धुलवडीची कब्बडी

[rajsharma]

"मग मी 'कब्बडी'चा विषय छेडून तुझ्या बायकोशी चर्चा चालू करेल... मुली मुलांपेक्षा चांगली कब्बडी खेळु शकत नाही असे बोलून मी तुझ्या बायकोला उकसवेल आणि मुला-मुलींची कब्बडी मॅच खेळायला चॅलेंज करेल... मला माहीत आहे ती डिवचून लगेच तयार होईल... मग तुझी बायको, अमिशा आणि रिया ही मुलींची टीम होईल आणि तू, राज व राहुल ही मुलांची टिम तयार होईल... मी म्हातारा असल्याने बाहेर उभा राहून पंच बनेल... आणि मग आपण मस्त 'कब्बडी' खेळुया..."

मोहनसरांनी त्यांचा प्लान शेवटी सांगितला!... तो ऐकून मी अवाक झालो!... इतके सगळे कसे काय जमणार ह्याचेच मला नवल वाटत होते... अर्थात! अमिशा व रिया मुलींच्या कब्बडी टिममध्ये होत्या आणि राज व राहुल मुलांच्या टिममध्ये होते... माझी बायको तर कब्बडी चॅम्पियन होती आणि मी पण कॉजेलमध्ये असताना कब्बडी खेळलो आहे... तेव्हा आमच्यात कब्बडी मॅच होणे तितके अवघड नव्हते... पण एवढे सगळे करून काय खेळायचे तर 'कब्बडी'... त्यात काय इतकी मजा??... तेव्हा मी मोहनसरांना म्हटले,

"अहो कब्बडी मॅच ठिक आहे... पण त्याने काय होणार आहे... उगाच आपली कब्बडी खेळायची आणि दमून घ्यायचे... फार फार तर एकमेकांना पकडायच्या उद्देशाने इकडे-तिकडे हात लावायचा... बस तेवढेच!..."

"हांऽऽ... तीच तर मजा आहे!... ॲटलिस्ट सुरुवातीला त्यांना नुसते हात तर लावायला मिळेल... बाकी पुढचे काम ती सरबतात मिसळलेली 'भांग' करेल... तू बघ तर खर... पुढे काय काय आणि कसे कसे इंटरेस्टींग घडत जाते ते..." मोहनसरांनी पुर्ण आत्मविश्वासाने म्हटले...

मग आम्ही त्यांच्या प्लानवर थोडी चर्चा केली... मी माझ्या सगळ्या शंका बोलून दाखवल्या आणि मोहनसरांकडे सगळ्यावर उत्तर होते... शेवटी मला त्यांचा प्लान मान्य करण्यात काही प्रॉब्लेम वाटला नाही... मी विचार केला की हे सगळे घडून पुढे काही फायदेशीर घडले नाही तरी काही तोटाही होणार नाही... तेव्हा मी मोहनसरांच्या प्लानला मान्यता दिली!... तसेही जे करायचे होते ते सगळे मोहनसरांना अरेंज करायचे होते... मला फक्त माझ्या बायकोला घेवून त्यांच्या घरी धुळवड खेळायला जायचे होते जे मी मॅनेज करू शकत होतो...

मग पुढच्या काही दिवसात आम्ही आमच्या प्लानवर चर्चा करून एक एक गोष्ट ठरवत गेलो... मोहनसरांकडे ही 'प्रायव्हेट धुळवड' दुपारच्यावेळी अरेंज करायची असे आम्ही ठरवले... दुपारपर्यंत इतरत्र धुळवड खेळुन दुपारी त्यांच्याकडे जायचे असे ठरले... मग यथासांग 'सगळ्यांना' आमंत्रण दिली गेली... मोहनसरांनी कल्याणीला खास आमंत्रण दिले आणि तिने खुषीत ते मान्य केले... आता मी आणि मोहनसर धुळवडीच्या दिवसाची चातकासारखी वाट पाहू लागलो...

