फोनची घंटी वाजवत होती. “बघ तर रीमा कोणाचा फोन आहे तर?” मला माझ्या सासूचा आवाज आला. मी फोन उचलला तेव्हा पलीकडे कामिनी मावशी होती.
मी: नमस्ते मावशी.
कामिनी मावशी: कशी आहेस रीमा?
मी: ठीक आहे मी मावशी. कसं काय मावशी खूप दिवसांनी फोन केलात?
मावशी: हो ग. ते मी काही कामात अडकले होते. बरं ऐक, मोनू एका एक्झाम करिता मुंबईला येत आहे तर तो तुझ्याकडेच थांबेल. तो पहिल्यांदाच मुंबईला येत आहे त्यामुळे त्याची जरा काळजी घेशील बरं. आजच संध्याकाळी निघत आहे तो उद्या संध्याकाळपर्यंत पोहोचेल तुझ्याकडे.
मी: ही काय सांगायची गोष्ट आहे मावशी? तुम्ही काही काळजी करू नका मी बरोबर काळजी घेईन त्याची.
कामिनी मावशी माझ्या आईची बालमैत्रीण आहे आणि योगायोगानेच त्या दोघींचाही सासर अगदी जवळ जवळच आहे. कामिनी मावशी माझ्यावर खूप जीव लावते. ती मला अगदी तिच्या मुलीप्रमाणेच मानते. मोनू त्यांचा मुलगा माझ्याहून आठ वर्षांनी लहान आहे. मी गणितात आधीपासूनच हुशार होती. त्यामुळे मोनू माझ्याकडे नेहमीच प्रोब्लेम घेऊन यायचा कारण त्याचे गणित कच्च होतं ना. तो जेव्हा दहावीला होता तेव्हा तर तो अभ्यासाला येऊन रात्री माझ्याकडेच थांबायचा. आता माझं लग्न होऊन मी मुंबईला आले आहे. मला सासर खूप छान मिळाला आहे. मला ते त्यांच्या सूनेप्रमाणे नाही तर त्यांच्या मुलीप्रमाणेच वागतात. माझे पती हे चांगले बिझनेसमॅन आहेत. घरी पैशाची काही कमतरता नाही. आमचा मुंबईत दोन बेडरूमचा फ्लॅट आहे.
संध्याकाळी मोनू उबेरने आमच्या घरी आला. तो आधीसारखाच अंगाने बारीक होता पण त्याच्या चेहऱ्यावर दाढीमिशी मात्र आली होती. आम्हाला भेटून तो फार खूष झाला. आम्हालाही त्याला इतक्या वर्षांत बघून फार आनंद झाला. मग आम्ही काहीवेळ गप्पा केल्या आणि मग जेवण करून तो अभ्यासाला बसला कारण त्याचा दुसऱ्याच दिवशी पेपर होता ना. त्यामुळे मग आम्ही त्याला एकांत दिला. मी त्याला म्हटलं, “अभ्यास झाल्यानंतर माझ्या रूममध्ये ये झोपायला.”
माझे पती हे बिझनेसच्या मीटिंग करिता दुसरा शहरी गेले होते त्यामुळे माझ्या रूममध्ये मी एकटीच होते आणि दुसऱ्या बेडरुममध्ये माझे सासू-सासरे झोपले होते. तर मी माझ्या दोन वर्षाच्या मुलाला घेऊन झोपले. पण जेव्हा मला सकाळी जाग आली तेव्हा मी पाहिलं की मोनू हा सोफ्यावरच झोपला होता. मला त्याला उठवणे योग्य वाटलं नाही. काय माहित रात्री हा केव्हा झोपला असेल?
मग काही वेळात तो उठला तशी मी त्याला म्हणाले, “अरे तू सोफ्यावर का झोपलास? माझा बेड तर इतका मोठा आहे ना? आणि लहानपणी तर तू माझ्या सोबतच झोपायचा ना?”
मोनू: ताई तेव्हा मी छोटा होतो.
मी म्हणाले: आणि आता काय जवान झाला ना तू?
यावर तो लाजला. मी म्हटलं, “बरं ठिक आहे. तु आता आंघोळ करून नास्ता कर मग मी तुला तुझ्या परीक्षा केंद्रावर सोडायला येते. मग मी त्याला अकराच्या सुमारास माझ्या कारने त्याच्या एक्झाम सेंटर वर सोडून दिलं आणि मग त्याला घरी यायचा रस्ता नीट समजावून सांगितला. परीक्षा झाल्यावर जेव्हा तो घरी आला तेव्हा फार खूश दिसत होता. त्याला पास व्हायची गॅरंटी होती.
तो म्हणाला: रीमाताई आता उद्या सकाळी मी वापस जाईन.
मी म्हणाले: बिलकुल नाही. तू इतक्या वर्षांनी आमच्याकडे आलास; चार-पाच दिवस राहून मग वाटल्यास जा.
माझी सासू सुद्धा माझी बाजू घेत म्हणाली: अरे बेटा थांब ना रीमाताई ला तुझी किती आठवण येत असते.
मी कामिनी मावशीला फोन लावला आणि म्हणाले: मावशी मोनू चार-पाच दिवसानंतर येईल घरी.
यावर तिने होकार दिला. नंतर संध्याकाळी आम्ही फिरायला गेलो आणि हॉटेलमध्ये जेवण करून रात्री अकराच्या सुमारास परत आलो. मोनू माझ्या लहान मुलाशी चांगलाच मिसळला होता. नंतर आम्ही झोपायची तयारी करायला लागलो तेव्हा मोनू परत सोफ्यावर झोपायला गेला. तसे मी त्याला रागावले आणि म्हणाले: अरे माझा बेड एवढा मोठा आहे ना? चल तू माझ्या बेडवर झोप.
मी फ्रेश होऊन बेडवर आले. मोनू सुद्धा फ्रेश होऊन टी-शर्ट, बर्मुडा लावून बेडवर लेटला होता. आम्हा दोघांच्यामध्ये माझा लहानगा मुलगा होता. खूप वेळपर्यंत आम्ही गप्पागोष्टी केल्यानंतर त्याला झोप यायला लागली. तसा त्याने मला गुड नाईट म्हणाला आणि झोपी गेला. चंद्राचा प्रकाश खिडकीतून येत होता. मला अजिबात झोप लागत नव्हती. मला ‘त्यांची’ आठवण येत होती. त्यांना भेटून पंधरा दिवस झाले होते. मी पाहिलं की मोनू एक करवट घेऊन गाढ झोपला होता. मला माझ्या पतीचे बोल आठवत होते की “स्त्रियांचे वक्ष भले एकदाचे छोटे असले तरी चालेल पण तिचे चुतडे मात्र मोठे मोठेच हवेत. म्हणून मी तुला पहिल्याच नजरेत पसंत केले होते.”