Indian Sex Stories-घरच शेण

[rangila]

Indian Sex Stories-घरच शेण


’संगी’ माझी थोरली भन हाय. म्हंजी तिच नाव ’संगीता’ हाय पन सगळे तिला संगी म्हनत्यात आन म्या तिला ’आक्का’ म्हनतो. माज्या परीस चांगली धा वर्शानी मोठी हाय. माजी आक्का दिसाया लई ’ग्वाड’ हाय. आंगान एकदम थोराड हाय. तिला ईसाव लागल तवाच आयेन तिला लुगड,चोळी घालाया चालू केल व्हत. आय तिला सांगायची गावातल्या मानसांची नजर लई वंगाळ हाय तवा गावात जाताना आंगभर पदर घेवूनश्यान जायच. जवा ती परकर झंपर घालायची आन जत्रत घ्यातलेल पावडर, माळ, बांगड्या घालून नटायची तवा आक्षी ’उषा चव्हाण’ दिसायची. जत्रच्या वक्ताला शाळच्या पटांगनात शिनेमाचा तम्बू लागायचा तिथ आमी पोर शिनेमा बघायचो. त्या शिनेमात नटी व्हती.... उषा चवाण.... तिला पायली की मला आक्का आटवायची.

आक्षी तिच्यावानीच दिसायची आक्का. म्याच नाय समदी प्वार म्हनायची तस. माज्या बरुबरीची पोर आक्का बद्दल लई वंगाळ वंगाळ बोलायची. आदी आदी म्या एक दोगांना बकलून काडल. पन कोना कोनाला हाननार? त्यांच त्वांड गप कस करनार? तवा नंतर नंतर म्या त्यांच्याकड ध्यानच द्यायच सोडल. आता खर सांगायच म्हंजी मला पन त्यांच वंगाळ बोलन आवडायच. जवा पासून तेल्याच्या खंड्याने आमाला मूट माराया शिकिवल तवा पासन आक्का मला लई आवडाया लागली व्हती. मुट मारता मारता त्यो बायांबद्दल लई घान घान बोलायचा. कोनाच थान आंब्यावानी हाय, कोनाच कुल्ह टरबुजावानी हाय, कोन कोनाला कस झवत आसल.... आस काई बाई वंगाळ बोलायचा. त्याच बोलन ऐकून लई लाज वाटायची पन मज्जा पन वाटायची. जवा तो आक्काच नाव घेवून बोलायचा तवा माज पानी लगेच सुटायच.

नंतर घरला आल्यावर आक्काकड बगितल की लय लाज वाटायची. खंड्याच बोलन आटवायच आन मग कसतरीच व्ह्यायच. बा दिसभर श्येतातच असायचा आन आये त्याला हातभार लावाया त्याच्या बरुबर रहायची. तवा अक्का घरला एकलीच असायची. म्या पन बा बरुबर श्येतात राबायचो पन काईबाई काम काडूनश्यान लई येळला घरला यायचो. श्याळा तर म्या कवाच सोडली व्हती. नायतर काय.... काय करायचय ते शिकून आन फिकून? श्येतातच राबायचय ना जनमभर....

घरात आक्काला काम करता करता म्या चोरून बगायचो. चोळीत कसल्याल तिच थान बगितल की चड्डीत वळवळ व्ह्यायची. कवा कवा काम करता करता ती थान्यावरचा पदर काडून त्वांड पुसायची तवा तिच्या चोळीच्या मदली फट दिसायची. त्या फटीतन तिच थान बाहेर आल्याल दिसायच. लुगड वर करून ती आंगन सारवायची नायतर कापड धुवायची तवा तिच्या ढवळ्या मांड्या दिसायच्या आन माजा बाबुराव चड्डीत उटायचा. म्या लगीच टमरेल घेवूनशान वड्याला पळायचो. झुडुपामाग माजी एक खास जागा व्हती. तिथ बसून म्या चड्डी काडायचो व आंड हातात घेवून मूट मारायचो. आक्काला बगितल्याल आटवायचो आन पानी गाळायचो.

एक दिशी सकाळी म्या आंगनातल्या चिचेच्या झाडावर चडलो व्हतो. पार वर आगदी शेंड्यावर गेल्यालो. वरून सगळ अगदी ग्वाड दिसत व्हत. लांबवर नजर पोचल तिथवर हिरव रान आन वावर दिसत व्हत. एका हाताला गावातल्या घराची छपर आन गनपत वाण्याच तीन मजली घर, पल्याड्च्या टेकडीवरच शंकराच देवूळ सगळ सगळ दिसत व्हत. मग म्या खाली उतराया लागलो आन माज डोळ आंघुळीच्या मोरीवर ग्याल. आक्का आंघुळीच पानी काडत व्हती. म्हंजी ती आंघुळीला बसनार व्हती. आंगनाच्या दुसऱ्या कोपऱ्यात आडाच्या बाजूला घरला लागून अंघुळीची मोरी व्हती. एका बाजूला घराच भिताड व्हत आन दोन बाजूला दगुड रचून भित केली व्हती. म्होरल्या बाजून बारदान लावून मोरीच दार केल्याल व्हत.

खाली जमीनीवर उभ राहून मोरीतल काई दिसत नस कारन मोरीच भिताड खांद्यावरून उच व्हत. पन आता वरतून मला मोरीतल सगळ दिसत व्हत. म्या वरच थांबलो आन गुपचूप बघाया लागलो. आक्कानी पानी घ्यातल आन मोरीत आली. उभ्यानच तिन खांद्यावरचा पदर काडला. मग चोळीची गाठ सोडून थान मोकळी क्याली. मग राहिल्याल लुगड फेडून ती खाली बसली आन अंघुळ कराया लागली. मला वरून तिच ग्वार ग्वार आंग दिसत व्हत. आंब्यावानी गोल गोल थान बघून माजा आंड चड्डीत ताठ झाला. थान्यावर साबन लावून ती चोळाया लागली तवा माजा जीव कासावीस जाला. अस वाटाया लागल मला आक्काच थान अस चोळाया मिळाल तर? तिची आंगुळ जाली आन ती उभी राहिली. तिच्या जांघेत काळ्या केसांच जंगाल मला सपस्ट दिसल वरतून. कलींगडावानी गोल गोल तिच कुल्ह चमकत व्हत. लुगड्यान थ्वाड आंग पुसुन तिन लुगड अंगाला गुंडाळल आन मग घरात ग्याली.

पहिली येळ मी एक बाय नागडी पायली. माजा आंड एवडा कडक जाला व्हता की तिथच मूट मारावी आस वाटत व्हत. पन त्यात धोका व्हता म्हनूनशान म्या गुपचूप खाली आलो आन टमरेल घेवूनशान वड्याला पळालो. झुडपात चड्डी खाली करतोय तर आंड टपाटपा गळाया लागला. आक्काच थान आन कुल्ह आटवून हातान खसाखसा हालिवल आन पानी गाळल. लई पानी ग्याल. मला वाटाया लागल येवड्या लांबून बाईला नागड पाहिल तर ही हालत जाली जर जवळून पायला मिळाल तर काय हुईल? नंतर लई येळा आक्काला अंघुळ करताना झाडावरन पाहिल. आता तिला जवळून बगाया मनात वाटू लागल.

पन तिला जवळून कस बगायच त्ये ध्यानात येयीना. आंघुळीशिवाय ती पुर लुगड कंदी फेडायची याचा म्या ईचार करू लागलो तवा माझ्या ध्यानात आल की बाजाराच्या दिशी बाहिर जाताना ती अंगावरच वापरत लुगड फेडायची आन फडताळातल चांगला लुगड नेसायची. तवाच तिला बघता आल तर.... मग म्या तवा तिला कस बघता यील याचा ईचार करू लागलो. आमच घर दोन खणाच हाय. म्होरली खोली उटायबसायची आन झोपायची हाय आन मागली खोलीत चूल आन जेवायच्या सामानाची हाय. मागल्या खोलीत वापराच सामानसुमान पन हाय. वर कौलारू छप्पार हाय म्हनूनशान एक माळा केलाय आन वर बी-बियान धान्य-धुन्य ठिवत्यात.

आक्का मागल्या खोलीत लुगड बदलती तवा तिला तिथच जवळून नागडी बघाया मिळल हे माज्या टकुऱ्यात आल. आन हे पन माज्या टाळक्यात शिरल की वर माळ्यावर गुमान लपून बसलो तर मला तिला नागड बगता ईल. तवा पुडल्या बाजाराच्या दिशी म्या मागल्या खोलीत माळ्यावर लपून बसलो. लई येळ जाला पन आक्का आलीच नाय. च्यायला म्हटल म्या इथ लपून वाट बघतुया आन ती आज बाजाराला जायचीच नाय.... पन नाय..... शेवटाला ती आलीच आत. फडताळातून दुसर चोळी आन लुगड तीन काडल. आन मग थान्यावरचा पदर पाडला आन चोळीची गाठ सोडली.

अगागा.... काय झ्याक दिसत व्हती तिच्या ज्वानीची ती दोन कबुतर.... एकदम जंगली कबुतरावानी फुगलेली व्हती आक्काची थान.... ढवळ्या थान्यावर काळ काळ बोंडूस तरारलेल वाटत व्हत. तिन लुगड फेडल आन पार नागडी जाली. खिडकीमदून उजेड येत व्हता आन त्यात मला आक्काची ज्वानी यवस्थित दिसत व्हती. तिच्यापातूर सात-आट हातावर व्हतो मी वर. तिच्या जांघेतल केसांच जंगाल एकदम झ्याक दिसत व्हत. तिथ एक भ्वाक असतया अस खंड्या म्हनला व्हता पन त्या केसामुळ त्ये दिसत नव्हत. माग ठिवलेली चोळी घ्याया जवा ती वाकली तवा तिच भोपळ्यावानी कुल्ह दिसल. खंड्या सांगित व्हता या कुल्ह्यामागन बाईच्या भोकात घालाया लई मजा येती. तो कोल्हाटनीच्या आनुला लईवेळा झवला हाय तवा तिन त्याला जे शिकिवल त्ये त्यो सांगत व्हता.

