भारतीय हनिमून--माझी शिक्षिका ( भाग दुसरा )

[rangila]

भारतीय हनिमून--माझी शिक्षिका ( भाग दुसरा )


रात्री झोपण्यासाठी अंथरुणावर पडलो तरी त्यांचे विचार मनातून जायला तयार नव्हते. कदाचित त्यांनी पण माझ्या मनात आपल्या हक्काचं घर तयार केलं होत. कसलं हे नात मुलामुलींचं नात, खरचं याला जुळण्यास फक्त पाच मिनिटांचे मधुर ; प्रेमळ बोलानही खूप असत. आणि नंतर मन तिच्या विचाराशिवाय जगण्यास तयारच नसतं.


" प्रेम म्हणजे असते,

दोन दिलांची धडकन ।

सदैव धडधडत असते,

ते जवळ नसतात तरीपण ।। "



मनात सारख वाटायचं त्यांनी का बोलावले असेल ? खरच काही काम असेल का ? की माझं बोलण त्यांना भावलं. मी खरचं त्यांना आवडलो असेल का ? डोळ्यासमोरून त्यांची ती सुबक आकृती हटायलाच तयार नव्हती.

काल त्यांनी घातलेला तो लिंबू कलरचा ड्रेस, त्यातून दिसणारे ते दोन गोळे, माझ्याकडे चालत आल्यावर हलणारी ती त्यांची नितळ कंबर, माझ्या शेजारी बसल्यावर दिसणारी ती त्यांची मऊशार मांडी. वाऱ्याच्या झुळकेने माझ्या शरीरावर येणारी त्यांची गरमाई, माझा हात हातात घेतल्यावर होणारा त्यांच्या हाताचा कोमल स्पर्श, बोलताना हलणारे ते त्यांचे गुलाबी ओठ आणि जाता जाता नजरेस पडलेले त्यांच्या पाणीदार आकर्षक नयनातील निरागस भाव खरचं अकल्पित कधी न अनुभवलेले व नशीबवान व्यक्तीलाच बघण्यास मिळतील असेच होते.

इतके सारे अनुभवल्यानंतर कोणीही मुलगा त्यांच्या प्रेमात पडला असता, त्यांच्या हृदयात छोटीशी तरी जागा मिळण्यास प्रयत्नशील राहिला असता. तर माझ्यासारखा मुलींच्या कधीही जास्त जवळ न जाणाऱ्या मुलाची थोडीच वेगळी अवस्था होणार होती. मग काय पडलो त्यांच्या प्रेमात..


" मी पडलो त्यांच्या प्रेमात,

गुरफटलो त्यांच्या देहात ।

आणखी एकजण वेडा झाला,

प्रेमात ठार हो बुडाला ।। "


माझ्या मनावर त्यांच्या रूपाचा भयानक प्रभाव पडला होता. मी इतका उत्तेजित झालो होतो की बुल्ला नाईट पँट व चादरीला तंबू करून उभा राहिला, त्याला आवरणं माझ्या आवाक्याबाहेर गेलं होतं. मगं मी उलटा जमिनीकडे तोंड करून झोपलो, बुल्ला पँट च्या बाहेर काढला, डोळे झाकले, डोळ्यासमोर त्यांची ती रेखीव पुच्ची आणली व जोर जोरात खालच्या जमिनीला धक्के देऊ लागलो. दहा मिनिटे मी त्यांच्या देहाचा आस्वाद घेत होतो. आणि त्याच वेळेस गडबडीत शेजारचे काही समान हलले व जोरात आवाज झाला, तसे माझ्या मित्रांपैकी कोणीतरी झोपीत मला म्हणाले,

" अरे भावा, तुझी तब्येत ठीक आहे ना ? का आणखी त्रास होतोय "

" नाही रे मित्रा, थोडासा पाय बाजूला गेला व सामानावर जाऊन आदळला, हा त्याचाच आवाज होता. बाकी काही नाही "

" ठीक आहे. पण काही त्रास होत असेल तर नक्कीच उठव, त्यात संकोच नको "

" हो रे बाबा, तुला सांगण्यात कसला संकोच आणि कसा दुरावा. चल मग शुभ रात्री, उद्या भेटू "


असे म्हणून मी त्याला शांत झोपी घातले. पण या गोंधळात कडक झालेला माझा बुल्ला पूर्णपणे शांत झाला होता, तो दोन्ही पायामद्धे जाऊन लपून बसला होता. मी त्याला पटकन चड्डीमध्दे घातले व शांत झोपी गेलो. त्यांचा विचार करत करत कधी झोप लागली ते समजलेच नाही.

