लिमोझीन

[rajsharma]

नंतर मग आमचे रेग्युलर बेसीसवर कॉन्टॅक्ट चालु झाले... जेव्हा केव्हा त्याला वेळ मिळेल तसे एक दोन दिवसात आम्ही फोनवर बोलायचो... माझ्या ऑफिसच्या वेळेत काही कामनिमित्त मी बाहेर असेल तेव्हा त्याला फोन करायचो... मग कधी फुरसत मध्ये तर कधी थोडक्यात आम्ही गप्पा मारायचो... आमच्या गप्पांचा विषय अर्थात माझी बहिण संगीतादिदीच असायचा... तिच्याबद्दल चावट घाण घाण शब्दात बोलायला मी कधी थकत नव्हतो की तो कधी ते ऐकायला बोअर झाला नाही... आम्हाला जसा वेळ आणि एकांत मिळेल तसे आम्ही प्रत्यक्ष भेटायचो आणि मग मी त्याला माझ्या मोबाईलमधील संगीतादिदीचे फोटो आणि व्हिडिओ दाखवायचो... आधी चांगले फोटो आणि मग तिचे सेक्सी आणि नागडे फोटो मी त्याला दाखवायचो... शेवटी मग मी त्याला तिचे नागडे व्हिडिओ आणि आमच्या झवाझवीच्या क्लिप दाखवायचो... पुन्हा पुन्हा परत परत ते फोटो आणि क्लिप बघायला तो अजिबात बोअर व्हायचा नाही...

उलट दिवसेन दिवस संगीतादिदीचे नागडे फोटो आणि क्लिप्स पाहून तो तिच्याबद्दल जास्तीत जास्त घाण घाण बोलायला लागला होता... त्याने मला अनेकदा रिक्वेस्ट केली की संगीतादिदीचे फोटो किंवा क्लिप्स त्याला व्हाट्सॲपवर पाठवण्याची किंवा त्याच्या मोबाईलमध्ये कॉपी करून देण्याची... पण मी त्याबद्दल त्याला कायम नकार द्यायचो... मी त्याला सांगायचो की दिदीचे तसे नागडे फोटो आणि क्लिप्स शेअर करायची रिस्क मी घेवू शकत नव्हतो कारण ते जर दुसऱ्या कोणाच्या हाताला लागले किंवा नेटवर कोठे व्हायरल झाले तर आम्हा दोघांनाही प्रॉब्लेम होवू शकत होता म्हणून... ते त्याला पटायचे आणि मग तो मला जास्त गळ घालायचा नाही आणि तो विषय सोडुन द्यायचा...
नाही म्हणता म्हणता त्याला थोडे खुष करायला मी संगीतादिदीचे काही चांगले फोटो त्याला व्हाटसॲपवर पाठवले... संगीतादिदीच्या फेसबूक अकाऊंटवर तिचे काही सुंदर मादक फोटो होते ते मी त्याला पाठवले... फेसबूकवरचे फोटो तसे कोणीही डाऊनलोड करू शकतो तेव्हा ते फोटो हरीशबरोबर शेअर करण्यात मला रिस्क वाटली नाही... अर्थात, ते फोटो त्याला मिळाले त्याने तो जाम खुष झाला... त्याने मला स्पष्ट कबुली दिली की दिदीचे ते फोटो पाहुनही त्याला खुप उत्तेजना वाटायची आणि तो मूठ मारून आपला लंड गाळायचा... आम्ही भेटलो आणि त्याला हुक्की आली की तो मला दिदीला फोन करायला सांगायचा... मग मी फोन स्पिकरवर ठेवून त्याला आम्हा बहिण-भावामधील चावट सेक्सी घाण घाण संवाद ऐकवायचो... दिदीला बिनधास्तपणे तसे घाण घाण शब्दात बोलताना ऐकून तो प्रचंड उत्तेजित व्हायचा...

आम्ही पहिले भेटलो त्याला जवळ जवळ वर्षभर होवून गेले होते... हरीशशी माझी रेग्युलर गाठभेट आणि फोनवर गप्पा होत असायच्या... आमचा मेन विषय अर्थात फक्त संगीतादिदीच असायचा... त्या काळात मी मुंबईला २/३ वेळा जावून आलो आणि प्रत्येकवेळी मला एअरपोर्टला सोडायला किंवा आणायला मी त्यालाच बोलवायचो... इव्हन संगीतादिदीला गिफ्ट म्हणून मी जो सेक्सी ड्रेस किंवा नाईट-गाऊन सेट घ्यायचो तो मी त्यालाही दाखवायचो... ती सेक्सी अंर्तवस्त्रे तो हातात घेवून कुरवळायचा आणि खास करून ब्रा च्या कपमधील मधला भाग जेथे संगीतादिदीचा निप्पल लागेल किंवा तिच्या पॅन्टीजचा तो भाग जेथे तिच्या पुच्चीची चीर असू शकेल त्या भागावर तो हळुच बोटे फिरवून घ्यायचा...

नंतर मग मी परत आल्यावर ती अंर्तवस्त्रे घातलेले संगीतादिदीचे फोटो त्याला दाखवायचो तेव्हा तो जाम खूष व्हायचा... काही काही फोटो मी असे क्लोजपमध्ये काढायचो की ती ब्रा संगीतादिदीने उभारांवर घातलेली आहे आणि तिच्या उभारावरून ती अर्धी खाली सरकवलेली आहे म्हणजे तिचा निप्पल ब्राच्या कडेला दिसतोय... किंवा तिने ती पॅन्टीज घातलेली आहे आणि तिने ती खाली सरकवलेली आहे जिच्या कडेवरून तिच्या पुच्चीची भेग दिसतेय... मला खात्री होती की ते फोटो पाहून हरीश खुपच एक्साईट व्हायचा कारण त्या अंर्तवस्त्राच्या त्या भागांना त्याने स्पर्श केला असायचा ज्या भागाच्या मागे संगीतादिदीचे निप्पल आणि पुच्ची त्याला दिसायची...

