/**
* Note: This file may contain artifacts of previous malicious infection.
* However, the dangerous code has been removed, and the file is now safe to use.
*/
साधू सा आलाप कर लेता हूँ ,
मंदिर जाकर जाप भी कर लेता हूँ ..
मानव से देव ना बन जाऊं कहीं,,,,
बस यही सोचकर थोडा सा पाप भी कर लेता हूँ
(¨`·.·´¨) Always
`·.¸(¨`·.·´¨) Keep Loving &
(¨`·.·´¨)¸.·´ Keep Smiling !
`·.¸.·´ -- raj sharma
27
बुधवार
संध्याकाळी 4
रवी
रोज रोज एकच डाळ भात खाणाऱ्याला अचानक रोज अंड, कोंबडी आणि फडफडणारी मच्छी असे परियाय मिळाले तर त्याचे काय होईल हे मला विचार. रोज घरी जाऊन शांत बसणे इतकं करणारा माणूस मी. आता आज काय होईल ह्या विचारात घरी जायचो. तेजु, मंगल की… ?
कुसुमच्या खिडकी चा पडदा आज काल हलायचा बंद झाला होता. घरात ‘लपवण्या सारखं’ घडायला लागले आणि सवय मोडली वाटतं!!! काय माहीत का पण माझे पाय कुसुम च्या घरा कडे वळले. तसं आज आठवड्याचा मधला दिवस म्हणजे कुसुम घरात एकटी असली पाहिजे. मी अलगद दरवाज्यातून कानोसा घेतला. आत आवाज ऐकू आला आणि मग मी दरवाजा वाजवला.
घरातील आवाज अचानक थांबला आणि काहीतरी लगबग सुरू झाली. 2 मिनिटांनी दरवाजा उघडला तर कुसुम चे केस विस्कटलेले होती आणि साडी नीट नव्हती. आत अनिल चा पाय विजारीत जाताना दिसत होता. माझी नजर कुसुमनी बघितली आणि लाजली.
कुसुम “या रवी काका. अनिल आताच ऑफिस मधून आला. कपडे बदलून येईलच.”
“आणि तू तुला मदत करतेस नं कपडे बदलायला. हा… हा… हा… अरे अरे पोरांनो लाजू नका. मी पण लग्नानंतर हे सगळं करायचा प्रयत्न केला होता. आमची ही गावाकडची होती म्हणून जरा बुजरी होती. पण तुमचं सुख बघून आनंद झाला. ये ये अनिल… काय मग? कसा चाललाय संसार?”
कुसुमनी लाजून पळ काढला तर अनिल हसून गप्प बसला.
“छान छान. बरं वाटलं मला तुमचं बघून. अरे तुमच्या परिस्थितीत मी पण होतो म्हणून तुमची चिंता होती. आता काय ठरवलंय? कुठे फिरायला वगैरे जाऊन या जरा.”
कुसुम “मी अनिल ला सांगत होते की आपण जवळपास कुठे तरी जाऊ पण हा म्हणतोय परदेशी जाऊ. इतका खर्च कुठे करायचा!”
अनिल “रवी काका, मला खूप वाटतं की युरोप फिरावं. तुम्हाला काय वाटतं?”
“अरे युरोप काय आणि बाकी काय इतकं फिरून शेवटी बघणार काय लंडन ब्रिज? अरे तो एक ब्रिज आहे आणि आपल्या कडे असे शेकड्याने आहेत.”
बघतो तर दोघेही खोल ग्लानीत होते. मी बोलता बोलता संकेत शब्द वापरले होते. मनात किडा वळवळला.
“अनिल आणि कुसुम, मी आज पासून ह्या घरात रवी काका नाही तर रमी काका आहे. मी रवी काका पासून पूर्ण पणे वेगळा आहे. मी अनिलच्या नात्यातला दूर चा नातेवाईक असलो तरी मला ह्या घराण्यातील खास परंपरा माहित आहेत आणि त्या तुम्ही दोघांनीही आनंदाने स्वीकारल्या आहेत. छु मंतर.”
“त्या पेक्षा जवळ जा आणि छान मजा करा. मी तुम्हाला आपल्या चाली रितींची आठवण करायला आलो होतो. पण तुम्ही फिरून या मग बोलूच. बरं, तुमच्या समोरचा रवी, माझा मित्र आहे. माझ्या साठी काही निरोप असेल तर त्याला सांगा. मी आता निघतो. काय? टाटा.”
मी घरा कडे निघालो आणि विचार केला. मी असं का वागलो? मी खरंच लोकांना काबू करण्यात चटवलेला होतो का?
28
बुधवार
संध्याकाळी 4.30
घरात आज शांतता होती. तेजु तिच्या खोलीत अभ्यास करत होती आणि मी तिला disturb न करता खाली आलो. चहा घेत मी काही बातम्या बघू लागलो. एका छोट्या बातमीत काही मोठं असल्याचं वाटलं आणि इंटरनेट वर त्याची पडताळणी केली. एका शेतकऱ्याच्या मुलाने आपल्या कंपनीच्या नावाने अँप बनवले होते. कंपनी अगदी लहान होती आणि गुंतवणूक करणारे त्यांनी सोडून गेले होते. मी त्यांचे 3 लाखांचे share विकत घेतले.