दुसऱ्या दिवशी सकाळपासूनच माझी सगळी कामे पटापट उरकली जात होती, ओढ लागली होती ती कॉलेजला जाण्याची, त्यांच्या दर्शनाची. दुपारी तीन नंतर रसायनाची रूम रिकामीच असायची कारण त्याआधीच सर्व विद्यार्थी घरी जात असत. सर्व शिक्षिकांना मात्र संध्याकाळी साडेपाच पर्यंत थांबावे लागायचे, चुकून कधीतरी त्यांच्याकडे चर्चा करण्यासाठी मुली थांबायच्या. मी पण तीन नंतरच जायचे ठरवले, खरचं आज काय होईल म्हणून धाकधूक होत होती.

दुपारचे दोन वाजले होते, सगळे तास संपले होते, सर्वजन रुमवर जायची तयारी करत होते. मी सर्व मुलांना काहीतरी सांगून कटवले व लपत छपत त्यांच्या रूमकडे गेलो. हळूच अंदाज घेतला, तेथे कोणत्याही विद्यार्थ्यांचा आवाज आला नाही. आज माझं नशीब खूप जोरावर होतं. आणि अलगद रूममध्दे प्रवेश केला. बघतो तर काय मला हवे ते मिळाल्यात जमा होते......काय होते तेथे ...........?

त्या टेबलाखालील काहीतरी घेण्यासाठी खाली वाकल्या होत्या. ते बघून माझ्या डोक्यात हवा शिरली, अंग अंग शहारलं आणि त्यात भर म्हणून वाऱ्याने त्यांच्या टॉपचा गांडीवरील भाग वर उडाला....


" तू मला आवडतेस,

जीव दिलाय मी तुला ।

देवाचीही तीच इच्छा आहे,

बघं, पवनही देतोय साथ मला ।। "


त्यांचे ते बारके गोल गरगरीत गांडीचे गोळे, त्यामधील ती बारीकशी चीर......काय सांगू कसं सांगू ......माझी अवस्था बघण्यासारखी झाली होती. तेथून माझी नजर हलत नव्हती ना पापणी लवत होती. त्या तीक्ष्ण नजरेमुळे मला आणखी एक आश्चर्य दिसले......तीच ती ....त्यांची चड्डी....त्रिकोणी चड्डी. त्या पारदर्शक पँट मधून ती पण दिसत होती.

असं वाटलं की, जोरात पळत जावं ; त्याच वेगात त्यांना मागून पकडावं. क्षणातच त्यांची पँट काढून तेथील टेबलावर ठेऊन एका ठोक्यातच पूर्ण बुल्ला पुच्चीत घालावा आणि कमीत कमी एक तास तरी त्यांना मनसोक्त झवावं.

माझा बुल्ला तर झवताना जितका सरळ होईल, जितका कडक व उत्तेजित होईल अगदी तितकाच उत्तेजित झाला होता. माझी पँट पूर्ण वर उचलली गेली होती तर हात त्याला वरूनच मालिश करत होते. शरीरातील एक ना एक केसं ताठ उभा राहिला होता, घर्मग्रंथीतून जोरात घाम सोडला जात होता. थोडक्यात सांगायचे तर, माझं सर्व शरीर पूर्णपणे ओले झाले होते.

आणि शेवटी ते झालेच, ज्याची भीती वाटत होती अगदी तसेच झाले. त्या पटकन उभ्या राहिल्या, त्यांचे लक्ष माझ्यावर गेले. माझा तो अवतार बघून त्यांचेही शरीर रोमांचित झाल्यासारखे वाटत होते, तो कोमल गोरा गोरा चेहरा पांढराफटक पडला होता. त्यांनी पटकन चेहरा दोन्ही हातांनी गच्च मिटला व आतल्या रुममध्दे वेगात पळाल्या.

