"नाही नाही... मी प्रयत्न करतोय... पण सवयीप्रमाणे कधी कधी तसे तोंडातून निघते... प्लिज!... तू त्याबद्दल ऑब्जेक्शन घेवू नकोस... हळु हळू मॅडम तोंडातून जाईल... तोपर्यंत मला तुला मॅडम बोलू दे..."
"बर ठिक आहे... नाही मी तुला फोर्स करत... म्हण तुला जे म्हणायचे ते..." श्रुती मॅडमने हसत हसत म्हटले.
"बरे मला असे विचारायचे होते की... पण तुला राग नाही ना येणार? म्हणजे मी थोडा नाजूक प्रश्न विचारणार आहे..."
"नाजूक प्रश्न?..." पुन्हा श्रुती मॅडमने सावधपणे म्हटले, " म्हणजे नक्की कशाबद्दल?"
"सांगतो... पण आधी प्रॉमीस कर... तू रागावणार नाहीस..."
"अरे पण आधी प्रश्न तर कळू दे..." श्रुती मॅडमने गंमतीने हसत म्हटले.
"नाही आधी प्रॉमीस कर..." मी माझे टुमणे लावून धरले.
"बरे बाबा... नाही रागावणार... प्रॉमीस!..." शेवटी तिने माझे म्हणणे मान्य केले...
"आणि एक... मला खरे खुरे आणि प्रामाणिक उत्तर देशील?..."
"हो हो... देईन... विचार काय विचारायचे ते..." तिने हसून म्हटले...
"तुझा डायवोर्स झाल्यानंतर तू दुसरे लग्न का केले नाहीस?" मी तिला विचारले.
"हा फारच पर्सनल प्रश्न विचारलास..." श्रुती मॅडमने थोडे अस्वस्थपणे म्हटले.
"हो!... मला माहीत आहे... म्हणूनच मी तुझ्याकडून प्रॉमीस घेतले की तू माझ्या प्रश्नांची उत्तर देशील..."
"पण... जरूरी नाही की मी उत्तर दिलेच पाहिजे..." श्रुती मॅडमने एक भुवई उडवत गंभीरपणे म्हटले.
"नाही ना... पण हा प्रश्न मी कधी आधी विचारला का तुला?... मला त्याचे उत्तर जाणून घ्यावेसे वाटतेय म्हणून
मी विचारतोय..."
"काय करणार आहेस ते जाणून घेवून? कशाला माझ्या भरलेल्या जखमेची खपली काढतोय?"
"तसे नाही, श्रुती मॅडम... तुझे मन हलके होईल... उलट मनातील दाबून टाकलेले विचार कोणाला सांगितले तर मन
हलके होते... तेव्हा मनमोकळेपणे सांगा..."
"आता काय सांगू तुला?... असे समज की मला कधी तशी इच्छा झालीच नाही..." श्रुती मॅडमने नाखुशीने उत्तर दिले.
"हे असे काही उत्तर देवून विषय टाळू नकोस... तू प्रॉमीस केले की खरेखुरे उत्तर देशील म्हणून..."
"अरे मी खरेच सांगतेय... श्रवणबरोबर डायवोर्स झाल्यानंतर माझा 'प्रेम' आणि 'पुरुष' ह्या दोघांवरील विश्वास उडाला... त्या दु:खात मी माझ्या करिअरवर लक्ष केंद्रीत केले आणि त्यामुळे पुन्हा कधी 'प्रेम' किंवा 'पुरुष' ह्याबद्दल विचारच करायला मिळाला नाही..."
"मॅडम... तू सांगतेय ते खरे असेल... पण तरीही इतका काळ पुरुषाशिवाय रहायचे म्हणजे फारच कठिण आहे ते..."
"त्यात काय कठिण आहे?... पुरुषाची गरज स्त्रियांना लागलीच पाहिजे का?... पुरुषा शिवायही स्त्री जगू
शकते..." श्रुती मॅडमने ठामपणे सांगितले पण तिचा आवाज कापत होता.
