"हो रे... गोपाळऽऽऽ... मी नक्की देईल... अरे मी पण तुझ्या लवड्याची दिवानी झाली आहे!... आहहहऽऽऽ... असा लवडा मला पण सारखा पाहिजे... चान्स मिळेल तेव्हा मी तुला चोदायला देईल... चोद मला... झव मला... फाडून काढ मला... ओहहह... आहहह... चोद... अहहहहहहहऽऽऽऽ..."
करत नमिताभाभी त्याच्या लवड्यावर झडायला लागली... त्याला घटट मिठी मारत ती त्याच्या कंबरेला पायाचा घटट विळखा देत ती त्याच्या लवड्यावर रत व्हायला लागली... ती झडतेय ते पाहून गोपाळचा लवडा पण उसळू लागला... तो अजुन जोमाने तिला चोदायला लागला... आपल्या महाकाय लवड्यात थोपवून धरलेले आपले गाढे घटट दुध त्याला तिच्या डेअरीत सोडायचे होते... तिची विहीर त्याला आपल्य दुधाने भरून काढायची होती... पण नमिताभाभीच्या मनात वेगळेच काही होते... तो गळायच्या बेतात आला आहे हे तिने ओळखले होते... तेव्हा झडता झडता ती किंचाळत म्हणाली,
"ओहहहह गोपाळऽऽऽऽ... मला तुझ्या दुधाची खीर प्यायची आहे... माझ्या तोंडात सोड ती... माझ्या खालच्या भांड्यात नको..."
ते ऐकल्याबरोबर गोपाळच्या लवड्यातून एक सणक वर गेली... त्याने खसकन आपला लवडा तिच्या योनीतून बाहेर काढला... पटकन उठून तो वर गेला आणि तिच्या बगलेत गुढगे टेकून बसला... आपला लवडा त्याने तिच्या तोंडावर धरला आणि हलवायला लागला... दोन तीन स्ट्रोकमध्येच त्याच्या लवड्यातून घटट खिरीची पिचकारी उडाली!... नमिताभाभी त्याच्या लवड्याच्या सुपड्याकडे टक लावून बघत होती... जसे त्याच्या सुपाड्याच्या चीरेतून खीर बाहेर आली तसे तिने आपले तोंड वासले...
गोपाळच्या विर्याच्या घटट खिरेची पहिली पिचकारी डायरेक्ट नमिताभाभीच्या तोंडात गेली... तिने पटकन ती गिळून घेतली आणि त्याची मधूर चव चाखली!... मग एका मागोमाग एक गोपाळ आपल्या विर्याचे दुध तिच्या तोंडात सोडत राहिला... कोजागिरीच्या पौर्णिमेच्या चंद्रप्रकाशात नमिताभाभी दुधवाल्या गोपाळचे घटट दुध पिऊन पावन झाली.!.. पुरेसी खीर तिच्या तोंडात उडवल्यावर राहिलेली खीर गोपाळ तिच्या चेहऱ्यावर उडवू लागला... डोळे मिटून घेवून नमिताभाभी त्याच्या घटट चिकट दुधाचे शिंतोडे चेहऱ्यावर उडवून घेवू लागली...
गोपाळच्या महाकाय लवड्याच्या खाली असलेल्या गलेलठ्ठ आंडोळ्यात चांगलेले दुध ठासून भरले होते... नमिताभाभीला पुरेसे पाजुन पण तिच्या तोंडावर त्याने चांगलाच अभिषेक केला होता... गळुन गळुन गोपाळचा लवडा शांत झाला तेव्हा त्याने आपल्या लवड्याने तिच्या चेहऱ्यावर पडलेली खीर पसरवायला सुरुवात केली... तिच्या चेहऱ्यावर आपल्या विर्याच्या खीरेचे पौष्टीक लोशन पुर्ण फासल्यावरच त्याने आपला लवडा तिच्या ओठांवर आणला...
मग नमिताभाभीने डोळे किलकिले करत आपले ओठ विलग केले आणि त्याचा लवडा तोंडात घेतला... मग ती त्याचा लवडा चोखत चाटत साफ करू लागली आणि त्यातून ठिबकणारी सगळी खीर तिने टिपून घेतली... गळलेला होता तरी त्याचा लवडा अजुन आपला आकार शाबूत ठेवून होता... नमिताभाभीला वाटत होते परत त्याचा हा लवडा घालून घ्यावा आणि परत त्याच्याकडुन चोदून घ्यावे... तेव्हा ती त्याला म्हणाली,
"गोपाळऽऽऽ... आहे का रे अजुन तुझ्या ह्या मुसळात दम?... चोदशील का आत्ताच्या आत्ता परत माझी चूत?... तुझी ही रवी घुसळशील का माझ्या दुधाच्या घागरीत?... बोल... बोल ना..."
"अग ये झवाडी रांड भाभी!... तू ह्या दुधवाल्याला काय लेचापेचा समजतेस होय?... चल ऊठ... दाखवतोच तुला माझा दम... तुझी घागर उलटी करून गुसळतो तुला आता..."
असे बोलून गोपाळने नमिताभाभीला हात धरून वर खेचले आणि उठवले... मग तिला पालथी करून त्याने हाता-गुढग्यावर ओणवी केली... मग तो तिच्या मागे गेला... आपला अजुनही कडक असलेला लवडा धरून त्याने मागून तिच्या नितंबाच्या फटीत फिरवला... आणि मग मागून तिच्या योनीत गपकन घातला!... तिच्या डेरेदार नितंबाच्या दोन्ही घागरींवर चापट्या मारत तो तिची कंबर धरून तिला गचागच मागून चोदायला लागला...
कोजागिरी पौर्णिमेच्या रात्री तो ह्या मस्तवाल नमिताभाभीवर आरुढ झाला आणि तिच्या पाझरणाऱ्या डेअरीत आपली जाडजूड रवी घुसळत तिच्या सायेची लस्सी करू लागला... आत्ता तर सुरुवात झाली होती... आता पुर्ण रात्र त्याला ह्या दुभत्या गाईच्या दुधाचा रतीब काढायचा होता, तिला दुधाने न्हावू घालायचे होते, तिचे दुध प्यायचे होते... आपले गाढे घटट विर्याचे दुध त्याला तिच्या तिन्ही भोकात सोडायचे होते... आणि त्याला खात्री होती की ही झवाड रांड नमिताभाभी ते घ्यायला पुर्ण तयार होती!...
समाप्त