लिमोझीन

[rajsharma]

"बच्चमजी... तुम जिस स्कूल में पढते हो... उस स्कूल का मै हेड-मास्टर हूं... तू जे हे आत्ता बोललायस ना... ते मी काल रात्री ऑलरेडी माझ्या कल्पनेत सगळे केले आहे... आणि ते कसे प्रत्यक्षात खरे करायचे ह्याचा फूलप्रूफ प्रोग्राम मी ऑलरेडी बनवला आहे... तोच सांगायला मी तुला आज आत्ता बोलावले होते..." हरीशचा पोपट करत मी अभिमानाने म्हणालो...

"अच्छा, सर... आप तो सचमुच मेरे बाप निकले...," हरीशने हात जोडत म्हटले आणि पुढे विचारले, "मग कधी घडणार हे सगळे???"

"सांगतो सांगतो... थोडा धीर धर..." मी हसून त्याला म्हणालो...

भाग ३ समाप्त
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


लिमोझीन - भाग ४

"अच्छा, सर... आप तो सचमुच मेरे बाप निकले...," हरीशने हात जोडत म्हटले आणि पुढे विचारले, "मग कधी घडणार हे सगळे???"

"सांगतो सांगतो... थोडा धीर धर..." मी हसून त्याला म्हणालो...

आणि मग मी त्याला माझ्या मनात असलेला प्लान सांगितला... तो ऐकताना हरीश एकदम खूष होता आणि मी सांगत असलेल्या प्लानच्या कल्पनेने तो उचंबळून गेला पण त्याच्या मनात अनेक शंका होत्या... मी त्याला म्हटले की सर्वप्रथम मला संगीतादिदीला त्या प्लानबद्दल सांगून तिची परवानगी घेवू दे... तिला दुबईला एकटी यायला राजी करू दे... ती जर तयार झाली तर मग पुढे काय करायचे, कसे करायचे हे आपण डिटेलमध्ये ठरवुया असे मी हरीशला सांगितले... हरिश अर्थात खुषीत राजी झाला आणि ते आता प्रत्यक्षात कधी घडणार ह्या बद्दलची त्याची उत्सुकता चालु झाली... अर्थात, मी पण आता ते कसे प्रत्यक्षात घडते ह्याबद्दल प्रचंड उत्सूक होतो आणि त्या कल्पनेने त्याक्षणापासून माझ्या मनात उत्तेजनेचे लड्डू फुटायला लागले...

********

एक दोन दिवसांनी रात्री नेहमीसारखे मी ऑफिसमधुन घरी निघाल्यावर कारच्या हॅन्ड्सफ्री वरून संगीतादिदीला फोन केला... थोडे इकडचे-तिकडचे बोलणे झाल्यावर आम्ही चावट मूडमध्ये आलो आणि चावट बोलायला लागलो... त्या भरात मी उत्तेजित स्वरात तिला म्हटले,

"दिदी, तुला एक सांगायचे राहिले... दोन दिवसापुर्वी इकडच्या माझ्या एका मित्राने आम्हाला एक 'पार्टी' दिली... ती कोठे होती हे तू गेस करू शकशील का??"

"कोठे रे?? नाही सांगता येत..." संगीतादिदी हसून म्हणाली.

"बस काय, दिदी... काहितरी गेस कर ना... पटकन नाही म्हणतेस..."

"अरे काय गेस करू?? तुमच्या दुबईत तर खूप जागा असतील पार्टी करण्याच्या... आता मला थोडीच माहीत असणार आहे?? तेव्हा मी कसे सांगू शकेल??" पुन्हा ती हसून म्हणाली.

"बरं बरं... मीच सांगतो... तर ती पार्टी होती 'लिमोझिन' मध्ये!!" मी उत्साहाने तिला सांगितले...

"काय म्हणतोस?? वाऊऽऽऽ... कशी होती लिमो??" दिदी खूष होत उत्सुकतेने विचारू लागली...

"एकदम सेक्सी... आत काय इंटेरिअर होते... काय फॅसिलिटीज होत्या... एकदम रॉयल..."

असे म्हणत मी तिला लिमोझिनमधील आतल्या सुखसोयींबद्दल थोडक्यात पण इंटरेस्टींग शब्दात वर्णन करून सांगितले... ते ऐकून ती खूष झालीच पण एकदम हरखून गेली...

"आणि इंटरेस्टींग पार्ट म्हणजे... त्याने एक मुलगी अरेंज केली होती एक्झॉटिक डान्स करायला... म्हणजे लॅप डान्स... तो पण अर्धनग्न अवस्थेत..." मी हसून तिला म्हणालो.

"काय सांगतोस काय?? खरच??? चल काहितरी खोट सांगतोस तू..." संगीतादिदीचा त्यावर विश्वास बसला नाही...

"अग खरच सांगतोय मी... खोटं कशाला सांगू?... ती मुलगी आधी ड्रायव्हिंग कंपार्टमेंटमध्ये बसली होती आणि आम्हाला त्याची कल्पना नव्हती... नंतर ड्रिंक्स पार्टी रंगात आली असताना त्याने डिक्लेअर केले की आता एक 'सेक्सी सरप्राईज'... आणि त्याने स्पिकरवरून ड्रायव्हरला सांगितले तेव्हा त्याने ती लिमो एका बाजुला थांबवली आणि दरवाजा उघडुन एक स्कर्ट-ब्लाऊजमधली सेक्सी मुलगी आत शिरली... आणि मग तिने सगळ्यांना हाय-हॅल्लो करत फ्लाईंग किस दिले आणि मग डान्स म्युझिकवर ती सेक्सी डान्स करायला लागली..."

"अरे पण बाहेरून कोणाला ते दिसले नाही?? म्हणजे लिमोच्या काचेमधुन काही दिसत नाही??" दिदीने शंका विचारली...

"अजिबात दिसत नाही!!... लिमोची काच एकदम डार्क काळी असते आणि बाहेरून आतले काहीही दिसत नाही... आत कोण काय करतेय काहीही कळत नाही..."

"अच्छा... मग मज्जाच होती तुमची... चांगला फायदा घेतला असेल तुम्ही त्याचा..." दिदीने हसत म्हटले...

"ते काय सांगायला पाहिजे, दिदी... डान्स करता करता ती सेक्सी मूव्ह करत कपडे काढायला लागली... मग ती फक्त ब्रा-पॅन्टीवर राहिली आणि एक एक करत सगळ्यांच्या मांडीवर बसून 'लॅप-डान्स' करायला लागली..." मी उत्साहाने तिला सांगितले.

"हंम्म्मऽऽऽ... म्हणजे तुमची मज्जाच... मजा वाटली असेल ना खूप??..." दिदीने उत्साहाने विचारले.

"मज्जा तर वाटली... पण खरे सांगू का?? मला 'तू' खूप आठवलीस..." मी चावटपणे हसून दिदीला म्हणालो...