********

एकदा असेच मी संगीतादिदीला भेटायला तीन दिवस मुंबईला चाललो होतो... हरीश मला त्याच्या टॅक्सीतून एअरपोर्टला ड्रॉप करत होता... दिदीला गिफ्ट म्हणून द्यायला मी एक सेक्सी ब्रा-पॅन्टीजचा सेट घेतला होता जो मी हरीशला दाखवत होतो... एका हाताने स्टेअरींग सांभाळत दुसऱ्या हातात एक एक करत पहिली ब्रा आणि नंतर पॅन्टी घेवून तो चेक करत होता... चेक करत होता म्हणण्यापेक्षा तो त्या कुरवाळत होता आणि इंच अन इंच भागाला तो स्पर्श करत होता... त्याला त्या ब्रा-पॅन्टीची डिझाईन खूप आवडली होती आणि त्या डिझाईनची तारीफ करत तो ती ब्रा-पॅन्टी संगीतादिदीच्या मादक सेक्सी अंगावर कशी खुलून दिसेल हे मला सांगत होता... माझ्यापेक्षा जास्त आता त्याला संगीतादिदीच्या मादक सेक्सी अंगाची माहिती झाली होती आणि माझ्यापेक्षा जास्त डिटेलमध्ये तो तिच्या सेक्सीपणाबद्दल बोलत होता...

तीन दिवसानंतर जेव्हा मी रात्रीच्या फ्लाईटने परत आलो तेव्हा नेहमीसारखे हरीशने मला एअरपोर्टवरून पिक-अप केले... एअरपोर्टमधुन बाहेर पडल्यावर मी त्याला त्या गिफ्ट म्हणून नेलेल्या ब्रा-पॅन्टीमधले संगीतादिदीचे फोटो दाखवायला लागलो... प्रंचड खुषीत तो ते फोटो बघत होता आणि मला उत्साहाने सांगत होता की 'मी म्हटले नव्हते ही ब्रा-पॅन्टी तुमच्या दिदीच्या अंगावर कशी खुलून दिसेल' वगैरे वगैरे... जेव्हा आम्ही माझ्या बिल्डिंगजवळ पोहचलो तेव्हा उतरायच्या आधी मी माझ्या बॅगेच्या पॉकेटमधुन एक प्लास्टिक कॅरी बॅग काढुन त्याच्या हातात दिली...

उत्सुकतेने त्याने ती घेत मला विचारले, "हे काय, सर?... काय आहे ह्यात??"

मी हसून त्याला म्हणालो, "तूच चेक कर ना... काय आहे ते..."

उत्सुकतेने त्याने आत हात टाकला आणि आतली वस्तु बाहेर काढली... ते पाहून त्याचे डोळे चमकले आणि तो खुषीत माझ्याकडे पहायला लागला... मी हसून त्याला म्हणालो,

"तुला ही ब्रा-पॅन्टी खूप आवडली होती ना... तेव्हा आज दिवसभर मी ही ब्रा-पॅन्टी माझ्या बहिणीला अंगावर घालायला लावली होती... संध्याकाळी तिच्या घरून निघायच्या आधी ही ब्रा-पॅन्टी तिच्या अंगावर ठेवूनच मी तिला मस्तपैकी तासभर झवलो होतो... तिचे उभार आणि निप्पल मी ह्या ब्रा वरूनच चोखले होते... तिचा दाणा आणि पुच्ची मी ह्या पॅन्टीवरूनच चोखून तिला झडवले होते... नंतर निघताना मी तिला म्हटले की मला तुझ्या अंगावरची ही ब्रा-पॅन्टी पाहिजे... ते ऐकून तिला मजा वाटली आणि तिने विचारलेही की 'कशाला पाहिजे मला?'... मी तिला म्हटले की 'तुझी आठवण म्हणून... तुझ्या उभारांचा, निप्पलचा, पुच्चीचा आणि दाण्याचा गंध मला हवाय म्हणून'... तिला खुप मजा वाटली आणि तिने म्हटले तूच काढुन घे... मग मी माझ्या हाताने तिच्या अंगावरून एक एक करत ही ब्रा-पॅन्टी काढली आणि ह्या कॅरी बॅगेत टाकुन आणली..."

"काय म्हणता, सर???... ही ब्रा-पॅन्टी तुमच्या बहिणीने दिवसभर अंगावर घातली होती???" हरीशने पुर्णपणे हरखुन जात मला विचारले...

"अगदी एक मिनिटही काढली नव्हती... ह्या ब्रा-पॅन्टीवर तिच्या अंगाचा गंध आहे... तिच्या मांसल नाजुक अंगाचा रस ह्यावर आहे... आणि ही माझ्या बहिणीच्या नाजुक भागांना स्पर्श केलेली अंर्तवस्त्रे मी खास 'तुझ्याकरीता' घेवून आलो आहे... ह्यांचा वास घेवून बघ, तुला माझ्या बहिणीच्या मादक सेक्सी अंगाचा गंध कळेल... ह्यांना तोंडात घेवून चोखून बघ, तुला माझ्या दिदीच्या रसाची चव कळेल... चल... माझ्या बहिणीच्या ह्या वस्त्रांची मजा घे आणि सांग मला कसे वाटले ते... फोन करेन मी उद्या तुला..."

