New Marathi sexy story- राज्याची परंपरा
राजा मदनदेवने आपल्या दरबारात एक नजर टाकली. भालदार, चोपदारांच्या त्याच्या स्तुती-सुमनांच्या ललकारीचा त्याला कंटाळा येत होता. एक सप्ताहापुर्वीच त्याचे पिताश्री राजा कामदेवांचे अल्पशा आजाराने निधन झाले होते व २२ वर्षाच्या मदनदेवाचा नवीन राजा म्हणून कालच राज्याभिषेक झाला होता. कामपुरचा नवा राजा होवून त्याला जेमतेम एकच दिवस होत होता पण त्याच्या 'पराक्रमाची आणि कर्तबगारीची' स्तुती-सुमने इतकी लांबलचक गायली जात होती की जणू तो वर्षानूवर्षे त्या राज्याचा राजा होता.
आता मदनदेव कामपुरचा राजा होता. त्याचे घराणे आणि राज्य भारत वर्षातच नव्हे तर सर्व विश्वात सगळ्यात बलवान आणि पराक्रमी होते. तलवारीच्या जोरावर त्याच्या पिताश्रीने आपले राज्य चोहोकडे वाढवले होते आणि मदनदेवही आपल्या पित्याप्रमाणे शूर आणि पराक्रमी होता.
दरबारात राजा मदनदेवाच्या उजव्या बाजूला त्याच्या भगिनी बसल्या होत्या. मोठी राजकन्या, रंभा २० वर्षाची होती व छोटी राजकन्या, मेनका १८ वर्षाची होती. डाव्या बाजूला त्याची माता, महाराणी कामिनीदेवी बसली होती. तिचे वय जेमतेम ४० वर्षे होते. वयाच्या १८व्या वर्षी तिचा विवाह राजा कामदेव यांच्याबरोबर झाला होता. विवाहानंतर एका वर्षातच तिने राजपुत्र मदनदेवाला जन्म दिला व पुढे दोन दोन वर्षाच्या फरकाने तिने दोन राजकन्या, रंभा व मेनका यांना जन्म दिला होता.
मोठी राजकन्या, रंभा अतिशय गोरी गोरीपान होती व तिच्यासारखी गोरी व सुंदर मुलगी आजुबाजूच्या कित्येक राज्यांमध्ये नव्हती. तिची कांती अतिशय नितळ व मुलायम होती व तिचे हास्य मंत्रमुग्ध करणारे होते. तिचे वक्षस्थळ भरदार आणि भरगच्च होते आणि तिच्याकडे पहाणाऱ्या प्रत्येक पुरुषाचे लक्ष वेधून घेत असत. तिच्या सौंदर्याची ख्याती दूर दूर वर पसरलेली होती व कित्येक राज्यांचे राजे तिच्याबरोबर विवाह करण्याचे स्वप्न बघत होते.
छोटी राजकन्या, मेनका आपल्या मोठ्या भगिनीच्या तुलनेत तेवढी सुंदर नव्हती. पण तिचे सौंदर्य आकर्षक होते व चार चौघात ती उठून दिसणारी होती. आपल्या मोठ्या बहिणीच्या मानाने तिच्या शरीराचा मादकपणा कमीच होता. तिची वक्षस्थळे थोडी लहानच होती.
महाराणी कामिनीदेवी आपल्या मोठ्या मुलीसारखी सौंदर्यवान आणि भरलेल्या अंगाची होती. तिचे व्यक्तिमत्वही राजकन्या रंभेसारखे रुबाबदार आणि भारदस्त होते. पुर्ण राज्यात त्या प्रसिद्ध होत्या व प्रेजेच्या लाडक्या महाराणी होत्या. त्यांच्या शरीराचा बांधा कमनीय होता व वयोमानानुसार साधारण ओघळलेली त्यांची वक्षस्थळे अजूनही लक्ष वेधून घेणारी होती.
राजा मदनदेव तर साक्षात मदनाचा पुतळा होता. साडे सहा फूट उंचीचे भारदस्त व्यक्तीमत्व होते त्याचे. साडे पाच फूटाची माणसेही त्याच्यासमोर बुटकी वाटायची. त्याच्या चालण्या, बोलण्या व वागण्यात आत्मविश्वास होता व करारीपणा होता. कामपुर राज्यासाठी तो एकदम आदर्श राजाचा नमुना होता.
