्चीच्या चिरेवर वर खाली करत डुलत होता. त्यांचा तो गरम श्वास मला जास्तच मादक बनवू लागला.

त्यांचे चुंबन घेताना ते ओठ व त्या रसाळ जीभीची चव अमृताप्रमाणे भासत होती. दहा मिनिटापर्यंत आमचा चुंबनाचा कार्यक्रम चालू होता, पण वेळ कमी असल्यामुळे आम्हाला उरकते घ्यावे लागत होते. त्याच अवस्थेत मी त्यांना खाली झोपवले, अलगद दोन्ही पाय फाकवले. तो अनमोल अवयव माझ्या दृष्टीस पडत होता.

ज्या मुलींनी बऱ्याच वेळा झवून घेतले आहे त्यांची पुच्ची सैल असते तर पुच्चीचे वरचे कातडे विलग होऊन बाहेर आलेले असते पण त्यांच्या बाबतीत असे काहीच नव्हते. भरदार पुच्चीला झवायला मिळणार म्हणुन माझाही आनंद द्विगुणीत झाला. लागलीच मी बुल्ला पुच्चीच्या चीरेवरून वर खाली फिरवू लागलो, काय आनंद मिळत होता म्हणून सांगू .

" अरे मला हळूच झव. तुझा बुल्ला पुच्चीत अलगद मागे पुढे कर, नाहीतर मला खूप त्रास होईल रे. नाही रे याची सवय मला "

" हो. मी सर्व सुरळीत पार पाडीन नका करू तुम्ही काळजी थोडीही "

असे म्हणत मी पुच्चीच्या खालच्या बाजूने बुल्ला आत सरकवण्यास सुरुवात केली. मी जसा त्याला आत ढकलायचो तसा तो पुच्चीच्या चीरेवरून वरच्या बाजूला सटकायचा शेवटी माझीही पहिलीच वेळ होती ना ती. तो आत जात नाही हे त्यांच्या लक्षात येताच त्या म्हणाल्या,

" अरे बाबा, इतका घाबरू नकोस किंवा गडबडही करू नकोस पहिल्या वेळेस असेच होते. नेमक कुठं घालायचं, कशा पद्धतीनं आत बाहेर करायचं हे नाही समजत लवकर. हे बघ मी दाखवते तुला "

असे म्हणत त्यांनी बुल्ला हातात घेऊन पुच्चीच्या बोळावर नीट ठेवला, तो तसाच धरून ठेऊन मला मागे पुढे करण्याचे फर्मावले. मी त्यांच्या सुचनेचे काटेकोरपणे पालन करत मागे पुढे करण्यास सुरुवात केली, तर खरंच बुल्ल्याचे पुढचे गुलाबी टोक काही प्रमाणात आत गेले. त्या दणक्याने त्यांची माझ्या बुल्ल्यावरची पकड ढिली झाली व तोंडातून जोरात हुंकार बाहेर पडला.

" अरे बरोबर, अगदी असेच मागे पुढे कर, घाल तुझा बुल्ला आत कर मला समाधानी, गाठू दे मला आनंदाची सर्वोच्च पातळी.......अ अन ........आई गं .........माझ्या पुच्चीला समाधानी कर .....मनसोक्त झव मला ......झव "

असे म्हणत त्या कंबर खाली वर करत होत्या, हाताच्या मुठी आवळून त्या खाली फरशीवर आपटत होत्या, चेहरा तर परमोच्च आनंदाने पूर्ण भरलेला असा वाटत होता.

[rangila]

मी जसा जमेल तसा बुल्ला मागे पुढे करत होतो, तो पण हळू हळू एक एक पायरी पुढे टाकत आपल्या शेवटच्या मुक्कामाकडे मार्गक्रमण करत होता. एक वेळ अशी आली कि बुल्ला पूर्ण आत गेला, तो आत कशाला तरी टेकल्याचा मला भास झाला, तसा त्यांनी मोठा हुंकार सोडला व गचकन मला मिठी मारली.

