लिमोझीन

[rajsharma]

लिमोझीन - भाग १

"दुबई एअरपोर्ट जाना है..."

म्हणत हातातली ट्रॉली बॅग टॅक्सीच्या मागच्या सीटवर टाकुन मी पुढे ड्रायव्हरच्या बाजुला बसलो... टॅक्सी थांबताच एका नजरेत त्याला पाहून मी ओळखले की हा इंडियन ड्रायव्हर आहे म्हणून मी डायरेक्ट हिंदीत त्याला सांगितले.

"किधर से निकालू, सर? इस टाईम सभी रोड में जाम रहेगा..." टॅक्सी ड्रायव्हरने मला विचारले. उच्चारावरून तो चांगला हिंदी बोलणारा होता हे कळले... दुबईमध्ये ७५ टक्के इंडियन लोक साऊथचे आहेत तेव्हा त्यांना हिंदी चांगले येतेच असे नाही. कित्येकांना हिंदीचा एक अक्षरही कळत नाही...

"किधर से भी लेलो... जिधर से जल्दी पहुंचेगे..." मी माझा मोबाईल काढत त्याला म्हटले.

"किसी भी रोड से जायेंगे तो सेमच टाईम लगेगा... एक देढ घंटा तो लगेगाही लगेगा... टाईम है ना फ्लाईट के लिये??" त्याने मला विचारले.

त्याचे बंबय्या हिंदी ऐकून मी अंदाज बांधला की तो मुंबईचा असणार... तसे असेल तर त्याला मराठी पण कळत असणार ह्याची मला जाणीव झाली... ती जाणीव झाली आणि मी प्रचंड उत्साहीत झालो...

"हां है ना... अभी तो बहोत टाईम है फाईट को... कितना भी टाईम लगेगा तो चलेगा..." मी उत्साहात त्याला म्हणालो...

"हा तो फिर ठिक है... नही तो कुछ कुछ पॅसेंजर निकलते लेट है... और फिर जल्दी चलो जल्दी चलो बोल के दिमाग खाते है... कार को उडाके ले जाने की बात करते है..." तो हसुन म्हणाला.

"डोन्ट वरी दोस्त... मै नही बोलुंगा हवा में चलाव... तुम रोडसेच जाने दो..." मी पण हसून विनोद करत मुद्दाम 'बंबय्या हिंदीमध्येच त्याला म्हणालो जेणेकरून त्याला कळावे की मी पण मुंबईचाच आहे ते... अर्थात, पुढच्या काही मिनिटात त्याला कळणारच होते की मी मुंबईचा मराठी माणूस आहे ते...

आणि मग मी माझ्या मोबाईलमध्ये बघायला लागलो... फोनच्या कॉन्टॅक्ट लिस्टमधून एक नंबर मी डायल केला आणि मोबाईल कानाला लावला... रिंग वाजू लागली आणि पलिकडुन फोन उचलला गेला...

"हाय दिदी, बोल..."

"........."

"नाही... आत्ता निघालोय एअरपोर्टला..."

"........."

"ऊशीर कुठे झालाय... चांगला ४ तास आधी निघालोय... अग तुला भेटायला यायचं म्हटलं तर मला धीरच नसतो... मी लवकरच निघुन एअरपोर्टला जाऊन बसतो...

"........."

"हांऽऽऽ... कधी तुला भेटेल असे होत असते... लाडकी बहिण आहेस तु माझी...

"........."

"हां हा... माहीत आहे... मी तुझा लाडका भाऊ आहे ते..."

"........."

"हो ग दिदी... फ्लाईट चालु झाले की फोन करून सांगेन तुला..."

"........."

"अग मुंबई एअरपोर्टला पोहचलो की लगेच फोन करेन..."

"........."

"तरी बाहेर पडायला तासभर जाईल... मग टॅक्सीने तुझ्या घरी पोहचायला अजुन अर्धा तास..."

"........."

"हो हो... एकदम तयार रहा... भावाच्या 'जंगी स्वागतासाठी'..."

"........."

"घरी आलो की खायला? हो मग... भूक तर लागणार ना... लो कॉस्ट फ्लाईट आहे... फ्लाईटमध्ये जेवण देत नाहीत..."

"........."

"बनव ना काही पण... तसे तर तुला माहीत आहेच... मला काय 'आवडते' ते..."

"........."

"तोंड गोड करायला इतर काही नको... मला 'रसमलाई' पाहिजे माझी फेवरीट... तुला तर माहीत आहेच मला कित्ती आवडते रसमलाई... हा हा हाऽऽऽ..."

"........."

"आणि कोठली रसमलाई आवडते ते पण तुला चांगले माहीत आहे... आणि ती रसमलाई मला डायरेक्ट जिथून निघते तिथून चाटायला आवडते..."

"........."

"बस्स काय दिदी... मी येणार ह्या कल्पनेने आत्तापासूनच पाझरत असेल... मी पोहचेपर्यंत पुर्ण 'चिंब' झाली असेल..."

"........."

"तू डिश उघडून ठेव... मी आल्या आल्या डायरेक्ट तोंड लावतो..."

"........."

"हाऽऽ हाऽऽ हाऽऽऽ... तुला माहीत आहे मी कसा चाटतो ते..."

"........."

"अग हो दिदी... तुझे गिफ्ट कसे विसरेन... घेतलेय कालच..."

