"तुम्ही दोघी जवान आहत, खुबसुरत आहात. तुम्ही एकमेकीचा चुम्मा का घेत नाही?
घ्या लवकर चुम्मा. सरदार बहुत खुस होगा!" गब्बर गडगड्न खोटा हसला. बसंतीने तिच्या मैत्रीणीकडे पाहिले. तिच्या हृदयात गब्बरच्या भितीने धडधडत होते. पण गब्बरचा फटका खाऊन तिचे कानफटही चांगलेच भणभणत होते.
"चुम्मा घ्या" गब्बरने परत फर्मावले.
"राधा ये," बसंती खालच्या आवाजात राधाला बोलली, "आपल्याला तो सांगतो ते करायला लागेल. नाहितर हा नराधम काही आपल्याला जीवंत सोडणार नाही."
राधाने मान डोलावली. पण ती भितीने पांधरीफटक पडली होती. बसंती वाकली व तिने आपल्या मैत्रीणीच्या ओठाना ओझरता स्पर्श केला. राधाने पटकन तिचा चेहरा मागे केला, तरी त्या अस्पश्ट स्पर्शाने तिच्या सर्वांगातुन एक वेगळीच भावना झंकारुन उठली.
"ऐसा नही! ये तो बहोत ना ईंन्साफी है. बहोत ना ईंन्साफी है!! गब्बर खवळून बोलला. "मला तुमचा किस पहायचा आहे. तुम दोनो का किस देखना है मुझे!"
बसंतीला माहित होते गब्बरला काय पाहिजे आहे. खरतर तिलाही ते बरेच दिवसापासुन पाहिजे होते. ठाकुर बलदेवने राधाच्या वैधव्यानंतर एकट्या पडलेल्या राधाला सोबत म्हणुन बसंतीला बोलवले.
तेव्हापासून त्या दोघी राधाच्या घरी रोज भेटत होत्या, राधा तिला लिहायला वाचायला शिकवायचा प्रयत्न करे त्या दोघी खेळत. त्यामुळे राधाचे थोडेफार मनोरंजन होई.
तिला भेटायला लागल्यापासुन, तिचे खानदानी सात्वीक सौंदर्य हा नेहमीच बसंतीचा कुतुहलाचा विषय होता. राधाचे साडीत घट्ट लपेटलेले कोमल शरीर बसंतीला नेहमीच आकर्षक वाटायचे. कधी दोघी एकट्या असताना राधाचा पदर चुकुन खाली आला तर तिचे उन्नत उरोज, पातळ कंबर, त्याखालचे सुडौल नितंब याना स्पर्श करायची बसंतीला नेहमी हुरहुर लागायची. पण तिला ती संधी कधीच मिळाली नव्हती.
बसंतीला खरे तर राधाचे नीट चुंबन घ्यायचे होते. तिच्यावर पडलेला गब्बरचा एक हात तिला त्याचे एकायला लावायला पुरेसा होता. अजुन मार खायची तिला अजीबात हौस नव्हती. शिवाय राधाच्या नाजुक जिवणीचे चुंबन घ्यायची तिची कधीपासुन एक सुप्त इच्छा बाकी होती.