असा २-३ वर्षांचा काल निघून गेला. मधल्या काळात अनेक बदल घडून आले. जुनी रूम विकून बाबांनी नवीन रूम विकत घेतली होती. नवीन रूम आमच्यासाठी एक मोठा महाल होता! एक हॉल, २ बेडरूम, किचन आणि बाल्कनी. राजवाडा यापेक्षा काय मोठा असतो! नव्या रूममध्ये २ बाथरूम देखील होते. अर्थात जुन्या जागेपेक्षा नवीन जागा मला जास्त मानवली. घरातील आर्थिक स्थिती उत्तम होत चालली होती. कारण नवीन रूम सोबत बाबांनी एक कार देखील घेतली होती.
गावी जाण्यासाठी एस. टी. आणि रेल्वे यांच्या चक्रातून सुटका झाल्याचा मला जास्त आंनद झाला. कारण मला एस.टी. लागते. आणि रेल्वे जरी मला लागत नसली तरी रेल्वेतील एकूण वातावरण पाहता कधी एकदा प्रवास संपतोय अस मला व्हायचं. नवीन गाडी घेतल्यावर काही दिवसातच गावी जायचं ठरलं. स्वतःच्या गाडीने गावी जाण्यासारखा आनंद दुसरा कशात नाही! (जवळपास सर्व बाबतीत हे वाक्य जमून जाते. फक्त त्यातील आंनद देणारी वस्तू/व्यक्ती बदलायची).
आमचं गाव कोल्हापूरच्या जवळपास एक खेडेगाव. पहिल्यांदाच गाडीने जाणार असल्याने माझ्यासहित सर्वजण उत्साहात होते. पण माध्यम बदललं तरी लांबचा प्रास हा कंटाळा आणणारा ठरतो हेच खरे! सातारा पास झाल्यावर बाबा सोडले तर जवळपास सर्वांना झोप आली होती. बाबांना झोप येऊन चालणार नव्हते. कारण, गाडी तेच चालवत होते. सकाळी लवकर म्हणता म्हणता ११ वाजता आम्ही प्रवासाला निघालो होतो. सातारा येईपर्यंत ५ वाजले होते. अजून साधारण दोन-अडीच तासांचा प्रवास बाकी होता.
दिवस पावसाळ्याचे असल्याने अधून मधून पावसाची हजेरी लागत होती. त्यात संध्याकाळची वेळ असूनही आभाळ भरून आल्याने अंधार पडायला सुरवात झाली होती. रस्ता ओलसर असल्याने बाबांनी गाडी ४०-५० च्या स्पीडने चालवणे पसंत केले. असाच आणखी एक तास निघून गेला. वाटेत एका हॉटेलसारख्या दिसत असलेल्या ठिकाणी थांबून चहापाण्याचा कार्यक्रम उरकून घेतला. सहा-साडे सहाच्या सुमारास पुन्हा एकदा प्रवासाला आरंभ झाला. आता सर्वत्र अंधाराचं साम्राज्य पसरलेलं होतं. प्रवासाला आरंभ करून नुकताच अर्धा तास झाला होता तोच बाबांनी गाडी रस्त्याच्या बाजूला घेतली. गाडी थांबताच प्रत्येकाने रस्त्यावरील झाडांना पाणी घालण्याचा कार्यक्रम उरकून घेतला.
गाडीत बसून बसून पाय अवघडल्याने मी गाडीतून उतरलो आणि इकडे तिकडे फिरत पाय मिक्ले करू लागलो. चालत चालत गाडीपासून मी बराच पुढे गेलो, आणि आता आपण परत गेलं पाहिजे अस मनात आलं आणि मी मागे फिरलो. रस्त्यावरून ये-जा करत असलेल्या गाड्यांच्या हेडलाईटचा उजेड सोडला तर अंधारच होता. गाडीपासून १५-२० पावलांवर मी आलो आणि माझ पावलं थबकली. गाडीच्या बाजूलाच आई लघवीला बसली होती ती उठत होती आणि तिची पाठ नेमकी माझ्या दिशेने होती. उठताना साडी तिची वरचं होती आणि त्याच वेळी बाजूने एक गाडी गेल्याने तिच्या नग्न नितंबाचे मला एक अस्पष्ट दर्शन घडले. । काही क्षणात मागील घटना मनात झटकन येऊन गेल्या. मी जास्त वेळ न गमावता गाडीकडे आलो आणि आत बसलो. प्रवास सुरु झाला पण मन मघाशी जे पाहिलं त्यात गुंतून बसलं होतं. तशी माझी आई जेमतेम ५ फूट उंचीची आणि स्थूल सदरात मोडणारी. आधी ती सडपातळ होती पण नॉर्मली आपल्याकडे बायका १-२ बाळंतपणात सुटायला लागतात. माझी आई देखील याला अपवाद नाही. रंगाने म्हणाल तर सावळ्या वर्णाची. आमच्या घरात मी आणि आई दोघेच सावळे आहोत, बाकी बाबा आणि दोन्ही बहिणी उजळ आहेत! मघाशी मी काय पाहिलं ते मी बराच वेळ आठवत बसलो होतो. मला फक्त तिच्या कुल्ल्यांचा भाग बघायला मिळाला होता. स्थूलतेमुळे तिचे नितंब जाम मोठ दिसत होतं. त्याशिवाय तिच्या जाडजुड मांड्यांचा भागही पाहिला होता. ।