"........."

"तेच आपले नेहमीचेच... नवीन पॅटर्न आहे आता..."

"........."

"अग फोनवर काय सांगू?... सांगण्यापेक्षा डायरेक्ट बघच ना... बघण्यात खरी मजा..."

"........."

"नाही सांगणार... सरप्राईज आहे तुला... तू बघच... तुला खुप खुप आवडेल..."

"........."

"साईज घेतलाय बरोबर... लास्ट टाईमसारखाच... हांऽऽऽ... बाकी आता ३ महिन्यात जाडी झाली नसेल तर मग ठिक... का बदलली साईज आता?..."

"........."

"नाही... तुला रोज मी पहातोच म्हणा 'आय.एम.ओ.' वर तुला... वाटत तर नाही साईज बदलल्यासारखी... एनी वे... फार फार तर काय... थोडी टाईट बसेल... उलट अजुन मस्त दिसेल... हाऽऽ हाऽऽ हाऽऽ..."

"........."

[rajsharma]

"कशाला इतकी उतावळी होतेस... फक्त काही तास तर वाट बघायचीय... एकदा मी पोहचलो की दरवाज्यातच काढुन देईन तुझे गिफ्ट..."

"........."

"नाही तिथेच बघ... पाहिजे तर लगेच घालुन दाखव..."

"........."

"मी घालु तुला?... चालेल... माझी काहीच हरकत नाही... तुला माहीत आहे मला किती आवडते तुझे क... 'काढायला'... काढुन तुला ना... 'करायला'... हाऽऽ हाऽऽ हाऽऽऽ..."

"........."

"अग मी तर एका पायावर तयार आहे तुला घालायला..."

"........."

"पण मग बोलू नकोस... 'नको तिथे बघतोय' म्हणून... नको तिथे 'हात लावतोय' म्हणून..."

"........."

"बस काय दिदी... आता जे डोळ्यासमोर दिसतेय ते बघणारच ना... आणि ते घालताना हाताचा स्पर्श तर होणार ना..."

"........."

"नाही ग दिदी... मी कशाला मुद्दाम हात लावू... मला लावायची काय गरज... जिथे हात लावायचा तिथे तर तोंड घालायला मिळते मला... हाऽऽ हाऽऽ हाऽऽ..."

"........."

"बर बर... बघू आपण... मी येतोच आहे... भेटल्यावर बघू..."

"........."

"बरं चल... करतो तुला नंतर फोन... ठेवतो आता..."

"........."

"नाही ग दिदी... मी कसा बोअर होईल तुझ्याशी बोलून.. तुला तर माहीत आहे मला किती आवडत तुझ्याशी बोलायला... उलट मला असे झालेय की कधी तुझ्याजवळ पोहचतोय आणि तुझ्याशी गुलूगुलू बोलतोय..."

"........."

"हो हो... मला माहीत आहे ग... तु पण भावाला भेटायला आसुसलीय... अग मी पण बहिणीला भेटायला आसुसलोय... तीन महिने झाले आपण शेवटी भेटल्याला..."

"........."

ओके मग... करतो तुला फोन नंतर..."

"........."

"अग हो ग दिदी... किती वेळा विचारशील... तुझे गिफ्ट मी सगळ्यात पहिले बॅगेत टाकलेय..."

"........."

"ओके बाय..."

"........."

असे बोलून मी फोन कट केला आणि एक दिर्घ उसासा टाकत त्या ड्रायव्हरला म्हणालो,

"बायका शेवटी बायका असतात... ओह सॉरी... तुमको मराठी समझमें नही आता होगा... ये औरत तो औरत होती है..."

"नाही सर... मला मराठी समजते... मी मुंबईमदे रहात होतो..." तो ड्रायव्हर 'मराठीत' बोलत मला म्हणाला...

"अरे व्वा.. मस्त मराठी बोलता तुम्ही... म्हणजे मी फोनवर जे काय बोलत होतो ते पण समजले असेल तुम्हाला??" मी उत्सुकतेने त्याला विचारले.

"तुमी काय बोलला ते ऐकत होतो मी... पण मतलब नाही समजला..." तो हसून म्हणाला.

"नाही मी म्हणत होतो की 'बायका ह्या बायका असतात'... त्यांचा इंटरेस्ट फक्त 'मला काय आणणार?' नाहीतर 'गिफ्ट काय घेवून येणार?' फक्त हेच विचारणार..." मी हसून त्याला सांगितले.

"विचारणार ना सर... इतक्या लांबून येतेय मग त्यांना पण वाटते ना... काहितरी घेवून यावे..." तो ड्रायव्हर म्हणाला...

"अरे हो... पण किती वेळा??... प्रत्येक वेळी काही ना काही घेवून जायलाच पाहिजे..." मी हसून म्हणालो.

"आपल जवळच माणूस असेल तर त्याला आशा असतेच, सर... तुमच पण एकदम जवळच कोणीतरी असणार... म्हणून तर विचारत असणार..." तो हसून म्हणाला.

"हो ऑफकोर्स... माझी दिदी आहे... म्हणजे मोठी बहिण..." मी उत्साहाने म्हणालो.

"बहिण??... मंग बराबर आहे... मग तिला तर नक्कीच अपेक्षा असणार भावाकडुन... तुम्हाला जरूर काहितरी घेवून जायला पाहिजे..." त्याने पण हसून म्हटले...