माझा बुल्ला तर एका झटक्यात नमला तर मी कुणीतरी थोबाडात मारल्यासारख्या अवस्थेत तेथे उभा होतो. अंगाला एक प्रकारची थरथर सुटली, मनात भयानक भीती वाटत होती. सगळे कसे अचानकच घडलं होतं. खरं सांगायचं झालं तर यात माझा तरी काय दोष ? कोणतीही मुलगी या अवस्थेत असताना माझ्या जागी दुसरे कोणीही असते तरी माझ्यापेक्षा बेकार त्यांची अवस्था झाली असती.

मी तसाच पळत तेथून बाहेर पडलो, दोन मिनिटातच कॉलेजच्या बाहेर आलो व शांतपणे रूमकडे निघालो. रूममधील मित्रांनी काहीतरी वेगळे समजू नये म्हणून मला शांत रहावेच लागणार होते. मनात भीती वाटत होती, त्यांना माझ्याबद्दल काय वाटले असेल ? त्या माझी तक्रार प्राचार्याकडे करतील की काय ? मी कष्टाने कमावलेली इज्जत एका ठोक्यातच जाईल काय ? माझ्याबद्दल कॉलेजमधील विद्यार्थ्यांचे काय मत होईल ? असे अनेक प्रश्न मनात घिरट्या घालत होते. शेवटी मी एक निर्णय घेतला, जायचे.....जायचे .....थोडे दिवस गावाला निघून जायचे.....दोन तीन दिवस तरी कॉलेजमध्दे फिरकायचे नाही.

मी हळूच, शांतपणे रूममध्दे प्रवेश केला, घरून फोन आला होता म्हणून मी गावाला जात आहे असा निर्णय रूममधील मित्रांना कळवला व अर्ध्या तासातच हसत हसत रूम सोडली.

नंतर दुसऱ्या दिवशी कॉलेज सुटल्यानंतर एक तासाने घाबरतच मित्रांना फोन केला, आजची खबरबात विचारली. वाटले आतापर्यंत सगळ्या कॉलेजमध्दे माझ्या नावाचा फज्जा उडाला असेल, सगळ्यांना सर्वकाही समजले असेल. कॉलेज कट्ट्यावर फक्त माझ्याचबद्दलची चर्चा होत असेल. पण असे काही नव्हते, सर्वकाही रोजसारखेच सुरळीत चालले होते. आणि मुख्य म्हणजे रसायनाच्या शिक्षिका रोजसाराख्याच शांतपणे व हसतखेळत शिकवून गेल्या होत्या. हे ऐकून मीच कोड्यातच पडलो. अरे ह्या मुलींचं मन जाणायचं तरी कसं, एवढे सगळे होऊन ह्यांना शांत तरी कसे बसवते.


" अजबं तुझी रचना देवा,

अजबं तुझी करणी ।

कसे बनवले तू या स्त्रियांना,

कोणते घातलेस रे खतपाणी ।। "


दुसऱ्या दिवशीपण कॉलेज रोजसारखेच चालले होते आणि त्यात भर म्हणून कि काय रसायनाची शिक्षिका माझ्याबद्दल चौकशी करत होती, मी तासाला कशामुळे येत नाही अशी विचारतं होती. मला तर इतका आनंद झाला होता म्हणून सांगू की, मी अर्धा तास गाणी लावून नाचलो. तो माझा अवतार बघून घरच्यांचे मात्र चांगलेच मनोरंजन झाले.

