मित्रानो नमस्कार. माझे नाव रोहित आहे. आज मी तुम्हाला माझ्या आयुष्यातील एक खूपच रंजक गोष्ट सांगणार आहे.
मी त्यावेळी मी माझ्या मावशीकडे कॉलेज शिकायला होतो. साधारण पंचिवस वय असेल तेव्हा माझे. अभ्यासात फार हुशार नसल्याने खूप वेळा मी नापास झालो होतो. त्यामुळे कंटाळून माझ्या घरच्यांनी माझ्या मावशीकडे शिक्षणासाठी मला पाठवले होते.
माझ्या मावशीचे नाव सुरेखा होते. ती काही माझी सख्खी मावशी नव्हती. सावत्र मावशी होती ती माझी. मोठ्या शहरात ती राहायला होती आणि कुठल्या तरी कंपनीत मोठ्या हुद्द्यावर कामाला होती. तीचा नवरा म्हणजे माझा काका देखील एका कंपनीत कामाला होता. त्या दोघांना एकच मुलगी होती. मानसी नाव होते तिचे. म्हणजे तशी ती माझी मावस बहीण लागत होती. पण सावत्र.
माझ्या पेक्षा एक दोन वर्ष लहान असेल मानसी. दिसायला म्हणाला तर तिच्यापुढे बरे बरे फिके पडत असत. उंच, जिम ला जात असल्याने कसलेले मादक शरीर, शरीरयष्टीला साजेसे पण जमेल तितके गोलाकार उरोज, अगदी मन लावून गोल काप जोडले आहेत कि काय असे हेवा वाटावे नितंब, गुलाबी गुलाबी पण तितकेच नाजूक ओठ, बोलतांना नेहमी समोरच्याच्या नजरेला नजर मिळवून बोलायची पद्धत आणि बोलणे असे कि समोरच्याचा लगेच गळावा. तिची एकंदरीतच देहबोली खूपच मादक होती.
आमच्या वयात फार अंतर नसल्याने माझे आणि तिचे खूप चांगले जमायचे. आम्ही मुळात सख्खे मावस भाऊ बहीण नसल्याने आमच्यात जास्त मैत्रीचे नाते होते. मी गावी वाढला असल्याने मी रांगड्या स्वभावाचा होतो. उंच, धिप्पाड, रोज एक लिटर दूध पिणारा, जोर बैठका मारून कमावलेले पिळदार शरीर आणि नम्र स्वभाव यामुळे मी तिचा आवडता होतो.
मी जेव्हा त्यांच्याकडे राहायला गेलो तेव्हा मला त्या शहराबद्दल काहीच माहिती नव्हती. पूर्ण नवीन असल्याने मानसी ने च मला एकदा सांगितले कि ती मला सगळे शहर फिरून दाखवेल. तिने त्या प्रमाणे केले देखील. आम्ही कॉलेज संपवून रोज दिवसभर शहरात फिरत असू. तिने बऱ्याच जागा मला दाखवल्या. मला ते सगळे अदभूत होते.
छोट्या छोट्या कपड्यात फिरणाऱ्या मुली बघून मी आशाळभूत नजरेने त्यांना न्यहाळायचो. ते बघून एकदा मानसी मला म्हणाली “कधी मुली बघितल्या आहेस कि नाही रे रोहित?”
ते ऐकून मी हसलो आणि म्हणालो “अग गावाकडे अश्या मुली कधी बघायला मिळतील का? इतक्या छोट्या कपड्यात पहिल्यांदाच बघत आहे” मी असे म्हणताच तिने मला हाताला एक चिमटा काढला आणि म्हणाली “का तुझ्या गर्लफ्रेंड ला ते कधी बघितले नाहीस का?”
“ए वेडी आहेस का? मला गर्ल्डफेन्ड वगैरे कोणी नाहीये हा” मी असे म्हणताच ती हसली आणि म्हणाली “मग मी तुला मिळवून देईन कि एखादी छान गर्लफ्रेंड इकडे शहरी”
मी काही बोललो नाही. फक्त हसलो. तिच्यामुळे माझ्या तिच्या बाकी मित्र मैत्रिणींबरोबर पण ओळख झाली होती. झाडून सगळ्या तिच्या मैत्रिणींना मी जाम आवडायचो. माझ्यामुळे मानसी चे क्रेडिट वाढले होते त्यांच्यात. त्यामुळे ती पण माझ्यावर बेहद खुश होती. आमची जवळीक आता पहिल्यापेक्षा खूपच जास्त झाली होती. आम्ही मैत्रीच्या पलीकडे चाललो आहोत असे मला वाटू लागले होते.
एकदा तिच्या सगळ्या ग्रुप ने शहरात असलेले मोठे अम्युजमेंट पार्क बघायचा प्लॅन केला होता. मानसी ने मला पण सोबत येण्यास सांगितले.हे नेमके त्यांनी त्या दिवशी ठरवले होते जेव्हा काका आणि मावशी दोन दिवसा साठी बाहेर गावी जाणार होते.
आम्ही ठरलेल्या दिवशी पार्क मध्ये गेलो. गावातील मेला आणि हा यात प्रचंड फरक होता. मोठं मोठ्या राइड्स बघून मी अचंबित झालो. आम्ही एका मोठ्या झोपाळ्यात बसायचे ठरवले. मानसी ला भीती वाटत होती. पण सगळे बरोबर असल्याने तिने धाडस केले. नेमकी ती माझ्या शेजारी येऊन बसली. पाळणा हळू हळू करत फिरू लागला आणि इकडे मानसी ची भीती वाढू लागली. जेव्हा जोरात पाळणा हळू लागला तेव्हा तिने सरळ मला मिठी मारली.
तिने मला मिठी मारताच तिच्या छातीचा स्पर्श माझ्या हाताला झाला. मला गरम होण्यास तेवढे कारण पुरे होते. मी काही बोललो नाही. पुढे जोवर पाळणा हवेत होता तोवर ती मला घट्ट मिठी मारून बसली होती. आम्ही खाली उतरल्यावर खूप हसत होतो. पण ती म्हणाली “बरे झाले रोहित माझ्या बरोबर होता. नाही तर माझा जीवच गेला असता. रोहित तू आता माझ्या सोबतच रहा”
आम्ही पुढे गेलो. तिथे एक भुताची गुहा म्हणून काही तरी होते. आम्ही ते बघायचे ठरवले. सगळे जण पुढे होते. मी सगळ्यात मागे होतो. आम्ही आत गेलो तर आत काहीच दिसत नव्हते. पूर्ण अंधार होता तिथे. आम्ही आत जाताच जोराची एक किंकाळी ऐकू आली. ते ऐकताच मी सॊडून बाकी सगळे जोरात ओरडले. मानसी तर मागेच पळत आली आणि तिने मला घट्ट मिठी मारली.