"हो, ते तर आहेच... घेवून तर चाललोय मी तिला गिफ्ट... इन फॅक्ट, दर तीन चार महिन्याने मी तिला भेटायला जात असतो... आणि प्रत्येकवेळी तिला काही ना काही गिफ्ट घेवून जात असतो..."

"अच्छा है... तुमची बहिण खूष होत असेल मग?..." त्याने कुतुहलाने विचारले.

"खूष म्हणजे... एकदम खूष... ती पण काय करणार... एकटीच असते ती ना... मी जातो तेव्हा तिला थोडा आनंद मिळतो... म्हणून तर तिच्यासाठी मी दर तीन चार महिन्याने मुंबईला जात असतो..."

"मुंबईमध्येच रहाते तुमची बहिण?" त्याने विचारले.

"हो वसईला..."

"लग्न नाही झालेय?"

"हो झालेय... पण तिचा नवरा तिच्या बरोबर नसतो... तो सौदी अरेबीयात जॉब करतो..." मी म्हणालो.

"अच्छा... तरीच मग.. तुमच्या बहिणीला एकदम एकटं वाटत असणार..." त्याने खेदाने म्हटले.

"हो ना... तिला खूप एकटं फिल होत असते... ऑफकोर्स... तिला एक मुलगी आहे... आठ वर्षाची... तिच्यामुळेच तिचा वेळ जात असतो... पण नवरा जवळ नाही त्यामुळे तिचे लाईफ बोअरींग आहे..." मी त्याला म्हणालो.

[rajsharma]

"हां ते बरोबर आहे... नवरा शेवटी नवरा असतो..." तो ड्रायव्हर माझ्याकडे बघत म्हणाला.

"हो ना... बाईला शेवटी 'पुरुषा'ची गरज असते... पण साला माझ्या जिजाजीला ते कळतच नाही..." मी वैतागल्यासारखा म्हणालो.

"पण तुमचा जिजा पण जात असेल ना??... तुमच्या दिदीला भेटायला... तुमच्यासारखे दर तीन चार महिन्याने..." त्याने कुतुहलाने विचारले.

"कुठले काय... ते वर्षातून एकदाच फक्त येतात... महिन्याभराकरीता... आणि आले की सुटटीतले अर्धे दिवस त्यांचे नातेवाईकांना आणि मित्रांना भेटण्यातच जातात... माझ्या दिदीसाठी हार्डली वेळ देतात..." मी खंत व्यक्त करत त्याला म्हणालो.

"अरेरेरेऽऽऽ... ऐसा क्यो?... त्यानेही खंत व्यक्त करत आश्चर्याने विचारले.

"ते कंजरवेटीव आहेत... जुन्या विचारांचे... तेव्हा बायकोला पुर्ण वेळ देणे, बायकोवर पुर्ण वेळ प्रेम करणे त्यांना माहीत नाही... त्यांची त्यांना गरज वाटत नाही..."

"ऐसा क्या? फिर तो बहोत पुराने खयालात के है तुम्हारे जिजा..." त्याने म्हटले.

"हां... ॲक्च्युअली माझे जिजू माझ्या दिदीपेक्षा १० वर्षांनी मोठे आहेत..." मी पुन्हा विषण्णपणे म्हणालो.

"दस साल??... बहोत डिफरन्स है..." त्याने आश्चर्याने माझ्याकडे पहात म्हटले.

"हां ना... त्यांचे लग्न ठरले तेव्हा मी कित्ती सांगत होतो की त्यांच्याबरोबर दिदीचे लग्न ठरवू नका... ते दिदीला सुट होत नाहीत... पण माझे कोणी ऐकले नाही... कारण मी घरात सगळ्यात लहान होतो..."

"अरे बाप रे... पण शादी कोणी तय केली??"

"कोणी म्हणजे? माझ्या आईवडिलांनी... आणि आमचे नातेवाईक... आमच्या एका नातेवाईकाचे लांबचे रिश्तेदार होते ते... सगळे बोलत होते त्यांचे घराणे चांगले आहे, त्याचा जॉब चांगला आहे, भरपूर पैसेवाले आहेत... तेव्हा कोणी वयाचा विचार केला नाही..."

"हाच तर प्रॉब्लेम असतो रिश्तेदारोंका... पैसा सब कुछ नही होता है... लडकीला प्रेम करणारा नवरा पाहिजे असतो..."

"एक्झॅक्टली!... मी पण तेव्हा सगळ्यांना हेच सांगत होतो... मी बोललो की ह्याच्याबरोबर लग्न झाले तर दिदी खूष रहणार नाही... पण माझे कोणी ऐकले नाही... शेवटी तेच झाले..." मी वैतागल्यासारखे बोललो.

"तुमचे जिजू तिला सौदीत घेवून का जात नाहीत? तिकडे ते तिला बरोबर ठेवू शकतात ना..." त्याने विचारले...

"हो, ठेवू शकतात... पण ते तयार नाहीत... ते म्हणतात सौदी चांगला देश नाही बायकांसाठी... खास करून सुंदर स्त्रियांना..." मी म्हणालो.

"ऐसा कुछ नही... सौदी में बहोत इंडियन फॅमिली रहती है... मी काम केलेय सौदीत २ वर्ष..." तो म्हणाला.

