बहिणीची भाऊबीज complete

[rajsharma]

बहिणीची भाऊबीज



लेखक:- सागर

मला २००० ची दिवाळी चांगली आठवते... त्यावेळी आकाशची पोष्टींग बँगलोरला होती आणि तो व संगीतादिदी तिकडे रहात होते. संगीतादिदीने मला फोन करून दिवाळीसाठी खास बोलावले होते. तिचा आवाज अगदी उत्साही होता. गेले बरेच महिने तिला मी इतके उत्साही बघितले नव्हते म्हणून मला आश्चर्य वाटत होते. तिचे आणि आकाशचे लग्न होवून पाच वर्ष झाली होती पण अजून त्यांना मुल झाले नव्हते तेव्हा ते दोघेही थोडे उदासच असायचे.

आकाश माझा जिगरी दोस्त आहे. माझ्यापेक्षा तो चांगला तीन वर्षानी मोठा आहे पण त्याने आमच्या दोस्तीत कधी फरक पडला नाही. त्याची माझी मैत्री कॉलेजपासून होती. तो नेहमी आमच्या घरी यायचा आणि आमच्या घरातील सगळे जण त्याला चांगले ओळखत होते. तो सगळ्यांना आवडायचा... अगदी संगीतादिदी सकट... संगीतादिदी माझ्यापेक्षा दोन वर्षानी मोठी आहे... बऱ्याचदा आम्ही तिघे फिरायला जायचो, हॉटेल, पबमध्ये जायचो, मुव्हीज बघायला जायचो...

मी आणि आकाश स्टडीमध्ये हुशार होतो पण उनाडक्याही खूप करायचो. तो माझ्यापेक्षा मोठा होता तेव्हा लैंगीकतेविषयी त्याला माझ्यापेक्षा जास्त ज~झान होते आणि खरे तर मला झवाझवीचे ज~झान त्याच्याकडूनच प्राप्त झाले होते. मला मूठ मारायला त्यानेच शिकवले. ब्लू-फिल्म बघणे, वयस्कांचे सिनेमे पहाणे, नग्न मुलींची मॅगेझीन पहाणे, झवाझवीच्या कथांची देशी, विदेशी पुस्तके वाचणे... असे बरेच प्रकार आम्ही दोघांनी एकत्र केले आहेत. आम्हाला जसा एकांत मिळेल तसे आम्ही वरील गोष्टी चोरून करायचो.

एकदा असेच आम्ही झवाझवीच्या कथांचे हिंदी भाषेतील पुस्तक वाचत होतो. त्या पुस्तकात झवाझवीच्या रसभरीत कथा होत्या. आम्ही आमचे लंड बाहेर काढून मूठ मारत होतो आणि पुस्तक मध्ये धरून दोघेही एकदम वाचत होतो. त्या पुस्तकातली शेवटची कथा बहिण-भावातील लैंगीक संबंधाची कथा होती. कथेतील बहिण-भावाच्या झवाझवीचे रसभरीत वर्णन वाचून आम्ही दोघेही फारच एक्साईट झालो होतो. कथा संपल्यावर आम्ही पुस्तक बंद करून मूठ मारता मारता त्या कथांबद्दल आचकट विचकट बोलू लागलो. अचानक आकाशने मला विचारले,

"सागर, त्या शेवटच्या स्टोरीतील बहिण-भावाची झवाझवी वाचून तुला काय वाटले?"

"म्हणजे? काय वाटणार...?" मी थोडे चाचपतच बोललो. त्याचा विचारण्याचा उद्देश काय होता हे मी ओळखले पण तसे मी दाखवले नाही.

"म्हणजे ती स्टोरी वाचताना तुझ्या मनात तुझ्या बहिणीचा, संगीताचा विचार आला होता का?" त्याने उत्सुकतेने विचारले.

"काही तरीच काय, आकाश... माझ्या बहिणीबद्दल कसा माझ्या मनात विचार येईल?" मी त्याचे म्हणणे उडवून लावत उत्तर दिले.

"कम ऑन यार!... तु मला खरे काय ते सांगू शकतोस... मी तुझा जिवलग मित्र आहे..." त्याने मला चुचकारत विचारले.

"अरे खरच माझ्या मनात तिच्याबद्दल काही विचार आले नाही... मी ओशाळवाणे हसत उत्तर दिले.

"मग तू इतका एक्साईट का झाला होतास? तू किती जोराने मूठ मारत होतास... तुझा लंडही चांगलाच कडक झाला होता..." त्याने मला कोंडीत पकडत विचारले.

