लग्न पहावं करून complete

[rajaarkey]

लग्न पहावं करून

लेखक -कथा प्रेमी

भाग - १ : कल्पना मामी

मी अनिल, वय एकतीस. मुंबई ला स्थाईक झालो आहे. आई वडील मोया भावा कडे अमेरिकेत असतात. दोन वर्षात एकदा त्यांची भेट होते. मी लग्न केलं नाहीं, मला सवय आहे असंच स्वतंत्र रहायची. आई वडील पहले लग्नासाठी आग्रह करायचे, आता त्यांनी पण हात टेकले आहे.

मी इथे एका मोठ्या कंपनीत मार्केटिंग मैनेजर आहे. सारखा फिरती वर असतो. मी लग्न केलं नाहीं कारण पहले पासून मी फ्री सेक्सचा अनुमोदक आहे. म्हणून लग्न करून कोणा बिचा-या तरुणीचं जीवन कशाला उद्ध्वस्त करायचं! केलंच तर याच मताच्या मुलीशी करावं असं माझं ठाम मत आहे. पण मग प्रश्न हा येतो की ती पण माझ्यासारखीच असेल तर लग्न कशाला करायचं, तसंच बरोबर राहून मजा का करू नये?

सेक्स म्हणजे माझा आवडता छंद. पहले मी ब-यापैकी मजा करून घेतली, काही अफेयर केले. म्हणजे अगदी खूप वाहवत गेलो नाहीं कारण तसा मी थोडा रिज़र्डच आहे, असं कोणाबरोबर पण काही पण करायचं असं मला जमत नाहीं. म्हणूनच माझे एक दोन जे अफेयर झाले ते पण लवकरंच संपले. एक कारण हे पण आहे की माझ्या फैंटसी फार रंगीत असतात, फैंटसी करत किंवा पान्डीज़ वाचत किंवा इन्टरनेट वर असणारे नाना प्रकारच्या विकृत साइट्स बघत मुठी मारायची, हा माझा आवडता छंद. म्हणून माझं काम चालून जातं.

वयाबरोबर एक आणखी बदल झालेला मला लक्षात आला आहे. पहले लहान वयात तरुण देखण्या मुली हव्या हव्याश्या वाटायच्या. आता मोया वयाच्या, साध्या मध्यम वर्गाच्या गृहीणीच मला आवडतात. चाळिशी किंवा त्याच्या पुढच्या वयातली पण एखादी साध्या रूपाची स्त्री दिसली तर माझी फैंटसी मशीन सुरू होते. मस्त मजा येते. इन्टरनेट वर पण आता मला ख-या हाउसवाइफ्स चे पोस्ट केलेले चित्रच आवडतात. त्यात एखादी पोट सुटलेली लुसलुशीत शरीराची, वय झालेली भारतीय स्त्री असेल तर माझी दिवाळी होते. मशीन जोरात काम करू लागते.

कल्पना मामी बरोबर जे घडलं तो निव्वळ योगायोग होता पण त्या योगाने तिने मला एका अपूर्व सुखाचे दारं उघडून दिले.
कल्पना मामी म्हणजे माझी सख्खी मामी. भास्कर मामा ची बायको. सध्या पंचावन्न वर्षांची आहे पण .... आणि अखेर तिनेच माझं लग्न जुळवून आणलं. पण असं अर्धवट सांगण्यात मजा नाहीं, पुरती गोष्ट सांगतो.

कल्पना मामी भोपालला रहायची. भास्कर मामा तिच्या बरोबर रहात नसे, चार पाच वर्षांपूर्वी त्याला आता माडर्न शेतीचं वेड लागलं होतं म्हणून तो आपला कोकणात असायचा. दर दोन महन्यांनी यायचा भोपालला. मामी एक दोनदा गेली पण गाव तिला मानवलं नाहीं, मग तिने जायचं बंद केलं, आणि मामाने पण आग्रह केला नाहीं. राहू दे तिला सुखात असा त्याने बहुतेक विचार केला. तसा पण तो आता सत्तर वर्षांचा झाला होता, शेती आणि भक्ती हेच त्याचे सध्याचे उद्योग. त्याच्या आणि मामीच्या वयात अंतर पण बराच आहे.