"हां... मुझे भी मालूम है... पण ते ऐकतच नाहीत... मी त्यांना कितीदा म्हटले की सौदीत दिदीला घेवून जा... तिकडे नाही नेता येत असेल तर तुम्ही इकडे दुबईमध्ये जॉब बघा... आपण सगळे एकत्र राहू... दुबईमध्ये त्यांना सहज जॉब मिळेल..."

"हां... फिर क्या बोले वो??" त्याने कुतुहलाने विचारले.

"वो नहीच बोल रहे है... म्हणतात इथे सौदीत माझा जॉब चांगला आहे... इतका पगार मला दुसरीकडे कोठे मिळणार नाही..." मी म्हणालो.

"पगार ही सब कुछ नही रहाता... फॅमिली भी कुछ चीज है की नही... बिवी-बच्चे साथ में रहेंगे तो अच्छा होता है..."

"हां ना... सब उन्हे वही समझाते रहते है... लेकीन वो सुनते ही नही है... ते तिकडे सौदीत एकटे रहातात आणि इकडे मुंबईमध्ये माझी दिदी एकटी रहाते..."

"कोई दुसरा चक्कर तो नही होगा ना तुम्हारे जिजा का सौदी में?.. मेरा मतलब है... दुसरी कोई औरत या लडकी..." त्याने चाचरत त्याची शंका बोलून दाखवली...

"नही, मुझे नही लगता... एक तर ते जुन्या वळणाचे कंजरवेटीव माणूस आहेत... चक्कर या लफड करायची धमक त्यांच्यात नाही... मुळात त्यांना बायकांमध्ये इंटरेस्टच नाही... बायकांमध्ये इंटरेस्ट असता तर माझी दिदी काय कमी सुंदर आहे?? कोणीही तिच्यासाठी पागल होवू शकतो..." मी वैतागल्यासारखा चेहरा करत म्हणालो.

"ऐसा क्या... मग तुमच्या बहिणीच नशीब वाईट हं..." त्याने पुन्हा खंत व्यक्त करत म्हटले.

"हो ना... ती दिसायला खूप सुंदर आहे... मुंबईसारख्या शहरात वाढली आहे... ती एकदम मॉडर्न आणि फ्री माईंडेड आहे... आणि तिला नवरा असा वयस्कर आणि कंजरवेटीव मिळाला... खरच तिचं नशीब वाईट..." मी पण खंत व्यक्त करत म्हणालो...

आणि मग मी माझ्या मोबाईलमध्ये फोटो गॅलरीत गेलो आणि माझ्या बहिणीचा एक फोटो ओपन केला...

माझी मोठी बहिण, संगीतादिदीचा हा ग्रीन शिफॉनच्या साडीतला हाफ फोटो खूप सुंदर होता... ह्या फोटोत तिचा गोरा गोरा गोल चेहरा एकदम प्रसन्न दिसत होता आणि चेहऱ्यावर एक स्मित हास्य होते ज्याने तिच्या गालाला किंचीत खळी पडत होती... थोडेसे शॉर्ट असलेले तिचे काळेभोर केस दोन्ही खांद्यावर अवखळपणे रेंगाळत होते... शिफॉनची ग्रीन साडी पारदर्शक होती त्यामुळे तिचा आतला सिल्कचा स्लिव्हलेस ब्लाऊज स्पष्ट दिसत होता... ट्रान्स्परंट साडीमधून पुढून ब्लाऊज दिसणार असल्याने तिने ब्लाऊजचे हूक पाठीवर ठेवले होते.

पुढून काढलेल्या ह्या फोटोमध्ये तिची पाठ दिसत नव्हती पण तिने ही साडी आणि ब्लाऊज घातला होता त्यावेळी मी पण तिथे होतो तेव्हा मला माहीत होते की तिच्या पाठीवर ब्ला।ऊज खूप लो म्हणजे तिची पुर्ण पाठ उघडी करणारा होता. खाली दिड एक इंचाच्या पटटीला जेमतेम २ हूक होते ज्याने तो ब्लाऊज बांधून राहिला होता... त्या पटटी खाली अर्थात तिच्या काळ्या ब्रेसीयरची पातळ आडवी पटटी लपली होती आणि तिने ब्लाऊज घातला तेव्हा ब्रेसीयरची आडवी पटटी ब्लाऊजच्या पटटीच्या बाहेरच होती... तेव्हा तिने मला पाठ दाखवून विचारले होते की ब्रेसीयरची पटटी दिसतेय का? बाहेर असेल तर ब्लाऊजच्या पटटीखाली सार म्हणून... मग मी माझ्या हाताने ब्रेसीयरची पटटी तिच्या ब्लाऊजच्या पटटी खाली सारून लपवली होती...

