माझी छोटी बहिण

[rangila]

माझी छोटी बहिण

माझे नाव रोहन असून माझ्या घरी आई, वडील व माझी बहिण राखी असे आमचे
चौकोनी कुटुंब आहे.राखी आर्ट्सच्या सेकण्ड इयरला असून मी इंजिनियरिंगच्या
फायनलला आहे.माझ्या वडिलांची शेती तर १०० एकरांहून ही जास्त असून आमचे
कुटुंब आजूबाजूच्या १५ गावात सर्वात मोठे "जमीनदार" म्हणून नावाजलेले
आहे.पण मी मात्र आमच्या अमरावती जिल्ह्यातील प्रसिद्ध अश्या 'शेखावत
इंजिनियरिंग कॉलेज'च्या होस्टेल मध्ये राहतो कारण ते कॉलेज आमच्या
घरापासून ४५ कि.मी.दूर आहे.

आता आमच्या घरची पार्श्वभूमी सांगतो.माझे वडील अण्णासाहेब हे ४७ वर्षांचे
असून पावणेसह फुट उंच व चांगलेच "Handsome" आहेत.माझ्या आई व बाबांचे
'Love-marriage' आहे. आमच्या बाबांना फिल्म-हिरोइन 'राखी' खूपच आवडायची व
म्हणूनच त्यांनी माझ्या बहिणीचे नाव 'राखी' ठेवले होते...आणि खरेतर आमची
आई वृंदा ही थोडीफार 'राखी'सारखीच दिसायची. मात्र ती स्वतः क्रिकेट शौकीन
असल्यामुळे माझ्या आईला सुनील गावस्कर आवडत असे व सुनील गावस्करच्या
मुलाचे नाव रोहन असल्यामुळेच तिने आवडीने माझेही नाव रोहन ठेवले होते. मी
व राखी मात्र आमच्या बाबांना "बाबा" न म्हणता सर्वांप्रमाणेच
"अण्णासाहेब"च म्हणत होतो. माझी आई वृंदा म्हणजे जणूकाही मराठी कादंबरीची
नायिकाच !! ती अतिशय सुंदर असून रंगाने गोरीपान आहे. ती जात्याच कामसू
असल्यामुळे सतत काहीना काहीतरी काम करतच असे व त्यामुळेच की काय ती एकदम
"फिट" दिसत असे.तिने जरी नुकतीच चाळीसी पार केली असली तरी ती आमची आई
वाटत नसून आमची मोठी बहीणच वाटायची. माझी छोटी बहिण राखी तर माझ्या आईची
छोटी प्रतिकृतीच..!! एक वय सोडलं तर त्या दोघींमध्ये विशेष फरक नव्हता.
मी २१ वर्षांचा असून राखी १९ वर्षांची होती. आणि हो ..आमच्या घरात एक
'मेंबर' अजून होता तो म्हणजे 'नीलिमा'. नीलिमा माझ्याच वयाची असून आमच्या
बाजूला राहणाऱ्या सरपंचांची मुलगी होती. राखीची मैत्रीण नीलिमा तर जवळपास
२४ तास आमच्याच घरी पडलेली असायची कारण आमच्या राखीची ती अगदी
'फास्ट-फ्रेंड' होती. ती बी.ए.झाली असून दिसायला जरी सुंदर होती तरी मला
मात्र ती मिळमिळीत वाटायची कारण मी शहरात राहून भरपूर smart, fashionable
व "टंच" मुली पहिल्या होत्या. अगदी लहानपणापासून मी,राखी व निलिमा
एकमेकांबरोबर खेळत असू व त्यामुळेच की काय निलिमा माझ्यावर 'मरत' होती पण
मी तिला मोजत नसे.

