भाग - २ : स्मिता ताई
अखेर दहा दिवसांनी मी परत भोपालला आलो. मामी परत एकटी असेल तर चांगलं असं वाटत होतं. पण आशा कमीच होती. स्मिताताई काय नेहमी नेमकं मी येणार तेव्हाच बाहेर जाईल! नेहमी असं होणं अशक्यच होतं.
मामीच्या घरी आलो तर स्मिताताई पण तिकडेच बसली होती. मला थोडं ओशाळल्या सारखं झालं कारण ती नसताना तिच्या आईबरोबर मस्त मजा करून घेतली अशी काहीशी अपराधीपणाची भावना मनात होती. हे पण वाटत होतं की ताई जर कुठे जाईल एका रात्रीसाठी तर परत आज किंवा उद्या मामीबरोबर मजा करून घेईन. तसं घर वेगळं असल्यामुळे मला आशा होती की स्मिताताई असली तरी मामी जमवून घेईल.
स्मिताताई पण मला पाहून खूश झाली, मला बसायला सांगितलं, हाल चाल विचारले आणि आवाज देऊन मामीला बोलवलं "अगं आई, आला तुझा लाडका भाचा." मग माझ्या कडे वळून म्हणाली "काय जादू केलीस रे तू आईवर. नुसतं तुझ्या बद्दलच बोलते आता. आणि इतकी आनंदी मी तिला कधीच पाहलं नाहीं. आज तू येणार कळलं तेव्हापासून नुसती तुझी वाट बघते आहे"
ताई मस्त दिसत होती. आज तिने सलवार कमीज़ घातली होती. कमीज़ येवढ़ी टाइट की तिच्या लहान पण भरगच्च उरोजांचा आणि ब्राच्या कपांचा आकार दिसत होता. माझी नजर तिच्या त्या मोहक वक्षस्थळावर थोडी अडकली तर तिने थोडं सेल्फकांशस होऊन आपली ओढ़नी नीट केली.
माझी नजर तिने पकडली असं समजल्यावर मी काहीतरी बोलायचं म्हणून बोललो. "ताई, मागच्या वेळी तू भेटली नाहींस. चला आज का होईना परत तुझं दर्शन झालं."
"अरे आईनेच थांबवून घेतलं. नाहीतर माझ्या कालेजची सुटी आहे, सुदीप पण होस्टल मधे आहे, बाहेर जायचा विचार होता, पण तू येणार म्हणून थांबले. तसं काही आवश्यकता नाहीं आता. तू आहेस ना आईच्या सोबतीला. हे फार छान झालं अनिल की तू इथे आपल्या घरी रहायला तयार झालास नाहींतर राहणार होता बाहेर परक्यासारखा. आई तर इतकी खूश आहे की काय सांगू तुला" आता मी तिला कसं सांगणार की मामीच्या खुशीत एका भाच्याच्या प्रेमापेक्षा आणखी पण काही आहे.
मामी तितक्यात बाहेर आली. अगदी साधी घरातली एकदम साधारण साडी घातली होती तिने. "आता राहणार आहेस ना बाबा तीन चार दिवस?" माझ्याकडे बघत म्हणाली. तिच्या डोळ्यात एक खेळकर चमक होती. मी हो म्हटलं. सामान ठेऊन निघायची तयारी केली.
"अरे काही तरी खाऊन तर घे" मामी म्हणाली. मी सांगितलं की उशीर होतो आहे, मला निघायला पाहिजे पण तरी मामीच्या आग्रहा मुळे बसलो. मामी आत गेली आणि मी स्मिताताई बरोबर गप्पा मारत बसलो. माझं लक्ष सारखं तिच्या त्या चिकण्या लांब बाह्यांकडे आणि छातीच्या उभाराकडे जात होते. आता ताई माझ्या त्या नजरेकडे लक्ष पण देत नव्हती.
"चला तू लवकर आलास म्हणून भेट झाली नाहींतर मी जाणारच होते. माझ्या एका मैत्रिणीची आई हास्पिटल मधे आहे, मनुष्यबळ नाहीं, मी म्हटलं मी येईन आज. उशीर झाला तर तिकडेच राहीन रात्र भर. तू आहेस ना आज इथे?"
मी हो म्हटलं. "अरे तू आहेस तर आता मला आईची काळजी वाटत नाहीं. तशी ती राहते एकटी पण मागच्या वेळेला तू चांगला तीन दिवस होतास तर बरं वाटलं. खरं म्हणजे तू आता इथेच बदली करून घे आणि इथे आईबरोबरच रहा." ताई म्हणाली. मला सहज वाटलं की तिच्या स्वरात थोडा खेळकरपणा होता.
"मला निघायला हवं. आईला सांगते आणि निघते मी, उद्या भेटू आपण" म्हणून ताई आत गेली. दोन मिनिटांनी ती हसत बाहेर आली. "काय आई तू पण ... अगदी महा आहेस" मामी मागे मागे आली. "आता मी काय केलं? उगीच बडबडू नको. मी म्हटलं तसं कर."