"मी?? मी कशाला आठवली तुला???" दिदीने आश्चर्याने विचारले...

"अग... तू मागे जेव्हा दुबईमध्ये आली होतीस ना... तेव्हा नाही का आपण सगळे दुबई मॉलमध्ये गेलो होतो... तेव्हा बुर्ज खलिफाच्या बाजूच्या एंटरन्सजवळ काही लिमोझिन उभ्य होत्या आणि त्या पाहून तू हरखुन गेली होतीस..."

"हो, मला आठवतेय ते... मी म्हटले पण तेव्हा की लिमोत बसायला किती मज्जा येईल..." दिदीने उत्साहाने म्हटले.

"हो... आमच्या बाईसाहेबांनी म्हटले की 'खूप रेंट असेल' आणि तो विषय तिथेच संपला होता..."

"हो... पण तिचेही बरोबर होते म्हणा... त्याचे रेंट खूप असेल ना..." दिदीने माझ्या मिसेसची बाजु घेत म्हटले..

"नाही ग... आपण समजतो तितके काही महाग नाही लिमोचे रेंट... म्हटले तर अफोर्डेबल आहे... ॲटलिस्ट एक वेळ हायर तर नक्की करता येईल..." मी तिला म्हणालो...

"ते ठिक आहे रे... पण तुला त्या दिवशी माझी आठवण का झाली??" दिदीने पुन्हा उत्सुकतेने विचारले...

"अग ती डान्सर सगळ्यांच्या मांडीवर बसून डान्स करत होती आणि तिने तिच्या अंगाला कुठे पण हात लावायची परवानगी दिली होती तेव्हा प्रत्येकजण तिला म्हटले तर थोडे चोंबाळत होता... ते पाहून माझ्या डोळ्यासमोर वेगळेच चित्र ऊभे रहात होते..."

"कोठले चित्र???" दिदीने प्रचंड उत्सुकतेने विचारले...

तिने तसे विचारल्यावर हरीशने जी कल्पना मला सांगितली होती ती जशीच्या तशी मी दिदीला सांगितली... अर्थात, माझ्या नजरेतून...

"दिदी... जस्ट इमॅजिन कर... तु अन मी... एखाद्या लग्न झालेल्या जोडप्यासारखे... त्या लिमोझिनमध्ये बसलोय... तु एक सेक्सी ड्रेस घातला आहे आणि मी पण डॅशिंग ड्रेसमध्ये आहे... मग आपण जणू हनीमून साजरा करतोय अश्यातऱ्हेने एकमेकांच्या हातात हात गुंफून शॅम्पेन सिप करतोय... मग आपण म्युझिकच्या तालावर त्या लिमोझिनमध्ये एकमेकांना बिलगुन डान्स करतोय... मग त्या एक्साईट मूडमध्ये आपण दोघे किसिंग करायला सुरुवात करतोय... मग किसिंग नंतर एक एक करत आपले कपडे आपण काढतोय... आणि मग संपुर्ण नागडे होवून आपण त्या सोफ्यावर पडलो आहोत..."

"तुला ना... जिथे तिथे मला नागडी कराविशी वाटते... कल्पनेत तरी थोडी शरम ठेव की मी तुझी बहिण आहे..." दिदीने लटकेपणे तक्रार करत म्हटले...

"अग दिदी, कसली शरम आणि कसला संकोच... माझ्या कल्पनेत तर मी तुला सगळ्या पब्लिक प्लेसमध्ये, पब्लिक वाहनात, नागडी करून झवली आहे... तेव्हा त्या पर्सनल हायर केलेल्या लिमोत तर मी हक्काने तुला नागडी केली... मग त्या सोफ्यावर आपण एकमेकांना चोखुन अजुन एक्साईट करत आहोत... मग फूल एक्साईट झाल्यावर त्या सोफ्यावर मी तुला, चालत्या लिमोझिनमध्ये चोदायला सुरुवात करतोय... जस्ट इमॅजीन... दुबईच्या रस्त्यावरून ती लिमोझिन फिरतेय आणि त्या चालत्या लिमोझिनमध्ये आपण बहिण-भाऊ कचकचुन झवतोय... घराच्या चार भिंतींमध्ये आपण खूपवेळा गुपचूप झवलोय... पण भर रस्त्यावर, फिरत्या गाडीत, काळ्या काचेच्या मागे आपण चोदतोय आणि बाहेरील जनतेला त्याचा काही पत्ताच नसेल... कशी वाटतेय ही झवायची नवी कल्पना तुला??" शेवटी मी तिला मादक सेक्सी स्वरात विचारले...

"सागरऽऽऽ... ऐकून पाणी पाणी होतेय... पुच्ची पाझरायला लागली माझी... काश! ही कल्पना खरी होवू शकली असती!" दिदीने उत्तेजनेने उसासा सोडत शेवटी उदासपणे म्हटले...

"अग काश काय काश?... ही कल्पना नक्कीच प्रत्यक्षात खरी होवू शकते, दिदी..." मी आत्मविश्वासाने तिला म्हणालो...

"अरे कशी होणार??... मी कधी दुबईला येणार??... आणि आले तर तुझी बायको आणि मुलें आहेत ना तिथे... आपण लिमोझिनमधून फिरायला जातोय म्हटले तर ते पण नाही का येणार?? त्यांच्या समोर आपण 'हनीमून'ला निघणार??" दिदीने तिच्या अनेक शंका बोलून दाखवल्या...

"अग दिदी... तुला हे जे सगळे प्रश्न पडले ते मला पण पडले... आणि त्यावर विचार करून मी सगळ्यावर सोल्युशन काढलेय..." मी हसून दिदीला म्हणालो...

"अच्छा... मग सांग बरं... काय सोल्युशन काढलेय तू???" दिदीने माझी खिल्ली उडवायच्या सुरात पण तरीही उत्सुकतेने विचारले...

[rajsharma]

"सोल्युशन म्हणजे 'न रहेगा बास, ना बजेगी बासुरी'..." मी गुढपणे हसून म्हटले...

"हॅ?... म्हणजे काय?? दिदीने आश्चर्याने विचारले.

"अग म्हणजे... ना रहेंगी ही आणि मुलें, ना बजेगी उनकी बासुरी..." मी पुन्हा गुढपणे हसत म्हटले.

"काय ते नीट सांग रे... काय करायचा विचार आहे तुझा??" दिदीने पुर्ण गोंधळून जात विचारले...

"अग... पुढच्या महिन्यात मुलांची परिक्षा संपली की त्यांना चार आठवड्याची सुटटी आहे... त्याच दरम्यान हिच्या एका नातेवाईकाचे लग्न आहे तेव्हा त्या लग्नाला मुंबईला जाता येईल असे आम्ही बोलत होतो... मी जर हिला भर घातली की तसेही मुलांना सुटटी आहे तर जा मुंबईला चार आठवडे म्हणजे तुला लग्न पण अटेंड करता येईल... तर ती होईल तयार... म्हणजे ते चार आठवडे मी इथे 'एकटाच' असेल... ध्यानात येते का काही?... मी 'एकटा' असणार!" मी 'एकटा' शब्दावर जोर देत दिदीला म्हणालो...

