मास्टरप्लान

[rajsharma]

[rajsharma]

तिने क्षणार्धात फोन कट केला व ती गाऊन उचलून धावतच निघून गेली... 'काहीतरी चुकल्याचं माझ्या लक्षात आलं. 'पण काय?' मी विचार करू लागलो व मला माझा मूर्खपणा ताबडतोब लक्षात आला... मी तावातावात तिच्या नवऱ्याला चक्क 'मारून टाकायची' धमकी दिली होती ना!!

तिच्या बेडरूमकडे पाहत ती केव्हा येते याची वाट पाहू लागलो. ती चक्क २ तासांनंतर आली. आता तिचे डोळे
चक्क सुजलेले दिसत होते... बहुदा ती रडली असावी... आत येताच तिने ताबडतोब दिवा बंद केला व ती झोपली.
मीही 'टाकीवरून खाली उतरलो.
*******************************************************************************

[rajsharma]

भाग ३
दुसऱ्या दिवशीच सकाळी ६ वाजता माझा मोबाईल वाजला... फोन एका 'अननोन नंबर' हून आलेला दिसत होता.मी झोपेतच 'हलो' म्हटले. त्यावर मला एक अतिशय उत्तेजित आवाज ऐकू आला - "हलो मी कृष्णन बोलतोय, कृष्णन नायर - तुमचा शेजारी." त्याबरोबर माझी झोप उडाली व चक्क 'फाटली'च की...!! "हलो" मी अतिशय खोल गेलेल्या आवाजात म्हटले... व आपलं 'प्लानिंग' कुठे चुकलं त्याचे विचारचक्र माझ्या डोक्यात वेगाने सुरु झाले... वाटलं की आता फोनवर माझी ‘मायबहिण घेईल'... त्यावर नायर म्हणाला "मी २ तासांपूर्वी म्हणजे रात्री २ वाजता 'जसबीर' भाबीशी बोललो..." मी चूप बसलो व त्याचे बोलणे ऐकू लागलो... कारण आता माझी पुन्हा एकदा 'गांड फाटून' तिची लक्तरं हातात घायची वेळ आली... हा काय बोलला असेल जसबीरशी ?

"त्यांच्याकडून तुमचा नंबर घेतला... In fact त्यांनीच मला तुमचा नंबर देऊन तुमच्याशी बोलायला सांगितलंय..." "बोला मिस्टर कृष्णन..." मी कोरडेपणाने म्हणालो "काय म्हणताय?" (च्यायला... हा 'गधा' किती सस्पेन्स झवतोय) "सॉरी हा व्हीकीभैय्या सकाळी उठवल्याबद्दल... पण मी काल रात्रभर झोपू शकलो नाही... इव्हन आता इथे फक्त साडेचारच वाजलेत पण तुम्हाला मात्र मी सकाळी-सकाळी उठवले त्याबद्दल सॉरी..." नायर म्हणाला... मी चुपचाप ऐकू लागलो.

"काय झालाय... की 'कोणीतरी' भानूला सतत फोन करून घाबरवतोय आणि ती प्रचंड घाबरली आहे... आणि मी याक्षणी इथे दुबईत आहे. मला काय करावं तेच सुचेना... पण अचानक तुमची आठवण झाली पण तुमचा नंबर नसल्यामुळे मी जसबीरभाभी'कडून तो घेतला व आता तुम्हाला 'रिपोर्ट' करतोय... काय करावं आपण आता ?" त्याने काळजीयुक्त आवाजात विचारले. "तुम्ही तो नंबर मला द्या... मी सरळसरळ तो नंबर पोलिसांना देतो व आपण त्या व्यक्तीला पकडू या..."मी म्हणालो. "सॉरी, पण आमच्या फोनला 'कॉलर आय-डी' नाहीये व भानू खूपच घाबरलेली आहे..." नायर म्हणाला. "ठीक आहे... आपण पोलिसांना 'कम्प्लेंट' देऊन टाकूया..." मी म्हणालो. "नको..." नायर भेदरलेल्या आवाजात म्हणाला "मागे एकदा आमच्या घरी चोरी झाली होती तेंव्हा आम्ही 'पोलीस कम्प्लेंट' केलेली...

