सोनेरी जाळे

[rajsharma]

"नरेन, तुझं झालं नाही?" भानावर आल्यावर निलीमने विचारले. तिच्या चिंब योनीमार्गात त्याचा लवडा ताठ असावा असं तिला वाटत होतं... निलीमाच्या तृप्त देहावरून नरेन उठला. निलीमाचे अनुमान खरे होते. त्याचा लवडा अजूनही मजबूत उभा होता. त्याने समोर झुकून निलीमाच्या पाठीखाली हात घातले व तिला पोटावर झोपवले. क्षणात निलीमाला नरेनच्या स्वात्लीत न होण्याचे रहस्य कळले. आपल्या उत्तेजनेच्या भरात ती नरेनची खरी इच्छा विसरूनच गेली होती. तिच्याशी गुदासंभोग करण्यासाठी नरेनने आपली ताठरता व वीर्याचा साठा जपून ठेवले होते. तिला आता आधी कबूल केल्याप्रमाणे नरेनची मनीषा पूर्ण करणे क्रमप्राप्त होते.

"ए नरेन, हळू करशील ना रे? मला त्रास होतो ह्याचा!" ती नरेनला विनवून म्हणाली. "तू बिलकुल फिकीर करू नकोस! एकदम आहिस्ते करतो!"

"पहा बरं! कारण मघाशी करताना तू माझी अजिबात दयामाया केली नव्हतीस. अजूनही हुळहुळल्यासारखं झालंय मला!" निलीमाच्या स्वरात तक्रारीपेक्षा कौतुकच जास्त होतं.

"निलू डार्लिंग, तो रेग्युलर हायवे होता. तेला ट्रॅफिकची आदत हाय!"

"पण इकडची पायवाट जास्त मळलेली नाही, तेव्हा संभाळून घे रे बाबा!" नरेनचं जाडजूड लिंग आपल्या नाजूक पार्श्वछिद्राचे काय हाल करेल ह्या कल्पनेने तिच्या अंगावर शहारे उठले. नरेनला आणि मुख्य म्हणजे स्वतःला अडचणीचे होऊ नये म्हणून निलीमाने आपले पाय जास्तीत जास्त शक्य होईल तेव्हढे फाकवून घेतले. आपसूकच तिच्या पुष्ट नितंबांमधील घळ उघडी झाली. नरेन तिच्या कंबरेजवळ बसला. आतापर्यंत केलेल्या संभोगाचा परिणाम नरेनचे वीर्य व तिचा स्वतःचा कामसलिल ओघळून तिच्या नितंबांमधे आला होता. खोलीतल्या ट्यूबलाईटच्या प्रकाशात तिच्या सुरकुतलेल्या गुदाचे छिद्र किंचीत ओलावून किरमीजी दिसत होते. ते आकर्षक दृष्य बघून नरेनच्या तोंडाला पाणी सुटले. त्याने आपला चेहरा निलीमाच्या नितंबांजवळ आणला.

आंघोळ झाल्यावर आपल्या शरीराच्या सर्व भेगा व छिद्रांमधे डिओ स्प्रे मारायचा निलीमाचा रोजचा शिरस्ता होता. त्या डिओचा मंद सुवास निलीमाच्या देहगंधात मिसळून एक विलक्षण मादक गंध नरेनच्या नाकात शिरला. त्याने उत्तेजित होऊन आधीच ताठलेला त्याचा लवडा मोद्या जिकीरीला आला. अतिशय कष्टाने त्याने स्तंभन करून वीर्याची पिचकारी उडण्यापासून रोखली. आपले तोंड त्याने निलीमाच्या फाकलेल्या कलिंगडांमधल्या नाजूक छिद्रात खुपसलं. त्या सुरकुतलेल्या भोकावरून त्याची जीभ सराईतपणे फिरू लागली. ओलसर जीभेच्या होत असलेल्या स्पर्शाने निलीमाच्या नाजूक गुदाला गुदगुल्या होऊ लागल्यात. आपल्या लाळेच्या वंगणाने त्याने तिची गुदा माखून टाकली. त्याच्या ह्या भलत्या चाळ्यांनी निलीमा शहारून गेली.