"हो हो... आले लक्षात... आणि मग काय??" दिदीने पुढे उत्सुकतेने विचारले...

"मग काय... त्या दरम्यान तू इकडे ये एकटी, दोन किंवा तीन दिवसाकरीता... आपण फूल मजा करुया... खायेंगे पियेंगे, ऐश करेंगे... एक दिवस लिमोझिनची टूर... फूल टू झवाझवी लोमोत..."

"अरे काहितरीच काय??... मी कशी येणार तिकडे एकटी??... तुझ्या बायकोला कळले तर??? इथे अजुन कोणाला कळले तर??" दिदीने नवलाईने विचारले...

"अग कोणालाही कळणार नाही... आपण कोणाला काही सांगायचेच नाही... हे बघ... त्या लग्नासाठी तसेही मला तिकडे मुंबईला दोन दिवसाकरीता यावे लागणार आहे... त्याच्या २-३ दिवस आधी तु इकडे यायची मी अरेंजमेट करतो... २-३ दिवस आपण इथे एकटे एकत्र राहून मजा करुया... आणि मग आपण एकत्रच मुंबईला जाऊया... एअरपोर्टवरून तु तुझ्या घरी आणि मी माझ्या घरी... कोणाला कसलाही सुगावा लागणार नाही..." मी हसून तिला म्हणालो...

"अरे सुगावा का नाही लागणार??? मी सायलीला कोठे ठेवू?? २-३ दिवस तिला कोण सांभाळणार??... आणि मी तिकडे तुझ्याकडे आले आणि तुझ्याबरोबर राहिले तर तेथे कोणाला कळणार नाही का???... म्हणजे एक बाई तुझ्याबरोबर २-३ दिवस रहात होती... तुझ्या बिल्डिंगमध्ये तुझ्याबरोबर कोणी मला पाहिले तर?? आणि नंतर तुझ्या बायकोला सांगितले तर??" दिदीने पुन्हा अनेक शंका बोलून दाखवल्या...

"सगळ्या प्रश्नावर सोल्युशन आहेत... तु सायलीला तुझ्या घरातच ठेव, त्या कामवाली बाईबरोबर... त्या बाईला तू सांग की माझा नवरा तीन दिवसाकरीता दुबईला कामासाठी येणार आहे तेव्हा त्याला सरप्राईज भेट म्हणून मी ३ दिवस दुबईला जाणार आहे... तेव्हा ३ दिवस तिला सायलीला सांभाळायला सांग... त्याला ते सरप्राईज असेल म्हणून मी कोणालाही ते सांगणार नाही आणि तु पण कोणाला सांगू नकोस असे तिला सांग... त्या दरम्यान कोणी तुझ्याबद्दल चौकशी केली तर तिला सांगायला सांग की काही कामानिमित्त शहराबाहेर गेली आहे... बाकी इकडची तु काळजी करू नकोस... आमच्या बिल्डींगमध्ये तुला-मला एकत्र कोणी पहाणार नाही ह्याची काळजी मी सहज घेईल, ते टेंशन तू घेवूच नकोस... आणि हिलाही ते कोठून कळणार नाही..."

"अरे पण... कसे होईल सगळे??? मला तर सगळे कठिण वाटतेय..." संगीतादिदी तरीही शंकेने म्हणाली...

"काही कठिण नाही, दिदी... सगळ्या प्रॉब्लेमवर सोल्युशन आहेत... तू फक्त तयार हो... बाकी सगळे आपण व्यवस्थित विचार करून ठरवुया... आणि असे चोरून मजा करण्यात एक वेगळेच थ्रिल आहे, एक वेगळीच एक्साईटमेंट आहे... असे चोरून तू एकटी इकडे आलीस आणि आपण त्या लिमोझिनमध्ये फिरून एका वेगळ्याच झवाझवीची मजा घेतली... तर तो आपल्या दोघांच्या आयुष्यातला एक अविस्मरणीय सेक्स असेल... तेव्हा तु फक्त तयार हो, बाकी मी सगळे मॅनेज करेल..."

असे बोलून मी पुढे संगीतादिदीला अजुन काही वेळ माझ्या त्या प्लानबद्दल सांगत राहिलो... तिने अनेक शंका आणि प्रश्न विचारले आणि सगळ्याला मी समाधानकारक उत्तरे दिली... माझ्या उत्तरांनी तिचे समाधान झाले खरे पण तिने नीट विचार करून निर्णय घेवुया असे सांगितले... मी अर्थात खुषीत त्याला तयार झालो... ॲटलिस्ट तिने माझी ही कल्पना पुर्णपणे फेटाळली नाही आणि प्रथमदर्शी त्याबद्दल तिचा नकार नाही हे सुचित केले होते... मला खात्री होती की दिदी शेवटी नक्की तयार होणार होती...

******

[rajsharma]

पुढे जवळ जवळ एक आठवडा दिदी आणि मी त्या सिक्रेट विजिटबद्दल चर्चा करत होतो, सगळ्या शक्यतेवर बोलून त्यांची उत्तरे शोधून सगळे सुरळीत पार पडेल ह्याची खात्री करून घेत होतो... सरते शेवटी संगीतादिदी गुपचूप दुबईला यायला तयार झाली!! पण ३ दिवसाच्या ऐवजी ती फक्त २ दिवस यायला तयार झाली! कारण सायलीला एकटे त्या कामवाल्या बाईबरोबर ठेवायला तिला कसेतरीच वाटत होते आणि नाही म्हटले तरी असे कोणालाही न सांगता ३ दिवस दुबईला जायचे म्हणजे तिला खूप रिस्क वाटत होती... माझ्यासाठी २ दिवसही खूप होते तेव्हा मी पण पटकन त्यासाठी तयार झालो...

जसे ते ठरले तसे मी आनंदाने वेडापिसा झालो!! माझ्या डोळ्यासमोर सतत फक्त ती लिमो, त्यात संगीतादिदी नागडी, आणि आमची झवाझवी दिसायला लागली... दिदीच्या मनातही त्या सिक्रेट ट्रिपच्या कल्पनेने अनामिक हुरहूर आणि उत्तेजना चालु झाली आणि ती एक वेगळीच कामासक्ती अनुभवू लागली...

हरीश त्या दिवसानंतर मला रोजच फोन करून दिदी तयार झाली का हे विचारत होता आणि मी त्याला सांगत होतो की आमची चर्चा अजुन चालु आहे म्हणून... जेव्हा दिदी तयार झाली त्यानंतर मी लगेच त्याला फोन करून ती आनंदाची बातमी दिली... ऐकून अर्थात तोही आनंदाने वेडा झाला!... माझ्यापेक्षा जास्त त्याला आनंदाच्या उकळ्या फुटायला लागल्या... मग काय काय करायचे, कसे करायचे ह्यावर तो भरभरून बोलायला लागला... मी त्याला म्हटले की आपल्याला सगळे नीट विचार करून ठरवायला पाहिजे तेव्हा एक एक करत आपण सगळ्या बाबतीत बोलून निर्णय घेवूया... त्याला अर्थात त्याने खुषीत होकार दिला...