आक्काला एवड्या जवळून नागडी बगून माजा आंड लगीच ताट जाला व्हता. म्या चड्डी खाली करून त्याला बाहीर काडला आन हलवाया लागलो. खाली अक्कान दुसरी चोळी घ्यातली आन घालाया लागली. चोळीत दोनी कबुतर कसनुस भरून तिन गाठ मारली. मग लुगड घेवून नेसाया लागली. लुगड नेसून तिन कास्टा माग कमरेत खोवला आन आदीच लुगड, चोळी रश्शीवर टाकली. आन मग ती बाहिर ग्याली. ती ग्याली तरी मला आस वाटाया लागल की ती तिथच हाये. आक्का तिथ नागडी उभी राहूनशान माज्याकड बघून हसतीया असा मला भास झाला आन माझ्या आंडाच पानी सुटल. म्या गदागदा हालिवला माजा आंड आन समद पानी बाहिर काडल. मग गोनपाटाला आंड पुसून म्या चड्डी घातली आन गुमान खाली उतरलो. आक्का तर दाराला कडी लावूनशान ग्येली व्हती. म्या वरच्या फटीतून कडी ढकल्ली आन दार उगडून बाहिर आलो.

नंतर लई येळा मी आक्काला तशी नागडी बगितली. पन त्याच्यापतूर जास्त म्या काय केल नाय. तिला हात लावाया आन काय कराया माझ्या गांडीत दम नव्हता. तिला फकस्त बगून म्या माज्या आंडाची खाज घालवायचो. लई दिसानी आक्काच्या ध्यानात आल की म्या तिच्याकड बगत असतो. म्या तिच्या थान्याकड आन कुल्ह्याकड चोरून बगतो हे तिन हेरल पन ती काय म्हनली नाय. मला आदी भ्या वाटल की ती आयेला नायतर बा ला बोलील पन ती काय म्हनली नाय.

चार वरसा आधी तिला जवा चोवीसाव लागल तवा बान तिच लगीन लावून दिल आन ती बारा कोसावरच्या गावात आपल्या दादल्याच्या घरी गेली हुती. लगीन होवून तीन वरस जाली तरी तिला प्वार होत नव्हत. आन जवा ती पोटूशी राहिली तवा तिच्या दादल्यान तिला हाकलून दिल. तो म्हनाया लागला त्याच प्वार नाय ते. कुटतरी बाहेर ’श्याण’ खाल्ल माझ्या आक्कान म्हनतो... तिच्या दादल्यान सोडचिट्टी दिली तिला तवाच.

आन तवा एक वर्शापास्न आमच्याकडच राहती आक्का.... तिच्या दादल्यान जवा तिला सोडचिट्टी दिली तवा ती लई रडली. नुसती रडायची आन पडून राहायची. मला माज्या आक्काची हालत बघवना. म्या तर कुराड घेवूनश्यान निघलो होतो तिच्या दादल्याचा मुडदा पाडाया. पन बा न आडिवल आन म्हनला ’आर त्याचा मुडदा पाडला तर कपाळ पांढर होयील ना तुज्या आक्काच...’ तवा मी गप जालो. मग आमी समद्यांनी तीला समजावल. आये तिला म्हनली तु पोटूशी हाय तवा तुला आस रडूनशान जमनार नाय. हिम्मत ठिव आन प्वार होवूदे मग समद ठीक व्हईल. आन मग आक्का सावरली! नंतर ती समद दुख इसारली आन पहिल्यासारखी वागाया लागली.

आत्ताच चार महिन्याआधी तिला प्वार झाल. म्या लई खूश झालो, मला भाचा झाला म्हनूनशान! किती सोन्यावानी दिसतया प्वार.... आन त्याच्या आयघाल्या बापाला आवदसा आटवली आन दिल हाकलून माज्या अक्काला..... या वक्तात म्या तिला लई धीर दिला. तिची बाळांताची येळ होईतो म्या तिला लई आधार दिला. आक्का माज कौतीक कराया लागली. एवड्या लहान वयात माजी समजूत लई जास्त हाय अस ती म्हनते. म्या मनात म्हनालो.... आता काय म्या लहान राहिलोय? चांगला अटरा वर्शाचा झालोय की मी.... आताशा ती माज्याकड बगून लई ग्वाड हसायची. ती तस हासली की मला लई लाज वाटायची कारन येवड पेरमान कदी कुनी माज्याकड बगितल नव्हत.

जवा आक्का पोटूशी व्हती तवा म्या तिच्याकड ज्यादा ध्यान दिल नव्हत पन आता म्या पुना तिला चोरून पायला लागलो. बाळांतपनानंतर आक्का आता आनीक थोराड दिसाया लागली व्हती. तिला आता दुध येत व्हत तवा तिच थान आता पपईवानी जाल व्हत. तिची चोळी आदीचीच व्हती तवा त्यात तिच वाढल्याल थान मावायच नाय. उटताबसता आन चालताना तिच थान लई मस्त हालायच. तिच्या जवळ आसलो की माज ध्यान सारख तिच्या थान्याकड जायच. आता मला त्ये लई आवडाया लागल व्हत.

प्वाराला दुध पाजीताना आदी आदी आक्का लुगड्याचा पदर थान्यावर घीत व्हती पन नंतर तीन थान झाकायच सोडून दिल. तवा मी तिच थान चोरून बगाया सुरुवात केली. ती चोळी वर करायची आन थान्याच बोंडूस प्वराच्या त्वंडात द्यायची. तेवडच मला तिच बोंडूस दिसायच पन लई ग्वाड वाटायच बगायला. तिच्या ढवळ्या थान्यावर ते काळ काळ बोंडूस लई झ्याक दिसायच. तीन प्वराला पाजाया घेतल की म्या आजूबाजूला घिरट्या घालायचो आन चोरून तिच्या थान्याकड पगायचो. कवा कवा माजी तिची नजर मिळायची आन म्या त्वांड फिरवून घ्यायचो पन तिच्या ध्यान्यात ते कवाच आल व्हत.

यकदा दुपारी आमी दोघ घरात एकलेच व्हतो. आक्का प्वराला पाजीत व्हती आन म्या आत बाहिर करत तिला चोरून बगत व्हतो. तिच्या ध्येन्यात ते आल व्हत. यकदम तीन मला इचारल,

"गनप्या!... कार येरजऱ्या मारतोया?"
"अं?.. काय नाय आक्का.... त.... ते.... म्या खुरप शोधतुया....." म्या चाचपत उत्तार दिल.
"कुड? माज्या पदरात??" आक्का हासून म्हनाली.
"क? काय?... न.... नाय..."
"आ...र.... माज्या ध्यानात आलय त्ये..... तु माझ्याकड बगत आसतो...."
"कोन? म्या?.... नाय.... कुट काय..." म्या पुरता गुंधळून ग्यालो.
"काय बगतो एवड निरकून? माज्या थान्याकड लई ध्यान आसत तुज..."
"न... नाय अक्का.... म्या कुट बगतो.... तुला भास जाला असल..." म्या कसबस बोललो.
"अस....! भास जाला व्हय.... आसल.... आसल...." आस म्हनत ती हसली.

गुमान तिथन बाहिर आलो आन रानात पळालो. सांज व्हई पातूर म्या रानात भटकत व्हतो. म्या लई घाबरलो व्हतो. आता आक्का काय करल? ती बा ला, आये ला सांगल का? सांगितल तर बा मला हानून काडल का? ईचार करून करून माज टकुर फिरायची येळ आली. घरला जावस वाटत नव्हत. पन रातच्याला गेल तर पायजे व्हत. शेवटाला घरला आलो. बा बाहिर वसरीवर बसला व्हता. मला बगून काय बोलला नाय. म्या लगोलग घरात ग्येलो नाय. आडावर जावून पानी काडल आन हातपाय धुवाया लागलो. मनात ईचार करत व्हतो आत्ता बा उटल आन मला हानाया येयील. पन त्यो काय उटला नाय. माज्याकड एकदा दोनदा बगितल आन त्वांड फिरवल. मला थोड बर वाटल की त्यो काय बोलला नाय म्हंजी काय व्हनात नाय.

घाबरत घाबरत घरात पाय ठिवला. आये आतल्या खोलीत चुलीवर भाकऱ्या करत व्हती. मला पायल्यावर म्हनली,

"कुट व्हता रे ईतका येळ? कदीची वाट बगतेय? त्येल संपलीया.... जा... जाऊन घेवून ये...."

म्या गुमान आतल्या खोलीत आलो. आक्का आतच व्हती पन तिच्याकड बगायची माज्यात हिमत जाली नाय. येवून त्येलाची बाटली घ्येतली आन बाहेर पडलो. जाऊन त्येल ग्येवून आलो. आयेन जेवाया वाडल तवा गुमान बसून जेवू लागलो. समोरच आक्का प्वराला घेवून बसली व्हती. आयेन पुना ईचारल,

"कुट व्हता रे दुपार धरून? म्या श्येतात पन वाट बघीत व्हते...."
"दुपारी तर गनप्या हीतच व्हता की घरात...." आक्का माज्याकड बगून म्हनली. म्या तिच्याकड बगितल नाय पन मला माहित व्हत ती माज्याकड बगतेय.
"हितच व्हता? आन काय करत व्हता...??"
"काय नाय..... बघत व्हता....." आक्कान आस म्हटल आन म्या घाबरून नजर वर करून तिच्याकड बगितल. माज्याकड बगून ती हासली आन पुड म्हनली, "बगत म्हंजी.... सोधत व्हता..... खुरप...."
"खुरप? आन ते र कशाला?.... मग घावल का?" आयेन नवल करत ईचारल.
"कंच घावनार..... जीथ बगायच तीथ सोडून भलतीकडच शोदत व्हता...." आक्का मोठ्यान हासत म्हनाली.

माजा जीवच चालला व्हता. आस वाटल आक्का आता बोलनार म्या कुट बगत व्हतो ते. पन नाय...... ती त्ये काय बोलली नाय.... नुसत गालात हासत व्हती आन माज्याकड बगत व्हती. म्या कसतरी भाकरी संपवली आन बाहीर पळालो. नंतर आट धा दिस म्या काय केल नाय. म्हंजी आक्काकड बगितल नाय. मला भ्या वाटत व्हत ती आयेला सांगल म्हनून पन ती चूप राहिली. मग माज्यात धीर आला आन मी पुना आक्काला चोरून बगू लागलो. तीन वळखल म्या पुना तिच्याकड बगाया लागलो त्ये पन ती काय बोलली नाय. एक दिशी आसच आमी घरात एकले व्हतो तेव्हा आक्कान मला बोलीवल आन जवळ बसीवल.