[rajaarkey]

मामी भोपालला एका चांगल्या सोसायटीत आपल्या मुलीच्या समोरच्या फ्लैट मधेच रहायची. तिचा एक लहान १ बेडरूमचा फ्लैट होता. स्मिता ताई, माझी मामेबहीण, तिचा तिकडेच चांगला तीन बेडचा फ्लैट होता. स्मिताताई खरं म्हणजे दत्तक घेतलेली, मामीच्या एका बहिणीच्या सहा मुली होत्या. मामा मामीला अपत्य नसल्याने त्यांनी सर्वात लहान मुलगी दत्तक घेतली. आता ती एकुलती एक मुलगी असल्यामुळे मामाने तिकडेच फ्लैट घेतला होता. म्हणून मामीला पण आधार होता, पण ती मात्र एकटीच आपल्या फ्लैट मधे रहायची, स्मिताबरोबर नाहीं.

स्मिता ताई जवळ पास पस्तीस वर्षांची होती. एका कालेज मधे प्रोफेसर होती. तिचा दहा वर्षांचा मुलगा सुदीप तीन वर्षांपासून ग्वालियरला पब्लिक स्कूल मधे होता, होस्टल मधे रहायचा. स्मिता ताईचा नवरा जयंत पण माझ्या सारखाच मार्केटिंग मधे होता, महन्यातून वीसेक दिवस बाहेरच असायचा. म्हणून आई लेकींना एक दुस-याची कंपनी होती. आता मागच्या सहा वर्षांपासून जयंतला सऊदी मधे पोस्ट केलं होतं. तो एकटाच तिकडे रहायचा आणि तीन महन्यातून एकदा घरी चक्कर मारायचा.

मी लहान होतो तेव्हा आम्ही पण भोपाललाच होतो म्हणून मामीशी खूप आपुलकी होती. नंतर आम्ही मुंबईला आलो. मग भेट दोन वर्षातून एकदा वगरे व्हायची.

मला एम पी चं मार्केटिंग दिलं आणि मी भोपालला गेलो तेव्हा ब-याच दिवसांनी मामीला भेटलो. तिच्या घरी गेलो. ती खूप खूश झाली, मला रागवली पण की होटल मधे कुठे राहतोस, ये ना इकडेच पण मला ते योग्य वाटलं नाहीं, मार्केटिंग मीटिंग वगरे उशीरा चालतात, मामीला बिचारीला त्रास नको असं मला वाटलं. त्यादिवशी मी स्मिताताई आणि तिच्या फैमिलीलापण भेटलो, सगळ्यांनी खूप गप्पा मारल्या. रात्री मी परत होटल मधे आलो आणि माझी फैंटसी मशीन सुरू झाली. कारण एक वाक्य जे स्मिताताईने सहज गम्मतीत म्हटलं.

दहा वाजले होते, मी निघायची तयारी करत होतो, गप्पा रंगल्या होत्या, म्हणून उठवत नव्हतं. कश्यावरूनतरी गोव्या सावळ्या रंगाबद्दल गोष्टी चालल्या होत्या. मामी छान गोरी आहे. तिला त्याचा अभिमान पण वाटतो. बाकी सर्व गहूवर्गीय असले तरी तिच्या येवढ़े गोरे नाहीं. स्मिताचा मुलगा सुदीप गम्मतीत तिला म्हणाला "अगं आई, आजी येवढ़ी गोरी आहे, आपल्या कुटुंबात कोणीच असं का नाहीं?"

स्मिताताईने होकार दिला. "खरं रे, नुसती गोरीच नाहीं, दिसायला येवढ़ी चांगली आहे. मुंबई पुण्याला गेली तर अजून तिला मराठी सीरियल्स मधे वहिनीचं काम मिळू शकतं पण ही पडली जुन्या विचारांची, नाहींच म्हणते" मग माझ्या कडे वळून म्हणाली "अरे अनिल, या सुदीपला खूप कौतुक आहे आपल्या आजीचं. मला आठवतं की लहान होता, सहा वर्षांचा असेल, आईला कपडे बदलताना बघितलं तर म्हणाला -आजी, तुझे पाय म्हणजे ट्यूब लाइट वाटतात. तिच्या गोव्या पायांवर ही त्याची टिप्पणी!"

सुदीप हसला. म्हणाला 'अजून पण तश्याच आहे आई, बस आता लठ्ठ ट्यूब लाइट झाल्या आहेत." मामी पण हसली "काहीतरीच हं, हा सुदीप लहान पणापासून वात्रट आहे, कुठल्या ट्यूबलाइट आणि काय, हां तेव्हा मी येवढ़ी लठ्ठ नव्हते हे खरं" पण तिच्या स्वरात थोडा अभिमान होताच, जणु तिला आपल्या सौंदर्याची पुरती जाणीव होती.