पण गेल्या जून महिन्यात बाबांना Heart-Attack आल्याने मला एक महिना घरी
यावे लागले.सुदैवाने ६ व्या सेमिस्टरच्या नंतरची १ महिन्याची सुटी
असल्याने माझे कॉलेज बुडाले नाही. हॉस्पिटल मधून बाबांना घरी आणल्यावर
मात्र मला परत कॉलेज सुरु झाल्यामुळे जावे लागले.पण जाण्याच्या कल्पनेने
माझा पाय निघेना कारण डॉक्टरच्या सल्ल्याप्रमाणे बाबांना "बेड-रेस्ट"ची
सक्त आवश्यकता असल्याने आता शेतीचे संपूर्ण काम आईच्याच अंगावर पडले
होते.

"आई मला असं वाटतंय की मी शिक्षण सोडून द्यावे ...खरंतर माझी कॉलेजला या
क्षणी जायची मुळीच इच्छा नाही कारण सर्व काम तुझ्यावर पडतंय आणि मी
कॉलेजला गेलो तर तू ते कसे सांभाळशील ?" मी विचारले.
"काही काळजी करू नकोस रोहन..कारण आता सर्व गडीमाणसं आहेतच आपल्याकडे आणि
आता तर पेरणी झाल्यामुळे या क्षणी फक्त पिकांवर लक्ष द्यायचेच तर काम
आहे. घरकामात मला मदत करायला राखी व नीलिमा आहेतच.." आई म्हणाली "हे तुझे
शेवटचेच तर वर्ष आहे ते पूर्ण कर व नंतर तुला वाटल्यास शेतीकडे बघू
शकशील.."

जड अंतःकरणाने मी कॉलेजला गेलो.

माझ्या ७ व्या सेमिस्टरचा शेवटचा पेपर ज्या दिवशी झाला त्याच दिवशी घरून
निरोप आला की माझे वडील serious असून त्यांना अमरावतीच्या सिव्हील
हॉस्पिटल मध्ये हलवले आहे व मी हॉस्पिटल मध्ये पोहोचण्याच्या आधीच Severe
Attack ने ते तडकाफडकी गेलेत.. आमच्या घरावर दुखः च कोसळले होते पण आईने
अतिशय धीराने परिस्थिती व घर सांभाळले व मी "आता मात्र कॉलेजला न जाता
आता इथेच थांबून शेती बघतो" असे म्हटल्यावर तिनेच आग्रह करून (व वडिलांची
इच्छा असल्यामुळेच) मला कॉलेजला जायला भाग पाडले.

तिच्याच "मॉरल सपोर्ट"मुळे मी डिग्री पूर्ण करण्याचे ठरवले.पण त्या
दरम्यान एक अजून गोष्ट झाली ती म्हणजे एके दिवशी मी कॉलेजला असतांना मला
निलीमाचा फोन आला की तिचे वडील तिचे लग्न ठरवत असून तिने त्यांना "मी
रोहनवर प्रेम करत असून मला त्याच्याशीच लग्न करायचे आहे.." असे सांगितले
व त्यामुळेच ते आज माझ्या आईशी बोलायला जाणार आहेत.

मी मात्र तिच्यावर वैतागलो की "आपले ह्या बाबतीत या अगोदर काहीच बोलणे
झाले नाही आणि आता बाबा जाऊन जेमतेम दीड महिनाही झाला नाहीये..."

त्यावर "तुला काय जे ठरवायचे ते ठरव..पण मला मात्र तुझ्याशीच लग्न करायचे
आहे.."असे म्हणून तिने फोन ठेवला.

अपेक्षेप्रमाणेच संध्याकाळी आईचा फोन आला व तिलाही हे "प्रपोजल" मान्य
होते पण तिला मी स्पष्टच सांगितले की "निलिमा जरी तुझी लाडकी असली तरी ती
मला काही विशेष आवडत नाही. मी "या" दृष्टीने तिच्याकडे आयुष्यात कधीही
पहिले नाही आणि अजून तर मी 'सेटल'ही झालो नाहीय.." त्यावर आई म्हणाली
"हरकत नाही, पण जर तुझी इच्छा असेल तर मी त्यांना सांगते की तुम्ही २-३
वर्ष थांबा व ३ वर्षानंतर आपण लग्न करू..(कारण निलिमा आपली सून व्हावी -
ही तिची फार मोठी इच्छा होती.) जर तुला वाटत असेल तर तू विचार करायला हवा
तेव्हढा वेळ घे .."