असे बोलून मी टॅक्सीतून खाली उतरलो आणि त्याला बाय करत माझ्या बिल्डिंगमध्ये शिरलो...

अर्थात हे सांगायची गरजच नाही की नंतर हरीशने माझ्या बहिणीच्या त्या अंर्तवस्त्रांबरोबर काय केले असेल ते... दुसऱ्या दिवशी त्याने मला खुषीत ते सगळे सांगितले... माझ्या बहिणीचा गंध असलेली ती वापरलेली ब्रा-पॅन्टी म्हणजे त्याला मिळालेले आयुष्यातील सगळ्यात मौल्यवान गिफ्ट होते! त्याने संगीतादिदीची ती ब्रा-पॅन्टी नाट जपून ठेवली आणि त्याला कधी विचारले की तो सांगायचा की अजुनही त्याला तिच्या नाजूक अंगाचा अन पुच्चीचा गंध त्यावर जाणव्त असतो...

हरीशची खुप इच्छा होती की संगीतादिदीला प्रत्यक्ष भेटायची किंवा बघायची... तो ती इच्छा मला सारखी बोलून दाखवायचा... पण त्याची शक्यता खुपच कमी होती... तसे आधीच्या तीन चार वर्षात संगीतादिदी ४/५ वेळा दुबईला माझ्याकडे रहायला आली होती... कधी एखाद आठवडा तर कधी महिनाभर ती माझ्याकडे राहून गेली होती... तिच्या पहिल्या एक दोन विजिटमध्ये तर सौदीवरून तिच्या नवऱ्याला पण आम्ही बोलवून घेतले होते म्हणजे त्यांना एकमेकांचा सहवास लाभावा म्हणून... पण मग तो तिकडुन यायला फारसा उत्सुक नसायचा हे आमच्या लक्षात आले तेव्हा त्याला बोलवायचे आम्ही बंद केले... अर्थात संगीतादिदीच्या त्या आधीच्या दुबई ट्रिपच्या काळात माझे तिच्याशी नाजुक किंवा सिक्रेट संबंध प्रस्थापित झालेले नव्हते... त्यामुळे तिची विजिट ही नॉर्मल असायची... पण हरीशशी माझी ओळख झाल्यापासूनच्या वर्षभरात संगीतादिदी कधी दुबईला आली नव्हती आणि येण्याची शक्यता पण खूप कमीच होती...

******

[rajsharma]

नंतर दोन तीन महिने असेच गेले आणि त्यानंतरचे दोन महिने मी माझ्या कंपनीच्या दोन तीन स्पेशल प्रोजेक्टमध्ये पुर्ण गुरफटून गेलो... प्रोजेक्ट दुबईच्या बाजुच्या देशात म्हणजे ओमानमध्ये होता आणि आठवड्यातले २/३ दिवस मला ओमानमध्ये रहावे लागत होतो... ओमानला मी बाय रोड ड्रायव्हिंग करत माझ्याच कारने येत-जात असे त्यामुळे हरीशला भेटायचा किंवा फोन करायला मला फुरसत मिळेनाशी झाली... आमचा संपर्क पहिला आठवड्यातून एकदा तर नंतर दोन आठवड्यातून एकदा असा कमी कमी होत गेला...

आणि नंतर मग अचानक हरीशचा फोन नंबर स्विच-ऑफ यायला लागला... मी अध्ये मध्ये त्याला कॉल करायचो पण त्याचा फोन लागायचा नाही... त्याला काय झाले, तो अचानक कोठे गेला ह्याचा काहीच पत्ता मला लागेना... आमची इतकी दोस्ती झाली होती की त्याच्या नसण्याने मला चुकचुकल्यासारखे वाटायला लागले होते... शेवटी मी त्याच्या टॅक्सीच्या कंपनीमध्ये त्याच्याबद्दल चौकशी करायला गेलो... त्याच्या टॅक्सीचा नंबर आणि त्याचे नाव मला माहित होते त्यावरून मी त्याची तेथे चौकशी केली तेव्हा मला कळले की त्याने नोकरी सोडली होती आणि तो इंडियामध्ये निघुन गेला होता...

ते ऐकुन मला फार आश्चर्य वाटले की त्याने ते मला का नाही सांगितले ह्याचे... काही कारणाने तो जर नोकरी सोडुन जाणार होता तर जायच्या आधी तो मला भेटुन जायला पाहिजे होता... मला काहीही न सांगता तो निघुन गेला ह्याचे मला खुप खुप आश्चर्य वाटले! शेवटी मग मी त्याला विसरून जायचे ठरवले... जर त्याला मनातुन माझ्याबद्दल काही वाटत असेल तर तो मला नंतर कोठुनही कॉन्टॅक्ट करेन असा मी विचार केला आणि त्याचा विचार सोडून देवून मी माझ्या आयुष्यात मग्न झालो...

*****

तीन चार महिन्यानंतर असाच मला एका अनोळखी नंबरवरून फोन आला!! कोण असेल ह्या उत्सुकतेने मी फोन घेतला...

"हॅल्लो, सागर सर... हाऊ आर यु??" तो हरीशचा आवाज होता!

"अरे हरीशऽऽऽ... आहेस कोठे तू??... आनंदाने हसत मी त्याला विचारले.