[rangila]

"गनप्या..... म्या बाळाला पाजत आसल तवा माज्या थान्याकड बगत जाऊ नगस...." ती म्हनली. म्या काय बोललू नाय फकस्त खाली मान घालून बसलो.
"ऐकल का र गनप्या..... म्या काय म्हनतेय ते?"
"व्हय आक्का...." तीन मला पुन्हा ईचारल तवा मी मान वर करून तिच्याकड बगितल आन गुमान बोललो.
"आ..र..... म्या तुला ह्ये रागान सांगत नाय.... पन येक गोश्ट घडतीया तवा म्या तुला सांगतेया." तीन आस बोलल्यावर म्या चमकून तिच्याकड बगितल.
"काय घडतय, आक्का?" म्या नवल करत ईचारल. आता ती माज्यावर कातवली नाय आस सांगत व्हती तवा माज्यातपन धीर आला.
"आ..र.... तु माज्या थान्याकड चोरून बगतो त्ये मला कळत आसत..... त्यान दुधाची चव बदलतीया... म्हनून प्वार दुध प्येत नाय...."
"आस व्हय.... मला वाटल आनखीन कायतरी हाय.... पन, आक्का.. आस कस घडतया?" म्या धीर करत पुढ ईचारल.
"आर कस म्हंजी..... तू माज्या थान्याकड बगतो ना..... बगतो की नाई?"
"हा...." म्या नंदीबैलासारखी मुंडी हालवून म्हटल.
"हा.... आन त्याच थान्यान प्वार दुध प्यात ना... प्यात की नाय?"
"हा...."
"तवा दुधाला नजर लागतीया.... आन दुधाची चव बदलतीया..."
"पन आक्का..... मला कुठ तुज दुध दिसतया?.... म्या तर थान्याकड बगतो.... मग आतल दुध नासत कस??"
"आ..र.... दुध नासत नाय.... त्याची चव बदलतीया.... त्ये तुला नाय कळायच येवड्यात...." आस म्हनत आक्का लाजली.

मला कळना आस बोलताना तिला लाजाया काय झाल. म्या तिला त्ये ईचारनार येवढ्यात बाहेरून आयेची हाक कानावर आली. आक्का लगबगीन बारीक आवाजात म्हनाली,

"म्या तुला सांगल कवातरी ते.... पन ध्यानात ठिव... प्वराला पाजताना पुना माज्या थान्याकड बगू नगस...."

म्या चुपचाप मान डोलीवली आन बाहीर पळालो. आक्कान सांगितल्याल म्या ध्यानात ठिवल. ती जवा प्वराला पाजायची तवा म्या तिच्या थान्याकड बगायचो नाय पन बाकी वक्ताला चान्स मिळला की तिच्याकड बगायचो. तिच माज्याकड ध्यान गेल की ती गालात हसायची आन मग मला लई शरम वाटायची. मग पुन्हा दोन तीन दिसानंतर तीन मला ईचारल,

"गनप्या!.... म्या तुला प्वराला पाजताना बगू नग म्हनले.... म्हनूनशान तू बाकी वक्ताला सारख माज्याकड बगत रहातो व्हय...."

म्या काय बोललो नाय नुसता तिच्याकड बगून हासलो.

"आन आयेला कळल तर..... तू माज्या थान्याकड बगतोय त्ये....."
"छ्या..... तिला नाय कळायच....." म्या आक्काला ठासून जवाब दिला.
"का?.... का नाय कळायच?..... तुला काय वाटत..... मांजार डोळ झाकून दुध प्यात म्हंजी त्याला कुनी बगत नाय व्हय?..."
"तस नाय, आक्का...." म्या तिला समजावीत म्हनालो, "आये असताना म्या जरी तुज्याकड बगत आसलो तरी म्या काळजी घ्येतो.... तिला कळनार नाय याची....."
"आस... व्हय..... पन गनप्या.... मला येक गोस्ट कळना.... तू माज्या थान्याकड सारका का बगतो?" आक्कान ’त्या गावची नाहीच’ आस दाखवत मला ईचारल. म्या का बोललो नाय आन पुना लाजून मुंडी खाली घातली.
"आ..र.... लाजू नगस बायल्यावानी.... थान्याकड बगताना लाजतोस का असा?.... सांग की गुमान....."
"मला आवडत...." आखीर म्या अवसान आनून बोललो.
"आवडत?... माज थान?...." आक्कान दातात खालचा व्हट धरत चावटपन ईचारल.
"व्हय....." म्या येड्यासारख उत्तार दिल.
"येवढ काय आवडत माज्या थान्यातल?"
"लई मोठ हाय......"
"मोठ हाय व्हय.... तुला काय माहित केवड मोठ हाय ते?"
"दिसत ना ते.... तुज्या चोळीवरन....."
"चोळीवरन.... पन चोळीवरन कस कळल.... क्येवढ मोठ हाय ते?"
"नाय म्हंजी.... जवा तू प्वराला पाजती तवा पन कळत की..."
"आस व्हय... म्हनून तवा तू बगत आसतो..... पन म्या प्वराला पाजते तवा तुला काय दिसत येवढ? माज बोंडूस प्वराच्या त्वंडात आसतया आन त्येच्या तोंडान माज थान झाकल्याल आसत...."
"नाय, दिसत की थोड थोड...."
"थोड दिसत व्हय..... पन सारख सारख काय बगायच...?"
"लई मजा वाटतेय...."
"आन बगताना मनात काय ईचार करतो?"
"म्हनजी? काय नाय....." म्या तिचा परश्न कळला नाय आस दाखवत म्हनलो.
"आ..र..... मनात काई इचार करत आसशील ना.... का नुसताच बगतो माजी थान....? मनात काईतरी येत आसल ना...." आक्कान पुना चावटपन ईचारल.
"येत ना.... त.. तपल... हेच की..... प्वराची लई मजा हाय....."
"प्वराची मजा?.... आन कसली मजा प्वराची??"
"त्येला दुध प्याया मिळतय.... थान चोखाया मिळतय...."
"आ..र.... त्येला भूक लागतीया... तवा तो दुध प्यातो.... आन म्या थान त्येच्या त्वंडात द्येते तवाच तो चोखतोया..... मग त्येला कसली मजा वाटत आसल..."
"त्येला मजा वाटत आसनार ना.... तवाच त्यो इतक पितो...."
"तुला काय माहीत, त्येला मजा वाटतीया की नाय ते?"
"वा.... आस कस.... त्येला कायतरी मजा वाटत आसल ना...." म्या माजी बाजू लावून धरत म्हनलो.
"बर वाटत आसल त्येला मजा..... पन तुज काय?.... तुला कसली मजा वाटतीया त्येला पिताना बगताना?"
"मला त्येचा हेवा वाटतो...." म्या बिनदास्त बोललो.
"हेवा वाटतोया.... का?.... त्यो दुध पितोया म्हनूनशान? का थान चोखतोया म्हनूनशान?" आक्कान मला डोळा मारत हासून म्हटल.
"दोनी मुळ....."
"आस... व्हय..... मग सरळ सांगायच व्हत की.... त्येला ज्ये मिळतय त्ये तुला मिळत नाय.... म्हनूनशान तुला त्येचा हेवा वाटतोया..."

म्या आक्काकड बगत फकस्त दात ईचकावून हासलो.

"मग तुला प्यायचय का माज दुध??......" आक्कान पटकन ईचारल.
"हं?... काय???" मला जनू कळलच नाय तिन काय म्हटल त्ये.....
"आ..र.... तुला बगायचय का.... त्येला काय मजा मिळतीया त्ये...??" आक्कान हासत हासत मला ईचारल.
"त... म... मला.... प....."

माजी तर बोलतीच बंद जाली. मनातून तर लई येळा इचार केला व्हता की आक्काच थान चोखाया मिळाल तर.... तिच दुध प्याया मिळाल तर.... आन आता ती इचारत व्हती तर माज्या त्वंडातून शब्द फुटत नवता. माजी हालात बगून आक्काला लई मजा वाटत व्हती. ती सारखी हासत व्हती. म्या गोंदळलेलो पगून तर ती आनखीनच हासत सुटली. तिला आपल हासू आवरना. तिच्या आवाजान आतल्या खोलीतल प्वार उटल आन रडाया लागल. ती हासत हासत उटली आन आत जावून त्येला घेवून आली. उभ्यान त्येला खेळवत खेळवत ती हासतच व्हती.

म्या खुळ्यासारका बसून व्हतो. आन मग माज्या टकुऱ्यात शिरल की आक्का माजी मस्करी करत व्हती. ती उगाच माजी गमत कराया तस बोलत व्हती. मला लई राग आला तिचा. म्या रागान तिच्याकड बगत उठलो आन बाहीर निगालो. तिच्या ध्येन्यात आल मला राग आलाय ते. ती हसायच थांबली आन मला ईचारू लागली पन म्या तिच्याकड लक्श दिल नाय आन तरातरा चालत बाहीर पडलो. मग म्या श्येतावर ग्येलो आन बा बरुबर काम करत राहिलो. सांजला श्येतातल काम आटपून बा आन आये घरला निगाले. म्या त्याना म्हटले तुम्ही व्हा म्होर म्या येतो मागन.

नंतर आंधार पडल्यावर म्या घरला आलो. आतल्या खोलीत बा जेवीत व्हता आन आये त्येला वाडत व्हती. म्या बाहीरच थाम्बलो आन आडाच पानी काडून त्वांड हात पाय धुवाया लागलो. तेवड्यात आक्का बादली घीवून आडावर आली. म्या तिच्याकड ध्यानच दिल नाय आन हात पाय धुवत राह्यलो. माज्याकड बगत ती चावटपन हासली आन म्हनली,

"गनप्या..... जरा बादलीत पानी दे की काडून....."
म्या काय बोललो नाय आन तिला पानी काडून देवू लागलो. मग माज्या आजून जवळ येत आक्का हळूच म्हनली,
"गनप्या.... मगा म्या हासत व्हते म्हनूनशान तुला राग आला व्हय?"
म्या फकस्त मान वर करून तिच्याकड रागान बगितल.
"आ..र.... तुज त्वांड बगून मला हासू येत व्हत.... पन म्या तुजी मस्करी नाय करत व्हते..... म्या खरुखर तुला ईचारत व्हते...."
"हं??" म्या आचर्याने तिच्याकड बगितल.
"व्हय रे.... म्या खरुखर तुला ईचारत व्हते..."
"म्हंजी?.... तु खरुखर मला दुध द्येनार??" मला ईस्वासच व्हत नव्हता तिच्या बोलन्याचा.
"व्हय..... माज्या थान्यात लई दुध हाय.... प्वार त्येवढ प्यात नाय.... त्यान नाय प्याल तर माज थान दुखत.... म्या आयेला ईचारल तर ती म्हनली थान पिळून काड. मग म्या ईचार केला थान कशाला पिळू? तू हायेच की..... हां.... पन तुला पायजे आसल तर...."
"म्या तर पिईन खुशीन..... पन तू खरुखर द्येनार हाईस का?... आन कुठ देनार? कदी देनार??"
"त्ये मी सांगन तुला नंतर.... बा बाहीर येईल आता... म्या जाते आत.... पन कोनाजवळ बोलू नगस आपल ह्ये गुपीत...."

