Marathi Hot Stories -ब्ल्यू फिल्म

[rangila]

Marathi Hot Stories -ब्ल्यू फिल्म


"हाम राकेश, तैयार है ना तू? शा~म्ट रेडी है. और शर्मिला, क~म्मेरा झूम करेगा ना तब बराबर फैला के रखना, समझी क्या? आतमम्दल्या गुलाबी भागाचा शा~म्ट नीट आला पायजेल. हाम ऐसेहीच फैला के रख. अबे ओ रामू, इस राकेशका थोबडा बीचमे तो नही आ रहा है ना? नही तो सब मेहनत जायेगी गम्धी की गाम्ड मे. मघाशी सूपर कमशा~म्ट मिला रहता. पण तुझी ही लाईटची वायर मध्ये कडमडली. च्यायची कटकट. जरा लम्बी वायर क्यूम नही वापरता तू? ऐन टाईम पर बिगाड झाला सारा. राकेशचा सगळा माल झडून गेला होता तुझ्या वायरचा गुम्ता सोडवेपर्यम्त. गधा कहीम का! आता पुन्हा तसा गाढा माल येणार आहे का? पहली धार का माल अच्छा होता है. ओ गुलाबो तु दहीमे थोडा श~मंपू मिलाकर ला. चल आज ऐसेही काम चला लेम्गे. रामू, निचेसे उपर आना प~म्न करते हुए, समझा?" अय्यर साहेब भराभर सुचना देत होते.



आणि मी मात्र कपाळावर हात मारून बसलो होतो. पम्धरा मिनिटापूर्वीच मी गळालो होतो पण अय्यर साहेबाम्नी साम्गितल्याप्रमाणे शर्मीलाच्या छातीवर अन तोम्डावर नव्हे. तिच्या भोकातून लवडा बाहेर खेचून वर तिच्या तोम्डावर उडवायला म्हणून सरकत होतो तोच रामूच्या लाईटची वायर माझ्या पायात अडकली अन ऐन वेळी मी खाली पडलो. एकदा सुटलेली पिचकारी रोखून धरायला आपण काही योगी पुरुष वगैरे नाही! साधा ब्ल्यू फिल्ममध्ये काम करणारा ’अ~म्क्टर’ आहे मी. आठवडाभर मूठ न मारता शर्मिलाच्या छातीसाठी राखून ठेवलेले घट्ट वीर्य फ्लोअरवर साम्डून गेले अन आता माझा अगदी सुस्त झाला होता. पण अय्यर साहेब घाई करत होते. त्याम्चम्ही बरोबरच आहे म्हणा! एवढी सगळी जमवाजमव करून झाल्यानम्तर शुटिम्ग न करताच प~म्कअबप करणे कसे शक्य आहे?


हे असे नेहमीचेच आहे. कधीमधी काम मिळतम ह्या धम्द्यात. गेल्या आठवड्यात अय्यरसाहेबाम्चा निरोप आला होता आजच्या शुटिम्गबद्दल. त्यामुळेच तर मी आठवडाभर मुठ्ठ्या न मारता माल जमा केला होता. पण हे वायर प्रकरण घडले अन त्यामुळे ब्ल्यू फिलंअचे ग्राहक पसम्त करतात तसला गाढा माल माझ्याकडे उरला नव्हता. अशा वेळी श~मंपू आणि दःयाचे मिश्रण वापरतात आमच्या धम्द्यात. श~मंपूमुळे दही चिकासारखम चिकट होतम पण तरीही दुधासारखम एकजीव होत नाही. जवळ जवळ ख~र्या चिकासारखम्च दिसतम. तुंहा बघणा~र्याम्ना वाटतम की किती घट्ट वीर्य ओततोय हा माणूस! फिल्ममध्ये वास येत नाही म्हणून बरम्य.

गुलाबोने पिचकारीत आणलेले श~मंपू आणि दःयाचे मिश्रण अय्यर साहेब फ्रेमच्या बाहेर उभे राहून शर्मिलाच्या तोम्डावर टाकू लागले अन रामू शुटिम्ग करू लागला. क्लोज-अप मध्ये अर्थातच पिचकारी दिसत नव्हती. फक्त शर्मिलाच्या चेह~र्यावर गचागच उडणारे खोटे खोटे वीर्य. अन नम्तर गुलाबोने खूप प्रयत्न करून कसाबसा उठवलेल्या माझ्या लम्डाचे काही शा~म्ट्स घेतले अय्यर साहेबाम्नी. एडिटिम्ग करून झाल्यानम्तर मीच झडतोय असे वाटेल बघणा~र्याम्ना. तसम माझम वय काही फार नाही. असेल फारतर पम्चवीसेक वर्षाम्चम. पण तरीदेखील माझा लम्ड उठवायला गुलाबोला प्रयत्न करावा लागला ह्याचम कुणाला आश्चर्य वाटायला नको. नेहमी नेहमी त्याच त्या राम्डाम्ची फाकलेली भोके बघून होतम असम आमच्या धम्द्यात.

तुंहाला वाटतम तसम नसतम इथे. धकाधकीचे जीवन असते. त्यातच पोलिसाम्चा ससेमिरा सतत पाठीशी लागलेला. आज धारावीच्या झोपडपट्टीतून धावपळ करीत इथे मुलूम्डच्या स्टुडिओमध्ये आलो होतो दुपारी बारा वाजता. स्टुडिओ म्हणजे टिनाच्या पत्र्याची एक खोली. मुलूम्डमध्ये एका वस्तीत भाड्याने घेतलेली. कधी ती खोली सोडून जावे लागेल ते माहिती नाही. आजूबाजूच्या कुणाला कुणकुण लागली की आली पोलीसाम्ची धाड. तरी अय्यर साहेबाम्चे पोलीसाम्शी चाम्गले सम्बम्ध आहेत म्हणून बरे.

कसे असणार नाहीत सम्बम्ध चाम्गले? ब्ल्यूफिल्ममध्ये काम करणा~र्या पोरी पोलीसाम्च्या सेवेसाठी नियमीत पाठवतात ना साहेब. वाट्टेल तसे घोळवतात त्या पोरीम्ना पोलीस अधिकारी. तिघे तिघे चढतात एकेका पोरीवर. पण नवीन इम्स्पेक्टर बदलून आला की तो दाखवण्यापुरती काम होईना एखादी धाड घालतोच. कुठून येऊन ह्या धम्द्यात फसलोय असे झालेय मला अगदी. तुंही म्हणाल की मी हे काय बोलतो आहे? माझ्या जागी ब्ल्यूफिल्ममध्ये काम करायला तुंही एका पायावर तयार व्हाल ह्याची खात्री आहे माझी. तुंहाला वाटत असेल की व्वा, काय मज्जा आहे! रोज नव्या नव्या मुली झवायला मिळतात. वरून पैसेसुद्धा! पण मित्राम्नो, माझे ऐका जरा. चुकूनही ह्या धम्द्यात येऊ नका. तुमच्या आयाबहिणीम्ना दूर ठेवा असल्या कामापासून आणि तुंही स्वत:सुद्धा असला विचार मनात आणू नका.

विश्वास नाही बसत ना? थाम्बा, ही गोष्ट तुंहाला सुरुवातीपासूनच साम्गायला हवी. मी मूळचा कोकणातला. पण इथे मुम्बईमध्ये अठरापगड लोकाम्नी भरलेल्या झोपडपट्टीत राहून इतके दिवस लोटलेत की कोकणातले ते दिवस आता आठवतसुद्धा नाहीत नीटसे. आठवून तरी काय करायचे म्हणा! घर असे आता उरलेच कुठे मला? घरी आधीचीच गरीबी. वडलाम्नी कसेबसे बारावीपर्यम्त शिकवले. पुढेसुद्धा शिकवायची त्याम्ची तयारी होती. पण मला बनायचे होते हृतिक रोशन किम्वा सलमान खान किम्वा काहीच नाही जमले तर निदान सुनील शेट्टी तरी. शि़अणापे़आ सिनेमाचे जास्त वेड होते मला. सलमानला बघून त्याच्यासारखी बा~म्डी बनवायची अन सिनेमात काम करायचे अशी स्वप्ने मी बघत होतो. त्यामुळे व्यायाम बियाम जमून करायचो. त्याच व्यायामामुळे माझी बा~म्डी सलमान इतकी नाही तरी ब~र्यापैकी झाली होती.

त्या कमावलेल्या शरीराचा उपयोग मी दादागिरी करण्यासाठी करायचो. वर्गातल्या मुलीम्वर इम्प्रेशन मारावेसे वाटायचे. त्यातल्या त्यात खोताम्ची सानिया माझी आवडती होती. म्हणजे तसे काही आमचे सूत वगैरे जमलेले नव्हते. पण ती शाळेची हिरा~म्इेन होती. पुढे मला सिनेमात काम मिळाले की तिला माझ्यासोबत हिरा~म्इेनचे काम मिळवून द्यायचे असे मी मनाशी ठरवले होते. होतीच सानिया तशी माल. ह्या वयातही तिची छाती वर्गातील इतर मुलीम्पे़आ जास्तच पुढे आली होती. स्कर्टमधून दिसणा~र्या गो~र्या गो~र्या माम्ड्या मला वेड लावायच्या. सोनेरी केस भुरभुर उडायचे तिचे. अपरम नाक मुमताजसारखम दिसायचम. ओठ रसरशीत होते ममता कुलकर्णीसारखे. आणि डोळे माधुरीसारखे. बोलके. आपण तर फिदा होतो तिच्यावर.

पण ती श्रीमम्त बापाची पोर. आमच्यासारख्या फाटक्या मुलाकडे कशाला बघेल? पण हरकत नाही, नम्तर मी सिनेमात चमकलो म्हणजे येईल आपसूक माझ्याशी ओळख काढत. ह्याची खात्री होती मला. त्यामुळेच तिच्याबद्दल घाणेरड्या का~मंएन्ट्स फळ्यावर लिहिणा~र्या बच्चू कुलकर्ण्याला मी इतके ठोकले होते की त्याचे हाड मोडले. मला मास्तराम्नी बदडून काढले होते त्या दिवशी. पण मी काही न बोलता गुपचुप मार खाल्ला. सानियासाठी. सिनेमात नाही का हिरो मार खात व्हिलनच्या तावडीत सापडलेल्या हिरा~म्इिनसाठी? सानियालासुद्धा माहिती होतम मी बच्चूला काम मारलम ते. मला मास्तराम्चा मार खाताना बघून ओठ दाताखाली दाबून चेहरा खाली वळवून बसली होती ती. पण नम्तर सानिया माझ्याशी कधी बोललीसुद्धा नाही. तरी मला खात्री होती की एकदा मी बा~म्लीवूडमध्ये चमकलो की ती येईल धावून माझ्याकडे.

ती बारावीला होती आणि मी देखील. फरक एवढाच की माझे हे बारावीचे तिसरे वर्ष होते अन तिचे पहिलेच. वर्षभर तिच्याकडे बघत मनात स्वप्ने रम्गवत होतो मी. त्याचा परिणाम म्हणजे पुन्हा एकदा बारावीचा रिझल्ट लागला अन व्ह्यायचे तेच झाले. लागोपाठ तिसरे वर्षी आंही नापास! रात्री बापाची बोलणी खात असताना माझ्या डोक्यात सणक आली. फिल्ममध्ये हिरो बनायचम असेल तर कशाला हवी बारावी अन ग्र~म्ज्यूएशनची कटकट? त्याच रात्री वडलाम्च्या खिशातून होते नव्हते ते सगळे पैसे चोरले. नुकताच पगार झाला होता त्याम्चा. चाम्गले साडेपाचशे रुपये पडले माझ्या हातात. साडेपाचशे रुपये म्हणजे खूप पैसे! चम्द्रावर जाऊन येता येईल एवढ्या पैशात, असे वाटले होते मला तेव्हा!

त्यावेळी माझ्याजवळ असलेल्या कपड्याम्चे गाठोडे बाम्धले. दोन प~म्न्ट अन दोनच शर्ट. आणि आलो मुम्बईला पळून. बारावीला मला तीन अटेम्प्ट करावे लागले होते. त्यामुळे ओठाम्वर मिसरूड फुटले होते. पण डोक्यात अक्कल नावाची वस्तू नव्हती. सलमान अन हृतिकचे बापलोक ह्या फिलं इम्डस्ट्रीमध्ये आधीच नाव पैसा कमावून बसले होते. आपल्या पोराम्ना फिलंअलाईनमध्ये नव्हे तर कुठे भुसार मालाच्या दुकानात पुड्या बाम्धायला लावणार होते काय ते? आमचा बाप मात्र पोस्टात कारकुनी करीत होता. अर्थात हे आता कळतम्य. तेव्हा कळले असते तर......

पण ते जाऊ द्या. मुम्बईत येऊन तर पोचलो. पण हिरो व्हायचे म्हणजे दणक्यात डायला~म्ग मारायचे अन ढिशाम्व ढिशाम्व करायचे एवढीच माझी समजूत होती. फिलं स्टुडिओमध्ये पोचलो की झालो आपण हिरो, अशी माझी पक्की खात्री होती! मुम्बईमध्ये येताच सारा झगमगाट बघून मी हरखलो होतो. काय तो सुम्दर प्ल~म्टफा~म्रं! किती चमकदार दिवे! खास माझ्याच स्वागतासाठी सजलेली दिसत होती जणु मुम्बई नगरी. ती रात्र राजेशाही थाटात मी व्हीटीच्या प्ल~म्टफा~म्रंअवर काढली अन दुसरे दिवशी सरळ आरके स्टुडिओ गाठला चेम्बूरमधला. हो, फिल्मी मासिके वाचून मला कोणता स्टुडिओ कुठे आहे हे माहिती होते. कुणाला तरी चेम्बूरला जाणारी बस विचारली अन पोचलो आरकेमध्ये.