[rajsharma]

ज्या फंक्शनमध्ये आम्ही गेलो होतो तेथे संगीतादिदी इकडे तिकडे मिरवत होती, धावपळ करत होती त्या गडबडीत अनेकदा तिच्या ब्रेसीयरची ती आडवी पटटी ब्लाऊजच्या पटटीबाहेर आली होती... मला दिसली की मी तिला इशारा करून सांगायचो की पटटी बाहेर आली आहे... मग कोठेतरी आडोसा एकांत बघून ती मला ब्रेसीयरची ती पटटी ब्लाऊज खाली सारून लपवायला सांगायची... एकदा तर मी मुद्दाम गंमत केली... तिच्या ब्रेसीयरचा हूक तिच्या ब्लाऊजच्या हूकाच्या बरोबर मागेच होता... ब्रेसीयरची पटटी ब्लाऊजच्या पटटी खाली आल्यामुळे ब्रेसीयरचा हूक दिसत होता... तेव्हा ब्रेसीयरची पटटी ब्लाऊजच्या पटटीखाली सारताना मी मुद्दाम ब्रेसीयरचा हूक खोलला... अंगठा आणि मधल्या बोटात मी ब्राची हूक असलेली बाजू धरली आणि अंगठ्याने पटटीला दाब दिला. त्याने ब्रा चा हूक निघाला...

ते मी मुद्दाम केले असे दाखवले नाही आणि घाईघाईत करताना झाले असे भासवले... ब्रेसीयर तशीही तिच्या उभारावर टाईट बसलेली होती त्यामुळे हूक निघाल्याबरोबर ब्रेसीयरच्या दोन्ही बाजू दोन्हीकडे ओढल्या गेल्या... बहुतेक ब्रेसीयर ढिल्ली झाल्याने संगीतादिदीला कळले की ब्रा चा हूक निघाला... तिने त्रासिकपणे माझ्याकडे पाहिले तर मी सॉरी म्हणत तिला बोललो की चुकून झाले... मग तिच्या ब्रेसीयरचा हूक लावायला मला दोन्ही हात वापरावे लागणार होते... मग त्या फंक्शनच्या ठिकाणी आम्ही एका कोपऱ्यात बसलो आणि ती माझ्याकडे किंचीत पाठ करून बसली... मग मी दोन्ही हात तिच्या पाठीवर नेवून तिच्या ब्लाऊजच्या पटटीखालुन तिच्या ब्रेसीयरच्या दोन्ही कडा ओढुन काढल्या आणि मग तिचा हूक लावला... ब्रेसीयरचा हूक लावल्यावर मग ती पटटी मी ब्लाऊजच्या पटटी खाली सारली... हे सगळे आम्ही दोघे समोर बघुन कोणालाही कसलाही सुगावा न लागू देता करत होतो... तसे करताना मी किती उत्तेजीत झालो होतो ते माझे मलाच माहीत होते...

तो फोटो बघताना मला ते सगळे आठवले आणि नकळत माझी उत्तेजना वाढली!

तर ह्या फोटोमध्ये ट्रान्सपरंट साडीच्या पदरामधून सिल्कच्या ब्लाऊजमधले तिच्य पुष्ठ उभार खुलून दिसत होते... हाय रिसोल्युशन फोटोमध्ये संगीतादिदीच्या भरगच्च उभारांची गोलाई सुस्पष्ट दिसत होती... ब्लाऊजच्या खाली दिदीचे किंचीत फुगीर पोट दिसत होते आणि कंबरेला सिल्कच्या पेटीकोटमध्ये जेथे साडी खोचलेली होती त्याच्या जरा वर तिची गोल खोलगट नाभी दिसत होती...

ह्या फोटोमध्ये संगीतादिदी सुंदर तर दिसतच होती पण 'सेक्सी' जास्त दिसत होती... आणि म्हणूनच त्यावेळी जेव्हा ती ही साडी माझ्यासमोरच नेसून तयार झाली तेव्हा मी तिची स्तुती करत तिचे हे फोटो काढले होते... तिच्या सगळ्या बाजुने वेगवेगळ्या पोजमध्ये मी तिचे खूप फोटो तेव्हा काढले होते आणि फोटो खूपच छान आलेले होते म्हणून मी त्या फोटोतील निवडक फोटो माझ्या मोबाईलमध्ये गॅलरीत मुद्दाम ठेवले होते.

तर दिदीचा तो फोटो ओपन करून मी त्या टॅक्सी ड्रायव्हरला दाखवत म्हणालो,

"ही बघा... माझी बहिण, संगीतादिदी..."

ड्राईव्ह करता करता त्याने एक नजर माझ्या मोबाईलवर टाकली आणि त्याचे डोळे चमकले!

"अरे व्वा... बहोत सुंदर है आपकी दिदी..."

मान वळवून तो माझ्या मोबाईलमधील संगीतादिदीच्या फोटोकडे निरखून पाहू लागला... नशीब तेव्हा टॅक्सी ट्राफीकमध्ये फसलेली होती त्यामुळे हळु हळु चालली होती... म्हणून त्याला फोटो निरखून बघता येत होता... त्याने तो अजुन निरखून पहावा अशीच माझी सुप्त इच्छा होती म्हणून मी त्याला नीट दिसेल असा मोबाईल त्याच्या बाजुला धरला होता... पुन्हा एकदा फोटोकडे निरखून पाहून तो उत्स्फुर्तपणे म्हणाला,

"तुमची बहिण खूप खूप सुंदर आहे, सर..."

"हो ना... खूपच सुंदर आहे... निव्वळ सुंदर नाही तर मॉडर्न पण आहे... तिला वेगवेगळ्या प्रकारचे ड्रेसेस घालायला आवडतात..."