आस म्हनत आक्का आत ग्येली. मला खरच वाटना काय घडल त्ये! आक्का मला तिच थान चोखाया देनार.... म्या तिच दुध प्येनार..... कदी? कुठ? कस?..... म्या येकदम हवेत उडाया लागलो.....

म्होरल्या दिशी दुपारच म्या बा आन आयेला श्येतावर भाकर देवून घरला आलो. मग म्या आन आक्का ज्यावलो. सगळ काम झाल्यावर आक्कान मला आतल्या खोलीत बोलीवल.

"दाराला कडी घाल आन ईकड ये....." आक्कान मला सांगितल.

म्या कडी लावली आन तिच्याकड वळलो. एक गोदडी आंथरून आक्का त्यावर पसारली व्हती. उश्याला तिन गाठुड घ्यातल व्हत तवा तिच डोक वर व्हत. तिच प्वार झोळीत झ्वापल व्हत.

"इथ ये आन माज्या बाजूला बस..." तिन मला म्हटल आन म्या तिच्या बाजूला जाऊनशान बसलो. माज काळीज थाड थाड उडत व्हत. पुड काय व्हनार याची हुरहुर लागू राहिली व्हती. आक्का माज्याकड बगून हासत व्हती.

"गनप्या.... आपन काय करतुया ह्ये कुनाला सांगायच नाय.... तुला आन हाय माजी.... आता कुनी आल तर म्या पांघरुन घेवूनशान पडेन आन झोपायच स्वांग करीन. तु दार उगडून बाहीर जा. ईचारल तर सांग पानी प्याया आत आलो व्हतो. कळल?"

"व्हय आक्का!" म्या नंदीबैलावानी मान हलवली आन तिच्याकड बगत रायलो.

माज्या डोळ्यात रोकून बगत आक्कान खांद्यावरचा पदर काडला. मग ती चोळीची गाठ सोडाया लागली. माज डोळ तिच्या डोळ्यावरून खाली तिच्या चोळीवर सराकल. ती येकदम निवांतपन चोळीची गाठ सोडत व्हती. गाठ म्वाकळी जाल्यावर तिन चोळी थान्यावरन बाजूला क्याली. आता मला तिच थान सपस्ट दिसत व्हत. येवड्या जवळून बाईच थान म्या पईली येळ बगत व्हतो. माज डोळ वटारल व्हत आन म्या आधाशासारका तिच्या थान्याकड बगत व्हतो. तिच बोंडूस लई ताठ झाल्याल व्हत. दोन चार मीनीट मला थान बगू दिल्यावर तिन माजा हात पकल्डा आन मला वढत म्हनली,

"ये गनप्या.... झोप माज्या बाजूला..."

म्या आक्काच्या डाव्या बाजूला लवांडलो. म्या कुशीवर व्हतो आन आक्काच्या डोळ्यात बगत व्हतो. तिन आपला डावा हात उचल्ला आन माज्या डोक्याखाली घातला. आता माज डोक तिच्या दंडावर व्हत. मग मला तिन खाली सरकवल आन माज त्वांड तिच्या थान्याजवळ आल. उजव्या हातान आपल डाव थान उचलत ती म्हनली,

"घे गनप्या.... प्ये माज दुध...." आस म्हनत तिन माज डोक आपल्या थान्यावर दाबल. जन्माचा उपाशी असल्यागत म्या त्वांड वासल आन आक्काच थान त्वंडात घ्यातल.

"आ..र.... तुला थान खायला नाय दिलय.... चोखाया दिलय.... तवा बोंडूस त्वंडात धरून चोख...."

आक्कान आस म्हनल्यावर म्या वशाळलो आन मग फकस्त तिच बोंडूस व्हटात धरून चोखाया लागलो. पन त्यातन दुध काई येयीना. आक्का खुदकन हासली आन म्हनली,

"प्येतापन येत नाय येड्याला..... ईसरलास वाटत कस दुध वढायच त्ये.... ईसरनारच म्हना.... लई वरस जाली जवा तू प्यात व्हता... आयेच थान..... घ्ये... आजून थोड थान त्वंडात घ्ये आन बोंडूस चोख जोरान...." आस म्हानत आक्कान तिच थान माज्या तोंडात कोंबल. तिन सांगितल तस म्या तिच बोंडूस जोरान चोखाया लागलो आन तिच दुध बाहीर येया लागल.

"आस्स..... आता कस दुध वढलस.... आसच जोरान चोख आन समद दुध प्येवून टाक...."

आक्काच दुध चवीला लई येगळ लागत व्हत, येकदम अम्रीतावानी! म्या लपक लपक करूनशान वढत व्हतो आन माज त्वांड दुधान भरून ग्याल व्हत. आक्काला माज प्यान आवडीत व्हत कारन तिन मला जवळ घिवून गच्च आवळल व्हत. म्यापन तिला जाम चिपकलो व्हतो. थोडा येळ गेला आन तिच्या थान्यातन दुध यायाच बंद जाल. म्या तरीबी तिच थान चोखत व्हतो.

"आ..र... त्यातल दुध संपल आता... या बाजूला ये आन दुसर थान प्ये..."

[rangila]

आस म्हनत आक्कान मला तसच गच्च धरत आपल्या आंगावरन दुसऱ्या बाजूला वढल. म्या तिच्या आंगावर पार झ्वपलो व्हतो आन तसाच दुसऱ्या अंगाला आलो. मग तिन आपल उजव थान माज्या त्वंडात कोंबल. मग पहिल्यासारकच म्या तिला चिपकत तिच दुसर थान प्यायला लागलो. आक्का मला लई ज्वरात आवळून धरत व्हती आन म्यापन लई ज्वरात तिच थान प्यात व्हतो. हळु हळू ह्ये थानपन रिकाम व्हाया लागल आन मग त्यातून दुध यायच बंद जाल.

"आस्स... आक्षी बर वाटतया, गनप्या..... प्वार दुध प्यात नव्हत तर थान नुसत भरून रहायच. आता रिकाम जाल तर येकदम हालक हालक वाटतया." म्या तिच बोलन ऐकत व्हतो आन गुपचूप तिच बोंडूस च्वखत व्हतो.
"आ..र... बस जाल की आता.... आता न्हाय यायच त्यातन दुध...." तिन माज्या क्येसातन हात फिरवत म्हटल.
"आक्का!.... थोडा येळ च्वखू दे की तुज बोंडूस.... लई झ्याक वाटतया चोखाया..." म्या तिच्या थान्यावरन त्वंड बाजूला घ्यातल आन म्हनालो.
"आ..र... लई येळ जालाय.... कुनी येयील की इतक्यात....."
"कुनी नाय यायाच.... चोखू दे की थोडा येळ....." म्या तिला गळ घातली.
"बर बाबा.... पन फकस्त थोडा येळ.... आपल्याला लई सावाध रहाया पायजे..."

आस म्हनत आक्कान माज त्वांड पुना आपल्या थान्यावर दाबल. म्या गापकन त्वांड वासल आन तिच थान चोखाया लागलो. ती माज्या क्येसात हात फिरवीत व्हती. म्या माजा वरचा हात म्होर आनला आन आक्काच डाव थान धरल. ती काय बोलली नाय आन माज त्वांड आपल्या थान्यावर आनखी दाबू लागली. मग म्या तिच थान चिवडू लागलो. तिन मला आनखी गच्च आवळल आन जवळ वढल.

"गनप्या.... लई आवडतात व्हय आक्काच थान तुला?..... म्हनूनशान गुपचूप बगत आसतो आक्काच्या थान्याकड.... " आस काईबाई ती बडबडाया लागली.

म्या लई तापलो व्हतो. पईली येळ म्या एका बाईला चिकाटलो व्हतो. आन ती बाई म्हनजी माजी आक्काच व्हती. माजा आंड चड्डीत ताठ जाला व्हता. पन त्ये तिच्या ध्येन्यात येवू नये म्हनूनशान म्या माज ढुंगान माग घ्येत व्हतो. तिचा आवाज घोगरा व्हत व्हता आन तिच आंग कापात व्हत. मला ती पार चिपकली व्हती आन आताशा माज्या अंगावर वरच तंगड टाकूनशान मला आनीक जवळ वढत व्हती. म्या कचाकचा तिच वरच थान दाबत व्हतो आन खालच चोखत व्हतो. किती येळ म्या तिच्या थान्याशी ख्येळत व्हतो कुनास ठावून? पन लई येळ जाला. माज आंड गळायचाच तेवडा बाकी व्हता पन म्या गळालो आन आक्काच्या त्ये ध्येनात आल तर सगळ काम वंगाळ व्हनार व्हत तवा म्या लई धीर धरून व्हतो.

"बास आता. गनप्या..... लई येळ जाल...." येकदम तिन मला ढकलत म्हनल. म्या काय बोललो नाय आन बाजूला जालो. ती उटली आन चोळीला गाठ मारू लागली. गाठ मारत ती माज्याकड बगत व्हती. माजा चेहरा पडला व्हता आन तिच्या त्ये ध्येनात आल.

"आ...र.... गनप्या.... मला पन उटावस नाही वाटत व्हत पन कुनी आल आन आपल्याला रंगीहात पकाडल तर लई पंचायत व्हईल. परत म्या तुला द्येनार हाये दुध.... पन आत्ता म्वाप जाल. उठ आता.... आन जा बाहीर...."

आक्कान परत दुध द्येयाची गोस्ट केली तवा माजा चेहरा खुलला. म्या उटलो आन बाहीर निघालो. माजा आंड आजूनपन चड्डीत ताठ व्हता तवा माज शरट खाली वडून वडून म्या त्येला दडवत व्हतो आन बाहीर जात व्हतो.

"ऐकला का, गनप्या..... आन हाय तुला माजी!... कुनाजवळ बोलू नगस ह्ये... नाईतर ही मजा संपली...."
"व्हय, आक्का... नाय बोलनार कुनाला." म्या मान डोलवत तिला म्हनल.
"आन.... शरट वढायची गरज न्हाई... माज्या ध्येनात आलय तुज्या चड्डीत काय जालय त्ये.... पळ आता..." आस म्हनत आक्का पदरात त्वांड लपवून हासाया लागली.