सगळ्यात पहिले मी माझ्या बायकोबरोबर बोलून तिचा आणि मुलांचा मुंबईला जायचा प्रोग्राम फिक्स केला... नुसता फिक्स केला नाही तर त्यांचे जायचे-यायचे प्लेन तिकिटही मी ऑनलाईन बूक करून टाकले जेणेकरून त्यात बदल होवू नये... नंतर मग पुढच्या आठ-दहा दिवसात बायकोच्या नातेवाईकाच्या लग्नाची फायनल तारीख आम्हाला कळली तसे त्या हिशोबाने मी माझी तीन दिवस जायची तारीख नक्की केली... माझी तारीख ठरली तसे त्याच्या दोन दिवस आधीची संगीतादिदीची यायची तारीख नक्की झाली... संगीतादिदी रात्रीच्या फ्लाईटने दुबईला येणार होती आणि दुसऱ्या दिवशी आमची लिमोझिन टूर होणार होती... नंतर तिसऱ्या दिवशी दुपारच्या फ्लाईटने आम्ही दोघेही मुंबईला परत जाणार होतो... म्हटले तर ती फक्त एकच फूल दिवस दुबईत असणार होती पण तेही आमच्यासाठी खूप होते...

माझे आणि हरीशचे आधीच ठरले होते की संगीतादिदीची यायची प्लेन तिकिट आणि टुरिस्ट व्हिसा हरीशच्या लिमो टूर कंपनीकडुनच त्याच्या नावावर बूक करायचे, जेणेकरून माझ्या नावावर कसला रेकॉर्ड येवू नये... म्हणजे व्हिसा स्पॉन्सर म्हणून माझे नाव किंवा माझ्या क्रेडिट कार्डने तिचे तिकिट बुकींग करावे लागणार नव्हते... हरीश तर म्हणत होता की दिदीचे तिकिट आणि व्हिसाचा खर्च मीच बेअर करतो, तुम्हाला मला पैसे द्यायची गरज नाही. पण मी त्याला नकार देत म्हटले की 'अरे तुझा पगार किती? उगाच कशाला तू इतका खर्च करतोस'... तर तो ऐकतच नव्हता... शेवटी कसेबसे मला त्याला राजी करावे लागले की तो खर्च मीच बेअर करेल... पण त्याने अट घातली की ॲटलिस्ट लिमोझिनच्या रेंटचा खर्च तो बेअर करेल आणि ते पैसे मला त्याला द्यायची गरज नाही... त्याला शेवटी मी मान्यता दिली... संगीतादिदीला हरीशच्या विनंतीवरून मी दुबईला बोलवत होतो तेव्हा पुर्ण खर्चाचा भुर्दंड मला बसायला नाही पाहिजे असे त्याचे म्हणणे होते... मग मी त्याला नाराज केले नाही आणि लिमोझिनचा खर्च त्याला करू द्यायला मी मान्यता दिली...

मग शेवटी एकदाचे संगीतादिदीचे प्लेन टिकिट, टूरिस्ट व्हिसा आणि लिमोझिनचे बुकिंग झाले! त्याचवेळी मी माझे तिच्याबरोबर जाण्याचे तिकिटही ऑनलाईन बूक करून टाकले... माझे प्लेन तिकिट बूक करताना मला जरा धास्ती होती की संगीतादिदीचे प्लेन तिकिट बूक झाले त्याच फ्लाईटचे तिकिट मिळाले नाही तर?? पण नशीब त्याच फ्लाईटचे तिकिट मिळाले... फक्त एकत्र सीट मिळेल की नाही ह्याची खात्री नव्हती कारण पर्सनल ऑनलाईन तिकिट बूक करताना सीटचा कोटा वेगळा असतो आणि टुरिस्ट कंपनींचा सीट कोटा वेगळा असतो... तेव्हा आम्ही परत जाताना बोर्डींग पास घेताना एकत्र सीट मिळतील की नाही ह्याची शाश्वता नव्हती... पण तो काही मोठा प्रॉब्लेम नव्हता कारण जरी मिळाली नाही तर बाजुच्या पॅसेंजरला विनंती करून सीट चेंज करता आली असती...

सगळी बुकिंग झाल्यावर मी संगीतादिदीला फोन करून सगळ्या तारखा आणि प्रोग्राम तिला समजावून सांगितला... तिने मुंबईला तिच्या घरुन निघाल्यापासून पुन्हा मुंबईला माझ्याबरोबर परतून परत तिच्या घरी जाईपर्यंत काय काय करायचे कसे करायचे ह्याचा आम्ही एक प्रोग्राम चर्चा करून ठरवला... ऐन वेळेला समजा काही गोंधळ झाला किंवा ठरल्याप्रमाणे काही गोष्टी झाल्या नाहीत किंवा जमल्या नाहीत तर काय करायचे ह्यावरही आम्ही चर्चा केली... मी तिला सांगितले की तिने येताना फक्त एक हॅन्ड बॅग घेवून यावी जेणेकरून लगेजमध्ये ती टाकावी लागणार नव्हती आणि त्यामुळे वेळ जाणार नव्हता... दिदीने म्हटले की एका हॅन्ड बॅगेत तिचे दोन दिवसाचे कपडे वगैरे कसे काय मावतील तर तिला मी म्हटले की कोठलेही कपडे आणू नकोस कारण तिचे दोन दिवसाचे 'सगळे कपडे' मी इथे अरेंज करेन...

दुसऱ्या दिवशी ती गोष्ट मी जेव्हा हरीशला फोनवर सांगितली तेव्हा तो उत्साहाने मला म्हणाला,

"म्हणजे सर, तुम्ही तुमच्या दिदीचे दोन दिवस घालायचे कपडे इकडेच अरेंज करणार??"

"हो मग काय... तसेही मला तिला कपडे घ्यायची सवय आहेच... तेव्हा दोन दिवसाचे तिचे 'सगळे' कपडे मी इथे नवीन घेईन... आणि वापरून झाले की ती जाताना घेवून जाईल..." मी मिश्किलपणे हसून म्हणालो...

"आय सी... म्हणजे सर तुम्ही... ते आतले कपडे... म्हणजे ब्रा-पॅन्टीज... गाऊन वगैरे... असे सगळे कपडे नवीन घेणार??" त्याने उत्साहाने विचारले...

"ऑफकोर्स... तिला सेक्सी 'ब्रा-पॅन्टीज-नाईट गाऊन' घेण्यात तर मी स्पेशालिस्ट आहे!" चावटपणे हसून मी त्याला म्हणालो...

