जन-गणना

[rajsharma]

आज तिचा पवित्रा काही औरच होता. तिने आजवर मला एवढे तापवलेले कधीहि आठवत नाही. ती जशी माझ्याजवळ आली मी तिच्या ओठाचे किस घेण्यासाठी तिच्या ओठावर ओठ ठेवणार तेवढ्यात मला धक्का बसला. मी जोरात ओरडणार एवढ्यात तिने तिचे ओठ माझ्या ओठांवर ठेवले. माझ्या केसांत बोटे घालुन मला किस करु लागली. तिने तिची जीभ माझ्या तोंडात सरकवायला लागली. मी तिच्या जीभेला माझ्या तोंडात शिरायला वाट देत नव्हतो. मी तिच्या तावडीतुन सुटण्याचा प्रयत्न करत होतो. ती पट्ठी पण मुरलेली होती. तिने एका हाताने माझे डोके घट्ट पकडुन ठेवले होते. माझ्या पायावर बसल्यामुळे मला पायही हलवता येत नव्हते. त्यातच तिने दुसरा हात खाली नेला व माझा अंडकोष हलकेच दाबला. त्या वेदनेने माझे तोंड नकळत उघडले गेले. तिच्या जीभेला माझ्या तोंडात शिरायला राजमार्ग सापडला.

ती तिची जीभ माझ्या जीभेवर फिरवु लागली. माझी लाळ जीभेने चाटु लागली. मी त्या फिलिंगने मस्त होत होतो. त्याचा फायदा घेत तिने माझा लंड तिच्या योनीवर ठेवला. आता ती तिची योनी माझ्या लंडावर दाबू लागली. ती तिची योनी माझ्या लंडावर दाबुन तिच्या योनीत सरकवत होती. त्याचवेळी ती माझे तोंड तिच्या जीभेने झवत होती. तर एका हाताने माझे डोके घट्ट पकडुन होती. हळूहळू करत तिने माझा पुर्ण लंड तिच्या योनीत घातला. थोडवेळ थांबुन ती माझ्या लंडावर वरखाली होऊ लागली. मला ही मज्जा येऊ लागली. तसे तिने माझे तोंड सोडुन माझ्या कडक मोठ्या लिंगाचा आनंद घेऊ लागली.

ती जोरजोरात माझ्या लंडावर उड्या मारु लागली. तोंडाने चित्र विचित्र आवाज काढु लागली. शेवटी तिने तिचे अंग । ताठ करत माझ्या लंडावर तिच्या योनीरसाने अभिषेक करु लागली. मी सुध्दा पेटलो होतो. माझी पेटलेली वासना शांत करण्यासाठी तिच्या योनीतुन माझा लंड न काढता तिला माझ्या अंगासोबत बाजुच्या कुशीवर फिरवलं. तिच्या मानेवर, गालावर किस करत तिच्या सकट मी अजुन बाजुला कलंडलो. माझ्या ह्या कृतीमुळे आता ती माझ्या अंगाखाली होती. मी तिच्या अंगावर होतो तर तिच्या योनीत माझा लंड होता.

मी माझी वासना शांत करण्यासाठी तिच्या योनीत लंड आत बाहेर करू लागलो. मी तिचे दोन्ही हात जे तिच्या डोक्याच्या बाजुला होते, ते माझ्या हाताने जोरात दाबुन धरले होते. माझी पुर्ण उत्तेजना मी कंबर हलवुन तिच्या योनीवर हल्ले करत होतो. ती ही आता माझ्या फटक्यांचा आनंद घेत होती. अतिआनंदाने ओरडत होती,



'ठोक अजुन जोऽऽराऽऽऽत... ठोऽऽऽका.... माझ्या ठोक्या ठोक अजुन जोरात ठोक. नाम्या घाल आऽऽत... घाल
अऽऽऽजुऽऽऽन आत... घाऽऽऽल... ओऽऽऽऽ नाऽऽऽम्या... मी आले....।

असे म्हणत ती पुन्हा एकदा झडली. ती झडल्यानंतर माझ्याकडे कौतुकाने पहात होती. तिने तिचे हात सोडवुन ती माझे नितंब कुरवाळू लागली. मध्येच नितंबाच्या भोकाखालुन माझ्या अंडकोषापर्यंत नाजुकपणे हात फिरवु लागली. तिच्या तसे करण्याने माझ्या अंगातही रोमांच शिरु लागले. त्या फिलींगने माझ्या बंदुकीचा बार सुटला व तिच्या योनीत विर्याच्या गोळ्या झाडु लागलो. पाचसहा फैरी झाडल्यानंतर माझ्या बंदुकीची दोरी झाली होती. आजचा माझा विर्यपातही मोठ्या प्रमाणावर झाला होता. त्या विर्यपतनाने मला ग्लानी आली. त्या ग्लानीतच मी तिच्या अंगावर झोपुन गेलो होतो.