म्या लई वशाळलो आन बाहीर धूम ठोकली. लगीच टमऱ्याल घेवूनशान म्या वढ्याला पळालो आन आंड हालवून हालवून समदा चीक गाळून आलो. मग म्या श्येतावर गेलो आन सांजच्याला घरला आलो. त्या दिशी नंतर काय घडल नाय.

दुसऱ्या दिशी मला आक्काच थान पईल्यापेक्शा जास्त ग्वाड वाटाया लागल. ती प्वराला पाजत आसल तवा म्या तिच्याकड बगायचो नाय पन बाकी येळला माज डोळ तिच्या थान्यावर रोवल्याल आस. म्या तिच्या थान्याकड बगतोया हे आक्काला कळत व्हत तवा ती हासायची आन माज्याकड चोरून बगायची. तिन आपल्या लुगड्याचा पदर दोन्ही थान्याच्या मधे ठिवला व्हता म्हनूनशान मला तिच चोळीत बांधल्याल थान यवस्थित दिसत व्हत. काम करताना तिच थान गदागदा हालायच आन त्ये बगून माज्या चड्डीत वळवळ व्हायची. तिच बोंडूस कडाक जाल्याल आसायच कारन चोळीवरन त्येचा आकार शाफ दिसायचा.

दुपारच्याला म्या श्येतावर ज्येवन घेवूनशान ग्येलो. बा मला एका कामात आडकवीत व्हता पन म्या त्येला गुंगारा दिला आन घरला आलो. आक्का माजी वाटच बगत व्हती. म्या आल्याबरूबर तिन मला आतल्या खोलीत वढल आन दार लावून घेतल. मग कालच्यासारखच ती गोदडीवर पडली आन पदर पाडून चोळीची गाठ सोडाया लागली. मला काय सांगायची गरज नव्हती तवा म्या स्वतावून तिच्या बाजूला लवांडलो. गाठ सोडून जवा तिन चोळी बाजूला क्याली तवा माज ध्यान पईल तिच्या ताठलेल्या बोंडूसावर ग्याल. तिन माज त्वांड आपल्या थान्यावर दाबल आन म्या कालच्यावानी तिच्या थान्यातल दुध प्येया लागलो. आज तिच्या थान्याच बोंडूस मला लई कडक लागत व्हत. आस वाटत व्हत सुपारीवानी चगळत रहाव. म्या तिच्या उजव्या थान्यातल समद दुध प्यालो आन मग स्वतावून तिच्या आंगावरन दुसऱ्याबाजूला आलो.

मग तिच डाव थान त्वंडात घेवूनशान म्या दुध प्येया लागलो. कालच्यापक्शी आज दुध ज्यादा वाटत व्हत. जवा त्या थान्यातल दुध संपाया लागल तवा आक्का बोलाया लागली.

"लई बर वाटतया बघ, गनप्या..... कालच्यापरीस आज दुध म्वाप व्हत की नाई?"
"व्हय, आक्का!.... का बर?"
"आ..र... आज म्या प्वराला माज्या थान्यातल दुध पाजलच न्हाई... म्या तुला म्हनल ना दुधाची चव बदललीया म्हनूनशान त्यो पितच नाय. तवा म्या त्याला म्हशीच दुध दिलया...."
"आस व्हय... तरी म्या इचार करतुया... दुध का संपना आज...."
"कटाळला व्हय येका दिवसात माज्या दुधाला, गनप्या??"
"तस न्हाई, आक्का.... मला लई आवडलया तुज दुध.... म्या नाई कटाळायचो प्येया.... त्ये मपल प्येवून जाल की तुज्या थान्याबरूबर खेळाया मिळतया.... तवा म्या ईचार करत व्हतो..."
"आस्स व्हय.... बर आपल मिळालया.... आक्काच थान.... खेळाया...."
"मला लई आवडतया तुज थान, आक्का!"
"मला माहीत हाये त्ये... म्हनूनशान आज म्या मुदाम माजा पदर दोनी थान्याच्या मध ठिवला व्हता.... आन दाखवीत व्हते मी तुला दिसभर माज थान...."
"तवाच म्या म्हनतुया तुजा पदर दिसभर थान्याच्या मदेच कसा रहात व्हता..."
"पन, गनप्या.... मला लई लाज वाटत व्हती तुला तस थान दाखिवताना.... माज्या आंगावर काट उभ रहायच.... त्यान माज्या थान्याच बोंडूस दिसभर तरारलेल व्हत."
"लई झ्याक वाटत व्हत तुझ बोंडूस, आक्का... चोळीवरनपन सपस्ट दिसत व्हत."
"दिसल नाय तर काय? आन चोळीवर घासून घासूनशान आनीक ताठत व्हत माज बोंडूस.... काल तू माज थान प्याल ना.... त्येच माज्या डोक्यात येत व्हत सारक... आन त्ये आठीवल की म्या तापत व्हते...."

तेवड्यात बाहीरून श्येजारच्या गंगूबायची हाक आली. ती आक्काला बोलावीत व्हती. आक्कान मला वर माळ्यावर पळाया सांगितल आन ती उटली. चोळीची गाठ बांधून तिन थान्यावर पदर व्यवस्थित घ्येतला आन लुगड नीट करून तिन दार उघाडल. म्या गुमान माळ्यावर चढलो आन बाहीर काय चाललया त्येचा कानुसा घेवू लागलो. गंगूबाय पान्याचा हंडा मागाया आली व्हती. ती लई बडबडी व्हती तवा ती बाहीर आक्का बरुबर आघळपघळ बोलत व्हती. ती आतल्या खोलीत येनार नाय ह्ये म्या ताडल आन म्या खाली उतारलो. मग म्या भीतीला टयेकून बसलो आन आक्काची वाट बगू लागलो. थोडया येळाने गंगूबाय ग्येला आन आक्का आत आली. तिन दार लावल आन ती माज्या बाजूला येवून बसली.

पाच मिनट आमी दोघ तसच बसून राह्यलो एकमेकाकड बगत. मला वाटत व्हत आक्का काय करल आन तिला वाटत व्हत म्या काय करल. शेवटाला म्याच पहल क्येली. म्या तिचा पदर पाडला आन तिच्या चोळीची गाठ सोडाया लागलो. गाठ सोडून म्या तिची चोळी बाजूला क्येली आन तिच थान उगड क्येल. आक्का माज्याकड रोखून बगत व्हती आन म्या काय करतोया त्ये बघत व्हती. तिच थान उघड क्येल्यावर म्या तिच दोनी हातान दोन्ही थान तोलल. थोडा येळ थान चोळल्यावर म्या तिच्या थान्याच बोंडूस बोटात धरून दाबाया लागलो. मग म्या खाली वाकलो आन बोंडूस त्वंडात घ्येवून चोखाया लागलो. मला तिच दुध प्यायच नव्हत पन नुसतच तिच बोंडूस चोखायच व्हत. माज्या चोखन्यान आक्काला कसकस व्हाया लागल. ती ड्वाळ मिटूनशान कन्हाया लागली आन माज्या क्येसात हात फिरवाया लागली.

नंतर म्या करतुया त्ये आक्काला सहवना तव तिन माज डोक बाजूला क्याल आन ’बास जाल’ म्हनली. म्या तिला म्हनल की मला चिटकून बस मग नुसती. तवा ती माज्याकड पाठ करून मला चिटकून बसली. म्या तिच्या बगलतून हात म्होर न्याल आन तिच थान पकाडल. तिन आपल डोक पाठी माज्या खांद्यावर ट्येकवल. म्या तिचा थान चिवडू लागलो. तिच बोंडूस बोटात धरून दाबू लागलो. त्यान आक्का तापाया लागली व कन्हू लागली. म्या त्वांड खाली क्याल आन तिच्या मानेवर माज व्हट रगडू लागलो. म्यापन तापत व्हतो तवा म्या मागून तिला गच्च आवळली आन तिच्या मानच चुंबन घ्याया लागलो. आक्का पटकन हटली आन म्हनली,

"गनप्या.... ज्यास्त हाताबाहीर जावू नगस.... नंतर आपल्या लई भारी पडल ह्ये.... आस आपन करत रायलो तर कदीतरी गोत्यात येवू आन ह्येपन कराया मिळनार न्हाई.... चल माज्या थान्यातल दूध प्ये थोड आन पळ श्येतावर...."

आस म्हनत आक्का परत गोधडीवर पडली. म्या गुमान तिच्या बाजूला जावून पडलो आन तिच्या थान्यातल दूध प्याया लागलो. म्या प्येत व्हतो तवा आक्का मला मिठी मारून व्हती आन म्यापन तिला गच्च चिकाटलो व्हतो. माजा आंड कडक जाला व्हता आन तिच्या मांडीला रगडत व्हता पन म्या त्याची फिकीर करत नवतो. तीपन काय बोलत नव्हती तवा म्या तिला आजून चिटकत व्हतो. येकयेक करत म्या तिच दोनी थान रिकाम क्याल. मग ती उटली आन चोळी बांधाया लागली. म्यापन उटलो आन बाहीर निगालो. माजा कडक आंड चड्डीत दिसत व्हता पन म्या आता त्ये लपवत नवतो. आक्का माज्या चड्डीच्या तंबूकड बगून हासत व्हती आन म्या बेफीक्रीन चालत बाहीर आलो. टमरेल घ्येवून म्या वढ्याला आलू आन आंड हालवून समदा चिक गाळला.

मग आसाच आमचा ख्येळ येक दोन हप्ते चालू राहिला. दिसभर आये आन बा श्येतावर कामात आसल की म्या गुपचूप घरला यायचो आन आक्का मला तिच्या थान्यातल दुध पाजायची. पन आजून आमची गाडी त्येच्या पुड जात नवती. तिच थान पिताना आमी येकमेका गच्च आवळायचो आन म्या तिच्या थान्याशी खेळायचो याच्यापतूर जास्त आमी काय करायचो नाय. पन मला आता ऱ्हावत नव्हत. आता आक्काबरूबर आजून काय काय कराव आस मला वाटाया लागल.