पण मी मात्र ठाम होतो की "आता या क्षणी माझा लग्नाचा विचार तू मुळीच करू
नकोस..कमीतकमी ५ वर्ष तरी..!!"

जड अंतःकरणाने तिने माझा निरोप निलिमाच्या वडिलांना कळवला. त्यांनीही १५
दिवस वाट पाहून नीलिमाचे लग्न दुसरीकडे ठरवले.मुलगा "I.T." इंजिनिअर असून
मुंबईत "विप्रो" कंपनीत जॉब करत होता व दिसायलाही छानच होता.

६ जूनला नीलिमाचे लग्न थाटात पार पडले. लग्नाला आम्ही सर्वजण होतोच.. पण
राखीने व आईनेही आपले दुखः बाजूला ठेवून बरेच "पार्टीसिपेट" केले. राखी
तर निलिमाच्या लग्नाच्या आधीच आठवडाभर रडत बसली होती..कारण निलिमा तिची
"फास्ट-फ्रेंड" पेक्षाही जास्तीच जवळची झाली होती. पण निलिमाच्या
"बिदाई"च्या वेळी तर माझी आईच तिच्या आईपेक्षा जास्त रडली..बहुदा तिलाही
निलिमा आपली सून झालेली हवीच होती.

संपूर्ण लग्नात मलासुद्धा "आपले काहीतरी चुकत तर नाही ना.." असे
वाटले...पण आता वेळ निघून गेली होती.


निलीमाचे लग्न झाले आणि मला खरोखरच "दैव देते आणि कर्म नेते .." या
म्हणीचा पुरेपूर प्रत्यय आला.


***
आता माझी परीक्षा होऊन ३ महिने होऊन गेले होते. मी आता पुढील शिक्षणाच्या
व नोकरीच्या फंदात न पडता आमचे पिढीजात शेतीचेच काम करायचे ठरवले, कारण
मला पाहिलेपासून त्यात 'इंटरेस्ट' होताच व आईला आणि राखीला ते फारच जड
पडत होते, भलेही त्या दोघींनी कधी बोलून दाखवले नसले तरी...!!

आमच्या बाबांनी शेतावर फार छान व्यवस्था करून ठेवली होती. पूर्ण शेत जरी
एका Levelled ground वर होते तरी त्यांनी एका कोपऱ्यात ५०x५० फुटांची
जागा १० फुट "एलिव्हेट" करून ठेवली होती.त्यावर एक "पंप-रूम" बनवून
त्यावर एक "ओव्हर हेड Tank" बांधला होता. "पंप-रूम" इतकी मोठी होती की
त्यामध्ये त्यांच्या न्याहारी साठी टेबल-खुर्ची व वामकुक्षी साठी पलंग पण
ठेवला होता. समोर एक १०x१० चा हौदही बांधला होता...जर पाणी कमी पडले तर
या हौदातून घेता येत असे व हौद जेमतेम ५ फुट खोल होता. पंप-रूम समोर उभे
राहिले तर पूर्ण शेतावर लक्ष पण ठेवता येत असे...जरी शेत १०० एकर मोठे
असले तरी..आणि एक दुर्बीण ही होती !! मागच्या भागात एक ६ इंची बोअर-वेल
असून त्याचे पाणी आम्ही शेती साठी वापरत असू.

उन्हाळ्यात आम्ही मुलं त्या हौदाचा "स्विमिंग पूल" म्हणून उपयोग करत असू.