'हॅं... तुझे आपले काहीतरीच... मी नेहमीच असा एक्साईट होतो..." मी हसून त्याचे म्हणणे खोडून काढण्याचा प्रयत्न केला.

"नाही... मला माहीत आहे तुझी काय अवस्था झाली होती... आता तू मला लाजत असशील आणि खरे काय ते सांगत नसशील तर गोष्ट वेगळी..."

"हो! मी झालो थोडा एक्साईट... आणि माझ्या मनात संगीतादिदीचा विचारही आला..." शेवटी मी कबूल करत म्हणालो, "पण काही क्षणापुरताच..."

"बघितल... मी बरोबर ओळखल!... काय विचार आला तुझ्या मनात संगीताविषयी?" त्याने पुढे उत्सुकतेने विचारले.

"काही नाही रे... हाच की... माझ्यात आणि संगीतादिदीत असे काही घडू शकते का? " मी थोडे लाजत लाजत उत्तर दिले...

"समजा तुझ्या आणि तिच्यात असे काही घडले तर काय होईल? तू काय करशील??" आकाशने पुढे मला विचारले.

"काही तरीच काय... आम्ही खरे बहिण-भाऊ आहोत... आमच्यात थोडीच असे काही घडू शकते..." मी हसत हसत त्याला उडवून लावले.

"तरीही असे समज की तुमच्यात असे काही घडण्याचे चान्सेस आले आणि तुला संगीताला झवायला मिळाले तर तू काय करशील?" त्याने उत्साहाने पुढे विचारले.

"काय करणार?... झवेन तिला..." मी उत्तेजीतपणे उत्तर दिले. त्या कल्पनेने मी फारच उत्तेजीत झालो. माझा हात माझ्या कडक लंडावर जोरजोराने फिरत होता.

"कसा झवशील?..." आकाशही आपला लंड जोरजोराने हलवत होता व मला विचारत होता. तोही बहुतेक आमच्या ह्या बोलण्याने उत्तेजीत झाला होता.

"झवेल तिला... त्या कथेत लिहिले तसे... पुढून... मागून... वरून... खालून..."

[rajsharma]

असे म्हणत मी सटसट करत मूठ मारायला लागलो... मी उत्तेजनेच्या सिमेवर पोहचलो आणि माझे सत्खलन होवून माझा लंड गळायला लागला... डोळे मिटून घेवून मी जोरजोराने मूठ मारत माझ्या सत्खलनाच्या सुखाचा आनंद घेत राहिलो. नंतर डोळे उघडून जेव्हा मी पाहिले तर आकाशही डोळे मिटून लंड हलवत होता व त्याच्या लंडातून विर्याच्या पिचकाऱ्या उडत होत्या... आम्ही दोघेही सत्खलनाच्या भरातून शांत झाल्यावर आकाशने मला विचारले,

"खरच तू तिला झवशील, सागर?..."

"ओह कम ऑन, आकाश... जस्ट एक्साईटमेंटच्या भरात असे बोलणे ठीक आहे पण प्रत्यक्षात थोडीत असे घडू शकते? ती माझी बहिण आहे, आकाश... सख्खी बहिण..."

"तरीही तुला तिला झवायचा चान्स मिळाला तर तू तिला झवशील का?"

"आता मी काय उत्तर देवू तुला... ह्या प्रश्नाचे उत्तर देणे कठीण आहे..."

"तरीही... जर तुझ्या जागी मी असतो तर नक्कीच तिला झवलो असतो... तेव्हा लाजू नकोस... आणि सांग..."

"आता तू इतक्या फोर्सने विचारतोयस तर मी म्हणेन 'हो' झवेल मी तिला... पण त्यासाठी तिचीही तयारी असली तर... म्हणजे आमच्या झवण्याला तिची संमती हवी... तीसुद्धा जर मनापासून मला झवायला देणार असेल तर..."

शेवटी एकदाचे असे बोलून मी तो टॉपीक बंद केला. नंतर काही वेळा असेच आमचे ह्या बहिण-भावाच्या लैंगीक संबंधाबद्दल बोलणे झाले पण हळु हळू 'त्या' विषयाबद्दल आमचे बोलणे बंद झाले. माझ्या मनात कधी कधी संगीतादिदीबद्दल लैंगीक विचार यायचे आणि बऱ्याचदा मी तशी कल्पना करून हस्तमैथूनही केले पण त्याबाबत मी इतका ऑबसेस नव्हतो.