असे बोलून मी मोबाईल स्क्रिनवर बोट स्लाईड करून पुढचा फोटो त्याला दाखवला... त्या फोटोमध्ये संगीतादिदीने जीन्स आणि टि-शर्ट घातले होते... जीन्स आणि टि-शर्ट एकदम टाईट असल्याने त्यावरून तिची सेक्सी फिगर उठून दिसत होती... तो फोटो पाहून पुन्हा तो म्हणाला,

"बहोत सुंदर... एकदम मॉडर्न आहे हं..."

ड्रायव्हिंग करता करता तो फोटो मी त्याला दोन तिनदा निरखून पाहू दिला आणि मग मी पुढचा फोटो स्लाईड केला...

आणि मग एक एक करत मी संगीतादिदीचे फोटो त्याला दाखवू लागलो आणि तो समोर एक डोळा ठेवून नजर टाकून टाकून मी दाखवत असलेले फोटो पहायला लागला... माझ्या मोबाईलच्या त्या फोल्डरमध्ये संगीतादिदीचे २०/२५ फोटो होते आणि सगळे फोटो वेगवेगळ्या ड्रेसमध्ये होते... २/३ फोटो वेगवेगळ्या रंगाच्या शिफॉन साडीतले तर २/३ फोटो वेगवेगळ्या टि-शर्ट जीन्समधले होते तर ३/४ फोटो वेगवेगळ्या स्टाईलच्या स्कर्ट आणि टॉपमधले होते तर २/३ फोटो वेगवेगळ्या पॅटर्नच्या पंजाबी ड्रेसेसमधले होते... २/३ फोटो नाईट गाऊनमधलेही होते...

वेगवेगळ्या वेळी काढलेले संगीतादिदीचे ते फोटो मी असे सिलेक्ट करून फोल्डरमध्ये ठेवले होते की प्रत्येक फोटोमध्ये तिच्या सुंदर भरलेल्या अंगाच्या प्रत्येक गोलाईची पुर्ण कल्पना यावी... काही फोटोत तिच्या उभारांची गोलाई वेगवेगळ्या ॲन्गलने उठून दिसत होती तर काही फोटोत तिच्या मांसल भरीव नितंबाची गोलाई वेगवेगळ्या ॲन्गलने खुलून दिसत होती तर काही फोटोत तिची नितळ गोरी पाठ तर काही फोटोत तिचे सपाट पोट आणि खोलगट बेंबी खुणावत होती...

मी फोटो स्लाईड करत त्याला दाखवत होतो आणि तो ड्रायव्हींग करता करता अधाश्यासारखा पण मला ते कळणार नाही अश्या आविर्भावात फोटो निरखून बघत होता... ज्या तऱ्हेने ब्रेक आणि ॲक्सलेटर मारायला तो पाय हलवत होता त्यावरून मला कळत होते की तो संगीतादिदीचे ते सुंदर, सेक्सी आणि मादक फोटो पाहून नक्कीच 'उत्तेजित' झाला होता... ऑफकोर्स, मला पण तेच हवे होते!... कारण त्याला तसे माझ्या बहिणीचे सुंदर सेक्सी फोटो दाखवताना मी एक वेगळीच 'उत्तेजना' अनुभवत होतो...

फोल्डरमधला संगीतादिदीचा शेवटचा स्लिव्हलेस नाईट गाऊनमधला फोटो त्याला मनसोक्त बघू दिल्यावर मी फोन माझ्या जवळ घेतला आणि दुसऱ्या फोल्डरमधला एक फोटो त्याला ओपन करून दाखवला...

"ये बुढढा कोण आहे??" त्याने कुतुहलाने मला विचारले.

"माझे जिजू... संगीतादिदीचा नवरा..." मी हसून म्हणालो.

"कायऽऽ??? हा तिचा नवराऽऽ???" त्याने आश्चर्याने जवळ जवळ ओरडत मला विचारले...

"हां दोस्त... हाच तिचा नवरा..." मी किंचीत दु:ख दर्शवत त्याला म्हणालो आणि जिजू आणि संगीतादिदीचे जोडीने काढलेले ३/४ फोटो त्याला स्लाईड करत दाखवू लागलो...

"ओहहोहोहोऽऽऽ..." त्याने खंत व्यक्त करत म्हटले, "कितना बुढढा लगता है... दस साल मोठा नाही तर हा बीस साल मोठा दिसतोय..."

"हां ना... हेच तर दिदीचं दुखण आहे... दोघे जेव्हा बरोबरीने चालतात तेव्हा सगळे त्याला तिचा बाप समजतात... ऑफकोर्स, दोघे बरोबरीने बाहेर फिरायला क्वचितच कधी जातात..."

"ऐसे बुढढे के साथ घुमना बोले तो सब लोग उसीकोच देखते रह जायेंगे..."

"म्हणूनच तर तो कधी माझ्या दिदीला बाहेर फिरायला घेवून जात नाही..." मी म्हणालो.

"आणि दिसतो पण किती सिंपल आहे... एकदम पुराने जमाने का स्टाईलवाला कपडा पहना है..." तो फोटो पहात म्हणाला खरा पण त्याची नजर फोटोत असलेल्या संगीतादिदीवरच होती...

"सिर्फ कपडे नही पर उसकी सोच भी एकदम पुराने खयालात की है... दिदीचं नशीब इतकेच चांगले आहे की त्याने तिला कधी कोठले बंधन घातले नाही की तिला काकूबाईसारखे रहायला जबरदस्ती केली नाही..."