" आयुष्यात पहिल्यांदा माझ्या पुच्चीतून समाधानाचे पाणी निघाले बघ. मी रोज पुच्चीत बोटं घालायचे पण इतके समाधान असा निर्विवाद आनंद व असा रोमांचितपणा नव्हता कधी अनुभवला. माझे मन मात्र आणखी नाही रे शांत झालेले, तेव्हा तू थांबण्याचा विचार सुद्धा करू नकोस. तुझे चालू दे ..."

तेव्हा मी माझा बुल्ला बाहेर काढला, कसलातरी पांढरट पिवळसर रंगाचा चिकट द्रव त्याच्यावर जमा झाला होता. त्याला मी आणखीन आत घालू लागलो, आता मात्र आतमद्धे जाताना काहीच त्रास झाला नाही, एकदम गुळगुळीत अशा पृष्ठभागावरून तो हळूहळू पुढे मार्गक्रमण करत होता. पूर्ण आत गेल्यावर मी पूर्ण ताकदीने त्याला मागे पुढे करू लागलो.

" आहा ....आहा .....काय आनंद मिळतोय रे .....शरीरात जीव आल्यासारखा वाटतोय ......वाढव तुझा वेग आणखी .....झव .........फाड माझी पुच्ची ..."

" मला पण खूप आनंद मिळतोय ......असं वाटतंय ....हा आनंद या आधी कधी मिळालाच नव्हता ....माझ्या शरीरात एक प्रकारची चेतना पसरलीय .....हा घ्या माझा बुल्ला ...सांभाळा त्याला ......घातला तुमच्या पुच्चीत ....झवून घ्या ..........घ्या झवून मन भरेपर्यंत ........"


माझा वेग आपोआपच वाढत होता, त्यांच्या पुच्चीचे पाणी न थांबता खाली पडत होते. त्यानंतर बारा मिनिटे मी त्यांना पूर्ण वेगाने झवतं होतो. माझे पाणी गळणार असे लक्षात येताच, एक जोराचा धक्का मी त्यांच्या पुच्चीवर दिला, बुल्ला सगळा आत जाईल याची काळजी घेतली व त्यांच्या गळ्याला दोन्ही हाताने मिठी मारून तसाच खाली कोसळलो. तो पांढरट, चिकट असा दह्यासारखा माझा द्रव त्यांच्या पुच्चीत थेंब थेंब साचून विसावा घेत होता.

" आह .....काय मस्त वाटतेय रे ........झवताना जेवढी मजा आली त्यापेक्षा जास्त तुझं पाणी माझ्या पुच्चीत गळताना आली रे .........मन प्रसन्न झालंय अगदी ....असं वाटतंय की ' आगीसारख्या तापलेल्या माझ्या पुच्चीत बर्फाप्रमाणे तुझं पाणी गळतेय '....."


पण गळणाऱ्या प्रत्येक थेंबाबरोबर माझी झवण्याची इच्छा कमी होत असल्याची जाणीव मला होऊ लागली. पाणी गळायचे थांबले तरी आमची मिठी काही सैल झाली नव्हती .....तर ती आणखीनच घट्ट होत होती. एक प्रकारचा कुमट असा वास सगळ्या रुममद्धे पसरला होता.....तो आमच्या मिलनाचा असेल अथवा बुल्ल्याशेजारच्या व पुच्चीशेजारच्या केसाचा असेल.

पाचला दहा मिनिटेच कमी होती त्यामुळे आम्हाला अर्धा तासात उरकणे आवश्यक होते. तसा मी बुल्ला बाहेर काढला.

" अरे नकोस रे त्याला बाहेर काढू ....राहू दे आत...... असं वाटतंय कि हे पूर्ण आयुष्य तुझा बुल्ला माझ्या पुच्चीत घालून असंच रहावं .....विसरावं या साऱ्या जगाला ...आहोत फक्त तू आणि मी .....माझी पुच्ची अन तुझा बुल्ला ......"

" हो तुमचं बरोबर आहे ..मला तरी त्याला कुठ बाहेर काढू वाटतंय .....पण करणार काय ....वेळेच बंधन तर सगळ्यांनाच पाळावं लागत "

असं म्हणत मी त्यांच्या जाड रुमालाने आगोदर त्यांची पुच्ची व्यवस्थित कोरडी केली व नंतर माझा चिकट झालेला बुल्ला. मी लागलीच उभा राहिलो, त्यांच्या दोन्ही हाताला धरून उभा राहण्यास मदत करू लागलो.

