शालू बहिनी
लेखक - अजित सावंत
शालू बहिनी, म्हणजे माझी शेजारी, माझ्या शेजारी एक दिपक म्हणुन गृहस्थ रहातो त्याची ही बायको. शालू दिसायला सर्वसाधारण बायकांपेक्षा थोडी अधिक आकर्षक होती. साधारण पस्तीशीचे वय, पाच फुट उंची, उन्नत उरोज, बऱ्यापैकी सडपातळ पोट, बारीक कंबर आणि भरदार कुल्ले असलेल्या शालूकडे मी दररोज कामुक नजरेने बघायचो. अर्थात तसे सगळेच पुरुष अशा कितीतरी बायांकडे कामुक नजरेने बघतात.
मी बहिनीकडे कामुक नजरेने बघायचो तरी माझ्या मनात तिच्याबद्दल काही बाबगा विचार नव्हता. शालू बहिनीदेखिल तशा प्रकारचे काही बागत नव्हती, शालू बहिनीला ओळखणारे सर्वजण तिला एक सज्जन, पतीव्रता, सालस आणि घरेलू बाई समजत होते. सोसायटी व्हॉटसप गुपबर देखिल शालू फार ऍक्टिव्ह नव्हती, जेवढ्यास तेबद्ध बोलायची. एबढ़च कशाला, शालू व्हॉटसप स्टेटस किंवा डिपी देखिल बरचेवर बदलत नसे.
कालांतराने हा एक गैरसमज असल्याचे माझ्या लक्षात आले. अविवाहित असल्याने, एकटाच रहात असल्याने आणी फिरतीचे काम असल्याने मी अधुन मधुन भाड्याच्या बारामुली झवायचो आणि सोसायटीत असे प्रकार करणे धोकादायक असल्याने मी शक्यतोवर जरा लांबच्या लॉजवर जायचो, मुली झनुन परत साळसुद्धपणे घरी यायचो.
असाच एक दिवस मी एका लॉजजवळ पोचलो असतांना, मला आतून शालूबहिनी बाहेर पडतांना दिसली. माझ्या डोळ्यावर माझा विश्वासच बसेना, मुलगी झवायचे सोडुन मी लपलो आणि शालूला बघु लागलो. शालूने टॅक्सी बोलावली आणि निघाली. मी पण लगेच बाइक काढुन तिच्या मागे अंतर ठेवून निघालो. लॉजवरुन शालू थेट घरी आली. मला काही कळेना की ही घरेलू बाईं छपरीलॉज मध्ये कशाला गेली असेल? मी या प्रश्नाचा छडा लावायचा ठरवले. मग मी परत लॉजवर गेलो आणि तिकडच्या माझ्या नेहमीच्या बेटर पोयाकडे गेलो, त्याला टिप दिली आणि शालूची चौकशी सुरु केली, त्याला शालूचा डिपी दाखवला. तो फोटो बघुन पोऱ्या बोलायला लागला
"साब ये तो इधर रेग्युलर आती है, जादातर दोपहर को आती है, आज शाम को अभी आके गई
"किसके साथ आती है?" मी
"पता नहीं साब, इतना देखा नहीं" पोया
"देख अगली बार आएगी ना, तो मेरे को बता दे ना" अस म्हणुन मी निघालो.
मी लावलेल्या जाळ्यात शालू फसली आणि बरोबर आठ दिवसांनी त्या पोऱ्याचा मला फोन आला,
"साब बो आयटम औरत आई है..."
मी तडक निघालो आणि लॉजवरती पोचलो. पोयाला भेटलो आणि त्याला सांगीतल की ती निघाली की सांग. पार्किंगमध्ये जाऊन तिची वाट बघू लागलो... जवळपास अर्ध्या तासाने त्याचा पुन्हा फोन आला. "साब जो औरत और आदमी निकल रहे है।
मी लगेच एका गाडिच्या आडोशाला उभा राहिलो, दोनच मिनिटात शालू आणि तिच्यासोबत एक समवयस्क पुरुष बाहेर आला. दोघांनी एकमेकांना बाय केले आणि दोघही निघालो. यावेळेस मी त्या पुरुषाचा पाठलाग केला, तो जवळच्याच एका बारमध्ये शिरला.
मी पण त्याच्या शेजारच्या टेबलावर बसलो आणि त्याची माहिती काढायचा प्रयत्न करायला लागलो, पण तो शांतपणे पित बसला, पिणं झाल्यावर बिल देउन निघाला. त्याच्या मागे सतत फिरण शक्य नसल्याने मी परत फिरलो.
