रेणुगुंटाचे पोस्टिंग

[rajsharma]

रेणुगुंटाचे पोस्टिंग

लेखक - गिरीश गोळे

ह्या कथेचे बीज माझ्या मनांत घोळायला लागले ते एका मित्राचे फक्त एक वाक्य एकून. मी 'तिकडे' असतो तर काय घडू शकले असते त्याची स्वप्ने रंगवू लागलो. हळूहळू कथा आकार घेऊ लागली. पण नुकताच टीव्हीवर एक पिक्चर पाहिला आणि कथा उतरवून काढण्यास अधिक स्फूर्ती मिळाली.

मी एक सिव्हिल इंजिनीयर आहे. मिळालेले पुस्तकी शिक्षण प्रत्यक्षात वापरण्याकडे माझा ओढा. माझ्या बरोबरच्या अनेकांनी एअरकंडीशंड ऑफिसात बसणे पसंत केले. पण मला साइट जॉबमध्ये जास्त इंटरेस्ट होता. त्यात भारताच्या वेगवेगळे परिसर बघायला मिळतील हा ही हेतू होता. साइट जॉब म्हणजे काही महिने इथे तर काही महिने तिथे! पण कालांतराने माझ्या लक्षात आले की रेणुगुंटामधली माणसे त्याच साइटवर अनेक वर्ष तिथेच आहेत. अधिक चौकशी केल्यावर कळलं की हे पठ्ठे लिव्हवरही जात नाहीत. हे काय गौडबंगाल आहे ते कळेना.

मी एका कलिगबरोबर बारमध्ये बसलो असतांना हा विषय सहज काढला. तो माझ्याकडे बघून हसत राहिला. मी बुचकळ्यात पडलेलो पाहून तो म्हणाला 'तेरेको कुछ मालूम नहीं क्या? अरे तिकडे सर्व सोय होते. मग ते घरचं नांव कशाला काढतील?' नंतर त्याने खुलासा केला की 'घरकाम करणारी बाई इतर सर्व कामं करते! म्हणजे अगदी ‘होम डिलिव्हरी'! बाहेर कुठे जायला नको! म्हणजे मी असं ऐकलय बुवा!' माझ्या डोक्यात किडा वळवळू लागला. हे खरं असेल का? कोणाकडे खात्री करावी? आणि विचारणार तरी कसं?

पण माझं नशिब जोरावर होतं. अचानक एके दिवशी खबर आली ‘देशपांडे रिजाइन झाला. आणि तो होता रेणुगुंटा साइटवर. मी ट्राय करायचं ठरवलं. पण विशेष काही करावं लागलं नाही. बॉसनेच मला बोलावलं आणि २ दिवसांत तिकडे रिपोर्ट करायला सांगितलं. मी तिकडच्या ऍडमिनला कॉल केला. तो म्हणाला 'देशपांडे साबका बंगला

आपके लिये तय्यार रखता हूं.' मी तिकडे निघालो. रात्री पोहोचणारी गाडी सकाळी पोहोचली. साइटची कार मला घ्यायला आली होती. मी बंगल्यावर पोहोचलो आणि गाडी परत पाठवून दिली कारण ड्रायव्हरलाही दुस-या डयुटीज होत्या आणि मला ही आंघोळ वगैरे उरकायची होती.

तो बंगला नव्हता तर एक टुमदार छोटीशी बंगली होती. मला ती फार आवडली. तिला पुढे एक आणि मागे एक असे दोन दरवाजे होते. पुढे छोटासा व्हरांडा, मग एक हॉल, एक बेडरूम, किचन, बाथरूम आणि एक कोठीची खोली. टीव्ही, फ्रिज, बेसिक भांडीकुंडी, क्रॉकरी, टेबल, सोफा वगैरे ही होतं. प्रथम माझे कपडे वगैरे कपाटात लावले. इतक्यात ऍडमिनच्या रामण्णा (प्रत्येक साईटवर एक राजू / थंबी / पप्पू / बंटी असतोच! तसे आंध्रमध्ये राजण्णा, रामण्णा!) ‘साब, गाडी कब भेजू?' मी विचार करुन अर्ध्या तासाने पाठवायला सांगितलं. मस्त दाढी, आंघोळ उरकली. आता कपडे करणार इतक्यात मागच्या दरवाजावर टिकटिक झाली. मी चमकलो. मला येऊन जेमतेम एक तास झाला आणि इतक्यात माझ्याकडे कोण आलं?