पण 'माल'तर मिळाला नाहीच पण पोलिसांनी घरी सतत चकरा मारत भानूला खूपच त्रास दिला..." "मग मी काय करावे अशी तुमची अपेक्षा आहे?" मी विचारले. त्यावर - "तो 'मादरचोद' रात्री ८ च्या सुमारास फोन करतो तरी तुम्ही जरा जमल्यास त्याच्याशी बोलून त्याला धमकवा की यापुढे फोन केला तर पोलिसात 'कम्प्लेंट' करेन म्हणून!!" नायर म्हणाला "म्हणजे एका पुरुषाचा आवाज ऐकल्याने त्याला लक्षात येईल की 'यहाँ आपनी दाल नहीं गलनेवाली... ठीकाय ना ?" "ठीक आहे " मी म्हणालो " मी बघतो काय करता येईल ते..." असे म्हणून मी फोन ठेवला.

चला बचावलो... मी स्वतःशी म्हणालो पण मला आता एक प्रश्न पडला की "जर मी भानूकडे असेन तर तिला 'तो' फोन कसा येईल ?"

"सेड्रिक..." मी स्वतःशीच पुटपुटलो... मला माझ्या प्रश्नाचे उत्तर मिळाले होते. थोड्याच वेळाने जसबीरचाही फोन आला. "व्हिकी... कृष्णनचा फोन आला होता मला... भानूचा 'प्रॉब्लेम' कळला का ?" तिच्या आवाजात काळजी होती. "होय..." मी म्हणालो "पण तू काळजी करू नकोस... मी 'tackle' करतो..."

थोड्यावेळाने मी सरळसरळ 'भानू'कडे गेलो व बेल वाजवली... भानूचा नवरा नसतांना मी तिच्याकडे पहिल्यांदाच जात होतो... पण not certainly for the last time... तशी मला खात्री होती!!

"कोण?" भानूने अतिशय घाबरलेल्या आवाजात विचारले. "मी... मी विक्रम... तुमचा शेजारी... " मी म्हणालो.

[rajsharma]

तिने दार उघडले व मी तिच्याकडे पाहताच राहिलो कारण तिने फक्त सिल्कचा गाऊन घातला होता व बहुदा आत काही नव्हते...पण तिचा चेहराच सांगत होता किती अतिशय घाबरली आहे... पण त्यातही ती अतिशय 'माल' दिसत होती. "काय झाले?" मी विचारले. त्यावर तिने रडतरडत मला चक्क मिठीच मारली व ती मुसमुसू लागली... त्यामुळे तिचे भरघोस उरोज माझ्या छातीवर दाबले होते व मी सांत्वनपर तिच्या पाठीवरून हात फिरवत तिला शांत करू लागलो... हात फिरवतांना मला लक्षात आले कि तिने आत 'ब्रा' घातलीच नव्हती... त्यामुळे क्षणार्धात माझा 'बाबुराव' उभा झाला व तिच्या अंगाला तिच्या मांड्यांमध्ये 'टच' करू लागला. मला चक्क लाजल्यासारखं झालं...मी कसंबसं तिला दूर करून व तिचा हात धरून तिला खुर्चीवर बसवले व धीर देत म्हणालो "कृष्णन व जसबीरने सकाळीच फोन करून सांगितले की काय झाले..तू काही काळजी करू नकोस..मी आहे ना तुझ्यासोबत..मी बरोबर 'tackle' करतो त्या नालायकाला. आणि काय म्हणतो तो ?" मी विचारले. त्यावर तिने रडतरडत मला हकीकत सांगितली (जी मला आधीच माहित होती..) "केंव्हा येतो त्याचा' फोन?" मी विचारले. "रात्री 'बरोबर' ८ वाजता..." ती म्हणाली. "ओ.के. नो प्रॉब्लेम..मी पावणे आठलाच येतो.." असे म्हणून मी निघून गेलो.