त्या उभा राहिल्यानंतर त्यांची पुच्ची काय दिसत होती म्हणून सांगू .....पूर्ण उत्तेजित ...खिडकीच्या काचातून येणारा प्रकाश त्यांची केसं चाकाकवत होता .....पुच्चीला खरंच केसामुळे शान येते हि गोष्ट आज खरी वाटत होती .............


" इवलेसे केसं कोवळे,

सुगंध मात्र मनवेडा ।

वसतात जसे तेथे,

चंपा चमेली अन केवडा ।। "


त्याचं ते रूप बघून मी स्वतःला सावरू शकलो नाही, चुंबका सारखा त्यांच्याकडे आकर्षीलो गेलो व त्यांच्या मिठीत आणखी एकदा विसावलो. प्रणयक्रीडा आणखी एकदा फुलली, दोघेही एकमेकांना करकचून मिठीत घेऊन, ओठावर ओठ टेकून एकमेकांना मिळालेल्या ईश्वराच्या देणगीचा आनंद घेऊ लागलो.

मी त्यांना लागलीच माझ्यापासून थोडेसे विलग केले, त्यांचे पाय फाकवले, तशा उभ्या अवस्थेतच बुल्ला पुच्चीवर ठेवला व त्याला हळूच आत ढकलू लागलो...प्रणय युद्ध आणखीन एकदा सुरु झाले होते. झोपलेल्या अवस्थेत तो पुच्चीत जितक्या सहजतेने आत शिरला तसे येथे होत नव्हते ........माझी जास्त ताकद खर्ची जात होती ......


" अरे असा तुझा बुल्ला नाही पुच्चीत शिरणार, त्यासाठी पुच्ची खूप ढिली असावी लागते. पण माझी पुच्ची तर खूप चिवट आहे......ज्यावेळेस तू मला सलग सात आठ वेळा झवशील त्याचवेळेस हे शक्य आहे ...मला तर वाटते त्याचवेळेस हा प्रयोग आपण करून बघू या ......आता थांबू कारण उशीर खूप झाला आहे, लवकर आवरावे लागेल "


त्यांचे म्हणणे बरोबर होते म्हणून मी लागलीच बाजूला झालो. पण नजर मात्र त्यांच्या शरीरावरून हटत नव्हती, एक प्रकारची आग मनात धुमसत होती, बुल्ल्याचा डान्स चालला होता. माझी ती अवस्था बघून त्या पण भावनिक झाल्या व म्हणाल्या,

" अरे वेड्या, मला तुझी ओढ, तुझ्या मनाची तळमळ समजतेय रे. तू आजीबात काळजी करू नकोस, मी फक्त तुझीच आहे आणि तुला समाधान देण्यास मी सदैव तत्पर आहे. परंतु आता थांबुया, यानंतर कधी वेळ मिळाला तर मी तुला माझ्या रूमवर घेऊन जाईन. तू तेथे दिवसभर, मन भरेपर्यंत माझ्या शरीराचा आस्वाद घे ....चालेल ना ..?"

मी शांतपणे होकारार्थी मान तुकवली व कपडे घालायच्या मार्गाला लागलो. त्यांनी चड्डी घातली तर ब्रेशर घालयला मी मदत केली.

" मी तुमची चड्डी घालून बघू का ....? मला बघायचय कस वाटत तुमची चड्डी घातल्यावर ..."

" अरे घालण्याबद्दल काही नाही, पण आमची चड्डी हि लहान व त्रिकोणी असते. आमची पुच्ची हि सपाट असल्यामुळे तीसाठी अशी चड्डी चांगली बसते. पुच्ची किती पण उत्तेजित होऊ दे ती त्या चड्डीत व्यवस्थित बसते.

तसं तुमचं नाही. तुझा बुल्ला जेव्हा कडक होईल, तो आमच्या चड्डीतून बाहेर येईल नाहीतर उगीच उंचवटा करून त्रासिक होईल ते....बघ तुला फक्त घालून बघायची असेल तर हि घे बघ ...."