टॉवेल नेसूनच दरवाजा उघडला तर समोर एक ३०-३२ वर्षांची एक काळी सावळी बाई उभी होती. ‘क्या चाहिये?' ‘सरकार, घरमे काम करनेवाली होना क्या?' ‘हां. मगर तुमको किसने बताया?; ‘बाजूवाली पोचम्मा बोली. ‘अंदर आना. फिर बात करते है. ती आत आली. मी तसाच टॉवेल गुंडाळून होतो. म्हटलं हिला वाटेला लावू या आणि मग कपडे चढवू या. मी बोलता बोलता तिला निरखू लागलो.

[rajsharma]

ती नाकीडोळी नीटस होती. राहाणी स्वच्छ वाटत होती. विशेष म्हणजे अंगाने मस्त भरलेली वाटत होती. ‘वाटत होती म्हणतो कारण तिच्या साडी-ब्लाऊज वरुन खास अंदाज येत नव्हता. एक चाळा म्हणून ही नागडी कशी दिसत असेल' हे विचार चालू झाले!

‘तुम इतने सुबहे सुबहे कैसी चली आयी?' ।

‘कोई दूसरी आनेके पहिले पहुंचना चाहती थी सरकार.

‘नाम क्या है?

‘लछमी, सरकार.'

घरमे कोन कोन है?'

‘मेरी बूढी सांसू मां, सरकार.'

‘और मरद?'

'वो तो छे सालसे सौदी गया हुआ है. कभी कभी पैसे भेजता है. यहां वापस आने का नामिच नहीं लेता, सरकार.'

‘पहिले किसके पास काम करती थी?'

देसपांडे साबके पास, सरकार, वोबी मेरे काम से बहोत खुश थे..

‘बोलो, तुम मेरे लिये क्या क्या काम करोगी?'

‘सब काम, सरकार.' ती सब काम'वर जोर देउन म्हणाली.

‘याने?'

‘सुबे आके नाश्ता बनाऊंगी... लंचका डब्बा तयार करुंगी, शाम को आके रातका खाना बनाऊंगी... झाडू-पोछा, कपडे धोना, बिस्तर बनाना. सब काम , सरकार.

[rajsharma]

‘चिकन - मटन खाती हो, बनाती हो क्या?

‘हौ, सरकार.

‘और पान, तमाकू, गुटखा?'

‘कुछबी नहीं, सरकार.

मी परत विचारलं ‘और क्या क्या काम करोगी.'
तिचं तेच उत्तर आप बोलोगे वो सब काम, सरकार.'

हे ‘सब काम' जरा लांबत होतं. पण डायरेक्ट कसं विचारणार? अंगाशी येण्याचा संभव होता. तरी मी म्हणालो ‘तेरा ये सब काम’ ‘सब काम' समझमे नही आता. यहां सब काममे क्या क्या आता है? कुछ खुलके बात करो ना!' हे म्हणतांना माझ्या चेहे-यावर किंचित हसू होतं.

ती म्हणाली ‘आप तो जवान है, सरकार. आप जो चाहे वो काम करुंगी, सरकार.

आता मात्र पुढे जायला हरकत दिसत नव्हती. मी म्हणालो ‘कुछ सॅम्पल बताओगी क्या लछमी?' आणि जरा अधिक हसलो. ती पटकन पुढे झाली आणि माझ्या पुढयात गुढगे टेकून बसली.
तिने माझ्या टॉवेलला हात घातला आणि तो खसकन ओढून काढला. एव्हाना माझा लवडा ताठ होण्याच्या मार्गावर होता. तो ७ इंची बघून तिने डोळे मोठ्ठे केले. हनुवटीवर बोटे ठेवत ती उदगारली ‘ओव्वा!' पुढे तेलगू मध्ये काही तरी बडबडली.

