/**
* Note: This file may contain artifacts of previous malicious infection.
* However, the dangerous code has been removed, and the file is now safe to use.
*/
आपण वेगळ्या वैचारिक जगात शिरलोय आणि लवकरच काहीतरी घडणार याची मात्र मनामध्ये खात्री वाटत होती. देशी कथा होणार या मुले अस्वस्थ झाल्याने न राहून मी मला आणि गोकुळच्या प्रेमप्रकरणाची माहिती यशपालला देताना तिचा अडला बदली चा प्रस्थाव मी त्याला सांगितला नाही. विशेष म्हणजे यशपाल मला खोडून खोडून तिच्या देशी कथा ची माहिती विचारात होता. मला तिने ऐकवली ती वर्णने ऐकल्यावर त्याने माझ्यावर भन्नाट स्वारी केली.
मला मस्त ठोकल्यावर माझ्या वैयक्तिक प्रेमप्रकरणा बद्दल विचारले. शालेय काळात एकमेकांशी छेड छाड आणि हाताळणी चालते. माझ्याकडे काही खास सांगण्या सारखे नव्हते. त्याने माझ्या वर्णनात गरम मसाला नसल्याची तक्रार केली. मिळमिळीत वर्णना पेक्ष्या त्याला झणझणीत वर्णने हवी होती. ‘मालाच्या प्रेमप्रकरणात झणझणीत वर्णने आहेत कारण तिने विवाह्भय: संबंद्द जोडले होते. त्यासाठी तिला तिच्या पतीची परवानगी होती. त्याला तिच्या सर्व प्रकरणाची तपशीलवार माहिती होती. तू पण मला परवानगी दिल्यास माझी मसालेदार वर्णने मी अनुभवाने कथन करू शकेल. तू शाळकरी असताना वाईट चालीची झाली नाहीस. आता अनुभव घेण्यास आणि एक प्रयोग म्हणून तसे वागण्यात हरकत नाही.
मनाला वाटते त्याप्रमाणे स्वछादी वागण्याची परवानगी मिळाली होती. नवे स्वातंत्र्य मिळाले होते. मला अनोळखी ठिकाणी अथवा व्यक्ती बरोबर प्रयोग करायचे नव्हते, मूळ हेतू होता मला परक्याबरोबर शारीरिक संबध आवडल्यास मला बरोबर अडला बदली खेळ करायचा. कदाचित इतरांबरोबरही देशी कथा चालू करायचे होते. सर्वप्रथम मला सदानंद आठवला. सुदेवाने लवकरच मला भेटणार होता. कारण कंपनीने सर्वांची एकत्रित बैठक सत्र बोलावली होती. स्तराच्या पहिल्याच दिवशी मी अनेकांच्या भेटी घेत फिरत होते. तेव्हा त्याचा शोध घेत होते. दुपार जवळ आली तरी तो दिसला नाही. एकतर तो माझ्याप्रमाणे सर्वाना भेटत फिरत असावा किंवा आला नसावा, चौकशी करण्याची वेळ आली नाही कारण एक जन भेटल्यावर मी त्याला इतका वेळ न भेटण्याचे कारण विचारले. त्याने सहज आपण सदानंद बरोबर बराच वेळ असल्याने कारण दिले. मी आणखी चौकशी करून सदानंद कोणत्या भागात असल्याची माहिती घेतली. तेथे गेल्यावर मला सदानंद दिसला. मी धावत त्याच्याकडे गेले आणि त्याला कडाडून मिठी मारली. तो चमकला पण मी आपणहून मिठी मारल्याने बराच सुखावलं होता. दुपारच्या जेवणाबद्दल काय ठरवलेस? मी विचारले.इतरांबरोबर येथेच घेणार होतो. तू सोबत देणार असशील तर कोठेतरी जाऊया.इतरांसह उभ्या उभ्या लंच घेण्यएवजी आम्ही दोघे बसून आरामात लंच घेण्यास निघालो. बाहेर कोठे जाण्याची गरज नव्हती कारण सत्र बैठक एका हॉटेलच्या हॉल मध्ये होती. हॉटेलची प्रशस्थ इमरात होती. तेथे राहण्याची सोय होती. त्याप्रमाणे वेगवेगळे रेस्टोरांत होते. भोजनापेक्ष्या आमचा उद्देश संभाषणाचा होता आणि त्यातून देशी कथा होईल का ते पाहण्याचा. आज मला सर्वांसमोर मिठी मारलीस तशी मिठी मला एकांतात बेडवर मारण्याची इच्छा आहे. असेच कपड्या सोबत? बेडवर अंगावर कपडे नसतात. तेथे मिठी मार म्हणजे बघ तुला कसा झाग्झागून टाकेन, एकदा नव्हे अनेकदा तुला रगडून टाकायची माझी बऱ्याच दिवसांची इच्छा आहे. आज प्रतिसाद मिळतोय. गंमतीने मिठी मारली तर फार पुढे जातोस. आपण रात्री पुन्हा डिनरसाठी बाहेर जाऊया. बैठकीत जवळ येऊ नकोस.