सकाळी जाग आली तेव्हा मी तिच्या मिठीतच होतो. तिच्या मिठीमुळे तिच्या पुर्ण नग्न शरीराचा स्पर्श मला होत होता. रात्री तिच्यासोबत केलेली मजा आठवु लागली. मी त्या रात्रीच्या धुतीतच होतो. त्याच धुतीत मी तिचा चेहरा माझ्याकडे उचलला जो की तिने माझ्या छातीवर झुकवुन ठेवला होता. मी तिचा चेहरा पाहताच उडालोच. रात्री तिच्या सोबत मजा करतानाही मी ओरडायचा प्रयत्न करु पहात होतो. ते आठवले पण त्यावेळी तिने मला ओडु न देता माझे तोंड किस देत बंद केले होते. पुढे मी ही तिच्या वासनेच्या हल्ल्यात जखमी होत तिच्या त्या हाणामारीत नकळत सामील झालो होतो. त्यामुळेच ती माझी गुंजन नसतानाही मी तिच्या सोबत संभोग केला होता.

माझ्या हातुन फार मोठा गुन्हा झाला होता. मी माझ्या जीव की प्राण असणाच्या पत्नीशी प्रतारणा केली होती. मलाच माझी लाज वाटु लागली होती. गुंजनशी प्रतारणा करु लागु नये म्हणुन मी स्वप्नालाही टाळले होते. त्यासाठीच मी माझ्या घरी आलो होतो. आणी घरी येऊन मी हा प्रमाद करावा. "शी हे जगणचं व्यर्थ आहे. मी जगायलाच लायक नाही आहे. काय तोंड घेऊन मी गुंजनसोबत संसार करणार आहे. मला माझ आयुष्य संपवायलाच हव. मला जगण्याचा अधिकरच नही आहे." मला माझ्या भावना अनावर होऊन मी ओरडुन जोरजोरात माझ्याशीच बोलत होतो. मला आजुबाजुचे कसलेच भान राहिले नव्हते.

मी मला कसे संपवायचे ह्याचा विचार करत होतो, त्याच तंद्रीत मी उद्गारलो, "सुरा, हा सुव्यानेच संपवुया सगळा खेळ"

असे बोलुन मी तसाच नग्नावस्थेत बेडरुम बाहेर पडु लागलो. पण तेवढ्यात ती, जिच्यामुळे माझ्याकडुन एवढ मोठ पातक झाल होत. ती बेडवरुन उठुन माझ्या समोर नग्नपणे माझा रस्ता अडवुन उभी होती. बहुतेक माझ्या बेभान ओरडण्याने ती कदाचित जागी झाली होती. तिला माझा इरादा ही लक्षात आला होता. त्यामुळेच ती माझा रस्ता अडवुन उभी होती.

मी तिला हाताने बाजुला ढकलले. माझ्या त्या कृतीने ती बाजुच्या बेडवर पडली. मी ही तिला माझ्यासमोर नग्न पाहिल्यामुळे, मला सगळा प्रकार आठवुन मी माझा व तिचाही तिरस्कार करत परत बेभान झालो होतो. त्याच आवेगात मी किचन मध्ये शिरलो. सुरा शोधुन मला संपवायला....

भाग २ समाप्त
पुढे सुरू...


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

[rajsharma]

जन-गणना - भाग ३


लेखक - विंड्या
********





मी किचनमध्ये शिरलो. गुंजन नेहमी जेथे सुरा ठेवते त्या जागेजवळ गेलो. जरी मी स्वयंपाकात गुंजनला मदत करत नसलो तरी तिच्यासोबत किचनमध्ये वेळ मिळेल तेव्हा तिच्या सोबत असतो. त्यामुळे ती कुठच्या गोष्टी कुठे ठेवते हे मला ठाऊक होते. मी सुरा हातात घेतला व त्याचे निरिक्षण करु लागलो.