[rangila]

मग येक दिस म्या म्होरली पहल क्येली. आक्का गोदडीवर लवांडली व्हती आन म्या तिच्या बाजूला पडलो व्हतो. आजून तिन चोळी सोडली नव्हती. आम्ही नुसत येकमेकाकड बगत व्हतो. तिच त्वांड माज्या त्वंडाच्या जवळ व्हत. मला तिच जाड जाड व्हट बगून रहावना आन म्या माज व्हट तिच्या व्हटावर दाबल. ती दचाकली आन माग व्हाया लागली पन म्या तिला गच्च आवळून धरली आन माज व्हट तिच्या व्हटावर दाबून तिच चुंबान घ्याया लागलो. मग ती थंड पडली आन मलापन आवळून माज चुंबन घ्येया लागली. थोडा येळ आमी तस चुंबान घ्येतल आन मग म्या माग जालो. आक्का गप व्हती तवा मला वाटल ती रागावली की काय? म्हनून म्या तिला ईचारल,

"आक्का! राग आला व्हय माजा? म्या तुज चुम्बान घ्यातल म्हनूनशान?"
"नाय र, गनप्या.... म्या रागावली नाय... पन लई दिस जाल माज आस चुम्बान कोनी घ्यातला नाय तवा म्या थोडी गोंदळली."
"तुजा दादला घ्येयाचा तुज चुम्बान आस?"
"मग... त्यो तर माज्या त्वंडात त्वंड घालून पडलेला आसायचा. मला पन लई ग्वाड वाटायच तस कराया."
"मग म्या घेवू का आजून चुम्बन?"
"आर..... घ्ये की.... आता तुच तर घ्येनार हायेस माज चुम्बान... त्या मुडद्यान सोडून दिल मला.... आता कोन हाय माज चुम्बान घ्येनार?.... तुज्याशिवाय... "

आस म्हनत आक्का हासली. त्ये ऐकून म्या खुश जालो आन आक्काला आवळत पुना तिचा चुम्बान घ्याया लागलो. लई येळ आमच त्वांड त्वंडात व्हत. आस वाटत व्हत तिला सोडूच नये. नंतर कसबस म्या त्वांड बाजूला क्याल.

"आक्का!.... लई मऊ मऊ हाय तुज व्हाट.... आक्शी लोन्यावानी....."
"गनप्य.... व्हटापरीस आजूनबी मऊ मऊ काईतरी माज्या चोळीत हाय.... आन तुज्या त्वंडाची वाट बगत हाय....."

तवा माज्या ध्येन्यात आल की आक्काची चोळी दुधान ओली जाली व्हती.

"का ग, आक्का.... दुध बाहीर आल वाटत...."
"आ..र.... तु आस गाच आवळून धरतुया तवा दाबल जात माज थान.... आन तु काय काय करतो त्यान पाना फुटतुया माजा.... सोड माजी चोळी आन प्ये लवकर समद दुध...."

म्या पटकन तिच्या चोळीची गाठ सोडली आन म्हनलो,

"आक्का काडू का तुजी चोळी पुरी?"
"का..र... काय चावती काय माजी चोळी तुला?" आक्कान लाडात ईचारल.
"नाय.... तुजी चोळी ओलीपन जालीया आन थान चोखताना लई मदी मदी येते... तवा म्या म्हनतुया..."
"आर.. पन कोनी आल तर पुना घालाया येळ लागतुया.."
"नाय येळ लागनार.... काढ की, आक्का...."
"बर, बाबा.... काढ तूच...."

आस म्हनत ती उठून बसली. म्या लगबगीन तिची चोळी पुरी काडून टाकली. आता फकास्त आक्काच्या कमरेवर लुगड व्हत. तिन मला खमीस काडाया लावला. म्या आक्शी आनंदान खमीस काडला आन मग आम्ही दोघ तस कमरेच्या वर उघड्या आंगान खाली झ्वापलो आन म्या आक्काच्या थान्यातल दुध प्याया लागलो. आस उघड्या आंगान तिला गच्च आवळाया लई मजा वाटत व्हती. तिच दोनी थान पिवून जाल्यावर म्या तिच्या व्हटाच चुम्बान घ्येया लागलो. आक्का मला गच्च आवळत माज्या पाठीवरन हात फिरवत व्हती आन म्यापन तिच्या उघड्या पाठीवरन हात फिरवत व्हतो. मद्येच मला काय जाल कोन जाने पन म्या तिच्या गालाच, मानेच चुम्बान घ्येया लागलो. मग म्या तिच्या खांद्याच चुम्बान घ्यातल आन खाली सराकलो. आक्का कन्हत व्हती आन मला गच्च धराया बघत व्हती पन म्या तिच्या उघड्या आंगावर व्हट फिरवत व्हतो.

अचानक बाहीरून आयेची हाक आली आन आमी दोघबी ताडकन उडालो. म्या खमीस उचलून घालाया लागलो आन आक्का चोळी घालाया लागली. कसबस आक्कानी चोळी घातली आन लुगड नीट क्याल. मग ती गोदडीवर झ्वापली आन मला म्हनली दार उगडून बाहीर जा. म्या घाबरत घाबरत दार उघाडल आन बाहीर आलो. आयेला मला बगून नवल वाटल.

"का..र.... गनप्या.... इथ काय करतुया? आन दार का बंद व्हत आतल्या खोलीच?" आयेन मला ईचारल.
"कुड बंद व्हत... नुसत लोटल्याल व्हत.... म्या आत पानी प्येया ग्येलो व्हतो..."

आस म्हनूशान म्या तवा त्येथून सटाकलो. दुसऱ्या दिशी आक्का मला म्हनली की आपन ज्यास्त येळ घ्येयचा नाय नायतर कालच्यावानी कंदीतरी आयेच्या हातात आमी घावणार. मलाबी त्ये पटल. मग आमी आनखीन सावद ऱ्हाया लागलो. आता आमच्या ’कारेक्रमात’ आमी वरची कापड बिनधास्त काडाया लागलो व्हतो. पन मला आक्काच लुगड काडायच व्हत. तिला आक्शी नागडी करूनशान मजा करायची व्हती. पन आमचा ’कारेक्रम’ त्येवडा पुढ कसा न्येयचा ह्ये मला उमजत नव्हत.

आक्काच दुध प्येताना आन तिच थान चोकताना माजा आंड ताठ तर व्हायचा पन म्या त्यो तिच्या आंगाला लागनार नाय याचा खयाल करायचो. पन मग म्या मुदाम त्ये सोडून दिल. म्या तर उगडाच आसायचो आन आंगावर फकस्त चड्डी असायची. तवा माजा कडक आंड लगीच कळून यायचा. आता म्या तिला गच्च आवळल्यावर माजा अडक आंड तिच्या पायाला रगडाया लागलो. तिला त्ये कळत व्हत पन ती काय बोलत नव्हती. पन येक दिशी तिन पुडची पहल क्येली.

येकदा आसच म्या तिला गच मिटी मारून तिच थान चोखत व्हतो. माजा आंड कडक जालाच व्हता तवा म्या तिच्या पायावर रगडत व्हतो. तिला काय वाटल कोन जान.... पन तिन हात खाली आनला आन चड्डीवरन माज्या आंडावर ठिवला. आगागागागा!! पईल्यांदाच कोनीतरी माजा आंड धरला व्हता. मला वाटल म्या तर गळनार पटक्यानी. पन म्या कसाबसा धीर धरला. म्या तिच थान चोखत व्हतो आन ती माजा आंड दाबत व्हती. थोडा येळ तसा चड्डीवरन आंड दाबल्यावर तिन हात कमरेतून माज्या चड्डीत घातला आन माजा आंड धरला. आगागागा!! पुना म्या गळता गळता राईलो. आक्काच्या हातात काय जादू व्हती कुनास ठाव पन तिचा हात लागल्यावर मला जनू करंटच लागला.

तस कमरेतन चड्डीत हात घालून तिला माज आंड हलवाया जमना तवा तिन हात बाहीर काडला आन चड्डीच बटन काडाया लागली. बटन काडून तिन चड्डी खाली ढकालली आन मला नागड क्याल. म्या पईली येळ आक्का समोर नागडा जालो व्हतो पन मला आजाबात शरम वाटत नव्हती. जनू काय म्या समदी कापड घातल्याली हायेत आश्या तरन म्या पुना तिला आवळून तिच थान चोखाया लागलो. मग ती माजा आंड मुटीत धरूनशान हालवाया लागली. सात आट येळा तिन हालवल आसल आन माजी बाटली फुटली. माजा आंड गळाया लागला. म्या तिला गच आवळली आन येक पाय तिच्या पायावर टाकून तिच्या लुगड्यावर माज्या आंडातल पानी गाळाया लागलो.

म्या डोळ गाच मिटूनशान घ्येतल व्हत. आन झवल्यासारकी कमर हालवत व्हतो. माज समद पानी गळल्यावर म्या डोळ उघडल. आक्का माज्याकड बगून हासत व्हती. ती आजूनपन माजा आंड हालवत व्हती.

"गनप्या.... चांगला बाप्या जालासकी र तू..... आक्शी बाप्या मानसवानी पानी सोडलस की..... म्होरल्या येळी मला लुगडपन काडाया पायचे"

त्येचतर मला पायजे व्हत..... पन म्या तिला काय बोललो नाय. माजा आंड गळला व्हता तवा म्या थंड जालो व्हतो. आक्कान मला बाप्या म्हनल म्हनून मला आभीमान वाटाया लागला. तिला माज्या बाप्यापनाच आनखीन सबूत द्येया म्या उतावळा जालो. ती उटली आन तिन बाळूत्यान आपल्या लुगडावरच माज चीक पुसूनशान घ्येतल आन पुना येवून माज्या बाजूला बसली.

"बगितल का.... किती वल क्येलस तू माज लुगड.... आस होवून नाय चालनार.... आयेच्या ध्येनात आल तर पंचाईत व्हईल...."
"मग म्या काय करनार आक्का.... तुजा हात लागला आन माजा ताबा ग्येला...."
"तरी पन म्होरल्या येळी माज्या लुगड्यावर पानी सोडू नगस...."
"पन आक्का.... आत्ताच तू म्हनलीच तुला लुगड काडाव लागल....."
"आ..र... म्या मसकरीत म्हनल्ये.... समद लुगड काडून नागडी जाले तर पटकन लुगड घालायची पंचाईत व्हईल... चल... माज्या थान्यातल दुध प्ये आता....."

आक्कान आस म्हनल्यावर म्या काय बोललो नाय पन मनातन म्या नाराज जालो. तिच लुगड फेडायचा माजा हा चांस ग्येला. पन मग माज्या टकुऱ्यात येगळच आल.

"आक्का... म्या तुज दुध प्येतो ना..... तस तू माज दुध पिशील का?"
"तुज दुध?.... तू काय बायमानूस हाय व्हय??"
"नाय म्हंजी.... माज्या छातीतल दुध नाय..... माज्या आंडातल दुध......" म्या लाजलज्ज्या सोडूनशान तिला म्हनल.
"गनप्या!!!" आक्कान माज्यावर वरडत म्हनल, "लई पुड ग्येलास र तू..... कुनी सांगितल तुला त्ये??"