कॉलेज संपवून आम्ही दोघांनीही इंजिनीयरींग केले व जॉब करायला लागलो. आकाशचे आमच्या घरी येणे नियमीत चालू होते. तो, मी आणि संगीतादिदी अजूनही एकत्र बाहेर जात होतो. या काळात कधीतरी आकाशचे आणि संगीतादिदीचे सूत जुळले. माझ्या साधारण लक्षात आले होते की आकाश संगीतादिदीमध्ये जास्त इंटरेस्ट घेत होता पण मला त्याची काही हरकत नव्हती कारण आकाश माझा जिगरी दोस्त होता व मलाही आवडायचा.

तेव्हा जेव्हा त्याने मला सांगितले की त्याला संगीतादिदी आवडते आणि तो तिच्याबरोबर लग्न करणार आहे तेव्हा मला त्याचे अजिबात आश्चर्य वाटले नाही व मी फार खूष झालो. आनंदाच्या भरात मी त्याला मिठी मारली. यथावकाश आमच्या घरच्यांच्या परवानगीने त्या दोघांचे लग्न झाले. त्यांच्या लग्नानंतर माझ्यात आणि आकाशच्यात लैंगीक विषयावरील 'गप्पा' कमी कमी होत गेल्या. त्याने माझ्या बहिणीबरोबर लग्न केले होते म्हणून बहुतेक आता त्याला 'सेक्स' या विषयाबद्दल माझ्याबरोबर मोकळेपणे बोलायला ऑकवर्ड वाटत होते.

कधी कधी मी कल्पना करायचो की त्या दोघांच्यात कसे लैंगीक संबंध असतील आणि ते कसे झवाझवी करत असतील. लग्ना आधी जेव्हा आम्ही सेक्स विषयी बोलत असू तेव्हा कधी कधी आकाश बोलायचा की लग्न केल्यानंतर तो बायकोला कसे झवेल आणि काय करेल. त्याचे ते बोलणे आठवून मी कधी कधी कल्पना करायचो की तो संगीतादिदीबरोबर तेच करत असावा का?... कधी कधी त्या कल्पनेने मी हस्तमैथून करायचो पण हळु हळू मी त्या गोष्टी माझ्या मनातून काढून टाकल्या.

दिड वर्षापुर्वी मीही लग्न केले आणि माझ्या आयुष्यात जया आली. संगीतादिदी आणि आकाश यांच्यासारखा मी 'प्लानींग' करत बसलो नाही आणि लग्नानंतर सहा महिन्यात जया गरोदर राहिली. जस्ट एका महिन्यापुर्वी तिने एका मुलाला जन्म दिला आणि मी बाप झालो. सध्या ती मुलाबरोबर आपल्या माहेरी पुण्याला आहे. मला मुलगा झाला ह्याचा सगळ्यांना आनंद झाला. संगीतादिदी व आकाशही फार खूष झाले. संगीतादिदीला मुलाला बघायला मुंबईला यायचे होते पण कामामुळे तिला ते जमत नव्हते...

आकाश आणि संगीतादिदीने लग्नानंतर २/३ वर्ष फॅमिली प्लानींग केले. नंतर त्यांनी मुल ठेवण्याचा प्रयत्न केला पण संगीतादिदी प्रेग्नंट रहात नव्हती. त्यांनी मेडीकल चेक.अप वगैरे सगळे केले पण दोघेही नॉर्मल होते. इतर बरेच उपाय त्यांनी केले पण त्याचा काही फायदा होत नव्हता. वरकरणी दोघेही जीवनाचा आनंद घेत हसत-खेळत रहात होते पण आत कोठे तरी त्यांना मुल होत नसल्याची खंत होती. हल्ली हल्ली ते दोघेही थोडे उदासच वाटायला लागले होते.

तेव्हा फोनवर संगीतादिदीचा उत्साही आवाज ऐकून मला आश्चर्य वाटत होते की एखादी 'गुड न्युज' तर नसावी... नंतर मला आकाशचाही फोन आला व त्यानेही मला दिवाळी करीता बॅंगलोरला येण्यार गळ घातली. त्याचा आवाजही उत्साही होता. त्याने मला आठवडाभर सुटटी काढून येण्यास सांगितले. दोघांचे इतके आग्रहाचे निमंत्रण पाहून मी थोडा कोडयातच पडलो की काय 'गौडबंगाल' असेल...

अर्थात! दिवाळीला त्यांच्याकडे जाण्यास माझी काही हरकत नव्हती कारण बरेच दिवस झाले होते मी त्या दोघांना भेटलो नव्हतो आणि मलाही मुंबईच्या धावपळीच्या जीवनातून थोडा विरंगुळा हवा होता. एकतर जया सातव्या महिन्यात आपल्या माहेरी गेली होती तेव्हा गेले चार महिने मी बोअरच झालो होतो. तेव्हा आनंदाने मी त्यांच्याकडे जाण्यास तयार झालो. चांगली दहा दिवसांची रजा टाकून मी दिवाळी करीता बॅंगलोरला त्यांच्याकडे गेलो.