*****

[rajsharma]

शेवटी तो दिवस उजाडला!... होळीच्या दुसऱ्या दिवशी सकाळी आम्ही धुळवड खेळायला बाहेर पडलो... आम्हाला आमंत्रित करण्यात आलेल्या ३/४ ठिकाणी आम्ही गेलो आणि मनसोक्त धुळवड खेळलो... कल्याणी आज खास मूडमध्ये होती आणि भरपूर एंजॉय करत होती... तिने पंजाबी सूट घातला होता आणि तो रंगून, ओला होवून तिच्या अंगाला असा चिकटला होता की तिच्या अंगाचा एक एक अवयव उठून दिसत होता!... तिने आत घातलेली ब्रा आणि पॅन्टी स्पष्टपणे दिसत होती... पण ती चांगल्या मूडमध्ये होती तेव्हा त्याबद्दल तिला काही वाटत नव्हते... पण तिला बघणाऱ्या पुरुषांची आणि मुलांची हालत होत होती... कित्येकजण तिला रंग लावायच्या उद्देशाने तिच्या अंगचटीला येत होते आणि तिला इकडे-तिकडे हात लावायला बघत होते... ते पाहून मी उत्तेजीत होत होतो आणि आपली बायको सगळ्यांना चाळवतेय हे पाहून मी भलताच खूष होतो...

दुपारी आम्ही घरी आलो आणि फ्रेश वगैरे होवून मोहनसरांकडे धुळवड खेळायला निघालो... मी कल्याणीला मुद्दाम टि-शर्ट आणि ट्रॅक पॅन्ट घालायला लावली... तसेही ते कपडे थोडे सुटसुटीत होते तेव्हा तिने ते घालायचे मान्य केले... मग आम्ही मोहनसरांच्या घरी पुढची धुळवड खेळायला गेलो... ठरल्याप्रमाणे मोहनसरांनी आपल्या घराच्या मागच्या आवारात सगळी अरेंजमेट करून ठेवली होती... आम्ही आलो तेव्हा त्यांनी हसतमुखाने आमचे स्वागत केले... तेथे ऑलरेडी बरीच माणसे उपस्थित होती पण आम्ही ठरवले होते त्यापैकी कोणीही नव्हते...

ते पाहून मला आश्चर्य वाटले आणि मोहनसरांनी प्लान चेंज तर केला नाही ना अशी मला शंका आली... मोहनसरांनी मला रंग लावून शुभेच्छा दिल्या... मग माझ्या बायकोच्या गालाला रंग लावून त्यांनी तिलाही शुभेच्छा दिल्या... कल्याणीनेही त्यांच्या गालाला रंग लावून त्यांना शुभेच्छा दिल्या... मग आम्ही त्या लोकांच्यात सामील झालो आणि धुळवडाची मजा घेवू लागलो... मध्येच मी चान्स मारून मोहनसरांना एका बाजुला एकटे गाठले आणि त्यांना आपल्या प्लानबद्दल विचारले... तसेच तेथे असलेल्या इतर माणसांबद्दलही मी त्यांना विचारले... त्यांनी हसत मला उत्तर दिले...

"किशोर... मी मुद्दाम ह्या माणसांना आधी बोलावले आहे जेणेकरून वाटावे की ह्या सेलिब्रेशनला अनेक जण उपस्थित आहेत... आपण ठरवलेल्या स्टुडंट मुला-मुलींना मी थोडे ऊशीरा बोलावले आहे... ते आता एवढ्यात येतील... ते आले की ही माणसे थोड्या वेळात एक एक करून निघून जातील... मग फक्त आपण ठरवलेली माणसेच फक्त रहातील... आणि मग आपली खरी मजा चालू होईल..."

त्यांच्या भन्नाट चालण्याऱ्या डोक्याला मी मनोमन दाद दिली! मग त्यांनी सांगितले तसे घडतेय की नाही हे मी धुळवड खेळता खेळता पाहू राहिलो... त्यांनी सांगितल्याप्रमाणे घडू लागले... थोड्याच वेळात 'राज आणि राहुल' तेथे आले... मोहनसरांनी त्यांचे स्वागत केले आणि ते आमच्यात धुळवडीत सामील झाले... कल्याणी आणि मी दोघेही त्यांचे टिचर होतो तेव्हा ते आधी आमच्याशी थोडे संकोचुन खेळत होते पण हळु हळु त्यांचा संकोच कमी कमी होत गेला...