नरेनने आपली उजवी तर्जनी त्या ओल्या झालेल्या छिद्रात हळवारपणे घुसवली. त्याला आपल्या नांगरासाठी जमीन पुरती भुसभुशीत झाली आहे की नाही हे तपासायचे होते. बोट विनासायास आत शिरताच त्याची खात्री पटली. एका बोटाने निलीमाला विशेष त्रास झाला नाही, पण त्याचा लवडा हा बोटापेक्षा कितीतरी जाड होता. त्यामुळे ती बिचारी आपला जीव मुठीत धरून होती. आता नरेनची गदाप्नवेशाची तयारी झाली होती. त्याने आपली तर्जनी बाहेर काढली. आपला ताठरलेला लनडा त्याने एकदा निलीमाच्या योनीत घुसळून घेतला. तिच्या योनीमार्गात अजूनही संभोगाच्या धुमश्चकीचा ओलावा शिल्लक होता. त्या ओलाव्याचा लिंगाला व्यावस्थित लेप झाला. निलीमाच्या फाकलेल्या ढुंगणावर कंबर झुकवत नरेनने लवड्याची सुपारी तिच्या पार्श्वछिद्राला लावली. आपल्या आक्रसलेल्या नाजूक जागी नरेनच्याा कठीण लवड्याचा उष्ण स्पर्श निलीमाला एक वेगळीच अनुभूति देऊन गेली. तिच्या मनात आलं, हे काही एवढं वेदनादायक वाटत नाहीय.

नरेनने हळवारपणे आपलं लिंग तिच्या छिद्रात घालायला सुरूवात केली. त्रास होऊ नये म्हणून तिने पार्श्वभागातील सर्व स्नायू एकदम मोकळे सोडलेत. तिला वेदना जाणवू नये म्हणून नरेनने एक हात तिच्या मांड्यांमधे आणला व तिचा क्लायटोरिस मुलायमपणे कुरवाळू लागला. हे करत असताना तो आपल्या कंबरेचा दाब कळत नकळत निलीमाच्या नितंबांनर वाढवत होता. काही वेळातच त्याचं लिंग अर्ध्याहून जास्त निलीमाच्या मांसल कुल्न्यांमधे लुप्त झालं होतं. नरेनने काही क्षणांची उसंत घेतली. त्याचा हेतू जवळपास साध्य झालेला होताच. त्याला आता कसलीच घाई नव्हती.

"निलू डार्लिंग, कसं लागतंय आता?" त्याने काळजीच्या स्वरात विचारलं. निलीमाच्या शरीरावर नरेनचा पूर्ण भार आला होता, त्याचे जाड लिंग तिच्या ढंगणात फसलेलं होतं,
पण तिला आज एक वेगळंच सेन्सेशन होत होतं. आधी वाटल्याप्रमाणे मुळीच वेदना होत नव्हत्या. "नरेन, आज काही वेगळंच वाटतंया रे!"

"दर्द होतोय?"

[rajsharma]

"नाही रे! उलट आज बरं वाटतंय!" तिचा गुदामार्ग नरेनच्या कडक लिंगाने भरून गेला होता. तिच्या ह्या वाक्याने नरेनचे टेन्शन पूर्ण निघून गेले. त्याच्या तोंडातून समाधानाचा सुस्कारा निघाला. त्याने सपोर्ट म्हणून आपले दोन्ही हात तिच्या शरीराखाली घेत तिचे पुष्ट स्तन पकडले अन् त्याच वेळेस आपली कंबर पूर्ण खाली दाबली. त्याचा लवडा आता संपूर्ण तिच्या शरीरात बंदिस्त झाला होता. त्याच्या भोवती निलीमाच्या नाजूक त्वचेचे उष्ण आवरण झाले होते. नरेनना आपण स्वर्गात आहोत असं वाटू लागलं. निलीमाच्या कंबरेवर भार देत नरेनने हळुवारपणे लवडा आतबाहेर करायला सुरूवात केली. त्याने हातांनी निलीमाला घट्ट पकडून ठेवले होते. त्याच्या लिंगाचे आपल्या शरीरातून होणारे आवागमन निलीमाला आवडू लागले होते. ती आपले नितंब वर करून त्याच्या धक्क्यांना साद देऊ लागली. वृषणात इतका वेळ रोखून ठेवलेला वीर्याचा साठा आता जणू लाव्हा बनला होता. निलीमाच्या कोमल गुदामार्गाची पकड नरेनला बेभान करत होती.