तेवढ्यात दिपा तेथे आली. तिने माझ्या हातातुन तो सुरा हिसकावून घेतला.

दिपा. तिच ती जीच्यामुळे मी पापी बनलो होतो. माझ्या प्रिय बायकोशी प्रतारणा केली होती. गुंजनची मावस बहीण. दिपाची शरीरयष्टी, तिच्या बहिणीप्रमाणेच होती. कदाचित ती थोडीशी उंच होती. त्या दोघींना पाठमोरी पाहिल्यास कोण कोण आहे हे ओळखण कठिण आहे. त्यांनी त्यावेळी कोणते कपडे घातले आहेत हे माहित असले तरच तुम्ही त्यांना पाठमोरे ओळखु शकता. त्या दोघी एकाच ठिकाणी असल्यास मी मात्र फार अॅलर्ट वागायचो.

काल मात्र मला गुंजन अपेक्षित असल्याने मी दिपाचा विचारच केला नव्हता. तसेही ती तेथे असायचे कारणही नव्हते. ती नेहमी येण्यापुर्वी मला किंवा गुंजनला कळवायची. काल ती काहिच न कळवता आल्यामुळेही मी कदाचित गाफिल राहिलो असेन. पण काही का असेना माझ्याकडुन गुन्हा घडला होता. त्या गुन्ह्याला माफी नाही.

ती घर बंद असताना घरात शिरलीच कशी हे मात्र माझ्या लक्षात येत नव्हते. काल अचानक ती पुण्यात न कळवता माझ्याकडे आली होती तरी कश्यासाठी. मनात एक ना अनेक प्रश्नचिन्ह उभे राहू लागले. त्या प्रश्नचिन्हांना बाजुला मी सारु लागलो कारण मला देहदंडाची शिक्षा घ्यायची होती. हे व्यर्थ उत्तरे शोधायला वेळ कोणाकडे होता. मला तर हे जग सोडुन जायचे आहे. तेवढ्यात माझ्या लक्षात आल की सुरा तर दिपाने काढुन घेतला आहे.

मी तिच्यावर खेकसत तिला म्हणालो "दिपा, तो सुरा माझ्याकडे दे. माझ्याकडुन फार मोठ पाप घडले आहे. दे तो सुरा इथे."


मी तिच्याकडुन सुरा खेचुन घेऊ लागलो. तिही सुरा घट्ट पकडुन होती.

"नाही दाजी, जर आपण जे काही केल ते पाप असेल तर मी ही पापी आहे. मला ही मरु दे. आधी मला मारा नंतर तुम्ही स्वतःला शिक्षा द्या." ती ही मोठ्याने पण भेदरलेल्या आवाजात बोलत होती.

"नाही दिपा गुन्हा मी केलाय. चुक माझ्या कडुन घडलीय. तु दुर हो. आणि मला तो सुरा दे."

"मी नाही देणार तो. तुमच्या पेक्षा मी जास्त दोषी आहे." असे म्हणत त्याच क्षणी मला गुंगारा देत तिने तो सुरा किचन ट्रॉली उघडुन ट्रॉलीच्या मागे सुरा टाकुन ट्रॉली बंद केली. व स्वतः ट्रॉलीला टेकुन उभी राहिली. मी तिला दुर करायचा प्रयत्न केला. ती पट्टी मात्र तेथुन हलायचे नाव घेत नव्हती.

मी ही वैतागुन तिथुन निघुन गेलो. बाहेर हॉलमध्ये येऊन सोफ्यावर बसलो. माझे मलाच कळत नव्हत, माझ आयुष्य ह्या दोन दिवसात एवढ का छळत ते. मला परत परत पापाच्या वाटेवर घेऊन जातय. मी एवढा आटोकाट प्रयत्न करत असुन सुध्दा हरलो होतो. आता मी संपवायला गेलो तर ही दिपा मध्ये आली अडवायला. मी निराश होत, माझा चेहरा माझ्या हातात लपवत ओक्साबोक्सी रडत होतो. मला मी केलेल्या पापाची घृणा वाटत होती.