[rajsharma]

धनत्रयदशीच्या आदल्या दिवशी संध्याकाळच्या वेळेला जेव्हा मी त्यांच्या घरी पोहचलो तेव्हा संगीतादिदीने हसतमुखाने माझे स्वागत केले. आकाश काही कामाकरीता बाहेर गेला होता व अर्ध्या तासाने तो आला. मला पाहून त्यालाही आनंद झाला. मग रात्रीचे जेवण होईपर्यंत आम्ही तिघांनी गेल्या दिवसातली ख्याली-खुशाली विचारत, हसत-खेळत वेळ घालवला.

दुसऱ्या दिवशी सकाळी मी उठलो. अंघोळ वगैरे आटपून मी ब्रेकफास्ट करण्यासाठी बाहेर आलो. संगीतादिदी किचनमध्ये ब्रेकफास्ट बनवत होती. तिने मला डायनींग टेबलवर बसायला सांगितले. आकाश अजून झोपलेला होता तेव्हा तो तेथे नव्हता. थोडया वेळात ती पोहे बनवून बाहेर घेवून आली. तिने डोक्यावरून अंघोळ केलेली होती तेव्हा तिने आपल्या ओलसर केसांवर छोटा टॉवेल गुंडाळलेला होता. कामाच्या गडबडीने तिचा पदर दोन्ही छातींच्या मध्ये गोळा झालेला होता ज्याने मला तिच्या छातीचे उभार स्पष्ट दिसत होते.

गरमीने तिच्या अंगातून घामाच्या धारा वहात होत्या ज्याने तिचा पातळ ब्लाऊज पारदर्शक झाला होता व आतली काळी ब्रेसीयार मला दिसत होती. पदर मध्ये गोळा झालेला असल्यामुळे मला तिचे सपाट पोट दिसत होते. साडी बेंबीच्या खाली नेसलेली असल्यामुळे तिची खोल बेंबी दिसत होती. संगीतादिदीचे हे जे अंग प्रदर्शन होत होते त्याची तिला जाणीव होती की नाही कोण जाणे पण तिने जराही न संकोचता त्याच अवस्थेत माझ्यासमोर येवून पोह्याची डिश ठेवली.

डिश ठेवून ती पुन्हा किचनमध्ये जायला वळली तेव्हा मला तिची पाठ दिसली. पाठीवरही तिचा पदर गोळा झालेला होता तेव्हा तिची गोरी गोरी पाठ दिसत होती. घामाने तिची पाठही ओली झालेली होती व तिचा ब्लाऊज पाठीवरही पारदर्शक झाला होता. घामाची एक धार तिच्या मनक्यावरून ओघळत होती. तिचे भरीव नितंब चापून चोपून नेसलेल्या साडीवरून उठून दिसत होते.

काय सेक्सी दिसत होती माझी बहिण!! पहिल्यापेक्षा आता ती अंगाने भरलेली वाटत होती. तिला असे पाहून बऱ्याच दिवसांनी माझ्या मनात तिच्याबद्दल वासनामय विचार आले... एकतर गेले चार महिने माझी बायको माझ्याजवळ नव्हती त्यामुळे मी 'उपाशी' होतो. काही वेळा हस्तमैथून वगैरे करून मी माझी कामवासना शमवत होतो पण त्याने ती मजा येत नव्हती जी खऱ्या मैथूनात असते... तेव्हा माझ्या बहिणीला अश्या अवस्थेत बघून मी उत्तेजीत व्हायला लागलो...

काही पावले पुढे गेल्यानंतर तिने वळून मागे बघितले. ह्या पोजमध्ये मला तिच्या छातीचे उभार साईडने पुरेपूर दिसले... न रहावून माझी नजर तिच्या छातीच्या उभारावर खिळली. पटकन मी भानावर आलो... माझी नजर वर सरकली व आमची नजरानजर झाली... तिच्या चेहऱ्यावर गूढ हास्य होते... माझ्याकडे बघून तसे हसत ती पुन्हा वळली आणि आत निघून गेली.