मी लागलीच तिसऱ्या दिवशी कॉलेजला परत आलो, पण रसायनाच्या तासाला बसण्याची हिंमत होत नव्हती. रसायनाचा तास आला की मी हळूच पळून जायचो, चांगला चार दिवस रसायनाचा तास बुडवला. सगळ्या वर्गात चर्चा सुरु होती,

" अरे हा शांत मुलगा एकदम अशांतपणाने का वागतोय ? नेमकं काय घडल असावं ? "

पाचव्या दिवशी मी पळून जाण्यासाठी दरवाज्यातून बाहेर पडलो तर काय समोर रसायनाच्या शिक्षिका उभ्या होत्या. त्यांच्याशी डोळे मिळवायची मात्र माझी हिम्मत झाली नाही, माझी गाडी तशीच सुसाट वेगाने कॉलेज बाहेर पडली. दुसऱ्या दिवशी मी कॉलेजमध्दे एकटाच फिरत होतो, समोरून रसायनाच्या शिक्षिका येत आहेत असे लक्षात येताच मी पटकन वाट बदलली व विरुद्ध मार्गाने निघून गेलो. त्या पण जास्तच हट्टी निघाल्या, दुसऱ्या मार्गाने वेगात जाऊन परत आणखीन माझ्यासमोर आल्या व म्हणाल्या,


" काय रे मुर्खा माझा तास का बुडवतोयस ? बघं तुला जर यायचे नसेल तर नको येऊ, मी तुझी पूर्ण सहमाहीची हजेरी लावीन. तुझ्यावर माझा पूर्ण विश्वास आहे. आणि किती घाबरट आहेस रे तू ...जीवनात कसे होणार रे तुझे "

असे म्हणून त्या चावट हसल्या.

" तसे नाही, माझं आपलं..........."

असे म्हणत म्हणत माझी बोलतीच बंद झाली. बोलणार तरी काय मी या विषयात खूप कच्चा होतो.

" अरे वेड्या, तू मला सोमवारी दुपारी एक वाजता भेट, आणि जास्त वेळ काढून ये मला तुच्याशी काही महत्वाचं बोलायचं आहे. चल मग येते मी, बरीच कामं आहेत "

" ठीक आहे "

हेच फक्त माझ्या तोंडातून बाहेर पडलं. आमची ती भेट तेथेच संपली.

मी रुमवर गेल्यानंतर केलेंडर बघितले तर बुधवारी व गुरुवारी सरकारी सुट्टी होती तर प्रत्येक शनिवारी व रविवारी कॉलेजला सुट्टी असायचीच. त्यामुळे सर्वजण एक आठवड्याच्या सुट्टीवर जाणार होते, त्यावेळेस फार कमी विद्यार्थी कॉलेज मध्दे असणार होते. सर्वकाही हळुहळू माझ्या लक्षात यायला लागले होते. मला पण तेच पाहिजे होते, इतकी सुंदर मुलगी जर स्वतःहून आमंत्रण देत असेल तर नको म्हणण्याइतका मी खुळा नव्हतो. सोमवारी आमच्या दोघांचे मीलन नक्की होते, हि आता काळ्या दगडावरची रेष होती....

सोमवारला आणखी दोन दिवस बाकी होते, त्या दिवसांचा एक एक क्षण युगासारखा वाटत होता. सोमवारची ओढ लागली होती. त्यादरम्यान माझ्या रूममधील सर्वजण घरी गेले, मी आत्ताच जाऊन आलो होतो त्यामुळे घरच्यांनी पण येण्याचा आग्रह धरला नाही. जरी त्यांनी ये म्हटले असते तरी मी कारणं सांगून नको म्हटले असते, इतका सुंदर चान्स मी थोडीच सोडणार होतो.

त्या दोन दिवसात मी रोज तीनदा तरी बुल्ल्याला तेलाने मालिश करायचो, पण एकदाही पाणी गळू दिले नाही, ते सर्व फक्त त्यांच्यासाठी राखून ठेवले होते. रूममधील मुलांची झवाझवी विषयी चित्रांसहित अशी बरीच पुस्तके होती, ती सर्व झाडून मी वाचून काढली. इंटरनेटवर जमेल तेवढी माहिती, जमेल तेवढे व्हिडीवो अगदी देशी असणारे चर्वण केले. शहरातील गजबजलेल्या ठिकाणी, बागेत, आणखी बऱ्याच ठिकाणी अगदी तीन चार तास शांतपणे मुलींच्या पुच्चीचे, स्वभावाचे, त्यांच्या नखऱ्याचे बारकाईने निरीक्षण केले. दोन दिवसात माझ्याकडे माहितीचा खजिना पहिल्यापेक्षा दहा पटीने वाढला.