मी मनातल्या मनात दुसरा मार्ग शोधत होतो. पण मला ते जास्त त्रासेचे वाटत होते. मला थोडा वेळ तसेच रडु दिल्यानंतर दिपा माझ्याशेजारी येऊन बसली. माझ्या डोक्यात हात फिरवत मला शांत करु पहात होती. माझ डोक तिने स्वतःच्या खांद्यावर ठेवत बोलली "दाजी, आपल्यात जे काही रात्री घडलं ते विसरुन जा. आणि आपण पाप केल अस मनात सुध्दा आणु नका."

मी अचंबित होऊन रागारागाने तिचेकडे पाहत म्हणालो "दिपा, उगाच काहीतरी बोलायच म्हणुन बोलु नको. आपण जे काही रात्री वागलो त्याला व्यभिचार म्हणतात. आणी व्यभिचार हे पापच आहे."

"दाजी, तुम्ही चुकिच बोलत आहात. आणि अस बोलुन तुम्ही निसर्गाचा आणि त्याच सोबत देवाचाहि अपमान करत आहात. जरा माझी नाही पण त्या देवाची तरी चाड ठेवा." ती नेहमी प्रमाणे स्वतःचा मुद्दा ठामपणे मांडत बोलली. \

मी तिचे ते वाक्य ऐकुन चपापलो. एक तर गुन्हा तिच्या इथे येण्यामुळे घडला होता. त्या गुन्ह्याला ती गुन्हा मानत नाही आहे वर त्या चुकीला गुन्हा म्हटल्याने देवाचा अपमान होतोय असे ती म्हणतेय. मी तिच्या बुध्दिची किव करत तिला म्हणालो "बये, तुला कळतय का तु काय म्हणतेस ते. आपण काय केलय ते तरी तुला माहीत आहे का?"

"होय. मला ठाऊक आहे आपण काय केल ते. सांगु? तुम्हाला माहित नसेल तर." ती अजुन विश्वासाने मला उकसवु लागली.

आता मात्र मला तिच्या निर्लज्जपणाची चीड येत होती. काय पण ऐटीत बोलत होती. सांगु... शेवटी कंटाळून तिला म्हणालो "दिपा तु जा. तुला आरामाची गरज आहे. तु झोप जा."

"व्वा रे व्वा, अस कस जाऊ तुम्हाला एकटं टाकुन. मला गरज झोपेची नाही तुमची गरज आहे." ती अजुन निर्लज्जपणे बोलत होती.

मला त्या गोष्टिची अजुन चीड येत होती. शेवटी ती नेहमीप्रमाणे माझं डोक खाणार हे समजुन तिला बाजुला करत मी तेथुन उठलो. तिच्या सोबतच्या वादविवादात माझ्या मनातील आत्महत्येचा विचार दुर गेला होता. तरी माझ्या मनात झाल्या चुकिची सल टोचत होती. मी माझे एक एक करत कपडे जमा केले. बेडरुममध्ये जाऊन ते कपडे घालु लागलो तोच दिपा माझ्या मागे उभी राहुन माझ्या पाठिवर किस करत होती. मी माज्या हातातले कपडे सोडुन गोल फिरलो. तिच्या हाताला धरुन तिला जोरात हलवले आणी म्हणालो "दिपा शुध्दीत ये. जागी हो."

ती तरीही लाडीवाळपणे बोलली "हे हो काय दाजी... घेऊ दे मजा मला तुमच्या शरीराची आणि तुम्ही घ्या माझ्या शरीराची"

[rajsharma]

तिचा तो निर्लज्जपणा पाहुन मला लाज वाटू लागली. मी परत माझे कपडे उचलुन घेऊ लागलो. तशी ती परत जवळ येत माझ्या पाठिवरुन हात फिरवत होती. मी त्याकडे दुर्लक्ष करीत अंडरवेअर घालू लागलो. तसा तिने माझ्या अंडरवेअरवर पाय देत उभी राहीली. एका हाताने माझ्या लंडाला गोंजारु लागली. तर दुसन्या हाताने माझ्या गोट्या कुरवाळू लागली. तिच्या त्या प्रकाराने माझा लंड ही मला फितुर होत कडक होऊ लागला होता. मला दिपाच्या कतृत्वाची कल्पना काल रात्रीच मिळाली होती त्यामुळे तेथुन पळ काढणे महत्वाचे होते.