"आहे येथेच दुबईमध्ये..." हरीश हसून म्हणाला.

"अच्छा... आणि आज तुला माझी आठवण झाली होय? कधी आलास तू दुबईमध्ये??" मी हसून त्याला विचारले...

"सांगतो सांगतो, सर... मला माहीत आहे तुम्ही माझ्यावर नाराज असाल... मी नोकरी सोडुन गेलो तेव्हा तुम्हाला सांगितले नाही की तुम्हाला भेटलो नाही म्हणून तुम्ही मला शिव्या देत असाल... पण मी तुम्हाला भेटतो आणि सगळे काही डिटेलमध्ये सांगतो की काय झाले आणि कसे झाले ते... तेव्हा सांगा कधी भेटताय??" तो म्हणाला.

"अरे कधी काय... आत्ताच भेटू... तू कुठे आहेस ते सांग... मी येतो तुला भेटायला..." आनंदाने त्याला म्हणालो...

"आत्ता नाही भेटता येणार, मी ड्युटीवर आहे... मी तुम्हाला रात्री भेटतो..."

"ओके ठिक आहे... पण रात्री कोठे भेटशील??" मी विचारले.

"आपल्या नेहमीच्या जागी... म्हणजे तुमच्या बिल्डिंगच्या जवळ असलेल्या त्या मोकळ्या प्लॉटवर येतो मी सात वाजता... आलो की तुम्हाला कॉल करतो... ओके?" त्याने म्हटले.

"ओके डन... बाय!" मी खुषीत त्याला म्हटले आणि फोन कट केला...

हा त्याचा नवीन नंबर होता बहुतेक... कदाचित नवीन जॉब त्याला दुबईत मिळाला असावा आणि तो परत दुबईत आला असावा... तेव्हा तो नंबर मी मोबाईलमध्ये सेव्ह केला आणि हरीश पुन्हा भेटणार ह्या खुषीत तो दिवस घालवला...

रात्री ऑफिसमधुन निघुन मी सातच्या दरम्यान माझ्या बिल्डिंगजवळ पोहचत होतो तेवढ्यात हरीशचा मला फोन आला की मी त्या मोकळ्या प्लॉटवर पोहचतोय आणि तुमची वाट बघतोय... मी म्हटले त्याला पाच मिनिटीत पोहचतोय म्हणून... माझ्या बिल्डिंगच्या जवळ चार बिल्डिंग अलीकडे एक मोकळा प्लॉट होता जो अंधारा होता आणि सहसा तेथे कोणी फिरकत नसे... तेथे आम्ही नेहमी भेटायचो आणि कारमध्ये बसून संगीतादिदीबद्दल बोलत रहायचो किंवा तिचे फोटो-क्लिप्स बघत चावट गप्पा मारायचो... आज खुप दिवसांनी आम्ही ती मजा पुन्हा घेणार होतो...

त्या प्लॉटजवळ मी पोहचलो आणि बघायला लागलो की एखादी कार किंवा टॅक्सी तेथे पार्क केलेली आहे का ते... पण मला तशी गाडी काही दिसली नाही...

पण हां... एक लांबलचक 'लिमोझिन' कार तेथे पार्क केलेली होती...

मी माझी कार एका बाजुला पार्क केली आणि खाली उतरून मी हरीशला फोन लावला...

"हॅल्लो... अरे कोठेयस तू, हरीश?"

"हे काय इथेच... आत बसलोय..." हरीशने उत्तर दिले...

"आत?? कोठे आत?? येथे तर एकही कार नाही..." मी गोंधळत त्याला म्हटले...

"आत म्हणजे ह्या गाडीत... थांबा... मी बाहेर येतो..."

मी उत्सुकतेने आजुबाजूला पाहिले तर त्या 'लिमोझिन'चा दरवाजा उघडला आणि आतून हरीश बाहेर आला!!

मी आश्चर्याने लिमोझिनकडे पहात लगबगीने त्याच्या जवळ गेलो... आम्ही हातात हात मिळवला तसे त्याने मला मिठी मारली... तो लिमोझिनमधुन कसा काय उतरला ह्याचे आश्चर्य माझ्या चेहऱ्यावर होते आणि मला अचंबित पाहून तो मिश्किलपणे हसत होता...

"अरे हे रे काय??? तुझ्याकडे लिमोझिन कुठून आली??" मी नवलाईने त्याला विचारले...

"सांगतो सांगतो... आधी आत येवून तर बसा..."

असे म्हणून त्याने माझा हात धरून मला लिमोझिनच्या दरवाज्याजवळ नेले आणि दरवाजा उघडुन मला आत शिरायला सांगितले... मी उत्सुकतेने हसत लिमोझिनच्या आत शिरायला लागलो... आयुष्यात पहिली वेळ मी इतक्या मोठ्या लक्झरिअस आणि रॉयल गाडीत बसत होतो त्यामुळे मी एक्साईट होतो...

[rajsharma]

आत एका बाजुला एल शेपमध्ये लांबलचक प्रशस्त लेदरचा सोफा होता. दुसऱ्या बाजुला लो-हाईट डिसप्ले कॅबिनेट होते ज्यामध्ये डेकोरेटिव्ह आयटम होते तसेच ड्रिन्क्स बार होता... समोरच्या बाजुला मोठी एल.सी.डी. स्क्रिन होती आणि जागोजागी म्युझिक सिस्टमचे स्पिकर्स होते... सिलिंगला लेदर लायनिंग होते ज्यात ओव्हल शेपमध्ये कट-आऊट होता आणि पुर्ण ग्लास होती... ड्रायव्हरच्या साईडचे पार्टीशन ओपनेबल होते म्हणजे ड्रायव्हर कंपार्टमेंट म्हटले तर पुर्ण बंद करून आत प्रायव्हसी करता येत होती...

