लेडीज होस्टेल
(संपूर्ण शृंगारिक कादंबरी)
Rati_Sunder
प्रकरण १
विजयचा पिढीजात व्यवसाय माळ्याचा होता. पुण्याजवळच्या एका खेड्यात त्याचे गाव होते. तेथे त्याचे वडिलोपार्जित घर व थोडीशी शेती होती. विजयचे वडील सखाराम हेही माळीच होते. पुण्याजवळच्या एका प्रतिष्ठीत शिक्षण संस्थेत ते माळी म्हणून काम करत होते. त्या शिक्षण संस्थेचे एक मोठे कॉलेज होते.
मुला, मुलींची वसतीगृहे होती. कॉलेजच्या आवारात एक मोठी बाग तसेच मागच्या बाजुला आमराई होती. त्या बागेचे अणि आमराईचे देखरेख करण्याचे काम सखारामचे होते. गेली वीसपंचवीस वर्षे ते इमाने एतबारे आपले काम चोख करत होते. त्यामुळे संस्थेच्या ट्रस्टींच्या विश्वासाला ते पात्र ठरले होते.
सखारामला त्या कॉलेजच्या आवारातच रहायला घरही देण्यात आलेले होते. त्याला पत्नी, एक मुलगा व धाकटी मुलगी होती. त्याची पत्नी गावी राहून शेतीची काळजी घेत होती. त्याची दोन्ही मुले गावच्या शाळेतच शिकत होती. सखारामने आपले कुटुंब पुण्याला कधीच नेले नव्हते. कॉलेजला सुटी असेल तेव्हाच काही दिवसांसाठी तो गावी जात असे.
विजय जेव्हा दहावीच्या वर्गात शिकत होता त्याच वेळी त्याचे वडील अचानक हार्ट अॅटकने वारले होते. तेव्हा ट्रस्टींनी विजयला त्याच्या वडीलांच्या जागेवर माळी म्हणून नियुक्त करायचे ठरविले. विजयने नुकतीच वयाची अठरा वर्षे पूर्ण केली होती. विजय शरीराने तसा हट्टाकट्टा, गोरा व उंच होता. त्याला माळी कामाची माहिती होती. त्याला वडीलांचे घरंच रहायला मिळाले होते. आता त्याच्यावर त्याच्या आईची, धाकट्या बहिणीची जबाबदारी होती.
विजय आपल्या नोकरीत सुखी होता. होस्टेलची मेट्रन तर विजयवर बेहद्द खुश होती. तिचं नाव सुनिता होतं. ती विधवा होती. तिला मूलबाळ कोणी नव्हतं. तिनं वयाची चाळीशी पार केलेली होती.
विजयने नुकताच तारूण्यात प्रवेश केला होता. त्यामुळे तारुण्य सुलभ भावना त्याच्या मनात येणे स्वाभाविक होतं. रात्री त्याची चड्डी ओली होणं हे नित्याचं झालं होतं. त्याचा लवडा ७ इंच लांब व जाडजुड होता. त्याच्या लवड्याभोवती दाट कुरळ्या केसांचं कुरण वाढलेलं होतं. शाळेतील मित्रांकडून त्याला स्त्री-पुरूषांच्या सेक्सबद्दल ऐकूण माहित होतं. मात्र त्याला पॅक्टीकल अनुभव असा नव्हता. त्याची आई त्याच्या मागे लग्न कर असा तगादा लावून बसली होती. पण त्याला इतक्यात लग्न करायचे नव्हते. त्याच्यावर छोट्या बहिणीची जबाबदारी होती.
आता लेडीज हॉस्टेलच त्याच्या कॉलेजच्या कॅम्पस मध्ये असल्याने त्याला हॉस्टेलमध्ये राहणा-या सुंदर मुलींना पाहण्याचा योग नेहमीच यायचा. ते कॉलेज तसे प्रतिष्ठीत व महागडे असल्याने श्रीमंत घरच्याच मुली तेथे होत्या. मधल्या सुटीत किंवा ऑफ पिरीयड असेल तेव्हा कॉलेजच्या मुली बागेत भटकत, हिरवळीवर बसून गप्पा मारत. त्यांचे रंगबिरंगी व उत्तान पोशाख तसे कुणाचेही मन चाळविणारे असत. थोडक्यात ते कॉलेज व तो कॅम्पस म्हणजे एक नंदनवनच होतं.
विजय उंच, हट्टाकट्टा असल्याने मुलींच्या नजरा त्याच्यावर पडणे साहजिकच होते. पण विजय तसा लाजरा होता. तो त्यांच्याकडे दुर्लक्ष करत असे.
मात्र त्याच्यातले तारूण्यसुलभ मन आपले काम करत होते. त्याचे माळ्याचे काम बहुतेक वेळा बसूनच असायचे. अशा वेळी कॉलेजच्या मुलीं इकडून तिकडून फिरताना तो पहात असे. त्यावेळी सुंदर मुलींच्या पोटच्या, मांड्या यांचे दर्शन त्याला होत असे. कधी कधी तर मुलींच्या छोट्या स्कर्टमधून त्याला त्यांच्या पॅटी (चड्ड्यांचेही) दर्शन होत असे.