तिचा मांसल देह त्याच्या मिठीत बध्द झालेला होता. तिच्या लुसलुशीत बनपानांचा जास्त अंत न पहायचा असा विचार करून नरेनने आपले गरम वीर्य निलीमाच्या अंतरंगात उगाळायला सुरूवात केली. त्या क्षणी त्याच्या धक्क्यांचा वेग जास्तच वाढला होता. निलीमाही त्याचे उष्ण वीर्य आपल्या पार्श्वभागात आनंदाने ग्रहण करत होती. त्याच्या लिंगाच्या घर्षणाने हुळहुळलेल्या नाजूक गुदामार्गाला तो गरम साश हवा हवासा वातत होता. एका अंतिम रेट्याने नरेनने वीर्याचा शेवतचा थेंब उत्सर्जित केला. इतक्या वेळानंतर झालेल्या स्वलनाने तो पार थकून गेला होता. त्याने आपले शरीर निलीमाच्या अंगावर शिथिल सोडले. त्याच्या ओटीपोटाला तिचे मांसन नितंब सुखावत होते.

संभोगाच्या बलानित नरेन किती वेळ होता हे त्याला कळलेच नाही. काही वेळ गेल्यावर त्याच्या खाली निलीमा चुळबुळ करायला लागली.

"काय झालं निलू?" नरेनने आळसावलेल्या आवाजात विचारलं.

"अजून थोडा वेळ झोपू दे ना!"

"नरेन, तू बघितले का किती वाजले ते? उठ बरं! आणि जा तू आता!" निलीमाचा नरेनवर जा म्हणण्याचा निश्चितच हक्क होता.

"अगं चार कलाकच तर झालेत. तू कुठे बाहेर जाणार हायेस का?"

"नाही"

"मग मला हकालतेस का तू? कुणी येणार हाय का तुझ्याकडे? कोणी नवीन मिन्न तर नाय ना गटवला? निलीमाने प्रेमाने नरेनच्या पाठीत धपाटा घातला.

"तुझ्या शिवाय कुणी मित्र आहे का माझा?"
नरेन थोड्याशा अनिच्छेनेच उठला व कपडे करू लागला. निलीमा आपल्याला एवढ्या घाईने का जायला सांगते आहे, हा विचार त्याच्या डोक्यात घोळत होता.

* * * (भाग १समाप्त) * * *

[rajsharma]

[rajsharma]

भाग २
नरेन उठला तशी निलीमाही उठली. तिने मघासारखंच ब्राशिवाय ब्लाऊज घातलं व साडी नेसून घेतली. मघाच्या व आताच्या पेहरानात फरक एवढाच होता की तिच्या पुष्ट वक्षांवर नरेनने दिलेले विमान विराजत होते. त्याने त्या विमानाचा लावलेला चावट अर्थ आठवताच निलीमा मनाशीच खुदकन लाजली. नरेनच्या लक्षात तिचे लाजणे आने कपडे घालून तो तिथेच रेंगाळत होता.

"कसली खुषी झाली, निलू डार्लिंग?"

आता निलीमा काय बोलणार होती! ती नुसतीच हसली.

"काही नाही रे! आपलं असंच!"

"तू मातर हे बराबर नाय केलस हां!"

"काय बरोबर नाही केलं?"

"नाय, तुझ्याकडे कौन येणाराय ते बाकी सांगितलं नाय हां!" नरेन काही तिचा पिच्छा सोडायला तयार नव्हता.

"काही नाही रे! माझी एक मैत्रिण येणार आहे!"

"अच्छा, तर तुझ्याकडे तुझी सहेली येणार हाय! कौन हाय गं सहेली?"

"अरे मैत्रिण म्हणजे, ह्यांच्या ऑफिसमधेच एक जण आहे, नुकतेच शेजारी राहायला आलेत, त्यांची मिसेस आहे!"

"तिची उमर काय हाय? आणि दिसायाला कशी हाय? खूबसुरत हाय?"

"तुला रे कशाला ह्या चौकश्या?"

"काय नाय गं! असंच फजूल विचारत आहे!" नरेन खोटं बोलत होता. त्याला निलीमाच्या मैत्रिणीबद्दल चांगलंच कुत्तुहल होतं. ते बहुधा तिलाही जाणवलं असावं. तिने नरेनचा जास्त अंत न बघता सांगून टाकायचं ठरवलं.