"सर सर... माझी एक रिक्वेस्ट आहे तुम्हाला... प्लिज नाही म्हणू नका..." आनंदाने उचंबळुन जात हरीश मला म्हणाला...

"कसली रिक्वेस्ट रे??... आधी सांग तर खरं..." मी उत्सुकतेने त्याला विचारले.

"ते मी सांगतो... पण तुम्ही नाही म्हणायचे नाही... मला आधी प्रॉमिस करा!" तो प्रचंड उत्साहात म्हणाला...

"अरे पण काय ते सांग तरी आधी... बरं मी प्रॉमिस करतो की नाही म्हणणार नाही..." त्याचे म्हणणे ऐकुन घ्यायच्या आधीच मी त्याला प्रॉमिस केले...

"ओह थॅंक्स, सर... तर तुम्ही संगीतादिदीला जे 'कपडे' घेणार आहात ना... ते मी घेईन, माझ्या खर्चाने... म्हणजे आपण दोघेही ते घ्यायला जावुया... पण पसंती माझी असेल..." ते सांगताना त्याचा उत्साह ओसंडुन जात होता...

"अरे आता कपड्याचा खर्च तू कशाला करतोस?... तुला अजुन भुर्दंड कशाला?? ऑलरेडी तू लिमोचा खर्च करत आहेस... तर मग अजुन खर्च कशाला करतोस??... ठिक आहे... तुला तुझ्या 'पसंतीचे' कपडे संगीतादिदीला घ्यावेसे वाटतात... माझी काही हरकत नाही त्याला... मी तुला बरोबर घेईन कपडे घेताना... पण पैसे तुला द्यायची गरज नाही... ते मी देईन..." मी हसून त्याला समजावत म्हटले...

"नाही, सर... तुम्ही मला प्रॉमिस केलेय... तेव्हा खर्च मीच करणार... तुम्ही आता नाही म्हणू शकत नाही..." हरीशने हसून पण ठामपणे मला म्हटले.

"अरे पण..." मी पुढे काही बोलायला गेलो पण त्याने मला थांबवत पुढे म्हटले...

"अरे वगैरे काही नाही, सर... तुम्हाला हे मान्य करायलाच पाहिजे... प्लिज माझी ही इच्छा पुरी करा!" त्याने निक्षून मला सांगितले...

"बरं बाबा... तू कर खर्च... खूष??" मी शेवटी ते मान्य करत हसत म्हणालो...

"ओह... थँक्यु सर!!... तुम्हाला माहीत नाही... पण तुमच्या संगीतादिदीचे फोटो जेव्हा जेव्हा तुम्ही मला दाखवता... तेव्हा तेव्हा मी माझ्या मनात तिला काही 'खास' कपड्यात इमॅजिन करत असतो... माझे ते इमॅजिनेशन मी आता प्रत्यक्षात पुर्ण करून घेणार... मी माझ्या कल्पनेत तुमच्या संगीतादिदीला जसे पहातो तसे आता मी प्रत्यक्षात तिला पहाणार... काय सांगू, सर... मी किती किती खूष आहे आता... तुमचे आभार कसे मानू तेच कळत नाही..." हरीश पुर्णपणे हरखुन जात आनंदाने म्हणाला...

"अरे आभार कसले त्यात... माझ्यामुळे तुला थोडा आनंद मिळत आहे... तुझी काही फॅन्टसी त्याने पुरी होत आहे... तर त्याने उलट मला आनंदच होईल... बाय द वे... तुझी संगीतादिदीबद्दलची कल्पना काय आहे ते तरी सांग... तिला तुला कोठल्या 'कपड्यात' बघावेसे वाटते ते कळु तरी दे मला..." मी पण आनंदाने आणि उत्सुकतेने उचंबळुन जात त्याला विचारले...

"सर... तसे तर मी तुमच्या संगीतादिदीला अनेक 'वेगवेगळ्या' सेक्सी कपड्यात इमॅजिन करत असतो... पण सगळ्यात जास्त मी तिची कल्पना 'लाल रंगाच्या शिफॉनच्या साडीत' करत असतो... लाल शिफॉनची पारदर्शक साडी... साडीच्या आत लाल सिल्कचा परकर... त्याच्या आत सिल्कची सेक्सी डिझाईनची इवलिशी पॅन्टीज... वर त्याच लाल शिफॉनच्या कपड्याचा सेक्सी डिझाईनचा पारदर्शक ब्लाऊज... आतमध्ये अर्थात लाल रंगाची सेक्सी डिझाईन आणि एंब्रॉयडरीची ब्रेसीयर..." अतिशय उत्साहाने कापऱ्या आवाजात म्हणजेच उत्तेजित होत हरीश मला ते सांगत होता...

"वाऊऽऽऽ... ह्या कपड्यात संगीतादिदी एकदम सेक्साट दिसेल ह्यात काहीच शंका नाही!... अरे पण आम्ही लिमोत बसणार... त्यात आणि आत तिचे सगळे कपडे काढुन मी तिला झवणार... मग अशी साडी तिने घातली तर ती काढायला त्रासदायक नाही का होणार??... बरे काढायला काही प्रॉब्लेम नाही... साडी फेडण्यात एक वेगळीच मजा आहे... पण नंतर आमची झवाझवी झाल्यावर पुन्हा तिला त्या लिमोत ती साडी नेसावी लागणार ना... ते काम खुप कठिण होईल... खासकरून लिमोमध्ये व्यवस्थित ऊभे रहाता येणार नाही साडी नेसायला... तेव्हा संगीतादिदी त्यावेळी साडी घालायला रेडी होईल की नाही सांगता येत नाही..." मी माझ्या शंका बोलून दाखवल्या...

"अहो सर... तुम्ही तिला राजी करा... तुम्हाला ती नाही म्हणणार नाही... बाकी नंतर पुन्हा साडी घालण्याबद्दल... तर पुन्हा ती साडी घालायची गरज नाही... तिला आपण अजुन एक ड्रेस घेवुया... तुमची चुदाई झाली की तिने परत साडी घालायच्या भानगडीत न पडता सरळ दुसरा ड्रेस घालायचा... कसे वाटतेय हे सोल्युशन??" हरीशने उत्साहाने माझ्या शंकेचे सोल्युशन सांगितले...

"हो... तसे केले तर मग काही हरकत नाही... अश्या बाबतीत तुझे डोके एकदम भन्नाट चालते हं..." मी हसून हरीशला म्हणालो...

"अश्या बाबतीत म्हणजे... फक्त तुमच्या संगीतादिदीच्या बाबतीत... तुम्हाला मी काय सांगू तुमच्या दिदीने मलाही किती वेड लावले आहे ते... आता मी तुमच्या इतका भाग्यवान नाही की तिला 'उपभोगायचे' सुख मला मिळेल... पण तुमच्या मराठीत ती एक म्हण आहे ना काही ते 'दुधाची तहान ताकावर' वगैरे... तसे आता चान्स मिळाला आहे तर थोडे सुख पदरात पाडुन घेतोय... ते पण तुमच्या कृपेने..." हरीश हसत म्हणाला...