मी हपापलेल्या नजरेने संगीतादिदीच्या छातीकडे बघत होतो त्याचे तिला काही वाटले नाही??... उलट ती हसत होती हे पाहून मला थोडे आश्चर्य वाटले! माझ्या डोळ्यात कामवासनेचे भाव तिला नक्कीच दिसले असणार तरी तिला त्याचे काही वाटले नाही?? असल्या विचाराने मी थोडा गोंधळात पडलो. तेवढयात आकाश बाहेर आला व माझ्याशी बोलू लागला तेव्हा माझ्या डोक्यातून ते विचार निघून गेले. काही वेळानंतर संगीतादिदी त्याच्यासाठी पोहे घेवून बाहेर आली. मग आम्ही तिघेही पोहे खात दिवसभर काय करायचे याबद्दल बोलू लागलो.

संगीतादिदीचा पदर अजूनही तिच्या दोन्ही उभारांच्या मध्ये होता व ती माझ्या समोरच बसलेली असल्यामुळे मध्ये मध्ये माझे लक्ष तिच्या उभारांकडे जात होते. ती जणू 'मी त्या गावची नाहीच' अश्या आविर्भावात वागत होती व जराही आपला पदर नीटनेटका करत नव्हती. ती आपल्या कपडयाचा बाबतीत इतकी केअरलेस कधीच नव्हती पण आत्ता ती तशी वागत होती म्हणून मला आश्चर्य वाटत होते. त्या दिवशीचा प्रोग्राम ठरवून आम्ही उठलो.

मग तो दिवस आणि दिवाळीचे पुढचे दोन-तीन दिवस आम्ही अगदी मजा करत घालवले. आम्ही बाहेर फिरायला गेलो, सिनेमा पहायला गेलो. शॉपींग करायला गेलो, वेगवेगळ्या रेस्टॉरंटमध्ये जेवायला गेलो. अगदी आमच्या कॉलेजच्या दिवसांत जसे आम्ही मजा करायचो तसे आम्ही एंजॉय करत होतो. बऱ्याच दिवसांनी मी त्या दोघांना अश्या चांगल्या मूडमध्ये पहात होतो तेव्हा मीही जाम खूष होतो. फक्त एकच बदल मला प्रकर्षाने जाणवत होता... तो म्हणजे संगीतादिदीचे वागणे...

अंगात घातलेल्या कपडयाच्या बाबतीत संगीतादिदी जास्तच केअरलेस वागत होती व भरपूर अंगप्रदर्शन करत होती. आम्ही तिघे एकत्र वावरत असताना बऱ्याचदा ती माझ्या अंगचटीला यायची. तिच्या गुबगुबीत शरीराचे, भरीव नितंबांचे, मांसल उभारांचे 'नकळत' स्पर्शसुख मला सतत मिळत होते. भाऊ असलो तरी शेवटी मीही पुरुष होतो. तिच्या ह्या अंगप्रदर्शनाने आणि स्पर्शसुखाने मीही चाळवत होते, कामोत्तेजीत होत होतो.

बरे ह्या सगळ्या गोष्टी आकाशच्या समोर चालायच्या आणि नक्कीच त्याच्याही लक्षात आलेल्या असणार पण त्यालाही त्याबाबतीत काही वाटत नव्हते की तो तिला काही बोलत नव्हता... तेव्हा त्या दोघांचे काय चालले आहे आणि नक्की त्यांच्या मनात काय आहे याचा मला उलगडा होत नव्हता... त्याचा उलगडा मला भाऊबीजेच्या रात्री झाला...

भाऊबीजेच्या दिवशी सकाळी मी संगीतादिदीला विचारले की तिला ह्यावेळी भाऊबीजेला काय हवे तेव्हा ती चक्क लाजली! लाजत लाजत तिने आकाशकडे बघितले व उठून आपल्या रूममध्ये निघून गेली. तिला लाजायला काय झाले हे मला कळेना. बरे लाजून ती का निघून गेली हेही मला कळेना तेव्हा मी प्रश्नार्थक मुद्रेने आकाशकडे बघायला लागलो. माझी गोंधळलेली अवस्था त्याच्या लक्षात आली. तेव्हा तो मला म्हणाला,

"अरे फॉरमॅलीटी म्हणून तिला तू काहीही घे... साडी वगैरे... पण त्याच्या व्यतिरीक्त तिला काही हवय तुझ्याकडून... तिला म्हणजे मलाही... आम्हा दोघांनाही..."

"दोघांनाही?... काय हवय रे?... मला परवडेल ना??" मी हसून त्याला विचारले.

"तसे तर तुला परवडण्यासारखे आहे ते... मी तुला रात्री सांगेन ते..." आकाशने हसत म्हटले.