एवढा मोठा भावी हिरो आपल्या स्टुडिओमध्ये आला म्हणून माझे स्वागत होईल अशी अपे़आ होती माझी. पण तिथल्या चौकीदाराने मला गेटवरच रोखले. खूप विनवणी करूनही काही उपयोग झाला नाही. दिवसभर थाम्बून निराश होऊन मी व्हीटी स्टेशनवर परत आलो. प्रवाशाम्च्या गर्दीत जागा मिळेल तिथे अम्ग टाकले अन झोपलो. नम्तर ते रोजचेच झाले. वडापाव खाऊन मी रोज आरकेमध्ये किम्वा इतर स्टुडिओमध्ये जायचो. अन दिवसभर काम मिळण्याच्या आशेने तिथे घोटाळत रहायचो. रात्री व्हीटीचा प्ल~म्टफा~म्रंअ हेच माझे घर. हळूहळू मी निराश होऊ लागलो. हिरोचे नाही तर व्हिलनचे, निदान व्हिलनच्या चमच्याचे तरी काम मिळेल एखाद्या फिल्ममध्ये, अशी आशा वाटायची. पण काम मिळाले नाही. जवळचे पैसे सम्पत आले होते. वडापाव खाण्याइतके देखील पैसे शिल्लक नव्हते. आता काय करावे याची विवम्चना असताना मला व्हीटीजवळ एका हा~म्टेलमध्ये ’कामाला पो~र्या पाहिजे’ अशी पाटी दिसली.


सारी स्वप्ने विसरून मी त्या हा~म्टेलात गेलो. कपबशा विसळणे अन भाम्डी घासण्याच्या कामापासून सुरूवात केली. नम्तर वेटरचे काम दिले मालकाने. दोन वेळ कसेही का होईना पण जेवायला मिळत होते. शिवाय ग्राहकाम्नी प्लेटमध्ये सोडून दिलेले चवदार पदार्थ मिळायचे. आधी कुणाचे उष्टे खाल्ले नव्हते. त्यामुळे लाज वाटायची. पण नम्तर ते अम्गी रुळले. रात्री तिथेच झोपायची सोय होती. कधी स्वप्नात खोताम्ची सानिया यायची. मी बोलवत नव्हतो तिला. हिरो बनायला निघालेला मी वेटर होऊन इथे ओल्या फरशीवर झोपत होतो. मला माझी स्वत:चीच लाज वाटत होती, तिला बोलवून काय करणार? पण तीच यायची माझ्या स्वप्नात. मी मोठा प्रसिद्ध हिरो झालो आहे. आंहा दोघाम्वर स्पा~म्टलाईट्स आहेत. क~मंएरा रोल होतोय, डायरेक्टर "अ~म्क्शन" असे ओरडतोय अन मग तिच्यासोबत माझा लव्हसीन सुरू होतोय असे काहीबाही दिसायचे स्वप्नात....

आता सहा वर्षे झाली असतील घर सोडून. घरची आठवण अशी फारशी येत नाही. वडील पोस्टात कारकुनी करायचे आणि सम्ध्याकाळी एका दुकानात हिशेब लिहायला जायचे. पगार पुरत नव्हता ना त्याम्चा. त्याचे मुख्य कारण म्हणजे आमची सावत्र आई! आमची म्हणजे माझी अन अम्जूची. अम्जूचा जन्म झाला अन त्यातच आमची आई गेली. बाबाम्नी दुसरे लग्न केले ते अम्जूचा साम्भाळ करायला कुणी हवे म्हणून. मी तेव्हा असेन सात वर्षाम्चा. तसा सावत्र आईचा फारसा त्रास नव्हता आंहाला. पण तिच्या नट्ट्यापट्ट्यात बाबाम्च्या पगाराचा बराचसा भाग खर्च व्हायचा. त्यामुळे माझ्या वडलाम्ना डबल नोकरी करावी लागायची.

आईचा (म्हणजे सावत्र आईचा) त्रास नसला तरी ती माझी सावत्र आई आहे हा विचार मनात असल्यामुळे की काय, पण मला तिचा लळा वगैरे कधीच नव्हता. जेवढ्यास तेवढे सम्बम्ध होते आमचे. अम्जू मात्र गोड छोकरी. तिला हीच एक आई माहिती होती. बाबाम्चम ल़ घरी फारसम नसायचम आणि आई शेजार पाजारच्या बायकाम्ना घरी बोलावून त्याम्च्याशी चकाट्या पिटण्यात मशगुल. त्यामुळे आंही दोघे बहीण भाऊ एकमेकाम्च्या जास्त जवळ होतो. आतासुद्धा मला घरापे़आ अम्जूचीच आठवण येते, आलीच तर. मी घरून पळून आलो तेव्हा सातवीत होती अम्जू. अभ्यासात माझ्यापे़आ बरीच हुशार. शिवाय घरकामात आईला मदत करण्यात सदैव तत्पर.

मुम्बईला पळून आल्यानम्तर सुरुवातीला अम्जूची आठवण जास्त यायची. खोताम्च्या सानियाची यायची त्यापे़आही जास्त. पण माझा मार्ग मीच वेगळा निवडला होता. मी कुठे आहे हे घरी कळवणे मला बरे वाटले नाही. सिनेमात हिरो बनलो असतो तर गावी जाऊन वाजत गाजत सर्वाम्ना साम्गितलम असतम अन सोबत घेऊन आलो असतो. करणारच होतो मी तसम. पण स्साला चान्सच मिळाला नाही. नम्तर वेटरचे काम करताना स्वत:ची लाज वाटायची अन घरची आणि अम्जूची आठवण काढणे सोडूनच दिले. सानियाची आठवण आलीच तर रात्री त्या हा~म्टेलच्या ओलसर फरशीवर सतरम्जी अम्थरून झोपताना यायची. तिच्या रसरशीत ओठाम्त लम्ड घुसवायला मिळाला तर? अन मग बेसिनजवळ जाऊन हलवून शाम्त करायचे. सतरम्जीवर डाग पडला तर मालक ओरडेल ना!

रविवारी हा~म्टेलला सुटी असायची. तेव्हा मात्र मी कुठल्या ना कुठल्या फिल्म स्टुडिओमध्ये एक चक्कर टाकायचो. तोपर्यम्त मी हिरो होण्याचे स्वप्न जवळजवळ सोडून दिले होते. एक्स्ट्राचे काम मिळाले तरी पुरे, असे वाटायचे. पण सिनेमात काम करणा~र्या एक्स्ट्रा~म लोकाम्चीसुद्धा सम्घटना होती. त्यामुळे आमच्यासारख्या बाहेरच्या लोकाम्ना काम मिळणे अवघड होते. तरीही प्रयत्न करीत रहायचे.

एका रविवारी आरकेच्या गेटबाहेर माझ्यासारखेच काही तरूण जमले होते. त्यापैकी एकाने साम्गितले की फिल्मसिटीमध्ये कुठल्याशा टीव्ही सिरियलसाठी एका गर्दीच्या सीनचे शुटिम्ग सुरू आहे. लगेच सर्वजण तिकडे निघाले. लढाईचा सीन होता. त्यासाठी शेकडो तरूण हवे होते सैनिकाम्चे काम करायला. मलादेखील काम मिळाले. मेकप करताना अन सैनिकाचे कपडे घालताना मला वाटले की हरकत नाही. एक्स्ट्रा तर एक्स्ट्रा. अनेक थोर हिरो आधी एक्स्ट्रा~म होते. धर्मेम्द्र नाही झाला का एक्स्ट्रा पासून हिरो?

तर अशा रितीने त्या दिवशी मी एक्स्ट्रा झालो. काही दिवस त्या सिरियलचे शुटिम्ग सुरू होते तोपर्यम्त शम्भर रुपये रोज मिळायचे. सम्घटनेच्या मेम्बर्ससाठी जास्त रेट होता. ते काम सम्पल्यानम्तर मध्ये दोन तीन दिवस काम मिळाले नाही. सिरियलसाठी मला काम देणा~र्या माणसाची मनधरणी केली तेव्हा मात्र पुन्हा आठवड्यातून तीन-चार दिवस काम मिळू लागले. भला माणूस होता तो असे वाटले मला. हा~म्टेलातील नोकरी सोडलीच होती मी ह्या कामासाठी. पण नम्तर काम मिळेनासे झाले. थोड्या कामासाठी रोज तिथे जमणा~र्या तरुणाम्ची हाणामारी व्हायला लागली.

तशातच मी त्या कास्टिम्ग एजन्सीवाल्याशी भाम्डण केले. एक्स्ट्राचे काम देणारा तो माणूस होता मध्यमवयीन. पण तो समलिम्गी होता हे मला माहिती नव्हते. एकदा काम पूर्ण झाल्यानम्तर मी कपडे बदलवीत असताना तो चेम्जिम्ग रूममध्ये आला. रात्र बरीच झाली होती. शुटिम्गचे कपडे उतरवून मी चड्डीमध्ये होतो माझे कपडे घालण्याच्या तयारीत. मला जायची घाई होती. पण तो आला आणि माझ्या ढुम्गणावर थाप मारून म्हणाला, "ऐसे ही रहो. अच्छे लगते हो." मला विचित्र वाटली त्याची नजर. मी म्हणालो की मला दूर जायचे आहे, निघाले पाहिजे. आणि कपडे घालू लागलो. पण तो जवळ आला अन माझ्या चड्डीत हात घालून माझे ढुम्गण कुरवाळत म्हणाला, "चिकनी गाम्ड है तेरी साले. एकबार मारने दे ना. रोज काम मिलेगा." मला त्याचा स्पर्श सहन झाला नाही. काय वाट्टेल ते झाले तरी मला गाम्ड मारून घ्यायची नव्हती. त्याला धक्का देऊन मी कपडे उचलले अन पळालो. "देखता हूम तेरेकू कौन काम देता है" तो ओरडत होता.

बाहेर येऊन मी कपडे घातले अन व्हीटीला परत आलो. तो प्रसम्ग फिल्मसिटीमध्ये घडला होता. म्हणून दुसरे दिवशी तिथे न जाता मी आरके स्टुडिओमध्ये गेलो. पण त्या माणसाने सगळीकडे माझे नाव साम्गून ठेवले होते की काय माहीत नाही. मला कुठल्याच स्टुडिओमध्ये काम मिळाले नाही. आठवडाभरात जमलेले पैसे सम्पले. अयशस्वी होऊन घरी परत जाण्याची लाज वाटू लागली होती मला. काहीतरी करून दाखवायचे या जिद्दीने आलो होतो मी घरून पळून. भुकेल्या पोटी मी आरकेजवळ कामाच्या प्रती़एत उभा होतो. एका सिनियर एक्स्ट्रा अ~म्क्टरने बाम्द~र्याला मसाज पार्लर सुरू केले होते. माझी अवस्था बघून त्याला दया आली. माझे धडधाकट शरीर बघून तो म्हणाला की तुला मालीश करता येईल. करणार काय? गेलो त्याच्यासोबत. गुजराथी होता तो. जितेशभाई नाव त्याचे.

’लेडीज अ~म्न्ड जेन्ट्स ब्यूटी पार्लर’ अशी पाटी होती दुकानावर. पण लेडीज क्वचितच यायच्या. पुरुष ग्राहक मात्र नियमीत येत. तिथे मालीशचे काम करणारा त्या जितेशभाईचा भाचा होता. त्याने मला मालीश शिकवली. पुढल्या महिन्यात तो गावी गेला अन माझ्यावर मालीशची जबाबदारी आली. मी मन लावून काम करू लागलो. ग्राहकाम्च्या घामेजलेल्या कळकट शरीराला तेल लावून रगडणे अन दाबणे असे काम होते. मला आवडत नव्हते. तरी करावे लागत होते. फेशियल, कटिम्ग वगैरे करणारे दुसरे होते.

[rangila]

मालीशसाठी एक लहानशी केबीन बनवली होती. मी तिथे रुळलो. कोणती नस दाबली की ग्राहकाला चाम्गले वाटते हे शिकलो. काही नियमीत ग्राहक होते. त्याम्ना हवी तशी मालीश करायला शिकलो. एकदा एक काळा कुळकुळीत पन्नाशीचा माणूस आला. मालकाने मला त्याची ओळख करून दिली, "ये अय्यर साब है. फिल्म इम्डस्ट्रीमे है. प्रोडुसर है. जैसी कहेम्गे वैसी मालीश करना बेटे इनकी. खुश हो गये तो काम मिलेगा इनकी फिल्म मे. तेरी किस्मत चमक जायेगी." आणि त्या माणसाला जितेशभाई लाचारीने म्हणाला, "अपने बेटेजैसा है साब ये लडका. बहूत मेहनत करता है. फिल्मलाईनमे काम करने के वास्ते घरसे भागकर आया था."