शेवटी एकदा सोमवारचा दिवस उजाडला, मनात एक प्रकारची धाकधूक होतीच. पण आज ठरवले कोणत्याही गोष्टीला हिमतीने न डगमगता सामोरे जायचे. तीन चार दिवसात लक्षात आले, ह्या मुली न डगमगता अगदी बिनधास्त शारीरिक संबंध ठेवतात. प्रत्येक गोष्ट कितीही खाजगी असुद्या, त्यांच्या शरीरासंबंधी असुद्या, अथवा समाजासमोर सांगण्यास संकोच आणणारी असुद्या ह्या मुली न डगमगता आपल्या मित्रांना सांगतात. तर मी का मागे राहावे. त्यांच्याबरोबर शारीरिक संबंध ठेवायला मिळो अथवा न मिळो पण भ्यायचे नाही असे मनात पक्के केले.

साडेबारा वाजता मी कॉलेज मध्दे दाखल झालो, सगळे कॉलेज ओस पडले होते, फक्त काही शिक्षकच तेथे हजर होते. मी दहा मिनिटात रसायनाच्या शिक्षिका वर्गात पोहोचलो, तेथे नीरव शांतता होती. त्या असतील का नाही , नसतील तर कोठे गेल्या असतील....? असे एक ना अनेक प्रश्न मनात घोळत होते, तेवढ्यात आवाज आला.


" अरे आलास का....अगदी वेळेवर आलास की, ये बसं "

मी शांतपणे त्यांच्या समोरच्या स्टूलवर जाऊन बसलो.

" अरे सुट्ट्या होत्या व मला पुढच्या परीक्षेचा अभ्यास करायचा होता त्यामुळे घरी पण जाता येत नव्हते. आणि येथे एकटे बसायचे म्हणजे जीवावर येते बघ. वाटलं तू जर घरी जाणार नसशील तर बोलवावे तुला येथे, म्हणजे जाईल दोघांचाही दिवस मजेत.

तुला बसण्यास काही अडचण तर नाही ना ...."

" नाही...मला कसली अडचण. मला पण रूमवर नसते करमले "

मी उत्तरलो. क्षणभर मनात वाईट वाटले, आपण उगीच वेगळा अर्थ घेतला असे वाटू लागले. पण हे सर्व माझ्या मनाचे खेळ असून खरी गोष्ट पुढेच होती हे नंतर मला समजले.

" अरे तू बरेच दिवस माझ्या तासाला गैरहजर होता, कसली एवढी अडचण होती ....? "

चावट हसून त्यांनी विचारलेला खोचक प्रश्नावर मला काय बोलावे हेच सुचेना. मला मुलींबरोबर कामुक गोष्टीविषयी बोलण्याचा अनुभव कसलाच नव्हता. मग काय बसलो गप्प आम्ही.

" त्या दिवशी मला त्या अवस्थेत बघितले म्हणून घाबरला होतास की काय ...? कदाचित तुला वाटलेही असेल, मी तुझी प्राचार्यांकडे तक्रार करीन...आणखीन दुसरे विचार मनात आले असतील. तसे असेल तर सर्वकाही मनातून पुसून टाक. मी खूप मोकळ्या मनाची आहे त्यामुळे मला त्यादिवशी काहीच वाटले नाही "

त्यांनी बरोबर पाहिजे त्या गोष्टीला हात घातला होता, मी आपलं शांत मान खाली घालून बसलो होतो. त्यांनी घ्यायचा तो अर्थ घेतला. खरंच या आजच्या मुली खुपचं धाडशी.

" खर सांगणार असशील तर एक विचारते, तू त्यादिवशी माझं काय काय बघितलं रे आणि तुझ्या मनात त्याबद्दल काय विचार आले .......?"

तरीपण मी खाली मान घालून शांतच होतो. नव्हते होत मला धाडस मला बोलायचे.