दरबारातल्या आजच्या विशेष सभेत राजा मदनदेवला एक खास जाहिरनामा फर्मान करायचा होता. त्याचा मनसुबा होता की त्याच्या घराण्याची आणि राज्याची जुनी ऐतिहासीक परंपरा पुन्हा चालू करायची आणि ती परंपरा चालू करून सबंध राज्याला त्याप्रमाणे अंमंल करायला लावून पहिल्यापेक्षा जास्त मजबूत करायची होती.
त्याचे थोर खापर खापर पणजोबा पहिला राजा कामदेवांनी कौटुंबीक लैंगीक संबंधाची मुहुर्तवेढ घातली होती. तेव्हापासून त्यांच्या घराण्यात आणि त्यांच्या अंमंलातील संबंध राज्यात कुटुंबातील व्यक्तींमध्ये स्वैर लैंगीक संबंध चालू झाले होते. कुटुंबातील स्त्री-पुरुषांची स्वैर संभोगाची ही परंपरा त्यांच्या राज्यात पिढयान पिढ्या चालू होती व त्याबद्दल जनतेला काही वाटत नव्हते. अगदी त्याच्या आजोबांच्या राजकीय कारकिर्दीपर्यंत ही परंपरा चालू होती.
पण त्याचे पिताश्री, राजा कामदेव यांनी ही परंपरा बंद केली होती. ते लहान असताना एका उत्सवाप्रसंगी त्यांचे माता-पिता व समस्त राजघराण्यातील स्त्री-पुरुष एकमेकांशी लैंगीक संभोग करत मग्न असताना राजवाड्याला भिषण आग लागली व सगळे जण त्या आगीत जळून खाक झाले. त्यावेळी राजपुत्र असलेले राजा कामदेव आपल्या गुरुंच्या आश्रमात होते तेव्हा ते फक्त ह्या घटनेतून वाचले. आपले सबंध कुटुंब ह्या लैंगीक स्वैराचाराच्या आनंदात नष्ट झालेले पाहून ते फार व्यथित झाले व त्यांनी ही परंपरा बंद करायची ठरवले.
तसेही त्यांच्या कुटुंबातील कोणी स्त्री जिवंत राहिली नव्हती तेव्हा त्यांना ह्या परंपरेचा उपभोग घेता येणार नव्हता म्हणून त्यांनी स्वत:चा राज्याभिषेक झाल्यावर ही कौटुंबीक लैंगीक संबंधाची परंपरा बंद करण्याची घोषणा केली. त्या नंतर कोणी असे कुटुंबातील व्यक्ती बरोबर लैंगीक संबंध करताना आढळले की त्यांचा शिरच्छेद करण्यात येत असे. खरे तर जनतेला त्यांचा हा परंपरा बंद करण्याचा आदेश आवडला नव्हता पण मरणाच्या भितीने सगळे त्या आदेशाचे पालन करत होते. पण जरी बंदी असली तरीही बंद दरवाज्याच्या आड गुपचूपपणे ही परंपरा चालू होती.
राजपुत्र मदनदेवला वयात आल्यावर लैंगीक सुखाची जाण आली व कामसुखाच्या आपल्या राज्याच्या परंपरेबद्दलची त्याला माहीतीही मिळाली. त्याला ह्या परंपरेबद्दल आकर्षण वाटायला लागले. आता राजा झाल्यावर मदनदेवला ही कौटुंबीक लैंगीक स्वैराचाराची परंपरा चालू करायची होती कारण त्याचा डोळा आपल्या कुटुंबातील स्त्रीयांवर होता. आपल्या दोन्ही भगिनींचे विवाह करून देण्याची त्याची इच्छा नव्हती कारण त्याला त्या दोघींना आपल्याबरोबरच ठेवायचे होते.
पण त्यासाठी आधी त्याला ही परंपरा चालू करण्याची घोषणा करायची होती आणि त्याचसाठी त्याने आजची खास राजसभा आयोजीत केली होती. आपली माता आणि भगिनींबरोबर संभोग करण्याच्या कल्पनेने तो उत्तेजीत झाला. त्यांच्याकडून त्याला भरपूर कामसुखाचा आनंद मिळणार होता. चोपदाराची शेवटी ललकारी संपली आणि सबंध दरबाराची नजर त्याच्यावर खिळली. तो आपल्या सिंहासनावरून उठून उभा राहिला. त्याचे भारदस्त व्यक्तिमत्व उठून दिसत होते.