"रात्री का? आत्ता का नाही सांगत?... म्हणजे आपण बाहेर गेल्यावर मला घेता येईल ते..." मी तिला म्हटले.

"ती बाहेर घेण्यासारखी गोष्ट नाही आहे..."

"अच्छा!... काय बरे हवे तुम्हाला?" मी उत्सुकतेने आकाशला विचारले.

"थोडा धीर धर... रात्री तुला समजेलच..." असे बोलून आकाश उठला.

[rajsharma]

मग त्या दिवशी आम्ही मार्केटमध्ये गेल्यावर मी संगीतादिदीला साडी घेतली. मी नको नको म्हणत होतो तरी त्यांनी मला एक ड्रेस आणि जयाला एक साडी घेतली. मग रात्री भाऊबीजेच्या ओवाळणीला मी संगीतादिदीला ती घेतलेली साडी दिली. भाऊबीजेच्या त्या संध्याकाळी संगीतादिदीने राणी कलरची शिफॉनची साडी घातली होती. साडी तिने अगदी चापून चोपून नेसली होती व साडी तलम असल्यामुळे तिचे अंग न अंग त्यातून उठून दिसत होते. ती मला वाकून ओवाळताना माझे लक्ष तिच्या ब्लाऊजच्या घळीत वारंवार जात होते. ओवाळणीच्या शेवटी आपल्या हाताने मला मिठाई भरवताना मिश्कीलपणे हसत तिने अख्खा तुकडा माझ्या तोंडात कोंबला. मिठाईचा शेवटचा भाग माझ्या तोंडात भरवताना तिची मुलायम बोटे माझ्या ओठांवर रेंगाळयासारखी मला भासली...

भाऊबीजेच्या आजच्या दिवशी तरी माझ्या मनात तिच्याबद्दल वासनामय विचार यायला नाही पाहिजेत पण ती दिसतच इतकी सेक्सी होती की माझा नाईलाज होता व मी उत्तेजीत होत होतो. मोठया मुश्कीलीने मी माझ्यावर ताबा ठेवत होतो.

मग त्या रात्री आम्ही जेवण झाल्यानंतर हॉलमध्ये टिव्ही पहात, गप्पा मारत बसलो होतो. त्यांना माझ्याकडून भाऊबीजेला काहीतरी 'खास' हवे होते त्याबद्दल कधी विषय निघतो याची मी वाट पहात होतो. थोडया वेळानंतर संगीतादिदी आणि आकाशच्या नजेरेने काही खाणाखुणा झाल्या. मग संगीतादिदी झोपायला जात असे सांगून उठली. मला गूड नाईट करत ती आपल्या रूममध्ये निघून गेली. ती गेल्यानंतर साधारण दहा मिनीटानंतर आकाश माझ्याशी बोलू लागला. त्याचा चेहरा मला सिरीयस वाटला.

"सागर, मी काय सांगतोय ते तू प्रथम व्यवस्थित ऐकून घे... तुझे प्रश्न आणि शंका तू मला माझे बोलणे झाल्यावर विचार...," गंभीर आवाजात त्याने बोलायला सुरुवात केली, "तुला तर माहीत आहे संगीता मला पहिल्यापासून आवडते आणि मी तिच्यावर फार फार प्रेम करतो. म्हणूनच मी तिच्याबरोबर लग्न केले आणि तिच्याबरोबर मी अगदी आनंदी आणि सुखी आहे. तीही माझ्याबरोबर अगदी सुखी आहे. आमच्यात एकच प्रॉब्लेम आहे... तो म्हणजे मुल... आम्ही बरेच प्रयत्न केले पण आम्हाला मुल होत नाही आहे... आम्ही दोघांनीही बऱ्याचदा वेगवेगळ्या डॉक्टरकडे जावून चेकींगही केले आहे..."

"सागर, एक गोष्ट तुला मी आत्ता सांगत आहे जी मी तुला आधी कधी सांगितली नाही... बहुतेक सगळ्या डॉक्टरांच्या रिपोर्टमध्ये हे सिद्ध झाले आहे की मी मुल देण्यास कॅपेबल नाही..." आकाशने शांतपणे मला सांगितले.

"काय?... काय सांगतोस काय तू, आकाश??" मी आश्चर्याने त्याच्याकडे बघत विचारले.

"हो!... हे अगदी खरे आहे... माझ्या विर्याची टेस्ट केल्यानंतर हे प्रूव्ह झाले आहे की त्यात शुक्राणूंची कमी आहे... ज्याने संगीता प्रेग्नंट राहू शकत नाही... खरे तर पहिल्या एक-दोन डॉक्टरांनी तसे सांगितल्यावर माझी खात्री झाली होती पण संगीताला ते पटत नव्हते तेव्हा तिचे मन न मोडता आम्ही बऱ्याच स्पेशॅलीस्ट डॉक्टरांकडे गेलो. सगळीकडून हाच रिपोर्ट आला तेव्हा तिचीही खात्री पटली..."