"जगू शकते... पण रात्रीचे काय? रात्रीची गरज तुम्हाला नाही भासत?" मी बेधडकपणे श्रुती मॅडमला विचारले.
"रात्रीचे काय त्यात?... कसली गरज लागते रात्रीची??" श्रुती मॅडमने जणू काही माझा प्रश्न कळलाच नाही अश्या आविर्भावात मलाच विचारले...
"पुरुषाच्या 'सहवासाची'... स्पष्टच सांगायचे म्हणजे 'शरीरसुखाची'... मी श्रुती मॅडमकडे रोखून पहात म्हटले.
"काहितरी फाजील प्रश्न विचारू नकोस, सागर..." श्रुती मॅडमने किंचीत वैतागत म्हटले.
"फाजील नाही, मॅडम... प्रॅक्टीकल प्रश्न आहे हा... तू कितीही नाकारला तरी वस्तुस्थिती सांगणारा..."
"कसली वस्तुस्थिती?... काय प्रॅक्टीकल?... मला काही कळत नाही तू काय बोलतोय ते..." श्रुती मॅडमने पुन्हा त्रासिक स्वरात म्हटले.
"तू कितीही नाकारले तरी सत्य मला कळले आहे, मॅडम..." मी हसून तिला म्हटले.
"कसले सत्य??..." श्रुती मॅडमने संभ्रमात विचारले.
"हेच की मघाशी तू 'एक्साईट' झाली होतीस..." मी पुन्हा हसून म्हटले.
"व्हाट अ रबीश!... मी कशाला एक्साईट होईल?" श्रुती मॅडमने गोंधळत उत्तर दिले.
"ते शाहरूख आणि राणीचे दृश्य पाहून..."
"चल काहितरीच काय... त्या दृश्यात इतक काय होते की मी एक्साईट व्हायला पाहिजे..." श्रुती मॅडमने माझे म्हणणे नाकारत म्हटले.
"अग तुझी चुळबूळ सांगत होती... ज्या तऱ्हेने तू हालचाल करत होती... तुझ्या पायाची हालचाल होत होती... त्यावरून ते साफ कळत होते..."
"चल काहितरीच काय गेसींग करतोस..." श्रुती मॅडम तरीही माझे म्हणणे नाकारत होती.
"काहितरीच नाही मी बरोबर ओळखले... स्त्री अशी हालचाल तेव्हाच करते जेव्हा तिच्या मांड्यांमधील 'त्या' जागेत गोड गुदगुल्या होतात तेव्हा..."
"सागर!!... आता बाकी 'अती' होतेय... मी तुझ्याशी मोकळेपणे बोलतेय तर तू जास्तच शेफारत चाललाय... मी जाते झोपायला आता... गूड नाईट!"
असे बोलून श्रुती मॅडम लटक्या रागाने उठायला लागली... पण तिचा लाजेने लाल झालेला चेहरा सांगत होता की ती रागावली नव्हती. मी क्षणभर विचार केला की 'हिच ती संधी आहे जी मी सोडता कामा नये'... पटकन हात पुढे करून मी श्रुती मॅडमचा हात पकडला आणि तिला सोफ्यावर पुन्हा बसवले... उठून मी तिच्या जवळ सरकलो आणि तिच्या खांद्यावर हात टाकून मी तिला जवळ ओढले...
माझ्या हालचालीने श्रुती मॅडम अचंबित झाली! डोळे मोठे करून तिने आश्चर्याने माझ्याकडे पाहात म्हटले,
"सागर... हा काय चावटपणा?... सोड मला..."
"ओह कम ऑन, श्रुती मॅडम... कशाला लाजतेस... बोल मोकळेपणे माझ्याशी..."
"मोकळेपणे बोल... कशाबद्दल??" श्रुती मॅडमने किंचीत लाजत म्हटले.
"तुझ्या उत्तेजनेबद्दल... पुरुषाशिवाय इतका काळ तू राहिलीस... तुझ्या भावना अनावर नाही होत?"