चार दिवसांनी मला परत पोऱ्याचा फोन आला. परत मी जाउन पाहिल, तर तोच पुरुष होता. नंतर चार आठ दिवसांच्या कालावधीत अस होत राहिलं. दोनेक महिने लक्ष ठेवल्यावर माझ्या लक्षात आल की शालूच अफेअर आहे, शालू अगदी धंदेवाली नाहिये. पण याचा अर्थ शालू अगदीच घरेलू नाहिये, हिला परपुरुषाची संगत आहे. परपुरुष हिला भोगत असेल तर मी का नाही ? या लालसेने बयापैकी माहिती मिळाल्यावर मी ठरवल की आता शालूला समोरासमोर भेटायच, फक्त मौका नीट जमायला हवा.
दहा दिवसांनी संध्याकाळी मला परत पोयाचा फोन आला, मी तडक लॉज गाठली आणि पोयला बोललो, "एक काम कर, एक आयटम दे मेरे को, मैं बाहर रुकता हू... जैसे ही बो निकलेगी, मेरे को बता, बो बाहर आएगी तभी मैं अंदर आता हू, फिर देखते है क्या होता है?".
एक आयटम पोरगी घेउन मी रीसेप्शनला बसुन राहिलो. त्या बाईला कळेना की हा झवायच्या ऐवजी बाहेर का बसलाय ? मी तिला पैसे दिले आणि बोललो,
"हे बघ, सांगीन तस कर"... तिला काय?... तिला पैशाशी मतलब तिने लगेच होकारार्थी मान डोलावली.
अर्ध्या तासात पोचा शालू निघाल्याचा फोन आला. त्या लॉजमध्ये एक रीसेप्शन काउंटर आणि त्याच्या मागे एका बोळात दोन्ही बाजुना लाइनीत खोल्या होत्या. मी बरोब्बर अंदाजाने बाईला घेउन निघालो, मुद्दाम मी तिच्या गळ्यात हात टाकुन एक स्तन आवळत होतो. मी बरोब्बर रीसेप्शनला पोचुन पैसे दिले आणि शालू आतुन
बाहेर येत होती. तो माणुस तिचे कुल्ले आवळत होता आणि ती पण त्याची मजा घेत हसत येत होती.
आमची नजरा-नजर झाली, मी मुद्दाम तिच्याकडे रोखुन पाहिल. तिच्या चेहऱ्याचा रंगच उडाला. मी तिला बघीतल्याचे तिला कळले, माझे काम फत्ते झाले. तिच्यासमोर मी मुद्दाम आत गेलो, दहा मिनिटांनी बाहेर पडलो. शालू दिसली नाही, बहुदा घरी गेली असावी. मला तिला खुप वेळ टेंशनमध्ये ठेवायच होतं, म्हणुन मी मुद्दामच बाहेर भटकत राहिलो आणि रात्री उशीरा घरी गेलो.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी उशीरा उठलो, सकाळी दहाच्या सुमारास आजपर्यंत कधी झाले नाही ते झाले, शालू चरी आली होती. दहा वाजले म्हणजे तिचा नवरा दिपक कामावर गेला असणार.
।
"गॅस संपलान, सिलेंडर बदलुन देता का?" शालू
मला कळत होते की हे सगळे नाटक आहे. ती अंदाज च्यायला आली आहे. मी पण नाटक करायचे ठरवले, "हो, चला की"...
आम्ही दोघे तिच्या घरात शिरता शिरता उंजऱ्यात ती मुद्दाम बडबडली,
"गॅस संपला आणि रेग्युलेटर पण जाम झालाय, उघडतच नाही"
मी तिच्या घरी जाताना बघुन कोणाला संशय येऊ नये म्हणुन ती हे बडबडल्याचे मला लक्षात आले आणि विचार आला की ही वरून सोज्वळ बाटणारी बाई पक्की चलाख आहे. आम्ही आत गेल्यावर शालूने दार लावले आणि पटकन मागे वळुन मला म्हणाली
"काल तुम्ही तिकडे काय करत होतात?", "कुठे?" मी मुद्दाम वेड पांघरले
"संध्याकाळी पाचच्या सुमारास, तिकडे हो..." शालू "कुठे? तिकडे ?" मी मुद्दाम बोललो
"त्या सेबनस्टार लॉजमध्ये?" शालू
"अच्छा तिथे होय ? तेच जे तू करत होतीस वहिनी... मी साळसूदपणाचा आव आणत म्हटले.
मी हे बोलताच शालूच्या चेहऱ्याचा रंग उडाला, काय बोलावे ते तिला सुचेना. एक आवंढा गिळून ती म्हणाली,
"म्हणजे ? मी काय करायला गेलेले ? तुम्हाला काय माहिती ?" तसे मी तिच्या डोळ्यात रोखुन बोललो.