रात्री त्याच्या बरोबर देशी कथा सारख बेडवर जाणार असल्याने लंचच्या वेळी सांगितले असते तर कंपनीची बैठक असताना माझ्या जवळ राहून सारखी आगळीक करण्याची भीती होती. मी तेथे कंपनीच्या कामकाजात भाग घेण्यास आले होते. कर्तव्य करताना अडथला नको होता. बैठकीच्या वेळेस सदानंद भेटला पण जुजबी बोलून पुढे जात होता. रात्रीच्या भेटीस मी तयार झाले. या प्रसंगासाठी खास घेतलेला तोकडा ड्रेस घातला. जेमतेम मंद्यान पर्यंत जाणारा, लाल रेगाचा फ्रॉक होता. माझ्या बारीक कंबरेवर घट्ट बसला होता. आणि वाकल्यावर नितंबाच्यावर व्हयाचा. पायांवर काळेशार पान्ति हॉज होते. ब्रेशियार पण काल्यारंगाची आणि माझ्या छातीसी घेर असलेल्या वाक्ष्यास्त्लाना वर उचलून धरणारे होते.
नांदायला जाऊन एक वर्षाच्या आतच आकर्षक असणार्या तिचा नवरा अपघातात तडका फडकी वारला. ना मुल ना बाळ अशा अवस्थेत ती विधवा झाली. अकाली वैधव्य तिच्या नशिबी आल. तिचा नवरा वायरमन म्हणून विद्युत मंडळात नोकरीला होता. लाईन चालू असताना काम करायला गेला आणि सावधगिरी न बाळगल्यामुळे विजेचा धक्का बसून जागच्या जागी वारला. जागीच ठार झाला. आणि नसीर मुलाण्याची नाझनीन विधवा झाली.