मी म्हटलं ‘क्यों? पसंत नही आया क्या?

ती मस्त लाजली! मै तो चकरा गयी, सरकार, इतना मोटा और लंबा कभी देखा नहीं था.' तिने पटकन माझ्या गोटया एका हाताने कुरवाळायला सुरुवात केली. दुस-या हाताच्या बोटानी तिने माझ्या लवडयाची चामडी हळूच मागे केली तसा माझा लालभडक सुपाडा उघडा झाला. लछमीने मग पटकन लवडा तोंडात घेऊन चोखायला सुरुवात केली. अहाहा! काय गरमागरम आणि नरमनरम वाटत होतं सांगू.....

मस्त मजा यायला लागली होती इतक्यात भडव्या ड्रायवर रामय्याचा फोन आला. ‘साब, मै गाडी लाया हूं. कुछ सामान होगा तो अंदर आता हूं.' मी म्हणालो ‘नहीं. नहीं. कुछ सामान नहीं है. मै थोडी देर में आता हूं.'

माझं फोनवर बोलणं सुरु झाल्याने इकडे लछमीने चोखणे थांबवले. मी तिला म्हटलं ‘लछमी अब इतना ही बस.' तिच्या डोळ्यांत टचकन पाणी आलं. मेरा काम पसंद नहीं आया, सरकार?' मी म्हटलं ‘ऐसी बात नही है. मगर बाहर गाडी आयी है. मुझे जाना पडेगा.' ती हसली आणि म्हणाली “ये काम मै २ मिनटमे पूरा कर देती हूं.' ती पुन्हा चोखू लागली. जणू तिच्या तोंडात सक्शन पंपच बसवला होता! तिचे तोंड भराभर मागे-पुढे व्हायला लागलं. माझी कंबरही मागे पुढे होवू लागली. माझे डोळे आपोआप बंद झाले. आणि खरोखरंच तिनं म्हटलं तसं मी २ मिनिटांत तिच्या तोंडात पिचकारी सोडली. असा क्विक ब्लो जॉब मी पूर्वी कधीच अनुभवला नव्हता.

मी तिला हाताने उठवलं. तिच्या चेह-यावर हात फिरवला आणि म्हटलं ‘आजतक इतनी अछी चुसाचुसी किसीने नही की है.' आणि तिचा एक किस घेतला. ती आश्चर्याने माझाकडे बघायला लागली. मी म्हटलं ‘क्यों? क्या हुवा?' ती म्हणाली “आजतक मेरा किसीने चुम्मा नहीं लिया! और मैं ठहरी गरीब जात. फिरभी आपने मुझे चूमा!' तिच्या डोळ्यात पाणी तरारलं. मी म्हटलं वो छोडो. मैं बहुत कुछ करनेवाला हूं. मगर पहिले ये बताओ की मेरा चूसनेमे तुम्हे कुछ मजा आया की नही?' ती लाजत लाजत खाली बघत उत्तरली ‘आया ना सरकार.
| मला वाटलं ती तोंडदेखलं बोलतेय. मी म्हणालो तुम ऐसाही झूटमूट बोल रही हो.' ती आता जरा बिनधास्त झाली असावी. कारण म्हणाली 'नीचे गिली हुई हूं!'

[rajsharma]

| ‘झडी नहीं क्या?' तिने मानेने नकार दिला. मी तिला घट्ट पकडून तिची पाठ भिंतीकडे टेकवली. तिच्या ओठांवर ओठ टेकले, खालचा ओठ चोखायला लागलो आणि तिचं तोंड बंद केलं. डाव्या हाताने तिचा गोळा ब्लाऊजवरुनच दाबायला लागलो. बाहेर काढण्या इतपत वेळ हाताशी नव्हता. पटकन तिची साडीवर करुन तिच्या पुच्चीकडे बोटं नेली. चड्डी नव्हती! झाटांच्या घनदाट जंगलातला सगळा परिसर ओलाचिंब, पिचपिचीत झाला होता. गरमागरम झालेल्या पुच्चीतून वाट काढत एक बोट एक्सपर्टली घुसवलं. तिच्या क्लिटने डोकं वर केलं होतं. ते पकडून घासायला सुरुवात केली. मध्येच बोट खोलपर्यंत घुसवायचो. पटकन तिला ऑरगझमवर आणलं. तिचे डोळे बंद होते. चेह-यावरच्या भावांवरुन तिची तृप्ती झालेली दिसली. | तिला मी तिला तसंच राहू दिलं आणि पटकन कपडे करुन आलो. ती त्याच अवस्थेत डोळे बंद करुन उभी होती. 'देख लछमी, तूने मेरा दिल खुष किया. मैने तुझे खुष किया क्या?

