रात्रपाळी
लेखक - मधू चंद्र
* * * * * * * *
ह्या कथेतील सगळी पात्र, घटना स्थळ मनोरचीत आहेत. त्यांचा माझा वा कुणाच्याही वास्तविक जीवानाशी संबंध नाही, आणि असल्यास तो निव्वळ योगायोग समजावा.
अंथरूणात तळमळणारा बंडू रात्री बाराचे टोले पडताच अंथरूणावरुन उठला. त्याचे आई बाप एका बाजूला झोपले होते. पावलांचा आवाज न करता हातात चादर घेऊन तो बाहेर पडला. त्याच्या घरासमोरच्या परसात गवताची भली मोठी गंजी होती. दोन्ही बाजूने गवत ठेवलेले होते. मधोमध कुणालाही दिसणार नाही एवढी मोठी जागा होती. त्या खाली गवत अंथरलेले होते.
त्यावर चादर व्यवस्थित अंथरून बंडू थोडा बाहेर आला. त्याने हळूच शिळ वाजवली आणि तो पुन्हा चादरीवर येऊन बसला.
संपूर्ण गवात शांतता पसरली होती. शिळ कानावर पडताच यमुनाही अंथरूनावरून उठली. तिची दोन्ही पोरं गाढ झोपली होती. सासू कोपर्यात घोरत होती. तिचा नवरा रात्रपाळीला मक्याच्या शेतात गेला होता. आणि यमुना बंड्या सोबत गवताच्या गंजीत रात्रपाळी करण्यासाठी निघाली होती.
यमुना ३५ वर्षाची होती. मोठी मुलगी आठवीत शिकत होती. छोटा मुलगा पाचवीत शिकत होता. पतीकडून शरीरसुख मिळत नाही तिला परपुरूषाच्या सुखाची गोडी लागली होती. म्हणूनच तिने बंड्यासारख्या धिप्पाड नवतरूणाला आपल्या जाळ्यात ओढले होते.
यमुना होतीच तशी भरदार देहाची, पस्तीस वर्षाची असली तरी ती दिसायला अजूनही देखणी होती. तिचे पुष्ट उरोज पपईसारखे मोठे होते. नितंबाचा डोलारा तर कमालीचा विस्तारलेला होता. मांड्या भरदार होत्या. ती दिसायची एकदम सेक्सी. गावच्या भाषेत म्हणायला गेलं तर अगदी कंडा माल होती ती. बंड्याचा इशारा कानावर पडताच ती हळूच घराबाहेर पडली. त्यांच्या नेहमीच्या जागेकडे आली. ती जवळ येताच बंड्याने तिला आपल्या बाहूपाशात ओढले.
"का उशीर केलास...?" बंड्याने हळूच विचारले.
"उशीर कुठे झालाय.... तुलाच धीर धरवत नाही बघ....? असं म्हणत यमुनाने त्याच्या ओठावर आपले ओठ ठेवले. त्याच्या चेहरा दोन्ही हातात धरून ती त्याचे ओठ आपल्या ओठात धरून चोखू लागली. त्याच्या तोंडात जीभ सारू लागली. बंड्याही तिच्या पाठीवरुन हात फिरवत तिची जीभ आणि ओठ चोखू लागला. त्याने तिला आपल्याशी घट्ट आवळले होते. त्याचे राकट हात तिच्या देहावरून फिरू लागले.