"क्या नाम है तुंहारा?" अय्यर साहेब मला न्याहाळत म्हणाले. "जी राकेश" मी अदबीने उत्तर दिले. "कहाम का रहनेवाला है तू?" त्याम्च्या प्रश्नावर मी उत्तर दिले, "जी मै कोकणका रहनेवाला हूम." "मराठी येते काय रे तुला?" त्याम्च्या तोम्डून मराठी ऐकून मी दचकलो. मी होकार देताच अय्यर साहेब म्हणाले, "अरे या बम्बईमधी बीस सालापासून राहतो आहे मी. मराठी येतम मला. तसा मी मूळचा केरळचा. चल मालीश कर दे फर्स्ट क्लास." मी केबीनमध्ये घेऊन गेलो त्याम्ना.

मालीश करतेवेळी साधारणपणे ग्राहक सर्व कपडे काढून चड्डी तेवढी अम्गावर ठेवतात. एखादा ग्राहक चड्डीसुद्धा काढतो तेल लागू नये म्हणून. मग मी त्याच्या कम्बरेच्या भागावर टा~म्वेल ठेवून मालीश करायचो. पण अय्यर साहेबाम्नी चड्डीसहीत सर्व कपडे काढले अन टेबलावर उताणे पडले. मी टा~म्वेलची घडी करून त्याम्च्या कम्बरेवर ठेवू लागलो. पण मला अडवून ते म्हणाले, "रहने दे. त्याच्यामधी लाज कसली? एवढा सहा फुट वाढलास तू. शरमतोस काय माझे सामान बघायला? चल शुरू कर."

मी मालीश सुरू केली. अय्यर साहेबाम्च्या काळ्या देहावर तेल लावताना कळकट वास आला नाही. त्याम्नी उम्ची सेम्ट लावले होते. पायावर तेल लावून माम्डीपर्यम्त स्ट्रोक्स मारताना अय्यर साहेबाम्चा काळा लम्ड चक्क उभा झाला होता. माझ्या स्ट्रोकसरशी तो ताठ लवडा हलायचा. तिकडे दुर्ल़ करून मी मालीश सुरू ठेवली. पाय छाती अन पाठ वगैरेची मालीश झाल्यानम्तर मी त्याम्ना विचारले, "कशी वाटली साहेब मालीश?" "अबे मालीश खतम कुठे झाली अजून? ह्याला तेल लावून मालीश कर ह्याची." हातात लवडा पकडून अय्यर साहेब म्हणाले.



मी विचार केला की एकदा त्या कास्टिम्ग एजन्सीवाल्याला नाही म्हणालो अन हे मालिशचे काम करावे लागले. मालकाने अय्यर साहेब हे मोठे प्रोड्युसर असल्याचे साम्गितले होतेच. त्याम्ना नाराज केले तर ही नोकरीसुद्धा जायची. शाम्तपणे हातावर तेल घेऊन अय्यर साहेबाम्च्या ताठ काळ्या लम्डावर फासले अन अन चेहरा निर्विकार ठेवून मालीश सुरू केली. ते अधून मधून साम्गायचे तसा चोळत होतो मी. शेवटी तर त्याम्नी मुठीत घेऊन जोराने हलवायला साम्गितला. शिसारी येत होती. पण हलवला मी. पाणी उडाले तेव्हा त्याम्नी टा~म्वेलमध्ये धरायला साम्गितले मला. अय्यर साहेब कपडे करून बाहेर गेले अन मी बाथरूममध्ये जाऊन माझा हात साबणाने दहावेळा धुतला.

मी बाहेर आलो तेव्हा अय्यरसाहेब निघून गेले होते. जितेशभाई म्हणाला, "राकेश बेटे, अच्छी मालीश किया लगता है तुने अय्यर साब की? खुश हो गये थे वो. तुझे बुलाया है स्क्रीन टेस्ट के लिये. कल जाना इस पते पर." माझ्या हातात त्याम्नी अय्यर साहेबाम्चे कार्ड दिले. मला आभाळ ठेम्गणे वाटायला लागले. इतके दिवसाम्नी माझे स्वप्न पुरे होत होते. त्यासाठी रोज अय्यरसाहेबाम्चा लम्ड हलवून द्यायची तयारी होती माझी. माझ्यासोबत कोणती हिरा~म्इ न काम करणार त्याचा विचार करीतच मी झोपी गेलो. ह्या वेळेस नाही जमले तरी पुढल्या पिक्चरमध्ये माझी हिरा~म्इेन म्हणून सानियाला घ्यायचे असा विचार सुरू होता डोळा लागला तेव्हा....

दुसरे दिवशी जितेशभाईकडून दहा रुपये घेऊन मी लोकल पकडली आणि अय्यर साहेबाम्नी दिलेल्या पत्त्यावर पोचलो. कोकणातून मुम्बईला पळून येताना मी कपड्याम्चे दोनच जोड आणले होते. ते आता जीर्ण व्हायला आले होते. नवीन कपडे घेण्याइतके पैसे नव्हते माझ्याकडे. तेच कपडे इस्त्री करून घातले अन गेलो स्क्रीन टेस्टसाठी. मला वाटले की फिलं प्रोड्युसरचे आ~म्फीस म्हणजे पा~म्श असेल. तिथे असे कपडे घालून जाण्याची लाज वाटत होती मला. पण म्हटलम की एकदा सिनेमाची साइनिम्ग अमाउम्ट मिळाली की घेऊ नवीन कपडे.

मी पोचलो तो पत्ता मोहम्मद अलि रोडवरील एका गल्लीमध्ये जीर्ण झालेल्या चाळीतील तिस~र्या मजल्यावर होता. तिथे मी पोचलो तेव्हा अय्यर साहेब नव्हते. दाढीचे खुम्ट वाढलेला आणि माझ्यापे़आही जास्त मळकट कपडे घातलेला एक माणूस बसला होता पत्र्याच्या खुर्चीवर. एका फाटक्या सोफ्यावर गाऊन घातलेली एक बाई बसली होती, माम्डी घालून दात कोरत होती. तिच्या त्या पाय फाकवून बसण्यावरून ती चाम्गल्या घरची बाई वाटत नव्हती. पान खाऊन तिचे तोम्ड रम्गले होते. पस्तिशीची असेल ती. रम्गाने काळी अन अम्गाने भरलेली. पत्ता चुकला वाटतम, मी परत जायला वळलो. तेवढ्यात खुर्चीवर बसलेल्या त्या माणसाने मला आवाज दिला, "कौन चाहिये?" "अय्यर साब..." अय्यर साहेबाम्नी दिलेले कार्ड त्याच्यासमोर मी धरले. त्याने कार्ड पाहिले अन मला सोफ्यावर बसायला साम्गितले.

स्क्रीन टेस्टसाठी आलेला मी इथले वातावरण बघून भाम्बावलो होतो. मला उभाच असलेला बघून तो माणूस पिवळे दात दाखवत हसला अन बोलला, "अरे बैठ ना. अय्यर साबकाइच आफीस है ये. बैठ." सोफ्याशिवाय दुसरे काहीच नव्हते बसायला. त्या बाईपासून शक्य तितका दूर सरकून मी बसलो. दात कोरत ती बारकाईने माझे निरी़अण करीत होती. मला विचित्रच वाटली तिची नजर. "अय्यर साब कब आयेम्गे?" माझ्या प्रश्नावर तो माणूस दात विचकत हसला अन म्हणाला, "अय्यर साब नही आयेम्गे आज." "फिर मेरी स्क्रीन टेस्ट ....?" मी विचारले. तो माणूस पुन्हा हसला अन बाईकडे बघून म्हणाला, "अय्यर साब भी कमाल करते है, नही क्या री गुलाबो? किसी भी ऐरे गैरे को उठाकर ले आते है." नम्तर माझ्याकडे वळून तो म्हणाला, "हम ले लेम्गे तेरी स्क्रीन टेस्ट. मेरा नाम रामू है. मै क~म्मेरामन हूम अय्यर साब का. मै अभी शुटिम्ग कर लेता हूम तेरी और रात को अय्यर साब देख लेम्गे. चलो अम्दर." आणि त्या बाईला तो म्हणाला, "गुलाबो, तू इसको अम्दर ले जा और रेडी कर. मै क~मंएरेमे फिलं चढाकर आता हूम."

गुलाबो उठली अन आतल्या खोलीच्या दाराचा पडदा सरकवून आत गेली. मी तिच्या मागोमाग आत गेलो. आतली खोली अम्धारी होती. खोलीत कुबट वास दाटला होता. खिडकी बम्द होती. तिने लाईट लावला. कोप~र्यात दोन स्ट~म्न्ड होते लाईटचे. पलिकडल्या भिम्तीशी एक पलम्ग होता. त्यावर मळकट चादर अम्थरली होती. गुलाबोने पुन्हा मला खालपासून वरपर्यम्त पाहिले अन म्हणाली, "अब खडाच रहेम्गा क्या रे तू? चल कपडे उतार और इधर बैठ." मी दचकलोच. स्क्रीन टेस्टसाठी कपडे कशाला उतरवायचे? मला मख्ख उभा असलेला बघून कपाळावर आठ्या पाडत गुलाबो म्हणाली, "येडा है क्या? कभी काम नही किया है क्या तुने? चल जल्दी उतार कपडे. रामू आताइच होम्गा. तेरेकु तय्यार नही देखेगा तो चिल्लायेम्गा वो मेरे उप्पर."

तेवढ्यात रामू हातात हिडिओ क~मंएरा घेऊन आत आला. मला बघून गुलाबोला म्हणाला, "क्या हो रहा है ये? इस छोकरे कू तैय्यार करनेकू बोला था ना मैने?" "क्या करू बाबा? ऐसा शर्मिला छोकरा कहाम्से पकड लाया अय्यर साब क्या मालूम? कपडे खोल बोली मै तो लडकी की माफिक उधरइसच खडा है." गुलाबो फिदीफिदी हसत बोलली आणि धपकन पलम्गावर बसली.

माझ्यावर रामू खेकसला. "अबे हिम्दी समझता है की नही? मराठी तरी समजतम काय रे तुला येड्या? कपडे काढ म्हटलम ना?" मी गडबडून त्याला म्हणालो, "पण अय्यर साहेबाम्नी स्क्रीन टेस्ट घ्यायला साम्गितली होती. त्यासाठी कपडे....." मला मध्येच थाम्बवून रामू म्हणाला, "अबे पगले, तेरेकू क्या महाभारत की शुटिम्ग के लिये बुलाया है यहाम्पर? ब्ल्यूफिलंअ की स्क्रीनटेस्ट कपडे पहनकर लेते है क्या कोई? चल जल्दी उतार और दिखा कैसा है तेरा हथियार, कुछ काम का है की नही?." मी जाम घाबरलो होतो. ब्ल्यू फिलंअमध्ये काम करावे लागणार हे माझ्या मनात देखील आले नव्हते. मी ब्ल्यू फिलंअबद्दल फक्त ऐकले होते. आमच्या लहानशा गावी ब्ल्यू फिलं बघायला मिळाली नव्हती मला कधीच. अणि इथे मुम्बईत आल्यापासून पोटापाण्याची विवम्चना लागली होती. ब्ल्यू फिलंअसारखे थेर करायला वेळ अन पैसा कुठे होता?

रामूच्या तोम्डून ब्ल्यूफिल्मबद्दल ऐकताच शा~म्क लागल्यासारखा मी स्तब्ध झालो. सिनेमात काम करून नाव कमवायला आलो होतो मी मुम्बईत. असल्या घाणेरड्या फिल्ममध्ये काम करताना मला कुणी ओळखीतल्या लोकाम्नी पाहिलम तर? किती बदनामी होईल? माझ्या कुटुम्बावर कोणता प्रसम्ग येईल? अनेक विचार डोक्यात घोम्गावत होते. मन म्हणत होते की राकेश, चल पळ काढ येथून. असल्या कामासाठी तुझा जन्म नाही झाला. मला गप्प बघून रामू ओरडला, "अबे तेरेकू काम नही करना था तो आया कायकू इधर? खाली पिली बकवास! जा भाग यहाम से."

तरी मी विचार करीत तेथेच उभा राहिलो. सिनेमात काम मिळण्याची आशा सम्पलीच होती. मसाज पार्लरवाल्या जितेशभाईचा भाचा गावाहून परत आला तर माझी नोकरी जाणार की राहणार हेसुद्धा निश्चित नव्हते. जितेशभाईच्या शब्दाला मान देऊन अय्यर साहेबाम्नी ब्ल्यू फिलंअमध्ये काम होईना काम देण्याचा विचार तर केला होता. इथे जगायचे असेल तर काय वाट्टेल ते काम करण्याची तयारी ठेवायला हवी. नाहीतर उपाशी मरण्याची तरी. मला जगायचे होते. उपाशी मरायचे नव्हते. आणि गाव कुटुम्ब तर केव्हाच मागे सुटले आहे. आमच्या खेडेगावी कुठली पोचतेय ब्ल्यूफिलं? पोटासाठी एकदा करायला काय हरकत आहे? दुसरे चाम्गले काम मिळेपर्यम्त? "एक मिनिट रामू भैया. अभी तैयार होता हूम. सा~म्री!" मान खाली घालत मी बोललो.

"अब कैसा आया लाईन पर? अरे इथम सर्वाम्चीच मजबुरी असते. बम्बई हाय ही. चल, कपडे खोल और जल्दी से शा~म्ट के लिये तैयार हो जा." रामू समजावणीच्या सुरात बोलला.

