मूळ लेखक:-‘सदाशिव केणे’
माझ्या बाबाचा व्यवसाय म्हणजे प्रॉपर्टी इस्टेटचा होता. ते भारतातील मोठमोठ्या शहरात जसे- दिल्ली, मुंबई, कोलकाता अशा मोठ्या शहरात बंगले किंवा सदनिका विकत घेऊन विकत होते. या कामासाठी मध्येमध्ये ते विमानाने जात असत. बाबाने यात गडगंज कमाई केली होती. त्याशिवाय बाबाच्या व मम्मीच्या वडिलोपार्जित सम्पत्ती सुध्दा खूप मिळाली होती. कारण दोघेही त्यांच्या आईवडिलांचे अवघे एकच अपत्य होते. मी सुद्धा एकटाच. असं वंशपरंपरेने चालत आले होते. आमचं दुर्दव्य असं की एक दिवस बाबा दिल्लीला जात असतांना विमान अपघातात मरण पावले. त्यांचे प्रेत पण जळून खाक झाले होते. त्यांच्यानंतर मी आणि माझी मम्मी असे आम्ही दोघेच राहत होतो.
मी अगदी हुबेहूब बाबासारखा दिसत होतो. त्यामुळे एकदोनदा मम्मी पण फसली होती. बाबा गेल्यानंतर ती माझ्या रुपात बाबाला पाहत होती. त्यातच ती बाबाच्या मरणाचे दु:ख विसरत चालली होती. सुरुवातीला ती काही दिवस मला बिलंगुन रडत होती. मी पण तिच्या कुशीत जाऊन बाबाची आठवणी काढत रडत होतो. जसजसा काळ पुढे जात होता, तसतसा आम्ही बाबाच्या मरणाचे दु:ख विसरत चाललो होतो. माझी मम्मी आता पूर्वीसारखी सदैव हसत, खेळत व उत्साही दिसत होती. मी पण खेळकर स्वभावाचा असल्याने आनंदी राहत होतो. आम्ही आता कधी बगीच्यात फिरायला तर कधी सिनेमा पाहायला जात होतो. आमचे दोघांचे एकमेकांवर खूप प्रेम होते.
असे खेळीमेळीचे दिवसं जात असतांना मम्मी मला अधूनमधून म्हणायची की, ‘तुझे बाबा हे काम करीत होते. तू पण करत जा.’ जसे बाबा किराणा, भाजीपाला, दळण आणत होते. तू पण आणत जा... तुझे बाबा इलेक्ट्रिकचे, टेलीफोनचे बिल भरायला बाहेर जायचे तू पण जात जा...’ मी बाई असल्याने घरातले कामे कशी चोखपणे करते, तसाच तू माणूस असल्याने तुझ्या बाबाचे कामे चोखपणे करीत जा. तुझे बाबा गेल्यानंतर तूच आता या घरातला कर्ता पुरुष आहे.’
मम्मी अशी जेव्हा जेव्हा म्हणायची तेव्हा तेव्हा मला वेगळंच वाटायचं. मी आता १८ वर्षाच्या वर झाल्याने चांगला वयात आलो होतो. म्हणून मम्मी असं काही म्हणाली की माझ्यातला पुरुष जागा होत असे. असं वाटायचं की जणूकाही मम्मी म्हणजे बाई व मी म्हणजे माणूस... जसे काही घरातले नवरा-बायको आहोत की काय असा त्याचा अर्थबोध होत असे. मम्मीला तसे म्हणायचे नसेल कदाचित. पण माझी तशी भावना होत असल्याने मी फार उत्तेजीत होत होतो.
एखादं काम केले की मम्मीला म्हणायचा, ‘मम्मा, हे बाबाचे काम पहा मी कसे केले. जमले ना...’ असे म्हणायची मला सवय लागून गेली होती.
तेव्हा मम्मी खुश होवून म्हणायची. ‘हो रे... बाळा. असेच करत जा.’
मम्मीने मला काही दिवसापूर्वी माझ्या १८व्या वाढदिवसाची भेट म्हणून स्मार्ट फोन घेऊन दिला. त्यातील लैंगिक व्हिडीओ आणि कथा वाचून माझी मती बिघडली. त्याचा परिणाम असा झाला की, मम्मीच्या विषयी माझ्यात कामवासना जागृत होत असल्याची जाणीव होत होती. मम्मी तशी एकदम सेक्सी होती. तिचे केस काळेभोर आणि लांब होते. जे तिच्या नितंबाच्या खाली पोहचत होते. तिचे डोळे चमकीले काळेभोर होते. तिचे नाक तेजदार होते. आणि चेहराही आकर्षक होता. तिची कांती गोरी गोरी आणि उजळदार होती. अशी ती सौंदर्यवान असल्याने मीच काय कोणीही पुरुष तिच्याकडे सहज आकर्षित झाल्याशिवाय राहत नव्हते. हेही एक कारण असू शकते. दुसरं असं की घरात आम्ही दोघेच राहत होतो. तिच्या सानिध्यात सतत राहिल्याने माझ्यामधील पुरुषसुलभ सुप्तपणे वास करीत असलेल्या कामवासना जागृत होत असाव्यात.
बाबा मरण पावले होते, त्यावेळी घरात काही दिवस भीतीदायक वातावरण होते. तेव्हा मी मम्मीच्या बेडरूममध्ये दुसरी एक कॉट टाकून झोपत होतो. पण तेव्हा अशा भावना माझ्यात निर्माण झाल्या नव्हत्या. त्यावेळी अगदी निरागस आणि निर्मळ भावना होत्या. आताच असं का होतं, ते मला कळत नव्हतं. पण हा बदल मोबाईलमुळे झाला ऐवढे मात्र नक्की !
मी असे वाचले होते की, बाईपेक्षा माणसाची कामेच्छा प्रखर असते. तिच्यापेक्षा वीसपट जास्त असल्याचे संशोधनाने सिद्ध झाले आहे. म्हणूनच मम्मी इतके दिवस माणसाशिवाय राहू शकली. पण मी पुरुष असल्याने राहू शकत नव्हतो. त्यासाठी एकतर मला लवकर लग्न करून बायको आणावी लागेल. नाहीतर मम्मीसोबत लगट करावी लागेल. जेव्हापासून माझ्यात लैंगिक कामवासना जाग्या झाल्या तेव्हापासून मी मात्र कामवासनेने अगदी बेजार झालो होतो. बाहेर फिरतांना सुध्दा माझ्या मनात तेच विचार राहत होते. एखादी स्त्री दिसली की तिला मी न्याहाळत होतो. तिच्या छातीवरचे उभार भाग पाहिल्याशिवाय मला राहवत नव्हते.
मम्मी माझ्यावर मोहित व्हावी म्हणून तिची फार काळजी घेत होतो. तिने सांगितलेल्या कामाला कधी नाही म्हणत नव्हतो. आम्ही बाहेर हॉटेलमध्ये जेवायला जात होतो. मला पण वाटायचे की मम्मीने खुश आणि आनंदित राहिले पाहिजे. बाबाच्या सहवासात ती खूप आनंदी राहत होती. तिला आनंदात ठेवण