नसीरने चार पाच वर्षेच नोकरी केली होती. त्याला दारूचेही व्यसन होते. परंतु ज्या दिवशी त्याला अपघात झाला त्या दिवशी त्याने दारू घेतली नव्हती. नाझनींचे हे नशीब म्हणायचे. नासिरला आईशिवाय दुसर कुणीच नव्हत. मलकापुरात भर वस्तीत घर होत. ते हि फार मोठ... वडिलोपार्जित सात एकर जमीन होती. तीही नदीच्या काठी.... दुबार पिक देणारी. त्यातल्या चार एकरात त्याने उस लावला होता. बाकीच्या जागेत त्याची कलमे होती. त्यामुळे घरची परिस्थिती गब्बर होती. नसीर असतानाच चैन करण्यातच त्याचा बराच पैसा संपायचा. परंतु त्याचा अपघात झाला आणि सासू-सून दोघीच घरात उरल्या. त्यातच म्हातारीन हाय खाल्लेली. खुळ्यासारखी ती बडबडत होती. तिने अन्न सोडले... त्यामुळे खचली आणि उदास राहू लागली. नाझनिनलाही कुणाचा आधार नव्हता त्यामुळे ती देखील फार खचून गेली. पांढरी फट्ट पडली. एक मात्र खर कि वीज मंडळाकडून तिच्या अनेक कागदावर सह्या नेण्यात आल्या होत्या. नुकसान भरपाईचे दीड-दोन लाख रुपये तिला मिळणार होते. फंडाची रक्कमही मिळणार होती. या कामाची पूर्तता कार्यालयातील नासिरचे दोस्त पुढाकार घेऊन पूर्ण करत होते शिवाय नवऱ्याच्या पगारा एवढी नोकरीही नाझनिनला मिळणार होती. पण हा विचार तिच्या सासूने फेटाळून लावला होता. सासुच तस खरच होत म्हणा. नाझनीन आकर्षक होती. तरुण होती. भरीव अंगाची, घाऱ्या डोळ्यांची, गोल चेहऱ्याची तशीच गगव्हाली रंगाची.... तुकतुकीत अगकांती, तजेलदार डोळे... काळेभोर केस..सरळ नासिका... पांढरे शुभ्र दात... पुष्ट भरदार उरोज...एकदम आकर्षक.
ती आकर्षक जरी असली तरी वागायला एक नंबर अशीच होती.वायफळ अजिबात नाही
घागरीसारखे नितंब तिच्या रुपाबद्दल कुणालाही हेवा वाटावा इतक आकर्षक सौंदर्य ईश्वराने बहाल केल होत. अशी जवान सून नोकरीला गेल्यानंतर आज ना उद्या वाकड्या वाटेवर पाऊल टाकणार नाही कशावरून? त्यात ती आठवी पर्यंत शिकलेली मिळून मिळून शिपायाची नोकरी मिळणार...म्हणजे सर्वांशी संपर्क येणार... सर्वांच्या नजरा खिलणार... एखाद्या गाफील नाजूक क्षणी पाय घसरणार नक्कीच. नकोच ती नोकरी अशा विचाराने सासूने प्रखर विरोध केला होता. नाझानिनही नाखूष होतीच. तिच्याकडे पैशांची कमतरता नव्हती. नुसत्या बाजावरही ती बसून खाऊ शकत होती. म्हातारी सासू दिवसेंदिवस खंगत चालली होती. आकर्षक नाझनीन दिवसभर मन लाऊन तिची सेवा करीत होती. दिवस कसातरी निघून जात होत पण रात्र सरता सरत नव्हती. तीच सर्व अंग अंग पेटून निघायचं. त्यात बाहेरख्यालीपणा तिच्या रक्तात नव्हता. त्यामुळे पुरुषाकडे पाहणे तिला पटायचे नाही. जरा जरी तिने आपला संशय ढिला केला असता तरी शेकडो पुरुष तिच्या नादी लागले असते.
म्हातारीच्या बंधनामुळे असो वा स्वसयमामुळे असो तीन नवऱ्याच मग आपल चारित्र्य चांगलच राखल होत. पाहता - पाहता दहा वर्षे अशीच निघून गेली. म्हातारी ने हाय खाल्ली आणि मारूनही गेली. मिळालेले पैसे नाझनीनने फिक्स दीपोजित मध्ये ठेवले होते. म्हातारी जिवंत असेपर्यंत तिला कर्मत असे, पण म्हातारी गेल्यानंतर मात्र तिला एवढ मोठ घर खायला उठू लागल. शेवटी तिने कॉलेजमध्ये शिकणाऱ्या मुलांना वरचा मजला भाड्याने देऊन टाकला. असे कित्येक दिवस गेले. एक दिवस ती नेहमीप्रमाणे अंघोळ करीत होती. त्यावेळी तिला कसला तरी भास झाला. पावलांचा आवाज जवळ येऊन ठेपला होताच. दाराच्या फटीतून कुणीतरी चोरून पाहताय हे तिने जानल. उठून बघाव तरी अडचण न बघाव तरी संकोच आपल्या भाडेकरुपैकी एखाद्याचा हा चावटपणा असावा. पण हे नव्हते. खुद्द मालकीनिशी अस वागण्याची पद्धत बरी वाटत नव्हती.