सेक्स ह्या विषयाचे मला आकर्षण असले तरी कधी चान्स मिळाला नव्हता. गावी होतो तेव्हा खोताम्च्या सानियाच्या स्कर्टमधून डोकावणा~र्या माम्ड्या बघून कधी उठला तर हातगाडी चालवायचो. मुम्बईला आल्यापासून उपासमारीच्या दिवसाम्त क्वचितच उठायचा. एरवी कधी झालीच इच्छा तर हाताशिवाय पर्याय नव्हता.

[rangila]

आणि आता ह्या गुलाबोसमोर हा रामू मला नागडा व्हायला साम्गतोय! ह्या विचाराने मी नर्व्हस झालो होतो. "अरे ये येडबम्बू, मेरेकू टाईम नही दिन भर इधरैच खडा रहनेकू. जल्दी निकाल कपडे नही तो भाग यहाम से" रामू चिरक्या आवाजात बोलला. शेवटी मी मनात म्हटलम, ’जे व्हायचे असेल ते होईल. ह्याशिवाय दुसरा उपाय नाही. इथून परत गेलो तर मालीशचे काम देणारा मालकसुद्धा परत कामावर घेईल ह्याची काय खात्री? अय्यर साहेबाम्नी त्याच्याजवळ माझी तक्रार केली तर? दाढीमिशी भादरून मुलीचे कपडे घालून अन चेहरा रम्गवून रात्री जुहूच्या रस्त्यावर उभे राहून गि~र्हाइक शोधणारे तरूण मी पाहिले आहेत. त्यापे़आ हे वाईट नाही. मी निमुटपणे कपडे काढायला लागलो.

शर्ट प~म्न्ट काढल्यावर माझ्या अम्डरवियरकडे बघून रामू म्हणाला, "कायकू इतना शरमा रहा है रे तू? तेरी चड्डी मे तो कुछ भी नही दिख रहा. गुलाबो, देख तो कुछ है की नही इसकी चड्डी के अम्दर. या हिजडा पकड के लाया अय्यर साब ने?" खरेच माझ्या मन:स्थितीमुळे माझ्या चड्डीत लपलेले माझे लिम्ग अगदी मरगळले होते. तशा अवस्थेत रामूने केलेली माझी चेष्टा ऐकून माझी कानशिले तापली. मी चड्डी न सोडता तसाच उभा होतो. पण गुलाबो पुढे झाली आणि तिने माझ्या चड्डीचा नाडा ओढला. होय, लहानपणापासून मी पट्ट्यापट्ट्याच्या कापडाची शिवलेली चड्डी घालत आलोय. शहरी मुलाम्सारखी इल~म्स्टिकची निकर वगैरे आंही कधी पाहिली नव्हती.

गुलाबोने नाडा ओढताच माझी अम्डरवियर खाली घसरली. रामूने त्रासिक चेहरा करून विचारले, "अब क्या खाक तेरी स्क्रीन टेस्ट लूम्गा मै. चुहे जैसी ये नुन्नी लेकर चले आते है ब्ल्यू फिलंअ मे काम करनेकू. इथम बुल्ला कसा कडक पायजेल." पण गुलाबो म्हणाली, "जरा ठैर रे रामू. बच्चा नया है. डर गया होगा. जरा आस्ते लेना पडेम्गा इसकू. मै देखती हूम." आणि तिने मला हात धरून पलम्गावर बसवले. ती माझ्यासमोर येऊन बसली. रापलेल्या काळ्या हातात माझे लुळे पडलेले लिम्ग घेऊन तिने त्याला हलवून पाहिले. पण आमचे बाबूराव मान टाकून पडले होते ते काही जागे व्हायला तयार नव्हते. समोर रामू मख्खपणे हे बघत उभा होता.


माझ्या अवस्थेचे खरे कारण रामूच होता. असे कुणी बघत असताना आपल्याला नाही जमत बुवा. घरीसुद्धा सानियाच्या नावाने मुठ्ठ्या मारताना कुणाला आवाजसुद्धा जाऊ नये ह्याची काळजी घ्यायचो मी. माझी अडचण गुलाबोने हेरली. वळून ती रामूला म्हणाली, "तू थोडी देर बाहेर बैठ ना रामू. इसका खडा करके तेरेकू बुलाती मै. अय्यर साबने इसको बुलाया है तो इसका टेस्ट तो लेनाइच पडेम्गा ना. तेरे सामने शरमा रहा है बच्चा." एखाद्या उम्दराकडे बघावे त्याप्र्माणे माझ्याकडे बघत रामू बाहेर गेला.

इकडे गुलाबो माझे लिम्ग हातात धरून म्हणाली, "कभी किसी को चोदा है क्या बच्चे?" एका स्त्रीच्या तोम्डून असले शब्द ऐकून माझी कानशिले तापली. पण सोबतच घुस्सा आला. मी काही बच्चा नव्हतो. एकवीस वर्षाम्चा तरूण होतो. अन ही पस्तिशीची बाई मला बच्चा बच्चा म्हणून हिणवत होती मघापासून. मी घुश्शातच म्हणालो, "मेरा नाम राकेश है. बच्चा नही हूम मै." माझा घुस्सा बघून गुलाबोच्या काळ्या चेह~र्यावर हसू आले. तशी नाकीडोळी रेखीव होती ती. हसल्यावर जरा बरी दिसली. हसतच तिने पुन्हा प्रश्न केला, "ठीक है. राकेश, तुने किसीको चोदा है क्या पहले?" अर्थातच मी कधीच कुणाला झवले नव्हते. पण इज्जत राखायची म्हणून खोटेच साम्गितले की मी गावी असताना दोन-चार पोरीम्ना ठोकले आहे.

आता रामू समोर उभा नसल्यामुळे असेल कदाचित पण माझे ल़ तिच्या भरदार छातीकडे गेले. गुलाबो माझ्या पायाशी खाली बसली होती. गाऊनच्या गळ्यातून स्तनाम्ची थुलथुलीत गोलाई दिसत होती. इतके दिवस उपाशी असलेल्या माझ्या नजरेला तिच्या काळसर स्तनाम्ची उभारी बोचायला लागली. आणि किम्चित जीव आला माझ्या लिम्गामध्ये. गुलाबोच्या हाताला ते जाणवले आणि माझी नजर कुठे आहे ते बघून ती काय ते समजली.

"तेरेकू देखना है मेरी चुच्ची? ये ले देख." असे म्हणत तिने अम्गातला गाऊन सरळ काढून टाकला. आता फक्त निकर घालून ती माझ्या समोर बसली. माझे तरूण रक्त लम्डामध्ये जमा व्हायला लागले. सावळ्या वर्णाच्या त्या माम्सल गोळ्याम्वर काळी कुळकुळीत स्तनाग्रे होती. चिमटीत एक निप्पल धरून मला दाखवत गुलाबो म्हणाली, "पकड ना. शरमाता कायकू है रे तू? ले पकड." माझा हात धरून आपल्या उघड्या छातीवर ठेवला तिने. मऊ मऊ गरम स्पर्श झाला हाताला. माझे पहिलेच दर्शन होते ते कुणा बाईच्या उघड्या छातीचे. अलगद स्तन हातात घेऊन घाबरतच मी दाबायला लागलो. "दबा तबियत से" म्हणून गुलाबो माझ्या लम्डाला हातात धरून खेळवायला लागली. मध्येच तिने तोम्ड वासले आणि गपदिशी लम्ड तोम्डात घेतला.

बापरे! ४४० व्होल्टचा झटका बसल्यासारखम झालम मला! ़अणात लम्ड आतापर्यम्त कधी ताठला नसेल इतका कडक झाला. आपसुकच माझे दोन्ही हात तिच्या डोक्यावर गेले आणि मी गुलाबोच्या तोम्डात लम्ड पेलण्याचा प्रयत्न करू लागलो. पण लगेच गुलाबो मागे सरली आणि माझा लम्ड तोम्डातून बाहेर काढत म्हणाली, "अब बस हुवा! खाली कडक करना था तेरा." आणि तिने रामूला आवाज दिला, "खडा कर दिया रे रामू इसका, आ जा अम्दर." रामू आत आला तेव्हा माझा लम्ड पकडून हलवत त्याला दाखवत गुलाबो म्हणाली, "देख कैसा तन गया है बच्चे का. अच्छा तगडा है रे. और अम्डुवे देख इसके कैसे बडे बडे है. पानी ज्यादा निकलेगा. काम का छोकरा लगता है."

माझे हे वर्णन ऐकून आणि रामूच्या उपस्थितीमुळे माझा तनलेला लम्ड पुन्हा नरम पडायला लागला. पण गुलाबोने त्याला हातात घेऊन स्तनावर लावले अन मागेपुढे करू लागली. कुणी स्त्री इतकी छिनालपणे तिस~र्या पुरुषासमोर कुणाचा आपल्या छातीवर रगडून घेत असेल असे मला स्वप्नातही वाटले नव्हते.

गावातील नदीकाठी अम्घोळ करणा~र्या स्त्रिया मी पहिल्या होत्या. त्याम्चे स्तन क्वचित दिसले की रक्त सळसळायचे. पण कुणी बाई अशी निर्लज्जपणे असले काही करीत असेल असे कधीच वाटले नव्हते. आज प्रत्य़आत माझ्यासोबत हे घडत होते आणि तरीही मला त्यात खूप आनम्द येत नव्हता. जो काही उरला सुरला आनम्द असेल तोसुद्धा रामूच्या उपस्थितीमुळे ओसरत होता. पण गुलाबोची पकड घट्ट होती. कधी तोम्डाने तर कधी हाताने हलवत ती माझा ताठ राखण्याचा प्रयत्न करीत होती. तशातच रामूने क~मंएरा सुरू केला. कोप~र्यातील दोन्ही स्ट~म्न्ड लाईट लावून तो शुटिम्ग करू लागला. मधूनच तो गुलाबोला काही सूचना करायचा. त्याप्रमाणे गुलाबोने माझा वापर केला.

हो, वापरच नाही तर काय? माझ्या आयुष्यातील तो पहिलाच सेक्स. पण त्यात माझा पुढाकार नव्हता. सिनेमात हिरो बनण्याची स्वप्ने धुळीस मिळाल्यानम्तर टिचभर पोटाची खळगी भरण्यासाठी काहीही करायची तयारी होती माझी. गुलाबो आपले काम करीत होती. माझ्यावरील प्रेमामुळे थोडेच करणार होती! नम्तर मला कळले की ब्ल्यूफिलं मधल्या पुरुषाम्चे ताठ ठेवणे हेच तिचे काम होते. वेश्येकडे मी कधीच गेलो नव्हतो. तेवढे पैसे कुठे होते खिशात? त्यामुळे गुलाबो वेश्येसारखे करीत होती असे मला म्हणता येणार नाही. पण सम्भोगाबद्दल माझ्या सा~र्या कल्पना मोडीत निघाल्या त्या दिवशी.

मी गावी असताना सोबतीच्या मित्राम्सोबत गप्पा करताना सेक्सचे विषय साहजिकच निघायचे. एक मुलगा होता सम्जय नावाचा. त्याने कुणा नात्यातल्या मुलीला केले होते. त्याची गोष्ट रम्गवून साम्गायचा तो. स्वत:च्या आईबहिणीविषयी सुद्धा घाण बोलायचा. पण मी कधी अम्जूबद्दल - माझ्या लहान बहिणीबद्दल - असले विचार मी केले नाही. उलट सम्जय माझ्या घरी येऊन अम्जूशी बोलू लागला तेव्हा मी त्याला दम दिला होता. कधी काळी यशस्वी झाल्यानम्तर खोताम्च्या सोनियाशी लग्न करायचे एवढेच मी ठरवले होते. लग्नानम्तर सेक्स होणारच. सोनियाच्या टम्च देहाची कल्पना करून अनेकवेळा पाणी गाळले होते मी.

पण आज भलताच प्रकार घडत होता. रामू क~मंए~र्यामध्ये वेगवेगळ्या अँगलने आमचा सेक्स टिपत होता. अन माझ्या डोक्यात वेगळेच विचार थैमान घालत होते. गुलाबोचा अनुभव मात्र आपले काम बजावत होता. त्यामुळेच माझा नरम पडू पाहणारा लम्ड ताठ रहू शकला. पण माझे मन त्यात गुम्तले नव्हतेच. त्याचा परिणाम असा झाला की हाताने हलविताना पाच मिनिटात आटोपणारा मी आज पाऊण तास झाला तरी टिकून होतो. गुलाबो तिच्या परीने प्रयत्नाम्ची शर्थ करीत होती पण मी कोरडाच राहिलो इतका वेळ. शेवटी तिने मला खाली घेतले अन ती वरून आली. हाताम्नी मला चाळवत धक्के मारत ती घाण घाण बोलू लागली. आणि एकदाचा मी झडलो. पण ऐन वेळी तिने माझा बाहेर काढला अन आपल्या पोटावर घेतले पाणी. इतका वेळ दाबून ठेवलेले वीर्य उसळ्या मारत तिच्या काळ्या थुलथुलीत पोटावर उडत होते अन रामू अगदी जवळ येऊन त्याचा क्लोज-अप घेत होता.

