Marathi sex story- कविता मॅडम

[rangila]

Marathi sex story- कविता मॅडम

त्यावेळी मी नुकतेच सिव्हील इंजिनीअरींग पुर्ण केले होते आणि एका छोट्या कंपनीमध्ये ज्युनीअर इंजिनीअर म्हणून काम करायला लागलो होतो. आमची कंपनी छोटी म्हणजे अगदीच छोटी होती, बॉस धरून इन-मीन ५ माणसे…. बॉस पर्सनली सगळे प्रोजेक्ट हॅन्डल करत होते आणि त्याना एक सिनीअर इंजिनीअर असीस्ट करत होता. त्यांनी मला ज्युनीअर इंजिनीअर म्हणून घेतले होते आणि बहुतेक मी ड्राफ्ट्समनचे काम करत ऑफीसमध्येच असायचो. एक प्युन होता आणि एक टायपीस्ट मॅडम….. कविता मॅडम…
मी ही कंपनी जॉईन केल्यानंतर थोडे दिवस मला तेथे रुळायला गेले आणि मग माझी सगळ्यांशी चांगली मैत्री झाली (होतेच कितीजण म्हणा मैत्री व्हायला… सिनीयर इंजिनीअर, प्युन सुनील आणि कविता मॅडम). इंजिनीअर जोशी साधारण ३८ वर्षाचे होते त्यामुळे त्यांच्याबरोबर आदराचेच संबंध होते. प्युन सुनील ३० वर्षाचा होता आणि कविता मॅडम साधारण ३२-३३ च्या होत्या. ऑफीसमध्ये सगळ्यात लहान मीच होतो (वय २० वर्षे). मी सोडून सगळे विवाहीत होते.

बॉस आणि सिनीअर इंजिनीअर, जोशी सकाळी तास दोन तास ऑफीसमध्ये असायचे आणि मग साईट विजीट, मिटींग वगैरे साठी निघून जायचे आणि अगदी क्वचीत कधीतरी दुपारनंतर ऑफीसमध्ये यायचे नाहीतर डायरेक्ट दुसऱ्या दिवशी सकाळी यायचे. नंतर ऑफीसमध्ये मी, कविता मॅडम आणि प्युन, सुनील असे तिघेजणच रहायचो. आणि सुनीलसुद्धा त्याच्या डिस्पॅचींगच्या आणि इतर कामासाठी बऱ्याचदा बाहेर जायचा. तेव्हा बराचवेळ ऑफीसमध्ये मी आणि कविता मॅडम एकटेच असायचो.
ऑफीसही तसे छोटेच होते. दरवाजातून आत आल्यावर एक छोटी वेटींग एरीया, डाव्या बाजूला बॉसची केबीन व उजव्या बाजूला मीटींग रूम. थोडे पुढे आले की पुन्हा डाव्या बाजूला ड्राफ्टींग सेक्शन आणि उजव्या बाजूने आत गेले की कविता मॅडमचे क्युबीकल टेबल. तेथेच बाजूला छोटे डायनींग टेबल, पॅन्ट्री प्लॅटफार्म आणि टॉयलेट होते. वेटींग एरीयात एक थ्री सीटर विजीटर सोफा होता आणि समोर रिसेप्शन टेबल होते. पण कोणी रिसेप्शनीस्ट नसल्यामुळे टेबल रिकामे असायचे आणि कविता मॅडमच ’रिसेप्शनीस्ट’ चे काम करायच्या. तसे तर त्या टायपीस्ट कम अकाऊंटंट कम अँडमिनीस्ट्रेटर असे सगळेच काम करायच्या.
एकदा बॉस निघून गेल्यावर ऑफीसमध्ये आमचेच राज्य असे. बॉसच्या पाठीमागे ऑफीसमध्ये जी ’धमाल’ चालते ती आम्हीही करायचो. सुनीलला काही काम असले की मध्ये मध्ये तो कामासाठी बाहेर जायचा तेव्हा फक्त मी आणि कविता मॅडमच ऑफीसमध्ये असायचो. कविता मॅडमला काही पर्सनल काम असले की तीही मध्ये मध्ये बाहेर जायची आणि त्यावेळी मी तिचे काम संभाळून घ्यायचो. मी शक्यतो पुर्णवेळ ऑफीसमध्येच असायचो. तेव्हा जे कोणी ऑफीसमध्ये हजर असत ते सगळेजण धमाल करत असत. ऑफीसचा मेन दरवाजा नेहमी लॉक असायचा व कोणी आले तर त्यांना बेल मारावी लागायची. कि-होल मधून कोण आहे ते बघायचे आणि त्याप्रमाणे इतरजण आप.आपल्या जागेवर कल्टी मारायचे.
आमचे ऑफीस बिल्डींगच्या तळमजल्याला होते आणि बाजूनेच रहदारीचा रस्ता होता. तेव्हा खिडकीतून बाहेरची रहदारी न्याहाळणे हा एक चांगला टाईमपास होता. ड्राफ्टींग सेक्शनला जी खिडकी होती त्याच्या जवळच माझा बोर्ड होता तेव्हा काम करता करता बाहेरची रहदारी न्याहाळण्याचा मला चांगला चान्स मिळायचा. पण तेथे इतर कोणाला बसण्याची सोय नव्हती म्हणून जेव्हा आम्हा सगळ्यांना बाहेरची रहदारी न्याहाळायची असेल तेव्हा आम्ही बॉसच्या केबीनमध्ये बसायचो. बॉसच्या चेअरवर बसण्यासाठी आमची धावपळ व्हायची आणि जो आधी आत पोहचत असे तो त्या चेअरवर बसत असे व बाकीचे समोरच्या चेअरवर बसत असत.
मग तेथे बसून आम्ही गप्पा मारायचो. बाहेरून येणाऱ्या जाणाऱ्यावर कॉमेंट्स मारायचो. खिडकीला रिफ्लेक्टीव फिल्म असल्यामुळे बाहेरून कोणाला आतले दिसायचे नाही. फोन आला तर कविता मॅडम तेथेच उचलून अटेंड करायच्या. बॉसचा असेल तर ती इशारा करायची मग सगळे चाडीचिप्प व्हायचे. कधी कधी आम्ही वेटींग एरीयाच्या सोफ्यावर बसून गप्पा मारायचो तर कधी मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा मारायचो.
चान्स मिळाला की आम्ही बाहेरून खायला मागवायचो. कधी भेळपुरी तर कधी वडापाव, कधी फालुदा तर कधी आईस्क्रीम. मग जसा मूड असेल तसे कधी बॉसच्या केबीनमध्ये बसून तर कधी वेटींग एरीयात बसून तर कधी मिटींग रूममध्ये बसून आम्ही मजेत गप्पा मारत ते खात-पीत असू. एअर फ्रेशनर मारला की रूममधला वास निघून जायचा तेव्हा कोणाला कळायचा प्रश्नच नव्हता. कामा व्यतिरीक्त ऑफीसमध्ये आम्ही जी मजा करायचो त्याबद्दल बॉसकडे कोणी चुगली करायचा प्रश्नच नव्हता कारण आम्ही सगळेच त्या धमालमध्ये सामील होते.
विशीचा उंबरठा नुकताच पार केलेल्या मुलाप्रमाणे माझ्यातही मुलींचे आकर्षण तर पहिल्यापासून होते आणि त्यात विवाहीत स्त्रीयांचे तर जास्तच. आणि माझ्या आकर्षणात कविता मॅडम अगदी फिट्ट बसत होत्या. तेव्हा मला कविता मॅडम मध्ये जास्त ’इंटरेस्ट’ वाटायला लागला. कविता मॅडम ’टिपीकल मराठी बाई’ सारख्या होत्या. चार चौघीत उभी राहिली तर पटकन उठून दिसणार नाही पण तरीही त्या आकर्षक होत्या. त्यानेहमी साडीच घालायच्या आणि फार क्वचीतच त्यांना मी ऑफीसमध्ये पंजाबी ड्रेस घालून आलेली बघितले असेल.
सुरुवातीला मला वाटले की त्यांच्या-माझ्या वयात जास्त फरक असल्यामुळे त्या माझ्याशी फारश्या बोलणार नाहीत पण नंतर जेव्हा आमच्यात चांगली मैत्री झाली तेव्हा त्या माझ्याशी अगदी ’मनमोकळेपणे’ बोलायला लागल्या. जस जसे आमच्या वागण्यात मोकळेपणा यायला लागला तस तसे माझा त्यांच्याकडे बघण्याचा दृष्टीकोन बदलला. मग त्यांचे चोरून निरीक्षण करण्याचा मला ’छंद’ लागला.
जरी कविता मॅडम अती-सुंदर नव्हत्या तरी त्या आकर्षक दिसायच्या. चापून चोपून नेसलेल्या साडीवरून त्यांच्या शरीराचे ’उंचवटे’ व ’खाचखळगे’ उठून दिसायचे. त्यांच्या पदराआड लपलेल्या त्यांच्या छातीच्या उभाराचे आकार बाजूने चोरून बघितल्यावर जसे दिसायचे त्यावरून त्यांच्या उन्नतपणाची कल्पना यायची. काही कारणाने त्या खाली वाकल्या की त्यांच्या नितंबाचा डेरेदारपणा लक्ष वेधून घ्यायचा. हळु हळू कविता मॅडम मला ’माधुरी दिक्षित’ पेक्षाही जास्त सेक्सी वाटायला लागल्या. माझ्या लैंगीक कल्पनाचे आणि कामूक स्वप्नाचे विश्व कविता मॅडमने व्यापून टाकले.
कविता मॅडमकडे चोरून बघताना मला सुनीलने बऱ्याच वेळा भापले होते. नंतर एकांतात त्याबद्दल तो माझी मस्करी करायचा. आधी आधी मी त्याच्याशी कविता मॅडमबद्दल खुलून बोलत नव्हतो पण नंतर नंतर त्याची आणि माझी चांगलीच गट्टी जमली. तो चांगलाच ’पोहचलेला’ होता व विवाहीत होता त्यामुळे लैंगीक संबंधाचे त्याला चांगलेच ’प्रॅक्टीकल ज~झान’ होते. एखाद्या गुरूप्रमाणे तो आपल्या ’ज~झानाची’ उधळण माझ्यावर करायचा आणि प्रामाणिक शिष्याप्रमाणे मी ते ’ज~झान’ आकस्मित करीत होतो.
तो कुठून कुठून नागड्या उघड्या बायकांची पुस्तके घेवून यायचा आणि मला दाखवायचा. कामूक चावट कथांची सवंग पुस्तक आणायचा आणि मला वाचायला द्यायचा. ब्लू-फिल्मच्या कॅसेट मला आणून द्यायचा. बाईला झवण्याचा ’पहिला अनुभव’ मला त्याच्यामुळेच मिळाला. त्याच्या माहितीतल्या एका ’जागेवर’ त्याने मला दोनदा तिनदा नेले होते व रांडेला झवून मी माझा लैंगीक संबंधाचा ’उपवास’ सोडला होता.
सुनील आणि मी ऑफीसमध्ये एकटेच असलो की आमच्या लैंगीक संबंधाच्या गप्पा चांगल्याच रंगायच्या. इतर कोठल्याही बाईबद्दल वा मुलीबद्दल आचकट विचकट बोलून झाले की आम्ही ’कविता मॅडम’ वर यायचो. मग ती आज कशी दिसते, तिने आज कशी साडी घातली आहे, ब्लाऊज कसा घातला आहे, कोठल्या रंगाची ब्रेसीयर आत घातली आहे, तिचा कुठला भाग मला कसा चोरून बघायला मिळाला याच्यावर आमची चर्चा रंगायची. त्याने मला सांगितले की कविता मॅडम कडून ’चान्स’ घ्यायचा त्याने बऱ्याचदा प्रयत्न केला पण ती त्याला फळली नाही. तिला डायरेक्ट न विचारता, आडून आडून पटवायचा त्याने खूप प्रयत्न केला पण ती त्याला बधली नाही.
माझ्याप्रमाणे तो पण तिचे पहिल्यापासून चोरून निरीक्षण करत होता आणि तिला झवण्याची स्वप्न बघत होता. मी जवळपास असेल तर तो कविता मॅडमबरोबर बोलताना बऱ्याचदा डबल मिनींगमध्ये बोलायचा. मॅडम खाली बघून टायपींग करत असल्या की तो त्यांना विचारायचा “मॅडम,…. द्या ना मला लवकर…. कधीचा मी ताटकळत आहे….” एवढे बोलून तो माझ्याकडे बघत मूठ हलवून झवण्याचा इशारा करायचा. मॅडमने वर बघून त्याला “काय” म्हणून विचारले की तो चेहरा निर्विकार करत म्हणायचा, “पैसे हो….. टिकीट काढायला…. तुम्हाला काही वेगळे वाटले का?” असे म्हणून तो हळूच मला डोळा मारत असे.
त्याचे खोचक बोलणे कविता मॅडमला कळत असे पण त्याबद्दल त्या काही बोलत नसत व त्रासीकपणे त्याला पैसे देवून कटवत असत. तो निघून गेला की कविता मॅडम त्याच्या नावाने शंख फोडत असत आणि मी साळसूदपणे त्यांचे म्हणणे ऐकत असे. ऑफीसच्या कामाच्या बऱ्याच गोष्टी दोघांमध्ये वाटलेल्या होत्या त्यामुळे दोघांमध्ये अधून मधून खटके उडून ’शितयुद्ध’ व्हायची. दोघेही आप.आपली गऱ्हाणी मला सांगायचे पण मी कोणाचीही बाजू न घेता नेहमी तटस्थ रहायचो. माझे दोघांकडेही ’हितसंबंध’ जुडलेले असल्यामुळे मी कोणालाही दुखवत नसे. पण मग दोघांमध्ये पुन्हा सलोखा व्हायचा आणि मग ते एकमेकांशी मोकळेपणे वागायचे.