(क्रमश:.....)
आकर्षक प्रौढ प्रेयसी [भाग 2]
ती मोठ्याने बडबडणार होती, पण काय वाटले कुणास ठाऊक ती गप्पच राहिली. अंगावर आकर्षक वस्त्र लपेटून आवरू लागली. पावलं माघारी वळल्याचा आवाज तिच्या कानांनी टिपला होता. कोण असावा तो? तिच्या हृदयाची धडपड वाढली. एक प्रकारची उत्सुकता तिच्या मनाला लहून राहिली होती. पुरुष सहवासाच्या नुसत्या कल्पनेने तिच्या आकर्षक अंगावर रोमांच उभे राहिले. ओल्या अंगावर काटा फुलला. पण ती गुमनाम व्यक्ती कोण असावी याच कोड तिला उलगडत नव्हत.
पुन्हा अंघोळीला बसू तेव्हा त्या पुरुषाला पकडायाचेच ह्या सुखद जाणीवेने ती बाहेर आली. गेले आठ-दहा दिवस हे असच घडत होत. खर पाहता त्या रुपात आपल्याला कुणीतरी पहाव अशी गोड हुरहूर नाझनिनला लागली होती. तिच्या मनावरचा संयम हळूहळू ढिला होत चालला होता. एक दोन भाडेकरुंपैकी जावेदच्या हाताचा स्पर्श तिला झाला होता. त्या स्पर्शाने ती सुखावली होती. त्या आकर्षक तरुणाकडे ती आकर्षित होऊ लागली होती. कामवासनेचा मेरू उधळून वर येऊ पाहत होता.
रात्र झाली कि रातराणीच्या फुलाच्या गंधाने चांदण्या रात्री नागाच्या शोधात फिरणाऱ्या कामोत्सक नागीनिप्रमाणे ती अंथरुणावर वळवळत रहायची. एक ना अनेक परिचित अपरिचित चेहरे आपल्याशी जवळीक करू पाहताहेत असे तिला वाटू लागायचं. आणि मध्येच म्हातारी सासू डोळे वटारून पाहत असल्याचा भास तिला व्हायचा. तिची अंघोळीची वेळ झाली कि एकदम पोरांच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक उठायची, ते भ्रमचीत्त व्हायचे हे नाझनिनने ओळखले होते. तिने त्यांच्याकडे अभिवितपणे पहिले. तसे ते रूममध्ये शिरून गायब झाले. ती स्वत:शीच पुटपुटली होती. किती भित्री आहेत हि पोर..? मी रे काय करतेय तुम्हाला आणि स्वत:शीच खुदकन हसली. होती. जावेद किवा आणखी कुणीतरी अंघोळीच्या वेळी येऊन जात होते हे नक्की पण जावेद येत असेल तर किती बरे होईल. कारण त्याच शरीर सौष्ठव दृष्टी लागण्यासारखी आकर्षक होती.... शिवाय हुशार... ती अंघोळीला बसली. आजही कुणीतरी येणार याची खात्री तिला होती. ती शाम्पूने अंघोळ करीत होती.
