Hotmarathistories तु सुखी रहा
लेखक: नंदू
(ह्या कथेतील पात्रांचा जिवंत वा मृत व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास निव्वळ योगायोग समजावा.)
स्वाती आणि सौरभचे लग्न होऊन आता १० वर्ष झाली आणि त्याना दोन मुले झाली होती. मुले सुटवांग झाल्यावर त्यानी स्वातीचे ऑपरेशन करून घेतले होते. त्यामुळे आता त्यांना पुढे मूल होण्याची काळजी नव्हती म्हणून ते प्रणय सुख मात्र भरपूर घेत होते. तरी आता १० वर्षानंतर ते सुख थोडे बेचव वाटु लागले होते आणि त्यात काही तरी वेगळेपणा त्याना हवा होता. विशेष करून सौरभला तोच तो पणा जास्त जाणवत होता.
दिवसभर कामाच्या गडबडीत त्याला काही वाटत नसे पण रात्र झाली की रुटीन प्रणय त्याला आता बेचव वाटून त्यात मजा येईनाशी झाली होती. म्हणून त्यात नाविन्य आणावे असे त्याने ठरवले. त्याच्या फॅन्टसिज देखिल स्वाति पेक्षा जरा वेगळ्या होत्या. त्याला असे नेहमी वाटायचे कि स्वातीला आपल्या न कळत कोणितरी रोज दुपारी त्याच्या घरात येऊन झवताना पाहता आले तर एक वेगळ्या प्रकारचा आनंद मिळेल. जर हे खरे झाले आणि त्याला आपल्या घरातच ते दृश्य पाहायला मिळाले तर कोणालाही न कळता त्याची फॅन्टसी पुर्ण होईल. मग त्या रात्री तो स्वातीला झवेल तेव्हा त्याला स्वतः मधे काही बदल झालेले अढळतील ते बदल म्हणजे तो आणखी नव्या जोमाने स्वातीला झवेल आणि झवताना जणु तो स्वतःला त्या अनोळखी पुरूष समजून त्याच्या सारखा झवेल. ती लाही एक वेगळाच अनुभव येईल. पण हे कसे घडवून आणायचे.
बराच विचार केल्यावर त्याला एक नामी कल्पना सुचली आणि ती प्रत्यक्षात उतरवण्याची त्याची योजना सफ़ल झाली तर मात्र कुणीच त्या दोघासारखे सुखी नसेल. त्याची योजना त्याने स्वातीला सांगीतली पण तिला ती कल्पना प्रथमदर्शनी मुळीच आवडली नाही. नाही म्हणायला तिला देखील सध्याच्या बेचव प्रणय थोडा थंड वाटायला लागला होता. काहीतरी बदल तिलाही हवा होता. तिने त्याच्या कल्पनेवर पुष्कळ विचार केला आणि तिला त्यानंतर त्याची कल्पना मनातून पटली होती पण तसे सरळ कबूल करायला ती मागे पुढे होत होती. सौरभच्या अनुपस्थितीत तिला दुस-यांकडून झवून घेण्याची कल्पना एकदम वेगळी होती आणि तिच्या आत्ता पर्यंतच्या आयुष्यात ती एक अतीशय वेगळया वळणावर नेऊन ठेवणारी सिद्ध होणार होती. सौरभ बरोबर केलेले सगळे प्रणयाचे खेळ तिला पुन्हा नव्याने अनुभवता येणार होते हे जरी खरे आणि थ्रिलिंग असले तरी तेवढेच रिस्की होते. आणि त्यांच्या उपस्थितीत तर हे करणे अतीशय कठीण होते. त्याच वेळेस तिला वाटत होते कि अशी संधी आत्ताच घेतली तर मिळणार होती नाही तर अजून काही वर्षांनी पुढे त्याना अशी संधी मिळेलच याची शाश्वती नव्हती. वयापरत्वे त्यांची प्रणयाची आसक्ती ही कमी झाल्याने असे काही करायचे देखिल त्यांच्या मनात येईलच ह्याचीही खात्री नव्हती. आणि त्यामुळेच त्यांची हिम्मत ही होणार नव्हती. असेच काही उलट सुलट विचार तिच्या मनात येऊन तिचे मन सैरभैर झाले होते. शेवटी तिने सौरभला पुर्ण विचारांती नकार दिला.
सौरभ भराभर नवीन कॉन्टॅक्ट शोधू लागला कारण त्याला माहीत होते कि आज जरी स्वातीने नकार दिला असला तरी ही कल्पना तिच्या मनातून जाऊ देण्यास ती तयार नसेल. काही दिवसानी त्याचे म्हणणे तिला पटेल आणि ती तयार होईल. थोडयाच दिवसात त्याच्या ऑफिस मधे एक नवीन तरूण बदलून आला. तो दिसायला देखिल छान आणि निरोगी होता. स्वातीला आवडावा असाच होता. त्याने पहिल्याच दिवशी त्याची भेट घेतली.
" अविनाश मी सौरभ तुमचा इथला ईन्चार्ज ऑफिसर. कसे काय वाटले आपले ऑफिस. "
अविनाशला नवल वाटले नेहमी असे घडत नाही कोणीही ऑफिसर असे स्वतः येऊन आपलेपणाने चौकशी करत नाही आणि केलीच तर ती त्याच्या केबिन मधे बोलावून करतो.
" छऽछान आहे "
अविनाश थोडा गांगरला.
" मी आजच जॉईन झालो "
" अं हो मला माहीत आहे."
" तुम्ही माझ्या केबिन मधे आलात त्याबद्दल मॅन्क्स पण मला बोलावून घ्यायचं नं मी आलो असतो. "