मग 'अमिशा आणि रिया' ह्या दोघींचे आगमन झाले!... त्या दोघींना पाहून मी मनातल्या मनात खूष झालो आणि मोहनसरांची कळी सुद्धा चांगली खुलली!... मोहनसरांनी त्या दोघींचे स्वागत केले आणि त्या दोघींना माझ्या बायकोच्या 'स्वाधीन' केले... त्या दोघींची कंपनी मिळाली म्हणून माझी बायको पण खूष झाली!... त्या तिघी एकत्र राहून धुळवडीची मजा घेवू लागले... आम्ही ठरवले होते ते सगळे आता आले होते आणि आता मी आमची खरी मजा कधी चालू होतेय ह्याची वाट पाहू लागलो...

मोहनसर मध्येच आम्ही ठरवलेले खास 'सरबत' घेवून आले आणि आग्रहाने सगळ्यांना पाजू लागले... सगळे थोडे तहानलेले होते तेव्हा सगळ्यांनी आवडीने ते सरबत घेतले... मोहनसर माझ्या बायकोला आणि अमिशा-रियाला खास आग्रह करून भरपूर सरबत पाजत होते... त्यांचा आग्रह न मोडता त्या ग्लासा मागोमाग ग्लास सरबत पित होत्या... सरबतात मिसळलेली 'भांग' आपला असर दाखवू लागली... माझी बायको आणि अमिशा-रिया जास्तच खुलून बोलायला लागल्या आणि एकदम मोकळेपणे वागायला लागल्या... ते पाहून मी मनातल्या मनात खूष झालो आणि मोहनसरही आनंदून मला गुपचूप डोळा मारून इशाऱ्यात सांगू लागले की 'आपला प्लान काम करतोय'...

जसे मोहनसरांनी सांगितले होते तसे इतर लोक हळु हळु जायला लागले... लोक कमी होत होती हे आधी कोणाच्या लक्षात आले नाही... पण नंतर ते राहिलेल्या सगळ्यांच्या लक्षात येवू लागले... काही जणांनी मोहनसरांना त्याबद्दल विचारले तर ते म्हणाले की बहुतेक त्यांना कोठे दुसरीकडे जायचे असेल... नंतर मग शेवटी एकदाचे आम्ही फक्त सात जण राहिलो!... अमिशा, रिया आणि माझी बायको कल्याणी... राहुल, राज आणि मी... आणि अर्थात मोहनसर...

मोहनसरांनी सगळ्यांना मागच्या आवारातील एका शेडखाली स्नॅक्स खायला बोलावले... तेथे असलेल्या खुर्च्यांवर बसून आम्ही सगळे स्नॅक्स खाऊ लागलो... पेय म्हणून मोहनसरांनी फक्त सरबतच ठेवले होते जेणेकरून सगळ्यांनी ते सरबत भरपूर प्यावे... गप्पा मारत, विनोद करत आम्ही हसत-खेळत खात होतो... मोहनसर आणि त्यांच्याबरोबर मी आता थोडे चावट आणि पांचट बोलायला सुरुवात केली होती आणि इतर सगळे आमचे बोलणे एंजॉय करत होते... ते सुद्धा आमच्याशी थोडे पांचट बोलायला लागले... सगळे सरबतात मिक्स केलेल्या भांगेच्या अंमलाखाली बरळत होते... इव्हन माझी बायको सुद्धा पांचट जोक्स करायला लागली होती...