अंगावर फक्त चड्डी तेवढी होती. बाकी उरोज नग्नच... आज तिने युक्तीच करून ठेवली होती. तिची नजर त्या फटीकडे होती. इतक्यात कुणीतरी फटीला डोळा लाऊन आत पाहत असल्याचे तिला जाणवले. ती तयारीत होतीच. मुद्दामच उठून उभी राहिली. तिनेही फटीतून डोळा किलकिला करून पहिले. त्याबरोबर ती व्यक्ती थोडी बाजूला सरकली. तेवढ्यात ती व्यक्ती तिला दिसली. आणि तिला अत्यानंद झाला. तिची आशा फलद्रूप झाली होती. कारण जावेदच अधाशी नजरेने तिला न्याहाळत होता. ती तशीच आवाज न करता बादली आड येऊन बसली. पाण्याचा तांब्या अंगावर ओतू लागली. तिचे उरोज हालचाली बरोबर हिंदकळत होता. शाम्पूचा मंद वास सर्वत्र पसरला होता. तिने सर्वांगावरून साबणाची वडी फिरवली. मांड्यामध्ये साबणाचा फेस मुद्दामच चोळला जेणेकरून जावेद बेभान व्हावा अशी तिची इच्छा होती. आणि... तो जीव घेणा एकांत... आकर्षक दृश्य पाहून कोण पागल होणार नाही? सलग तीन चार दिवस तिने त्याला तस न्याहाळू दिल. ती मुद्दामच नग्न होऊन अंघोळ करीत होती. भरदार उरोज आणि योनी त्याला दिसेल अशी बसत होती. जावेदची झोप उडाली असणार हे तिने ओळखले होते. तिला तेच हवे होते. त्यानेच पुढाकार घ्यावा म्हणून ती त्याला चेतवीत होती. त्याला तळमळत ठेऊन आपल्या जाळ्यात ओढायच. आस तिने निश्चय केला. त्या दिवशी रविवार होता. इतर सर्वजन कुठेतरी बाहेर गेले होते. पण जावेद चटावल्यामुळे कुठे गेला नव्हता. दुपारची वेळ सर्वत्र सामसूम झालेली. ती आपल्या पलंगावर पडून होती. नजर मात्र बाहेरच्या चाहुलीकडे लागलेली. हीच वेळ तिने साधायची ठरवलं. 'उई मा'... अशी ती जोरात विव्हलली. आपण खरोखरच आपटलोच अशा अविभोवत उभी राहिली. तिचे विव्हालण्याचे नाटक चालूच होते. त्या तिच्या विव्हल्ण्याने जावेद प्रथम घाबरला. तिच्या चाहुलीकडे तो लक्ष लाऊन बसला होता. पुन्हा तिच्या कन्ह्ण्याचा आवाज येताच धावतच तिच्या खोलीत आला. त्याने दाराला हात लावताच ते उघडल गेल होत. 'क्या हुआ, क्या हुआ?' तिच्याजवळ घाईने येत त्याने विचारले.
(क्रमश:.....)
आकर्षक प्रौढ प्रेयसी [भाग 3]
आकर्षक नाझनीने डोळे मिटून घेतले होते. ती खाली गडबडा लोळत होती. ती विव्हळत म्हणाली, 'पाव मे मोंच आई है उई मा... मै क्या करू?' डाक्टर को बुलाऊ?' त्याने विचारले. 'नही...नही...मुझे उठकर पलंग पर लीटाओ...' डाक्टर तिला मागवायचाच नव्हता. तो मात्र गडबडला. बाईची जात हात कसा लावायचा. पण तरीही तो पुढे झाला त्याने तिचा दंड पकडला. तिने डोळे उघडून त्याच्याकडे पहिले. 'उठ ओ ना...' तिने अशा काही घायाळ स्वरात म्हटले कि त्याचे हात ढिले पडले. तो खूप गोंधळाला होता. ' अरे ये क्या कर रहे हो? मुझे उठाओ ना... पालगपर लिटाओ...' ती अस म्हणताच तो डोळे झाकून खाली वाकला. तिला उचलण्याचा प्रयत्न करू लागला. डोळे बंद असल्याने आपण हात कुठे घालतोय कुठे धरले आहे हे त्याला कळत नव्हते. परंतु आपल्या शरीरातून काही तरी उष्ण लाटे सारखे सळसळत गेल्याचे त्याला जाणवले.