" अरे सांग ना ....सांग ना "

असा आग्रह करत त्यांनी टेबलावर ठेवलेला माझा हात त्यांच्या दोन्ही हातात घेतला. मीपण मन खंभीर करून म्हणालोच,

" मी आत आलो तेव्हा तुम्ही खाली वाकलेले होतात. अशा अवस्थेत मी मुलीला कधीच बघितले नव्हते. आणि त्यातच वर असलेली ती तुमची ......."

मला धाडस झाले नाही पुढचे बोलायचे. मी आणखी बोलायचं थांबलो.

" अरे बोल बिनधास्त बोल, कितीही कामुक बोल. मला नाही येणार राग त्याचा. तुला माझ्या गांडीच्या गोळ्यानबद्दल सांगायचे आहे काय....? "

त्या जर असे बोलत असतील तर आपणही लाज बाळगायची नाही असे मी मनात पक्के केले. अगदी लाज नसल्यासारखे मी पण बोलू लागलो.

" तुमचे ते गोल गरगरीत गांडीचे गोळे मला भावले, त्यातच वाऱ्याने तुमच्या टॉपचा कपडा वर उडाला व चड्डी दिसली. हे सर्व झाल्यानंतर कोणताही मुलगा माझ्यासारखेच वागला असता. पण तुम्ही चेहरा लपऊन आत गेल्यामुळे मला भीती वाटली, बाकी काही नाही "

" हो मी तसे उभारायला नको होते. पण मला तरी काय माहित की नेमके त्या वेळेसच कोणीतरी येईल. पण तू लगेच निघून गेलास ते मात्र चांगले झाले, नाहीतर मला कंट्रोल झाले नसते व नको ते घडले असते. तुला नाही समजणार एका तरुण, वयात आलेल्या मुलीच्या पुच्चीची खाज. मी त्यानंतर काय केले हे तू नाही विचारणार ? "

" तुम्हाला खूप मानसिक तणाव आला असेल व तुम्ही शांत डोळे झाकून विश्रांती घेतली असेल, होय ना "

"किती भोळा आहेस रे तू ........मी त्यानंतर पटकन माझी पँट काढली, चालतच चड्डी पण काढली व ते आतमधील बाथरूम बघतोयस ना त्यामध्दे गेले. तेथे पाय फाकऊन बसून पंधरा मिनिटे पुच्चीत दोन दोन बोटे घातली. तरीही माझी खाज भागत नव्हती, सारखा तुझा तो उठलेला बुल्ला दिसत होता. शेवटी बोटांना बुल्ल्याची बरोबरी थोडीच येणार, त्या दिवसापासून झोप येत नव्हती ना कोठे मन लागत होते, मना मनात फक्त तू आणि तूच येत होतास.

शेवटी पक्के ठरवले तुला झवायचेच तेही याच रुममध्दे. दुसऱ्या दिवसापासून तुला बघण्यास डोळे आतुर होते, पण तू घाबरून गेलास गावी. माझ्या तासाला पण येत नव्हतास, तेव्हा म्हटले तुझा संशय दूर करण्यासाठी आपणच घ्यावा पुढाकार. शेवटी आग माझ्याच शरीरात लागली होती, नाहीतरी या नादाने चुकून कोणाबरोबर तरी संबंध ठेवले जायचे. तो जर चांगला नाही निघाला तर आयुष्यच बिघडून बसले असते. ते ब्लाकमेलिंग इत्यादी सर्व अनुभवताना आयुष्याचा शेवट करून घ्यावा लागला असता. पण तू तसा नाहीस याची मला खात्री होती म्हणूनच मी हे पाऊल उचलले. देशील ना साथ मला ....? "

" हो देईन, पण माझ्या अभ्यासावर त्याचा परिणाम नाही झाला पाहिजे. अभ्यास मला सगळ्यात महत्वाचा वाटतो. खर सांगायचं तर अगदी माझीसुध्दा तशीच अवस्था झाली होती, डोळ्यासमोर त्यादिवशीची तुमची खाली वाकलेली आकृतीच दिसत होती. एके दिवशी झोपताना तर मी इतका उत्तेजित झालो होतो की, जमिनीला तुम्ही समजून जोरात झवले.