सारे काही आटोपले तेव्हा मी गुलाबोने दिलेल्या टा~म्वेलने अम्ग पुसले अन कपडे चढवले. रामू क~मंएरा बम्द करून सिगारेट ओढत बसला होता. पाऊण तास सतत आमचा सेक्स बघून त्याच्यावर कुठलाही परिणाम झालेला दिसला नाही. तेवढाच मख्ख चेहरा होता त्याचा. जणु काही कुणाचे रटाळ भाषण ऐकतो आहे. माझ्या ’स्क्रीन टेस्ट’चा निकाल कधी कळणार असे मी त्याला विचारणार तेवढ्यात अय्यर साहेब तिथे आले. मी उठून त्याम्ना अदबीने नमस्कार केला. "हो गयी टेस्ट? कैसी रही?" त्याम्नी रामूला विचारले. "ठीक हुवा साब टेस्ट. लडका कामका है. चालीस मिनिटतक दौडा." एखाद्या रेसच्या घोड्याची पोझिशन साम्गावी तसे रामु बोलला.

"अच्छा? तो दिखा हमे तुने क्या शूट किया है." अय्यर साहेबाम्नी हुकुं केला. लगेच रामूने व्हिडिओ क~मंएरा टीव्हीला जोडला अन ती फिलं सुरू केली. फास्ट फा~म्रवर्ड करीत चाळीस मिनिटाम्ची क~म्सेट दहा मिनिटात बघितली अय्यर साहेबाम्नी. शेवटचा कमशा~म्ट बघताना पा~म्ज करून निरी़अण केले अन रामूला विचारले "इतना सारा पानी? ये इसीका है की मिक्स्चर बनाया था?" "नही साब इसी लडके का है पानी. मिक्स्चर बनाने की जरूरत नही पडी."

नम्तर त्याम्नी गुलाबोला विचारले, "तेरा क्या खयाल है गुलाबो? चलेगा की नही ये लडका?" अजिबात न लाजता गुलाबो म्हणाली, "बिलकुल चलेगा साब. दौडेगा भी. शुरू शुरू मे शरमा रहा था. लेकीन एक बार तन गया तो झडने का नाम ही नही ले रहा था. मै खुद तीन बार गयी, लेकीन ये लडका वैसाईच खडा था बम्बू जैसा. और साईझ भी बम्बू इतनाहीच है साब इसका. पानी भी अच्छा छोडता है. रख लो साब इसे. अपने कामका है ये बच्चा." माझ्या लम्डाच्या साईझची तुलना बाम्बूसोबत करताना मला बच्चा म्हणत होती गुलाबो. ते ल़आत येऊन मला हसू आले.

रामू अन गुलाबोकडून माझा रिपोर्ट घेऊन आता अय्यर साहेबाम्नी माझ्याकडे पाहिले, "राकेश है ना तेरा नाम? बोल काम करेगा मेरे फिलंअ मे? कैसा लगा तुझे?" मी फक्त "ठीक है साब" असे म्हणून मान डोलावली. अय्यर साहेबच पुन्हा म्हणाले, " अरे घबराना नही. तुला काही त्रास नाही होणार इथे. आमच्याकडे काम करणा~र्या सर्वाम्ची मेडिकल टेस्ट करतो आंही दर महिन्याला. कोई लफडा नई माम्गता. एक दिन के शुटिम्ग का पाच सौ रुपिया मिलेगा. बाद मे बढा देम्गे. मन लगाकर काम करना पडेम्गा. बोल, तैयार है?"

एका दिवसाचे पाचशे रुपये! म्हणजे महिन्याचे किती होतील ह्याच्या विचारात मी पडलो होतो. एक्स्ट्राचे काम करताना अम्गमेहनतीचे काम करावे लागायचे. तरीपण दिवसाअखेर शम्भर रुपये हाती पडत. सम्घटनेचे मेम्बर असलेल्या लोकाम्ना जास्त पैसे मिळायचे. पण आमच्यासारखे ना~म्न-मेम्बर असलेल्याम्ना कास्टिम्ग एजन्ट देईल तेवढ्यावर समाधान मानावे लागायचे. अर्थात आता तर ते शम्भर रुपये मिळणेसुद्धा बम्द झाले होते. आता उरली होती घामेजलेल्या कळकट शरीराम्ची मालीश आणि त्याबदल्यात मिळणारे पोटापुरते अन्न व झोपण्यापुरती जागा. अय्यर साहेबाम्सारखा कुणी रम्गेल ग्राहक आला तर ’चोखून दे’ असे म्हणायला कमी करणार नाही. आणि तेसुद्धा करावे लागेल ह्या मायानगरीमध्ये जगण्यासाठी. त्यापे़आ हे काम लाख पटीने बरे होते. मी लगेच हो म्हणून टाकले.


माझ्या पाठीवर थाप मारत अय्यर सर म्हणाले, "शाब्बास मेरे बच्चे. अब तू ऐश करेगा. ये ले अ~म्डव्हान्स. परसो इस नम्बर पर फोन करना. रामू तेरेकू बता देगा कहाम आना है. शुटिम्ग यहाम नही करते हम. दुसरी लोकेशन पर जायेम्गे. सबेरे फोन करना परसो. अब जा तू." अय्यर साहेबाम्नी माझ्या हातात कोम्बलेली पाचशे रुपयाम्ची नोट बघून माझे डोळे फाटायला आले होते. माझ्या आयुष्यातील पहिला वहिला सेक्स नुकताच घडला होता. पण त्याची आठवणसुद्धा माझ्या मनात उरली नव्हती. माझे मन त्यात सहभागी नव्हतेच. म्हणून तर माझा ’घोडा’ चाळीस मिनिटे न थाम्बता धावला होता. ती पाचशे रुपयाम्ची नोट मात्र मला माझ्या जिवापे़आ जास्त प्यारी झाली होती. त्या पहिल्या सेक्सपे़आ त्या पहिल्या पाचशे रुपयाम्च्या नोटेची आठवण अजून माझ्या मनात ताजी आहे.

[rangila]

माझ्या प~म्न्टच्या फाटक्या खिशातून ती पाचशे रुपयाम्ची नोट पडू नये म्हणून मुठीत घट्ट पकडून ठेवली होती मी. लोकलमध्ये गर्दीत चर्चगेटपासून बाम्द~र्यापर्यम्त प्रवास करताना एका हाताने तोल साम्भाळत दुस~र्या हातात नोट धरून ठेवली. मसाज पार्लरमध्ये जाऊन जितेशभाईला भेटलो. मला एका बाजूला घेऊन जितेशभाईने विचारले, "कैसी रही तेरी टेस्ट राकेश? काम मिला क्या?" मी त्याला हातातली नोट दाखवत म्हणालो, "हाम भाईजी, काम तो मिला. लेकीन वो लोग फिलंअ नही बना रहे. गम्दी फिलं बना रहे है. तुमने मुझे पहले क्यूम नही बताया?"

जितेशभाईने माझ्या हातातली नोट घेतली अन स्वत:च्या खिशात ठेवत म्हणाला, "तेरे हाथ से खो जायेगा रुपिया. मै सम्भाल के रखता हूम. जब जरुरत होगी, माम्ग लेना." नम्तर माझ्या खाम्द्यावर हात ठेवून जितेशभाई बोलायला लागला, "ये दुनिया अच्छी नही है मेरे बेटे. यहाम हम जो सोचते है वो कभी नही होता. अब मेरी तरफ देख. एक जमाने मे मै भी तेरे जैसा हिरो बनने के वास्ते बम्बईमे आया था. तु तो पढाई छोड कर भाग आया घर से. मै उस जमाने मे बीए पास कर के आया था. लेकीन मै भी तेरे जैसा एक्स्ट्रा बन कर रह गया. ये धर्मेम्द्र जैसे कई जवान लडकोम्को मैने अ~म्क्टिम्ग सिखायी है. राजेश खन्ना मेरे सामने बडा स्टार बन गया. लेकीन मै वही रह गया. बहुत देखी है बेटे मैने फिलं इम्डस्ट्री. जो काम मिला है, कर ले. इसी मे भलाई हैम. क्या पता, आगे तेरी किस्मत चमक भी सकती है."

जितेशभाई खरे तेच बोलत होते. पण तरीदेखील मला पटत नव्हते. मी त्याम्ना म्हणालो, "पैसे की जरुरत तो मुझे भी है. लेकीन भाईजी, वो लोग गम्दी फिलं मे काम करवाना चाहते है मुझसे. मुझे अच्छा नही लगता ये काम. मै रम्डी बन गया हूम ऐसा लगता है." माझे बोलणे ऐकताच जितेशभाई एकदम उसळून म्हणाले, "मत कर रम्डी की बात मेरे सामने. कौन रम्डी नही है यहाम? बता कौन रम्डी नही है? वो कमर हिलाकर नाचनेवाली हिरोइने देखता है तू? सब की सब एकजात रम्डी है स्साली. कास्टिम्ग एजन्ट ने हर एक की फाड रखी है. उसके बाद प्रोड्युसर, डायरेक्टर, असिस्टम्ट डायरेक्टर से लेकर लाईटम~म्न तक से चुदवाई है. तब जाकर हिरा~म्इान बनी है वो. बात मत कर रम्डी की. मेरे सामने प्रोड्युसर का मुम्ह मे लेकर चूस रही थी वो, जिसको फिलंअफेयर अवार्ड मिला था अभी. रम्डी की बात करता है तू!"

त्याम्चा राग शाम्त होण्याची वाट बघून नम्तर मी म्हणालो, "भाईजी, इस दुनिया मे औरत की इज्जत लुटनेवाले बहूत लोग है. लेकीन मै तो मर्द हूम. क्या करू समझ मे नही आता. मुझे अच्छा नही लगता है ये सब."

"देख राकेश, तुझे अच्छा नही लगता तो फिर ये पाच सौ रुपये क्यूम लिये तुने? सुन मेरी बात धान से. इस इम्डस्ट्री मे सब तरह के लोग है. किस्मतवाले चमकते है. लेकीन उन लोगोम को भी समझौता करना पडता है. एक हिरोईन की बात बताता हूम तुझे. आर्ट फिलं मे नाम कमाया था. पैसा वैसा नही मिलता आर्ट फिलं मे. जब कमर्शियल लाईन मे आई तो बडी बडी बाते करती थी. कभी इज्जत का सौदा नही करेम्गी बोलती थी. उसका क्या हाल हुवा मालूम है? एक बडे डायरेक्टर ने उसे काम तो दिया. लेकीन पहले ही दिन स्टोरी की डिमाम्ड है बोलकर रेप सीन करवाया. उसे कपडे निकालने को कहा. उसने ब्लाऊज तो उतार दिया लेकीन साडी उतारनेसे मना किया." भाई गोष्टीत रम्गले होते.

माझ्या खाम्द्यावर हात ठेवून ते पुढे बोलले, "हिरोइन को शर्म आती ऐसा बोलकर डायरेक्टरने सेट पर खाली क~मंएरामन और लाईट बा~म्य को रखा. रेप सीन की शुटिम्ग चालू थी तब डायरेक्टरने क~मंएरामन को आम्ख मारी और लिपट गया उस हिरोइनसे. लाईटबा~म्य उस हिरोइन के पाम्व फैलाकर मदद किया डायरेक्टर की. फिर लाईट बा~म्य और क~मंएरामन भी चढ गये उस पर. असली मे रेप कर दिया उस नाकचढी हिरोइन पर."

"फिर क्या हुवा भाइजी? वो हिरोइन पुलीस मे नही गयी क्या?" मी अचम्ब्याने विचारले. एवढ्या मोठ्या प्रसिद्ध हिरोइनवर रेप करणे कसे शक्य आहे? मला विचार पडला होता. हसून जितेशभाई म्हणाले, "साथ मे शुटिम्ग भी किया उन लोगोम ने, रेपसीन की नही, असली रेप की शुटिम्ग, समझा क्या? और वो रेप की फिलं मार्केट मे रिलीज करने की धमकी दे कर उसे ब्ल~म्कमेल करता रहा. जब चाहे उस हिरोइन को बुलाकर जो चाहे करवा सकता था, वो डायरेक्टर. और ज्यादा नखरे दिखाये तो अम्डरवर्ल्ड के भाई लोग है, पीछे बैठे हुवे. बहुत सारे स्टार लोगोम को इस तरह फसा कर रखा है इन बदमाशोम ने. धम्दा भी करवाते है हिरोइन से. एक रात का पाच दस लाख दिया तो एक से एक नामी हिरोइन के साथ रात बिता सकता है कोई भी. कौन नही है रम्डी यहाम?" जितेशभाई त्वेषाने बोलले.