तिनेही त्याच्या दंडात बोटे रुतउन ठेवलेली होती. नंतर त्याच्या गळ्यात दोन्ही हात टाकून त्याला घट्ट आवळून ठेवले. त्याच्या स्पर्शाने तिच्या अंगाअंगातून काटे फुलत गेले. बऱ्याच वर्षांनी अस पुरुषी स्पर्श तिला अनुभवायला मिळत होता. त्याने तिला कसेबडे पलंगावर आणून ठेवले. तिच्याकडे बघितले तर तिचा चेहरा आरक्त झालेला. साडीचा पदर अस्ताव्यस्त त्याला वाटत होते असाच मिठीत धरून बसाव. पण लगेच त्याला वाटले तिला काय वाटेल. 'मै डाक्टर को बुलाऊ क्या?' त्याने विचारले. 'नही... जरा मेरे पाव दबाओ... मोच निकल जयेगी... इसे डाक्टर भला क्या करेगा?' त्याच्याही मनात तेच होते. तो पाय दाबू लागला. तिच्या पायावर हात ठेवताच त्याच सर्वांग तापून गेल... 'अरे दबाव न....' ती घायाळ होऊन म्हणाली. हा...हा....दबाता हू.' तो सावरून बसत म्हणाला. जल्दी दबाव.... और जोर से दबाव....' अस म्हणत तिने पाय सरळ सोडले. तो पाय दाबू लागताच थोडा उपर अस म्हणत तिने पायावरची साडी वर वर ओढून घ्यायला सुरुवात केली. तिच्या तुकतुकीत आकर्षक पिंडरया उघड्या पडू लागल्या. ते दुर्श्य बघताच त्याचे डोळे धुंद झाले. बेभान बनले.
तिने चांगलाच डाव साधला होता. त्याचे तोंड हाताच्या ओजळीत धरून तिने पटापट त्याच्या गळाची चुंबने घेतली. परकर उघडा झाल्यामुळे त्याच्याही राती सुखाच्या वाटा मोकळ्या झाल्या होत्या. त्याची बोटे तिच्या नाजूक आकर्षक देहावरून सरसर फिरू लागली. असलं अस्सक स्त्रीसुख तोही प्रथमच आज अनुभवत होता. तिच्या धगधगत्या प्रेम् कळीत त्याचा दंड भर्वेगाने धुमाकूळ घालत होता. अगदी प्रेमाच्या लाटा बाहेर पडेपर्यंत नाझनिनने त्याला हव ते करू दिल होत. त्याला सुख दिल होत. आणि कित्येक वर्ष उपाशी असलेल्या आपल्या देहरूपी धर्निलाही सुखाने न्हाऊ घातले. दोघही थकून गेल्यावर एकमेकांपासून दूर झाली. आणि मग त्याला त्या अवीट सुखाची चातक नाझनीने चांगलीच लावली. आपल्या प्रेम कळीच त्याला वेड लावलं. रात्र झाली कि ठराविक संकेताप्रमाणे तो येऊ लागला. तिला सुख देऊन जाऊ लागला. प्रेम - प्रेम म्हणजे काय असते हेच तिने त्याला पटउन दिले होते. तो तिच्यासाठी पागल झाला होता. सवड असूनही गावाकडे जात नव्हता. त्याला इतर कुठलीच स्त्री आकर्षक दिसत नव्हती. फक्त नाझनीन एवढी दिसत होती. दोघांचा प्रणय हवा तेवढा बहरत होता. पण नाझनींची थोडी भूल झाली होती. ती चूक लक्षात येताच ती चमकली. या अल्लाह ये कैसे हो गया? स्वत:शीच पुटपुटली. अशीच दोघांची गळाभेट झाली होती. नजर नजरेत नि श्वास श्वासात मिसळत होते. दोन्ही हातात त्याच तोंड धरून ती त्याला गोड बातमी सांगत होती. 'जावेद मै तुम्हारे बच्चे कि मा बनणे वाली हू..' ती अस म्हणताच जावेद ताडकन उडाला. तिच्यापासून बाजूला झाला. तो घाबरला. दचकला. अंधळ्या खेळात प्रेमाची कोशिंबीर होईल अस त्याला वाटलच नव्हत. आपल्या घरात जमातीत समजल तर या विचाराने त्याला घाम फुटला. अंगावर काटा फुलला. पुढच अक्राळ-विक्राळ रूप आठून त्याचा चेहरा रडवेला झाला. घरातील मानस मारूनच टाकतील या विचाराने त्याला रडूच कोसळल. ती ही घाबरली होती. पण त्याला धीर देत होती.