तिने डोळे उघडले आणि ती म्हणाली हौ, सरकार!' ‘शामको आ सकती हो क्या?' ‘कित्ते बजे, सरकार?' *७ बजे. ‘खाना बनाना है, सरकार? “अरे नही रे. तुझे ठीक त-हासे देखना है. सब कुछ ठीकसे देखंगा. फिर एक दूसरेको आरामसे चोदेंगे. आओगी

क्या?' ‘कैसे ना बोल सकती हूं, सरकार!' तिचे गोळे थोडेसे दाबले, तिच्या कुल्ल्यांवरुन हात फिरवला. साडीवरुन पुच्चीला कुरवाळलं आणि म्हटलं ‘ये सब चेक करना है.' तसं ती लाजली.

‘अब एक काम करो. तुम इस कोठीके खोलीमें छुप जाव. मेरे जानेके बाद १० मिनट रुकना. बादमे चली जाना. ठीक हैं?' असे म्हणत मी तिच्या परत एक दीर्घ किस घेतला. पुन्हा एकदा तिच्याकडे बघितलं. आमची नजरानजर झाली. समहाऊ केमिस्ट्री जुळली होती. नाही नाही... फिजिक्सही जुळलं होतं!

मी गाडीत बसून निघालो. साईट दूर होती. मनांत विचार येऊ लागले. मी संपूर्ण प्रवासात एकच विचार करत होतो - इथे येताना पाखरू कसं हेरायचं? मिळालंच तर विषय कसा काढायचा? प्रकरण अंगाशी तर नाही येणार ना?' असे विचार करत होतो. सहका-यांशी या बाबतीत चौकशी करणं अशक्य होतं. काही मार्ग दिसत नव्हता. पण इथे आल्यावर तर सगळ्या गोष्टी इतक्या आपसूक होत गेल्या की विचार करायला वेळही मिळाला नाही. मला कळेना जे घडतंय ते खरं आहे की मी 'वेट ड्रिम्स' पहातो आहे! मला रेणुगुंटामध्ये येऊन फक्त तास दीड तास झाला असेल. आणि डायरेक्ट तोंडात! असतं एकेकाचं नशीब किंवा असतो योगायोग. पण इतका? रेणुगुंटाने काय मस्त स्वागत केलं होतं... काय सलामी दिली होती! व्वा!!
मगाशी लछमीला बघितल्यापासून मला तिचा चेहरा ओळखीचा वाटत होता.... कोणातरी ओळखीच्या बाईसारखी दिसतेय ही पण कोण? कोणासारखी दिसते ती? हा विचार सुप्त मनात घोळत होता. आयला, आत्ता लक्षात आलं. ती साली माझ्या एका आवडत्या हिरॉईनसारखी दिसत होती! अगदी हुबेहुब नाही.... पण बरीचशी. आणि मुख्य साम्य होतं त्या दोघींच्या ओठांत! कदाचित म्हणूनच मी मगाशी तिचं चुंबन घेतलं होतं! ।

[rajsharma]

तुमच्या मनात एक प्रश्न घोळत असेल. मी एका मोलकरणीचा किस कसा घेतला? तिला झडवायची काय गरज होती?' पण मित्रांनो आणि मैत्रिणींनो, मला असं वाटतं की सेक्स करताना जातपात, उच्चनीच वगैरे गोष्टींचा काहीही संबंध नसतो. फक्त दोन व्यक्ती निसर्गानं दिलेल्या या वरदानाचा आस्वाद घेत असतात. दुसरं असं की ‘पुरुष बाईला घेतो आणि बाई त्याला देते. हे काही मला पटत नाही. देवाच्या दयेने मला काही वरदानं मिळाली आहेत. एक म्हणजे माझं ७" हत्यार. आणि दुसरं - माझा स्टॅमिना. बहुधा मी खूप वेळ टिकायचो. कधी लवडा दगाही द्यायचा, नाही असं नाही. पण ओव्हर ऑल मी खूप टिकतो, दमदार परफॉर्मन्स देतो असं माझ्या अंगाखालून गेलेल्या पोरी व बायका म्हणतात.

