५. अंकित
मी उठलो तेव्हा ८ वाजले होते. सुरेखा किचन मध्ये स्वयंपाक बनवत होती. मी मोबाईल हातात घेतला, नागेशचे ५ - ६ मिसकॉल येऊन गेले होते. मी त्याला परत कॉल लावला. “हेल्लो, बोल रे नागेश. अरे झोपलो होतो दमून, म्हणून नाही उचलला. हो येतो १५ मिनिटात. बाय" नागेशने मला कट्ट्यावर बोलावलेलं म्हणजे नक्कीच त्याने काहीतरी शोधून काढलेलं आहे. नागेशने काय शोध लावला ते ऐकायची मला भयानक ओढ लागली होती, पण मघाच्या पराक्रमामुळे माझ्या अंगात अजिबात जीव उरला नव्हता. चला उठून तयार होऊयात म्हणजे जरा फ्रेश वाटेल म्हणून मी उठलो, नागडाच होतो, तसाच बाथरूम मध्ये जाऊन फ्रेश होऊन आलो.
फ्रेश होऊन मी कपडे घातले. बाहेर जाता जाता सुरेखाला सांगाव म्हणून किचन मध्ये गेलो, ती माझ्याकडे पाहून खूप गोड हसली. “सुरेखा मी नागेशला भेटून येतो, त्याचे ऑफिसचे काहीतरी महत्वाचे काम आहे" मी तिला थाप मारली. "ओके डार्लिंग, आज जरा जास्तच जोश मध्ये आहे स्वारी. भारी जीव काढलास मघाशी माझा” सुरेखाने मघाच्या माझ्या पराक्रमावर कमेंट केली. मी हसलो “अजून तर पूर्ण रात्र बाकी आहे जानेमन म ली. मी हसलो “अजून तर पूर्ण रात्र बाकी आहे जानेमन" म्हणन मी डोळा मारला आणि तिला कीस करून घराबाहेर पडलो. “लवकर ये मला भूक लागलीये, मी तुझ्यासाठी जेवायला थांबते" सुरेखाने जाता जाता ओरडून सांगितले. "हो, ठीक आहे येतो लवकर" म्हणून मी दरवाजा बंद केला.
कार काढली तेव्हा माझ्या मनात माहिती नाही का, पण एक उत्कंठायुक्त भीती जमा झाली होती. काय सांगायचे असेल नागेशला? खरचं सुरेखाचे बाहेर काही अफेअर असेल का? देव करो आणि हे सगळे काहीतरी थोतांड असुदे! मी नागेशला आयुष्यभर फुकट जेवायला घालीन! मी जड मनाने कार रेमटली. १० मिनिटात मी कट्ट्यावर पोहोचलो.
नागेश सिगरेटचे कश ओढत आमच्या नेहमीच्या बाकावर बसला होता, सोबत बिअरची बाटली पण होती, माझ्या मनात धस्स झालं, नागेश कट्ट्यावर कधी बिअर घेऊन यायचा नाही.
मी अतिशय सावकाश जाऊन बाकावर बसलो, नागेशने माझ्याकडे पहिले सुद्धा नाही, तो तसेच शून्यात नजर लाऊन सिगरेटचे कश ओढत होता. "नागेश" मी हाक मारली, तरी तो काही बोलला नाही, मला आता जास्तच टेन्शन आले होते. "नाग्या" मी पुन्हा हाक मारली आणि त्याला हलवले. "अरे तू आगया! सॉरी मला कळलेच नाही" नागेश सिगरेट माझ्याकडे देत हसत म्हणाला.
"नाग्या हसतोयेस काय? काय झालं सांग ना, इथे माझा जीव जायला आलाय" मी कळवळत बोललो
तू म्हणतोस तसे कुठेही वहिनीचे कसलेही अफेअर चालू नाहीये. बिलकुल शांत हो. वहिनी फक्त तुझ्यावर प्रेम करतात,
मी अगदी १००% खात्री करून आलोय. नागेशने एकावर एक गोड वाक्य सांगून माझ्या डोक्यावरचा टेन्शनचा दगड भिरकाऊन लावला. “काय सांगतोय काय नाग्या, आय लव्ह यु यार, खर सांगतोय ना?" मी पुन्हा विचारले. “सांगितले मावल ना अगदी १००% खरं, मी स्वत:च्या डोळ्याने आणि कानाने कन्फर्म करून आलोय.” नागेशने हसत सांगितले.
“वा मित्रा वा, मी तुझा आयुष्यभर ऋणी राहील, सांग मला सगळे सांग, काय काय, कसे कसे शोधून काढलेस सगळे?
मग सुरेखाने बेडरूम मध्ये लपवलेला तो माणूस कोण होता?" मी सर्व ऐकण्यासाठी उतावीळ झालो होतो. मी सुदधा सिगरेटचा एक कश मारून सिगरेट नागेश कडे दिली. “अंक्या, आधी मला सांग तुझा माझ्यावर किती विश्वास आहे?"
नागेशने मला सिरिअस लुक देऊन प्रश्न केला. "नाग्या, तुला माहितीये मी तुझ्यावर किती विश्वास ठेवतो ते, नवीन लग्न झाले असताना तुझ्या मैत्रीसाठी नव्या बायकोशी भांडलेलो विसरलास का इतक्यात? अगदीच परीस्तिती आली आणि माझा मृत्यू तुझ्या प्रोब्लेमला सोल्व्ह करणार असेल, तर तुझ्यासाठी मी जीव द्यायला पण तयार आहे! बोल,
अजून काही ऐकायचं आहे का?" मी पण अतिशय सिरिअस होऊन उत्तर दिले.