"दरबारात उपस्थित समस्त मान्यवर मंडळी!" त्याने खणखणीत आवाजात बोलायला सुरुवात केली, "माझ्या स्तुतीच्या ह्या शब्दांने मी भारावून गेलो आहे. आपण माझ्यावर जो इतका विश्वास दाखवत आहात त्याबद्दल मी आपला अत्यंत आभारी आहे. माझ्या पुज्य पिताश्रींपेक्षा जास्त चांगल्या तऱ्हेने मी हे राज्य चालविण्याचा प्रयन्त करेन..."
क्षणभर थांबून राजा मदनदेवने हास्य वदनाने समस्त दरबारावर नजर टाकली. सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर त्याला उत्सुकता आणि उत्तेजना दिसत होती.
"हे राज्य अजून चांगल्या प्रकारे चालविण्यासाठी व जनतेच्या सुखासाठी आज मी एक घोषणा करत आहे... आपल्या राज्याची फार जुनी परंपरा, जी आमच्या पिताश्रींनी बंद केली होती ती आम्ही आजपासून पुन्हा चालू करत आहोत... आजपासून आपण सर्व कौटुंबीक लैंगीक संबंध प्रस्थापित करुया... येथून पुढे असे संबंध गुन्हेला पात्र नसतील व त्यासाठीची शिरच्छेदाची शिक्षा आम्ही रद्द करत आहोत. आजपासून आपण सगळे पुन्हा एकदा आपल्या कुटुंबातील सदस्यांना लैंगीक सुखाचा आनंद देवूया आणि घेवूया... सगळ्यांना माझ्या हार्दीक शुभेच्छा!!"
राजा मदनदेवाचे आज्ञावजा निवेदन संपले आणि दरबारात कुजबूज चालू झाली. लोकांच्या चेहऱ्यावर आश्चर्य, आनंद आणि उत्तेजनेचे भाव उमटले... आणि पुढच्याच क्षणी दरबारातल्या जमावामधून घोषणा सुरू झाल्या...
"राजा मदनदेवाचा जय हो... राजा मदनदेवाचा जय असो..."
आनंदाने अश्या घोषणा करत समस्त दरबारी मंडळी बाहेर जावू लागली.
महाराणी कामिनीदेवी आपल्या पुत्राच्या ह्या घोषनेने स्तब्ध झाली होती. तिला खरे तर कल्पनाच नव्हती की तिचा पुत्र अशी काही घोषणा करेल याची. आपल्या पुत्राच्या मनात तिच्याविषयी कामवासनेचे भाव आहेत हे जाणून तिच्या योनीमध्ये उत्तेजनेच्या लहरी उठल्या.
मोठी राजकन्या रंभाही आश्चर्य चकीत झाली आपल्या बंधूराजाची घोषणा ऐकून... पण त्याचा संताप वगैरे येण्याऐवजी तिच्याही मनात पटकन विचार आला की 'आपला बंधू जात्यातच इतका उंचपुरा, धिप्पाड आणि आडदांड आहे तर मग त्याचे लिंग किती मोठे आणि जाड्जूड असेल???'...
त्या तिघीपैकी छोटी राजकन्या मेनका सगळ्यात जास्त खूष आणि उत्तेजीत झाली होती. तिने राजदप्तरी असलेल्या आपल्या राजघराण्याबद्दलच्या मागील सगळ्या नोंदी वाचल्या होत्या व त्यावरून तिला कळले होते की त्यांच्या घराण्यात असे कौटुंबीक लैंगीक संबंध पहिल्यापासून होते. ते त्यांच्या रक्तातच होते तेव्हा तिलाही ते हवे होते... आता तर तिच्या लाडक्या बंधूने त्याची घोषणा केलीच होती पण तिला एकच काळजी वाटत होती की तिच्या सौंदर्यवान आणि आकर्षक भगिनी व मातेपुढे ती आपल्या बंधूला कितपत आवडेल??"
आता त्या दरबारात फक्त राजा मदनदेव आणि त्याचे कुटुंब बाकी उरले होते. महाराणी कामिनीदेवी उठून आपल्या पुत्रासमोर आली व हास्य वदनाने म्हणाली,