दुपारी आम्ही चौघेही गच्चीवर खेळत होतो. मला त्या रात्रीच्या घडलेल्या प्रसंगाविषयी विचारायचे होते. पण कस विचारायचे? ते कळत नव्हते आणि मंगेश समोर विचारू शकत नव्हतो. मंगेश एकदा पाणी प्यायला म्हणून गच्चीवरून खाली आला की मी लगेच त्या दोघींना म्हणालो, “रात्री तुम्ही दोघांनी जे केलं ते सगळं पाहिलं मी.” हे ऐकून त्या दोघीही घाबरुन कावऱ्याबावऱ्या झाल्या व “नाही आम्ही कुठं काय केलं रे” असे म्हणू लागल्या
मी म्हणालो, “घाबरु नका मी कोणालाही सांगणार नाही. पण खरं सांगा तुम्ही नेमके काय करीत होता एकमेकींच्या चड्ड्या काढून.” हे ऐकून त्या दोघींची एकदम बोबडीच वळाली. काय बोलावं त्यांना कळेना. इतक्यात मंगेश आला आम्ही सगळे गप्प झालो व खेळायला लागलो.
संध्याकाळी अभ्यासाला बसलो. त्या दोघी एकमकींच्या कानात काहीतरी सांगत होत्या आणि हसत होत्या. मला काहीच समजत नव्हते. आठ वाजता जेवण करून आम्ही टिव्ही पहात होतो. त्या दोघीही आपसात कुजबुजत होत्या. आणि बोलताना माझ्या कडे पहात होत्या. दहा वाजता आईने टिव्ही बंद केला आणि म्हणाली,
“झोपा आता सगळे एकतर सकाळी उशीरा उठता चला अंथरूण टाका लवकर.” आणि आई व बाबा आतल्या खोलीत झोपायला गेले. मंगेश झोपी गेला मी जागाच होतो. मी त्या दोघींवर बारीक लक्ष ठेवून होतो.
त्या दोघींची काहीच हालचाल होत नव्हती. कंटाळून मी झोपी गेलो. रात्री अचानक मला जाग आली. कोणीतरी माझ्या अंगावरुन हात फिरवत होते. मी जागा झालो व पाहिले शोभा माझ्या अंगावरुन हात फिरवत होती.
मी काही बोलणार एवढ्यात तिने माझे तोंड दाबुन मला गप्प रहायला खुणवले. मला खुणेनच कॉटवरुन खाली यायला सांगितले. मी हळूच आवाज न करता उठलो व तिच्या जवळ गेलो आणि खुणेनेच “काय” म्हणून विचारले. तिने मला त्या दोघींच्या मधे झोपायला सांगितले.
मी त्या दोघींच्या मधे झोपलो. शोभाने हळूच माझा मुका घेतला व माझ्या विजारीत हात घातला. मला गुदगुल्या झाल्या. एकदम सगळ्या अंगात मुंग्या आल्यासारखे वाटले. तिने माझी नुनी हातात घेतली व नुनीशी ती खेळु लागली. मला गुदगुल्या होत होत्या पण मस्त वाटत होते. मी तिच्या कानात म्हणालो, “काय करतेयस असं.” तिने खुणेनच मला गप्प रहायला सांगितले.
मग तिने सविताला उठुन बसवले. आणि तिच्या हातात माझी नुनी दिली. त्या दोघीही ही माझ्या नुनीशी खेळू लागल्या. माझी नुनी ताठ होउ लागली. शोभाने माझी नुनी तोंडात घेऊन लॉलीपॉप सारखी चोखायला सुरुवात केली. मला खुप गुदगुल्या झाल्या पण मज्जा वाटत होती. मग शोभाने सविताला नुनी चोखायला सांगितलं. तिनंही माझी नुनी लॉलीपॉप सारखी चोखली.
मला मुतायला आल्यासारखे वाटले. मला काहीतरी वेगळेच व्हायला लागले मी पाय एकदम ताठ केले. शोभाने सविताच्या तोंडातील नुनी काढुन तिच्या हातात घेतली व हाताने चाचपुन पाहिले. माझ्या नुनीतुन काहीतरी चिकट पाणी बाहेर आल्यासारखे मलाही जाणवलं. शोभाने रुमालाने ते पुसून टाकले. मलाही थोडं थकवा आल्यासारखे वाटत होतं. झोप आल्यासारखी वाटली. मी उठलो व कॉटवर येऊन झोपलो. कधी झोप लागली कळलंच नाही.
