हैप्पी बर्थडे!

[rajaarkey]

हैप्पी बर्थडे!


लेखक: गजानन (सर्व हक्क सुरक्षित) सूचना: हा माझा पहिलाच प्रयत्न आहे...अनेक वर्षे इतरांच्या कथा वाचल्यावर माझ्याही मनात कथा लिहायचे असे बरेच दिवस होते. १ जानेवारी २०१० चा मुहुर्त पकडून सुरुवात करत
आहे! ही कथा तुम्ही इतरांना पाठवू शकता, पण तुमच्या प्रतिक्रिया मला माझ्या ईमेल वर जरूर कळवा...विशेषतः मुली/ स्त्रिया यांनी! ©
------------
हैप्पी बर्थडे!
आज तो भाग्याचा दिवस आला! ज्या क्षणाची, स्पर्शाची मी वाट बघत होतो...ज्या रात्रीची मी स्वप्नं रंगवत होतो ती काल घडली...३१ डिसेंबर २००९, नववर्षाची पहाट! त्या अविस्मरणीय अनुभवानंतर लगेच ही कथा लिहायला घेतली. पण थांबा - मला सगळे नीट सविस्तरपणे सांगू द्या
-

प्रकरण १ - आकर्षण मी अजय - पुण्यातल्या उच्चभ्रू कुटुंबातला एकुलता एक मुलगा. घरी मी, माझी आई आणि बाबा - ते दोघेही आर्किटेक्ट आहेत आणि स्वतःचा व्यवसाय आहे. तसे आमचे कुटुंब सुशिक्षित आणि संपन्न. माझा काका आणि काकू दोघेही डॉक्टर. काका १० वर्षापूर्वी एका अपघातात मरण पावला. तेव्हापासून काकू आणि काकूची मुलगी - म्हणजे माझी सख्खी चुलत बहीण - आदिती - आणि आम्ही एकत्रच आमच्या डेक्कन जिमखान्यावरील वडिलोपार्जित बंगल्यात राहतो. आत्तापर्यंत तुमच्या लक्षात आलेच असेल की आदितीच माझ्या कालच्या 'अविस्मरणीय' प्रसंगातली नायिका! पण त्यापूर्वी थोडा फ्लैशबैकः

आदिती आणि मी एकाच वयाचे. म्हणजे माझा जन्म १ जानेवारी १९८५ चा (होय, कालचा तो अविस्मरणीय प्रसंग हा माझ्या २५ व्या वाढदिवसाची भेट होती)...आदिती माझ्यापेक्षा १ महिन्यानी मोठी - १ डिसेंबर १९८५ ची.

आम्ही दोघेही एकुलते एक असल्यामुळे कायम एकत्रच, एका घरातच वाढलो. जणू काही सख्खे भाऊ-बहीण. आदिती आई वडिलांच्या पावलावर पाऊल ठेऊन डौक्टर झाली तर मी आर्किटेक्ट.

आमच्या 'हळूवार' नात्याची सुरुवात मात्र १५ वर्षापूर्वी झाली...आम्ही १० वर्षांचे होतो तेव्हा.

[rajaarkey]

झाले असे की आई बाबा आणि काकू तेव्हा काही कार्यक्रमानिमित्त बाहेर गेले होते. सकाळची वेळ होती, ९:३०/ १० वाजले असतील. मी आंघोळ करुन बाहेर आलो आणि आदिती जाणार तेवढ्यात मला नेहेमीप्रमाणे खोडसाळपणा करण्याची लहर आली. एक रबरी पाल (पण अगदी खन्यासारखी दिसणारी) मी बाथरूम मध्ये अशाप्रकारे ठेवली की शौवर सुरु करताच ती अंगावर पडेल. त्यानंतर आदिती आंघोळीला गेली...मी जाणीवपूर्वक बाहेरच रेंगाळत राहिलो. अवघ्या पाचच मिनिटात आदिती ईईईई....पाल' असे किंचाळत बाहेर आली आणि झट्कन मला बिलगली. अर्थातच ती पूर्णपणे नग्न होती. पण त्याचे तिला भान नव्हते. तिची ती अवस्था पाहून मला हसू आवरेना. मी हसतच बाथरूम मध्ये जाऊन ती रबरी पाल घेऊन आलो आणि ती दाखवत तिला म्हणालो 'अगं भित्रे काय हे...खोट्या पालीला ईतकी घाबरलीस?