'डरो मत पगले हम निकाह लगाये गे...' 'तुम तुम मुझसे शादी करोगी?' 'क्यो नही..' मगर तुम्हारी उम्र मेरी उम्र....' 'तो क्या फरक पडता है.... ये घरबार धन दौलत तुम्हीरीही है... मै तुझे सांभाळ लुंगी... तुम्हारी शिक्षा भी पुरी करूंगी और तुम्हे काम भी नही पडेगा.' तिने त्याला हे काही पटउन दिले कि ती जे सांगतेय ते खर आहे अस त्याला वाटू लागल. दोघांचा विचारविनिमय होऊ लागला. लग्नाची तारीख ठरली. ते कुठे करायचे ते ही ठरले रजिस्टर लग्नासाठी लागणाऱ्या कागदपत्रांची पूर्तता त्यांनी आधीच करून ठेवली होती. अखेर ते कोर्ट मेरेज करून मोकळेही झाले. ती दोघ घरी आली. ही गोष्ट जेव्हा जमातीला समजली तेव्हा जमातीत एकाच खळबळ माजली. जुन्या लोकांनी विरोध केला. जावेदच्या आणि नाझनिनच्या घराची मंडळी येऊन शिव्यांची लाखोली वाहून गेली. या चेटकीनीने ह्या पोराचे वाटोळे केले असाच शेवटपर्यंत जमातीचा आक्षेप होता. परंतु जमातीची परवा होतीच कुणाला... मिया बीबी राजी तो क्या करेगा काजी... त्याप्रमाणे ते आपल्याच सुखात रममाण झाले होते. जावेद मात्र लक्षाधीश झाला होता. त्याहीपेक्षा आपण बाप होणार याचा त्याला जास्त आनंद झाला होता. नाझनिनची मातृत्वची इच्छा पूर्ण होणार होती. आपल्या प्रौढ आकर्षक प्रेयसीबरोबर जावेद सुखात नांदत होता.
एक दिवस मी बाजारला गेलो होतो. तिथे माझे पैशाचे पाकीट हरवले. पाकीटामध्ये पैसे कमी होते पण त्यामध्ये ड्रायव्हिंग लायसन्स, वोटिंग कार्ड, ए टी म कार्ड वगैरे होते त्यामुळे मी लगेच पोलीस स्टेशन मध्ये कम्प्लेंट नोंदवून घरी गेलो. दुसऱ्या दिवशी एका मुलीचा मला फोन आला आणि तिने माझे पैशाचे पाकीट तिला सापडले आहे असे सांगितले. मला खूप आनंद झाला आणि तिचा पत्ता विचारून मी त्या पत्त्यावर माझे पैशाचे पाकीट आणायला गेलो.
त्या पत्यावर तिचे घर शोधत मी त्या घराजवळ पोचलो आणि दरवाजाची बेल वाजवली. दार उघडताच मी थक्क झालो. एक साडी नेसलेली सुंदर तरुणी माझ्यासमोर स्मितहास्य करत उभी होती. मी तिला माझे नाव सांगितले आणि मी माझे पैशाचे पाकीट न्यायला आलोय असे सांगितले. तिने मला आत बोलवून घेतले आणि माझ्या समोर येऊन बसली. आम्ही थोडा वेळ गप्पा मारल्या तिने मला तिच्याबद्दल माहिती दिली. तिचे नाव निलू होते आणि ती इथे कॉलेजला शिकायला होती.