"क्या उमर है इसकी अभी?" त्याने फोटोमधील जिजूकडे पहात पुन्हा कुतुहलाने विचारले.

"जिजूंचे वय आता ५० आहे... हा फोटो गेल्या वर्षीचा आहे..." मी उत्तर दिले...

"म्हणजे तुमची बहिण आता ४० वर्षाची आहे??? वाटत नाही ती..." त्याने पुन्हा आश्चर्याने म्हटले.

"हां ना... तिच्या वयापेक्षा खूपच लहान दिसते ती..." मी अभिमानाने म्हणालो.

"तुमच्यापेक्षा किती मोठी आहे ती? तुमचा वय काय??" त्याने मला विचारले.

"माझे वय ३५ आहे... संगीतादिदी माझ्यापेक्षा ५ वर्षानी मोठी आहे..."

"काय सांगता... वाटत नाही तुम्ही ३५ वर्षाचे... हार्डली २८/२९ वाटता... लग्न झालेय तुमच??" तो हसून मला म्हणाला...

"हो झालेय ना... मला एक मुलगा पण आहे ४ वर्षाचा..." मी हसत म्हणालो...

आणि मग मी त्याला माझ्या मोबाईलमधल्या दुसऱ्या एका फोल्डरमधले माझे माझ्या बायको-मुलाबरोबरचे काही फोटो दाखवले...

[rajsharma]

जेव्हा मी कोणाला माझ्या बहिणीचे फोटो दाखवतो तेव्हा मी त्या व्यक्तीला आवर्जुन माझे माझ्या बायको-मुलाबरोबरचे फोटोही दाखवतो... कारण मी निव्वळ माझ्या बहिणीचे फोटो जर दाखवले आणि पुढे त्यांना जेव्हा मी माझ्या बहिणीची आणि माझी 'जास्त माहिती' देतो तेव्हा ते त्यावर विश्वास ठेवतील की नाही ह्याची शंका असते... फोटोमधली मुलगी खरोखर माझी बहिणच आहे ह्यावर त्यांचा विश्वास तेव्हाच बसतो जेव्हा ते माझा बायको-मुलाबरोबरचा फोटो बघतात... म्हणून मग मी त्यांना माझे माझ्या कुटुंबाबरोबरचे फोटो मुद्दाम दाखवतो...

"तुमची बायको पण एकदम सुंदर आहे हं..." फोटोमधील माझ्या मिसेसकडेही निरखून पहात तो म्हणाला.

"हो आहे ना... पण माझ्या दिदी इतकी सुंदर नाही ती..." मी हसून त्याला डोळा मारत म्हणालो...

"नाही सर... ती पण सुंदर आहे... तुमच्या दिदीसारखीच..." तो पण हसून म्हणाला...

आता मी त्याला काय सांगू की माझी बायको आणि माझी दिदी ह्यापैकी कोण जास्त सुंदर आहे हे ह्या जगात माझ्यापेक्षा जास्त कोणालाच माहीत नसेल... त्या दोघींनाही मी इतक्या जवळुन, इंच इंच 'निरखून' पाहिले आहे की त्यांच्यातील फरक फक्त मीच काय तो सांगू शकत होतो...

अर्थात, त्यावेळी मी पुढे काही बोललो नाही आणि हसत मी मोबाईलमधला अजुन एक फोल्डर ओपन करत त्यातील फोटो त्याला दाखवू लागलो...

ह्या फोल्डरमध्ये ८/१० फोटो होते जे फक्त माझे आणि संगीतादिदीचे एकत्र काढलेले होते... प्रत्येक फोटोमध्ये संगीतादिदी मला चिटकुन उभी राहिलेली होती. २/३ फोटोत मी तिच्या खांद्यावर हात टाकलेला होता आणि तिने माझ्या पाठीमागुन हात आणत माझ्या कंबरेवर ठेवलेला होता... तर २/३ फोटोत मी तिच्या कंबरेत हात घालुन तिला जवळ धरून होतो तर २/३ फोटोत मी तिला कवेत घेवून माझ्या अंगावर दाबत होतो...

ऑलमोस्ट सगळ्या फोटोत ती मला अशी चिटकुन उभी होती की तिचा उभार माझ्या अंगावर दबला जात असलेला किंवा माझ्या अंगाला चिटकलेला दिसत होता... एका फोटोत तर मी तिच्या मागून तिला चिटकुन उभा होतो आणि तिच्या बगलेतून हात पुढे आणून मी तिच्या गालाला गाल लावून तिला हाताची मिठी मारलेली होती... त्या फोटोत तर स्पष्ट दिसत होते की माझ्या हाताच्या मधल्या भागाने संगीतादिदीचे उभार उचलले गेले आहेत...

ते फोटो पण तो तिरक्या नजरेने अगदी निरखून बघत होता... नक्कीच त्याने पण नोटीस केले असणार की आम्ही किती बिनधास्त एकमेकांना चिटकुन उभे होतो आणि तिचे उभार माझ्या अंगावर दबले गेले होते ते... शेवटी न रहावून तो म्हणालाच,

"तुमच्या दोघांत खुप फ्रीनेस दिसतोय..."

"हां... आम्ही दोघे बहिण-भाऊ असलो तरी एकदम मित्र-मैत्रिणीसारखे आहोत..." मी उत्साहाने त्याला म्हणालो.