दुपारी मी 'स्क्रिप्ट' तयार करून त्या हिशोबाने 'राजू ची टेप तयार ठेवली व चांगली ७-८ वेळा 'रिहर्सल' सुद्धा केली. संध्याकाळी सेड्रिक आल्यावर त्याच्या हातात मी एक दारूचा एक 'क्रेट'च ठेवला व त्याला बरोबर ८ वाजता माझ्या फोनवरून डायल्ड नंबर वर फोन लावून टेप 'ऑन' करून चालले जाण्यास सांगितले... 'क्रेट' पाहून मला त्याने एकही शब्द विचारलाही नाही.

पावणे आठला मी भानूकडे गेलो व तिला बेडरूम मधील 'handset' हॉलमध्ये आणायला लावला...बरोबर आठला तिचा फोन वाजला. आम्ही दोघांनी तो बरोबरच उचलला.

"हलो" भानू (घाबरलेल्या आवाजात) म्हणाली. "हलो... मीच बोलतोय तुझा लाडका 'राजू'... कशी आहेस डार्लिंग ?" पलीकडून आवाज आला. त्याबरोबरच "अरे मादरचोद... तुला जास्तीची मस्ती आली आहे का गांडीत? फोनवरून बायकांना त्रास देतोस तू... एकदा समोर येऊन बोल ना... नाही आय झवली तुझी तर नाव बदलून देईन..." मी म्हणालो. "तुम्ही कोण?" त्याने विचारले. "तू जिला रोज त्रास देतोस तिचा मी नवरा..." मी म्हणालो "अच्छा तर तूच आहेस तो 'अडसर'जो मला बाजूला करावाच लागेल..." राजू म्हणाला. "अबे गांडू... तुला माहित आहे का मी कोण आहे ? मी 'याच' एरियाचा 'इन्स्पेक्टर' आहे व तुझ्यासारखे ५६ पाहिलेत मी... मनात आणले तर तुला एका दिवसात पकडून अंदर करीन मी..." मी म्हणालो. "अच्छा? तर 'इन्स्पेक्टरसाहेब'..मी पण तुम्हाला challenge देतो की तुम्ही मला एक दिवसात तर सोडा तुम्ही मला एका महिन्याभरातही पकडू शकणार नाही पण ७ दिवसात तुमच्या मी 'बायकोला' जन्माची अद्दल घडवली नाही तर मी त्यानंतर कधीच फोन करणार नाही... आय प्रॉमिस!!" असे म्हणून त्याने' फोन ठेवून दिला.

"आता काय करायचे?" भानूने घाबरून विचारले. "प्रथम कृष्णनशी बोलूया व त्याच्याशी बोलून ठरवूया..." मी म्हणालो. "हे बघा... please don't take it otherwise पण त्यांना मी तुमच्यासमोरच फोन लावते... पण त्यांना तुम्ही काही सांगू नका...मलाच सांगू द्या." ती म्हणाली - "कारण ते तिकडे उगीचच काळजी करत बसतील.." "ठीक आहे... नो प्रॉब्लेम" मी म्हणालो. तिने माझ्यासमोर फोन करून जास्तीकाही न सांगता (म्हणजे 'राजूची धमकी' वगैरे..) 'व्हीकीभैयांनी' त्या 'हरामखोराला' इन्स्पेक्टर बनून कसे धमकावले व त्यावर त्याने घाबरून फोन ठेवून दिला... वगैरे (खोटेच) सांगितले व मला फोन दिला. त्यावर त्याने मला पहिले तर Thanks दिलेत व मी सुद्धा कृष्णनला जास्तीकाही न बोलता - "तू तुझा 'हा' फोननंबर बदलून घे..." असा सल्ला दिला... जो की त्याने ताबडतोब मानला व मलाच नवीन नंबरसाठी अप्लाय करायला सांगितले.. "पण तुझी सही?" मी विचारले त्यावर "सध्या तुम्हीच 'घोटून' टाका..." असे म्हणून त्याने फोन ठेवला.