शेवटी मोहनसरांनी शेवटचे 'अस्त्र' बाहेर काढले!... त्यांनी 'कब्बडी'बद्दल चर्चा चालू केली... कब्बाडी हा विषय तेथे हजर असलेल्या सगळ्यांचा आवडीचा विषय होता तेव्हा सगळे भरभरून बोलायला लागले... भांगेच्या प्रभावाखाली असल्याने सगळ्यांचा आपल्या जीभेवरचा ताबा सुटत चालला होता आणि सगळे पांचटपणे बरळू लागले होते... मोहनसर जाम खूष होते की त्यांना हवे तसे सगळे घडत होते... त्यांची कब्बडीची चर्चा त्यांना हवी त्या दिशेला वळत चालली होती... आणि मग त्यांनी शेवटची धोबीपछाड टाकायला सुरुवात केली...

[rajsharma]

[rajsharma]

"पण काहीही म्हणा, कल्याणी मॅडम... मुलांच्या कब्बडीत वेगळे डावपेच असतात आणि मुलींच्या कब्बडीत वेगळे डावपेच असतात... मुलींची कब्बडी तितकी रंगतदार नसते..." मोहनसरांनी साळसुदपणे कल्याणीला म्हटले.

"नाही मोहनसर... तुम्ही चुकीचे बोलताय... डावपेच दोन्हीकडे सेम असतात..." कल्याणी उत्तेजीतपणे म्हणाली.

"नाही मॅडम... मुलांची कब्बडी मुलींच्या कब्बडेपेक्षा एकदम वेगळी असते... मी तुम्हाला पटवून देतो..."

असे बोलून मोहनसर कल्याणीला पटवून देवू लागले की कसे मुलांची आणि मुलींची कब्बडी वेगवेगळी आहे ते... कल्याणी त्यांचे सगळे पॉईंट खोडून काढू लागली... मोहनसर आपलेच म्हणणे खरे करू लागले... मग कल्याणीच्या मदतीला मुलीं आल्या आणि त्या तिच्या बाजुने बोलू लागल्या... मग मोहनसरांच्या बाजुने मुलें बोलू लागली आणि दोन्ही गटांमध्ये चांगलीच जुंपली... मी पुरुष होतो पण कल्याणी माझी बायको असल्याने मी तिच्या विरुद्ध बोलू शकत नव्हतो... तेव्हा मी तटस्थ राहून त्यांची बाचाबाची ऐकत होतो... शेवटी मोहनसर सगळ्यांना गप्प करत म्हणाले,

"ओके ओके, कल्याणी मॅडम... क्षणभर आपण मान्य करुया की मुला-मुलींच्या कब्बडीचे डावपेच सेम असतात... पण तुम्हाला वाटते का ते सेम डावपेच वापरून मुली मुलांना कब्बडीमध्ये हरवू शकतात?"

"हो!... का नाही?... नक्कीच!..." कल्याणी उसळून ठामपणे म्हणाली...

"हॅऽऽऽ हॅऽऽऽ हॅऽऽऽ... हे बोलायला एकदम सोपे आहे... पण करायला एकदम कठिण!... मुलें किती स्ट्रॉंग असतात... मुलीं काय हरवणार त्यांना..." मोहनसर वेडावत म्हणाले.

"नो!... ईट्स नॉट लाईक दॅट...," कल्याणी उसळून त्वेशाने म्हणाली, "कब्बडी हा गेम ताकदीचा नाही... हा गेम डावपेचाचा आहे!... तुम्ही कसे डावपेच आखता त्यावर जिंकणे अवलंबून आहे..."

"मुलीं कब्बडीमध्ये मुलांना हरवूच शकत नाही... मी तुम्हाला चॅलेंज करतो... तुम्ही जर ते सिद्ध करून दाखवले तर मी फिजिकल ट्रेनरचा हा जॉब सोडून देईन..." मोहनसर कल्याणीला चॅलेंज करत म्हणाले...

मोहनसर मुद्दाम माझ्या बायकोला चिडवत होते... तिला कल्पनाच नव्हती की मोहनसर तिला जाळ्यात पकडत होते ते!... कल्याणी आता त्यांच्या चॅलेंजने संतापली आणि चिडून म्हणाली,

"ओके!... मी ते सिद्ध करून दाखवेन... होवून जावू दे अशी मॅच..." कल्याणीला मुलींनी दुजोरा दिला...