आम्ही सगळे एकत्र डायनींग टेबलवर बसून दुपारचे जेवण जेवत असू. एकमेकांचे जेवण शेअर करत आम्ही गप्पा मारत, गमतीजमती, जोक्स सांगत जेवायचो. डायनींग टेबल चार जणांचे होते. पहिल्या कविता मॅडम आणि त्यांच्या डाव्या हाताला सुनील बसायचा आणि मी सुनीलच्या बरोबर समोर बसायचो. सुनील मॅडमच्या बाजूला बसायला खूष असायचा आणि मी त्यांच्या समोर बसायला खुष असायचो. तो मॅडमच्या जवळ बसून नकळते ’स्पर्शसूख’ घ्यायचा आणि मी समोर बसून ’नेत्रसुख’ घ्यायचो. मला मॅडम तिरप्या दिसायच्या तेव्हा पदराआडील त्यांच्या डाव्या छातीचा ’उभार’ मला ओझरता बघायला मिळायचा. आणि काही घेताना त्यांनी जर हात वर केला की ब्लाऊजमध्ये दडलेला त्यांचा उभार बऱ्यापैकी दिसायचा व तेवढे ’दर्शन’ एका वेळेच्या ’हस्तकले’साठी पुरेसे असायचे.
ऑफीस तसे छोटे असल्यामुळे इकडे तिकडे फिरताना कविता मॅडम आणि सुनील यांचे एकमेकांना नकळत स्पर्श व्हायचे आणि मग नंतर सुनील आणि माझ्या ’गप्पा’ रंगल्या की तो मला कसा आणि कोठे स्पर्श झाला ते रंगवून सांगायचा. मी त्याला विचारले की असा स्पर्श झाला तर मॅडम काही बोलत नाही का तर तो म्हणाला की सुरुवातीला तो ’सॉरी’ बोलायचा पण मॅडम त्याला म्हणायची की ’असा नकळत स्पर्श झाला तर त्याबद्दल तिची काही हरकत नाही’. मला या गोष्टीचे थोडे आश्चर्य वाटले पण मग मीही तो ’नकळत’ चान्स घ्यायला लागलो. मी पण सुरुवातीला ’सॉरी’ म्हटले तर तिने मला ही ’तेच’ उत्तर दिले. पण मी शक्यतो ह्या ’नकळत’ स्पर्शाचा मुद्दाम चान्स घेत नसे. शेवटी काही झाले तरी मी सुनील सारखा ’सराईत’ नव्हतो.
कविता मॅडमची एक सवय होती. वेटींग एरीयात आम्ही गप्पा मारत किंवा काही खात बसलेलो असलो की बऱ्याचदा त्या रिकाम्या रिसेप्शन टेबलवर चक्क मांडी घालून बसत असत. आम्ही बाजूला सोफ्यावर बसलेलो असे आणि मॅडम आमच्या समोर टेबलवर मांडी घालून बसलेल्या असत. कित्येकदा त्या बसत असताना किंवा उतरत असताना त्यांच्या साडीतून काही ’दिसते का’ हे आम्ही गुपचूप बघायचा प्रयत्न करत असू पण आम्हाला फुकटचा ’शो’ बघायला मिळू नये याची त्या साडीवर हात ठेवून काळजी घेत असत. खासकरून सुनील समोर असेल तर त्या जास्तच काळची घेत.

[rangila]

पण जेव्हा कविता मॅडम आणि मी एकटे असू तेव्हा त्या थोड्या केअरलेस व्हायच्या आणि त्यामुळे मला त्यांच्या साडीमधून पायाचा किंवा मांडीचा थोडासा ’शो’ मिळायचा. आणि मग नंतर मी सुनीलला ते सांगताना त्यात माझा ’मीठ-मसाला’ मिक्स करून सांगायचो. किंबहुना बऱ्याचदा कविता मॅडमविषयीच्या आमच्या चावट बोलण्यामध्ये जास्त ’रंगत’ यावी म्हणून मी अँडीशनल ’मीठ-मसाला’ मिक्स करूनच सांगायचो. मला कल्पना नव्हती की ही माझी अँडीशनल ’मीठ-मसाला’ मिक्स करायची सवय एक दिवस माझा घात करणार होती….
झाले काय की माझ्या ह्या अँडीशनल ’मीठ-मसाला’ मिक्स करून सांगण्याच्या सवयीमुळे सुनीलला असे वाटू लागले की कविता मॅडम मला ’लाईन’ देत आहेत. त्या माझ्याशी जरा जास्तच प्रेमाने बोलायच्या तेव्हा त्याला माझ्या ’फेका’ खऱ्या वाटू लागल्या. त्याने तो बिथरला. तो मॅडमवर काही वर्ष नंबर लावून होता पण तिने त्याला दाद दिली नाही आणि मला येवून जेमतेम वर्षच होत होते त्यात मॅडम माझ्याशी इतक्या कश्या खुलल्यात याची त्याला जेलसी वाटू लागली. आणि मग एक दिवस त्याने सगळा ’खेळखंडोबा’ केला…..
एके दिवशी मी ऑफीसमध्ये उशीरा येणार होतो. कविता मॅडम आणि सुनील एकटेच होते याचा फायदा घेत त्याने त्यांच्यावर काही लाऊड कॉमेंट्स केल्या. त्याने मॅडम चिडल्या आणि त्याच्याबरोबर भांडायला लागल्या. तोपण मॅडमशी भांडू लागला व त्यांना सांगू लागला की कश्या त्या माझ्याबरोबर वेगळे वागतात आणि त्याच्याबरोबर वेगळे वागतात. जेव्हा त्यांना त्याचे बोलणे समजले नाही तेव्हा त्याने मॅडमना माझ्या ’मीठ-मसाल्याचा’ सगळ्या गोष्टी सांगितल्या. मॅडमला ते ऐकून धक्काच बसला आणि त्या आणखीनच चिडल्या. अर्थात त्यांनी सगळ्या गोष्टी नाकारल्या व मी आलो की मला जाब विचारणार म्हणून त्याला सांगितले.
मला काय घडले याची कल्पना नव्हती व मी दुपारी ऑफीसमध्ये आलो. मी आल्यावर सुनीलने काही कामाचे निमित्त करून बाहेर कल्टी मारली. मी नेहमी सारखा मॅडमशी ’गोड’ बोलायला गेलो तर त्या माझ्यावर बरसल्या.