पण माझे सर्व कपडे आतच होते, त्यामुळे दिपाला बाहेर काढणे महत्वाचे होते. म्हणुन मी बेडरुम मधुन बाहेर आलो. तशी ती ही बाहेर आली. मी तिला फसवुन बेडरुम मध्ये गेलो आतुन कडी लावुन माझे कपडे घातले. अंघोळीला जाण्यापुर्वी आज घालायचे कपडे बाहेर काढुन ठेवले. टॉवेल घेऊन मी दरवाजा उघडत बाहेर आलो. दिपा बहुतेक बाहेरुन आरडाओरडा करुन तेथुन गेली होती. मी हळूच बाहेर येऊन बाथरुम मध्ये शिरलो.


अंघोळ उरकुन बाहेर आलो तेव्हा दिपाने गुंजनचा गाऊन घातला होता. ती किचन चहा करत उभी होती. मी तसाच बेडरुम मध्ये गेलो. दाराला आतुन कडी लावुन कपडे घालुन ऑफिसला जायला तयार झालो. मी बेडरुममधुन बाहेर आलो तेंव्हा दिपा चहा पीत सोफ्यावर बसली होती. तिने माझ्यासाठी ही चहा ओतला होता. मी बाजुच्या खुर्चीवर बसत चहा घेऊन पिऊ लागलो. तेंव्हा दिपा बोलली "दाजी, मी आज साताव्याला जाणार आहे. तिथे माझ्या ऑफिसच दोन दिवसाच काम आहे. ते उरकलं की मी उद्या संध्याकाळी परत येईन. उद्या लवकर घरी या. काल सारखा उशिर करु नका. नाहीतर ताई कडे तक्रार करेन. आणि फोन उचला नाहीतर कालच्या सारखा टाळाल."

आता मला कळले ती इथे का आली ते. ती साताव्याला काम असले की नेहमीच आमच्याकडे उतरायची. तेवढ्यात परत दिपा विचारु लागली "काय झाल दाजी?"

"काही नाही. कुठे काय?"

"मग उद्या लवकर येणार ना? मस्त गम्मत करु दोघ मिळून."

"तर तर वाट बघ. गम्मत करु म्हणे. तुला काही लाज शरम काही आहे का नाही."

"दाजी कश्याबद्दल म्हणताय? काल रात्री झाल त्याबद्दल. विसरा झाल ते झालं. एका खुनाची शिक्षा हि फाशी व जास्त एका खुनाची शिक्षा ही फाशी. लाजायच ते काय. लपवायच ते काल सगळ तुम्ही उपभोगलत."

"म्हणजे आता तुला मान्य आहे, आपण काल आपण वागलो ते पाप आहे. मान्य आहे ना शेवटी"

"बोलताय काय दाजी? कालच आपल वागण मुळीच पाप वैगेरे नव्हत. मी तुमच्या दृष्टिकोनातुन बोलत होते."

"दिपा तु अस कस म्हणु शकतेस कि कालच आपल वागण पाप नव्हत म्हणुन. आपण समाजाचे नियम काल तोडलेत."


"ठिक आहे दाजी, मी तुम्हाला पटवुन सांगते आपल वागण पाप कस नाही आहे ते. पण मला खर खर उत्तर द्यायच. कबुल!"

"ओ. के. कबुल दिली उत्तर" मला ही उत्सुकता लागुन राहिली होती की दिपा तिचा मुद्दा कसा सिध्द करणार ते. त्यासाठी मी माझ्या मनाला तयार केल.

दाजी, काल तुम्ही कुठे जेवलात?" अरेच्च्या काय बाकी प्रश्न विचारला होता तिने

मी तिला खोटच सागिंतल "मी माझ्या एका मित्राकडे जेवलो."

"ठिक आहे. आज कुठे जेवणार आहात?" दिपाने पुढचा प्रश्न विचारला

"हॉटेल मध्ये"

"का?"

"दिपा तुला माहित आहे, मला स्वयंपाक करता येत नाही आणि आवडही नाही. तसेच गुंजन ही इथे नाही म्हणुन" "म्हणजे काय? तर तुम्ही तुमच्या पोटाची भूक भागवण्यासाठी मित्राकडे किंवा हॉटेल मध्ये जाता. बरोबर"

"हो" मी हि उत्सुकतेने तिच्या हा मध्ये हा मिसळत होतो.