तशी मी त्यांच्या हातातून ती चड्डी घेतली व घालू लागलो. जेव्हा ती व्यवस्थित घातली त्यावेळेस त्यांनी म्हटलेले खरे असल्याचे निदर्शनास आले. उठलेला बुल्ला तिच्या त्रिकोणी कडेतून बाहेर डोकाऊ लागला. मी तीन चार मिनिटे तिचा अनुभव घेऊन त्यांना परत दिली व सगळे कपडे घालून तयार झालो. तशी त्यांची पण तयारी पूर्ण झाली होती.

सर्व गहाण झालेल्या चड्ड्या व बाकीचे समान त्यांच्या मोठ्या पर्स मद्धे भरले. दोघांच्या चिकने खराब झालेली फरशी ओल्या कपड्याने मी पटकन पुसून घेतली. पाच मिनिटे पंखा चालू केला कारण दोघांच्या झवाझवीमुळे निर्माण झालेला वास निघून जाण्याची आवश्यकता होती.

सगळे काम झाल्यानंतर त्या बाहेरील रूममधील त्यांच्या खुर्चीवर येउन बसल्या व मी बाहेर जाऊ लागलो.

" अरे पण ये बर का. रोज तुझी एकदा तरी भेट घेतल्याशिवाय नाही रे करमणार आता....आणि जाता जाता तुझा मोबाईल नंबर पण देऊन जा ...."

मी लागलीच होय म्हणून मान डोलावली व नंबर देऊन वर्गातून बाहेर पाऊल ठेवले. जाताना शिपायाला प्रोजेक्टचे काम पूर्ण झाले असून तुम्ही कुलूप लावायला जाऊ शकता असे सांगितले व पाच मिनिटातच कॉलेजच्या बाहेर आलो......

मला आता लवकरात लवकर रुमवर जायची घाई लागली होती म्हणून पाऊल झट झट पडत होते. पण हा बुल्ला सारखा कोणत्यातरी पायाला चिकटत होता त्यामुळे चालण्यास अडचण येत होती. शेवटी दोघांच्या मिलनाचा चिक होता तो, त्याची पकड थोडीच ढिली असणार. चालत असताना वाटेत त्याला सारखे दोन्ही पायाच्या मध्यभागी आणावे लागत होते, असे उघड्यावर नको त्या ठिकाणी हात लावल्यामुळे बऱ्याच नक्षत्रांची नजर माझ्यावर पडत होती. कदाचित त्यांना वाटत असेल विशेषता मुलीना, हा मुलगा बेशरमासारखा आपल्याकडे बघून सगळ्यासमोर बिनधास्त बुल्ला हलवतोय. पण माझी अडचण त्या समजणार कशा …?

शेवटी एकदा कसाबसा पोहोचलो रुमवर. पोहोचल्यानंतर लागलीच झटापटा कपडे काढली व छानशी एक नजर बुल्ल्यावर टाकली, कडक झालेला तो शांत व्हायचे नावच घेत नव्हता. मी हळूच त्याच्यावरून हात फिरवला तशी एक जोराची कळ माझ्या मस्तकात शिरली व तो शांत झाला, तेथे जास्तच त्रास होत होता. पहिल्यांदा झवल्यानंतर असा अनुभव कदाचित प्रत्येकालाच येत असेल, त्याला इजा झाली असेल काय असा विचार माझ्या मनात डोकाऊ लागला म्हणून मी खाली वाकून त्यावरील त्वचा थोडी मागे सरकावून निरीक्षण करू लागलो खरे प्रकरण मझ्या लक्षात आले.

बुल्ल्याच्या खालच्या भागाला त्वचेचा एक उभट भाग चिकटलेला असतो, तो तेथे आता नव्हता, तो बुल्ल्यापासून विलग झाला होता. थोड्या प्रमाणात रक्तही तेथे साठले होते आणि मुख्य म्हणजे निघणारी ती जोराची कळ त्याच जागेवरून निघत होती. याचा अर्थ एकच होता ……मी माझी व्हर्जिनिटी एक तर गमावली होती किंवा थोड्याच दिवसात गमावणार होतो……गेली गेली ……. इतक्या दिवस सांभाळून ठेवलेली माझी इज्जत…… माझा निष्कलंकपणा आता राहिला नव्हता…….