"ठिक आहे... मग होवूनच जावू दे अशी मॅच... आत्ता... येथे..." मोहनसर पण त्वेशाने म्हणाले...

"आत्ता?... येथे??..." कल्याणी गोंधळत म्हणाली...

"हो आत्ता... येथेच... हे मैदान आहे... आपण सगळे येथे आहोत...," मोहनसर आपले घोडे पुढे दामटत म्हणाले,

"तुम्ही इतक्या वल्गना करत आहात तर तुम्ही मुलींची टीम लिड करा... अमिशा आणि रिया तुमच्या टिममध्ये असतील... मुलांच्या टिममध्ये राज आणि राहुल असतील... किशोर त्यांची टिम लिड करेल... मी म्हातारा आहे तेव्हा मी पंचाचे काम करेन... बोला!.. आहे मंजूर??"

"अहो पण..." कल्याणी थोडी विचारात पडली...

"आता पण नको आणि बीन नको... आत्ताच फैसला होवून जाईल... दुध का दुध और पानी का पानी हो जायेगा... कौन कितने पानी में है वो भी समझ में आयेगा..." मोहनसर फिल्मी डायलॉग मारून कल्याणीला म्हणाले, "अभी ये चॅलेंज वूमेन पार्टी को लेनाही पडेगा..."

[rajsharma]

मोहनसरांच्या डायलॉगने सगळे जोशात आले आणि दोन्ही मुले त्यांना दुजोरा देत मुलींना चिडवू लागले... कल्याणी थोडी विचारात पडली होती पण मुलें चिडवत होती तर अमिशा आणि रियाने तिला चॅलेंज मान्य करायला सांगितले.. मुलीं पण मुलांना चिडवत चॅलेंज देवू लागल्या... त्या गोंधळात शेवटी कल्याणीला ते मान्य करावे लागले!... शेवटी तिचा इगो पण दुखावला होता तेव्हा ती सुद्धा माघार घेणार नव्हती... तिने कब्बडी मॅच खेळायचे मान्य केले!...

"ओके... मग बरोबर अर्ध्या तासाने आपली मॅच चालू होईल...," मोहनसरांनी जाहीर केले आणि पुढिल सुचना दिल्या,

"राहुल आणि राज, तुम्ही मैदान आखायला घ्या... मी आणि किशोरसर तुम्हाला मदत करू... मुलींची टिम, तुम्हाला काही डिस्कशन करायचे असेल, थोडीफार प्रॅक्टीस करायची असेल तर बाजुला करू शकता... ओके?"

सगळ्यांनी ते मान्य केले आणि सगळे कामाला लागले... मोहनसरांनी सगळी तयारी करून ठेवली होती... इव्हन त्यांनी ग्राऊंडची मार्किंगही करून ठेवली होती... फक्त राहुल आणि राजनी त्या मार्किंगवर सफेद पाऊडर टाकून मैदान आखले... कल्याणी दोन्ही मुलींना एका कोपऱ्यात घेवून त्यांच्याशी चर्चा करत होती... तिचे 'डावपेच' ती त्यांना सांगत होती... मैदान आखून झाल्यावर मोहनसरांनी एक चेअर घेतली आणि मैदानाच्या दोन्ही भागाच्या मधल्या रेषेच्या शेवटी ते चेअर टाकून बसले...

मग मी, राहुल आणि राज त्यांच्याजवळ गेलो आणि आम्ही आमच्या 'डावपेचाबद्दल' चर्चा करू लागलो.. खरे तर चर्चेला काही अर्थ नव्हता पण मोहनसर उगीचच आम्हाला इंस्ट्रक्शन देत होते... मग त्यांनी आम्हाला कपडे काढून कब्बडीसाठी तयार व्हायला सांगितले... राहुल आणि राजने भराभर आपले शर्ट आणि पॅन्ट काढली... आत त्यांनी बनियन आणि शॉर्ट घातली होती... मोहनसरांनी त्यांना ह्या मॅचची कल्पना दिली होती तेव्हा ते कब्बडीची शॉर्ट घालुन आले होते... मग राहुल आणि राज तेथे मैदानातच दंड-बैठका मारून थोडा व्यायाम करायला लागले... कोपऱ्यात मुलींना इंस्ट्रक्शन देत असलेल्या कल्याणीने मुलांना कपडे काढून व्यायाम करताना पाहिले...