"खरं सांगू? तुम्हाला राग नाही नां येणार??" त्याने माझ्याकडे पाहून हसत विचारले.

"अरे बोलो ना बिनधास्त... राग कशाला येईल..." मी पण हसून उत्तर दिले आणि मनातल्या मनात मला उकळ्या फुटू लागल्या... कारण मला कल्पना होती की तो काय बोलणार होता आता...

"तुमचे जिजा एकदम 'लंगूर' है... इतनी सुंदर बिवीपासून दूर रहातो... खरे तर तो तुमच्या दिदीला अजिबात सूट नाही... तुम्ही आणि तुमची दिदी एकमेकांना शोभून दिसता... आय मीन, तुमच्या बहिणीला तुमच्यासारखा मुलगा नवरा म्हणून पाहिजे होता..." त्याने थोडे संकोचत पण हसत म्हटले.

"एकदम बरोबर बोलला तुम्ही... माझ्या दिदीला माझ्यासारखा हॅन्डसम नवरा पाहिजे होता... जो आपल्या सुंदर बायकोवर भरपूर प्रेम करेल, तिला सुखात ठेवेल... फुकटमध्ये त्या 'लंगूर'च्या गळ्यात माझी दिदी पडली... त्यांच्या जागी दुसरा कोणी माझ्यासारखा हॅन्डसम असला असता तर त्याने माझ्या दिदीला दूर ठेवली नसती... दुसरे कोणी जाऊ द्या... मी जर त्यांच्या जागी असलो असतो आणि माझ्या दिदीसारखी मुलगी माझी बायको असली असती तर मी एक मिनीट पण तिला दूर ठेवले नसते... सतत तिला 'प्रेम' करत राहिलो असतो, तिला 'प्रेम' देत राहिलो असतो..."

मी चेकाळत त्याला डोळा मारत एका वेगळ्याच खुमारीत त्याला म्हणालो... तो पण माझ्याकडे पाहून हसत पुढे म्हणाला,

"हां... वो तो दिखता है फोटो में... आप अपनी दिदी को कितना प्यार देते है... तुमच्या जिजूबरोबरच्या फोटोत तुमची दिदी मायुस दिसते... पण तुमच्याबरोबरच्या फोटोत तुमची दिदी एकदम खूष दिसते..."

"खूष दिसणारच.. कारण मी तिला खूष ठेवतो... खरे तर जिजूंनी तिला खूष ठेवायला पाहिजे, तिला प्रेम द्यायला पाहिजे... पण ते तिला मनासारखे प्रेम देत नाहीत त्यामुळे मी तिला माझ्याकडुन होईल तितके प्रेम देत असतो..."

"देना ही चाहिये... आखीर ये भाई का फर्ज है..." तो माझ्या म्हणण्याला दुजोरा देत म्हणाला.

"बिलकुल... जेव्हा दिदीचे लग्न जिजूंबरोबर झाले तेव्हा पहिले दोन तीन वर्षे त्यांनी तिला बऱ्यपैकी प्रेम दिले, जीव लावला... पण नंतर त्यांना मुलगी झाली आणि त्यानंतर जिजूंचा दिदीमधला इंटरेस्ट संपला..."

"कही ऐसा तो नही... त्यांना मुलगा पाहिजे असेल आणि मुलगी झाली म्हणून ते दिदीवर नाराज असतील..." त्याने पुन्हा शंका व्यक्ती केली...

"नाही तसेही काही नाही... उलट जिजू आपल्या मुलीवर खूप प्रेम करतात... जेव्हा केव्हा ते येतात तेव्हा तिला खूप खेळणी, कपडे घेवून येतात... उलट दिदीपेक्षा जास्त प्रेम आता त्यांचे आपल्या मुलीवर दिसत असते..."

"किंवा मग डिलिव्हरीनंतर तुमच्या दिदीची फिगर बिघडली असेल... इसलिये बाद में वो उसे पसंत नही करते होंगे..."

"नही ऐसा तो नही लगता... दिदी मुंबईसारख्या शहरात जन्मली, मोठी झाली... मुंबईमध्येच कॉलेजमध्ये शिकलीय त्यामुळे ती पहिल्यापासून मॉडर्न आहे आणि तिला मॉडर्न रहायला आवडते... इन फॅक्ट, तिला पण भिती होती की डिलिव्हरीनंतर तिची फिगर बिघडेल... आणि डिलिव्हरीनंतर दिदी थोडी जाड झाली पण होती. पण मग नंतर तिने जिम वगैरे जॉईन करून पुन्हा आपली फिगर पहिल्यासारखी मेंटेन्ड केली..."

"फिर भी तुम्हारे जिजू उसे पहिले जैसा प्यार नही दे रहे थे??"

"नही ना... म्हणून ती उदास राहू लागली, दु:खी राहू लागली... मी जेव्हा जेव्हा तिला भेटायला जायचो तेव्हा मला ती एकदम उदास आणि मायुस दिसायची... मी तिला खूप समजवायचो, सगळे ठिक होईल असा धीर द्यायचो, तिला खूष करायचा प्रयत्न करायचो... पण ती दिवसेन दिवस जास्तच माउस होत गेली..."

"अरे बाप रे... फिर??" त्याने हळहळ व्यक्त करत विचारले.