"हो होणार... पुर्ण नागडी होणार... इनफॅक्ट, मी तुलाच माझी पॅन्टी स्वत:च्या हाताने काढायला सांगेन... तुला आवडेल ना माझी पॅन्टी काढायला?" ती चावटपणे हसत म्हणाली...
"म्हणजे काय ताई?... आवडेल म्हणजे दौडेल... माझ्या बहिणीची पॅन्टी मला माझ्या हाताने काढायला मिळणार म्हणजे माझे केवढे भाग्य!... माझा जन्म धन्य होईल तुझी पॅन्टी मला काढायला मिळाली तर..."
"हो ना... मग तुझ्या समोर मी तशीच नागडी बसेन... तुला माझी पुच्ची दाखवत..." संगीताताई बेशरम्यासारखी म्हणाली...
"पण मग तुला नागडी बघुन माझा लंड उठेल... मग त्याला शांत करायला मी त्याला बाहेर काढेन..." मी उत्तेजनेने म्हणालो.
"हंम्म्म... तु तर असा बोलतोय जसे काही आत्ता तुझा लंड झोपलाय जणु... तो तर सदानकदा उठलेलाच असतो..." संगीताताईने माझ्या बर्म्युड्यावरील लंडाच्या तंबुवर नजर टाकत हसत म्हटले...
"हो... पण तुला पुर्ण नागडी बघुन माझा लंड अजुन जास्त टाईट होईल... आणि मग त्याला आत तसाच ताठलेला मला ठेवता येणार नाही... तेव्हा मी त्याला बाहेर काढेनच काढेन..." मी ठामपणे म्हणालो.
"बरं काढ बाहेर... मग मी तुला अजुन ट्रिट देते... माझी तु काढलेली पॅन्टी मी माझ्या हाताने तुझ्या लंडाभोवती गुंडाळेन आणि मी तुझा लंड हलवुन देईन... ह्यापेक्षा अजुन मोठे बक्षिस तुला काय मिळेल?... जस्ट कल्पना कर... माझी मुलायम सिल्की पॅन्टी तुझ्या लंडाभोवती गुंडाळली आहे... आणि माझ्या नाजुक हाताच्या बोटांनी मी ती पॅन्टी तुझ्या लंडासकट पकडली आहे... आणि माझ्या मुलायम हातांनी मी तुझा लंड हलवतेय..." संगीताताईने खरोखर मला ती कल्पना इमॅजिन करायला भाग पाडले आणि अक्षरश: त्या विचाराने माझा लंड कासावीस झाला!
"आणि जर मला बरोबर रंग सांगता नाही आला तर?... माझा अंदाज चुकला तर??..." मी किंचीत काळजीने तिला विचारले.
"तुझा अंदाज चुकला तर मग सगळा खेळ खलास!... पुन्हा कधीही तुला असा चान्स मिळणार नाही... हा तुझा लाईफ टाईम चान्स आहे... फर्स्ट आणि लास्ट चान्स..." संगीताताई गुढपणे म्हणाली...
"बस काय, ताई... फर्स्ट आणि लास्ट चान्स का?... आपण अशी गंमत पुन्हा पण करु शकतो... पाहिजे तर मी हरलो की तु मला वेगळ्या प्रकारे शिक्षा कर... पण हा खेळ आपण परत परत खेळुया..." मी तिला आर्जवीच्या सुरात म्हटले...
"नो सागर... आज मी वेगळ्याच मुडमध्ये आहे... मला नाही वाटत ह्या मुडमध्ये मी पुन्हा कधी परत येईल ते... का कोणास ठाऊक पण आज आपल्या नात्याचे बंधन झुगारुन तुझ्याशी वेगळीच जवळीक साधावी असे मला सारखे वाटायला लागले... पण हे आपण फक्त एकदाच करायचे असा माझ्या मनाचा ठाम निश्चय आहे... तुझ्यासाठीच फक्त नाही तर माझ्यासाठीही ही लाईफ-टाईम संधी आहे... मला नाही वाटत पुन्हा कधी मी इतकी बेशरम होईल आणि असे काही तुला पुन्हा विचारेल... तेव्हा हा फक्त पहिला आणि शेवटचा चान्स समज..."
संगीताताईच्या ह्या म्हणण्यावर मी काही क्षण विचार केला... आणि मग मनाशी काहितरी ठरवुन मी तिला म्हणालो,
"ठिक आहे, ताई... मला मान्य आहे... मी जर हरलो तर पुन्हा कधीही असे काही घडेल ही अपेक्षा ठेवणार नाही... अनलेस, तु स्वत: पुन्हा म्हणालीस तर... पण मग ही माझ्यासाठी पहिली आणि अखेरची संधी जर असेल तर माझी एक अट आहे..." मी विचार करुन म्हणालो.
"कसली अट?" तिने कुतुहलाने विचारले.
"मला तु स्पर्श करायची मुभा द्यावी..." मी म्हटले.
"स्पर्श करायची म्हणजे??" तिला कळले नाही मी काय म्हणतोय ते...
"म्हणजे मी तुझ्या ब्रा आणि पॅन्टीला स्पर्श करेल आणि ओळखुन दाखवेन तुझ्या पॅन्टीचा रंग..." मी उत्तर दिले...
"स्पर्श करुन तु कसे काय ओळखशील?" संगीताताईने आश्चर्याने विचारले.
"ओळखेल... ते माझे कसब... तु मान्य तर कर..." मी आत्मविश्वासाने तिला म्हटले.