बुल्ला असला जोरात उठला होता म्हणून सागू , तो माझं काही ऐकतच नव्हता. त्याची छोटीशी शिर ना शिर पूर्ण क्षमतेने मोठी झाली होती "

तेव्हाच माझ्या पँटकडे बोट दाखवत त्या म्हणाल्या,

" बघ ना, तुझा बुल्ला आता पण किती कडक झालाय. तुझ्या पँटचा तंबू झालाय अगदी "

मी खाली बघितले तर त्यांचे म्हणणे बरोबर असल्याचे पटले. मग मी बुल्ल्याला हाताने दाबून खाली लपवायला लागलो, तरीपण तो तसाच वर उठत होता. त्याचे तरी काय चूक होते, समोर इतकी सुंदर मुलगी बसली असेल तर तो सलाम करणारच की. तेवढ्यात त्या म्हणाल्याचं,

" अरे राहू दे, मला त्याबद्दल काही वाटणार नाही. हे वयचं असं असतं, एखादी सुंदर मुलगी जवळून गेली तरी सगळं अंग शहारत, शेजारी बसल्यावर तर अशीच अवस्था होणार. खरं सांगायचं तर माझ्या पुच्चीतून सुध्दा इतकं पाणी गळायलय की चड्डी ओली झाली रे, हे बघं ना. कारण हे वयच असं असतं "

असे म्हणत त्यांनी त्यांचे पाय फाकवले, मी उठून त्यांच्या कमरेखाली नजर टाकली, तर खरच त्यांच्या दोन्ही पायामधील कपडे ओली झाली होती. माझा जीव कासावीस होत होता, आता सहन होत नव्हते. त्यांनी आगोदरच माझे हात त्यांच्या हातात घेतले होते, मीपण त्यांचे हात घट्ट दाबले व शांतपणे त्यांच्या डोळ्यात बघू लागलो. त्या माझ्या डोळ्यात गुंग होत्या तर मला त्यांच्या डोळ्याने भूल पाडली.


" नजरेला नजर मिळाली,

ओढ समजली गं तुझी राणी ।

झवीन तुला मनापासून,

काढीन गं तुझं पाणी लोणी ।। "


खरच प्रियेच्या डोळ्यात बघितल्यावर खूप आनंद मिळतो, पुढे काय होणार आहे याचं चित्र मी त्यांच्या आसुसलेल्या डोळ्यात बघत होतो. त्या धुंदीतच त्या अलगद त्यांच्या खुर्ची वरून उठल्या व माझ्या शेजारी येऊन उभारल्या. माझ्या अंगाला एक प्रकारची थरथर सुटली, कसली तरी कधी न अनुभवलेली भीती मनात दाटून आली होती. पण त्याही अवस्थेत मी त्यांच्या नजरेला नजर देत उभा राहिलो. त्यांच्या शरीराची गरमाई पहिल्यापेक्षा जास्त वाढली होती, एक प्रकारची त्यांच्या बरोबरच्या मिलनाची ओढ शेवटच्या टप्प्यावर येऊन थांबली होती. मनात वाटत होते, आता काहीही होऊ शकत. दोन तरूण जीव मिलनाला आसुसले होते. आणि तेवढ्यात दोघेही बाहुपाशात बंद झाले, कोणी कोणाला प्रथम मिठी मारली याचीसुद्धा दोघांनाही जाणीव नव्हती. समोर दिसतं होतं ते फक्त दोघांचं मीलन........मीलन ................

मी जमेल तसं त्यांना मिठीत घेत होतो, त्यांच्या शरीरावर जमेल तसं माझं शरीर रगडत होतो. मी माझा हात त्यांच्या नितळ कंबरेवरून हळूच खाली सरकवला, तो गांडीच्या गोळ्यावर विसावला. त्यांना मागून हळूच धक्का दिला, तर पुढल्या बाजूने बुल्ला त्यांच्या पुच्चीवर खाली वर घासण्यास सुरुवात केली. खरच काय फिलिंग होती ती, आकाशात उडाल्यासारखे वाटत होते. दोघांचेही अवयव पाणी लोणी सर्वकाही सोडत होते, त्यात थोडाही विलंब होत नव्हता.


