"हो... १५/१६ वर्षे झाली... सगळेच बदललेय... कोणीही जुने राहिले नाही... कोणीतरी अनोळखी व्यक्ती आमच्या घरात तिकडे रहात आहेत... काय झाले? माझे आई-वडील आणि माझी बहिण कुठे आहेत??" मी प्रचंड अधीरतेने तिला विचारले...
"अरे तुझ्या वडिलांनी ते घर विकले आणि ते दुसऱ्या गावात निघून गेले... तु पळुन गेल्यानंतर तीन चार वर्षानी..."
"कोठल्या गावात ते गेले? तुला नाव माहीत आहे का??" मी तिला विचारले.
"नाही मला माहीत नाही... पण वसंताला माहीत आहे बहुतेक... तो आला की सांगेल तुला... आता आलायस तर रहा दोन दिवस... तुला भूक लागली असेल ना?... मी सांगते वहिनीला पटकन जेवण वाढायला... वहिनी... अग वहिनी..."
असे म्हणत अलका नितंब ठुमकवत आत निघून गेली... पंधरा वीस मिनिटात माझ्यासाठी जेवण वाढले गेले... मी हात-पाय धुवून फ्रेश झालो आणि जेवायला बसलो... मला जेवण वाढायला अलका तत्परतेने पुढे येत होती आणि तिची 'दाखवायची' सवय विसरत नव्हती... काही वाढताना ती वाकली की तिचा पदर खाली पडायची किंवा नाही पडला तर तो उभारांवरून घसरलेला असायचा तेव्हा मला तिच्या उभारांची घळी आणि गोळ्यांचा आकार स्पष्ट दिसायचा... तिने आत ब्रा पण घातलेली नव्हती त्यामुळे ती वाकली की आत तिच्या उभारावरील अरोला आणि निप्पल पण स्पष्ट दिसायचे... मी तिच्याकडे चोरून बघतोय ह्याची तिला पुरेपूर कल्पना होती आणि म्हणूनच ती जास्त प्रदर्शन करत होती...
माझे जेवण होवून मी हात धुवून जेमतेम दिवाणावर विसावलो तेवढ्यात वसंता ड्युटीवरून आला... मला पाहून त्याला प्रचंड आनंद झाला आणि त्याने मला कडकडून मिठी मारली! मग तो फ्रेश होवून आला आणि आमच्या नॉनस्टॉप गप्पा चालु झाल्या... मी पळुन गेल्यानंतर काय काय केले आणि कसे माझी प्रगती केली ते मी त्याला आणि अलकाला थोडक्यात सांगितले... त्यानेही मला त्याचे नंतरचे बालपण कसे गेले ते सांगितले आणि पोलीसातली नोकरी मिळवून तो आता कसा सेटल झालाय ते त्याने मला थोडक्यात सांगितले...
जेव्हा मी त्याला माझ्या आई-वडील तसेच बहिणीबद्दल विचारले तेव्हा तो म्हणाला की आधी जेवून घेतो आणि मग आपण बोलुया... मग त्याचे जेवण झाले आणि आम्ही बाहेरच्या पडवीत गप्पा मारत बसलो तेव्हा पुन्हा मी त्याला माझ्या कुटूंबाबद्दल विचारले. तेव्हा तो मला म्हणाला,
"हेमंता... तुला अलकाने मुद्दाम मघाशी सांगितले नाही कारण तु उपाशीपोटी होतास आणि तू काहितरी खाणे जरुरीचे होते... तुला हे सांगायला मला खुप दु:ख होतेय की तुझे आई-वडील काही वर्षापुर्वी वारले! जवळ जवळ ७/८ वर्षापुर्वी..."
ते ऐकून मी सुन्नच झालो!... माझ्या डोळ्यात पाणी तरळले आणि पुढे काय बोलवे ते मला कळेना... कसेबसे मी वसंताला विचारले,
"कसे?? काय झालं होतं??"
"त्यांचा ॲक्सिडंट झाला... ते एसटीने तुझ्या मामाच्या गावाला चालले होते आणि एसटीला बसने धडक दिली... ते दोघे बसले होते त्याच बाजुला... ते दोघेही जागीच ठार झाले!..." वसंताने सांगितले.
"आणि माझी बहिण, हेमलता? कोठे आहे ती??"
"ती ठिक आहे... तुझ्या आई-वडिलांचे निधन झाले त्याच्या नंतर ती तुझ्या मामाकडे रहायला गेली... नंतर कळले की ती कोणा मुलाबरोबर पळून गेली आणि तिने लव्ह-मॅरेज केले... ती कोठे गेली किंवा आता कोठे आहे आम्हाला माहीत नाही... पण तु काही काळजी करून नकोस... तिला आपण शोधून काढू शकतो..."
