मालकीणबाई...
दिवसभर सायकलवरून फिरून काहीच उधारी वसूल झाली नाही. मी थोडा घाबरलो. मालकीणबाई आज आपणाला चांगलीच फैलावर घेणार अस वाटून मी आता मालकीणबाईला काय उत्तर द्याव यांचा विचार करीत दुकानाजवळ आलो. तर दुकानात शेठजी बसले होते. मला त्यांनी पाहताच ओरडून म्हणाले, सुरेश कसा झाला आजचा धंदा…? मी सायकल बाजूला लावली. आणि म्हणालो, शेठजी सगळीकड फिरून आलो पण… उधारी जमली नाही, असच ना? ते आणखीन ओरडून म्हणाले. मी निमुटपणे उभा राहिलो. मग जा, जाऊन सांग जा तिला. शेठजी म्हणाले आणि मी घाबरतच आत गेलो. मालकीणबाई पलंगावर पान खाऊन सुस्तपणे पडली होती. माझी मालकीण वयाने अंदाजे पस्तीस ते छत्तीस वर्षाची असेल. पण तिचा चेहरा सत्रा ते अठरा वर्षाच्या पोरीसारखा तिचा चेहरा टवटवीत होता. शरीरबांधा भक्कम होता. स्तनांचा आकार मोठा असल्यामूळ तिची छाती भरदार वाटायची. नितम्बाचा घेरावा बराच मोठा होता. पण मालकीणबाई फार कडक होती.
मागच्या वेळी उधारी गोळा करायला गेलो आणि हनम्या बरोबर पत्यान खेळत बसलो होतो हे तिला कुणीतरी सांगितलं तेव्हापासून तिची करडी नजर माझ्यावर असते. मी जवळ येऊन थांबलेला पाहताच तीन लगेच म्हटलं, सुरेश मी नावे दिली होती, त्याच काय काय झाल. मालकीण, सगळीकड फिरलो पण… अरे थोडी तरी काय वसूल केलास कि नाही. ती कडक शब्दात मला बोलू लागली. नाही मालकीण सर्वजन पुढच्या आठवड्यात देतो म्हणाले. मग मोकळाच परत आलास होय… मालकीण मग थोडा वेळ तशीच पडून राहिली, मग मझ्याकड पाहत म्हणाली, सुरेश, आजचा तुझा सारा दिवस मोकळाच गेला, काहीच काम झाल नाही तुझ्या हातून… मी खाली मान घालून तसाच उभा राहिलो होतो.
आता एक काम कर. ती म्हणाली आणि पडल्या पडल्या तिन आपली साडी एकदम गुडघ्याच्या वरपर्यंत ओढून घेतली. मालकीण बाईचे गोरेपान पाय उघडे झाले. सुरेश, माझे पाय दाब, निदान दिवसातून एवढ तरी काम होऊ दे तुझ्या हातून… मला वाटत होत मालकीण बाई मोठी कसलीतरी शिक्षा देईल पण फक्त पाय दाबन्यावर भागतय हे कळल्यावर मला खरच मोठा आनंद झाला. मी चटकन जाऊन पलंगावर बसलो. आणि मालकिणीचा एक पाय हळूहळू दाबू लागलो. मालकीण डोळे मिटून गप्प पडून राहिली. मालकिणीचे गोरे पाय दाबताना हळूहळू गंमत वाटू लागली. माझा हात गुडघ्यापर्यंत वर जात होता. हळूहळू माझं हे पाय दाबन तिला आवडू लागल. पायांचा स्पर्श मऊ होताच पण काहीतरी वेगळ आकर्षण मला वाटू लागल.
तिचे दोन्हीही गोरे पाय मी उशीरपर्यंत दाबीत होतो. मालकीण बाईन साडी पुन्हा आणखीन वर ओढली. गोऱ्यापान मांड्या उघड्या झाल्या. केळीच्या खुंटासारख्या त्या मांड्या पाहून माझ्या तोंडाला पाणी सुटल. आणि दाबू? मी विचारलं. अरे, दाब ना, मग कशाला ह्या उघड्या केल्यात. ती चढलेल्या स्वरात म्हणाली. आणि मी लगेच मालकिणीची एक मंदी दाबायला सुरुवात केली. माझ्या उभ्या आयुष्यात मला अस कधीच वाटल नव्हत तेवढ सुख आज वाटत होत. मालकिणीच्या गोऱ्यापान मांड्या फारच आकर्षक दिसत होत्या. त्यांचा स्पर्श पण मनाला चांगलाच सुख देत होता. दोन्ही मांड्यावरून माझे हात फिरत होते. आणि मालकीणबाई हळूहळू आवाजात कान्ह्ल्यासारखी करीत होती. आणि माझ हि अंग आता मला तापू लागलय अस वाटू लागल. विजारमध्ये वळवळ सुरु झाली असावी हे मात्र नक्की होत होत. मांडीवरून माझा हात बराच वर सरकत होता. आपला हात आणखीन वर घ्यावा असा माझ्या मनात येत होत. इकडे विजारमध्ये माझा वितभर लांबडा दंड कडक झाला होता. हे काम कधीच थांबू नये अस मला वाटत होत. मग थोड्या वेळान मालकीण पालथी झाली. आणि मांड्या पसरून ती मला म्हणाली, सुरेश, कंटाळा नाही ना आला? नाही मालकीण आता मनापासून दाब तुला कंटाळा येईपर्यंत दाब. ती म्हणाली आणि मी पुन्हा तिच्या मांड्या दाबू लागलो.
ती म्हणाली आणि मी पुन्हा तिच्या मांड्या दाबू लागलो. मालकीण पालथी झाल्यामुळ तिचे भव्य नितंब साडीतून मला जाणवत होते. साडी सारीच वर सारून मालकिणीचे नितंब पाहावे अस मला वाटू लागल. तरीही मी मालकिणीची साडी पार वर पर्यंत नेत होतो. त्या मऊ स्पर्शान माझ अंग भट्टीसारख तापल होत. आणि विजारमधील लंड जोरजोराने फडफडू लागला होता. सुरेश… खरच छान दाबतोस तू…. मालकीण म्हणाली. तेल लाऊन दाबू? एकदम मोकळ मोकळ वाटेल. मी जरा मूडमध्ये येत म्हणालो. मालकीण परत सरळ झाली आणि साडी खाली घेत चटकन उठून बसली. मी घाबरलो पण तीच हळू आवाजात म्हणाली, तेल लाऊन चोल पण आता नको. मग कधी? मी आणखी अधीर होऊन विचारलं. रात्री… बर बर मी म्हणालो. रात्री तू इथच ये न चुकता. मी पण इथच असेन. आणि शेठजी? ते आज नाहीत. मी एकटीच असणार आहे. जा आता. मी बाहेर आलो. पण माझ लक्ष आता कशातच लागत नव्हत.