सागर! मला वाटले नव्हते तू माझ्याबद्दल असे काही बोलत असशील म्हणून…. मी तुला काय समजत होते आणि तू काय निघालास…. माझ्याबद्दल तुझ्या मनात इतके घाणेरडे विचार असतील याची मी कल्पनाच नव्हती…..”
त्यांचे बोलणे ऐकून मी चपापलो आणि त्यांना विचारले, “काय झाले, मॅडम? तुम्ही काय बोलताय मला काही कळत नाही….”
आणि मग त्यांनी मला सुनीलच्या आणि त्यांच्या भांडणाबद्दल सांगितले. मग मी त्यांच्याबद्दल काय काय बोलायचो जे सुनीलने त्यांना सांगितले, ते सगळे त्यांनी मला सांगितले. त्यांचे बोलणे ऐकून मी स्तब्धच झालो. काय बोलावे ते मला कळेना तेव्हा मी गुपचूप उभा राहिलो.
“सागर, मला वाटले नव्हते तू माझा तुझ्याबरोबर वागण्याचा असा अर्थ काढशील म्हणून…. मी तुला लहान भावाप्रमाणे मानून तुझ्याशी सलगीने वागायची पण त्याचा तू घाणेरडा अर्थ घेतला. आणि काय रे…. मी टेबलावर मांडी घालून बसते ते काय तुला माझ्या ’साडीतले’ दाखवायला काय?? तु सुनीलला सांगितले त्या रंगाच्या ’त्या’ मी कधी घालतच नाही…..” त्या फणकाऱ्याने म्हणाल्या तेव्हा मला कळले त्या कशाबद्दल बोलत आहेत ते….
मी सुनील खोटेच बोललो होते की मी आणि मॅडम एकटेच असताना त्या जेव्हा टेबलावर मांडी घालून बसतात तेव्हा त्या अगदीच निष्काळजीपणा दाखवतात. त्याने मला त्यांच्या मांड्या तर दिसतातच पण आत घातलेली ’पँटीज’ पण दिसते. त्यानी मला विचारले की कोठल्या रंगाची ’पँटीज’ होती तर मी बेधडकपणे खोटे सांगितले होते की कधी ’चॉकलेटी’ रंगाची असते तर कधी ’निळ्या’ रंगाची.
माझे बिंग बाहेर आले म्हणून मी घाबरलो. सुनीलने ’काशी’ केलीच होती तेव्हा आता मला माझा बचाव करायलाच हवा होता. मला माहीत होते की जर त्याक्षणी मी सुनील त्यांच्याबद्दल काय काय बोलायचा हे जर त्यांना सांगितले तर त्याच्यावर त्यांचा विश्वास बसणार नाही कारण त्या समजतील सुनीलने माझ्याबद्दल सांगितले म्हणून मी त्याच्याबद्दल सांगत आहे. तेव्हा मी वेगळाच पवित्रा घेतला. सुनीलने जे काही त्यांना सांगितले होते ते सगळे ’खोटे’ आहे असा मी पवित्रा घेतला.
“मॅडम, मी तुमच्याबद्दल असे काही बोललोच नाही… सुनीलने जे तुम्हाला सांगितले ते सगळे खोटे आहे…. मी तुमच्याबद्दल असे का बोलू? मी पण तुम्हाला मोठ्या बहिणीसारखे मानतो….”
“मग सुनीलने मला असे का सांगितले?”
“त्याला मला बदनाम करायचे असेल… तुम्ही माझ्याशी एवढे सलगीने वागता त्याची त्याला जेलसी होत असेल म्हणून आपले संबंध बिघडावे असे त्याला वाटत असेल….”
“पण तु जे आत्ता बोलतोयस ते मी खरे कशावरून मानायचे? तु पण आत्ता खोटे बोलत असावा….”
“मॅडम… जर तो खरा असला असता तर येथे थांबला असता ना…. मी आल्यानंतर तो बाहेर का निघून गेला… तो नंतरपण जावू शकला असता… पण तो आत्ताच का गेला? मी लगेच खरे-खोटे करेल म्हणून तो बाहेर पळून गेला…”
“पण मग त्याने तुझेच नाव घेवून का सांगितले??”
“काय माहीत, मॅडम…? त्याला येवू द्या…. म्हणजे मी खरे-खोटे काय ते करतो….” असे म्हणत मी त्यावेळी वेळ मारून नेली.
मला वाटले नव्हते सुनील माझा असा विश्वासघात करेल. आता सुनील आला की सगळी बाजी त्याच्यावरच उलटवायची ह्याचा मी निश्चय केला. माझे नशीब जोरावर होते कारण तो जेव्हा ऑफीसमध्ये आला त्याच्या पाच मिनीटे आधी आमचा एक क्लायंट ऑफीसमध्ये आला होता आणि कविता मॅडम त्याच्याबरोबर मिटींगरूममध्ये होत्या. त्याचा फायदा घेत मी सुनीलला पटकन ड्राफ्टींग सेक्शनमध्ये घेतले आणि थोड्क्यात बऱ्यापैकी झाडले. मग ऑफीसच्या पेटी कॅशमध्ये त्याने केलेल्या एका ’झोल’ चे गुपीत मला माहीत होते ते मी मॅडम आणि बॉसला सांगेन अशी मी त्याला धमकी दिली व तेथून कटवले.
अर्थात! सुनील बेडर होता आणि अश्या धमकीला घाबरणाऱ्यांपैकी नव्हता. ज्या बेदकारपणे तो हसत होता त्यावरून तर मला भिती वाटत होती की तो मॅडमसमोर माझ्यावर बाजी उलटवणार. आणि म्हणून मला थोडी धास्ती वाटत होती. नंतर मॅडम बाहेर आल्या व क्लायंट निघून गेला तेव्हा तर माझ्या गोट्या कपाळातच होत्या. पण मला माझी बाजू क्लीअर करायची होती तेव्हा मी थोडा दबकतच मॅडमकडे गेलो आणि सुनीलला तिथे बोलावले. मग मॅडमसमोर मी त्याला ’झाडायला’ सुरुवात केली आणि त्याला कबूल करायला सांगितले की त्याने मॅडमना खोटे सांगितले आहे व मी तसे काही बोललोच नव्ह्तो.
आश्चर्यकारपणे त्याने ते कबूल केले. त्याने मॅडमला सांगितले की तो खोटे बोलला. त्याने इतक्या सहजासहजी ते कबूल केले हे पाहून मी तर अवाकच झालो पण मी ते भासू दिले नाही व माझी बाजू क्लीअर केली. मॅडम पुढे त्याला काही बोलल्या नाही पण त्या चांगल्याच वैतागल्या होत्या. मी तेथून काढता पाय घेतला व येवून माझे काम करू लागलो. त्यावेळी ते प्रकरण तिथेच संपले पण त्याने आमच्या ऑफीसमधील ’मोकळे’ वातावरण गढुळ करून टाकले.
त्या प्रकरणानंतर सगळ्यांचेच एकमेकांशी वागणे बदलले. जो तो आप.आपल्या कामात मग्न राहू लागला. सगळे एकमेकांशी फक्त कामापुरतेच बोलू लागले. बाहेरून काही खायला मागवायचे बंदच झाले आणि गप्पांची महेफील बरखास्त झाली. दुपारचे जेवणही जो तो आप.आपल्या सवडीप्रमाणे एकटेच जेवू लागला. ऑफीसमध्ये वावरताना आता कविता मॅडमचे ’नकळत’ स्पर्श मिळेनासे झाले कारण त्या अश्या स्पर्शाबाबत सावध राहू लागल्या. ऑफीसचे वातावरण आता शांत राहू लागले.
आणि त्यानंतर अजून एक घटना घडली ज्याने आमचे ऑफीस अजूनच सुने सुने झाले. सुनीलचे बॉसबरोबर पगार वाढवण्यावरून भांडण झाले आणि त्याने तडकाफडकी राजीनामा दिला. बॉसने त्याला थांबवण्याचा प्रयत्न केला नाही आणि एका महिन्यात सुनील आमची कंपनी सोडून निघून गेला. जाता जाता तो मला एक धक्का देवून गेला. मला तो म्हणाला की त्या दिवशी त्या प्रकरणात तो माझ्यावर बाजी उलटवू शकला असता आणि मी तसे खरेच बोललो हे कविता मॅडमना पटवून देवू शकला असता. पण त्याने विचार केला की जर त्याने तसे केले तर माझे कॅरेक्टर मॅडमसमोर खराब झाले असते. त्यावर आणी मॅडमने आणखीन काही अँक्शन घेवून बॉसला वगैरे सांगितले असते तर माझ्या जॉबवर पण गदा आली असती.

सुनील पुढे म्हणाला की कॅरेक्टरच्या बाबतीत तो स्वत: तर बदनामच होता तेव्हा त्याचे पुढे काही नुकसान झाले नसते. कविता मॅडमना ते माहीतच होते व त्या कधी त्याला चांगल्या समजतच नव्हत्या. पण मला त्या ’चांगला’ समजत होत्या तेव्हा त्यांच्या नजरेत मी ’चांगलाच’ रहावा म्हणून त्याने त्या दिवशी तसे कबूल केले. त्याचे बोलणे ऐकून मी अवाकच झालो आणि शेवटी मी कसेबसे त्याचे आभार मानले. सुनील कंपनी सोडून गेला आणि आमच्या ऑफीसमधला एक अध्याय संपला…..
मग सुनीलच्या जागी नवीन मुल प्युन म्हणून येवू लागली आणि जावू लागली. का कुणास ठाऊक पण २/३ महिन्यापेक्षा जास्त कधी कोणी टिकलाच नाही. बरे ही नवीन येणारी मुल १६/१७ वर्षाची अगदीच शिकाऊ असायची त्यामुळे आमच्याबरोबर त्यांचे सुनीलसारखे खेळीमेळीचे संबंध कधीच झाले नाही. आम्ही स्वत:हून काही बोललो तरच बोलायचे नाहीतर गप्पच रहायचे. नेहमी आपल्या कामात मग्न रहायचे आणि जर काम नसेल तर गुपचूप दरवाजात खुर्चीत बसून रहायचे. तेव्हा ऑफीस नेहमी शांतच रहायला लागले
तसे पण ऑफीसमध्ये आम्ही तीनजणच असायचो. त्यात आणि प्युन कामासाठी बऱ्याचदा बाहेर जायचा तेव्हा म्हटले तर आणि मीच ऑफीसमध्ये असायचो. त्या प्रकरणानंतर कविता मॅडम माझ्याशी तर बोलतच नव्हत्या. आणि बोलल्या तर फक्त कामासंबंधीच बोलायच्या. इतर वेळी आम्ही आप.आपल्या जागेवर बसून काम करत रहायचो नाहीतर नुसतेच बसून रहायचो. पण पहिल्यासारखे कधी एकत्र बसायचो वा गप्पा मारायचो नाही. जरी मॅडम माझ्याशी बोलत नव्हत्या किंवा मला त्यांचा पहिल्यासारखा सहवास मिळत नव्हता तरी माझ्या डोक्यात त्यांचा विचार सतत असायचा. माझ्या मनात त्यांच्याबद्दल लैंगीक भावना आधीपासून तर होत्याच पण या काळात त्या जास्तच उफळून यायला लागल्या.
त्यांचे माझे लैंगीक संबंध आहेत आणि जेव्हा जेव्हा, जसा जसा आणि जेथे कोठे चान्स मिळेल तेथे आम्ही दाबादाबी, चुम्माचाटी, चोखाचोखी आणि झवाझवी करतोय असे चित्र माझ्या डोळ्यासमोर उभे राहू लागले. अश्या विचाराने माझा लंड लगेच उठायचा आणि मग मी टॉयलेटमध्ये पळून मूठ मारून यायचो. एखाद्या व्यक्तीला सर्वसाधारणपणे टॉयलेटमध्ये जावून मुतून बाहेर यायला जेवढा वेळ लागतो तेवढ्याच वेळेत मी आत जावून खसखस मूठ मारून विर्य गाळायचो आणि बाहेर यायचो. कोणाला कळणारही नाही की मी आत मुतायला गेलो नव्हतो तर लंड गाळायला गेलो होतो.
दुपारच्या वेळी चान्स मिळाला की आम्हाला एक डुलकी घ्यायची सवय होती. शक्यतो आम्ही आमच्या जागेवरच हाताची घडी करून त्यावर मान टेकवून थोडा वेळ झोपायचो. पण तसे झोपणे जास्त कंर्फटेबल नव्हते तेव्हा बाहेर वेटींगच्या सोफ्यावर कधी अधी आम्ही झोपायचो. वेटींगच्या ३ सीटर सोफ्याला साईडला आर्मरेस्ट नव्हत्या त्यामुळे लांबलचक सोफ्यावर झोपायला बरे वाटायचे. जेव्हा सुनील होता तेव्हा आमच्या तिघांमध्ये सोफ्यावर कोण झोपणार यासाठी धावपळ व्हायची. मग जो सोफा आधी पकडेल तो तेथे झोपायचा व बाकी दोघे आप.आपल्या जागेवर झोपायचे. सुनील गेल्यानंतर नवीन प्युनसमोर मी किंवा कविता मॅडम सोफ्यावर कधी झोपलो नाही. पण जर प्युन बाहेर गेला असेल तर मग आमच्यापैकी कोणीतरी सोफ्यावर झोपून एक डुलकी घेत असे.
आता आम्ही बोलत नसल्यामुळे कविता मॅडम आणि माझ्यात पहिल्यासारखी धावपळ होत नसे पण ज्याला वाटेल तो जावून सोफ्यावर झोपायचा. पण मला माहीत होते की जर कविता मॅडम सोफ्यावर झोपल्या तर मला त्यांचे चोरून निरीक्षण करायला मिळते. आधी जेव्हा सुनील होता तेव्हा जर कविता मॅडम सोफ्यावर झोपलेल्या असतील तर त्याच्या उपस्थितीत मला त्यांना ’मन भरून’ बघता येत नसे. पण आता कोणीही नसताना मला त्यांना डोळे भरून बघता येत असे. दरवाजा लॉक असायचा तेव्हा कोणी आले तर बेल वाजवायचे. त्याने मॅडम पटकन उठायच्या आणि आत पळायच्या. मग मी जावून दरवाजा उघडायचो. जरी आम्ही बोलत नसलो तरी आमच्यात काही अलिखीत नियम होते. मॅडम झोपलेल्या असतील तर फोन अटेंड करणे तसेच दरवाजा उघडणे वगैरे कामे मी करायचो. आलेली व्यक्ती लगेच परत गेली की दरवाजा लावून परत मॅडम सोफ्यावर झोपायच्या.