[rajaarkey]

मात्र त्यानंतर निघे पर्यंत मी मामीला अगदी वेगळ्या नजरेने बघितलं, चुपचाप, नजर चुकवून, कोणाला न कळू देता. पाय ट्यूबलाइट मग बाकी शरीराचं काय! मरक्युरी लैंप? मैद्याचा गोळा?

मामी छान गोरी आहे. केस पण अजून बहुतेक काळे आहेत. फक्त शरीर थोडं स्थूल झालं आहे. तिच्या ओठांजवळ एक मोठा काळा मसा आहे, चांगला डाळीच्या दाण्यासारखा. माझी नजर तिच्या पायांकडे गेली. अगदी गोरे पावलं आहे तिचे. वर बघितलं तर साडी आणि चोळीच्या मधून दिसणारं तिचं मऊ गोरं पोट नजरेत भरलं. आणि आणखी वर नजर केली तर पदरातून पण जाणवणारा तिच्या छातीचा उभार आणि साध्या काटन ब्लाउज़ मधून तिच्या ब्राच्या पट्टीची अस्पष्ट झळक दिसली.

मी खरं म्हणजे निघणार होतो, पण अर्धातास आणखी बसलो. मग अखेर सर्वांचा निरोप घेतला. मामी म्हणाली "अरे उद्या परत ये, खरं म्हणजे सामान घेऊन आला असता तर इकडेच ठेऊन घेतलं असतं तुला, मी एकटीच तर आहे या फ्लैट मधे. पुढ़च्या वेळला इकडेच यायचं"

मला सकाळीच परत जायचं होतं म्हणून मी दिलगिरी व्यक्त केली. होटल मधे आलो, सामान भरलं की सकाळी लवकर निघता येईल, पहाटेचीच फ्लाइट होती आणि मग झोपलो, पण झोप येई ना. सारखी मामी डोळ्यापुढे!मी विचार करू लागलो की मेच्योर बायकांचा चाहता मी, मामी आत्तापर्यंत कशी माझ्या नजरेतून सुटली! उत्तर पण तयार होतं, ती मामी होती, माझे लाड करणारी मामी, तिच्याबद्दल असा वात्रट विचारच मी कधीच केला नव्हता. पण त्या ट्यूबलाइटच्या वाक्यानंतर माझ्या फैंटसी मशीन ने ओवरटाइम काम करायला सुरुवात केली.

मामीला किस करायला काय मजा येईल- तो मसा ओठांच्या बाजूलाच आहे, त्याचा स्पर्ष कसा वाटेल! आणि आज नीट बघितलं तेव्हा मामीचे ओठ काय मऊ गुलाबी दिसत होते, दात पण एकदम पांढरे सुबक होते, किती गोड असेल तिच्या चुंबनाचा स्वाद! मामीच्या त्या ट्यूबलाइट कश्या दिसत असतील, आणि चोळीच्या खाली तो उभार- चोळी काढून मामी कशी दिसत असेल! मामी नुसता काळ्या मण्याचा मंगलसूत्र घालायची, जुन्या ठेवीचा-तिच्या गोव्या वक्षस्थळावर तो काय उठून दिसत होता आज! एक दोनदा मी स्वताला शिव्या दिल्या - अरे ती तुझी मामी, आई सारखी, आईहून दोन तीन वर्ष मोठीच, आजी आहे ती, तिचा नातू दहा वर्षाचा आहे, तिने तुला कडेवर खेळवलं आहे - वगरे वगरे. पण मनावर कोणाचा ताबा आहे! अखेर मी प्रयत्न सोडून दिला. अर्धातास धुंद रंगीत कल्पना केल्या आणि दोनदा मुठी मारली तेव्हा झोप लागली.

मुंबईला परत आल्यावर पण मामी मनातून जाईना. मी इन्टरनेट पाहणं जवळ जवळ सोडूनच दिलं, जुन्या एल्बम मधून मामीचे होते तेवढे फोटो काढ़ले आणि वेगळ्या एल्बम मधे लावले. ते रात्री बघत बसायचो. कल्पना मामीची कल्पना करत मुठी मारून मला जेवढ़े तीव्र आर्गेज्म व्हायचे ते खूप दिवसात झाले नव्हते.