"मित्राकडे किंवा हॉटेल मध्ये जेवण पाप आहे का?

मला तिच्या बोलण्यातली खोच उमगत होती तेव्हा तिचा मुद्दा खोडण्यासाठी म्हणालो "दिपा बाहेर जेवण खाण आणि परक्या व्यक्तीसोबत संभोग करण दोन वेगवेगळ्या गोष्टी आहेत. त्यांची सांगड घालुन गल्लत करु नकोस."

"अस कस दाजी. पोटाची भुक भुक आणी मग चोटाची भुक काय पाप? तस असत तर निसर्गाने किंवा देवाने म्हणा ते अवयव दिलेच नसते ना."

"दिपा तु चुकते आहेस. पोट आणी .... दोन्ही गोष्टीत भरपुर फरक आहे." माझ्या सुसंस्कृत मना ते शब्द उच्चारणही पाप वाटत होत.

"ठिक आहे. तुम्हाला हे पटल नाहीना?. तुम्ही देवावर विश्वास ठेवता?"

"हो."

"महाभारत मानता."

"हो. पण त्याचा काय सबंध?"

"आहे. मग मला सांगा व्यास मुनींचा जन्म कसा झाला ते."

"आठवत नाही बुवा."

"मग व्यास मुनी तरी आठवतात का?"

"हो, ज्यांनी महाभारत लिहील."

"नशीब माझ, तेवढ तरी आठवल. व्यास मुनींचा जन्म पराक्षर ऋषी व कोळिण सत्यवती ह्यांच्या संबंधातुन झाला. मग काय ते पाप होत. पराक्षर ऋषी व कोळिण सत्यवती हे दोषी किंवा पापी ठरवले गेले का? उलट सत्यवती महाराणी म्हणुन गौरवली गेली. तर पराक्षर ऋषीनां मोक्ष प्राप्त झाला."

[rajsharma]

[rajsharma]

तिचे हे अगाध ज्ञान ऐकुन माझ तर डोकच काम करेणास झालं. तिने मांडलेले मुद्दे अगदी बिनतोड होते. मला तिच्यावर कुरघोडी करण्याकरिता काहीच मुद्दा नव्हता. पण काहीतरी कुस्पट काढायच म्हणुन मी म्हणालो "बाई ग ते थोर पुरुष होते. त्यांची उपासना थोर होती. मी एक साधा सामान्य पुरुष आहे."

"अस नसत दाजी, तुम्ही थोर का सामान्य ह्यावर पाप आणी पुण्य ठरत नसत. ते ठरत तुम्ही कोणती गोष्ट कधी आणी कश्यासाठी करता. त्यापासुन कोणाच नुकसान होणार नसेल तर समाजाने ठरवलेल्या मतप्रवाहाविरुध्द वागलात तरी ते पाप ठरत नाही, जर तुम्ही कोणाला तरी दुःखावुन स्वतःसाठी आनंद मिळवु पहाल तर ते पाप आहे. आपल्या कृतीने कोणावर तरी अन्याय होत असेल तर त्याला पाप म्हणतात. आपण जे काही काल केल त्यात आपण दोघांनी मजा केली. आनंद लुटला. आणि हे मी किंवा तुम्ही जोवर गुप्त ठेवु तोवर ते पाप ठरत नाही."

तिच्या उपदेशाने माझे विचार दोलायमान झाले होते. तिने मला तिच्या विचारांवर विचार करायला भाग पाडल होत. मी नकळत तिच्या अमलाखाली येत होतो. तिचे सडेतोड विचार मलाही पटत होते. माझ्याकडे तिच्या विचारांसाठी काहीच काटशह नव्हता. मी अंर्तमुखः झालो होतो.

तेवढ्यात डोअरबेल वाजली. त्या डोअरवेलच्या आवाजाने मी त्या विचारांच्या खोल विवरातुन बाहेर पडत. दरवाजा उघडला. वॉचमनने सोसायटीच्या मिटींगचे दिलेले पत्रक घेऊन दरवाजा बंद केला. घड्याळात पाहिले तर माझ्या प्रशिक्षणाला जाण्याची वेळ झाली होती.