| तिसरं - मी नेहमीच माझी जोडीदार खूष होईल असा प्रयत्न करायचो. ठोकून मोकळा होत नव्हतो. ठोकाठोकी करताना तिलाही स्वर्गसुख मिळेल याची काळजी घ्यायचो. प्रत्येक वेळी यश यायचं असं नाही, पण ब-याचदा यायचं. आणि चौथं - तिच्या मनाविरुद्ध कधीही जबरदस्ती करायचो नाही. लटक, प्रेमाचं नाही नाही’ ‘नक्को ना!' 'मी नाही बाई त्यातली, पण आधी कडी लावा आतली' ह्या प्रकारांकडे अर्थातच दुर्लक्ष करायचो पण इन जनरल मी स्त्रीच्या मनाविरुद्ध कुठचीच गोष्ट केली नाही.

मला ऍनल सेक्सबद्दल खूप उत्सुकता आहे. अजून तो चान्स मिळाला नाही. पण त्यासाठी मी कोणावर जबरदस्ती केली नाही आणि करणार नाही. अगदी घरकामवाली'वरही. लछमी अर्थातच याला अपवाद नव्हती. असो. हे माझे विचार आहेत. कोणाला पटो वा ना पटो!

विचार करता करता साईट कधी आली कळलंच नाही. नमस्कार चमत्कार झाले, ओळखी झाल्या. अनेकजण पूर्वी माझ्या बरोबर इतर ठिकाणी कामाला होते. मग साईटची फेरी घेतली. लॅपटॉप उघडला. नेट कनेक्शन व्यवस्थित येत होतं. जॉयनिंग रिपोर्ट, स्टेटस रिपोर्ट बनवून एचओला पाठवला. एचओला फोन केले. फायली चाळल्या. गाडी

लेट आल्याने साईटवर यायला आधीच उशीर झाला होता म्हणून बाकी फायली घरी घेउन जाण्याचं ठरवलं आणि घराकडे जायला निघालो. लछमीला भेटायची उत्सुकता तर होतीच!
ड्रायव्हरला घराजवळच्या मार्केटकडे गाडी घ्यायला सांगितली. आधी एक कंडोमचं मोठ्ठं पाकिट घेतलं. एक ‘ओल्ड मंक', थम्स अपची २ लिटरची बाटली, चकणा, लछमीसाठी टूथब्रश-पेस्ट-माऊथवॉश, आंघोळीचा मस्त साबण वगैरे घेतलं. आणि न विसरता तिच्यासाठी एक डुप्लिकेट चावी बनवून घेतली. म्हणजे ती मागच्या दरवाजाने परस्पर येऊ-जाऊ शकली असती. पुढचा एन्ट्रन्स तिला वज्र्य करणार होतो म्हणजे शेजा-यापाजा-यांना कळायला नको. घरी आलो. कपडे बदलले. मी नेहमी घरी हाफ पँट घालतो. नो अंडरवेयर! ‘मोकळं बरं वाटतं!!
चेंज करुन झाल्यावर घडयाळ बघितलं तर साले फक्त सहा वाजले होते. तसं पाहिलं तर ड्रिकची वेळ झाली नव्हती पण वेळ जायला काही दुसरं साधन नव्हतं म्हणून मग पेग बनवला आणि टीव्ही ऑन केला. ‘ओल्ड मंक'चे घुटके घेत फायली डिटेलमध्ये बघायला सुरुवात केली. वेळ कसा गेला कळलंच नाही आणि एकदाची मागच्या दरवाजावर ज्याची आतुरतेने वाट पहात होतो ती गोड टकटक झाली!