पुढच्याच आठवड्यात परत भोपालला जायचा चांस मिळाला. चांगला तीन दिवस मुक्काम होता. दुपारीच पोचलो, मीटिंगला थोडा वेळ होता म्हणून सरळ मामीकडे गेलो. तिचा चेहरा मला पाहून जसा फुलला त्याने मला खूप आनंद पण झाला आणि थोडं गिल्टी पण वाटलं. अरे अनिल, तिला आपला भाच्याला पाहून आनंद झाला आहे आणि तू का खूश आहेस ते मला माहीत आहे असं माझं मन मला डिचवू लागलं.

मामीने चहा केला, लाडाने माझ्या जवळ येऊन बसली. माझ्या जंघेवर चापट मारून म्हणाली "आता तरी ऐक माझं, सामान इथेच ठेव आणि मग इकडेच ये. मी काही सबब ऐकून घेणार नाहीं. बघ स्मिता पण नाहींये सध्या, तिच्या फ्लैटला कुलूप आहे, मी अगदी एकटी आहे, काय बोर झालेय मी बघ"

[rajaarkey]

मी विचारलं की ताई कुठे गेली तर मामीने सांगितलं की ती इंदोरला गेली आहे दोन दिसवांना. "तिची ती लहानपणाची मैत्रीण आहे ना लीना, अगदी छान गट्टी जमते दोघींची, कालेज मध्ये पण त्या पुण्याला एकाच रूम मधे पेइंग गेस्ट होत्या तीन वर्ष. अजून अगदी तशीच मैत्री आहे दोघींची. ती पण सुदैवाने इकडे जवळंच इंदोरला आहे, म्हणून ती कधी इकडे येते आणि कधी स्मिता जाते. तसं स्मिताच जास्त जाते तिकडे, लीना एकटी आहे ना, लग्न केलं नाहीं तिने. इकडे सर्व असल्यामुळे तिला थोडा संकोच होतो. एक महना होत नाहीं दोघींच्या भेटी शिवाय. खूप जमते दोघींची मैफिल" मामी हे म्हणत होती तेव्हा तिच्या चेह-यावर एक गोड खट्याळ भाव होता असं मला उगाच वाटलं.

मामीने परत आग्रह केला, माझा कान पण गम्मतीत धरून मला दम दिला, लहानपणी द्यायची तसं.

मी एक दोनदा ना नुकुर केली मग तयार झालो. दहा मिनिट बोलत बसलो. तिने माझ्या कामाबद्दल विचारलं, म्हणाली "अरे आता तुझं येणं नेहमी होणार, मग होटलचं नाव पुन्हा घेतलं तर फोडून काढ़ेन, आठवतं न लहान पणी एकदा कसा चांगला चोप दिला होता तुला" मी प्रामिस केलं की इकडेच रहात जाईन. मला पण तेच हवं होतं. नुसतं मना वर कंट्रोल करायची जरूर होती की तिला माझ्या मनात काय चाललं आहे ते कळू नये. आणखी काही नाहीं तर तिचा सहवास तर मला मिळेल, नयनसुख तरी घेता येईल असं मला वाटलं.


मामी चहा चा रिकामा कप घेऊन उठली तर मी थोडं नयन सुख घेऊन टाकलं. मागून तिच्या स्थूल नितंबांचा आकार साडीच्या आतून दिसत होता आणि माझी आवडती ब्राची पट्टी आज तिच्या ब्लाउज़मधून अगदी नीट दिसत होती.

संध्याकाळी मी लवकरंच परत आलो. तसं पण कामात लक्ष नव्हतं. मामीने कपडे बदलले होते. छान निळी साडी घातली होती. वेणीच्या ऐवजी अंबाडा बांधला होता. एकदम मस्त दिसत होती. मला वाटलं बाहेर जाऊन आली असेल. पण मग एक गोष्ट माझ्या नजरेत आली, आज तिने साधी सोन्याची चेन घातली होती, मंगळसूत्र नव्हे. म्हणजे ती बाहेर गेली नसणार! मग का म्हणून कपडे बदलले होते तिने!