हि गोष्ट लक्षात आल्यावर थोडासा पश्चाताप झाला, मात्र त्यांच्यासारख्या सुंदर, मनापासून मदत करणाऱ्या, सुशील मुलीने माझा पहिला घास घेतला याबद्दल समाधानही झाले.

बुल्ल्याशेजाराचा भाग चिकाने तर शरीराचा इतर भाग दोघांच्या शरीर घर्षणाच्या रसाने पूर्णपणे चिकट झाला होता म्हणून मी आंघोळ करण्याचा निर्णय घेतला व लागलीच पाणी तापविण्यास ठेवले. त्यानंतर व्यवस्थित तीन वेळेस साबण लावून पाऊन तास आंघोळ केली तेव्हा कोठे बरे वाटू लागले. एवढं करूनही बुल्ल्याचा ठणका काही कमी व्हायचे नाव घेत नव्हता म्हणून त्याला तेलाने मालिश करण्याचा मी निर्णय घेतला. बाजारात एक प्रकारचे तेल मिळते की जे लावल्यामुळे, लावलेल्या ठिकाणी खूप थंडावा मिळतो. त्याच तेलाने मालिश मी केली. तसं पाहायला गेलं तर ते तेल मी नेहमीच वापरतो.

थोड्या वेळाने मेस मद्धे जेवायला जावे लागणार होते आणि तोपर्यंतच्या वेळेत थोडीशी विश्रांती घ्यावी असे वाटले म्हणून मी माझे अंग जमिनीवर टेकवले. जसे डोळे बंद झाले, लागलीच त्यांचे ते नग्न शरीर माझ्यासमोर तरळले, विशेषतः त्यांची पुच्ची आणखी माझे मन मोहून घेऊ लागली होती. तो पहिला स्पर्श, प्रथमच पुच्चीत घातलेला माझा बुल्ला, त्यांच्या बॉलचा मऊशारपणा, शरीराची गर्मी, ओठाचा आस्वाद घेतलेला तो क्षण, गांडीच्या गोळ्यावरून फिरणारे ते हात, त्यांचे ते मादक हावभाव व आवाज, बुल्ला पूर्ण पुच्चीत गेल्यावर झालेले ते दोघांचे मिलन काय माझ्या स्मृतीचा पाठपुरावा न करण्याचे नावच घेत नव्हते. शरीरात भिनलेल्या त्रासापेक्षा मनात भिनलेला आनंदच का कुणास ठाऊक महत्वाचा वाटत होता…….

आणि अचानक विचार करता करता एक गोष्ट माझ्या मनात चमकून गेली. मी त्यांना इतके झवले, जोर जोरात धक्के दिले पण त्यांच्या पुच्चीतून निघणारे, त्यांची व्हर्जिनिटी संपली हे दर्शवणारे, त्यांचा पडदा फाटल्यावर निघणारे ते अनमोल रक्त माझ्या नजरेस पडलेच नाही…… असे कसे झाले ….

त्यासरशी मी दचकून जागे झालो, मनात निरनिराळे विचार चमकू लागले……आपण ज्या मुलीला सुशील, सज्जन समजतोय ती धोकेबाज आहे कि काय, त्यांनी माझ्यासारखेच अनेक व्यक्तींबरोबर संबंध ठेवले होते कि काय ……त्यांनी किती जणांबरोबर रासलीला साजरी केली असेल…… अशा अनेक प्रश्नात मन गुंतू लागले ….