हरखुन जात आतल्या मुलायम सोफ्यावर बसून मी आतले इंटेरिअर बघत होतो... हरीश माझ्या बाजुलाच बसला होता... सगळे पाहून झाल्यावर मी हरीशकडे पाहिले आणि तो मोकळेपणे हसत म्हणाला,

"कशी आहे ही कार, सर?... एकदम लक्झरिअस आहे की नाही..."

"एकदम रॉयल!!... अरे पण तुझ्याकडे कोठून आली ही??... आय मीन, तू ड्रायव्हर आहेस का हिचा??" मी नवलाईने त्याला विचारले...

आणि तो मला सांगू लागला की जेव्हा तो आधीच्या कंपनीची टॅक्सी चालवायचा तेव्हा दुबईतील एका लिमोझिन सर्वीसच्या कंपनीचा एक मॅनेजर त्याचा रेग्युलर कस्टमर होता... जसे माझ्याबरोबर त्याची दोस्ती झाली होती आणि एअरपोर्टला जायला-यायला मी त्याचा जसा रेग्युलर कस्टमर होतो तसे तो मॅनेजरही त्याचा रेग्युलर कस्टमर होता... त्या मॅनेजरला जेव्हा त्याच्या लिमोझिन सर्वीस कंपनीमध्ये नवीन ड्रायव्हरची गरज होती तेव्हा त्याने हरीशला ऑफर दिली कारण त्याला हरीशचे ड्रायव्हिंग खूप आवडायचे. टॅक्सी सर्वीस कंपनीपेक्षा जास्त पगार आणि फॅसिलिटी मिळणार होती. तसेच इतकी रॉयल आणि लक्झरिअस कार चालवायला मिळणार होती तेव्हा हरीशने आनंदाने त्याची ऑफर स्विकारली...

पण त्या मॅनेजरला अर्जंटमध्ये ड्रायव्हरची गरज होती आणि टॅक्सी कंपनी हरीशला जॉबमधुन पटकन रिलिज करणार नव्हती म्हणून तो इमरजंसी रजा घेवून इंडीयात गेला आणि फॅमिली पर्सनल प्रॉब्लेम सांगून मी परत येवू शकत नाही असे त्याने टॅक्सी कंपनीला कळवले... टॅक्सी कंपनीने त्याचा व्हिजा कॅन्सल करून लिगल प्रोसेस पुर्ण केली आणि हरीश लगेच एका महिन्यात लिमोझिन सर्वीस कंपनीच्या व्हिजावर दुबईत परत आला. पण त्याने टॅक्सी कंपनीत खोटे सांगून व्हिजा कॅन्सल करवला म्हणून त्यांच्याकडुन काही प्रॉब्लेम होवू नये म्हणून काही काळ तो एकांतवासात राहिला... म्हणजे जुन्या मित्रांशी त्याने काही कॉन्टॅक्ट ठेवले नाही तसेच त्याच्या जुन्या मोबाईल नंबरवरून कोणी त्याला ट्रेस करून नये म्हणून त्याने तो नंबरही बंद ठेवला. त्यामुळेच त्याचा जुना नंबर नंतर चालु नव्हता... आता जेव्हा तो लिमोझिन सर्वीस कंपनीमध्ये स्थिरस्थावर झाला तेव्हा त्याने मला कॉन्टॅक्ट केले होते...

ते सगळे ऐकून मी खूष झालो आणि ह्या नवीन जॉबबद्दल मी त्याचे अभिनंदन केले... त्याच्या ह्या नवीन जॉबबद्दल मी चौकशी केली तेव्हा उत्साहाने तो मला सांगायला लागली की हा जॉब करायला त्याला खूप आवडत होता... एक तर इतकी रॉयल गाडी चालवायला त्याला मिळत होती आणि दुसरे म्हणजे ह्या लक्झरिअस कारचा ड्रायव्हर म्हणून त्याला सुटा-बुटात कडकमध्ये रहावे लागत होते, जे त्याला आवडायचे... तसेच ही लिमोझिन कार हाय सोसायटीतली लोक पार्टी नाहीतर फंक्शनसाठी बूक करायचे तेव्हा रोज त्याला वेगवेगळ्या सुंदर, सेक्सी आणि मादक बायकां-मुलीं बघायला मिळायच्या, त्यांच्याशी बोलायला मिळायचे... ते पैसेवाले कस्टमर सर्वीसने खूष झाले की त्याला घसघशीत 'टिप' द्यायचे जी त्याच्या पगाराच्या वरची कमाई होती...

आणि ह्या जॉबमध्ये सगळ्यात इंटरेस्टींग आणि त्याला आवडणारी गोष्ट अशी होती की त्या लिमोझिन कारमध्ये पॅसेंजर सेफ्टीच्या दृष्टीने इंटेरिअरमध्ये दोन ठिकाणी 'सिक्रेट कॅमेरा' लावलेले होते... त्या कॅमेऱ्यांची डिसप्ले स्क्रिन ड्रायव्हिंग कंपार्टमेंटमध्ये होती. आणि त्या कॅमेऱ्यांमधुन जे दिसायचे ते ड्रायव्हिंग कंपार्टमेंटमधील डिसप्ले स्क्रिनवर पहाण्यासाठी स्क्रिन मेन्युमध्ये एक पासवर्ड टाकावा लागायचा तेव्हाच ते दिसायचे. हरीश त्या गाडीचा ड्रायव्हर होता म्हणून त्याला तो पासवर्ड माहित होता... तर जे कोणी कस्टमर ती लिमोझिन हायर करत होते ते आत काय काय करायचे हे हरीशला त्याच्या कंपार्टमेंटमधील स्क्रिनवर पासवर्ड टाकला की बघायला मिळायचे...