" मागून हात माझा,

दाबतोय गं गांडीचे गोळे ।

समोरूनी बुल्ला माझा,

तुजं पुच्चीसंग खेळे ।। "


मी त्यांना त्याच अवस्थेत उचलले व शेजारच्या टेबलावर ठेवले, दोन्ही पाय फाकवले, तसाच रेलून त्यांच्या पुच्चीवर बसलो व दोन्ही बॉल हातात घेतले. आता मिशन बॉल सुरु होणार होते. तेवढ्यात त्यांच्या चेहऱ्याकडे माझे लक्ष गेले. खरंच किती खुलला होता तो !! त्यांनी डोळे मिटून अगतिकपणे डोके इकडे तिकडे करण्यास सुरुवात केली, खालून त्या माझ्या बुल्ल्यावर धक्के देत होत्याच. तेव्हाच मी दोन्ही बॉल हातात घेतले, जमेल तितक्या वेगाने ते दाबू लागलो. पंधरा मिनिटे दाबल्यावर, त्यांची ती अवस्था बघून माझा माझ्यावरच ताबा सुटला व मी तसाच त्याच्या शरीरावर कोसळलो. त्यानंतर कोण काय दाबत होते, कोण काय करत होते, याचे भान कोणालाच राहिले नाही. अनुभवत होतो फक्त निखळ आनंद ........निखळ आनंद .......

एकदा त्या माझ्याखाली असायच्या तर नंतर मी त्यांच्या खाली असायचो, आमचा हा लपंडाव असाच सुरु होता . आणि मी ओढली त्यांच्या पँट ची नाडी ओढली...........त्यांचा विरोध काहीच झाला नाही, उलट त्या ते काढण्यास मदत करू लागल्या. अलगद पँट काढून मी बाजूला फेकून दिली, त्यांच्या चड्डीमुळे खालचा टेबल ओला झाला. जेव्हा मी त्यांची चड्डी काढली, एकाच शब्द तोंडातून बाहेर पडला .........अप्रतिम .......लय भारी ... काय ती पुच्ची होती म्हणून सांगू, दोन उभट उंचावटे ; मध्दे ती बारीक छोटीशी चीर, तीही खालच्या बोळापर्यंत. ते उभट उंचावटे एकदम सपाट होते तेथे थोडेही मेद नव्हते, कोणत्याही कामुक पुरुषास मनमुराद आनंद देणारीच होती ती. मी कचकन पुच्चीवर जीभ टेकवली. माझी ती अवस्था बघून त्याही अवस्थेत त्यांना हसू आवरले नाही.


उभट उभट चीर ती,

विहिरीजवळ विसावती ।

सपाट डोंगर कडेचे,

मज आमंत्रण देती ।। १ ।।


हस्त फिरता, चीर विलगता,

दिसला तो गोल खजाना ।

शरीर सारे हो गरम झाले,

आत जाण्यास बुल्ला आसुसला ।। २ ।।

एका महिन्यापासून उपाशी असल्यानंतर जर एखाद्याच्या समोर चविष्ठ अन्नपदार्थ ठेवले तर त्याची जशी अवस्था होईल अगदी तशीच किंवा त्याहीपेक्षा जास्त बेकार अवस्था माझी झाली होती. मी वसावसा पुच्चीच्या कामरसाचे सेवन करत होतो. त्यांनी शरीर इतके छान कमावले होते की, ह्या व्यायामशाळेत जात असणार याची मला खात्री झाली. शेवटी आमच्यासारख्या तरूण व्यक्तीला आकर्षित करील असेच होते ते......

आणि तेवढ्यात दारावरची बेल वाजली...कोणीतरी आले होते.......कोण आले असेल बरे .......? आम्हाला या अवस्थेत बघून त्याची काय अवस्था होईल .....? आता काय करायचे....? असे एक ना अनेक प्रश्न मनात एका क्षणात तरळून गेले ................

[SATISH]

मस्त स्टोरी आहे