सालम हे अजबच होतम. "आप को कैसे मालूम पडा भाईजी?" मी सहज विचारले. आठवणीत हरवल्यागत शुन्यात बघत जितेशभाई म्हणाले, "मै ही तो लाईटबा~म्य था वहाम. मै, वो क~मंएरामन - आज वो फेमस डायरेक्टर बन गया है- और डायरेक्टर साब, हम तीन लोग ही थे सेट पर. तीनो चढे थे हिरोइन पर. कैसे छटपटाई थी वो... रो रो कर भीख माम्ग रही थी इज्जत की. हम तीनो भुखे भेडियोम की तरह उस पर टूट पडे थे...." अचानक थाम्बून माझ्याकडे बघत जितेशभाई म्हणाले, "देख राकेश, कभी किसी के सामने ये बात छेडना नही. बुरा होगा. उस दिन के बाद मुझे छोटे मोटे काम मिलते रहे उस डायरेक्टर की कृपा से. लेकीन हार्टफेल होकर वो मर गया. और काम मिलना बम्द हो गया. उस डायरेक्टर ने कुछ पैसे दिये थे. उसी पैसोम से ये मसाज पार्लर खोला है मैने. ऐसी बहूत सी कहानियाम है मेरे पास. लेकीन अभी मुम्ह मत खुलवा मेरा. नही तो टपका देम्गे मुझे अम्डरवर्ल्ड वाले. आधे प्रोड्युसर तो गुम्डे बदमाश और अम्डरवर्ल्डवाले लोग है बेटे यहाम. और बाकी बचे प्रोड्युसर अम्डरवर्ल्ड से पैसा लेते है. जिस हिरोइन पर मन आ गया उसे बुला लेते है ये बडे बदमाश. कोई नही बची है. कोई नही."

"लेकीन भाईजी, मर्द को भी...?’ माझ्या प्रश्नावर मान हलवीत जितेशभाई बोलले, "मैने कहाम ना, की सब तरह के लोग है इस इम्डस्ट्री मे? तुझे नम्गा करनेवाला वो कास्टिम्ग एजम्ट भूल गया क्या? वो अकेला नही है राकेश. बहुत सारे लोग है जो मर्दोम्को पसम्द करते है. कुछ लोग तो अपनी ताकत दिखाने के लिये खास कर मर्दोम्की गाम्ड मारते है. वो शर्ट उतारकर नाचनेवाला हिरो मालूम है ना? आजकल बहुत नाम है उसका. एक दो पिक्चर हिट हुई तो नखरे करने लगा था. पुराने प्रोड्युसर को डेट्स नही देता था. पैसे बढाने की बात करने लगा. पिक्चर का फायनाम्सर था असलमभाई, अम्डरवर्ल्ड का आदमी. एक दिन गाडी मे डालकर ले गये उस हिरो को खम्डाला. और उसे नम्गा कर के रात भर मारी उसकी गाम्ड चार पाम्च आदमियोम ने. फिलं भी उतारी. आठ दिन हा~म्स्पिटल मे पडा रहा था वो हिरो. लोग कहते है की तब से उसे गाम्ड मराने की आदत सी पड गयी है."

हे ऐकून माझे कान सुन्न व्हायला लागले होते. माझ्या नजरेला नजर भिडवून जितेशभाई म्हणाले, "देख राकेश, यहाम सब को नम्गा होना पडता है. कोई पैसे के वास्ते नम्गा होता है, कोई पब्लिसिटी के वास्ते. तू काम कर ले अय्यर साब का. क्या पता, आगे तेरी भी किस्मत चमक जाये. और ये जो अय्यर साब है ना, वो बडे दिलवाले है. इनकी पिक्चर को न~म्शनल अवार्ड मिल चुका है." मी बुचकळ्यात पडून बघत राहिलो जितेशभाईकडे. ब्ल्यूफिलंअसाठी न~म्शनल अवार्ड केव्हा सुरू झाले? माझ्या चेह~र्याकडे बघून जितेशभाई खळाळून हसले आणि म्हणाले, "अबे ऐसी गम्दी फिलंअ के लिये नही, अय्यर साब ने आर्ट फिलं बनायी थी दस साल पहले. उसे न~म्शनल अवार्ड मिला है. लेकीन आर्ट फिलं मे पैसा नही मिलता. कर्जा उतारने के लिये उन्हे ये काम शुरू करना पडा. ब्ल्यू फिलं मे भी आर्टिस्टिक काम करते है वो. इसी लिये उसकी एडल्ट फिलं को अच्छी डिमाम्ड है. वैसे आदमी अच्छा है. तुझे तकलीफ नही होने देगा. काम बुरा नही है. एक वक्त के खाने लिये सगी बेटी को बेचनेवाले लोग देखे है मैने."

एकीकडे पाचशे रुपयाम्च्या नोटेचा मोह. दुसरीकडे पैसे घेऊन आपला भोग देणा~र्या वेश्येशी स्वत:ची तुलना. असा विचार चालला होता दोन दिवस माझ्या मनात. एकदा वाटायचे की गेले सारे खड्ड्य़ात. आताच कोकणाची बस पकडावी अन घरी परत जावे. गरिबी असली तरी उपाशी रहावे लागणार नाही घरी. मोल मजूरी करू अन पोटापुरते कमावू. पण लगेच ज्या जिद्दीने घर सोडले ती जिद्द डोके वर काढायची. अजूनही आशा होती. अय्यर साहेब आर्ट फिलंअचे डायरेक्टर होते. परत बरे दिवस आले तर पुन्हा कदाचित नवीन चाम्गले पिक्चर काढतील. आपल्याला चान्स मिळेल. असे अयशस्वी होऊन गावी गेलो तर आईबाप काही म्हणणार नाहीत. पण सोबतीचे सवम्गडी? त्याम्च्यामध्ये काय इज्जत राहील आपली? खोताम्ची सोनिया ढुम्कून बघणार नाही आपल्याकडे. त्यापे़आ इथेच राहून नशिबी असेल ते भोगावे.


शेवटी मी हाच निर्णय घेतला की जितेशभाई म्हाणतात तेच खरे. सब नम्गे है. आपणही नम्गे होऊन जगावे. कशाला विचार करून डोके थकवा? अशा विचाराम्च्या थकव्यानेच मला झोप लागली.

ब्ल्यू फिल्ममध्ये काम करायचे म्हणून नाही म्हटले तरी दोन दिवस मनात धाकधूक होतीच. पण जितेशभाईम्नी दिलेल्या हिमंअतीमुळे तिसरे दिवशी सकाळी अय्यरसाहेबाम्नी दिलेल्या नम्बरवर फोन लावला मी. अय्यरसाहेब स्वत:च होते फोनवर. मला जुहूच्या एका हा~म्टेलात बोलवले त्याम्नी दुपारी. मी तिथे पोचलो तर ते पा~म्श हा~म्टेल बघून चाटच पडलो. त्या दिवशी फिल्म प्रोड्युसरच्या पा~म्श आ~म्फीसची कल्पना मनात घेऊन गेलो तर मोहम्मद अली रोडवर त्या भिकार चाळीत पोचलो होतो. आजसुद्धा अशाच एखाद्या घाणेरड्या ठिकाणी गुलाबोसारख्या ढिल्या बाईसोबत उघडा नागडा सेक्स करावा लागणार अशी अपे़आ होती माझी.

पण हा~म्टेलच्या ला~म्बीमध्ये पाय ठेवताच मी दचकलो. आरशासारख्या लख्ख चकाकत्या मार्बल फ्लोअरवरून घसरून पडतो की काय अशा भितीने जपून पावले टाकीत रिसेप्शनजवळ पोचलो. तिथे स्कर्ट कोट अन टाय घातलेली लालचुटुक लिपस्टिक वाली मुलगी माझ्याकडे ’हे कोणते ध्यान’ अशी बघत होती. बरावीला तीनवेळा नापास झालो असलो तरी तिने त्रासिक चेह~र्याने म्हटलेल्या "मे आय हेल्प यू?" चा अर्थ मला कळला होता. फक्त इम्ग्रजीमध्ये उत्तर देणे काही आपल्याला जमले नाही. "अय्यरसाब ने बुलाया था..." मी पडेल आवाजात बोललो. "व्हिच अय्यर? व्हा~म्ट रूम नम्बर?" अशा चौकशा झाल्यानम्तर माझ्याजवळचे अय्यरसाहेबाम्चे कार्ड मी तिला दाखवले. मग रजिस्टर बघून तिने कुणाला तरी फोन लावला. शेवटी मला आत जाण्याची परबानगी देताना तिने साम्गितले तसे मी सहाव्या मजल्यावर रूम नम्बर ६०८ मध्ये पोचलो.

हा~म्टेलचे चमकदमकवाले वातावरण बघून मी आधीच गर्भगळित झालो होतो. खोलीचे दार उघडताच उरले सुरले अवसानसुद्धा गळाले. कारण समोर कळकट कपड्यामंअध्ये रामू किम्वा गुलाबो नव्हे तर स्लीव्हलेस पम्जाबी ड्रेस घातलेली एक अतिशय स्मार्ट मुलगी उभी होती. पुन्हा रूम नम्बर चुकलो तर नाही हे बघायला मी दारावरील नम्बरकडे पाहिले. नम्बर बरोबर होता. बावचळून मी तसाच थाम्बलो. "कोण राकेश का? ये ना आत. अय्यरसाहेब येतीलच एवढ्यात." गोड हसून ती मुलगी म्हणाली. दचकत दचकत मी आत गेलो.

सोफ्यावर बसून त्या मुलीने सिगारेटचे पाकिट घेतले अन मला आ~म्फर करीत म्हणाली, "घे ना." सिगारेटचा शौक नाही आपल्याला. तेवढा पैसा कुठे मिळतो? मी नको म्हणताच तिने सिगारेट शिलगावली अन गुलाबी ओठाम्चा चम्बू करीत धूर सोडत म्हणाली, "सिगारेट घेत नाहीस म्हणजे कमाल आहे. आधी कुणाकडे काम करीत होतास?" "जितेशभाईकडे" मी मुर्खासारखा बोललो. "अय्यरसाहेब कधी येणार? रामू वगैरे...?" माझ्या प्रश्नावर तिने सिगारेटनेच इशारा करून आतल्या खोलीत रामू सीन लावतोय असे साम्गितले. अजून मी उभाच होतो. आजूबाजूला बघितले तेव्हा कळले की ही एक साधी सिम्गलबेड खोली नव्हे. दिवाणखाण्यासारखी ही खोली सुम्दर सजवलेली होती. पण पलम्ग नव्हता. आत उघडणारे एक दार होते ते ढकलून बघितले तर रामू स्ट~म्न्डवर क~मंएरा लावत होता.

"आ गया? बैठ. कैसी लगी छोरी?" दात
विचकत हसून तो बोलला. बाहेरच्या त्या टम्च मुलीपे़आ मला रामूसोबत जास्त सुऱइत वाटत होते. पलम्गावर टेकत मी त्याला विचारले, "वो लडकी करती है ऐसा काम?" "नही तो क्या उसकी पूजा करनेकू बुलाया है, अय्यरसाब ने उसे?" लाईट्सच्या वायर प्लगमध्ये जोडत रामू म्हणाला. मला त्यात आश्चर्य वाटण्याचे खरे तर काहीच कारण नव्हते. ह्या मुम्बईत कोण कसले धम्दे करीत असेल ते साम्गणे अवघड आहे. पण त्या टम्च पोरीसोबत मला चक्क चुदाई करायची आहे! रस्त्यावर किम्वा बसस्टा~म्पवर अशी पोरगी दिसली की आपल्यासारखे तरूण चळतात. तिला एकवार हात लावायला मिळेल काय अशी सम्धी शोधतात. माझी तिची तशी ओळख देखील नाही. आणि चक्क ती वाट बघत बसलीय अय्यर साहेब आले की माझ्यासमोर नागडी होऊन झोपण्याची! आणि वर मला त्यासाठी पैसे सुद्धा मिळणार! स्सालम सगळम्च अतर्क्य आहे ह्या दुनियेत.

त्या मुलीच्या नजरेला नजर द्यायची मलाच लाज वाटत होती. त्यापे़आ रामूसोबत बोलत बसावे. पण तेवढ्यात ती मुलगी दार ढकलून आत डोकावत रामूला म्हणाली, "क्या रे रामू, अय्यर साब कहाम फस गये? मुझको बोअर होता है. उनको फोन लगा ना. कितना टाईम हो गया! शाम की अ~म्पा~म्इदन्टमेन्ट है मेरी एक पार्टी के साथ." आणि मग माझ्याकडे बघून म्हणाली, "इथे काय करतोस? चल बाहेर येऊन बैस. गप्पा मारू अय्यर साहेब येईपर्यम्त." तिचा हुकूम ऐकून मी आपसूक उठलो अन बाहेर येऊन सोफ्याच्या समोर एका खुर्चीवर बसलो.

काय बोलावे बरे? मला लघवीला जायचम होतम. पण हिला कसे विचारावे तसले काही? "माझे नाव शर्मिला. पुण्याची आहे मी ओरिजिनली. तू कुठला?" तिनेच प्रश्न केला. मी रत्नागिरीजवळच्या एका खेड्यातून आलोय असे साम्गितले. गावाचे खरे नाव साम्गायचे टाळले. किती शिकलाय वगैरे चौकशी केली तिने.

मी बारावी फेल आहे हे समजताच ती हसली अन म्हणाली, "क्या फरक पडता है? मी एमका~मं केलम्य. आपल्या प्रोफेशनमध्ये शि़अणाला काही महत्त्व नाही रे. तुंही कसे परफा~म्र्म करताय त्यावर सारे आहे. सिनेमात काम करायला म्हणून घरून पळून आलास ना?" तिच्या सरळ प्रश्नावर मी गडबडलो. "अरे त्यात लपवायचम काय? अपने लाईन मे सब ऐसेच आते है. मीसुद्धा तशीच आले इथे. दोन तीन अ~म्ड फिलंस केल्या अन मग ह्या प्रोफेशनमध्ये..." सिगारेट अ~म्शट्रेमध्ये कुस्करत तिने वाक्य अर्धवट सोडले आणि उठून उभी झाली. मी मागे वळून बघतो तर अय्यर साहेब आत येत होते.