"हे बघ बहिनी, सेबनस्टार लॉजमध्ये कोणि सत्संगाला जात नाही हे जगजाहिर आहे...
"मी त्याचे स्पष्टिकरण देऊ शकते" शालू तरीही स्वतःला डिफेन्ड करत म्हणाली.
"मला कशाला स्पष्टिकरण ? मी काय तुमचा नबरा आहे ?" मी हसत उहारलो.
"मग काय हवय तुम्हाला ?" शालू डायरेक्ट मुद्द्याला हात घालत म्हणाली तसे अशी समोरुनच ऑफर आलेली बघुन मला झालेला आनंद लपवणे मला अशक्य झाले.
"काय देऊ शकशील तू ?" मी खट्याळपणे बोललो तसे शालू बहिनीच्या चेहऱ्यावर लाज आणि राग दोन्ही दिसत
होते.
"मी काय देणार?" शालू
"तेच जे तिकडे लॉज बर देतेस, तुझ नग्न शरीर" मी झटक्यात बोलुन गेलो.
"काय बोलताय हे ? तुम्हाला लाज वाटते की नाही, माझ लग्न झालय, नवरा आहे मला" शालू "मग तिकडे लॉजवर त्याच्या अंगाखाली झोपताना हा विचार नाही का आला?" मी "गॅस बदलायच्या नावाखाली फार वेळ मला इथे थांबता येणार नाही, अस कर बरोब्बर एक तासाने सिटीमॉलमधील कॉफीशॉप मध्ये ये... बाकी तिकडे बोलुया" अस बोलुन मी निघालो आणि जाता जाता शालू बहिनीचे गुबगुबीत कुल्ले मस्तच दाबून घेतले.
शालू बहिनीच्या घरातुन बाहेर पडलो आणि माझ्या घरात शिरलो. शालू बहिनी जी एवढी सोज्वळ दिसते ती अशी दुसऱ्याखाली झोपणारी असेल यावर माझा अजुनही विश्वास बसत नव्हता आणि आता हिच माझ्याखाली पण झोपणार या कल्पनेनेच माझ्या बाजुराबाने उड्या मारायला सुरुवात केलेली होती. सगळ आवरून मी लवकरच मॉलमधल्या कॉफी शॉपमध्ये पोचलो आणि शालूची वाट बघात बसलो. एक-सब्बा तासाने शालू बहिनी आली.
"ये बस शालू..." मी खुशीने म्हणालो. “शालू?... मी तुमच्या शेजाऱ्याची बायको आहे, बहिनी म्हणा" शालू जरा गुश्श्यातच बोलली. "हे बघ, जोवर तुझे लॉजवरचे धंदे मला माहित नव्हते तोवर मी तुला वहिनीच म्हणायचो आणि त्याच नजरेने बघायचो. पण आता तुझ खर रूप कळल्यावर तुला बहिनी म्हणण म्हणजे बहिनी शब्दाचा अपमान होईल. मी आता तुला शालूच म्हणणार" मी
"बरं शालू तर शालू, बोला का बोलावलत इथे?" शालू
"कधी आणि कस करायच ते ठरवायला" मी
"काय कधी आणि कस करायच" शालु
"शालू कशाला नाटक करतेस, तुला स्पष्टच ऐकायच असेल तर ऐक, मी तुला कधी आणि कुठे झवायच ते ठरवायला तुला इथे बोलावलय” मी
"तुम्हाला लाज नाही का वाटत अस बोलायला ? मी हे नवऱ्याला किंवा सोसायटीत सांगीतल तर?" शालू
"मला मारतील, एखादवेळेस सोसायटी सोडायला लागेल, पण मी एकटाच आहे. जाईन दुसरीकडे. पण जर मी माझ तोंड उघडल आणि तुझे लॉजवरचे धंदे जाहिर केले तर तुझ काय होईल हा पण विचार करून ठेव" मी
"तुमच्याकडे काय पुरावा आहे?" शालू "आहे ना माझ्याकडे फोटो आहेत आणि एक लक्षात ठेव अशा गोष्टिंवर विश्वास ठेवायला लोकांना पुरावा लागत नाही. तुझ्या अफेअरची नुसती अफवा जरी उठवली ना तरी सोसायटीतले लोक हा विषय चवीचवीने चघळतील आणि तुझ्याकडे बासनांध नजरेने बघतील, तुझ्या नवऱ्याला मान खाली घालुन, अपमान गिळुन फिरायला लागेल" खरं म्हणजे माझ्याकडे एकही फोटो नव्हता पण खोट बोला पण रेटुन बोला या तत्वाने मी जुगार खेळलो.