"अरे मला पण मजा वाटते की संगीतादिदीकडुन मला जे सुख मिळतेय त्याचा थोडा आनंद मी तुला देवू शकतो ह्याची... ओके तर मग... आपण दोघे जाऊया दिदीला कपडे घ्यायला... खास तुझ्या पसंतीचे..." शेवटचे वाक्य मी चावटपणे हसत म्हणालो...

"मग कधी जाऊया, सर?? उद्याच जाऊया का??" हरीशने उतावळेपणे म्हटले...

"अरे नाही रे... उद्या नाही जमणार... आणि इतकी काय घाई आहे?... अजुन महिना आहे दिदीला यायला... दहा दिवसांनी जेव्हा माझी बायको-मुलें मुंबईला जातील ना... त्यानंतर मी एकदम फ्रि आणि रिलॅक्स असेल... तेव्हा जाऊया आपण फुरसतमध्ये... कळले का?" मी हसून त्याला म्हणालो...

"हो कळले!... चालेल... माझी काही हरकत नाही वाट बघायची..." हरीशने हसत कबुल करत म्हटले...
*******

[rajsharma]

यथावकाश मुलांची परिक्षा झाली आणि माझी बायको-मुलें मुंबईला सुटटीवर निघून गेली... मग ते गेल्यानंतर दुसऱ्याच दिवशी रात्री मी आणि हरीश 'बर-दुबई' मधल्या अल-फाईदी स्ट्रिटवर भेटलो... हा एरिया मुंबईतील 'दादर मार्केट'सारखा आहे ज्यात बहुतांशी दुकाने इंडियन लोकांची आहेत... तेथे छोटी मोठी दुकाने आहेत ज्यात डिझाईन वेअर्सच्या साड्या, पंजाबी ड्रेसेस, पार्टी-वेअर सलवार-कमीज असे अनेक इंडियन ट्रॅडिशनल ड्रेसेस मिळतात...

आम्ही दोघे एका डिपार्टमेंटल शॉपमध्ये शिरलो कारण आम्हाला वेगवेगळे 'कपडे' घ्यायचे होते... त्या शॉपमध्ये हार्डली एखाद दुसरे कस्टमर होते तेव्हा सगळा शुकशुकाट होता... तेथे आपल्या भारतीय मुली सेल्सगर्ल होत्या ज्यांनी हात जोडत हसून आमचे स्वागत केले... एक दिसायला चिकणी असलेली पण पस्तिशीतली तरुणी स्मित हास्य करत हिंदीमध्ये आम्हाला विचारायला लागली...

"सर, हमारी दुकान में आपका स्वागत है!... कहिये, क्या चाहिये??"

तिने तसे विचारल्यावर मी हसून हरीशकडे पाहिले आणि इशारा केला जेणेकरून त्याने उत्तर द्यावे... त्याला वाटले मी बोलेल पण जेव्हा मी त्याच्याकडे इशारा केला तसे तो किंचित भांबावला पण तरीही त्याने उत्तर दिले...

"जी... हमे... वो... हमे साडी लेनी है... और एक पार्टी-वेअर ड्रेस भी चाहिये..."

"जरूर... हमारे पास सब मिलेगा... आप यहां आईये...," असे म्हणत ती आम्हाला एका कोपऱ्यातील भागाकडे घेवून जावू लागली...

ती पस्तिशितली तरुणी बहुतेक हेड सेल्सगर्ल असावी म्हणून तीच आम्हाला अटेंड करत होती... तिने छान साडी घातलेली होती आणि ती पाठमोरी आमच्या पुढे चालत होती तेव्हा सहाजिकच आम्ही दोघे तिला मागून न्याहाळत होतो... तिची फिगर मस्त होती आणि तिला पाहून आम्ही दोघेही उत्साहित झालो... एका कोपऱ्यातील भागात पोहचताच तिने मंजुळ स्वरात हरीशला विचारले,

"आपको ऐतराज ना हो तो मै कुछ पुछूं आपको??"

"जी नही... मेरा मतलब है कोई ऐतराज नही..." हरीश लगबगीने म्हणाला...

"शुक्रिया... आपको ये कपडे किसके लिये लेने है? मेरा मतलब है आपकी बिवी को या बहेन को या अपनी मॉं को, किसी रिश्तेदार को??" तिने हसून विचारले...

"जी इनकी बहेन के लिये..." हरीशने हसून माझ्याकडे इशारा करत तिला म्हटले...

"अच्छा... इनकी बहेन... शायद वो आपकी बिवी है..." तिनेही मिश्किलपणे हसत म्हटले...

"काश वैसा होता!..." हरीशने हसून मला डोळा मारत म्हटले.

"जी क्या मतलब??" तिने उत्सुकतेने विचारले.

"मेरा मतलब है... मेरी बिवी नही है वोह..." हरीशने हसून उत्तर दिले...

"ओह... सॉरी हं... शायद... आपकी भी बहेन लगती होगी मुंहबोली..." तिने ओशाळत उत्तर दिले.

त्यावर हरीश माझ्याकडे पाहून मिश्किलपणे हसायला लागला आणि मी नजरेनेच त्याला होकार दिला तसे हसत तो तिला म्हणाला...

"हां... ऐसे ही समझ लिजिये आप... इनकी बहेन याने मेरी भी बहेन जैसी है वोह..."

"बिलकुल... फिर कहिये... कौनसे ओकेजन के लिये ड्रेसेस चाहिये उन्हे?... मेरा मतलब शादी या कोई फंक्शन..." तिने हसून पुढे विचारले...

"वैसे तो कोई ओकेजन नही है... ऐसेही वोह व्हिजिट पर आ रही है यहां... तो मै उसे तोहफे में कुछ देना चाहता हुं..." हरीशने पुन्हा हसून माझ्याकडे पहात तिला म्हटले...

"चलो अच्छा है... आपकी मुंहबोली बहेन है... और आप उसे तोहफे में साडी और ड्रेस देना चाहते होंगे... आप बहोत अच्छे है..." तिने हसून हरीशचे कौतुक करत म्हटले...

"जी शुक्रिया!..." हरीश कसेनुसे हसत म्हणाला...

"अच्छा अगर आपको हर्ज ना हो तो कुछ और सवाल पुछूं मै?... आपकी 'बहेन' के बारे में..." तिने हरीशलाच विचारले...

"हां बिलकुल पुछिये..." हरीशने तत्परतेने म्हटले...

"वोह कैसी है?... मेरा मतलब है रंग-रुप और कद-ऊंचाई वगैरा... माफ किजिये... मै इसलिये पुछ रही हूं की उसके मुताबिक ऊनको कौनसा कलर, पॅटर्न और डिझाईन सूट होगी वैसेही कपडे दिखा दुंगी..." तिने हसून म्हटले...