[rajsharma]

"तू त्याला खरं का नाही सांगितलं ?" मी भानूला विचारले. "त्यांचा स्वभाव 'वेगळाच' आहे व म्हणून मी फक्त त्यांना 'तेव्हढंच' सांगितलं ज्यामुळे ते 'तिकडे' (दुबईला) शांत राहतील.." ती म्हणाली "पण... मला त्याने जी धमकी दिलीय..." असे म्हणून तिने वाक्य अर्धवट सोडले. "हे बघा मिसेस भानू..." मी म्हणालो. त्यावर - "तुम्ही मला 'अहोजाहो' करू नका... सरळसरळ 'भानू'च म्हणा..." असे भानू म्हणाली. "ओ.के.भानू..." मी म्हणालो

"तो हरामखोर जर ८ वाजता फोन करतो ना... तर मी पावणे आठलाच तुझ्याकडे येईन व तासदोनतास थांबीन ... आपण बघूच काय करतो तो..." "पण इतरवेळी जर तो आला तर?" भानू म्हणाली. तिच्या आवाजात भीती होती. "भानू... अग मी तुझ्याकडे काही २४ तास तर राहू शकत नाही पण तू माझा हा 'सेल नंबर' तुझ्याकडे ठेव आणि तुला जर काही वाटलं तर निर्धोकपणे फोन कर... भलेही रात्रीबेरात्री कितीही वाजता असो... मी 'almost' घरीच राहीन आणि जर कुठे गेलोच तर 'काहीतरी' व्यवस्था करीनच... फिल्मलाईनमध्ये ओळखी असल्यामुळे तुझ्या 'सेक्युरिटी'ची व्यवस्था अगदी सहज व आरामात करता येईल.. आणि शक्यतोवर हा आठवडा मी कुठेही बाहेर
जाणारच नाही..." मी म्हणालो. त्यावर तिचे समाधान झालेले दिसले.

ठरल्याप्रमाणे मी दररोज पावणेआठ ते पावणेदहा असे २ तास भानूकडे जाऊ लागलो... पहिले १-२ दिवस मी भानूकडे हॉलमध्ये बसून सेड्रिकने इंग्रजीत लिहिलेले संवाद हिंदीत भाषांतरित केले पण तिलाही बहुदा माझ्याशी गप्पा माराव्याश्या वाटल्या असाव्यात... तिसऱ्या दिवसापासून त्या दोन तासात भानू माझ्याशी बऱ्यापैकी गप्पा करत असे. तिने मला ती कशी केरळमधल्या एका छोट्या गावातून आली व मुंबईत येऊन पाहिलं एक वर्ष कसं 'घाबरत' काढलं... मग हळूहळू आजूबाजूच्यांच्या मदतीने छोट्याछोट्या गोष्टी करू लागले, हिंदी व मराठी कशी शिकले ईत्यादी गोष्टी सांगितल्या... इतकेच काय तर 'डेनिम'च्या "डीओ"चा वास तिला सर्वात जास्त आवडतो वगैरे बऱ्याच गोष्टी केल्या. व तुम्हीपण वापरून बघा 'डेनिम'चा 'डीओ' असा आपलेपणाने सल्लाही देऊन दिला. तो मी तिच्याकरता अमलातही आणला... खरंय !! फारच वेगळा आणि मस्तच वास होता त्या 'डीओ'चा !! मीही तो त्यानंतर रोजच वापरू लागलो. रात्रीचे डिनर मी हप्ताभर तिथेच घेतले. व आम्ही दोघंही चांगलेच 'मित्र' झालोत.

