यावरून एक गोष्ट सिध्द झाली होती की मामीला मामापासून पाहिजे ते सुख मिळत नव्हतं. मी जवळचा असल्याने तिने मला यासाठी निवडलं होतं. मीही माझ्या तारूण्यसुलभ भावनेने मामीच्या भावनिक आणि शारिरीक बंधनात अडकलो होतो. नंतर मामाची रेग्युलर शिफ्ट सुरू झाली होती. म्हणजे रात्रीचे आम्हाला एंजॉय करता येत नसे. पण मग दिवसा कधी मामा ड्युटीवर असताना मी मामीच्या घरी जाऊन तिला झवत असे. आता मामीच्या चेहऱ्यावर एक तेज आले होते. ती खुशीत दिसू लागली होती. मी घरी गेलो की मामी खुश होऊन जात असे. मला कुठे ठेऊ आणि कुठे नको असे तिला होत असे.
-आणि एके दिवशी मामा डबुटीवर असताना त्याला चक्कर आली. त्याला लगेच सिव्हील हॉस्पिटलमध्ये भरती करण्यात आले. डॉक्टरानी त्याच्या रोगाचं टी.बी.चं निदान केलं. मामा काही घरी जाऊ शकला नाही. त्या आजारातच त्याचं निधन झालं.
मी हळहळलो. त्याहून अधिक दुःख मला मामीचं वाटू लागलं. ऐन जवानीत मामी अकाली विधवा झाली होती. मामाचे सर्व विधी मीच केले. आमच्या समाजात विधवाविवाह (पाट लावणे) मान्य नव्हते. साहजिकच मामीला आता आयुष्यभर वैधव्याचे जिणे भाग होते.
काही दिवस असेच गेले. मी मामाचे प्रा. फंडाचे. विम्याचे पैसे मामीला लवकरात लवकर मिळवून दिले. माझी आई. वडील तिला माहेरी जाण्याचा सल्ला देत होते. मी मात्र अजब दुविधेत सापडलो होतो. कोणत्याही परिस्थितीत मला मामीला सोडायचे नव्हते; तसेच तिला मलाही. आता मी मामीच्या घरीच राहू लागलो. साहजिकच शेजारी-पाजारी कुजबुज सुरू झाली. माझे व मामीचे संबंध माझ्या आई-वडीलाना समजले. मी नसताना ते मामीकडे गेले व त्यानी तिची निर्भत्सना केली. तिला गाव सोडून जाण्यास सांगितले.
जेव्हा हे मला समजले तेव्हा माझी तळपायाची आग मस्तकात गेली. मी जाब विचारायला माझ्या घरी गेलो. संतापाच्या भरात मी आई-वडीलाना मारायला काठी उगारली. तिथल्या तिथे मी ठरविले की लग्न करायचे ते मामीशीच!
___ मामाला मरून तीन महिने होताच मी मामीशी रजिस्टर लग्न करून मोकळा झालो. राजु, आता तूच सांग. माझ काय चुकलं?
.
.
खरोखरंच, अरूणचं काही चुकलं का? आणि जरी चुकलं असलं तरी ते ठरवणारे आपण कोण?
आज अरूण त्याच्या संसारात सुखी आहे. त्याला दोन हट्टाकट्टी मुलं आहेत.
(ही कथा सत्य घटनेवर आधारित असून, फक्त पात्रांची नावे बदलण्यात आली आहेत.)
(संपूर्ण)