"ऊनके बारे में मै क्या कहूं... वोह इतनी सुंदर है, गोरी है, हेल्दी है की ऊनकी तारीफ करना मुश्किल है... सर, आप आप ही बाताईये अभी..." हरीशने हसून मला म्हटले...

"हां... मेरी बहेन बहोत सुंदर है... कद ऊंचा है, तकरीबन ५ फूट ७ या ८ इंच... तबियत एकदम 'हेल्दी' है... ठहरिये... मै आपको उसका फोटो दिखाता हुं... उससे आपकी समझ में आयेगा की वोह कैसी है..."

असे बोलून मी माझ्या मोबाईलमध्ये संगीतादिदीचे छान, सुंदर फोटो असलेले फोल्डर उघडले आणि त्या सेल्सगर्लला दाखवायला लागलो... एक दोन फोटो तिच्या चेहऱ्याचे क्लोजप दाखवले... मग दोन तीन अर्धे फोटो ज्यात तिच्या कंबरेच्या वरच्या फिगरची कल्पना यावी... मग शेवटी तिचे काही पुर्ण फोटो मी तिला दाखवले... सगळ्या फोटोंमध्ये संगीतादिदीची सुंदरता दिसत होतीच पण तिची मादक सेक्सी फिगर उठून दिसत होती... उत्सुकतेने ती दिदीचे फोटो पहात होती...

"है ना सुंदर मेरी बहेन?..." मी हसून तिला विचारले...

"हां... बहोत सुंदर है!... ऊनकी हाईट भी अच्छी है..." तिने हसून म्हटले...

"बिलकुल है... अब आप उस पर अच्छी लगेगी ऐसी साडी दिखाईये..." मी उत्साहाने तिला म्हणालो...

"हां... और साडी सिर्फ 'लाल रंग' की होनी चाहिये... वो भी शिफॉन की..." हरीश पटकन तिला म्हणाला...

"सिर्फ लाल रंग की??... वैसे तो उन पर कोई भी रंग अच्छा लगेगा... मै दिखाती हुं ना आप को कुछ अच्छे अच्छे रंग..." तिने आश्चर्य व्यक्त करत म्हटले...

"नही... हमें सिर्फ लाल रंग की चाहिये... वोह भी शिफॉन की... आपने उसके फोटो देखे ना?... उन्होने हर एक अलग कलर के कपडे पहने थे... लेकिन लाल रंग के कपडे नही थे... इसलिये हमें उन्हे इस बार लाल रंग कीही साडी लेनी है..." हरीशने तिला निक्षून सांगितले...

[rajsharma]

"इस बार मतलब? आप उन्हे हमेशा कपडे लेते है??" तिने पटकन उत्सुकतेने विचारले...

"हां... मै नही... ये उसके भाईसाहब..." हरीशने हसून माझ्याकडे बोट दाखवत तिला म्हटले आणि ती नवलाईने माझ्याकडे पहायला लागली...

"जी हां... दर.असल मै मेरी दिदी को हमेशा कपडे गिफ्ट में लेके जाता हूं... ३/४ महिने में एक बार मेरी इंडिया में ट्रिप होती है और हर बार मुझे दिदी के लिये गिफ्ट याने कोई ना कोई कपडे लेके जाना पडता है... मेरी इकलौती दिदी है ना... इसलिये... और उसके हसबंड सौदी में काम करते है और साल में एक ही बार आते है इंडीया... तो मै हर ३/४ महिने में एक बार उसे मिलने इंडिया जाता रहता हुं और उसे तोहफे में कपडे ले के जाता हूं..." मी हसत तिला सांगितले...

"अच्छा... बहुत अच्छा काम करते है आप... आप की दिदी लकी है आप के जैसा भाई पाके..." तिने हसून म्हटले...

"लकी तो मै हूं... उसके जैसी इतनी अच्छी और सुंदर दिदी है मेरी... इसलिये मुझे उसे अच्छेसे अच्छा कपडा ले के देने की आदत है..." मी हसत म्हणालो...

"हां, जरूर... हमारे पास भी अच्छे से अच्छा ब्रॅन्ड है, कलर है, डिझाईन है... मै दिखाती हूं आपको..."

"नाम क्या है आप का??" हरीशने हसून तिला विचारले, "अगर आप को ऐतराज ना हो तो बताईये..."

"जी ऐतराज क्या उसमें... मेरा नाम दिपाली है..." तिने हसून उत्तर दिले...

"दिपाली... बहोतही अच्छा नाम है आपका... कहां से है आप?... मेरा मतलब है इंडिया में?" हरीशने पुढे विचारले...

"जी मै हूं कर्नाटकसे... लेकीन मुंबईमें पढी-लिखी हूं..." तिने उत्तर दिले...

"अच्छा.. व्हेरी गूड... दुबईमें कब से है आप?... याने इस शॉपमें कबसे काम कर रही है आप??"

"जी ४ साल से... मेरे हजबंड इस शॉपके मॅनेजर है... उनके साथ मै ये शॉप संभालती हूं..." तिने हसून हरीशला म्हटले...

ते ऐकून मी हसू दाबून हरीशकडे पहायला लागलो आणि हरीशचा चेहरा गोरामोरा झाला... तिने तिच्या नवऱ्याचा उल्लेख मुद्दाम केला होता, हरीशला सुचवण्यासाठी की तिचे लग्न झालेले आहे आणि ती नवऱ्याबरोबर येथे रहातेय तेव्हा लाईन मारू नकोस... आपला पत्ता कट झाल्यासारखा चेहरा लटकवत हरीश तिला म्हणाला,

"ओके दिपालीजी... अब अच्छी अच्छी साडीया दिखाईये हमारीं दिदी के लिये..."

मग त्या दिपालीने लाल रंगातील शिफॉनच्या वेगवेगळ्या साड्या काढुन आम्हाला दाखवायला सुरुवात केली... प्रत्येक साडी काढल्यावर त्या साडीची माहिती देत ती उलगडुन दाखवायची आणि तिच्या निऱ्या पाडुन काऊंटरवर पसरवत आम्हाला दाखवायची... आम्ही दोघे साडी बघायचो आणि मग एकमेकांकडे पहात 'नाही' चा इशारा करत तिला पसंत नाही म्हणून सांगायचो... ती हसतमुखाने पुढची साडी काढुन दाखवत होती... चांगल्या १५/२० साड्या दाखवून झाल्यावर हरीश किंचित त्रासिक स्वरात पण तरीही हसतमुखाने तिला म्हणाला,

"दिपालीजी... कुछ मजा नही आ रहा... कोई और अच्छी सी साडी दिखाईये ना... देखकर दिल खूष हो जाये..."