सहाव्या दिवशी तिचा बदललेला नवीन फोन नंबर लागला.त्यावरून ती कृष्णनशी पण बोलली... पण त्याला फोन लावायच्या आधी मला तिने एकदम "विक्रम तुम्ही बिलकुल चुपचाप बसा... मला 'पिनड्रोप सायलेन्स' हवाय..." अशी विनंतीही केली. तिचे कृष्णनशी बोलणे झाल्यावर ती मला म्हणाली - "मला माफ करा पण तुम्ही इथे रोज २ तास होतात हे ह्यांना कळायला नकोय प्लीज... I hope you will understand me!!" "ओ.के. I can surely understand..." मी म्हणालो.

सातव्या दिवशीच्या डिनरला येतांना मी तिच्यासाठी खास मोगऱ्याच्या भरघोस 'ट्रिपल गजरा' घेऊन गेलो व तिच्या आवडीचं 'मोका अल्मंड आईसक्रीम तिला दिलं.त्यावर "हे कशाला ?" असे ती संकोचत म्हणाली. त्यावर मी "अग भानू... मी तुझ्याकडे गेला हसाभर जेवतोय तर तुझ्याकरता इतकसं केलं तर त्यात काय विशेष !!" असे तिला अतिशय आपलेपणाने म्हणालो. त्यावर ती

"तुम्हाला माहित नाही... पण तुम्ही होता म्हणूनच माझा हा आठवडा इतक्या छानपणे व्यतीत झाला... Thanks !! Thank you for everything !! "असे म्हणून तिने माझ्या हातावर हात ठेवून आपल्या खऱ्याखुऱ्या भावना व्यक्त केल्या... त्यामुळे एक क्षणभर मनात 'गिल्ट' आली पण दुसऱ्याच क्षणी मला एक महत्वाचे काम करावे लागले व ते म्हणजे तिच्या स्पर्शाने 'उभ्या होणाऱ्या बाबुरावांना कंट्रोल करणे'!! व त्यामुळे मी तिच्या हातातून आपले हात हळूच काढून घेतले. तिने दोन्ही हात वर करून तो गजरा स्वतःच्या केसांत लावला व मी वेड्यासारखा तिच्या मोहक व भरघोस उरोजांची हालचाल आपल्या डोळ्यांनी टिपू लागलो... सुदैवाने तिच्या लक्षात ते आले नाही.

त्यादिवशी आम्ही दोघांनीही चक्क ३-४ तास गप्पा केल्या व आज मीही बराच भरभरून बोललो... कारण उद्यापासून मी तिच्याकडे (Officially) येणार नव्हतोच!! डिनरनंतर मी जेंव्हा जायला निघालो तेंव्हा जवळपास साडेअकरा झाले होते. ती मला दारापर्यंत सोडायला आली व मी तिला "आताकाही तो हरामखोर फोन करेलसे वाटत नाही... आणि जर यापुढेही काही त्रास झालाच तर मला बिनधास्त फोन कर..."असे म्हणालो. "खरंय हो तुमचं... तुम्ही होता म्हणूनच मी हा प्रॉब्लेम 'शांतपणे फेस' करू शकले... नाहीतर 'ह्यांच्या राज्यात कठीणच होतं..." ती म्हणाली. "माय प्लेझर... एंड ऑल द बेस्ट" म्हणालो. "Thanks... It is very nice knowing you Vikram!!" असं म्हणून तिने दार लावून घेतले.
आता शेवटची 'स्टेप' घेण्याची वेळ झाली होती.

बरोबर १५ मिनिटांनी मी भानूला फोन केला व यावेळी मात्र मी तिच्या Flatच्या समोरच्या passage मध्ये होतो... माझ्या हातात एक Bag होती त्यात मी 'खास भानुकारता' आणलेल्या 'गिफ्ट्स' होत्या... जसे 'Vibrator', 'KY.Jelly', हातकड्या, मेणबत्त्या, चिमटे... इत्यादी 'बऱ्याच छानछान' गिफ्ट्स होत्या. ती जरी मला दिसत नसली
तरी तिची 'reaction' काय असेल ते मला माहीतच होतं...