माझ्यासाठी रोज दुपारी राखी जेवण्याचा दाबा घेऊन येत असे व काही हवं नको
ते जेवण्याच्या वेळी पाहत असे.

एके दिवशी मी शेतात काम करत असतांना राखी माझ्या जेवणाचा डबा घेऊन आली व
म्हणाली "दादा, आज तुझ्यासाठी एक "सरप्राईज" आहे "

"काय ? कोणतं सरप्राईज ?" मी विचारले.

त्याचबरोबर तिच्या मागे लपलेली निलिमा बाहेर आली..व मी आ वासून तिच्याकडे
पाहताच राहिलो.

निलिमा आतातर कमालीची सुंदर दिसत होती..तिला लग्न "फार म्हणजे अगदी फारच"
मानवले होते कारण तिचा चेहरा व रंग आता जास्तच उजळला होता.. तिच्या
शरीराची गोलाई आता अक्षरशः झळाळत होतीच आणि त्यावर कहर म्हणजे आता मुंबईत
रहात असल्याने ती एकदम "पॉलिश्ड" झाली होती. आता या क्षणी तर ती जणूकाही
"फिल्मी हिरोईनच" दिसत होती."मेक-अप" काय .."ड्रेस" काय..माझा तर कलीजाच
खलास झाला.

त्यावर "अरे नुसता पाहताच बसणार की काही बोलणार पण .." असे नीलिमाने
म्हणताच मी भानावर आलो व तिच्याबरोबर थोड्याफार जुजबी गोष्टी केल्या. ती
मात्र उत्साहाने स्वतःचा नवरा, सासरची माणसं,मुंबईचे घर, इत्यादी विविध
विषयांवर चौफेर गप्पा करत होती व राखी उत्सुकतेने विचारत असलेल्या
प्रश्नांची उत्तरं देत होती. त्यावर मी फक्त "हुं,हां.."च करत बसलो होतो.

थोड्यावेळानी माझे जेवण झाल्यावर त्या दोघी निघून गेल्या.. मी जाणाऱ्या
निलीमाला पाहतच राहिलो...पाठमोरी असूनही ती "सॉलिडच माल" दिसत होती.

स्वतःच्या नशिबावर चिडून मी जोरात एक "किक" मारली ती नेमकी पालथ्या
गंजावरच पडली. गंज तर १ मी.मी.ही सरकला नाही पण माझा पाय चक्क
दुखवलाच..आणि नेमकं त्याच क्षणी नीलिमाने वळून बघिले.

मी न सांगताही तिने माझ्या मनातले भाव माझ्या डोळ्यात वाचले.

***
रात्री घरी गेल्यावर मी राखीला जेवण झाल्यावर एकांतात (आई नसतांना)
विचारले "नीलिमा इथे किती दिवसांकरता आली आहे ?"

राखीला पण बहुदा माझ्या प्रश्नांचा रोख कळला असावा..कारण "ती मंगळागौरी
करता इथे आली आहे ..पण माझ्या नशिबात असतं तर तिची मंगळागौर
"इथेच..आपल्या घरीच" झाली असती.." असे म्हणून डोळे पुसत ती निघून गेली.

येणाऱ्या मंगळवारला अजून ५ दिवस होते.म्हणजे निलिमा कमीतकमी ५ दिवस तरी
माहेरी राहणार होती.माझ्या डोक्यात आता विचारचक्रं जोरजोरात फिरू लागली.

निलीमाचा विचार करत असल्यामुळेच रात्री बराच वेळ माझ्या डोळ्याला डोळा
लागला नाही..पहाटे कधीतरी झोप लागली पण झोपेत ही निलीमाचीच स्वप्नं पडत
होती.