अर्थात! मॅडम सोफ्यावर झोपलेल्या असल्या की पदर वगैरे व्यवस्थित घेवूनच झोपायच्या पण तरीही त्यांना तसे झोपलेले बघताना फार ’मजा’ वाटायची. त्यांचे पाय दरवाज्याच्या दिशेने असायचे व डोके ड्राफ्टींग सेक्शनच्या दिशेने असायचे. तेव्हा मागून मी दूरून त्यांना न्याहाळत आहे याची त्यांना कल्पना नसायची. बरे कल्पना जरी असली तरी त्यांना माहीत होते की फार फार तर मी फक्त बघणार…. याच्या व्यतिरीक्त काहीही करणार नाही. पण त्यांना काय माहीत नुसते बघुनच मी त्यांच्यावर ’काल्पनीक बलात्कार’ करत असे. श्वासाच्या लयीवर वर-खाली होत असलेल्या त्यांच्या छातीच्या उभारांना मी नजरेने चोंबाळत असे, कुस्करत असे. कल्पनेत मी त्यांच्या शरीराला कवटाळत असे, त्यांच्या अंगावर झोपत असे. मनसोक्तपणे त्यांना बघून घेतल्यावर मी गुपचूप टॉयलेटमध्ये जावून त्यांच्या नावाने मूठ मारत असे.
कधी कधी मॅडम पर्सनल कामासाठी बाहेर जायच्या. माझ्याशी बोलत नसल्यामुळे त्या प्युनला ’मोठ्याने’ सांगून जायच्या जेणेकरून मला ऐकू जावे व त्यांच्या गैरहजेरीत मी इतर कामे सांभाळून घ्यावी. आणि मग जर प्युनही बाहेर काही कामासाठी गेला की मी एकटाच ऑफीसमध्ये असायचो. माझ्या लैंगीक भावनांची भूक ’वेगळ्याच’ पद्धतीने शमवण्यासाठी मी या एकटेपणाचा चांगलाच फायदा घ्यायचो. दरवाजा लॉक करून मी तडक कविता मॅडमच्या टेबलाजवळ यायचो. त्यांची पर्स तेथे असली की मी ती पर्स तपासायचो. जर माझे नशीब जोरावर असेल तर मला त्यात त्यांची पँटीज सापडायची.

माझ्या अश्या गुप्त तपासणीने मला माहीत होते की त्यांच्या ’पिरीयड’च्या वेळेत त्यांच्या पर्समध्ये ’सॅनेटरी नॅपकीन्स’ बरोबर अशी ’ऎक्ट्रा पँटीज’ ही असते याची (म्हणून स्त्रीयांची पर्स कधी तपासू नये म्हणतात ना… ती याचसाठी!). त्यांची पँटीज सापडली की मला ’आसुरी’ आनंद व्हायचा. त्या भांडणाच्या प्रकरणात त्यांनी सांगितल्याप्रमाणे खरोखरच त्यांची पँटीज कधीही ’चॉकलेटी’ किंवा ’निळी’ नसायची. पण जर आता कधी तसा काही प्रश्न उभा राहिला तर मी ठामपणे सांगू शकत होतो की त्यांच्या पँटीजचे रंग गुलाबी, आकाशी किंवा फिकट पिवळा असे ’लाईट कलर’ असतात.
मग ती पँटीज घेवून मी तेथेच माझी पॅन्ट खाली करायचो व माझ्या लंडावर गुंडाळून लंड हलवायचो. कधी त्या पँटीजच्या पुच्चीच्या भागाचे चुंबन घ्यायचो तर कधी वास घ्यायचो. मग माझा लंड गळायच्या बेतात आला की मॅडमच्या ’खुर्चीवर’ माझ्या लंडातले विर्य गाळायचो. कधी त्यांची पँटीज नाही मिळाली तर मी तसाच त्यांच्या खुर्चीवर मूठ मारून विर्य गाळायचो.
हो! मी कविता मॅडमच्या खुर्चीवर माझे विर्य गाळायचो! त्याने मला असा ’आसुरी’ आनंद मिळायचा की मी त्यांच्या नितंबावर माझे विर्य गाळतोय कारण त्यांचे नितंब त्या खुर्चीवर विराजमान असतात म्हणून. तेवढ्यापुर्ती माझी लैंगीक भूक भागली की मी भराभर टिश्युने खुर्चीवरील माझे विर्य पुसून घ्यायचो. रेक्झीनची खुर्ची असल्यामुळे विर्य सहज पुसले जायचे व मॅडमना कल्पना यायची नाही की थोड्यावेळापुर्वी मी त्यांच्या खुर्चीवर माझे पाणी सोडलो होते याची.
असा एकांत कधी मला जेवणाच्या वेळेआधी मिळाला तर मग मला कविता मॅडमचा जेवणाचा डबा पर्समध्ये सापडायचा. डबा सापडला की मला पँटीजपेक्षा ही जास्त ’आसुरी’ आनंद व्हायचा. मग तो डबा उघडून मी डायनींग टेबलवर ठेवायचो. आणि पटकन पॅन्ट खाली करून मूठ मारायला सुरुवात करायचो. खसखस करत मूठ मारून मी मॅडमच्या ’भाजीमध्ये’ माझे विर्य गाळायचो.

[rangila]