"अरे, ती माझी शेजारीणच म्हण नं! तिचं नान मंजुषा आहे. वय असेल तिचं तीसच्या जवळपास!"

"मी थांबत्ते नं आता! मला भेटव नं तिला!"

"कशाला? तू जा आत्ता! उगाच आमच्या बायकांत लांबोडा नको!"

"मला बघू दे ना एकदा!" नरेन हट्ट सोडतच नव्हता.

"ठीक आहे!" अखेर निलीमाने होकार दिला.

"माझ्या मोबाईलवर तिचे काही फोटो घेतलेत. ते दाखवते.

" असे म्हणून निलीमाने आपला मोबाईल फोन हातात घेतला. नरेन तिच्या जवळ आला. त्याला उत्सुकता लागली होती की ही मंजुषा आहे तरी कशी ती. हा सगळे मल्टीमिडिआ फिचर्स असलेला फोन नरेननेच तिला दिला होता. त्याला तो वीस हजाराच्यावर पडला होता. निलीमाने मंजुषाचे चार फोटो घेतले होते, त्यातला एक तिने ओपन केला. फोनच्या कॅमेऱ्याचे रिझोल्यूशन चांगले असल्याने अगदी क्लियर फोटो आला होता. हा क्लोज-अप असल्याने मंजुषाच्या चेहऱ्याचे सगळे फिचर्स व्यवस्थित दिसत होते. तिचा वर्ण गव्हाळ दिसत होता. चंद्राकृति गोल चेहरा, त्यावर तिचे टपोरे डोळे, तिचं अपरं नाक अगदी स्पष्ट दिसत होते. तिचा वरचा ओठ नाजूक आणि पातळ तर खालचा ओठ मधमाशी चावल्यावर सुजल्यासारखा दिसाना तसा मांसल अगदी पिकलेल्या तोंडल्यासारखा भासत होता. फोटोत तिने स्माईल केल्याने तिचे कुंदकळ्यांसारखे दात चमकत होते. तिच्या वरच्या समोरच्या दोन दातांमधे किंचीतशी फट होती, ती नरेनला अतिशय सेक्सी वाटली.

[rajsharma]

नुकताच संभोग होऊनसुद्धा त्याचा लवडा क्षणात ताठ झाला. दुसरा फोटो जरा दुरून काढल्यामुळे, मंजुषाची डोक्यापासून तर कंबरेपर्यंतची आकृती दिसत होती. अंगावर चोपून नेसलेल्या साडीतूनही तिचे भरलेल्या शरीराचे उभार जणवत होते. तिसरा फोटो त्याच अंतरावरून पण प्रोफाइल होता. ह्यात मंजुषाच्या वक्षस्थळांचा भरदारपणा डोळ्यात भरत होता. निलीमाने फोन बाजूला केला. नरेनला रसभंग झाल्यासारखे झाले.

"तीनच खेचले? तुला महेंगा फोन दिला त्याचा पुरा इस्तमाल काय नाय केला?"

"आहे एक अजून! पण तुला दाखानायचा की नाही ह्याचा विचार करते आहे."

"काय म्हणून? कशाला छुपवते माझ्यापासून?"

"कारण तू एक लंपट माणूस आहे म्हणून!" निलीमाच्या आवाजात नरेनच्या लंपटपणाची स्तुतीच होती, म्हणून त्याला तो शब्द लागला नाही. पण त्याच्या चेह-यावर हिरमुसल्याचे भाव आलेत.

"बरं बाबा, तो पण दाखवते. हा मी तिला नकळत काढला आहे.

" चवथ्या फोटोत मंजुषा साडी नेसत होती. हा फोटो निलीमाने मोद्या खुबीने घेतला होता. मंजुषा साडी अर्धवट नेसलेल्या अवस्थेत होती. पदर तिच्या हाताच दिसत होता. त्यामुळे पोलक्याआडच्या तिच्या गच्च स्तनांचे अर्धगोलाकार व स्तनांमधली घळ व्यवस्थित दिसत होती. साडी कंबरेवर बरीच खाली नेसल्याने तिचे गुबगुबीत पोट व त्यावरील गोल गरगरीत नाभी नरेनला चाळवत होती.

"हा फोटो मंजुने बघितला नं, तर ती मारेलच मला!" निलीमा म्हणाली.