मीसुद्धा उठून त्याम्ना नमस्ते केले. "बैठो बैठो बच्चो. रामू, अरे तैयारी हुई की नही?" अय्यरसाहेब सोफ्यावर बसत म्हणाले. रामू बाहेर डोकावला आणि त्याने शा~म्ट रेडी असल्याचे साम्गितले. शर्मिला त्याम्च्या शेजारी बसली आणि मी खुर्चीत. आंहाला शा~म्ट समजावून साम्गायला लागले अय्यरसाहेब. "देखो राकेश. ये शर्मिला है. मराठी लडकी आहे तुझ्यासारखीच. गुलाबो बता रही थी. तू परवा खूप लाजत होता. इसीलिये तुझे चुना है मैने आज की शुटिम्ग के लिये. बाकी लोकाम्सारखी आपण थर्ड ग्रेड फिल्म नाही बनवत. आपल्या हर एक फिल्मला बहूत डिमान्ड असते. त्यासाठी मस्त श्टोरी पायजेल. अ~म्क्टिम्ग भी अच्छी होना माम्गता है. फोर्टमधी फुटपाथवर विकतात तशी फिलं नसते आपली. आज के शा~म्ट की श्टोरी सुनो तुम दोनो."

मग दहा मिनिटे अय्यरसाहेब आंहाला फिल्मची कथा साम्गत होते. कथेमध्ये शर्मिला माझी बहीण असते. मी आपल्या खोलीत मुठ्ठ्या मारतोय आणि ती दाराच्या फटीतून बघते. गरम होते आणि दार ढकलून अचानक आत येते. मग ती मला खूप विनवते की आपण दोघे मजा करू. पण मी मानत नाही. मी तिला खोलीतून बाहेर काढतो. ती नाराज होते. असा सीन होता. अय्यरसाहेबाम्नी सीन साम्गितल्यावर मला आश्चर्य वाटले ते ह्याचे की आज चुदाई नाही? शर्मिलाला बघून मी चाळवलो गेलो होतो हे खरेच होते. तिला नागडम करून झवायला मिळणार असेच मला वाटत होते. परवापासून मनात असलेली भितीसुद्धा त्या विचाराम्नी काहिशी कमी झाली होती माझी. पण आज तिला झवायला मिळणार नाही हे ऐकून मी खट्टू झालो.

[rangila]

माझ्या मनातले भाव ओळखून की काय, अय्यरसाहेब पुढे म्हणाले, "फिकिर मत कर राकेश. तुझे सब कुछ मिलेम्गा. लेकीन श्टोरी की यही डिमान्ड है. आज बस इतनाही है तेरे लिये. बाकी रामू करेगा." मग त्याम्नी दुसरा सीन साम्गितला. कथेतली ’बहीण’ गरम होऊन भावाच्या खोलीतून बाहेर निघते आणि सम्धी साधून घरच्या नोकराला लागते. भाऊ ते बघतो आणि दोघाम्ना झोडपून काढतो. असा दुसरा सीन होता. त्यात नोकराची भुमिका रामू करणार होता. आणखी पात्रे होती कथेमध्ये. पण आज दोनच सीनची शुटिम्ग होती. सम्पूर्ण स्टोरी अय्यरसाहेबाम्नी साम्गितली नाही. पण एवढेच बोलले की नुसती चुदाईची फिलं बनवायची नाही आहे त्याम्ना.

मग रामूने एक सूटकेस उघडली आणि मला एक नाईट सूट दिला घालायला. शर्मिलाला गाऊन दिला त्याने. लगेच शर्मिलाने भराभर अम्गावरचे कपडे काढले अन ब्रेसियर व निकर ठेवून त्यावर गाऊन चढवला. माझा नाईट सूट घालताना मी शर्मिलाच्या सुडौल अम्गाकडे बघतच होतो. माझी नीयत खराब झालीच होती. तिला काळ्या अम्तर्वस्त्रात बघून माझा लम्ड कडक झाला अन पायजांयात तम्बू उठला. मी लाजून इकडेतिकडे पाहिले. कुणाचे ल़ तर गेले नाही ना माझ्या तम्बूकडे! पण अय्यरसाहेब तिकडेच नजर लावून होते. खुश होऊन ते बोलले, "अच्छा है. तेरा तन गया जल्दी से. नही तो गुलाबो थक जाती है अ~म्क्टरका मूम्ह मे ले ले कर, लेकीन खडा नही होता सालोम का. म्हणून तर मला तुझ्यासारखा नौजवान पायजेल होता. आज गुलाबो की जरुरत नही पडनेवाली ये मालूम था मुझ को."


माझी अशी विचित्र तारीफ ऐकून मला कसेसेच वाटले. बाथरूम कुठे आहे हे विचारणार होतो मी रामूला. पण तेवढ्यात अय्यरसाहेबाम्नी आ~म्र्डर दिली, "आता आतल्या खोलीत जाऊन पलम्गावर पड. हे प्लेबा~म्य म~म्गझीन घे आणि ह्यातली चित्रे बघत पायजांयाच्या वरून हात लाव लम्डाला. लेकीन मी बोलल्याशिवाय लम्ड बाहेर काढायचा नाय. अधून मधून दाराकडे बघायचे डाउटफुली. तुझ्या नजरेसोबत रामू क~मंएरा प~म्न करेल आणि बादमम्दी दाराजवळ उभी असलेल्या शर्मिलाचे शा~म्ट घेईल. समझ गया?" मी मान डोलावून ते मासिक उचलले आणि आतल्या खोलीत गेलो.



तिथे एक क~मंएरा बेडकडे रोखून लावला होता. दुसरा क~मंएरा टेबलावर ठेवला होता. क्लोजअपप घेण्यासाठी तो वापरतात असे रामूने साम्गितले मला नम्तर. पलम्गावर पडून मी मासिक तोम्डासमोर धरले. काय मस्त पोरीम्ची चित्रे होती! नागडी झाली की शर्मिला ह्यातल्या कुणा मुलीसारखी दिसेल बरे? उगाच विचार आला मनात. पायजांयावरून लम्ड कुरवाळत मी चित्रे बघू लागलो पण अचानक क~मंएरा रोखून उभा असलेला रामू माझ्या नजरेस पडला आणि मी नर्व्हस झालो. बाजूला पाहिले तर खोलीचे दार उघडे होते. शर्मिला दाराजवळ उभी होती पण ती काहीच करीत नव्हती. म्हणजे गरम होणे वगैरे तसले काहीच नाही. नुसती माझ्याकडे बघत होती. तिच्या शेजारी उभे राहून अय्यरसाहेब माझे निरी़अण करीत होते. त्या दोघाम्ना बघून मी आणखी बावचळलो आणि अय्यरसाहेब ओरडले, "कट".

ही कसली कटकट? माझा तनलेला लम्ड पूर्णपणे थम्ड झाला. पुढे सरत अय्यरसाहेब म्हणाले, "गुड शा~म्ट राकेश. दाराकडे बघताना तुझ्या फेसवर डाऊट एकदम बराबर जमला हाम! असेच दोन टाईम रिपीट कर." घडले ते आपसूक झाले होते. मी काही अ~म्क्टिम्ग केली नव्हती. माझे न~म्चरल वागणेच अय्यरसाहेबाम्ना चाम्गली अ~म्क्टिम्ग वाटले. पण नम्तर दोन वेळा तसे रिपीट करताना मात्र मला त्रास झाला. चार वेळा रिटेक घ्यावे लागले. दारात उभे असलेले शर्मिला आणि अय्यरसाहेब व समोर क~मंएरा रोखून असलेला रामू ह्याम्च विचार मनातून काढणे कठीण होते. तरीदेखील मी प्रयत्नपूर्वक तनवलेला लम्ड दाराकडे बघताना ढिला पडायचा.

त्याची अडचण नव्हती अय्यरसाहेबाम्ना. त्याम्च्या स्टोरीमध्ये असेच घडते. पण प्रा~म्ब्लेम होता दाराकडे मी बघताना माझ्या चेह~र्यावर येणा~र्या एक्सप्रेशनचा. तिथे अय्यरसाहेब आणि शर्मिलाला बघून मी चक्क लाजायचो आणि ओशाळून हसायचो. कथेतला हिरो दाराकडे बघतो तेव्हा फक्त चाहूल घेण्यापुरता काहीशा सम्शयाने. शेवटी शर्मिलाला अय्यरसाहेबाम्नी दारापासून दूर केले आणि स्वत:सुद्धा दूर उभे राहून बघू लागले. पाचव्या प्रयत्नात शा~म्ट जमला. तोपर्यम्त अर्धा तास होऊन गेला होता आणि मला जोराची लघवी लागली होती. परम्तू अशा शुटिम्गच्या दरंयान लघवीसाठी ब्रेक घेता येतो की नाही हे मला माहीत नव्हते. पहिलाच दिवस आहे कामाचा. उगाच खोळम्बा कशाला करायचा? असा विचार करून मी लघवी दाबून पडलो होतो.

तरीदेखील एखाददुसरा थेम्ब झिरपलाच असेल माझ्या लम्डातून. पायजांयावर ओला डाग बघून अय्यरसाहेब म्हणाले, "रामू, अगला शा~म्ट लेते है. राकेशका लम्ड गीला हो गया लगता है." रामूने त्या ओल्या स्पा~म्टचा क्लोजअेप घेतला आणि मग मला पायजांयाचा नाडा सोडून लम्ड बाहेर काढायला साम्गितला अय्यरसाहेबाम्नी. मी दाराकडे पाहिले तर तिथे शर्मिला नव्हती. लम्ड बाहेर काढून त्याला हाताळताना शुटिम्ग झाले. क्लोजअापसाठी रामू क~मंएरा घेऊन अगदी माझ्या लम्डाजवळ आला. तेव्हा मात्र पुन्हा माझा लम्ड ढिला झाला. पुन्हा पुन्हा तसे होत होते. शेवटी अय्यरसाहेबाम्नी मला डोळे बम्द करून मुठ्ठ्या मारायला साम्गितले.

ती मात्रा लागू पडली. आता रामू काय करतोय हे मला दिसत नसल्यामुळे माझे इरेक्शन जास्त वेळ टिकले. पण लघवीचा जोर वाढत होता. बेडवर पडल्यापडल्या मी चुळबुळ करायला लागलो. अय्यरसाहेबाम्ना वाटलम की मी एक्साईट झालोय. "हाम राकेश, अभी शर्मिला अम्दर आयेगी. वो बहन है तेरी. शर्मिलाच नाव आहे तिचे श्टोरीमध्ये. बाकी सीन याद है ना?" त्याम्च्या प्रश्नावर मी मान डोलावली आणि डोळे बम्द ठेवून हात चालवत राहिलो.

धाडकन दार ढकलल्याचा आवाज, मग शर्मिलाच्या पावलाम्चा आवाज. मी डोळे उघडून पाहिले तर शर्मिला माझ्या अम्गावर वाकून माझ्या लम्डाकडे बघतेय. "ओह दादा... काय करतोस रे? वा~म्व! किती मोठा आहे रे तुझा?" तिचे शब्द ऐकून मी शुटिम्ग विसरलो. मी लवडा पकडून हलवताना कुणी अनोळखी मुलगी अचानक येऊन माझ्या लवड्याचम कौतुक करतेय! हादरलोच मी. अय्यरसाहेबाम्नी साम्गितलेली स्टोरी अन सीन विसरून मी धडपडत उठू लागलो. शर्मिलाने मला धक्का देऊन परत बेडवर ढकलले, "ओह दादा... प्लीज मला बघू दे ना..." ती तिचा रोल करीत होती. पण इकडे लहानपणापासूनचे माझे सम्स्कार अचानक उफाळून आले आणि मी लवडा हाताम्नी झाकून उठण्याच्या प्रयत्नात असतानाच शर्मिलाने हात पुढे केला आणि माझा लम्ड पकडण्याचा प्रयत्न करू लागली.

मला नेमके काय झाले होते ते माहिती नाही. पण आपण पैसे घेऊन हे काम करायला इथे आलोय हे मी सपशेल विसरून गेलो होतो. आपली लाज अशी उघडी व्हायला नको हाच विचार डोक्यात होता. अगदी लजिरवाणम वाटत होतम. तशातच ते दोन पुरुष टक लावून हा तमाशा बघत होते. माझ्या मनावर माझा ताबा राहिला नाही आणि सोबतच देहधर्मावर सुद्धा! इतका वेळ रोखून धरलेली माझ्या लघवीची धार अचानक जोरदार उडाली ती सरळ माझ्या अम्गावर वाकलेल्या शर्मिलाच्या तोम्डावर! डायला~म्ग म्हणायला तिने उघडलेल्या तोम्डात नेमकी माझ्या मुताची धार चुर आवाज करीत घुसली.

पुढे काय थैमान झाले ते साम्गवत सुद्धा नाही आता!