मामीने माझ्या आवडीचे पदार्थ केले होते. आग्रहाने जेवायला वाढ़लं, अगेदी नको नको म्हणे पर्यंत खायला लावलं. मी आग्रह केला म्हणून ती पण जेवायला बसली. पण वाढ़त मात्र मला स्वता होती. एकदा हात लांब करून वाढताना तिचा पदर पडला तेव्हा तिच्या चोळीतून तिच्या मऊ शुभ्र उरोजांच्या वरच्या भागाचं दर्शन मला झालं. काय छाती होती मामीची, अस्सल माल होता. दोन सेकंड बघून मी नजर खाली केली आणि जेवत राहिलो. परत बघितलं तेव्हा मामीने पदर सावरला होता. तिने काही दर्शवलं नाहीं आणि मी पण शक्यतो निर्विकार चेह-याने गप्पा मारत राहिलो.

जेवण संपलं आणि मी बाहेर टी वी बघत बसलो. मामी पण लवकरंच आली. गप्पा माझ्या कडेच वळल्या. मामी मला जरा खोदून खोदून विचारत होती की मी लग्न केव्हा करणार. "अरे असं काय करतोस, लग्न कर वेळच्या वेळी"

मी सांगितलं की मला अजून तसं वाटत नाहीं. "का रे, येवढ़ा तरणा जवान तू, आत्ता लग्न करणार नाहीं तर केव्हा करणार. काही गडबड नाहीं ना आजकलच्या तरुणांसारखी? आजचे तरुण काय करतील त्याचा भरवसा नाहीं. आणि मुलंच काय, मुली पण बघ कश्या हुशार झाल्या आहेत!"

मी थाप मारली "तसं नाहीं मामी, अगं मना सारखी मुलगी मिळाली तर करेन"

"अशी कशी जगा वेगळी मुलगी हवी रे तुला, जरा मला तरी सांग" मामीने माझा हात सहज धरून विचारलं. ती माझ्या शेजारीच बसली होती.

[rajaarkey]

"तुझ्या सारखी असली तर करेन मामी" तोंडातून निघून गेलं. मग वाटलं की तिला काय वाटेल म्हणून सावरासावरी करत मी म्हटलं "म्हणजे तुझ्या सारखी छान प्रेमळ गृहिणी, इतका मस्त स्वैपाक करणारी"

"वा रे" मामीने हसत डोळे दाखवले "म्हणजे बायको तुला नुसती स्वैपाक करायला हवी की काय? आणि माझ्यात काय येवढाच गुण आहे की मी स्वैपाक छान करते!" आणि हसू लागली.

"अगं तसं नाहीं, मामी तू दिसतेस पण छान, अश्या सुंदर आणि गुणी मुली कुठे असतात सध्या?" मी ठोकून दिलं. काहीतरी करून मामीशी सूत जमवायचं होतं मला पण धास्ती पण वाटत होती. उगाच काहीतरी बोललो आणि मामी रागवली तर सर्व मुसळ केरात जाईल!

मामी मात्र वस्ताद होती "अरे मी तरणी आणि अविवाहित असते आणि तुला भेटले असते तुझ्या मामांच्या अगोदर, तर केलं असतं तुझ्याशी लग्न. तू पण तसा वाईट नाहीये अनिल हं, चांगला चिकणा आहेस."

मला समजत नव्हतं की काय म्हणावं. आम्ही दोघं काही वेळ चूप होतो. मामी काहीतरी विचार करत होती. काही वेळाने म्हणाली "चला झोपायची तयारी करू, तू पण थकला असशील"

खरं म्हणजे साढ़े नऊच वाजले होते पण मला वाटलं की माझं बोलणं मामीला आवडलं नसेल. मी पण हो म्हणालो. थोडा खजील झालो होतो की इतक्या जवळ असून पण मामी, माझ्या मनाची, माझ्या फैंटसीची देवता, अजून तशी दूरच आहे. माझ्याशी येवढ्या छान गप्पा मारत होती पण मी त्या माझ्या बोलण्याने बंद केल्या होत्या.

"मामी, मी झोपतो इथे सोफ्यावर" मी म्हटलं.

"अरे नाहीं रे बाळा, इकडे उकडेल, तू आत झोप बेडरूममधे. ए सी आहे तिकडे"

"पण मामी, तू इथे बाहेर? हे काहीतरीच!" मी विरोध केला.

"का रे" मामी डोळे मोठे करून म्हणाली "मी कुठे म्हटलं की मी बाहेर झोपेन? मी पण आत झोपेन."

माझ्या चेह-यावरचे भाव बघून मामी म्हणाली "लाज वाटते का रे? अरे लहान पणी तर कितीदातरी माझ्या बरोबर
झोपायचा, मला बिलगून, तुझी आई नसायची तेव्हा"