हो! हो! त्यांच्या भाजीत माझे विर्य गाळायचो. माझे झाले की ती भाजी चमच्याने वर खाली करत माझ्या विर्यात मिक्स करायचो. व्यवस्थित बघून मी खात्री करून घ्यायचो की माझ्या विर्याच्या अंशाची कल्पना मॅडमना येणार नाही. अर्थात! मी त्या भाजीत विर्य गाळण्याआधी सुद्धा खात्री करायचो की माझे विर्य त्या भाजीत मिसळून जावू शकते की नाही याची. उदाहरणार्थ! जर मॅडमच्या डब्यात थोडासा रस्सा असलेली भाजी असेल तर मी त्यात विर्य नाही गाळायचो पण थोडी ड्राय भाजी असेल तर त्यात विर्य व्यवस्थित मिक्स व्हायचे.
सगळ्यात बेस्ट म्हणजे साबुदाण्याची खिचडी! खिचडीत माझे विर्य इतके बेमालूम मिक्स व्हायचे की तेथल्या तेथे मी शोधले तरी मला माझ्या विर्याचा अंश त्यात शोधता यायचा नाही. त्यांच्या खिचडीत विर्य गाळून माझी वासना शमल्यावर मला थोडे अपराध्यासारखे वाटायचे कारण त्यांचा उपवास असायचा म्हणून त्या खिचडी आणायच्या आणि त्यांच्या नकळत मी त्यांना माझे विर्य खायला घालायचो. पण अपराध्याची भावना फक्त थोडा वेळच मनात रहायची. नंतर मग पुन्हा जेव्हा मला चान्स मिळेल तेव्हा मी तसेच करायचो.
त्या पिरीयडमध्ये आम्ही एकत्र जेवत नसू तेव्हा मला त्यांची भाजी किंवा खिचडी ’शेअर’ करायचा प्रश्नच नव्हता. नंतर पुन्हा जेव्हा आमचे संबंध सुरळीत झाले तेव्हा मी तो प्रकार बंद केला कारण मला त्यांची भाजी खावी लागायची. अशा तऱ्हेने मी एकांताचा फायदा घेत माझी लैंगीक वासना शमवत होतो. आता ही माझ्या ’विकृती’ होती की काय हे मी सांगू शकत नाही कारण असले प्रकार मी फक्त त्या काळात, त्यावेळी, कविता मॅडमच्या बाबतीतच फक्त केले. नंतर पुढच्या आयुष्यात कधीही मी तसले प्रकार केले नाहीत. पण त्या वेळी दिवसातून कितीवेळा मी कविता मॅडमच्या नावाने मूठ मारून विर्य गाळायचो याची काही गिनतीच नव्हती.
त्यावेळी एक गोष्ट माझ्या लक्षात आली होती की मी मुठ मारल्यानंतर जर लघवी केली नाही की नंतर माझा लंड सुपाड्याच्या भागात दुखायचा. असे का होते ते आधी मला कळत नव्हते पण जेव्हा मी कामशास्त्राचे एक ’चांगले’ पुस्तक वाचले तेव्हा मला कळले की जेव्हा पुरुषाचे विर्य गळते तेव्हा त्यातील काही अंश त्याच्या लंडाच्या नलीकेमध्ये रहातो आणि तो अंश लघवीच्या पाण्याद्वारे वाहून बाहेर आला नाही की लंड दुखतो. मग त्यानंतर मी कटाक्षाने लघवी लागेपर्यंत वाट बघायचो आणि जेव्हा लघवी लागेल तेव्हा मूठपण मारायचो आणि मग लघवीही करायचो. आता तुम्हीच अंदाज बांधा की एक २१/२२ वर्षाचा मुलगा दिवसातून किती वेळा मुततो म्हणजे तुम्हाला कळेल की मी कमीत कमी किती वेळा मूठ मारायचो.
ऑफीसमधून घरी गेलो तरी माझ्या डोक्यात कविता मॅडमचाच विचार असे. रात्री झोपेपर्यंत, झोपल्यावर, झोपेत स्वप्नामध्ये, पहाटे जाग आली की, सकाळी उठल्यावर, पुन्हा ऑफीसमध्ये आल्यावर…. असे चोवीस तास माझ्या मनात कविता मॅडम आणि फक्त कविता मॅडमच असायच्या. ऑफीसमध्ये मी त्यांच्या जवळपास असलो आणि त्या काहीतरी करत असल्या की क्षणात त्यांच्या बद्दलच्या लैंगीक विचारांनी माझी तंद्री लागायची. मॅडमनी चान्स दिला तर या क्षणाला मी त्यांना काय काय आणी कसे कसे करेल याचे विचार माझ्या डोक्यात लगेच यायला लागायचे.
त्या टायपींग करण्यात मग्न असल्या की मला फ्लॅशबॅक सारखे दिसे की…. ’मी त्यांच्या मागे उभा आहे…. खाली वाकून मी त्याच्या खांद्यावर हनुवटी टेकवली आहे व मान वळवून त्यांच्या कानाची पाळी चघळत आहे तर कधी त्यांच्या गालाचे चुंबन घेत आहे. खाली माझे हात त्यांच्या बगलेतून पुढे आले आहेत व मी त्यांच्या छातीचे उभार कुस्करत आहे. त्या जणू काही घडतच नाही आहे असे समजून त्यांचे टायपींग करत आहे. टाईपरायटरच्या तालबद्ध ’टकटकी’ मध्ये मी त्यांना कुस्करत आहे आणि चुंबत आहे…..’
टेबलावर काही कागदपत्र उघडी आहेत आणि कविता मॅडम त्या टेबलावर वाकून कागदपत्र तपासत असल्या की मी लगेच फ्लॅशबॅकमध्ये जाई…. ’मी मॅडमच्या मागे उभा आहे आणि त्यांच्या गांडीवर माझा लंड घासत आहे (आमच्या अंगावर पुर्ण कपडे आहेत बर का..). त्यांच्या कंबरेला दोन्ही हाताने पकडून मी त्यांना कपड्यावरूनच मागून झवण्याची हालचाल करत आहे. त्याने त्या हलत आहेत व त्यांना लिहायला त्रास होत आहे. मग त्या मान वर करून मला दटावत आहे “सागर! मी लिहीतेय ना??” मग मी शांत राहून तसेच त्यांच्या गांडीवर माझा कडक लंड घासत आहे व नंतर हात पुढे आणून त्यांच्या छातीचे उभार चिवडत आहे.
या आणि अशा प्रकारची कितीतरी लैंगीक स्वप्ने मी क्षणो क्षणी बघत असे. तसे सगळे काही प्रत्यक्षात घडू शकते याची मला खात्री होती पण त्यासाठी मला कविता मॅडमना ’पटवावे’ लागणार होते. तेव्हा त्यांच्यात माझ्यात पुन्हा ’जवळीक’ व्हावी या दृष्टीने मी प्रयत्न चालू केले. मग मी कविता मॅडमबरोबर बोलणे वाढवायचा प्रयत्न चालू केला पण त्या तरीही माझ्याशी कामाव्यतिरीक्त बोलायच्या नाही. पण असे फक्त कामाशिवाय न बोलता किती दिवस रहाणार? आता एकत्र काम करतोय म्हटल्यावर सतत कशा ना कशासाठी तरी एकमेकांशी बोलावे तर लागायचे. तेव्हा फक्त तेवढेच बोलून गप्प तरी किती दिवस बसणार. बरे इतर कोणीही ऑफीसमध्ये असे नव्हते की ज्याच्याबरोबर त्यांना बोलायला मिळायचे. तेव्हा शेवटी त्यांनापण आमच्यातील शांततेचा कंटाळा यायला लागला आणि मग हळु हळू कविता मॅडमचे माझ्याशी बोलणे वाढू लागले.
आधी आधी नुसतेच ऑफीसच्या कामासंबंधी बोलायला लागल्या. एखाद्या प्रोजेक्टचे डिटेल्स, रिपोर्ट, टेंडर डॉक्युमेंट्स, असे काही ना काही घेवून येवून त्याबाबत बोलायला लागल्या. आता आम्ही एकमेकांना काही मदत केली तर हसून ’थँक्स’ म्हणू लागलो (हो! त्या प्रकरणानंतर एकमेकांशी हसण्याचे पण बंद झाले होते). मग दुपारचे जेवण पुन्हा पहिल्यासारखे एकत्र खायला सुरुवात झाली. आधी आधी नुसतेच शांत बसून जेवत असू पण हळु हळू इकडच्या तिकडच्या गप्पा चालू झाल्या. मग वेळ मिळाला की वेटींग मध्ये बसून गप्पा चालू झाल्या. मग बॉसच्या केबीनमध्ये बसून किंवा मिटींगरूममध्ये बसून आम्ही गप्पा मारू लागलो. आणि मग हळु हळू बाहेरून खायला घेवून यायचीही सुरुवात झाली.
सुनील गेल्यानंतर साधारण दोन तीन महिन्यानंतर ऑफीसचे वातावरण पुन्हा पहिल्यासारखे ’खेळीमेळीचे’ झाले. फरक एवढाच होता की आधी सुनील आमच्याबरोबर असायचा पण आता फक्त मी आणि कविता मॅडमच होतो. नवीन प्युन मुलं आमच्यात कधी मिक्स झालेच नाही. तसे पण ते नवीन असल्यामुळे त्यांच्यासमोर आम्ही असा ’टाईमपास’ करत नव्हतो. कोण जाणे कधी त्यांनी बॉसला चुगली केली तर? म्हणून आम्ही त्यांच्यासमोर काही करायचो नाही. कामानिमीत्त प्युन बाहेर गेला की मग आम्ही आमचा ’टाईमपास’ चालू करायचो. कित्येकदा आम्हाला एकमेकांबरोबर टाईमपास करता यावा म्हणून आम्ही प्युनला काहीना काही काम सांगून बाहेर पाठवू लागलो. तो गेला रे गेला की दरवाजा लॉक करून अक्षरश: उड्या मारत आम्ही गप्पा मारायला इकडे तिकडे बसायचो.
प्युन गेला की कधी कविता मॅडमना तर कधी मला काही ना काही खायची तल्लफ व्हायची. मग काय खायचे हे आम्ही थोडा वादीवाद करून ठरवायचो. मग आणायला बाहेर कोण जाणार यावरून आम्ही ’प्रेमळ’ हुज्जत घालायचो. शेवटी आम्ही असे ठरवले की प्रत्येकाने आळीपाळीने जायचे. पण कित्येकदा कविता मॅडम अगदी ’गोड’ आवाज काढून मलाच जायची गळ घालायच्या. त्याने मी ’पाघळायचो’ आणि मग मीच जावून घेवून यायचो. खायची गोष्ट घेवून आलो की आम्ही वेटींगच्या सोफ्यावर नाहीतर बॉसच्या केबीनमध्ये किंवा मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा मारत खायचो. आम्ही आयस्क्रीम खायला आणली की मला विशेष आनंद व्हायचा, खास करून जेव्हा ’चोकोबार’ आणायचो तेव्हा….
आम्ही ’चोकोबार’ खात असताना माझी चोरटी नजर कविता मॅडमच्या तोंडावरच असायची. ज्या तऱ्हेने त्या जीभ बाहेर काढून ’चोकोबार’ चाटायच्या आणि ओठांचा चंबू करून चोखायच्या ते पाहून माझ्या मनात विचार उमटत रहायचे…. ’मॅडमने माझा लंड चोखला तर असाच चोखतील का? माझा लंड चाटला तर असाच चाटतील का??’ ह्या विचारांची कल्पना करत माझे लक्ष अनेकदा त्यांच्या तोंडावर गुंग होत असे ज्याने माझा चोकोबार ’पाघळायचा’…. म्हणजे मला म्हणायचेय की माझ्या ’हातातला’ चोकोबार पाघळायचा. मग गळत असलेला भाग चाटून घ्यायची माझी धांदल उडायची. बऱ्याचदा माझी ती धांदल पाहून मॅडमना हसू यायचे व त्या विचारायच्या “पटकन खायला काय होत?… कसल्या विचारात गुंग असतोस??”… आता त्यांना काय कप्पाळ सांगणार…. की मी ’कोठल्या’ विचारात गुंग होतो ते??
कधी कधी कविता मॅडम ऑफीसमध्ये आल्या की एकदम शांत असायच्या. त्यांच्या वागण्यावरून कळायचे की त्यांचे काही बिनसले आहे. मी काही विचारले की ’काही नाही’ म्हणून सांगायच्या. आपल्या जागेवर बसून काम करता करता त्या कधी कधी गुपचूप रडायच्या. कोणी जवळ आले की त्या गप्प व्हायच्या पण त्यांच्या लालसर डोळ्यावरून त्या रडत होत्या हे कळायचे. नंतर जेव्हा आम्ही दोघे बॉसच्या केबीनमध्ये किंवा मिटींगरूममध्ये बसलेलो असू तेव्हा त्या नेहमी सारख्या गप्पा न मारता शांत रहायच्या आणि पुन्हा जर मी काय झाले म्हणून विचारले की त्या ’काही नाही’ म्हणूनच उत्तर द्यायच्या.
पण कविता मॅडमच्या शांततेने कळून यायचे की त्या दु:खी आहेत. तेव्हा मग मी त्यांचा पिच्छा पुरवायला सुरुवात केली की त्यांना काय झाले आहे आणि त्या शांत का रहातात. मी खूपच मागे लागल्यानंतर त्यांनी मला शेवटी सांगितले की त्यांच्या कुटुंबात प्रॉब्लेम आहे. त्यांचे आपल्या सासूबरोबर पटत नाही आणि त्यांच्याबरोबर नेहमी भांडणे होतात. त्यांच्या ह्या भांडणात त्यांचा नवरा आपल्या आईची बाजू जास्त घेतो व नेहमी मॅडमनाच दोष देतो. त्याने मॅडमना खूप वाईट वाटते म्हणून त्या दु:खी होतात व कधी कधी रडतात. त्यांचा हा प्रॉब्लेम कळल्यामुळे मला त्यांच्याबद्दल जास्त सहानभुती वाटायला लागली व मी त्यांना धीर देवू लागलो.
मग आम्ही गप्पा मारत बसलो की मी मुद्दाम त्यांच्या कुटुंबाचा विषय काढून त्यांना माहिती विचारायचो. मग त्या मला त्यांच्या घरच्या गोष्टी सविस्तरपणे सांगायला लागल्या. एखादा वाद कसा झाला हे त्या मला सांगायच्या आणि त्याबद्दल माझे मत विचारायच्या. मी पण अगदी समंजसपणाचा आव आणत त्यांच्या वादाबद्दल त्यांच्याशी चर्चा करायचो व त्या वादात मॅडमचेच म्हणणे ’बरोबर’ आहे असे माझे मत द्यायचो. अर्थात! जरी कधी कधी त्यांच्या सासूचे म्हणणे किंवा त्यांच्या नवऱ्याचे म्हणणे बरोबर असले तरीही मी नेहमी मॅडमच बरोबर आहेत असे सांगायचो कारण माझा संबंध फक्त कविता मॅडमशी होता आणि त्यांना खूष ठेवण्यात माझा फायदा होता. आणि खरोखरच त्याने माझा फायदा झाला. एकतर मला त्यांच्या प्रॉब्लेममध्ये ’रस’ आहे हे जाणून त्या माझ्याशी एकदम ’मोकळेपणे’ बोलायला लागल्या. आणि त्यात मी त्यांचीच बाजू घेवून त्या प्रॉब्लेमवर कॉमेन्ट्स करत असे हे पाहून त्या सुखावत असत.