शर्मिलाच्या तोम्डात उडालेली धार अन मग तिने केलेला थयथयाट आठवला म्हणजे अजून हसू येतम मला. पण त्या दिवशी मात्र काय घाबरलो होतो मी! अचानक तोम्डात पडलेल्या त्या धारेमुळे ़अणभर शर्मिला स्तब्ध झाली अन मग खारट चव लागताच तिच्या ल़आत घडलेला प्रकार आला. किम्चाळण्यासाठी तोम्ड उघडले तिने. पण किम्चाळीऐवजी तोम्डातून भलताच फवारा निघाला. लघवी थाम्बवण्याचा मी जीवतोड प्रयत्न करीत होतो. पण इतक्या वेळपासून दाबून ठेवलेली लघवी एकदा सुटायला लागली म्हणजे थाम्बते थोडीच? त्यातच माझा लम्ड आधीचाच तनलेला. अशा वेळी लघवीचे छिद्र आकुम्चन पावते आणि धार लवकर सुटत नाही. परम्तू एकदा सुटायला लागली की बारीक पण जोरात सुटते. शिवाय लवकर थाम्बत नाही.

लम्ड हातात पकडून शर्मिलाच्या अम्गापासून दूर वळवण्याचा प्रयत्न मी करत होतो आणि तिने चालवलेल्या थयथयाटामुळे वारम्वार तिच्या अम्गावर धार उडत होती. बाथरूममध्ये जाऊन उरलेली लघवी करावी. लघवीचा वेग थोडा कमी झाला तसा शेवटी भानावर येत मी लम्ड दाबला आणि ओरडून विचारले, "बाथरूम कुठे आहे?" रामूकडून उत्तर आले नाही. तो मन लावून शुटिम्ग करीत होता. अय्यरसाहेब डोळे किलकिले करून सर्व प्रकार बघत होते. तेसुद्धा काहीच बोलले नाहीत. शर्मिला मात्र धावत गेली आणि खोलीच्या कोप~र्यात जाऊन एक दार उघडून बाथरूममध्ये शिरली. च्यायला! खोलीच्या भिम्तीम्वर लागलेला वा~म्लपेपर बाथरूमच्या दारावरसुद्धा लागला होता. त्यामुळे मला ते दार समजले नव्हते.

आता मी पलम्गावरून उठलो होतो. लम्ड दाबून ठेवला होता मी, तरीदेखील लघवीचे प्रेशर जास्त जाणवायला लागले. पलम्गावरील गादी खराब झालीच होती. आता खोलीचे कारपेट खराब व्हायला नको! बाथरूमचे दार उघडेच होते. शर्मिलाच्या मागोमाग माझा नाडा सुटलेला पायजामा सावरत मी आत शिरलो. बाथरूम बरीच मोठी होती. अशी चकाचक बाथरूम फक्त सिनेमात पाहिली होती मी आधी. इथे नेमके कुठे मुतावे बरे? खाली या चमकदार टाईल्स आहेत, हा बाजूचा टब आहे, पण त्यात अम्घोळ करतात हिम्दी सिनेमातल्या हिरा~म्इ न्स.... ते वा~म्शबेसिन आहे पण तिथे शर्मिला वाकून उभी आहे. तोम्डावर पाणी मारतेय, चूळ भरतेय... दिसला! वा~म्शबेसिनच्या शेजारीच पडद्याच्या पलिकडे तो इम्ग्रजी प्रकारचा उभा टा~म्यलेटचा पा~म्ट दिसला मला अन मी तिकडे धाव घेतली.

शर्मिला बाजूलाच पण पडद्याआड बेसिनमध्ये चूळ भरतेय अन मी इकडे पा~म्टमध्ये नेम धरून मुततोय.... व्वा! कसे छान हलके हलके वाटतम्य! डोळे मिटून मी मुतण्याचा आनम्द घेत होतो. तेवढ्यात पडदा बाजूला झाला आणि शर्मिलाने डोके इकडल्या पा~म्टवर आणले. तिला ओकारी कराविशी वाटत असेल. पण आता तो पा~म्ट अन माझा धार सोडणारा लम्ड ह्याम्च्या मध्ये नेमके तिचे डोके आलेय... सुरू असलेली धार कुठे टाकणार दुसरीकडे? पुन्हा माझ्या मुताची धार शर्मिलाच्या केसाम्त पडू लागली. किम्चाळत तिने दचकून वर बघितले आणि पुन्हा एकदा तिच्या उघड्या तोम्डात धार....

मला शिव्याम्ची लाखोळी वाहत शर्मिलाने पुन्हा बेसिनमध्ये तोम्ड घातले आणि इकडे मी दुसरा कोणताही पर्याय नसल्यामुळे पा~म्टमध्ये मुतत राहिलो. तिने तोम्ड धुवून केस ओले केले आणि टा~म्वेल ओढून बाहेर पळाली. मुतताना मी विचार करीत होतो. आता सम्पले आपले ब्ल्यू फिलंअमधले करिअर, सुरू होण्याआधीच! आता मिळणा~र्या पैशाम्चे स्वप्न तर भम्गलेच, शिवाय अ~म्डव्हान्स घेतलेले ते पाचशे रुपयेसुद्धा परत करावे लागतील. जाऊ द्या, तसेही मला हे काम फारसे आवडले नव्हतेच. सावकाशीने आटोपून पायजांयाचा नाडा बाम्धून मी बाहेर आलो


अय्यरसाहेब मला हाकलून लावतील त्यापे़आ आपणच सा~म्री म्हणून इथून पळ काढावा. पण मी बाहेर येऊन बघतो तर अय्यरसाहेब एकदम खुशीत रामूला म्हणत होते, "बढिया शा~म्ट जम गया रे रामू! इतना न~म्चरल सीन पहले नही मिला था कभी. अम्दर का शुटिम्ग बराबर हुवा ना?" "जी साब, इसी लिये तो मै क~मंएरा लेकर अम्दर दौडा था." रामूने उत्तर दिले. मला बघताच अय्यरसाहेबाम्नी माझी पाठ थोपटली अन म्हणाले, "व्वा बेटे राकेश, तुने तो कमाल का शा~म्ट दिया." मी गाम्गरून बोललो, "नाही अय्यरसाहेब, मला बरेच वेळपासून लघवी लागली होती. चुकून...माफ करा मला..." पण मोठ्याने हसत अय्यरसाहेब माझी पाठ थोपटत राहिले.


नम्तर त्याम्नी मला साम्गितले की असे एकमेकाम्च्या अम्गावर लघवी करण्याचे सीन असलेली ब्ल्यू फिलं बनवायची होतीच त्याम्ना. पण त्यासाठी नेहमी काम करणारे ’अ~म्क्टर्स’ नको होते अय्यरसाहेबाम्ना. ते खूपच याम्त्रिकपणे काम करतात असे त्याम्चे म्हणणे होते. मी तर या लाईनमध्ये नवीनच होतो. शर्मिलानेसुद्धा कधी अशा सीनमध्ये काम केले नव्हते. त्यामुळे इतक्यात ते आंहाला तशा ’गोल्डन शा~म्वर’ सीनमध्ये काम करायला साम्गणार नव्हते. आज अचानक घडलेल्या अपघातामुळे तो सीन आपसूक होऊन गेला, म्हणून ते खुश होते.

पण शर्मिला जाम चिडली होती. अजूनही ती मला शिव्या शाप देत तिचे ओले डोके पुसत होती. अय्यरसाहेबाम्नी तिला गप्प केले, "शर्मिला बेटी, गाली मत दे उसको. अरे नवीन पोरगा आहे तो आपल्या लाईनमम्दी. होते कधी चूक. जाऊ दे. ये सीन हम अगली फिलंअ के लिये यूज करेम्गे. और तुझको बोनस मिलेम्गा आज के काम का. चल रामू, फिर से वो पहलेवाला शा~म्ट लगा." च्यायला! म्हणजे हे एवढे महाभारत घडून गेल्यानम्तर पुन्हा त्या सीनचे शुटिम्ग करायचे? वैतागच आहे. पण करणार काय? या महागड्या हा~म्टेलचे बिल देऊन नुकसान करायचे नव्हते अय्यरसाहेबाम्ना. आज ठरलेले शुटिम्ग झाल्याशिवाय ते प~म्कअढप करणार नव्हते.

रामूने हाउसकिपिम्गला फोन करून चादर बदलायला साम्गितली. पुन्हा एकदा मी ते प्लेबा~म्य मासिक चाळत अन आता अजिबात साथ न देणारा माझा लवडा चाळवत गादीवर पडलो. माझी ’बहीण’ शर्मिला ’अचानक’ आत आली. मी तिला झापले वगैरे वगैरे वगैरे... त्यावेळी माझ्या चेह~र्यावर उमटलेले त्रासिक भाव खरोखरचे होते आणि अय्यरसाहेबाम्ना नेमके तेच हवे होते. म्हणूनच नेहमीच्या राम्डा अन नेहमीचे पुरुष अ~म्क्टर्स त्याम्ना नको होते. अय्यरसाहेबाम्चे काम खरोखरच चाम्गल्या दर्जाचे असते आणि त्याम्च्या फिलंसना प्रायव्हेट मार्केटमध्ये मोठी डिमाम्ड असते हे मला जितेशभाईम्नी साम्गितले होतेच.

नम्तर पुन्हा शुटिम्ग झाले. पण त्यात माझी भुमिका फक्त बघ्याची होती. भावाकडून निराश झालेली शर्मिला घरच्या नोकराला भिडते, या सीनचे शुटिम्ग स्वत: अय्यरसाहेबाम्नी केले. रामूने नोकराची भुमिका केली. काळ्या किडकिडीत रामूला शर्मिलाच्या गो~र्यापान टम्च अम्गावर चढून झवताना बघून माझी हालत खराब झाली. पण मुठ्ठ्या मारायचीसुद्धा सोय नव्हती. मला तात्पुरता लाईटबा~म्य म्हणून काम करावे लागले. अय्यरसाहेब विचित्र अँगलमध्ये क~मंएरा फिरवायचे अन त्याम्च्यासोबत मला लाईट घेऊन ’योग्य’ ठिकाणी प्रकाश पडेल याची काळजी घ्यावी लागत होती.

तसा तो एकूण प्रकार कठीणच वाटला मला. रामू गरम झाला आणि लगेच शर्मिलाला झवून मोकळा झाला, असा प्रकार नव्हता तो. जेमतेम मिनिटभर रामूला हालचाल करू द्यायचे अय्यरसाहेब. मग ’कट’ आणि दुस~र्या अँगलनी शुटिम्ग. पाचदहा मिनिटाम्च्या झवाझवीसाठी तासभर शुटिम्ग करताना रामूची कशी दमछाक झाली ते चाम्गले दिसले मला. शेवटी मात्र लाईट खाली ठेवून मला मैदानात उतरवले अय्यरसाहेबाम्नी.

फिलंअमध्ये मी शर्मिलाचा ’भाऊ’ ना! मला अचानक ते दोघे एकमेकाम्ना भिडलेले दिसतात आणि मी रामूला शर्मिलाच्या अम्गावरून खेचून बाहेर ओढतो, त्या ़अणीच त्याची पिचकारी सुटायला हवी होती. त्याचे वीर्य शर्मिलाच्या पोटावर पडायला हवे होते अय्यरसाहेबाम्ना. तसा क~मंएरा लावून ठेवला होता त्याम्नी. दोन वेळा रिहर्सल झाली. आणि शर्मिलाच्या भोकातून रामूचा काळा लाम्बोडा लवडा बाहेर येऊन तिच्या पोटावर थाम्बेल अशा बेताने मी रामूला कसे ओढावे ह्याचे अय्यरसाहेबाम्नी डायरेक्शन केले. अर्थात रिहर्सलच्या वेळी वीर्य उडणार नव्हतेच.

नम्तर मी लाईव्ह अ~म्क्शनच्या तयारीत रामूच्या इशा~र्याची वाट बघत होतो. ह्या वेळी अय्यरसाहेबाम्नी रामूला फारसे डिस्टर्ब न करता झवू दिले. शर्मिला सोफ्यावर टाम्गा फाकवून अशी पडली होती की आर्मरेस्टवर तिची गाम्ड टेकली होती. तिचे दोन्ही पाय हवेत होते आणि रामू त्या पायाम्च्या मध्ये उभा राहून धक्के मारत होता. "कैसा लग रहा है मालकिन?" असे काहीसे डायला~म्ग मारत तो तिला झवत होता. चीक सुटायला आले की तो "रेडी" असे ओरडून मला खूण करणार होता. दोन तीन मिनिटे जोरजोराने धक्के मारत तो शर्मिलाला चोदत राहिला आणि इकडे माझा पारा चढायला लागला.

त्याने खूण करताच मी मागून जाऊन रामूला खेचले. यावेळी मात्र रिहर्सलपे़आ जास्त जोर लागला माझा हातून. रामू धडपडत मागे आला आणि मी शर्मिलाला ’रागावण्यासाठी’ पुढे सरलो. रामू जरा जास्तच मागे ओढला गेला होता. शर्मिलाच्या पोटावर चीक टाकण्यासाठी तो पुढे सरला पण तोपर्यम्त त्याची पिचकारी उडाली. ती खालीच पडली. तरीदेखील अय्यरसाहेबाम्नी दिलेल्या डायरेक्शनप्रमाणे मी न थाम्बता शर्मिलावर ओरडलो आणि मग वळून रामूला झोडपले. म्हणजे हलकेच त्याला लागणार नाही या बेताने मारण्याची अ~म्क्टिम्ग केली. पण माझ्या नवशिक्या हातून त्याला जरा जास्तच मार पडला असावा. तरी तो काही बोलला नाही.