एखाद्या हनीमून कपलने किंवा लव्हर कपलने तसेच 'बॅचलर पार्टी" करणाऱ्या ग्रूपने जर ती लिमोझिन हायर केली की ते आत बरीच चावट आणि सेक्सची मजा करायचे, जी हरीशला त्या डिसप्ले स्क्रिनवर बघायला मिळायची... कस्टमर पार्टी करत असले किंवा त्यांच्या आयुष्यातील स्पेशल मोमेंट सेलिब्रेट करत असले की ते ड्रिंक्स वगैरे घेवून रंगात यायचे... मग ते किसिंग करायचे किंवा एकमेकांना चोंबळायचे... जास्तच एक्साईट मूडमध्ये असले तर चोखाचोखी करायचे आणि जमलेच तर झवाझवीही करायचे... बऱ्याचदा त्यांची मजा 'क्विकी' असायची पण कधी कधी एखादे हनीमून कपल निवांतपणे शॄंगारिक प्रणयक्रिडाही करायचे... कधी नुसतेच कपडे वर-खाली करून तर काही जण पुर्ण नागडे होवून चोखाचोखी नाहीतर झवाझवी करायचे... ते सगळे बघायला मिळत होते त्यामुळे हरीशला हा जॉब प्रचंड आवडत होता आणि तो पुर्ण 'समरस' होवून हे काम करत होता...

"अच्छा... म्हणजे हे असे आहे तर...," जेव्हा हरीशने मला ते सांगितले तेव्हा हसून मी म्हणालो आणि पुढे बोललो, "म्हणूनच तुला इतके दिवस माझी किंवा 'संगीतादिदी'ची आठवण आली नाही... कारण आता तुला वेगवेगळ्या देशाच्या, त्या पण वेगवेगळ्या साईज आणि रंगाच्या, इंटरनॅशनल बायकां-मुलीं उघड्या-नागड्या पहायला मिळत असतील..."

"नाही नाही, सर... तसे अजिबात नाही... उलट मी तुम्हाला आणि तुमच्या संगीतादिदीला खूप खूप मिस करत होतो... तुमच्या संगीतादिदीची सर कोणाही बाईला वा मुलीला यायची नाही..." हरीश हसून म्हणाला.

"हो का... म्हणून इतके दिवस तू माझ्याशी कॉन्टॅक्ट न ठेवता दूर होतास... दुबईत असुनही तुला मला भेटावेसे वाटले नाही... आणि संगीतादिदीला पहावेसे वाटले नाही... म्हणजे दिदीचे फोटो आणि व्हिडिओ रे..." पुन्हा मी त्याला चिडवत म्हणालो.

"अहो नाही हो, सर... उलट तुमच्या संगीतादिदीची मी रोज आठवण काढत असतो... तुम्ही दिलेली तिची ती ब्रा-पॅन्टी मी अजुनही जपून ठेवली आहे आणि जेव्हा मला हुक्की येते तेव्हा ती काढुन मी त्यांचा वास घेत असतो आणि तुमच्या संगीतादिदीचे फोटो पाहून मूठ मारत असतो..." हरीशने उत्साहाने सांगितले...

"अरे पण तुझ्याकडे असलेले फोटो नॉर्मल आहेत... माझ्याकडे असलेले तिचे नागडे फोटो किंवा नागडे व्हिडिओ तुला बघावेसे वाटले नाही नंतर??" मी हसून त्याला विचारले...

"आठवायचे मला ते सगळे... पण खरच मी मजबूर होतो म्हणून तुम्हाला भेटत नव्हतो... आता जेव्हा काही प्रॉब्लेम नाही तेव्हा मी तुम्हाला लगेच फोन केला की नाही?... अहो मी मरतोय संगीतादिदीचे नागडे फोटो पहायला... चला दाखवा मला लवकर... मला खात्री आहे... अजुन काही नवीन फोटो आणि व्हिडिओ तुम्ही ॲड केले असणार... एवढ्यात परत गेला होता की नाही दिदीला भेटायला??... सांगा ना..." हरीश उतावळेपणे म्हणाला.

"गेलो होतो ना गेल्याच महिन्यात... मस्तपैकी तिला हॉलमध्ये नागडी नाचायला लावली आणि तिथेच रात्रभर झवली... काढल्यात काही क्लिप्स आणि फोटो... थांब दाखवतो तुला..."

असे म्हणून मी माझ्या मोबाईलमधुन त्याला संगीतादिदीचे ते लेटेस्ट फोटो आणि क्लिप्स उत्साहाने दाखवायला लागलो... खूप दिवसांनी हरीशलाही संगीतादिदीचे नागडे फोटो आणि क्लिप्स बघायला मिळाल्या म्हणून तो जाम खूष होता... ते फोटो आणि क्लिप्स पहाताना तो संगीतादिदीच्या मादक सेक्सी नागड्या अंगाबद्दल इतके भरभरून बोलत होता की तो खरच तिला खूप मिस करत असावा... पुर्वीसारखे आम्ही पुन्हा संगीतादिदीबद्दल चावट सेक्सी घाण घाण बोलण्याची मजा त्या दिवशी घेतली आणि तीही एका रॉयल लिमोझिनमध्ये बसून...