त्यांचे पिळदार शरीर पाहून कल्याणीला थोडे दडपण आले... त्या मुलांचे असे भरभक्कम अंग पाहून तिच्या लक्षात आले की मॅच जिंकणे तिला वाटले तितके सोपे नव्हते... ती मुलांना पहात परत मुलींना सुचना करू लागली... मोहनसरांनी मला माझे कपडे काढायला सांगितले... मी मुलांसमोर थोडा लाजत होतो पण कपडे तर काढावे लागणारच होते... तेव्हा मी माझी पॅन्ट आणि शर्ट काढून ठेवले... मी पण आत एक बनियन आणि शॉर्ट घातलेली होती. ह्या मॅचची मला सगळ्यात आधी कल्पना होती म्हणून मी आतमध्ये ते कपडे घातलेले होते... मी पण रेग्युलर व्यायाम करत होतो तेव्हा माझे अंगही प्रमाणबद्ध वाटत होते! अमिशा आणि रियाने माझ्याकडे चोरून पाहिलेले माझ्या लक्षात आले...

मग मोहनसरांनी मुलींच्या टिमला मॅचसाठी तयार होवून मैदानात यायला सांगितले... अमिशा आणि रिया आपली पॅन्ट काढू लागल्या... ते पाहून कल्याणी चकीत झाली पण आत दोघींनी शॉर्टस घातलेली पाहून तिला हायसे वाटले!... मोहनसरांनी बहुतेक त्या दोघींनाही ह्या मॅचची कल्पना दिलेली असावी असे वाटत होते... त्या दोघींनी कल्याणीला आपली पॅन्ट काढायला सांगितले पण कल्याणीने आत शॉर्ट घातलेली नव्हती म्हणून तिने आपली ट्रॅक पॅन्ट तशीच ठेवली...

मग कल्याणी आणि मुलीं मैदानात आल्या... आता त्या शॉर्टसवर होत्या तेव्हा त्यांच्या गोऱ्या गोऱ्या लांबसडक मांड्या दिसत होत्या... अर्थात! त्या दोघींना सगळ्यांनी अनेकदा स्कूलच्या मैदानात शॉर्टसवर प्रॅक्टिस करताना पाहिले होते तेव्हा त्याचे कोणाला काही वाटले नाही. पण मोहनसरांचे डोळे त्या मुलींच्या मांड्या पाहून चमकत होते!... माझ्या मनातही त्यांच्या मांड्या पाहून उकळ्या फुटत होत्या!... आता त्यांचे अजुन काय काय बघायला आम्हाला मिळणार होते ह्याची उत्सुकता मनात होती!

मैदानाच्या एका भागात कल्याणी, अमिशा व रिया होती आणि दुसऱ्या भागात मी, राहुल व राज होतो... मोहनसर मग इशारा केला आणि मॅचला सुरुवात झाली!

पहिली 'चढाई' मुलांची होती... आम्ही राहुलला सर्वीससाठी पाठवायचे ठरवले... राहुल 'कब्बडी कब्बडी' करत मुलींच्या भागात शिरला... त्यांच्या भागात कल्याणी एका बाजुला होती आणि दोन्ही मुली दुसऱ्या बाजुला होत्या... राहुल सरळ मुलींकडे गेला... त्याने हात लांब करून मुलींना स्पर्श करण्याचा प्रयत्न केला पण मुलींनी मागे होत त्याला चकवले... तो अजुन आत शिरला तसे दुसऱ्या बाजुला असलेली कल्याणी त्याला कोंडीत पकडायला आली... पण राहुलने तिला हुलकावणी दिली आणि तो आमच्या फिल्डमध्ये परत आला...