"जरूर दिखाती हूं... लेकीन थोडा मुझे बतायेंगे... की आप क्या एक्सपेक्ट कर रहे है?... मेरा मतलब है एक्झॅक्टली कौनसी टाईप की साडी आपको चाहिये?" तिने किंचित गोंधळत विचारले...

"साडी तो लाल ही चाहिये और शिफॉन की ही होनी चाहिये... हो सके तो ज्यादा से ज्यादा ट्रान्सपरंट..." हरीशने खुलासा करत म्हटले...

"ज्यादा ट्रान्सपरंट चाहिये??.." तिने आश्चर्याने हरीशकडे पहात मग माझ्याकडे पाहिले...

सहाजिकच होते... तिला प्रश्न पडला होता की ह्याच्या बहिणीसाठी साडी घ्यायचीय... आणि हा दुसराच पुरुष सांगतोय की ' जास्तीत जास्त ट्रान्सपरंट' साडी पाहिजे... तिला अजुन गोंधळवायला मी मिश्किलपणे हसत तिला म्हणालो,

"दिपालीजी... आप कोई ऐसी साडी दिखाईये जिसे पहेनके वो एकदम सुंदर तो लगेही पर और भी 'सेक्सी' दिखे..."

"जी???..." तिने आश्चर्याने माझ्याकडे पहात विचारले पण मग शांत होत म्हटले, "ठिक है... जैसे आपकी मर्जी!... आप हमारे कस्टमर है और आप की पसंद हमारे सर आंखोपर... वो तो मै सोच रही थी... के वो आपकी बहेन है... इसलिये मुझे लगा... के आप उसे थोडी सोबर साडी पसंद करेंगे... इसलिये..."

दिपालीला थांबवत मी पटकन म्हणालो, "अरे दिपालीजी... मेरी बहेन एकदम सुंदर है, मॉडर्न है... उसकी 'फिगर' भी बहोत अच्छी है... इसलिये वो हर टाईप के कपडे पहनती है... बोल्ड और सेक्सी भी... जिसमें उसकी फिगर और भी सेक्सी लगती है... तो उसे कोई ज्यादा ट्रान्सपरंट और सेक्सी दिखनेवाली साडी पहनने में कोई ऐतराज नही होता है... इसलिये आप बिनधास्त एकदम ट्रान्स्परंट और सेक्सी साडी दिखाईये..."

माझे बोलणे ऐकून ती थोडी चक्रावलीच की असा कसा भाऊ आहे हा जो स्वत:च्या बहिणीला अशी साडी घेतोय ज्यातून तिचे अंग दिसेल आणि ती अजुन सेक्सी दिसेल... आता तिला काय माहीत की मी कसा भाऊ आहे ते? चेहऱ्यावर गोंधळलेले भाव ठेवत ती पुढे म्हणाली,

"मै आपको एक कॅटलॉग दिखाती हुं डिझाईनर साडीका... उसमेंसे शायद आपको कोई साडी पसंद आ जायेगी... आप सिर्फ साडी चुन लिजिये, उसमें लाल कलर आपको मिल जायेगा... लेकीन इस ब्रॅन्डकी साडीया थोडी हायर रेंज की है... मेरा मतलब है थोडी कॉस्टली है..."

"अजी कोई मुश्किल नही... हमें बस साडी पसंद आनी चाहिये... किमत कितनीभी हो..." हरीश फुशारक्या मारत म्हणाला.

मग तिने एक कॅटलॉग काढुन आम्हाला दाखवायला सुरुवात केली... त्या कॅटलॉगमध्ये सुंदर मॉडेल्सचे वेगवेगळ्या डिझाईनच्या, पॅटर्नच्या आणि रंगाच्या साड्या घातलेले फोटो होते... मी आणि हरीश ते फोटो एक एक करत पाहू लागलो आणि कुजबूजत बोलू लागलो की 'हा पॅटर्न मस्त आहे, दिदी मस्त माल दिसेल ह्यात... यार, क्या साडी है ये, दिदी एकदम सेक्सी दिसेल ह्यात... वाऊऽऽऽ... जबरदस्त... दिदीची फिगर एकदम सेक्साट दिसेल ह्या साडीत'...

जरी आम्ही कुजबूजत होतो तरी ते त्या दिपालीला नक्की ऐकायला जात होते आणि ती कर्नाटकची होती, मुंबईमध्ये लहानाची मोठी झाली होती तेव्हा तिला मराठी कळत असावे... कारण आम्ही काही बोललो की ती नवल करत आम्हा दोघांकडे अशी बघत होती की जणू मनात म्हणतेय की 'कैसे भाई है ये दोनो?... अपनी दिदीको मस्त माल कह रहे है, दिदीको सेक्सी और सेक्साट कह रहे है???'...

पुर्ण कॅटलॉग बघून झाल्यावर त्यातील निवडक ५/६ फोटो तिला दाखवत आम्ही त्यातील साडी लाल रंगात दाखवायला सांगितल्या... हसतमुखाने ती आम्हाला त्या फोटोतली एक एक साडी पण लाल रंगातली दाखवायला लागली... जेव्हा ती साडी काढुन आम्हाला उघडुन व पसरवून दाखवत असे तेव्हा परत आम्ही कुजबूजत बोलत होतो की ती साडी दिदीच्या अंगावर कशी सेक्सी दिसेल किंवा दिदीचे सेक्सी अंग त्या साडीत कसे खुलून दिसेल वगैरे... आम्ही हळु आवाजात कुजबूजत होतो पण ते तिला नक्कीच ऐकायला जात होते... आणि आमची कुजबूज ऐकून ती कावरीबावरी होत होती...

शेवटी आम्ही २ साड्या सिलेक्ट केल्या आणि मग त्यातली कोठली एक घ्यायची ह्यावर आम्हा दोघांची चर्चा चालु झाली... आमच्यात कोणा एका साडीवर एकमत होत नव्हते तेव्हा शेवटी मी त्या दिपालीला म्हणालो,

"दिपालीजी... अब आपही हमारी मदत किजिये, साडी सिलेक्ट करने के लिये... आपही बताईये की इसमेंसे कौनसी साडीमें मेरी दिदी ज्यादा सुंदर और सेक्सी लगेगी?... आपको चाहिये तो मै उसके फोटो वापस दिखाता हुं... आप फोटो देखकर बताईये कौनसी साडी में मेरी दिदी की सेक्सी फिगर और निखर आयेगी..."

इतके बोलून मी परत मोबाईल काढला आणि तिला दिदीचे फोटो परत दाखवू लागलो... ती तर गोंधळली होतीच तेव्हा काही न बोलता गुपचूप मी दाखवत होतो ते फोटो पाहू लागली... दिदीचा एखादा साडीतला फोटो आला की मी तिला म्हणायचो, "देखिये... इस साडीमें वोह कितनी सुंदर और सेक्सी लग रही है... ऐसी साडी लगनी चाहिये... जिसमेंसे उसकी फिगर और अच्छी... बल्की और सेक्सी लगनी चाहिये..."