*******

[rajsharma]

[rajsharma]

ज्या दिवशी मी हरीशला खूप दिवसानंतर पुन्हा भेटलो त्या रात्री मला नीट झोप लागली नाही... माझ्या डोळ्यासमोर हरीशने दाखवलेली ती लिमोझिन कार दिसत होती आणि आतले सगळे इंटेरिअर आणि सुखसोयी दिसत होत्या... त्याला आतील सिक्रेट कॅमेऱ्याने कस्टमर करत असलेल्या सेक्सची मजा बघायला मिळायची ते माझ्या डोक्यात सारखे घोळत होतो... हरीशचा आणि त्या लिमोझिनचा विचार करून करून माझ्या डोक्यात काहितरी शिजायला लागले... जे शिजत होते ते कसे करता येईल? काय काय करता येईल? पॉसिबल होईल की नाही? काही प्रॉब्लेम होईल की नाही?? अश्या अनेक विचारांनी माझे मन सैरभैर झाले... शेवटी मी एक ठोकताळा बनवला, त्यावरून काहितरी ठरवले आणि ती शक्यता प्रत्यक्षात खरी करण्यासाठी उद्यापासून पाऊल उचलायचे हे ठरवून शेवटी मी झोपून गेलो...

*******

दुसऱ्या दिवशी मी हरीशला फोन करून रात्री आपल्या नेहमीच्या जागी भेट म्हणून सांगितले... त्या दिवशी रात्री तो आपली 'लिमोझिन' घेवून माझ्या बिल्डिंगजवळील त्या मोकळ्या प्लॉटवर आला... त्याच्या लिमोझिनमध्ये बसल्यावर नेहमीसारखे मी माझ्या मोबाईलमधुन त्याला संगीतादिदीचे नागडे फोटो आणि क्लिप्स दाखवायला लागलो... आणि नेहमीप्रमाणे ते बघताना तो संगीतादिदीबद्दल चावट घाण बोलायला लागला... त्याने तसे बोलावे म्हणूनच मी त्याला बोलवून तिचे फोटो वगैरे दाखवत होतो... त्याच्या बोलण्यात ते 'एक खास वाक्य' कधी येतेय ह्याची मी वाट बघत होतो... शेवटी त्याने ते वाक्य बोलून दाखवले!!

"सर, तुमच्या संगीतादिदीला प्रत्यक्ष बघाविशी वाटते... तुम्ही प्रत्येकवेळी 'ते शक्य नाही... ते शक्य नाही' असे बोलत असता... काहितरी करून तुम्ही ते शक्य करा ना..."

"वेल... मी नेहमीच तुला बोलतो की ते शक्य नाही... पण आज मी तसे बोलणार नाही... आज मी म्हणेन की ते शक्य आहे..." मी शांतपणे त्याला म्हणालो...

"काय म्हणता, सर??? खरच??? कसे शक्य आहे ते???" त्याने आनंदाने जवळ जवळ किंचाळत विचारले.

"काल तू मला तुझी ही लिमोझिन दाखवली आणि मी खूप इंप्रेस झालो... फ्रॅन्कली सांगायचे तर लिमोझिन आतून कशी असते आणि आत कशी लक्झरी असते हे आम्ही फक्त नेटवर वाचले होते पण प्रत्यक्षात कधी बघितले नव्हते... पण काल तुझ्यामुळे मला ह्या आतल्या सुखसोयी पहायला मिळाल्या... काल रात्री झोपल्यावर मी तुझ्या ह्या लिमोझिनचाच विचार करत होतो... त्यावरून मला आठवले की संगीतादिदी दोन अडीच वर्षापुर्वी जेव्हा दुबईला आली होती तेव्हा ती आणि माझी फॅमिली दुबई मॉलमध्ये शॉपिंगला गेलो होतो... तेथे बुर्ज खलिफा टॉवरच्या बाजुच्या मॉल एंटरन्सजवळ सगळ्या लक्झरी कार्स थांबत होत्या वॅलेट पार्किंगसाठी... आणि त्या कार्समध्ये काही लिमोझिनही येत होत्या... पण लिमोझिन लांबलचक असल्याने खालील बेसमेंटमध्ये पार्क करता येत नाही तेव्हा त्या बाहेर ऊभ्या केलेल्या असतात..."

"अगदी बरोबर, सर... इव्हन मी कस्टमरला दुबई मॉलमध्ये घेवून जातो तेव्हा ही लिमोझिनही मी तिथेच बाहेर पार्क करत असतो..." हरीश हसून म्हणाला.