सकाळी उठलो तेव्हा रात्रीच सगळं आठवलं. सविता व शोभा आईला कामात मदत करत होत्या. मी अंघोळ करून चहा घेतला. मंगेशची आधीच अंघोळ झाली होती. आम्ही तिघही एकमेकांकडे हळूच पहात होतो.
नऊ वाजता शोभा म्हणाली, “सुरेश जरा माझ्या बरोबर येतोस का मैत्रिणी कडुन गणिताची वही आणायची होती. प्लिज चल ना सोबत.” मी ही निमुटपणे तिच्या मागे निघलो. आईने निघाल्यावर मला येताना दोन कपड्याचे साबण पण घेउन यायला सांगितले.
आम्ही वाड्यातुन बाहेर आल्यावर शोभाने मला थांबविले आणि म्हणाली, “रात्रीच कुणाला सांगू नको बरं का रे.” मी नाही म्हणालो.
नंतर ती म्हणाली, “हे फक्त आपल्या तिघांमधेच राहू दे….बरं.” मी काहीच बोललो नाही. शोभा पुढं म्हणाली, “काल कस वाटलं तुला मज्जा आली ना रे.” मी हो म्हणालो तिला.
आम्ही तिच्या मैत्रिणी कडे निघालो होतो म्हणून मी तिला म्हणालो, “कुठं रहाते तुझी मैत्रीण.”
तर ती म्हणाली, “अरे मैत्रिणी कड नव्हतं जायचं तु हे सगळं सांगायचे होत म्हणून तुला बाहेर घेउन आले होते मी.”
मी तिला म्हणालो, “असे होय मग आता आईला काय सांगायचे, तु तर वही न्यायला आली होतीस ना.”
“अरे मी घरूनच आणलीय वही स्कर्ट मधे लपउन तीच काकू ना दाखवणार आहे. तु काळजी नको करू. मी आधीच नियोजन केलं होतं वहीच. चल आता दुकानात जाऊन साबण घेउन घरी जाऊया.” शोभा म्हणाली
“शोभाताई पण मला एक सांग तुला हा खेळ कुणी शिकवला ग छान खेळ आहे हा.” मी तिला म्हटलं
“कुणी नाही रे शिकवला मला. ….. तुला काय करायचे ते ?” शोभा
“मग तुला कसा माहीत हा खेळ? कुठे पाहिला होता तु हा खेळ सांग ना.” मी तिलाच विचारले
“अरे मी सांगते तुला पण कुठं ही बोलू नकोस तु नाही तर तुझे आई बाबा आपल्या सगळ्यांना धोपटतील. तेंव्हा कुठे बोलू नकोस तु. हा खेळ सगळी मोठी माणसं खेळतात. आपल्याला सांगत नाहीत ते. मी हा खेळ खेळताना माझ्या आई बाबाना पहिलय. तुझे ही आई बाबा हा खेळ खेळत असणार रे.” शोभा ताईने माहिती दिली
“पण शोभाताई या खेळाच नाव काय आहे ग?” मी म्हणालो
“अरे वेड्या तु काय करायचे रे खेळाच्या नावाचे.” शोभा म्हणाली
“असेच ग माहीत असावे म्हणुन विचारले मी.” मी म्हणालो
“अरे याला झवाझवी असं म्हणतात तु काहीच माहीत नाही का?” शोभा
“लोकं शिव्या देताना या शब्दांचा वापर करतात हे माहीत होते पण प्रत्यक्षात झवाझवी या शब्दचा अर्थ आज कळला मला.” मी म्हणालो
“अरे खरा खेळ तर तुला अजुन माहीतच नाही. खरी मज्जा तर पुढे आहे अजुन रात्री दाखविन मी तुला.” शोभा
“बर ठीक आहे रात्री बघुया आपण मग खेळताना. आपण या खेळात मंगेश घेउया का ताई.” मी म्हणालो
“घेउया पण नंतर घेउ त्याला. आता आपण साबण घेउन घरी जाऊ काकू वाट पहात असतील ना.” शोभाताईने स्कर्ट मधे लपवलेली वही बाहेर काढली व साबण घेउन आम्ही घरी आलो.