"मला दे!" नरेनचा आगाज घोगरा झाला होता.

"तुला दे? अरे हा फोन तूच तर दिला आहेस. पुन्हा परत पाहिजे?"

"तुला कळलं नाय निलू डार्लिंग! मला मंजुषा दे!"

"काय? मंजुषा दे? तुला म्हणायचंय काय?"

"माझा आणि मंजुचा संगम करवून दे! तू जे मागशील ते देईन!" नरेनने आपला मनसुबा उघडा केला. मंजुषा त्याच्या काळजात घुसली होती. त्याच्या आवाजातील लालसेने निलीमाला चमकल्या सारखे झाले.

"म्हणजे ही तुला आवडली तर! मग माझं काय? मला विसरशील तू?" निलीमा दुखावलेली दिसत होती. नरेनने तिला मिठीत घेतले व तिचं प्रेमाने चुंबन घेतले. निलीमाला दुखाऊन त्याला चालणारं नव्हतं.

"तसं नाय गं, निलू डार्लिंग! तू तर माझ्या दिलाची राणी हाय. तुझी जगह कोण घेऊ शकेल. पण एकदा मला हिचा स्वाद चखान न!" परत तो निलीमाला कुरवाळू लागला. निलीमाची वैषम्याची भावना निरवली. खरंच, नरेन मंजुषला कसं भोगतो ह्याबद्दल तिला कुतूहल उत्पन्न झालं.

तिला अचानक हे सगळं एक्सायटींग वाटू लागलं. "अरे पण ती तयार होईल का?"

"ते जबाबदारी तुझी! तिला तू कसं भी तैय्यार कर. काय भी आमिष दाखान तिला. ते पुरं करायचं मी करेन. अन् जे तिला देईन त्याच्या डब्बल तुला!" मंजुषाच्या दुप्पट आपल्या ऐकल्यावर निलीमाच्या तोंडाला पाणी सुटलं.

"पहा बरं, तिच्या दुप्पट मला! नंतर नाही म्हणू नकोस."

"नाय गं! आपण एक बार जबान दिली तर फिरवते का कभी? अगर तिला दस हजार दिले तर तुला बीस हजार!"
"आणि तिला एकदा केलं तर मला दोनदा करशील?" निलीमाने नरेनच्या डोळ्यात आपले डोळे रोखून विचारले.
"तू खूब बदमाश हाय हां, निलू डार्लिंग! ते चीज कभी नाय भूलणार! कबूल! तिला एक बार चोदलं तर तुला दो बार चोदेन! आपल्यात तेवढा पावर हाय! हा बघ आपला झंडा पुन्हा खडा झाला!" असे म्हणून त्याने निलीमाचा हात आपल्या तनलेल्या लवड्यावर ठेवला.

"घेते फिरून एक बार?"

"नको रे आता! नंतर बघू! मी बघते हे सावज कसं गाठायचं ते! जमलं तर उद्यालाच तुझ्यापुढे पेश करते."

अश्या रितीने निलीमाशी अलिखित करार करू नरेन निघून गेला. आता मंजूषाला कसं पटवायाचं ह्याचं विचारचक्र निलीमाच्या डोक्यात सुरू झालं.
नरेन गेला अन् थोड्याच वेळात दरवाजावरची बेल किणकिणली. निलीमाने पीपहोल मधून बघितले. मंजुषाच आलेली होती. निलीमाने दार उघडून तिला आत घेतलं व दार लावून घेतलं. मधल्या वेळात तिने चेहरा धुऊन हलकासा पावडरचा हात फिरवून घेतला होता व लिपस्टीकचा एक टचही ओठांना दिला होता. मंजुषा आपल्याकडे टक लाऊन बघत आहे हे तिच्या ध्यानात आलं. नरेनबरोबर केलेल्या प्रणयक्रीडेच्या काही खुणा तर मागे राहिल्या नाही असं तिला क्षणभर वाटून गेलं. पण आपण व्यवस्थित स्वतःला सावरून घेतलं आहे अशी तिला खात्री होती. लगेचच मंजुषाच्या नजरेचा रोख तिच्या लक्षात आला. ती विमानवाल्या नेकलेसकडे बघत होती. अर्थात, ते मंजुषाने बघावे अश्याच पध्दतीने निलीमाने घातलेले होते.