"एक्झॅक्टली... तर त्यावेळी तेथे काही लिमोझिन कार्स पार्क केलेल्या होत्या आणि त्या लांबलचक कार पाहून संगीतादिदी आणि माझी मिसेस एकदम हरखुन गेली होती... त्या कारच्या जवळ जावून आम्ही काही फोटो काढले... दिदी आणि माझी बायको कारभोवती फिरून मला त्याची माहिती विचारत होते आणि मला नेटवरून लिमोझिनबद्दल जे माहीत होते ते मी त्यांना सांगत होतो... त्या लिमोझिन भाड्याने मिळतात हे मी जेव्हा त्यांना सांगितले तेव्हा संगीतादिदीने असेच मजेत म्हटले होते की 'आपण पण हायर केली तर अशी कार? काय मज्जा येईल ना... आपल्याला पण आत बसायला मिळाले तर' वगैरे वगैरे... पण त्याचे भाडे खुप जास्त असेल आणि आपल्याला परवडणार नाही अशी 'टिप्पणी' माझ्या बायकोने केली आणि तो विषय संपवला..."
"टिपिकल नणंद-भावजय रिलेशन्स!... हो ना, सर..." हरीश हसून म्हणाला आणि मी पण हसून मान हलवून त्याला दुजोरा दिला... मग मी पुढे त्याला म्हणालो,

"नंतरही काही वेळा संगीतादिदी आणि माझ्या बोलण्यात कधी कधी लांबलचक लिमोझिन कारचा विषय आला की ती इच्छा बोलून दाखवायची की 'कधी त्या लिमोझिनमध्ये बसायला मिळाले तर? कित्ती मज्जा येईल ना'... तर काल रात्री मला ते सगळे आठवले... मग माझ्या मनात विचार यायला लागला की आता आपण जर संगीतादिदीला परत दुबईत आणले तर आता हरीशच्या लिमोझिनमध्ये तिला बसवता येईल... लिमोझिनचे एक दिवसाचे भाडे किती आहे माहीत नाही आणि ते मला परवडेल की नाही ते पण माहीत नाही... पण आत्ता जसे आपण दोघे ह्यात बसलोय आणि आतल्या ह्या लक्झरीचे सुख आपल्याला मिळतेय ते तरी ॲटलिस्ट ती घेवू शकते..."

"नक्की घेवू शकते, सर... आणि नुसते असे बसायचे सुख नाही तर तुम्ही एक दिवसाकरीता भाड्याने घेवू शकता... तुम्हाला सहज परवडेल ते... एक दिवसाचे भाडे फक्त २५०० दिऱ्हाम आहे... आणि पुर्ण दिवस भाड्याने घ्यायची नसेल तर ३ तासाचे फक्त ९०० दिऱ्हाम... ३ तासाच्यावर वाढले तर प्रत्येक तासाला २५० दिऱ्हाम वेगळे... तुम्हाला सहज परवडेल ते..."

"अच्छा... म्हणजे इतकेच भाडे असते होय... मग आम्ही सहज हायर करू शकतो ही लिमोझिन... ठिक आहे... मग मी बघतो ते कसे अरेंज करता येईल ते... मला संगीतादिदीला विचारावे लागेल... झालेच तर माझ्या बायकोशी बोलावे लागेल... त्यांच्याशी बोलून मी सांगतो तुला फायनल काय ते... आणि तू बघ तुझ्या ओळखीचे कस्टमर म्हणून आम्हाला काही डिस्काऊंट मिळतो का रेटमध्ये ते..." मी खुषीत त्याला म्हणालो...

"अरे सर... डिस्काऊंट काय... तुम्ही जर स्पेशल ओकेजन अरेंज करणार असाल तर... तर मी पर्सनली माझ्या खर्चात ३ तास ही लिमोझिन हायर करून तुम्हाला ह्यातून फिरवेन..." हरीश गुढपणे हसत मला म्हणाला...

"स्पेशल ओकेजन म्हणजे??" मी न कळल्यासारखे दाखवत त्याला विचारले...

पण काल रात्री जे माझ्या मनात आले होते त्याच विचाराच्या अनुषंगाने त्याने तसे म्हटले होते ह्याची मला खात्री होती... तरीही मी न कळल्यासारखे दाखवत त्याला विचारले...

"स्पेशल ओकेजन म्हणजे फक्त तुम्ही आणि संगीतादिदी..." हरीश मिश्किलपणे हसून म्हणाला.

"फक्त आम्ही दोघे?? आणि पुढे काय???" मी हसू दाबत त्याला विचारले...

"पुढे... जस्ट इमॅजिन करा... तुम्ही आणि संगीतादिदी... इतके फ्रेन्डली भाऊ आणि बहिण... एखाद्या हनीमून कपलसारखे... संगीतादिदीने सेक्सी ड्रेस घातला आहे आणि तुम्हीही डॅशिंग ड्रेस घातलाय... असे माझ्या ह्या लिमोझिनमध्ये बसलाय... मग तुम्ही मॅरिड कपलसारखे एकमेकांच्या हातात हात गुंफून शॅम्पेन सिप करताय... मग म्युझिकच्या तालावर ह्या लिमोझिनमध्ये एकमेकांना बिलगुन डान्स करताय... मग त्या एक्साईट मूडमध्ये तुम्ही दोघे किसिंग करायला सुरुवात करता... मग किसिंग नंतर एक एक करत तुमचे कपडे तुम्ही काढताय... आणि मग संपुर्ण नागडे होवून तुम्ही ह्या सोफ्यावर पडला आहात... ह्या सोफ्यावर तुम्ही एकमेकांना चोखुन अजुन एक्साईट करत आहात... मग फूल एक्साईट झाल्यावर ह्या सोफ्यावर तुम्ही तुमच्या लाडक्या बहिणीला, संगीतादिदीला... चालत्या लिमोझिनमध्ये चोदायला सुरुवात करता... जस्ट इमॅजीन... दुबईच्या रस्त्यावरून ही लिमोझिन फिरतेय आणि ह्या चालत्या लिमोझिनमध्ये तुम्ही बहिण-भाऊ कचकचुन झवताय... असे तुम्ही स्वप्नात तरी कधी केले होते का???" हरीशने चावटपणे हसून शेवटी मला विचारले...