इतका वेळ वाटणारा त्यांच्या बद्दलचा लळा अचानक गळून पडला. स्वतः बद्दल तिरस्कार वाटू लागला तर त्यांचा विचार मनात नुसता आला तरी अपराधी पणा वाटू लागला. काय रे ह्या मुली अशाच असतात का … मिळेल तेथे आनंद लुटणं हा ह्याचा पेशा आहे का … खरच स्त्रियांना कोणीही ओळखू शकत नाही या विचाराची मला मनोमन पुराव्यानिशी खात्री पटू लागली होती…


" प्रिय सखे,

तुझ्यावर लुटलोय मी,
मिटलोय फक्त तुझियासाठी ।

मनात होतीस फक्त तू ,
झटलोय गं तुज मीलनासाठी ॥ १ ॥

आवडलीस तू मज,
म्हणून तुकलो सामोरी तुझिया ।

नाहीतर मुलीना मी,
न दिला थारा आयुष्यी या ॥ २ ॥ "


खरंच मला खूप दुःख झाले, तन- मन सगळं कसं पेटून उठल होतं. त्यांच्या विरुद्ध बंड करावा, त्यांचे मनातील सगळे विचार लुप्त करून टाकावेत असे सारखे वाटू लागले. प्रेमभंग झालेल्या प्रियकारासारखी माझी अवस्था झाली, तशाच अवस्थेत मी डोके शांत ठेवण्याचा प्रयत्न करत जेवायला गेलो.

जेऊन आल्यानंतर कसेबसे शांत राहून झोपण्याचा प्रयत्न मी करू लागलो. मला परत परत वाटायचे त्या तशा नाहीत, त्यांच्याकडून कधीतरी चुकून एखादी चूक झाली असेल……. त्या तशा नाहीत …. त्यांना प्रत्यक्ष फोन करून घडलेल्या प्रकरणाची विचारपूस करण्याची मज इच्छा होत होती, पण धाडस नव्हते होत…मग काय बसलो तसेच तडफडत……

असा विचार करत असताना अचानक माझा फोन वाजला, कोणाचा आहे हे बघत असताना तो त्यांचाच असल्याचे लक्षात आले… उचलू का नाही असे वाटू लागले, मनात एक प्रकारची अशांतता माजली… छातीत धड धड वाढली …. एक मन उचलू नको म्हणायचे तर दुसरे त्यांची तरफदारी करायचे …

अशाच विचारात गुंग असताना बराच वेळ वाजून फोन बंद झाला. मग मात्र विचाराचं काहूर मन खाऊ लागलं, मग मात्र मी निर्णय घेतला. जे काही आहे ते अगदी स्पष्टच विचारायचे…. जे काही होईल ते निधड्या छातीने निभवायचे. थोडा वेळ असाच गेला, आणखी एकदा फोन वाजला तोही यांच्याच नावाने…

" काय करतोय रे "

" जरा झोपलो होतो, अंग खूप दुखतेय आणि बुल्ल्याच सांगाल तर त्याला हात लावला तरी खूप त्रास होतोय "

" अरे वेड्या पहिली वेळ आहे ही, असे सर्व होणारच. थोडे दिवस त्रास सहन केला म्हणजे परत आनंदच आनंद. तुझ्या बुल्ल्याला तेलाने मालिश कर म्हणजे बरे वाटेल "

" हो मी मालिश केलीय त्याला, त्यानंतरच छान वाटू लागलेय. तुम्हाला पण त्रास झाला असेलच कि … "

" हो झाला पण कमीच झाला कारण मी या आगोदर फक्त एकदाच झवून घेतले आहे, माझी व्हर्जिनिटी त्या वेळेसच संपल्यामुळे आता जास्त त्रास झाला नाही. पहिल्या वेळेस मात्र शब्दात न सांगता येण्यासारखा त्रास झाला होता, तीन चार दिवस चालण्यास सुद्धा अडचण येत होती "

त्यांचा हा बिनधास्तपणा बघून मी चमकलोच. त्या हि गोष्ट माझ्यापासून लपऊन ठेऊ शकत होत्या पण त्यांनी असे केले नाही… खरच इतका माझ्यावर टाकला होता त्यांनी विश्वास. आपण ज्या मुलीबद्दल नाही तसले वाईट विचार मनात आणत होतो, उगीचच संशय घेत होतो ती … खरच इतकी चांगली आहे … मला स्वतःबद्दलच घृणा वाटू लागली. त्याबद्दल आणखी माहिती मिळवावी म्हणून मी आणखी खुलून बोलू लागलो.

" खरच तुम्ही झवून घेतले होते… कधी घेतले होते… मला तुमचा अनुभव करा ना कथन मग "