"सागर... तुला काही लाज शरम? कसले आचरट प्रश्न विचारतोस मला??" तिने शरमेने म्हटले.
"आचरट असले तरी तुला आवडताहेत ते... तुझा लाजेने लाल झालेला चेहरा सांगतोय... हो की नाही?" मी प्रेमाने तिला जवळ घेत म्हटले.
"सागर... नालायक आहेस तू..." असे म्हणताना तिच्या चेहऱ्यावरील हसू लपत नव्हते.
श्रुती मॅडमने माझ्या कवेतून सुटण्याचा प्रयत्न केला पण मी तिला घटट पकडून ठेवले. आमचे अंग एकमेकांच्या अंगाला साईडने घासत होते. ती जरी सुटण्याचा प्रयत्न करत होती तरी तिचा प्रतिकार तिव्र नव्हता... उलट तिचे अंग किंचीत थरथरत असल्यासारखे वाटत होते. ती उत्तेजनेची थरथराट होती हे मी ओळखू शकत होतो... मी खाली पाहिले तर तिच्या गाऊनवरून तिचे ताठर झालेले निप्पल सहज कळत होते... म्हणजेच ती उत्तेजीत झालेली होती... तिचा चेहरा माझ्याकडे वळवून मी तिच्या डोळ्यात पहात तिला विचारले,
"सांगा ना, मॅडम... तुम्हाला कधी वाटले नाही कोणा दुसऱ्या पुरुषाबरोबर संबंध ठेवावे?"
"नाही!" श्रुती मॅडमने निक्षून सांगितले पण त्यांची नजर खाली पडली.
"का बरे, मॅडम?... तुमच्या मनातील सुप्त उत्तेजनेने तुम्हाला कसे काय उपाशी राहू दिले..."
"कोणी तसे भेटलेच नाही..." शेवटी श्रुती मॅडमने उघड करत म्हटले.
"कसे, मॅडम?" मी हळुवारपणे तिला विचारले.
"ज्याला माझी आपुलकी वाटेल... जो मला खरीखुरी मदत करेल... आणि जो माझ्या भावनांची कदर करेल..."
"ओह... हाऊ सॅड!... पण मग मी तुला मदत करू शकतो..." मी हळून तिच्या कानात कुजबुजलो.
"कशी?" तिने कुतुहलाने विचारले.
"तुझी ती 'पुरुषाची' गरज भागवून..." तिला अजून जवळ ओढत मी म्हणालो.
मला काहितरी बोलण्यासाठी तिने आपला चेहरा माझ्या चेहऱ्याकडे वळवला... त्याचा फायदा घेत मी पटकन माझे ओठ तिच्या ओठांवर ठेवले आणि मी तिचे कसून चुंबन घेवू लागलो. तिचे डोळे विस्फारले आणि आश्चर्याने ती माझ्याकडे पाहू लागली... तिने हलण्याचा प्रयत्न केला व तिचे तोंड बाजूला घ्यायचा प्रयत्न केला पण मी तिला घटट पकडलेले असल्याने आणि माझे तोंडही तिच्या तोंडावर घटटपणे रोवलेले असल्याने ती काही करू शकली नाही...
"उंम्म्म्म्म्हंहह..." ती माझ्या तोंडात फक्त हुंकारली...
मी जे काही करत होतो त्याची श्रुती मॅडमने अजिबात कल्पना केली नसावी तेव्हा तिच्याकडून मला कडवा विरोध होईल अशी माझी समजूत होती. पण ती फारसा विरोध करत नव्हती... त्याचा फायदा घेत मी तिला मागे सोफ्यावर हलकेच पाडले. तिच्या अंगावर माझ्या अंगाचा भार टाकत आता मी तिच्या ओठांमध्ये जीभ सारली आणि मी तिची जीभ चोखायला लागलो... माझी छाती तिच्या छातीच्या उभारांवर दबली होती तेव्हा मला तिच्या उभारांचा गुबगुबीतपणा आणि ताठ झालेल्या निप्पलचा निबरपणा स्पष्ट जाणवत होता...