****
दुसऱ्या दिवशी दुपारच्या जेवणाच्या वेळी मी राखी व निलीमाची आतुरतेने वाट
पाहत बसलो.

दोघी बरोबर १ वाजता आल्या व आम्ही तिघं मिळून जेवायला बसलो. जेवतांना
आमच्या तिघांच्या गप्पा सुरु होत्याच पण त्यातही माझे लक्ष पूर्णपणे
निलीमावरच होतं..जणूकाही राखी नव्हतीच तिथे !! निलीमानेही ही गोष्ट
'नोटीस' केली होतीच..

जसेच जेवण आटोपले तसेच राखीने आमची ताटे गोळा केलीत व ती ते धुवायला घेऊन गेली.

मी निलीमाकडे पाहिलं ..ती पण माझ्याकडेच एकटक पाहत होती..धीर एकवटून मी
तिच्याजवळ सरकलो व तिच्या हातावर हात ठेवला..ती अंग चोरून बसली (पण उठून
बाहेर गेली नाही)..तिने विरोध न केल्यामुळे माझी हिम्मत वाढली.

"काय म्हणतात तुझे "मिस्टर" ?..." मी विचारले..
त्यावर "ते ठीक आहेत..बरे आहेत.." ती म्हणाली.
"तू खुश आहेस ना ?" मी विचारले.

तिचे ओठ एका क्षणाकरता विलग झाले..पण ती काही बोलली नाही. मी थोड्या
धिटाईनेच तिच्या कमरेभोवती हात टाकून तिला जवळ ओढले..तिच्या स्पर्शाने
माझ्या अंगात वीज चमकून गेली. आता तिचा चेहरा माझ्या अगदी जवळ आला होता व
तिचे ओठ माझ्या ओठांपासून फक्त ३ इंच दूर होते.

"राखी पाहील ना .." ती भेदरलेल्या आवाजात म्हणाली. उत्तरादाखल मी तिचे
प्रदीर्घ चुंबन घेतले..क्षणभरच ती ताठ झाली पण दुसऱ्याच क्षणी तिनेही
आपल्या हाताचा विळखा माझ्याभोवती घातला व आवेगाने माझे चुंबन घेऊ लागली.
पण जसाच माझा हात तिच्या उरोजांवर स्थिरावताच तिने मला चक्क दूर ढकलले व
उठून दरवाज्यात उभी राहिली. लाजेने (किंवा उत्तेजानेने) तिचा चेहरा
लालेलाल झाला होता..पण मला आपली "मात्रा अचूक लागू" पडल्याचे लक्षात आले.


"तू अजूनही पागलच आहेस.." निलिमा म्हणाली "लहानपणापासून तुझ्यात काहीच बदल नाही.."
"असं कसं म्हणतेस ?" मी विचारले.
त्यावर "हे तू ४-५ वर्षं अगोदरच का नाही केलेस ? आणि आता मी विवाहित आहे
व विवाहित स्त्रियांशी 'असे' वागू नये..राखी कधीही येईल ना !! " निलिमा
म्हणाली.
"विवाहित स्त्रियांशी कसं वागावं ते मला माहित आहे .." मी म्हटले "जसे
तुझे 'मिस्टर' वागतात तसंच ना ? खरंतर त्याहीपेक्षा "चांगलं" मी वागू
शकतो..दाखवू का तुला आत्ता ?"

"आता नको..राखी येईलच "निलिमा म्हणाली.
"मग केंव्हा ?" मी विचारले.
"उद्या..इथे..हो..इथेच व याचवेळी.." निलिमा म्हणाली.

तेवढ्यात राखी भांडी धुवून आत आली व निलीमाला घेऊन तिथून निघून गेली.

त्या दोघी जाताच मला एक गोष्ट जाणवली व ती म्हणजे माझ्या Pant मध्ये
"तंबू" तरारून उठलाय..मी ताबडतोब Pant खाली करून बाबुराव मोकळा केला व
निलीमाला आठवत हलवू लागलो..व दोनच मिनिटात स्खलित झालो.

***