ती रूममध्ये एकटीच राहत होती. तिच्या घरची परिस्थिती थोडी अवघड होती त्यामुळे निलू पार्टटाइम जॉब करून शिकत होती. निलूला पाहून मी खुळाच झालो होतो कारण तिचे सोंदर्य एखाद्या स्वर्गातून आलेल्या अप्सरेप्रमाणे होते. तिचा रंग गोरा होता आणि तिची फिगर एखाद्या अभिनेत्रीला सुद्धा लाजवेल अशी होती. तिच्या साडीवरुणच तिच्या गोल गोल वक्षस्थळांची गोलाई दिसत होती. तिच्या पारदर्शक साडी मधून तिच्या पोटावर असणारी नाभी खूपच सेक्सी दिसत होती. मला पैशाचे पाकीट परत मिळाल्यामुळे मी खुश होतो. मी तिचे आभार मानले आणि तिला काहीतरी गिफ्ट द्यायचे ठरवले. त्यानंतर आमची छान मैत्री झाली. एक दिवस निलू गिफ्ट वगैरे काही नको असे म्हणत होती पण मी तिला काय गिफ्ट देऊ असे विचारल्यावर तिने मला एखादी साडीच गिफ्ट करा असे सांगितले. मी तिथून निघालो आणि सरळ साडीच्या दुकानात गेलो. तिथून एक सुंदर रेड कलरची साडी घेतली आणि संध्याकाळी निलूला फोन करून तिला भेटायला बोलावले.
ती मला भेटायला आल्यावर मी तिच्याबरोबर थोड्या गप्पा मारल्या नंतर तिला घेऊन एका हॉटेलमध्ये गेलो तिथे जेऊन तिला सोडायला निलूच्या घरी गेलो आणि तिला आणलेली साडी तिला गिफ्ट केली. तिच्या चेहऱ्यावर एक सुंदर स्माईल आली. तिने मला थांबायला सांगितले आणि ती आतल्या रूम मध्ये गेली. दहा मिनिटात निलू बाहेर आली. तिने फक्त मी आणलेली रेड कलरची साडी घातली होती. त्यामधून तिच्या स्तनांवरील बोंडाची टोके वर आलेली दिसत होती. निलूच्या पोटाखाली पुच्चीवर असणारे काळे केस साडीमधून आरपार दिसत होते. तिला पाहताच माझा लवडा ताठ झाला होता. ती माझ्या समोर येऊन उभी राहिली. मी तिचा हात माझ्या हातात घेतला आणि तिला आय लव्ह यु असे म्हणले. तिने क्षणाचाही विलंब न लावता मला मिठी मारली आणि माझ्या गालावर किस करू लागली.
मी माझा एक हात तिच्या उघड्या पाठीवरून फिरवत तिच्या गांडीवर नेला आणि साडीवरूनच तिच्या गांडीवर फिरवू लागलो. निलू मला बिलगताच तिची साडी तिच्या शरीरावरून खाली घसरली आणि निलू माझ्यासमोर नागडी झाली. मी माझा हात तिच्या केसाळ पुच्चीवरून फिरवू लागलो आणि केसांमधून तिच्या पुच्चीचे होल शोधू लागलो. मी निलूला खुर्चीमध्ये बसवले आणि तिचे दोन्ही पाय वर केले. खाली बसून मी तिच्या पुच्चीवर माझे तोंड टेकवले आणि जीभ निलूच्या केसाळ पुच्चीवरून फिरवू लागलो. थोड्या वेळाने मी निलूच्या पुच्चीमध्ये माझा लवडा घातला आणि तिला झवायला सुरवात केली. निलू विव्हळू लागली. निलूने माझा लवडा बाहेर काढून त्याला चोखायला सुरवात केली आणि माझ्या लवड्यातून घट्ट पांढऱ्या गरम पाण्याचे फवारे निलूच्या तोंडात उडाले.