[rangila]

मग अशा चर्चेचा फायदा घेत मी कविता मॅडमना हळु हळू काही ’खाजगी’ प्रश्न विचारू लागलो. त्यावर त्या मनमोकळेपणे उत्तर देत नसत व मला म्हणत की अशा प्रश्नांसाठी मी अजून लहान आहे. मग मी त्यांना पटवून दिले की जरी मी त्यांच्यापेक्षा बराच लहान असलो तरी मी ’सज~झान’ आहे. त्यांना मी दाखवून दिले की त्यांच्या प्रॉब्लेममध्ये कसे मी समंजसपणे मते देतो ते. पुढे मी त्याना विश्वास दिला की आमच्यात जरी वयाचा फरक असला तरी मैत्रीचे संबंध आहेत आणि जेथे मैत्री असते तेथे एकमेकांपासून काही लपवले जात नाही व एकमेकांकडे ’मनमोकळेपणे’ बोलायचे असते. ते बाकी त्यांना पटले! आणि त्या माझ्याबरोबर अजूनच मोकळेपणे बोलायला लागल्या.
हळु हळू आमच्या बोलण्यात लैंगीक विषय येवू लागले. सुरुवातीला कविता मॅडमना लाज वाटायची व हसू यायचे पण मी त्यांना विश्वास दिला की आम्ही ’ह्या’ विषयावरही मनमोकळेपणे बोलू शकतो. मग पुढे पुढे त्या लाजायच्या बंद झाल्या आणि माझ्याशी ’बिनधास्त’ बोलायला लागल्या. आणि जशी आमच्यातली ही लैंगीक विषयाची लाज-शरम मिटली तसे आमचे एकमेकांशी वागणे-बोलणे अगदी खुले आणि मनमोकळे झाले. नंतर मग मला कविता मॅडमच्या लैंगीक आयुष्याबद्दल पुढे बरेच काही कळले.
त्यांचे लग्न बऱ्याच उशीरा म्हणजे २८व्या वर्षी झाले आणि त्यावेळी त्यांचे पती ३५ वर्षाचे होते. आता त्या ३३च्या आहेत व त्यांचे पती चाळीसच्या घरात…. लग्नाच्या दुसऱ्यावर्षी त्यांना मुलगा झाला आणि आता तो ५ वर्षाचा आहे. दोन खोल्यांचे त्यांचे घर आहे. बाहेरच्या खोलीत सासु-सासरे झोपतात व आतल्या खोलीत मॅडम, पती आणि मुलगा झोपतात. सुरुवातीला मुलगा २/३ वर्षाचा होईपर्यंत त्यांचे आणि पतीचे शारीरीक संबंध नियमीत होते पण जसा मुलगा मोठा झाला तसे ते कमी कमी होत गेले. आधी आधी मुलगा आजी-आजोबांबरोबर झोपायचा व त्या दोघांना आतमध्ये चांगला एकांत मिळायचा.
पण मग नंतर जेव्हा त्यांचे सासूबरोबर खटके उडू लागले तेव्हा सासू नातवाला त्यांच्याबरोबरच झोपायला पाठवू लागल्या. बरे मॅडमचा नवरा आईची बाजू घेत असे त्यामुळे तोपण त्याबद्दल काही बोलायचा नाही व त्यामुळे मुलगा बरोबर झोपत असल्यामुळे कित्येक दिवस त्यांचा नवरा त्यांच्याशी शारीरीक संबंध ठेवायचा नाही. त्यांनी जरी ’पुढाकार’ घेवून काही करायचे म्हटले तर नवरा काहीतरी कारणे सांगून टाळाटळ करायचा. मग पुढे पुढे त्यापण शांत रहायला लागल्या. कधी कधी दोन दोन महीने त्यांच्यात शारीरीक संबंध होत नसत.
ते ऐकून मी कविता मॅडमना सहानभुती दाखवत असे की मला त्यांच्याबद्दल वाईट वाटते (पण मनातून मला उकळ्या फुटायच्या की त्यांच्या ह्या अवस्थेचा मला फायदा उठवता येणार होता म्हणून). मग मी त्यांना विचारले की कधी त्यांच्या भावना ’अनावर’ होत नाहीत का? तर त्या हताशपणे म्हणत की… ’होतात! पण त्यावर काही ईलाज नाही….’ मी मनातून म्हटले की ’त्यावर ईलाज आहे फक्त तुम्ही त्यासाठी तयार व्हायला हव्यात….’
मग हळु हळू आमच्या बोलण्यात लैंगीक विषय सर्रास येवू लागले आणि आम्ही बिनधास्त एकमेकांशी बोलू लागलो. मी त्यांना वेगवेगळे चावट जोक्स आणि किस्से सांगू लागलो आणि त्या मनमोकळेपणे हसत मला दाद देवू लागल्या. बॉसच्या केबीनमध्ये बसून जेव्हा आम्ही खिडकीच्या बाहेरची रहदारी न्याहाळत असे तेव्हा येणाऱ्या-जाणाऱ्या मुलीं आणि बायकांबद्दल मी मुद्दाम चावट कॉमेन्ट्स मारू लागलो आणि कविता मॅडमही माझ्यात सामील होवून त्यांच्याबद्दल मोकळेपणे बोलत असत.
पुढे पुढे तर त्या स्वत:च पहिल्या कॉमेन्टस मारायच्या व मी त्यांना दुजोरा देत नंतर बोलायचो. त्या अगदी न लाजता ’उभार, छाती, नितंब, मांड्या, ब्रा, पँटीज’ वगैरे वगैरे शब्द वापरायच्या आणि मीही त्यांच्याएवढाच निर्लज्ज बनत ’तेच’ शब्द वापरून त्यांच्याशी बोलत असे. जरी आमच्या बोलण्यात अजून आम्ही ’लंड, पुच्ची, झवणे’ वगैरे सारखे ’उत्तेजीत’ करणारे बिनधास्त शब्द वापरत नसलो तरी जे शब्द आम्ही वापरत होते ते ऐकून माझा लंड नेहमीच टाईट व्हायचा.
आता मी हळु हळू कविता मॅडमची स्तुती करू लागलो. त्या ३३ वर्षाच्या आहेत पण पंचविशीच्या वाटतात हे मी त्यांना शपथेवर सांगू लागलो. त्यांनी घातलेल्या साडीची मी स्तुती करत असे. ब्लाऊजच्या स्टाईलवर कॉमेन्टस करत असे. त्या हसताना किती छान दिसतात आणि एखादा शब्द बोलण्याची त्यांची लकब किती दिलखेचक आहे हे मी त्यांना अगदी प्रेमळ शब्दात सांगू लागलो. त्या माझे बोलणे हसण्यावारी न्यायच्या पण पुढे पुढे त्या माझ्या स्तुतीने भारावून जाऊ लागल्या. चुकून मी त्यांच्याबद्दल आणि त्यांच्या कोठल्याही गोष्टीबद्दल कॉमेन्ट्स मारली नाही तर त्या स्वत:हून मला विचारू लागल्या. आणि मी लगेच त्यांना ’हरभऱ्याच्या’ झाडावर चढवत असे.
माझ्या या स्तुतीचा कविता मॅडमवर चांगलाच परिणाम होवू लागला. काही काही गोष्टी त्या खास माझ्या नजरेत येतात म्हणून करू लागल्या. डार्क रंगाची लिपस्टीक माझ्या नजरेत भरते हे त्यांना माहीत होते तर त्या डार्क लिपस्टीक लावून यायच्या. केसांची सिंगल पोनी बांधलेली मला आवडते हे मी त्यांना सांगितले होते तर त्या अशीच पोनी बांधू लागल्या. साड्यांचे लाईट रंग मला आवडतात हे माझ्या बोलण्यात आले होते ते लक्षात ठेवून त्यांनी लाईट कलरच्या दोन तीन नवीन साड्या घेतल्या. शॉर्ट स्लीव्हजचे ब्लाऊज मला आवडतात म्हणून त्यांनी तसेच ब्लाऊज शिवून घेतले.
अश्या बऱ्याच गोष्टी ज्या मला आवडतात म्हणून त्या करू लागल्या. अर्थात! मी माझ्या स्वार्थासाठी कधी कधी कविता मॅडमची जास्तच स्तुती करत होतो. पण त्यांना ते कळत नव्हते कारण अश्या स्तुतीसाठी त्या आसुसलेल्या होत्या. त्यांचा नवरा त्यांची अशी स्तुती करत नसावा म्हणून त्या माझ्या बोलण्याने ’पाघळायच्या’ आणि मला आवडेल तसे करायच्या.