आधी कपडे घालून मग तरी ओरडत बाहेर यायचे! नंगूबाई..." आणि झटकन ती गोरीमोरी झाली...तोवर तिला कळलेच नव्हते की आपल्या अंगावर एक तसूभरही कपडा नाहीये. आणि आपण तश्याच नागया अवस्थेत आपल्याच वयाच्या आपल्या चुलत भावाला मिठी मारली आहे. लाजेनी ती पाणी-पाणी झाली आणि ते पाहून मला अजुनच हसू आले.

आता, १० व्या वर्षी तिच्यात 'स्त्री' म्हणण्यासारखे कोणतेही लक्षण नव्हते (नाही म्हणायला स्तन-सदृश काही तरी छातीला चिकटवले आहे असे वाटत होते आणि 'खाली' थोडे जावळ' वाढायला सुरुवात खाली होती)...पण आदिती मुळातच दिसायला चिकणी होती. गोरी, सडपातळ - योगासने, बैडमिंटन यात ऐक्टीव.


त्यातून तिची कांती (काकू सारखीच!) नितळ आणि तेजस्वी - लख्ख गोरी. त्यामुळे बाकी काही सामान नसले तरी ती 'माल' दिसायची (१० व्या वर्षी मला हे शब्द सुचत नव्हते पण भावना त्याच होत्या!)

त्यामुळे आदिती आधी लाजेनी चूर झाली...आणि मग एकदम रडायला लागली. रडतरडतच ती आतल्या खोलीत गेली. आणि मी बाहेर हसत बसलो.

ती आता काकूला किंवा आई-बाबांना हे सांगेल अशी भिती मला नव्हती...अश्या खोड्या मी कायमच करायचो...आणि ती ही. पण हे काही तरी वेगळेच घडले होते.

[rajaarkey]

त्यानंतर जवळ जवळ आठवडाभर ती माझ्याशी नीट बोललीच नाही...खेळायला आली नाही. सतत मला टाळायची. इतकी की काकूला पण ते जाणवले...ती म्हणायची 'अगं तुला झालंय काय अचानक?' पण आदिती काही बोलायची नाही.

८-१० दिवस असे गेल्यावर मला राहवेना...माझ्या जीवाभावची बहीण/ मैत्रीण माझ्याशी बोलत नव्हती. एक दिवस घरात कोणी नसताना मी आमच्या खोलीत गेलो (तीची आणि माझी बेडरूम एकच होती) आणि तिला म्हणालो' आदिती, अगं बोल ना काही तरी माझ्याशी...मी चुकलो, पुन्हा तुला नाही त्रास देणार...पण तु बोल माझ्याशी...प्लीज.' असे म्हणून मी पण रडायला लागलो. ते पाहून आदिती विरघळली आणि ती पण रडायला लागली. म्हणाली 'अजय, तु मला कितीही त्रास दे...पण असे घाबरवू नकोस...घरात कोणी नसताना.' 'बस्स इतकेच?...चालेल...आता गेला ना राग तुझा?'

आदितीची कळी थोडी खुलली...पण लटक्या रागातच ती म्हणाली... 'नाही, अजून एक राहिले...तू मला नागडे पाहिलेस...आणि तू मात्र पुर्ण कपड्यात होतास 'ओह, त्यात काय, हे घे' असे म्हणून मी झट्कन कपडे काढून तिच्या पुढे उभा राहिलो 'आता झाले समाधान?' ती माझ्या छोट्याश्या नुन्नीकडे विस्मयानी पहात होती...तिला आतून गुदगुल्या होत होत्या. 'अजून एक...मी तुला नागडी असताना मिठी मारली होती...मग आता...'