आक्का जरी माज्यावर वरडली व्हती तरी तिच्या आवाजात काय दम नव्हता. ती गालातच हासतीया ह्ये पन माज्या ध्येनात आल. म्हनून म्या पुढ म्हनल,

"आता म्या ’बाप्या’ जालोया, आक्का..... ह्ये समद माहीत हाय आमाला...."
"आस्स व्हय... लई मोठा बाप्या जाला व्हय.... व्हट पिळल तर दुध येईल त्यातन..."
"येईल की..... तुजच......" म्या हासून म्हनलो, "तूच दुध पाजतेस की.... मग त्येच दुध येईल...."

माज्या बोलन्यावर आक्का ला हासू आल आन आमी दोघबी हासाया लागलो. मग म्या माज म्हनन लावून धरल.

"आक्का.... सांग ना.... घ्येशील का माजा आंड त्वंडात....?"
"काय सांगता येत नाय बा..... घ्येईन पन....." तिन तिरक्या नजरेन माज्याकड बगून हासत म्हनल.
"मग घ्ये की....." म्या तिला लाडीगुडी लावत म्हनल.
"आता नाई.... मग कदीतरी...."
"नाय आताच घ्ये...... मला नाय राव्हत...."
"आ..र... पन घ्येईन नंतर कंदी....." तिन मला समजावीत म्हनल.
"नाय आत्ताच घ्ये....." म्या तिला गळ घातली.
"बर पईल्यांदा माज थान पी... मग मी तुझा आंड पिते...."

आस म्हनत तिन माज त्वांड तिच्या थान्यावर दाबल. म्या लगबगीन आक्काच थान प्येया लागलो. तिला आवळून धरत म्या तिच्या पायावर येक पाय टाकला आन जोर लावूनशान तिच बोंडूस चोखाया लागलो. तिच थान चोखताना म्या तापाया लागलो आन माजा आंड उभा राहाया लागला. आता आक्का माजा आंड चोखनार हाये ह्या ईचाराने तो आनखीनच कडक व्हाया लागला. तिन पुना माजा आंड हातात घितला आन त्येला कुरवळाया लागली. आदी माजा चीक गळला व्हता तवा आता मला धीर धरता येत व्हता. जोवर म्या तिच्या दोनी थान्यातल दूध प्यालो तोवर माजा आंड येकदम कडक जाला व्हता.

तिच्या थान्यातल दुध संपल आन म्या त्वांड बाजूला करून तिच्याकड बगाया लागलो. तिला माहीत व्हतच म्या आता कसली वाट बगतुया तवा माज्याकड बगून चावटपन हासत ती उटली आन माज्या खाली सरकली. म्या पाटीवर लवांडलो आन डोक्याला गाठुड घ्येवूनशान खाली बगाया लागलो. आक्का माज्या गुडग्याखाली पायावर बसली आन माजा आंड हातात घ्येवून माज्याकड रोखून बगाया लागली. मग तसच माज्याकड बगत ती खाली वाकली आन गपकन तिन माजा आंड त्वंडात गिळला. आगागागा! म्या तर डोळच मिटून घ्यातल!

[rangila]

येक मिनीट माजा आंड तसाच त्वंडात ठेवत आक्का माज्याकड बगत राहिली. म्या सुखान डोळ मिटल्याल आन उघाडल्याल तिन पायल आन तिला त्याच हासू आल. मग ती त्वांड वर खाली करत करत माजा आंड चोखाया लागली. मला तर कसतरीच व्हाया लागल. ह्ये तर येकदम येगळच व्हत... आतापतूर म्या फकस्त हातान हालवत व्हतो पन आस कुनीतरी त्वंडाच घ्येवून चोकल्याचा आनंद काईतरी औरच व्हता. मला वाटत व्हत म्या लई येल तग धरून राईल पन आक्काच्या त्वंडाची जादू काईतरी न्यारीच व्हती तवा माजा धीर सुटाया लागला. म्या तिच डोक धरल आन आनखीन खाली दाबाया लागलो. पुड मला ऱ्हावना तवा म्या खालून कमर हालवाया लागलो. जनू म्या तिच त्वांड झवत व्हतो.

तिन जोरान चोखाया सुरवात क्येली आन म्या तिच्या त्वंडात चीक सोडाया लागलो. म्या खालून कमर उचल्ली आन वरून तिच डोक माज्या आंडावर दाबून धराया लागलो पन तरीबी ती आपल त्वांड वर खाली करत व्हती. ज्येवड चीक म्या आक्काच्या त्वंडात सोडत व्हतो त्येवड समद ती गिळत व्हती कारन येकदाबी तिन माजा आंड त्वंडाबाहीर काडला नाय. म्या डोळ गाच मिटल्याल व्हत आन माजा आंड तिच्या त्वंडात गाळत व्हतो. जवा माज पानी गळायच थांबल तवा म्या तिच डोक सोडल आन गपगार पडून राहिलो.

"वा..र... गनप्या.... लई चवदार हाय तुजा चीक..."

म्या डोळ उघडूनशान आक्काकड पायल तर ती जिभल्या चाटत हासून बोलत व्हती.

"तुज ह्ये दुध मला रोज प्येया पायचे आता.... लई पौस्टीक हाय...."
"मग म्या कुड नाय म्हनतुया, आक्का.... रोज प्ये की.... मलापन लई आवडल तुला पाजाया...." म्या आक्शी आनंदान तिला म्हनल.

आक्का माज्या आंगावर झोपली आन माज व्हट चोखाया लागली. म्यापन तिच व्हट चोखाया लागलो. मधेच तिन आपली जीभ माज्या त्वंडात सारली आन मला चाटाया लावली. माज्या चिकाची चव मला तिच्या जीभेवरन मिळाली. पानचट चव व्हती चीकाची पन मलाबी आवडली. थोडा येळ तस व्हट चोकल्यावर आक्का उटली. तिन मला उटून कापड घालाया सांगितली कारन लई येळ जाला व्हता.

आन मग त्या दिसानंतर आक्का माजा आंड चोखाया लागली. म्या तिच दुध प्येत व्हतो आन ती माजा चीक प्येत व्हती. दोन येक हप्ते आसच ग्याल. आता मला आक्का बरुबर आजून मज्जा करायची व्हती. तवा म्याच पुढली पहल करायच ठरीवल. पुढच्या वक्ताला आसच तिन माजा आंड चोखून माज चीक प्याल आन ती माज्याबाजूला पडून व्हती. त्यो मोका सादून म्या तिला म्हनल,

"आक्का..... मला तुज ’ह्ये’ बगायच हाय...." म्या माजा हात बिनदास्त तिच्या मांड्यात सारला आन तिच्या फोदीवर ठिवला. ती आक्शी उडालीच! म्या पन घाबरलो आन पटक्यानी हात बाजूला काडला. ती गप व्हती. तिचा चेहरा गंबीर वाटत व्हता. म्या कायतरी चूक क्याली आस मला वाटाया लागल.

"आक्का.... माज काय चुकल का?...." म्या भ्यात भ्यात तिला ईचारल.
"नं.. नाय...." तिन हलक्या आवाजात म्हनल.
"मग येकदम दचाकलीस.....?"
"नाय र.... त्ये... तू... येकदम ’तिथ’ हात लावला म्हनूनशान दचकाया जाल...."
"पन तुजा चेहरापन लई गंबीर जालाय....?" म्या पुड ईचारल.
"त्ये आशान.... की मला माहीत व्हता ही येळ आता कवा न कवा येनार म्हनून...."
"कंची येळ, आक्का?" तिच बोलन मला उमजना.
"ह्येच की.... आपन वरची कापड काडाया चालू क्याल.... मग म्या तुजी चड्डी काडाया लागले... तुजा आंड चोकाया लागले.... तवा आता माज लुगड फेडायची येळ येनार... तुला माज्या मांड्यामदल्या जागेची वढ आसनार आन तू आसल कदीतरी मला ईचारनार...."
"मग आता??"
"मग आता काय.... ही येळ आल्यावर म्या काय करू ह्ये म्या ठरीवल नव्हत तवा म्या ईचारात पडले व्हते...."
"मग तू काय ठरीवल, आक्का?" ती काय म्हनतेय ह्ये ऐकाया माज कान टवकारल.
"काय ठरीवनार.... आता आपन येवढ काय काय करतुया.... आता माघार थोडीच घ्येता येनार हाये.... तवा जावू याच्याबी म्होर...." तिन हासत हासत म्हनल.

त्ये ऐकून माजा चेहरा खुलला! म्या आक्काकड बगून हासलो आन तीबी माज्याकड बगून हासली.

"मग, गनप्या..... तुला माज ’भ्वाक’ बगायचय व्हय....?" आक्कान चावटपन ईचारल.

म्या नंदीबैलावानी गदागदा मान हालवून ’हा’ म्हनल. मग आक्कान माज्याकड बगत बगत पाठी कमरेत खोचल्येला लुगड्याचा कास्टा सोडला आन मग म्होरल्या बाजून लुगड वर सरकवाया लागली. पईल्यांदा तिच पाय.... मग मांड्या.... आन मग तिची जांघ नजरेस पडली. आन मग समद लुगड वर कमरेवर गोळा केल्यावर तिच्या जांघेतल ’जंगाल’ नजरेस पडल. म्या लगीच गुडग्यावर बसून तिच्या पायात वाकलो आन जवळून तिच ’जंगाल’ बगाया लागलो. लई क्येस व्हत आक्काच्या जांघत!! तिच भ्वाक काई नजरेस पडना. येक गोस्ट पटक्यानी मला उमजली. तिच्या जांघेतन येगळाच वास येत व्हता.

म्या मन लावून तिच्या जांघेत काय शोधतुया ह्ये आक्काच्या ध्येनात आल. तवा तिन आपल्या बोटानी जांघेतल क्यास थोड बाजूला क्याल आन मला तिची फोदी दिसली.... डबलरोटीवानी फुलल्याली तिची फोदी आन मदली उभी चीर झ्याक वाटत व्हती. म्या आजून म्होर झालो आन येकदम जवळून तिची फोदी निरखाया लागलो. आक्काला काय वाटल कुनास ठाव? तिन माज टकुर धरल आन माज त्वांड आपल्या फोदीवर दाबल. आता काय कराव मला कळना. तिच्या त्ये ध्यानात आल आन तिन माज टकूर हालवून मला तिची फोदी चाटाया ईशारा क्येला.