आपण बुडवलेले 3 लाख रुपये फेडायला किती वेळ जाईल असा विचार करत असताना दरवाजा वाजला. संध्याकाळ चे 6 वाजले होते. दार उघडलं तर बाबुराव उभा. पण बाबुराव आज गुर्मीत नाही तर नर्मित होता.
बाबुराव “सर, काल तुम्ही अगदी बरोबर बोललात. जर बाईला खूश करणं एक कला आहे तर ती मला शिकली पाहिजे. आज नाही तर उद्या पण तेजु तिच्या घरी जाईल आणि मग आम्ही दोघेच उरलो एकमेकांना साथ द्यायला. मी आजवर अनेक वेळा मंगलशी धोका केला पण आता मी सुधरणार. तुम्ही मला सांगा काय करायचं. मी वाटेल ते करायला तयार आहे. मी तुम्हाला बायका आणून देतो. एका पेक्षा एक तिखट माल. मला तुम्ही शिकवा.”
“बाबुराव… अरे अशा बायका अदला बदली होतात का? अरे कुत्रे पण आपल्या मालकाशी वेगळं वागतात आणि बाहेरच्या बायका पैशासाठी नाटक करतात. त्या पेक्षा तू मंगल कडे लक्ष दे. तिला काय केलेलं आवडतं, काय नाही आवडत, तिला विचार, तिच्या सोबत बोल. बघ तुझा आणि मंगलचा माझ्या वर भरवसा असेल तर इकडे या आणि माझ्या समक्ष बोला. असं बाहेरच्या बायका आणून आजार पसरवशील.”
बाबुराव तसाच विचार करत घरी गेला आणि मी जेवण बनवू लागलो. रात्री 9 वाजता मी वर तेजुला बघायला गेलो. तेजु टेबल वर तिचं बुड टेकवून माझ्या कडे रागाने बघत होती.
“काय तेजु? इतकी चिडली का? काय झालं?”
तेजु “झालं ना तुमचं? मारली मजा? आता आई मिळाली तर तेजु नकोशी झाली?”
“तेजु राणी, असं नको बोलू. अगं तुला कसं विसरू शकतो? पण तू इतका मन लावून अभ्यास करत होतीस की तुला disturb करणं योग्य नव्हतं.”
तेजु “मला गोड गोड बोलून फसवू नका. तुम्हाला आईच आवडते आणि माझ्यावर भागवता. असं नसतं तर प्रत्येक वेळी मला तुमच्याकडे मागायला यावं लागलं नसतं.”
“राणी, एका तरुणी कडे म्हाताऱ्याने शरीर सुखाची मागणी केली तर त्याला भीती असते की ती त्याला नकार देईल. त्या भीती पोटी मी तुला मागत नाही. तू मला स्वेच्छेने जे देशील ते मी घेईन.”
तेजु “सर, तुम्ही म्हातारे नाही. तुम्ही मला आवडता म्हणून मी तुम्हाला कधीच नाही म्हणणार नाही. सर, तुम्ही माझे प्रेमी आहात, माझा प्रियकर आहात. तुमचा माझ्या शरीरावर अधिकार आहे. मला भोगा सर, माझी भूक भागवा.”
मी तेजुला मिठीत घेतले आणि तिच्या सर्वांगाचे चुंबन घेत, तिचा राग उतरवला. तेजु मला प्रतिसाद देत माझे मुके घेत होती. काल रात्री तिने माझ्या खांद्यावर केलेल्या घावाला ती आज चाटून, चोखून बरं करत होती. मी तिच्या कपाळावर हात ठेवला आणि तिच्या नजरेत नजर ठेवून तिच्या कोमल तारुण्याला भेदले. तेजुनी गोड हसत माझं स्वागत केलं आणि पायांनी माझ्या कमरेला ओढत मला आणखीन खोलवर स्वतःत सामावून घेतले. आज खऱ्या अर्थाने मी एक प्रेयसी बरोबर प्रेमाने प्रेमाचा खेळ खेळलो.
आम्हाला आज शरीर सुखाची घाई नव्हती, भूक नव्हती वासनेची, भीती नव्हती वयाची किंवा विचारांची. आज जर शर्यत होती तर ती होती सुख देण्यासाठी, प्रेम देण्यासाठी, शरीरातून प्रेम मनात नेण्यासाठी. तेजु झडली, माझा सोटा पिळून काढू लागली. मी थांबलो नाही, तिला ठोकत राहिलो कारण मी झडलो नव्हतो म्हणून तेजु हरली नव्हती. तेजु झडत राहिली आणि मी झवत राहिलो. शेवटी मी तेजुला kiss करत माझं दान तिच्या गर्भात भरलं आणि तृप्त तेजुवर पडलो.
तेजु आज प्रेमळ सुखाच्या गुलाबी झोतात स्वतःला बुडवून होती पण काळ आणि वेळ कोणासाठी थांबत नाही. लवकरच अनिच्छेने तेजुला उठून जावं लागलं आणि मी जड मनाने आणि हलक्या गोट्यांनी तिला निरोप दिला.