आता मात्र मला थोडे लाजल्यासारखे झाले. मुली लैंगिक बाबतीत मुलांपेक्षा लवकर सुजाण होतात...काकू डक्टर असल्यामुळे आम्हाला घरी अनेकदा तपासायची...पण अलीकडे ती आदितीला जास्त तपासायची...आणि नंतर तिला काही तरी समजावून पण सांगायची...मला वाटते त्यामुळेच ती मला 'अशा अवस्थेत बघून आनंद लुटत होती. पण मला आदितीचा राग घालवायचा होता, त्यामुळे मी तिला नागडेपणीच मिठी मारली आणि तिचा राग निवळला.

त्या प्रसंगानंतर आम्ही एकमेकांच्या जास्तच 'जवळ आलो. आमची शाळा एक होतीच, शिवाय खेळणे एकत्र, मित्र-मैत्रिणी एकच. पण आता आम्ही जास्त पर्सनल गोष्टी ही एकमेकांशी शेअर करयला लागलो. ३-४ वर्षातच आदिती वयात आली तरी आमची बेडरूम एकच होती...त्यात बदल करावा असे आम्हाला किंवा घरातल्या मोठ्या लोकांना वाटले नाही.

प्रकरण २ - आदितीचे लग्न जसे आम्ही वयात आलो तसे आमचे गप्पांचे विषय बदलले. आदित्य हा आमचा बालमित्र...कायम बरोबर असणारा. चांगल्या घरचा, आणि दिसायलाही देखणा. आम्ही २०-२१ वर्षांचे झालो (म्हणजे साधारण २००५ ०६ साली) तेव्हाच आम्हाला दोघांनाही कळून चुकले होते की आदित्य आणि आदिती एकमेकांना अनुरूप

आहेत. आणि आदित्यलाही आदिती खूप आवडते. आदित्य मर्चट नेव्ही मध्ये ईंजिनिअर झाला होता. वयाच्या २३ व्या वर्षीच चांगला मिळवू लागला होता. साहजिकच त्यानी आदितीला मागणी घातली तेव्हा आमच्या घरच्या कोणीही विरोध केला नाही. आणि अवघ्या २३ व्या वर्षी म्हणजे २००८ मध्ये आदित्य आणि आदिती चा विवाह झाला. दोघे हनिमून साठी ग्रीसला जाऊन आले. आदिती डॉक्टर झाली असल्यामुळे तिने इथेच पुण्यात राहून काकूबरोबर प्रैक्टीस सुरु केली. आदित्य ८ महिने शिपवर जायचा आणि ३-४ महिने इकडे पुण्यात असायचा. त्यामुळे आदित्य शिपवर गेल्यावर आदिती बरेचदा आमच्याकडेच रहायला यायची.

[rajaarkey]

आदित्य खूप मोकळ्या स्वभावाचा होता. त्याला आदितीची आणि माझी पालीची गंमत' माहिती होती आणि त्याला त्याचा आक्षेप पण नव्हता...उलट तोच आदितिची त्यावरून फिरकी घ्यायचा. तसेच तो बाहेर शिपवर असताना काय काय 'गंमती' करायाचा हे तो मला नेहेमी सांगायचा. (थायलंड मध्ये त्यानी दोन सुंदर


स्त्रीयांकडून 'सैंडवीच' मसाज कसा घेतला होता किंवा मेक्सिको मध्ये स्ट्रीप क्लब मध्ये तो काय 'चाळे करायचा हे सगळे तो मला नियमितपणे ऐकवायचा. तर असे सगळे मोकळे-चाकळे वातावरण होते.

आदित्य आणि आदिती चा हनिमून चांगलाच फळाला आला..आदिती प्रेग्नंट होऊन बाळंतपणाला घरी आली. आदित्यच्याच शब्दात सांगायचे तर त्याने एका शौट मध्ये होम रन!' मारली :)

यथावकाश म्हणजे ओगस्ट २००९ मध्ये आदितीनी तिच्यासारख्याच सुंदर मुलीला जन्म दिला - नेहा!