एकदा आम्ही असेच बॉसच्या केबीनमध्ये बसून गप्पा मारत होतो. कविता मॅडम बॉसच्या चेअरवर बसल्या होत्या आणि मी त्यांच्या समोर विजीटर चेअरवर बसलो होतो. बाजूलाच लांबलचक खिडकी होती आणि बसल्या जागेवरून आम्हा दोघांनाही बाहेरची रहदारी दिसत होती. बाहेरून जाणाऱ्या येणाऱ्या बायकांबद्दल आम्ही चावट कॉमेन्टस करत होतो. कसे कुणास ठाऊक पण माझ्या बोलण्यात ’ब्लू-फिल्म’ हा शब्द आला. पण त्याचे कविता मॅडमना काही वाटले नाही व आमचे संभाषण पुढे चालू राहिले. मला थोडे आश्चर्य वाटले की त्यांनी ’ब्लू-फिल्म’ या शब्दाबद्दल काही आक्षेप घेतला नाही किंवा त्याबद्दल काही विचारले नाही. तसे पण त्या आता माझ्याबरोबर एकदम बिनधास्त बोलतात तेव्हा ह्याचा फायदा घेत मी त्यांना विचारले,
“मॅडम! तुम्हाला ब्लू-फिल्म हा काय प्रकार आहे हे माहीत आहे का?”
“ऑफकोर्स! माहीत आहे, सागर….” कविता मॅडमने हसून मला उत्तर दिले.
“काय म्हणता, मॅडम?? कसा काय??” मला आश्चर्य वाटल्याचे मी दाखवले.
“म्हणजे काय…. मी विवाहीत आहे म्हटल…..” मॅडमने मला वेडावून दाखवत म्हटले.
“मग काय झाल…. सगळ्याच विवाहीत बायकांना ’त्या’ बद्दल माहीत असते असे काही नाही…”
“तुला काय माहीत, सागर ते…? तू कोणत्या विवाहीत बाईला विचारले आहेस का?” मॅडमने मिश्कीलपणे मलाच प्रश्न केला.
“नाही… मी कोणाला विचारले नाही… पण माझा तसा अंदाज आहे… पण ते जावू द्या…. तुम्ही तुमचे सांगा… तुम्हाला कसे काय माहीत??”
“अरे…. माझ्या नवऱ्याबरोबर बघितली आहे मी ब्लू-फिल्म कित्येकदा…. आमचे नुकतेच लग्न झाले होते तेव्हा सासू-सासरे कुठे बाहेर गावी गेले की माझा नवरा व्हिसीआर व ब्लू-फिल्मची कॅसेट भाड्याने आणायचा. मग आम्ही दोघे गुपचूप ब्लू-फिल्म बघायचो….”
“काय म्हणता, मॅडम? मग पहिली वेळ तुम्ही जेव्हा ब्लू-फिल्म बघितली तेव्हा काय वाटले तुम्हाला?” मी उत्सुकतेने त्यांना विचारले.
“काय वाटणार…. खूप घाण वाटली पहिल्यांदा…. तसे लग्नाआधी मी थोडे थोडे ऐकून होते पण प्रत्यक्षात पहिली वेळ जेव्हा मी बघितले तेव्हा अक्षरश: मी डोळे मिटून घेतले…”
“खरच! मग पुढे पाहिली का ब्लू-फिल्म??” मी त्यांचे बोलणे ऐकून उत्तेजीत होत होतो.
“न पाहता कशी रहाणार… ह्यांचा फारच आग्रह की बघच… बघच म्हणून…. शेवटी पाहिली कशी तरी…”
“मग, मॅडम… फक्त त्याचवेळी तुम्ही ब्लू-फिल्म पाहिलीत की परत पुन्हा कधीतरी पाहिली??”
“पाहिली ना… परत नंतर कित्येकदा पाहिली…. त्यावेळी ह्यांचा ’जोर’ अगदी फॉर्मात होता. जेव्हा जेव्हा चान्स मिळेल तेव्हा तेव्हा हे ब्लू-फिल्मची कॅसेट घेवून यायचे. कधी कधी तर दिवसभर आम्ही दार लावून गुपचूप बघत असू…”
“सांगता काय मॅडम??…. मी आश्चर्याने ओरडत बोललो, “मग तुम्ही नुसतेच बघत असायचे की काही ’करायचे’ सुद्धा??”
“शी! सागर…. काय प्रश्न आहे तुझा हा??” मॅडमने फणकाऱ्यात मला म्हटले.
“आता शी काय त्यात, मॅडम…. तुम्ही फक्त सांगताय की आम्ही ’बघत’ असू मग मला कसे कळणार की तुम्ही अजून ’काही’ करत होता??”
“ते काय सांगायला पाहिजे का, सागर? समजून घ्यायच ना पुढे….”
“आता मी काय आणि कस समजून घेणार, मॅडम?? अनलेस तुम्ही काही ’डिटेल’ मध्ये सांगितल्याशिवाय…” मी चावटपणे मॅडमना म्हणालो.
“सागर… तू ना…. दिवसेन दिवस नालायक होत चालला आहेस….” मॅडमनेही माझ्यात टोनमध्ये मला उत्तर दिले.
“अहो, मॅडम… वाण नाही पण गुण लागतो म्हणतात ना…. तसेच होत आहे तुमच्या सहवासात…” मी हसत हसत मॅडमना बोललो.
“शी! सागर…. म्हणजे मी पण नालायक का?? जावू दे मी काही सांगणारच नाही तुला…” मॅडमने लटक्या रागात म्हटले.
“अहो… रागावू नका हो, मॅडम…. मी मस्करीत म्हणालो…. आता मला सांगा… तुम्हाला पण मजा वाटते की नाही अशी चर्चा करायला??” मी हसत हसत त्यांना म्हणालो.
“नाही…. मला नाही मजा वाटत…” त्यांनी आपले हसू दाबत म्हटले.
“नाही काय, मॅडम… चेहरा बघा लाजेने किती लाल झाला आहे तुमचा…. शेवटी काही झाले तरी सांगण्यात पण एक मजा असते आणि ऐकण्यात पण… तेव्हा लाजू नका आणि बिनधास्त सांगा…”
“मी नाही… मला शरम वाटते….” मॅडमने नव्या नवरीसारख्या आविर्भावात म्हटले.
“सांगा हो, मॅडम…. काय लाजता काकूबाई सारख्या…”
“नालायक…. बेशरम… काय सांगू??”
“हेच की…. काय काय करत होता तुम्ही ब्लू-फिल्म बघताना??” मी हसून त्यांना विचारले.
“तेच… जे ब्लू-फिल्म मध्ये चालते ते….” बोलताना मॅडमचा चेहरा लाजेने लाल लाल झाला होता.
“काय चालत होते ब्लू-फिल्ममध्ये??” मी मिश्कीलपणे त्यांना विचारले.
“का? तुला माहीत नाही का काय चालते ते? तु पाहिल्या नाहीत का ब्लू-फिल्म??” मॅडमने मला खोचकपणे विचारले.
“पाहिल्यात ना…. भरपूर पाहिल्यात! पण तुम्हाला तर माहीत आहे त्यात बरेच काही दाखवतात…. कित्येकदा अशा गोष्टी दाखवतात की त्या प्रत्यक्षात ’करायला’ अशक्य असतात… बरोबर की नाही??”
“हो! हे अगदी बरोबर आहे…. बऱ्याचदा त्यात असे ’प्रकार’ असतात की जे आपण करूच शकत नाही….”
“उदाहरणार्थ??” मी तिरक्या नजरेने कविता मॅडमकडे बघत म्हटले.
“हां….. मी नाही काही बोलणार….” मॅडमच्या लक्षात माझी चाल आली आणि त्या मला वेडावून दाखवत म्हणाल्या.
“बरे ठिक आहे… तुम्ही काही सांगू नका… मीच विचारतो आणि तुम्ही फक्त ’हो’ की ’नाही’ या शब्दात उत्तर द्या…. द्याल ना उत्तर??”
“मे बी!….” मॅडमने इकडे तिकडे बघत मिश्कीलपणे हसत मला उत्तर दिले.
“अहो द्या उत्तर…. एवढ्या काय भाव खात आहात…..”
“बर, देते उत्तर… पण जास्तच घाणेरड काही विचारायला लागलास तर मग मार खाणार तू माझ्या हातचा…”
“चालेल, चालेल…. मॅडम!” मी अगदी खूष होत म्हणालो.
कविता मॅडमने मारायची गोष्ट केली पण त्यांच्या हातचा ’प्रेमळ’ मार खायची माझी नेहमी तयारी असायची. आताशा त्या माझ्या अंगचटीलाही यायला लागल्या होत्या. मी काही चावट बोललो किंवा त्यांना मी चिडवले तर त्या मला मारायला यायच्या. माझा कान पिरगळायच्या, माझ्या पोटाला चिमटा काढायच्या आणि मला हातावर, पाठीवर चापटी मारायच्या. मी त्यांना प्रतिकार करतोय असे दाखवायचो ज्याने त्यांना आणखीनच स्फुरण चढायचे व त्या अजून जवळ येत मला मारायला बघायच्या. शेवटी शेवटी मग मी त्यांचे दोन्ही हात पकडत असे व त्या ते सोडवून घ्यायला झटापट करत असत. पण मी त्यांना बराच वेळ पकडून ठेवून तरसवत असे व शेवटी सोडून देत असे.