मग म्या लपाक लपाक करत तिची फोदी चाटाया लागलो. कळत तर काय नव्हत पन मनाला येईल तस त्याच्यावर त्वांड फिरवत व्हतो. पन म्या ज्ये करत व्हतो त्ये आक्काला आवडाया लागला कारन तीपन थोडे थोडी कमर हालवाया लागली. मग माज्या आंगात जनू काईतरी संचारल. मद्येच म्या तिच्या जांघेच चुंबान घ्याया लागलो तर मध्येच चाटाया लागलो. तिची फोदी वली जाली व्हती आन मला तिच्या फोदीच्या पान्याची चव मिळत व्हती. माज्या चीकावानीच पानचट व्हती आन लई वास सोडत व्हती. त्या वासानी मला जनू झींग आली व्हती. तिच्या चिरेवरच्या दान्याला माज व्हट लागला की ती दचकायची तवा म्या त्या दान्यालाच चाटाया लागलो.

त्यान आक्का आजून प्येटली! व जोरान कमर हालवाया लागली. म्या चाटतच व्हतो... चोखतच व्हतो... आन ती येड्यावानी हालत व्हती. ती कन्हाया लागाली आन माज त्वांड लई जोरान फोदीवर घासाया लागली. मद्येच ती वरडली आन माज टकुर सोडून दिल. आता ती हालायची पन थांबली. म्या तरीबी तिची फोदी चाटत रायलो. तिन माज त्वांड फोदीवरन बाजूला क्याल. म्या वर जालो आन तिच्याकड बगितल. ती माज्याकड बगून लई ग्वाड हासली. म्या पन हासलो.

"काय जाल, आक्का? थांबलीस का?" तिन माज त्वांड बाजूला का क्याल ह्ये मला उमजल नाय तवा म्या तिला ईचारल.
"आ..र... म्या झडले.... तवा बास झाल....."
"झडले?.... म्हंजी काय जाल??" मला कळना ती काय म्हनतीया त्ये.
"आ..र.... तुज्या आंडातन चीक गळतो तवा तुला जस सुख मिळतया... तस सुख मला मिळाल....."
"म्हंजी तुझ्या फोदीतन बी चीक बाहीर येतो व्हय?"
"नाय..... आक्शी तुमच्यावानी चीक येत नाय... पन पांढर बाहीर येतया...."
"पन तुला ग्वाड वाटल का??" मला ती काय म्हनली त्ये कळल नाय पन म्या म्होर ईचारल.
"आक्शी ग्वाड वाटल बग, गनप्या.... माज लगीन जाल्यावर आदी आदी माजा दादला करायचा आस मला.... लई सुख वाटायच त्यान आस क्याल की..... पन नंतर नंतर त्यान त्ये सोडून दिल...."
"आनखीन काय काय करायचा तुजा दादला?" म्या आक्काला चावटपन ईचारल
"आनखीन बरच काय काय करायचा......" तिला माजा सवाल कळला पन तिन मोकळपन सांगितल नाय.
"सांग की, आक्का.... काय काय करायचे तुमी दोग??" म्या तिला गळ घातली.
"सांगन म्होरल्या येळी..... चल आता दुध पी माज्या थान्यातला आन पळ इथन...."

त्यायेळी आजून काय घडल नाय. म्या तिच दुध प्यालो आन बाहीर आलो. मग म्होरल्या येक हप्त्यात आमी ह्येच क्याल. म्या तिच थान चोखायचो आन ती माजा आंड हालवायची. म्या तिची फोदी चाटायचो आन ती माजा आंड चाटायची. आता फकस्त आक्काला झवायच त्येवढ काम राहिल व्हत. पन ती त्येला आजून तयार जाली नव्हती. म्या आडून आडून त्ये सुचवाया लागलो की ती नासमजी दाखवायची. पन मला माहीत व्हत की येक ना येक दिस ती तयार व्हनार. आन तसच जाल....

येक दोन हप्त्या नंतर आमी आसच ’मज्जा’ करत व्हतो. म्या तिची फोदी चोखली व्हती आन तिन माजा आंड चोखला व्हता. आता आमी नुसतच येकमेकांना आवळून पडलो व्हतो. माज्या टकुऱ्यात काय शिरल कुनास ठाव पन म्या अचानक माजा हात तिच्या जांघेत घातला आन तिच्या चीरेवर बोट फिरवाया लागलो. आक्का गप राहून म्या काय करतुया त्ये बगाया लागली. दोन चार येळ बोट तिच्या चीरेवर फिरवल्यावर म्या बोट चीरेत घातल. तिच भोक आदी घावना पन शेवटाला सापडल आन म्या माज बोट आत सारल. आक्का कन्हली आन तिन डोळ मिटल. तिला त्ये आवडल ह्ये मला कळल आन मग म्या तिच्या फोदीत ब्वाट आत बाहीर कराया लागलो.

त्यान आक्का प्येटली आन हाळू हाळू कमर हालवाया लागली. म्या तिला बोटानी झवत व्हतो आन ती हालत व्हती. तिन माज्या हातावर हात ठिवला आन माज दुसर बोट पकडून फोदीत घातला. आता म्या दोन बोट तिच्या भोकात आत बाहीर करू लागलो. आता ती आजून तापली आन कायबाय बरळाया लागली.

"आह... आसच.... गनप्या... आसच आत बाहीर कर.... लई दिस जाल.... माज्या भोकात ’त्ये’ ग्याल नाय..... त्या मुडद्यान सोडचीट्टी दिली तवा पासन उपाशी हाय.... कर... आसच कर...."
"आग... मग म्या हाय ना इथ..... म्या भागवतो की तुजी भूक...... म्या आसताना उपाशी का राहतीया??" म्या तिला साथ द्येत द्येत म्हनल.
"आ..र... तुजी बात येगळी हाय.... तु माजा भाऊ हाय.... त्यो माजा दादला व्हता....."
"मग काय जाल, आक्का..... त्यो बी पुरुश आन मी बी पुरुश.... कसल येगळ आन कसल काय..... त्याच्या आंडाच काम माजा आंड बी करू शकतुया...."
"आ..र... पन...."
"आता पन म्हनू नगस आन बन म्हनू नगस.... तापलीयस तर घ्ये आंगावर.... म्या पन येकदम तयार हाय बग..." आस म्हनत म्या तिचा हात माज्या कडक आंडावर ठिवला. ह्यो सबूत बाकी लागू पडला. माज्या कडक आंडाचा आंदाज घिवून तिन श्येवटी म्हटल,

"ये गनप्या.... आता न्हाई ऱ्हावत.... लई दिस झाल आस ’दांडक’ भोकात घ्येतल नाय...." म्या तर याचीच वाट बगत व्हतो. ताडकन म्या उटलो आन तिच्या आंगावर झ्वापलो.

"आ..र.... आसा धुसमुळू नगस.... जरा दमान घ्ये की..... पईल्यांदी भोकात घाल तरी....." म्या शरामलो आन वर झालो.

"हां.... पयल्यांदा हातावर तुज आंग पेल आन वर व्हो...... आस्स..... आता.... खाली सर आजून..... आजून थोड.... तुजा आंड माज्या भोकावर टिकला पायजे.... आस्सा..... वर व्हो... मला पाय फाकवू दे..... हां....," माजा आंड पकडून आक्कान आपल्या भोकावर बरुबर ठिवला आन म्हनली, " हां.... आता लाव जोर...... हळु हळू घाल आतमधी.... आस्स.... जाऊ दे आजून..... जाऊ दे...."

आन माजा आंड आक्काच्या फोदीत घुसाया लागला. ह्ये पन येकदम येगळच काम व्हत. आंड हालवन्यापरीस आन चोखन्यापरीस ह्ये येगळच सुख व्हत. माजा पुरा आंड आक्काच्या भोकात गुडुप जाला आन म्या तिच्या आंगावर झ्वापलो.

"आ..र... नुसता झ्वपलास काय..... पेल की आता..... बाप्या हायस ना तू.... मग आता दाव की तुजा जोर....."

आक्काच्या बोलन्यान म्या डिवाचलो! पुना हातावर जोर टाकत म्या वर जालो आन तिच्या भोकात माजा आंड आत बाहीर कराया लागलो. तिच्या डोळ्यात बगत म्या तिला पेलू लागलो आन ती सुखावली. पन खाली माजी हालत व्हाया लागली. फोदी झवण्याच ह्ये सुख काई न्यारच व्हत. माजा आंड लवकर गळनार ह्ये माज्या ध्येनात आल. आता काय कराव आसा मला परश्न पडला. आक्का म्हनली ’जोर दाखीव’ आन हिथ माजा गळाया आला. कसाबसा तग धरत म्या आक्काला झवत व्हतो. आक्का माज्या चेहऱ्याकडच बगत व्हती. तिला माजी आडचन उमजली. ती हासाया लागली आन म्या आनखीनच गुंधळलो.

"गनप्या..... काई हरकत नाय.... पईली येळ आसच व्हनार.... तुजा गळाया आलाय ना?...... मग गळू दे.... पहिल्या ख्येपेत जास्त पेलवनार नाई तुला ह्ये....."

आक्काच बोलन माज्यासाठी ’आकाशवानी’ झाल्यावानी व्हत. तिच्या फोदीत धक्क मारता मारता माजा आंड गळाया लागला. म्या तिच्या आंगावर पडलो आन तिला गच्च आवळली. तिन आपल्या तंगड्या माज्या कमरेत घातल्या आन मला आवळून धरल. म्या समद चीक तिच्या फोदीत गाळल. जवा माजा आंड गळायचा थांबला तवा म्या आंग ढिल सोडल आन तिच्या आंगावर पडून राहिलो. आक्का माज्या क्येसातन हात फिरवाया लागली. मला भोवळ आल्यासारक जाल आन म्या गपगार होवून तिच्यावर पडून राहिलो.

"गनप्या... झ्वपलास काय र......" मला उटवत आक्का म्हनली.
"नाय.... थोडा दम लागला म्हनूनशान गप जालो..." म्या तिच्या बाजूला पडत म्हनल.
"आ..र.... आता तर सुरुवात जालीया.... येवड्यात दमून कस चालल?.... तुला लई जोर दाखवाया पायचे...."
"तू नग कालजी करूस, आक्का.... दावीन म्या माजा जोर तुला.... चानस मिळला तर दिसातन लई येळा झवल म्या तुला..."
"व्हय का..... बगतेच मग म्या.... पन फकस्त दुपारच्याला येळ मिळतो आपल्याला..... तवा दुपारच दोन तीन येळा तरी झवाया पायचे तू मला...."