ते सगळे ऐकून मी उदास झालो होतो आणि माझे मन सैरभैर झाले होते... माझे आई-वडिल ह्या जगात नव्हते आणि माझ्या बहिणीचा पत्ताच नव्हता ह्या सत्याची जाणीव झाली आणि मला एकदम निराधार वाटायला लागले... म्हटले तर माझ्या त्या कुटूंबाला मी पळुन गेल्यापासून परत कधी भेटलो नव्हतो आणि मी त्यांची इतकी वर्षे विचारपूसही केली नव्हती... त्यामुळे ते ह्या जगात आहेत की नाही ह्याची मला काही कल्पना नव्हती. आणि म्हणूनच आता ते नसल्याचे कळल्यावर मला खरे तर जास्त धक्का नाही बसायला पाहिजे पण तरीही मला तो धक्का पचवायला जड जात होते... एकच आशेची पालवी होती ती म्हणजे माझी बहिण, हेमलता...
माझी अवस्था पाहून अर्थात वसंता आणि अलका माझी समजूत काढू लागले आणि माझे मनोबल वाढवू लागले असे सांगून की त्याला आता खुप वर्षे झाली आहेत तेव्हा मी त्या गोष्टीचा जास्त धक्का घेवू नये... त्यांनी मला झोपायला सांगितले आणि म्हणाले की मी रात्रभर विश्रांती घेतली की सकाळपर्यंत मला बरे वाटेल म्हणून... तेव्हा मी आतल्या खोलीत जावून खाटेवर पडलो आणि मला बऱ्यापैकी छान झोप लागली...
सकाळी मी उठलो तेव्हा रात्रीच्या विश्रांतीने खरोखर सावरलो गेलो होतो... वसंता लवकर उठून ड्युटीवर गेला होता आणि अलका गावातल्या तिच्या नवऱ्याच्या घरी गेली होती... अंघोळ वगैरे करून मी वसंताच्या बायकोने दिलेला नाश्ता घेतला होता आणि बाहेर पडवीत बसून मी विचार करत होतो... तेवढ्यात अलका आलीच आणि माझी विचारपूस करू लागली... मग मी अलकाबरोबर गप्पा मारायला लागलो आणि ती खूष झाली की मी पटकन स्वत:ला सावरले म्हणून... मध्येच अलकाने चहा करून आणला आणि आम्ही गप्पा मारत चहा घेतला.
नंतर मग अलकाने तिच्या स्वत:च्या लग्नाचा अल्बम आणून मला दाखवला... तिच्या लग्नाच्या त्या फोटोमध्ये मला अनेक जुनी लोक पहायला मिळाली आणि माझ्या आई-वडिलांचाही फोटो त्यात होता... त्यांच्या ॲक्सिडंटच्या एक वर्षे आधी अलकाचे लग्न झाले होते म्हणून त्यांचा फोटो त्यात आला होता...
बऱ्याचश्या फोटोमध्ये एक मुलगी अलकाच्याबरोबर सारखी दिसत होती... कुतुहलाने मी अलकाला त्या मुलीबद्दल विचारले,
"कोण आहे ग ही? तुझ्याबरोबर खुप फोटोमध्ये आहे..."
मी कोणाबद्दल बोलतोय हे पहायला अलका माझ्या जवळ आली आणि अक्षरश: आपले भरगच्च उभार माझ्या खांद्यावर पुर्णपणे दाबत वरून पहात हसून मला म्हणाली,
"अरे ही तर हेमलता... तुझी बहिण... ती पण होती की माझ्या लग्नात... चांगली मिरवत होती... तुझे आई-वडील गेल्यानंतर दोन वर्षाने ती पळून गेली... "
तिने तो खुलासा केला आणि माझे मन दारूण विषन्न झाले!! कसेबसे मी अलकाला विचारले,
"पण मग आता ती आहे कोठे?? तिचा काहीच कसा पत्ता नाही??"
"अरे तुला सांगितले ना... ती गेली एका मुलाबरोबर पळुन... नंतर तिची काहीच खबर नाही... कधीतरी नंतर ऐकलं होतं की तिने कोणा ट्रक-ड्रायव्हरबरोबर लग्न केलं होतं... कोणी म्हणे तिला तालुक्याच्या गावाजवळ कोठेतरी रहात असलेली पाहिली होती... खरं की खोट कोण जाणे!..."
ते ऐकून मी ताडकन उठलो... पटकन चप्पल घालुन बाहेर पडायला लागलो... माझी ती लगबग पाहून अलकाला आश्चर्य वाटले आणि ती मला विचारायला लागली,
"अरे हेमंता, काय झाले?? कुठे निघालास असा तडकाफडकी???"
"मी निघालो परत... येईल पुन्हा कधीतरी..."
"अरे थांब असा जाऊ नकोस... वसंताला तरी भेटून जा..."
"भेटेल मी त्याला नंतर कधीतरी... आता माहीत झालेय की घर..." मी म्हणालो आणि अंगणाच्या बाहेर माझ्या गाडीजवळ आलो.