मी सगळे विचार दुर झटकत माझा मोबाईल शोधु लागलो. मला तो कुठेही सापडत नव्हता तसेच माझे स्टडी मटेरिअल ही मिळत नव्हते. मी जरा डोक्याला जरा ताण दिला तेंव्हा लक्षात आले. मी त्या दोन्ही गोष्टी स्वप्नाकडे विसरलो होतो. घरातुन लगबगीने बाहेर पडायच्या नादात मी त्या घ्यायला विसरलो होतो. आता मला स्वप्नाकडे जाणे टाळता येणार नव्हते. म्हणजे मला आता चटकन निघावे लागणार. मी दिपाला बाय म्हणत बाईकची चावी घेऊन निघालो.

स्वप्नाकडे पोहोचलो तेव्हा स्वप्ना तिच्या कारचा दरवाजा उघडत होती. मला पाहून ती थांबली. मी ही बाईक बाजुला लावत तिच्याजवळ गेलो. ती हसत हसत विचारु लागली "मला वाटल तुम्ही माझ्यावर रागावलात. आता तुम्ही काही येत नाही. पण बर झाल बाई तुम्ही आलात ते, मला तर एकट जायचा कंटाळा आला होता. चला गाडीत बसा."

मी तिला माझा मोबाईल व स्टडी मटेरिअल तिच्याकडे राहिल्याचे सांगितले. तिने गाडीच्या मागच्या सीटकडे बोट दाखवत त्या वस्तु घेतल्याचे मला सांगितले. मी कारचा दरवाजा उघडुन माझा मोबाईल व स्टडी मटेरिअल घेतले व बाय म्हणत तेथुन सटकत होतो. तिलाही बहुतेक माझ्या ईराद्याची कल्पना आली असावी तिने पटकन माझा हात पकडत, मला थांबवले व गाडीत बसायला सांगितल. मी जेव्हा नकार देउ लागलो तेंव्हा चक्क तिने मला ढकलत कारमध्ये बसायला लावले. मीही तिला प्रतिकार जास्त न करता गाडीत बसलो. जरी आम्ही तिच्या बंगल्यात असलो तरी रस्त्यातुन येणा-या जाणा-यांना आतला परिसर दिसत होता. आणि मला त्यांना तमाशा दाखवायचा नव्हता.

मी गाडीत बसलो तेव्हा तिच्याशी बोलणे टाळण्याकरीता मी बॅकसीटवर असलेल पुस्तक उचलले. ते पुस्तक कोणतरी दाढीवाल्या माणसाचे होते. मी नेहमीप्रमाणे पुस्तक हातात घेतल्यावर पुस्तकाची प्रस्तावना वाचु लागलो. त्यात वाचलेल्या मथळ्याने मी अवाक झालो. त्यात चक्क लिहिले होते संभोगातुन मोक्षप्राप्ती साधता येते. माझ्या डोक्यात दिपाचे तत्वज्ञान, त्या पुस्तकातले वाचले रकाने डोक्यात थैमान घालू लागले. मी त्या विचारापासुन दुर होण्यासाठी ते पुस्तक परत जागेवर ठेवले. गप्प डोळे मिटुन राहिलो.

आम्ही आमच्या जागेवर पोहोचलो. कालच्या सारखे आमचे प्रशिक्षण झाले. आम्ही तेथुन बाहेर पडलो व कारमध्ये बसलो. ह्या सगळ्या वेळात स्वप्नाने मला जराही स्पर्श केला नव्हता तसेच गरजे एवढेच बोलली होती. मला ही तिच्या ह्या वागण्याचे आश्चर्य वाटू लागले. आताही स्वप्ना काहीही न बोलता निवांतपणे गाडी चालवत होती. तिने एकाएकी कार एका हॉटेलजवळ थांबवली. कारमधुन उतरत म्हणाली "मला भुक लागली आहे. आपण इथे चहा घेऊ आणी घरी जाऊया."

मी ही परवानगी देत कारमधुन उतरलो व आम्ही त्या हॉटेलात शिरलो. तिने पटापट वेटरला ऑर्डर दिली. जसा वेटर तेथुन दुर गेला तिने मला विचारले "सर मग काय विचार केलात? तुम्ही तयार आहात का? जर तुमच्या मनात नसेल तर मी तुमच्याशी हा विषयही परत काढणार नाही."