"आधी आधी ती थोडी अपसेट झाली पण नंतर तिने स्वत:ला सावरले. मुल होत नाही तर काय झाले... आपण असेच आनंदात राहू असे ती मला म्हणाली... जरी ती आनंदी असल्यासारखी वागत होती तरी मला माहीत होते की मनातून ती फार दु:खी होती... आम्ही मुल दत्तक घ्यायचा विचार केला पण जे मुल आपण दत्तक घेवू ते कसे निघेल सांगता येत नाही... म्हणजे त्याचे खरे आई-बाप जसे असतील तसे गुण मुलामध्ये येतात वगैरे... तेव्हा आम्ही तो पर्यात सोडून दिला...

"सगळ्या ऑप्शनचा विचार केल्यानंतर आम्ही 'सॉरोगेटेड मदर' या ऑप्शनवर आलो. तुला या ऑप्शनबद्दल माहिती असेलच... पण हा ऑप्शन अश्या परिस्थितीत करता येतो की जेव्हा स्त्री प्रेग्नंट रहाण्यास कॅपेबल नसते व तिच्या पुरुषाचे शुक्राणू कृत्रीमरीत्या दुसऱ्या स्त्रीच्या गर्भात सोडले जातात व ती गरोदर रहाते... पण आमची परिस्थिती उलटी आहे... संगीता गरोदर रहाण्यास कॅपेबल आहे पण माझे शुक्राणू त्यासाठी कॅपेबल नाहीत... तेव्हा त्यातील दुसरा ऑप्शन असा होता की इतर कोणाचे शुक्राणू कृत्रीमरीत्या तिच्या गर्भात सोडून तिला गरोदर करणे... अशी व्यवस्था मेडीकल ट्रिटमेंटमध्ये आहे... तेव्हा त्याबाबतीत आम्ही सिरीयसली विचार केला..."

"पण यातही एक प्रॉब्लेम होता... ज्या पुरुषाचे शुक्राणू उपलब्ध आहेत तो पुरुष कसा असेल कोण जाणे?... म्हणजे त्या पुरुषाचे गुण, स्वभाव याचा अंश त्या शुक्राणूत असणार आणि ते चांगले असले तर ठिक नाहीतर होणारी संतान त्याच्या गुणासारखीच निघेल... तेव्हा आम्ही असा विचार केला की आपण अश्या पुरुषाचे शुक्राणू घेवू की ज्याला आपण ओळखतो... ज्याचे गुण, स्वभाव आपल्याला माहीत आहे..."

येथपर्यंतचे आकाशचे बोलणे मी गंभीरपणे ऐकत होतो... जेव्हा त्याची शेवटची दोन वाक्ये मी ऐकली तेव्हा मी सावध झालो... त्या वाक्यांवरून मला थोडी हिंट मिळाली आणि मी अवाक झालो... मी त्याला डिस्टर्ब केले नाही व त्याचे बोलणे पुढे ऐकू लागलो...

"तेव्हा असा पुरुष कोण असेल याचा विचार केल्यानंतर एकाच पुरुषाचे नाव आमच्या डोळ्यासमोर उभे राहिले... तो पुरुष म्हणजे तू..., सागर.."

"काय??" मी जागीच स्तब्ध झालो! आकाश काय बोलला हे मला कळलेच नाही... माझ्या ऐकण्यात काही गडबड तर झाली नाही ना असे वाटून मी त्याला विचारले, "कोण म्हणालास तू?"

[rajsharma]

"तू बरोबर ऐकलेस, सागर...," आकाश शांतपणे म्हणाला, "तुला आम्ही अगदी चांगले ओळखतो... तुझा स्वभाव, गुण आम्हाला पुरेपूर माहीत आहे... तेव्हा तू जर आम्हाला तुझ्या विर्यातील शुक्राणू डोनेट केलेस तर तुझ्यासारखी संतान आम्हाला होईल..."

"काय बोलतोस तू हे, आकाश??" त्याच्या मागणीने मी गडबडलो. त्याला काय उत्तर द्यावे हे मला कळेना. कसेबसे मी म्हटले, "शुक्राणू डोनेट करणे वगैरे ठीक आहे... पण मी कोणाला डोनेट करतोय?... माझ्या बहिणीला?? इज दॅट राईट???"

