मम्मीचा सासुरवास
लेखक - रोहन
* * * * * * * *
विशेष सुचना - ही कथा पुर्णपणे काल्पनिक असुन माझा व अन्य कोणाचाही या कथेशी कोणत्याही प्रकारचा संबंध नाही. ही कथा निव्वळ एक फ्रेंन्टॅसी असुन तिच्याकडे एक फ्रेंन्टॅसी म्हणुनच बघावे व व्यवहारिक जीवनाशी याची गफ़लत करु नये एवढीच नम्र विनंती. तसेच ही कथा एका अनोळखी लेखकाच्या इंग्रजीकथेवरुन प्रेरीत होऊन लिहली असल्यामुळे मी या कथेचे श्रेय त्याला अर्पण करीत आहे.
नमस्कर मित्रहो! मी रोहन. आपल्या चावाट कथांच्या ग्रुपचा मी रेग्युलर वाचक आहे. मी एकुलता एक मुलगा असल्यामुळे खुपच लाडात वाढलो. माझे बाबा, राजन देशमुख पुण्यात एक कन्सल्टन्सी फ़र्म चालवतात तर मम्मी गृहिणी आहे. आम्ही मुळचे बिब्बेवाडीचे. शिक्षणाच्या निमित्ताने बाबा पुण्यात आले आणि इथेच स्थायिक झाले. पण आजीने मात्र गावातच राहणे पसंद केलं. त्यामुळे आजीला भेटायला वरचेवर आम्ही गावी जात असु पण कधी राहण्याचा योग बाबांच्या बिझी शेड्युलमुळे येऊ शकला नाही.
सुट्टीत आजोळला, नाशिकला जात असल्यामुळे गावाशी तसा फ़ारसा संबंध आलाच नाही. मम्मीलाही गावचे वातावरण खुप आवडायचे. ती नेहमी बाबांना गावच्या यात्रेला जाऊया असा आग्रह करीत असे पण बाबांच्या व्यापामुळे त्यांच्या पंधरा वर्षाच्या संसारात ते एकदाही शक्य झाले नव्हते. मम्मी या विषयावर बोलु लागली तर बाबा म्हणायचे, "अगं बायका वेगळे राहुयात म्हणुन धिंगाणा घालतात आणि तुला काय सासुरवासाची हौस आली आहे देव जाणे."
मला आठवतयं तेव्हा मी आठवीत असेन. नुकतीच दिवाळीची सुट्टी संपली होती. नाशिकहून येऊन आम्हाला २-३ दिवस झाले असतील तोपर्यंत गावाहून आजी आजारी असल्याचा फोन आला. आम्ही तिघेही त्याच रात्री गावी पोहोचलो. मोलकरणीने आमच्या जेवणाची सोय आगोदरच करुन ठेवली होती त्यामुळे आम्ही जेवुण अंगणात गप्पा मारीत बसलो.
बाबा म्हणाले, "आई, अगं आता तरी तुझा हट्ट सोड... आमच्याबरोबर चल... अशा अवस्थेत तुला हवं नको ते बघायला कोणीतरी हवंच ना??
आजी म्हणाली, "राजन, अरे आता मला म्हातारीला कुठे नेतोयस? त्यापेक्षा तुच काही दिवस ये ना इथे राहायला... तेवढीच तुलाही विश्रांती..."
"बरोबर बोललीस म्हातारे...", एक पंन्नाशीचा माणुस समोरच्याच घरातुन बाहेर येत म्हणाला.
"या सदाकाका... कसे आहात? " , बाबा.
"आता मला काय धाड भरली?.... तु सांग तुझा कसं काय चाललंय? ", सदाकाका म्हणाले.