आदित्य मध्ये एकदा येऊन गेला...तेव्ह माझ्या कानात कुजबूजला 'आदितीची नीट काळजी घे. मी सारखा बाहेर, त्यामुळे तिला जास्त सुख देऊ शकत नाही, पण मला आनंद आहे की तु इथे आहेस...ती तुझ्याजवळ आहे. पण हो 'रबरी पाल' टाकून तिला परत घाबरवू नकोस...काय?' मीही त्याला म्हणालो 'आदी, तु काळजी करू नकोस, मी आदितीला सुखात ठेवीन, तु जा मेक्सिकोला आणि सुखात रहा...आम्ही दोघेही खळाळून हसलो. 'सुख' नेमके कोणते ते दोघांनाही पूर्ण ठाऊक होते. जाताना तो आदितीलाही म्हणाला 'मी अजयला सांगितलेच आहे तुझी काळजी घ्यायला...पण तु पण त्याची योग्य काळजी घे. आणि हो तुम्हा दोघांना ऍडव्हान्स मध्ये हैप्पी बर्थडे! मला खात्री आहे की तुम्ही एकमेकांना वाढदिवसाचे चांगले गिफ्ट द्याल. आणि हो, अजय - आदितीचा वाढदिवस १ डिसेंबर ला असतो...जागतिक एड्स दिन - तेवढे लक्षात असु दे. आणि आदिती - अजय चा वाढदिवस १ जानेवारी ला - त्याला नुसते 'कोरडे’ विश करू नकोस! आम्ही तिघेही हास्यकल्लोळात बुडालो.

प्रकरण ३ - आदितीचा वाढदिवस १ नोव्हेंबर २००९ - आदितीचा २५ वा वाढदिवस १ महिन्यावर येऊन ठेपला होता. नेहा (आदितीची मुलगी) २-३ महिन्याची झाले होती. तिचे हागले-मुतले काढणे, अंगावर पाजणे करता करता आदितीला दिवस अपुरा पडायचा. शिवाय रात्री-अपरात्री बाळाचे रडणे, दूध पिणे त्यामुले झोपमोडही व्हायची बरेचदा - आदितीची । आणि माझी पण! (होय, आम्ही अजुनही एकाच बेडरूममध्ये झोपयचो) रात्री आदितीने नेहाला प्यायला घेतले की मी पण उठून बसायचो. तिच्याशी गप्पा मारायला. मग कधी तिची चेष्टा-मस्करी करत तर कधी गप्पा गोष्टी करत आम्ही रात्र जागवायचो. कधी मी तिला तिच्या भरगच्च आणि दुधाळ छातीवरुन चिडवायचो तर कधी

तिच्या मधाळ आणि गुलाबी अंगावरून...तीही आदित्य बरोबर केलेल्या गंमती, चाळे सविस्तरपणे सांगायची.
आणि चावटपणे मध्येच मला आठवण करून द्यायची - की तीचा वाढदिवस जवळ येत आहे...!

[rajaarkey]

खरच...आदितीचा वाढदिवस! काय बरे करावे...आणि मला एकदम कल्पना सुचली. आदितीला आणि नेहाला घेऊन कुठेतरी २-दिवसाच्या पिकनिकला जावे. ठरले तर...घरी हा प्लैन सांगितल्यावर आधी काकू आणि आई बाबा आढेवेढे घेत होते...पण नंतर तयार झाले. ३१ औक्टोबरला मी, नेहा आणि आदिती असे महाबळेश्वरला गेलो. होटेल चे बुकींग आधीच झाले होते. रात्री नेहाला दूध पाजताना मी तीच्या जवळ गेलो आणि म्हणलो 'उद्या तुझा २५ वा वाढदिवस. माझ्या तर्फे ही छोटीशी भेट - एक डायमंड चे नेकलेस. हे मी माझ्या हातांनी उद्या तुझ्या गळ्यात घालीन. आदित्यनी मला तुझा नेकलेस घातलेला फोटो पाठवायला सांगितला आहे. पण माझ्या डोक्यात अजून एक कल्पना आहे. हा फोटो 'टायटॅनिक' मधल्यासारखा असायला हवा. म्हणजे तु नेकलेस घालायचे, पण फक्त नेकलेस, बाकी काही नाही!