"व्हाट्स रॉंग इन दॅट??... इतर कोणा अनोळखी पुरुषा ऐवजी आम्ही तुझ्याकडून ते घेत आहोत..."

"आणि संगीतादिदीबद्दल काय? तिला मान्य आहे हे??" मी आश्चर्याने त्याला विचारले.

"हो! तिची काही हरकत नाही त्याबाबतीत..." आकाशने उत्तर दिले.

"काय सांगतोस तू, आकाश? तिला मान्य आहे हे??" माझा माझ्या कानावर विश्वास बसत नव्हता...

"होय! तू जर आम्हाला मदत करण्यास तयार असशील तर तिची काहीही हरकत नाही... तेव्हा आता तू तुझा निर्णय सांग..."

त्याच्या प्रश्नाने मी गोंधळात पडलो. त्याला काय उत्तर द्यावे हे मला कळेना. मी थोडावेळ विचार करत राहिलो. सगळा विचार केल्यानंतर मी या निष्कर्षावर आलो की एका चांगल्या गोष्टीला माझी मदत होत आहे ना तर काय हरकत आहे? माझ्यामुळे आकाशला, संगीतादिदीला जीवनातला सगळ्यात मोठा आनंद मिळेल. बरे ते दोघे कोणी परके नाहीत. एक तर माझी सख्खी बहिण आहे आणि दुसरा माझा जिवलग मित्र... मग त्यांना माझ्याकडून काही सुख मिळतेय तर का नाही द्यावे? तेव्हा मी त्याचे म्हणणे मान्य करायचे ठरवले.

"ठीक आहे, आकाश... जर तुम्हाला माझ्याकडून ते हवे असेल तर मी त्यासाठी तयार आहे. आपल्याला मुल असणे हा किती मोठा आनंद आहे हे मीही नुकतेच अनुभवले आहे व अनुभवत आहे. तो जीवनातला सगळ्यात मोठा आनंद माझ्यामुळे तुम्हाला प्राप्त होणार असेल तर मी त्याला तयार आहे... पण एक गोष्ट लक्षात ठेव... मी हे करायला तयार होत आहे फक्त तुमच्यासाठी... तुम्ही दोघे माझे जिवलग आहात, माझे आवडते आहात म्हणून मी तुमच्यासाठी हे करण्यास तयार होत आहे..." मी जणू त्यांच्यावर फार मोठी मेहरबानी करतोय अश्या आविर्भावात त्याला बोललो.

"ओह.. थॅंक्यु, सागर! तू ह्याला तयारी दाखवून माझ्या मनावरील फार मोठे ओझे उतरवले आहे... संगीतालाही हे ऐकून फार आनंद होईल... आता खरा प्रॉब्लेम पुढे आहे... जो तूच सोडवू शकशील... ही जी मेडीकल ट्रिटमेंट आहे ती फार खर्चिक आहे व आम्हाला परवडण्यासारखी नाही..." त्याने गंभीर चेहऱ्याने मला म्हटले.

"किती खर्चीक आहे, आकाश? माझ्याकडून काही आर्थिक मदत हवी का तुम्हाला??" मी तत्परतेने त्याला विचारले.

"नाही म्हणजे ही ट्रिटमेंट बऱ्यापैकी खर्चिक आहे... आणि आम्हाला माहीत आहे की तू आम्हाला आर्थिक मदतही करू शकतोस. पण मी वेगळाच विचार करत होतो... इतकी खर्चिक मेडीकल ट्रिटमेंट करण्यापेक्षा आपण वेगळ्याच मार्गाने हा प्रकार केला तर?... ह्या वेगळ्या प्रकारात एक पैसाही खर्च नाही... फक्त तुला तुझी तयारी दाखवावी लागेल, सागर..." आकाशने गुढपणे बोलत मला विचारले.

"वेगळा मार्ग? वेगळा प्रकार? काय बरे आहे तो??" मी कुतुहलाने त्याला विचारले.

"म्हणजे असा की... कृत्रिमरीत्या तुझे शुक्राणू संगीताच्या गर्भात सोडण्यापेक्षा नैसर्गिकरीत्या सोडले तर...?" थोडेसे साळसूदपणे आकाशने मला विचारले.

"काय?... काय म्हणालास तू?" मला तो काय बोलला हे कळलेच नाही...

"म्हणजे मला असे म्हणायचे होते की तू तिच्याशी संभोग करून नैसर्गिकरीत्या तिच्या गर्भाशयात शुक्राणू सोडले तर..." अतिशय थंडपणे त्याने मला विचारले...