[rangila]

या थोड्याफार झटापटीत माझा त्यांना किंवा त्यांचा मला ’इकडे तिकडे’ स्पर्श व्हायचा पण आम्ही त्याबद्दल काही अप्रूफ दाखवत नव्हतो. त्यांना ही गंमतीची मारामारी वाटत असावी पण मला त्याने फार उत्तेजना मिळायची. मारण्याच्या बहाण्याने त्यांचा मला होणारा तो स्पर्श मला हवाहवासा वाटायचा. तेव्हा शक्यतो मी नेहमीच काहीतरी चावट बोलून त्यांना चिडवत असे व त्या मला मारायला यायच्या. आणि मग मी तयारच असे…. त्यांचा ’मार’ खायला….
आत्ता पण तसेच काही घडणार होते. कविता मॅडम नुसत्याच हसत होत्या. खरे तर मी फार उत्तेजीत झालो होतो. त्यांच्याशी असे चावट चावट बोलताना मला फार उत्तेजना मिळायची आणि त्यात आता मी त्यांना खूपच ’खाजगी’ प्रश्न विचारणार होतो. तेव्हा मी पण त्यांच्याकडे बघून हसत हसत विचारू लागलो.
“बर, मॅडम…. तुम्ही ब्लू-फिल्ममध्ये दाखवतात तसे किसींग करायचे का?”
“हो! करायचो…”
“अगदी जीभ चोखून वगैरे….?”
“हो ना…. एकदम एवढे डिटेलमध्ये विचारू नकोस….”
“बर मग…. त्यात दाखवतात तसे…. तुमच्या मिस्टरांचे… ’ते’… तुम्ही चोखायच्या का??” मला पण विचारताना थोडी लाज वाटत होती.
“हो!….” हे बोलताना मॅडमचा चेहरा अगदी लालबुंद झाल्यासारखा मला वाटत होता.
“आणि तुमचे मिस्टर…. तुमची ’ती’ चोखायचे का??”
“हो, हो…. आम्ही दोघेही एकमेकांना चोखायचो…”
“वाऊ… म्हणजे सिक्स्टी-नाईन??” मी उगाच डोळे मोठे करून बोललो.
“नालायक….. सगळे माहीत आहे तुला…” मॅडमने मला दटावत म्हटले.
“आणि ’करण्याचे’?”
“करण्याचे म्हणजे??”
“म्हणजे तुम्ही तसे… ब्लू-फिल्ममध्ये करतात तसे…. संभोग…. करायचे का?”
“शेवटी तेच तर करायचो….”
“नाही म्हणजे…. त्यात दाखवतात तसे…. कधी तुम्ही वरती… तर कधी तुमचे मिस्टर वरती वगैरे….”
“हो रे बाबा…. सगळ्या प्रकारे आम्ही करायचो…” मॅडमने थोड्या त्रासीक स्वरात म्हटले.
“आणि मागून??” मी हसत त्यांना पुढे विचारले.
“मागून काय??” मॅडमना माझा प्रश्न बहुधा कळला नाही.
“अहो! मागून म्हणजे…. डॉगी स्टाईलने…. तुम्ही ओणव्या आणि तुमचे मिस्टर मागून…..” मी हसू दाबत म्हटले
“हो… हो!… मागून पण सगळ करायचो…” मी हसतोय व आमचे बोलणे एंजॉय करतोय हे पाहून मॅडमने थोडे वैतागत उत्तर दिले.
“काय म्हणता??…. मागच्या होलमध्ये पण….???” मी पटकन मोठ्याने बोललो.
“सागर…. तुला ना…. आता…,” असे म्हणत कविता मॅडम उठल्या आणि मला सटासट चापट मारायला लागल्या, “मी ऐकून घेतेय तर काहीही घाणेरडे बोलतोस होय…. तुला नाही सोडणार आता…… थांब तुला ह्या पट्टीनेच मार देते….”

असे म्हणत कविता मॅडमने टेबलावर पडलेली रुलर उचलली व मला त्याने मारायला लागल्या. त्या हाताने मारत होत्या तो पर्यंत ठिक होते पण जेव्हा त्यांनी रुलर घेतली तेव्हा मी उठलो आणि ड्राफ्टींग सेक्शनमध्ये पळालो. मॅडम माझ्यामागे रुलर घेवून आल्या. मी पटकन दरवाज बंद केला व आतून कडी लावली. मॅड्म थोडावेळ बाहेर उभ्या राहून दरवाजावर धक्के मारत राहिल्या व माझ्या नावाने बडबड करत राहिल्या. आणि मी मोठ मोठ्याने हसून त्यांना अजून चिडवत राहिलो. तेवढ्यात कोणीतरी बेल मारली आणि मॅडम दरवाजा उघडायला गेल्या.
त्यावेळी आमचा तो विषय तेवढयापुरता संपला. पुढे दोन दिवस आम्हाला तसा एकांत मिळाला नाही. पण मध्ये मध्ये जेव्हा कविता मॅडम आणि मी जवळ जवळ असायचो तेव्हा हसून मी त्यांना हळूच विचारायचो ’पण, मॅडम… तुम्ही सांगितले नाही… हो की नाही ते…” माझा प्रश्न ऐकला की त्यांचा चेहरा त्रासीक व्हायचा पण जवळपास दुसरे कोणी असल्यामुळे त्या काही बोलायच्या नाहीत व मला ’थांब तुला नंतर बघते’ असा इशारा करायच्या. मी हसत राहून त्यांना अजून वैतागवायचो.
नंतर दोन दिवसानंतर आम्हाला एकांत मिळाला आणि आम्ही पुन्हा बॉसच्या केबीनमध्ये बसलो होतो. मी त्या दिवशीचा विषय पुन्हा चालू केला.
“मॅडम… सांगा ना… हो की नाही ते…”
“सागर!…. बेशरम!!” असे म्हणत त्रासीकपणे त्या रुलर घ्यायला गेल्या. मी पटकन रुलर पकडून खेचून घेतली आणि त्यांना म्हणालो.
“अहो, चिडू नका हो, मॅडम…. नुसते हा की नाही एवढेच उत्तर द्या… मी पुढे काही विचारणार नाही व हा विषय बंद करेन….”
“पण मी उत्तर द्यायलाच कशाला पाहिले, सागर?… तुच बोलला होतास ना की त्यातल्या बऱ्याच गोष्टी प्रत्यक्षात करणे अशक्य असतात… मग ’ही’ पण गोष्ट त्या अशक्य गोष्टीपैकी एक आहे असे का तू समजत नाही??”
“बर बाबा… मी तसेच समजतो… उगाच तुम्ही चिडू नका…. मी हा विषय येथेच संपवतो…”
“बाबा काय…. मी बाई आहे म्हटल….” मी तो विषय संपवतोय हे ऐकून मॅडम रिलॅक्स झाल्या आणि पुढे मिश्कीलपणे बोलल्या.
नंतर एकदा आम्ही ’चोकोबार’ आणून खात बसलो होतो. कविता मॅडम चोकोबार खात होत्या आणि मी नेहमी प्रमाणे त्यांच्या तोंडाकडे बघत माझ्या ’स्वप्न कल्पना’ करत होतो. अचानक मला त्या दिवशीचा विषय आठवला! त्यावरून पुन्हा मॅडमची मस्करी करावी असे मी ठरवले. पण माझ्या हातात चोकोबार होता तेव्हा वैतागून त्या मारायला लागल्या तर माझा चोकोबार पडेल म्हणून मी भराभर माझा चोकोबार खावून टाकला. मॅडमचा अर्धाच चोकोबार संपला होता. त्या आपल्याच धुंदीत चोकोबार चोखत होत्या आणि मध्ये मध्ये माझ्याकडे बघत होत्या. एकदा जेव्हा त्यांनी माझ्याकडे बघितले तेव्हा मी त्यांच्या तोंडाकडे टक लावून बघत हसलो. त्यांच्या चेहऱ्यावर प्रश्नचिन्ह उठले. मी पुन्हा तसे बघत हसलो तेव्हा त्यांनी मला विचारले,
“काय झाले, सागर? असा काय बघतोय??”
“काही नाही….” असे म्हणत मी जोरात हसायला लागलो.
“अरे, हसतोस काय असा…. वेड्यासारखा… माझ्या तोंडाला काही लागले आहे का?” असे म्हणत त्या ओठाला वगैरे हात लावून तपासू लागल्या.
“नाही… नाही, मॅडम…. काही लागले नाही… ते मला काहितरी आठवले… म्हणून मी हसलो…” मी त्यांना म्हणालो.
“काय आठवले??… नक्कीच काहितरी ’चावट’ असणार… त्याशिवाय तू असा हसणार नाहीस…” मॅडम चोकोबार खात खात हसत म्हणाल्या.
“हो… तसेच काहितरी आहे…” मी मिश्कीलपणे म्हणालो.
“मग सांग ना…..”
“सांगतो… पहिला तुमचा चोकोबार संपू द्या… नाहीतर नंतर मलाच दोष द्याल… चोकोबार पडला म्हणून….”
“सांग लवकर…. उगाच भाव खावू नकोस….”
“मला भाऊ नाही आहे, मॅडम… खायला… बहिण आहे फक्त….”
“हं… जास्त स्मार्टगिरी दाखवू नकोस… काय ते सांग पटकन…” मॅडमने मला वेडावून दाखवत म्हटले.
“काही नाही हो…. मला आपले त्या दिवशीचे बोलणे आठवले….” मी हसत म्हणालो.
“आता पुन्हा तो विषय चालू केलास का??” मॅडमने लटक्या रागात म्हटले.
“नाही… ’त्या’ बद्दल नाही पण वेगळेच काहीतरी….”
“काय वेगळे??”
“तुम्ही ज्या तऱ्हेने चोकोबार चोखताय आणि चाटताय…. त्यावरून मला आठवले…..” मी मुद्दाम पुढे काही बोललो नाही.
“काय आठवले??” मॅडमना साधारण अंदाज आला की मी काय बोलणार ते पण त्यांनी कळले नाही असे दाखवत म्हटले.
“नाही म्हणजे… तुमच्या चोखण्या आणि चाटण्यावरून कल्पना येते की तुम्ही तुमच्या मिस्टरांचे ’ते’ कसे….”
“सागर!!…. बेशरमा….” असे म्हणत मॅडम मला मारायला उठल्या.
“थांबा… थांबा, मॅडम…. पहिला चोकोबार सांभाळा…. म्हणून मी म्हटल… पहिला चोकोबार संपवा मग मी सांगतो….” मी हसू दाबत त्यांना म्हटल. मॅडमना माझे म्हणणे पटले.
“मला कल्पना असली असती की तू असे काहीतरी बोलणार आहेस तर मी नक्कीच पहिला चोकोबार संपवला असता…” पुन्हा खाली बसत त्या म्हणाल्या, “पण माझा चोकोबार संपू दे मग बघ कशी बदडते मी तुला….”
“बदडा हो मॅडम… मी कोठे पळून जात नाही….”
मग मी कविता मॅडमकडे बघत हसत राहिलो आणि त्या खोट्या रागाने माझ्याकडे बघत बघत चोकोबार संपवू लागल्या. त्यांचे खावून झाल्यावर त्या उठल्या आणि माझ्याजवळ येवून मला मारायला लागल्या. थोडा वेळ मी त्यांच्या चापटी खाल्ल्या व नंतर त्यांच्याशी थोडी झटापट करून इथे-तिथे हात लागायचा ’चान्स’ घेवू लागलो. त्यांच्या ते लक्षात आले तेव्हा त्या हसत हसत गुपचूप बाजूला झाल्या व परत चेअरवर जावून बसल्या.
“मॅडम… मी काही विचारू का?… वैतागू नका… चावट प्रश्न नाहीत ते….”
“बर… विचार!”
“आपण चांगले मित्र-मैत्रीण आहोत ना? आपल्यात चांगली मैत्री आहे ना?”
“हो आहे….”
“आपण एकमेकांशी अगदी ’मोकळेपणे’ बोलतो ना?… आपण एकमेकांना ’खाजगी’ गोष्टी सांगतो की नाही?”
“सांगतो ना….”