नुसत्या कल्पनेनीच आदिती मोहोरली 'अजय, तु पण ना...नक्की हे आदित्यनीच तुला सांगितले असणार. बरं बाबा, होऊ दे तुझ्या मना सारखे. पण एका अटीवर - तुझ्या वाढदिवसाला मी जे गीफ्ट देईन ते तु आनंदाने कबूल करायचे. ओके? चालेल, तु जे गीफ्ट देशील ते मला चालेल.

केट विन्सलेट सारख्या पोज मध्ये आदिती कमाल दिसत होती. दुधासारखी गोरी त्वचा, नेहाला दूध पाजून मस्त डेरेदार झालेले स्तन, डिसेंबरच्या गुलाबी थंडीने टरारून आलेले गुलाबी स्तनाग्र...मधाळ स्मितहास्य आणि घायाळ करणारी नजर....आहाहा. तिकडे फोटो पाहून आदित्य मेक्सिकोचे क्लब काही दिवस तरी विसरला असेल...घरीच 'आपला हाथ जगन्नाथ'!

फोटो मिळताच त्याचा मला फोन आला 'अजय, तु कमाल आहेस...सुंदर कल्पना काढलीस. हा फोटो मी पुण्याला आलो की बेडरूम मध्ये फ्रेम करून लावणार...व्वा. आता बघू आदिती तुझ्या वाढदिवसाला काय गीफ्ट देते!

म्हणजे - आदित्यला ती काय करणार याची कल्पना होती की सहजच तो असे बोलून गेला? की आदित्यनीच तीला काही आयडिया दिली असेल? काही कळत नव्हते... प्रकरण ४ - हैप्पी बर्थडे! डिसेंबर १०, २००९ - आदिती क्लिनिक मधून आली तीच मुळी एक सरप्राईज घेऊन! युरोप ट्रीप ची ३ तिकीटे...काकू, आई आणि बाबांसाठी! 'अगं पण कशाला...त्यापेक्षा आपणच कुठे तरी एकत्र फिरायला गेलो असतो.' वगैरे वगैरे आढेवेढे घेत तिघेही कसे बसे तयार झाले...आणि २० डिसेंबरला युरोपला रवाना सुद्धा झाले...२१ दिवसांसाठी. आणि मग सुरु झाले घरातले मुक्त 'पारदर्शी' वातावरण! आदिती नी ट्रीपचा प्लेन माझ्या वाढदिवसाचा मुहुर्त काढून केला होता हे आत्तापर्यंत माझ्या लक्षात आलेच होते. पण तरीही तिचे गीफ्ट काय असावे याचा अंदाज येत नव्हता. मी मनात म्हणत होतो की ते गीफ्ट माझ्य गीफ्ट सारखे नसावे...नाही तर मला गळ्यात सोन्याची चेन वगैरे घालायला लावून, कोच वर नागडे झोपवून माझे फोटो काढायची ही बया, आणि आदित्यला पाठवायची! 'मी देईन ते गीफ्ट कबूल करायचे...' असे वचन घेतले होते माझ्याकडून...आता जे होईल त्याला सामोरे जायचे.

आई, बाबा आणि काकू ट्रीपला गेल्याबरोबर आदितीच्या वागण्यात फरक पडला. पूर्वी नेहाला दूध वगैरे पाजताना ती उघडी असायची, पण त्यात मला उत्तेजित करायचा हेतू नसायचा...फक्त एकमेकांच्या नग्न शरीराची लाज
आम्हाला नव्हती येवढेच. रात्री ती आदित्यबरोबर केलेल्या प्रणय कथा सांगायची तेव्हा पण त्यात थट्टा मस्करीचा भाग अधिक असायचा. शिवाय इतर वेळेस बाकीची माणसे असल्यामुळे मर्यादेत रहावे लागायचे. पण आता गोष्ट वेगळी होती. आता आदिती बहुतेक वेळेस उघडीच असायची. अनेकदा अंगावर एकही कपडा नसायचा. इतकेच नाही तर मीही काही कपडे घलू नयेत असा तिचा आग्रह असायचा.